장음표시 사용
351쪽
3ir Dialea. t. Pars III. De Menu. .
Utrinque totiuν ipsum 'unm ex partib- esset, tumque existens ae partes habens. Necesse est. Vtri que igitur ipsum unam multa poti-s qηam nomesset. Verum. O rtet autem non multa , sed ummipsium exsere. In secunda vero suppositione, Unum si est, inquit, nonne possibile epi ipsum esse, essentia vero nequaquam participare ' Dηρο Iibile. Elmia autem unius non idem quod ipsum unumeris, alioquin F idem, itan utique illiin essentia elyι neque inam unum illa particip/get, βιὸ quoties pro. ferruar unam esse . mile quiddam significaretur, aes unam unum dieeremω. Nanc amem non es b/ius in i positis nostra, scilicet si unum qηid am euentu. rem fit, sed si xnum est. Nonne ita ' PraUM H es. Nonne ita dieiιαν tanquam aliad finiscet, ipsum saliud ipsum unum Necesse. Nunc igitur, clivi νηηm esse eompendio dicimuι alisd ea νralia signifeat qολ
que dicamus, unum si est , quidam contingat. Age id aduerte. Annon neceste bane sev sitionem ipsum unam eisseemodi praedirare ,- quasi rartes babeat 'ponam mori ' Hoe pacto. Si esse de una eme dicitur. is ipsium unum de ense uno ; est asιem iam sentiam νηπει , eodem existente νην qMd μπρμim- , . ne necesse est tesum quidem unum ens ipsiam esse, ei qsae paries tam v in quam esse existere in Neeesse. Constat igitur seeundum doctrinam Platonis unum non dicere multitudinem, sed em unum. Certum est autem, secundum loctrinam Pla, tonis, multitudinem esse posteriorem, ut probat Proesm in Elementis, propos. 2. Sequitutergo
352쪽
ergo secundiim doctrinam Platonis quod primum ens sit posterius primo uno. Plot. Elan. s. lib. I. cap. io. asserit disertis verbis supra ense iIe unum , & post ipsum esse ens, & hoc ab eo probatum esse quantum huius rei natura patitur. iam vero, inquit, demonstratum es seuper ens esse νnum, luale defiderabat ratio demonstrare, quantum bellieet de rebus talibus demonstrari possit, esse autem post ipsum unam ens atque inιellectum. V ARTA PROPOsITIO. Quod immediate sequitur post ipsum unum est primumens. Probatur, quia certum est id quod immediate sequitur: post primum unum esse ens.
Nam id quod immediate sequitur post primum
unum est unum & multa : unum, quia oritur ab uno & proxime accedit ad unum ; multa
vero, quia cum sequatur post unum, debet distingui ab uno , proinde debet habere aliquid per quod distinguatur ab uno , hoc autem est multitudo, quia illud non est unum,ergo multitudo, quidquid enim est,uel est v nu,vel multa. Certum igitur est id quod immediate sequitur post unum primum, esse unum & multa. Αtqui ens est unum & vita, ut probatum est suuperiori propositione. Certum ergo est,id quod immediate sequitus post primum unum,esse ens. Quod si ita est, non est dubium quia ex entibus id quod proxime accedit ad primum unum,
sit id quod immediatὸ sequitur post pximum
virum. Atqui primum ens est inter entia id quod proxime accedit ad primum unum. Cer-
353쪽
314 Dialea. Plat. Pars III. De Mente. tum igitur est primum ens esse id quod immediate seqititur post primum unum. Et hanc doctrinam nobis videtur insimare D. Dionys.
de diu. nom. cap. s. cum ait : primum princi-ἔiun s priuiam unitatem ineboare ab essentia μώ- sonti ic in processum.
Haec propositio est secundum doctrinam
Platonis. Plotinus Enn. s. lib. 2. cap. I. Quo igitar modo, inquit, ex uno simplici, iis quo varietas apparet nulla, vel cuiuscumque dulicitas με ser- tria , multitudo ρroeedit i 1βνI an. quia nihil erat in υμ , idcirco ex ipso sunt omnia 3 atque ut ens 'hum flat, ob boe ipsum unum non est ens , sed ens nocentes eius es, primaque genitura. Proclus lib. 3. Theol. cap. I. Ipsum ens, inquit, illud ipsum , quod es primo ens er quod est supra vitam , ipso esse omnia
seuerat s vitas ovincs mentes-ipsas animas, . cir omnibus adest uniformiter , ει' ex uniueUs est exemtum , per unam cassannuniuersa constituens.
Q amobrem ipsi uri omnium es simillimum o ipsi
yum entium universitatem coniungit cum primo omnium principio.Qv INTA PRO Pos ITIO. Primum ens
constat intrinsece ex ininito & termino. Probatur primo , quia iam ostendimus in prima. parte cap. 2. de principiis entis , infinitum M terminum esse entis principia intrinseca. Atqui primum ens est vere & formaliter ens: Erqo infinitum & terminus . sunt intrinseca principia, ex quibus primum ens constituitur. te cundo, quia primum ens est unum & multar
354쪽
Caput primum. De primo eme. 3Is quod sit multa patet, quia ratione distinguitur ab uno, ac proinde dicit aliquid quod est non
unum : hoc autem. vel est multa , vel nihil. Quod sit unum patet , quia nulla multitudo priuata est uno. At quod est: unum & multa, includit intrinsece infinitum & terminum : multitudo enim dicit infinitatem , unum veth dicit terminum. Nam si consideretur multitudo se cundum se sine uno. tunc quodlibet etiam minimum erit multitudo , & sic in infinitum i si
vero consideretur unum in multitudine , tune habet multitudo ratione totius propter Vnum. Totum autem habet rationem termini ; nam totum comprehendit partes , quia totum est
cui nulla pars deest. Cum ergo ens sit unum& multa, sequitur quod ciis primum includat infinitum & terminum intrinsece .
Haec propositio est Platonis: in Parmenide enim suppositione secunda, posito qudd unum
essentiam participet ' itavi dicere, unum ens, non sit idem ac dicere, unum unum : concludit in ente uno esse infinitum & terminum. Si, inquit, esse deum eme dicitur, OP iphum vn- de ente uno est autem idem essentia O' νnum ) eodem existente uno quod si posuimu/ , nonne necesse est totum quidem unum ens ipsum esse, eiusque partes tam unum quam esse existere Necesse. Utru n tramquebarum ρινιium partem avniaxat appellamus, an par- 'tem totius partem appellare oportet i Totius. Totavi
tritur est quod unum est ac partem babet. Penitus. st id autem l Nam ba partes 'nivi, sciliceι unum tir i
355쪽
316 Dialea. Plui. Pars III. De Mente.
eus, ita se inuicem deserunt τι ipsi enti imum, σψsi uni Ens desiit t-eπιλ Igitur utraque pars cirdinum simul in ens complectitur , adeo ut utraque pars qualibet ex duabM saltem particulisaeonstituatur , . secundum eandem rationem quacumque par ticula recurrit , utraque semper, in ea elauaatur. Etenim unum semper ens s ens unum mutuis nexibus amplectitar. Unde clim ubique in quavis particula duo emergant, necesse est nunquam unum existere omnino. Nonne bac ratione unam ens infinita mutilitari erit ρ Videtur. Et paulo pbsi : Ex eo quod
omnes partes, totiud potes sunt, unum est terminarum secvnrim totum, quia compreheuduntur omnes a toto particula; quod autem eamprehendit, terminus est.
Suppositione vero.quaria,probat primo alia ab Vno participare uno,ac proinde in multitudine esse partes & totum; palles, quia non esset multitudo distincta ab uno; totum vero, quia partes sunt totius partes. Secundδ ptobat multi. tudinem seeundum se esse infinitam, quia si ab uno cogitatione separes multitudinem, & ex ea quam minimum excerpas, erit multitudo.& sie in infinitum Tettib probat ex eo quod multitudo factaest unius particeps, partes co- paratas ad inuicem S ad totum habere terminum. Qualid deniq; concludit: In bum. inquit,
modum alia quam unum , tum tota tum etiam beeum
dum partieulas .stisfinita sunt termina quodam participant. In Philebo autem primo asserit omnia quae semper esse dieumur, cum constent ex uno & multis, infinitum & terminum inn,
356쪽
Caput primum. De primo ente. 31 7 tum habere. Secundb prieter haec duo , quae
vocat genera, addit terdium quod est eis mixtum , & hoc vocat essentiam. Tertiam, inquit,
fetha me dicere unum hoc quodcumque ex bis nascitur, generationem videlicet tu essentiam ex mensuris una cum termino constitutis. Postquam vero histribus generibus quartum addidit, nimitum miscens , illa sigillatum enumerae r Deeet, inquit, elim quatuor discreta sint, quo melius f - .gulorum meminerimm , singulatim ilia diminuerare. Viique. Primam igitur infinitum Aeo; fecundum,terminum; tertium, mixtum ex illis genitamque essentiam ; postremum mixtionis genεrationisque causam.
Vbi notandum primb, qubd loquitur de ehte quod semper est, ac proinde de perfectissimoente. Secundd, qubd ens vocat mixtum ex illis, nimirum termino & infinito. Ex quo sequitur duo illa esse principia entis intrinseca. SExTA PRO pos ITIO. Haec principia bin primo ente non dicunt imperfectionem. Probatur, quia neque actus secundum se, neque potentia activa dicunt imperfectionem. Quod actus non dicat imperfectionem probatur , quia unumquodque persectum est in quantum est actu. .dd potentia activa non dicat imperfectionem patet, quia fundatur in actu : at actus dicit perfectionem. Et propter
haἡe rationem D. Thomas I. pari. qu. 2I.Art. I.
probat potentiam activam esse in Deo: Duplex, inquit, est potentia, scilicet pastina, quae nullo madetes in Deo , Gr activa quam vortet in Deo bumme
357쪽
318 Dialea Plat. Pars III. De Mente.
pauere : dranifestum est enim quod unumquodque fecundum quod est aestu γ' perfec uin, sieeundum boc est
principium alicuivi alterius: patitur autem unum.
quodque, beeundum quod est desiciens s imperfectum. Ostentum est autem supra, quod Betu es purus ac vi, or simplieiter Ur uniuersaliter perfectus , neque in eo aliqua imperfectis locum habet : unde sibi maxime competit esse principium ac iu- , γ' nidio modo . pari. IVitio autem principii conuenit potentiae actinae. At in ' ente primo terminus habet rationem actus , infinitum habet rationem potentiae activae. Qubd terminus habeat rationem actus probatur, quia dat multitudini ut sit totum quid; nam oon dicitur aliquid totum s eundum quδd est in potentia, sed secundum quod est actu, totum enim est cui nihil' deest. Quod autem infinitum dicat in ente primo ra tionem potentiae activae probatur ; nam certum quidem est infinitu absolute dicere potentiam, ut probauimus cum de multitudine ageremus : illam veth in ente primo non esse potentiam passivam, sed activam patet, quia qub magis potentia accedit ad primum unum, eo
perfectior est & magis a passibilitate recedit, quan quidem primum unum habet potentiam infinitὸ perfectam, & nullam includit passibilitatem. Sequitur ergo quod potentia quae proxi-mὸ &.immediate accedit ad unum, nullam passibilitatem admittit : ut patet ex eo quod potentia materiae quae ultimate recedit a primo uno, nullam activitatem secundum se
358쪽
Caput primum. De primo ente. 339
Ergo potentia quae proxime & immediate accedit ad piliniim unum , nullam admittit secundum se passibilitatem. Atqui primum ensim mediate & proxime accedit ad ipsitim unum. Sequitur ergo qudd infinitum, quod habet rationem potentiae in primo ente sit potentia activa & nullam admittat passibilitatem. Et confirmatur, quia cum terminus & infinitum . se habeant , It actus & potentiaractiva , ita 'uniuntur inter se, ut sint unus & idem actus: nam quo propita aliqua accedunt ad unum , magis uniuntnr inter se. Cum ergo terminus .& infinitum proxime primo & immediate accedant ad primum unum, perfectissime uniuntur inter se, itavi sint unus & idem actus. Haec propositio est secundum doctrinam Platonis. Proeliis lib. Theol. Plat- cap.7. 8.& s. explicas dicta Platonis in Philebo de fine& infinito , asserit pet illa duo principia primum unum producere omnia entia a primoente usque ad ipsa extrema, & ex illis ternit-
num habere rationem unius,infinitum vero, rationem facultatis generatIicis, cap. 7. Secundum patriam , inquit, a breugiam o' ipse Fiato Δορs Dum principia constituit. Socrates, igitur in ' Philibo dicii quod Devi ipsiu/σ infinitatis 'sustentator, . per bac omnia entia misicens ea pro
cap.9. IUum ens,inquit,nita aliud est quam νηita, multarum facultatum G sentia multiplicata s W
359쪽
3ro Dialea. Har. Pars III. De Mente. propter hoe ens est unum multa , fled multa fiunt ἱuprimis occulte s indiscrete, disin&ὸ vero in posterio 'ibiu. Quo enim ipsum ens uni cognatione propin- Τηim est , eo magu ipsam multitudinem occultat, e Iecuniam ipsam unitatem tantum Hynis. Hae etiam
ipse Plotinus demonstrans , ipsium ens ex forma σmateria intelligibili facere mibi videtur quo ipsa multitudo vni . sentiae , ipsa vero facultra proportione in materiae re=ondeat : G si bae disiePlotinus , -e aeicit; ν vero informem aliquam sine sterie inlinitamque naturam inducit, longὸ aberrae
a mente Platonis: non enim tonitum es materia termini , sed facultas, neque terminus, fama infinitu sed essentia: Ex viroque vero ipsiam ens est consiturum, ut id quod non belὰm in ipsis una sat, vertim
etiam unitatam facultatum in unam eoemiam commixtarum susevit. SEPTIMA PRO pos ITIO. Haec duo
priuhripia non habent esse per se extra primumens. Probatur primb, quia haec duo principia
prinii entis sunt inuicem connexa & commixta Ante se, & non possunt ab inuicem separati: nam multitudo non potest priuari uno. Ergola abet rationem totius, & ea ex quibus constat habent rationem partium. At multitudo non habct rationem totius sine termino , quia vedix inius, totum est quod terminat multitudia em, cum multitudinis partes omnes compre-endat. Atqui infinitum & terminus, prout 'sunt connexa inter se, non sunt pex se, sed inente, quatenus enim connexa & commixta fa- . ciunt
360쪽
ciput primusv. De primo ente. 32 I
ciunt unum mixtum : atens est mixtum ex infinito & termino. Sequitur ergo quod infinitum& terminus non habent esse per se extra primuens. Confirmatur, quia unum ens immediat Esequitur post primum unum: atqui si infinitum& terminus essent per se extra primum ens, non .esset primum ens immediate post primum unum, sed illa duo principia. Hae e propositio est secundum doctrinam Platonis. Nam Plato nunquam 'quitur de infinito & termino, nisi per respectum ad ens. In Parmenide , suppositione secunda , ex eo quod ens est unum , concludit in ente uno esse infinitum & terminum : Itemque suppositione quarta, ex eo quod ens est multitudo, in eo esse insultum & ex eo quod est unum, in eo esse terminum : Et in Phileboex eo quod ens est unum & multa, habere in se terminum de infinitum innata. Est autem haec propositio contra Proclum: nam in elementis prop. 9o. dicitante ea qliae ex fine & infinith sunt, esse per se primo finem & infinitum : Et lib.3. Theol. Platonicae post unum asserit esse Dualitatem ipso.
rum principiorum immediate ante entis pro Iductionem. OCTA v A P Rosos ITIO. In primoente praeter essentiam est motus, status, identitas , & alteritas. Probatur: Q ibd sit essentia patet, nam essentia est id quod est primum in