장음표시 사용
291쪽
168 DE POTEsTATE& tamen undecunque sit iniusta, generaliter dicitur quod non obligat. Et confirmatur, Quia lex ciuilis iniusta non obligat, ergo nec ccclesiastica. Antecedens patet, quia potestas principum est a republica,quae non dedit eis potestatem ad grauandum Qbditos, sed conseruandum.Consequentia autem pro batur, quia certe absurdum esset dicere, quod habet maiorem papa authoritatem ad n Ocendum & grauandum sitbditos, quam se-- cularis potestas, cum illi si solum cata potestas ad pascendum. S.Thom.absolute loqui- . tur de omni lege humana iniusta uniuersa
liter sine distinctione: nec hoc potest esse' dubium, quin quantum ad hoc idem sit iudicium de potestate ecclesiastica & ciuili, nec
prorsus habet maiorem authoritate in spiritualibus, quam rex in temporalibus: utraque enim potestas est a Deo,Rom.Is.cap.Et con firmatur ex illo prouerb. 8. Per me reges re gnant' legum conditores iusta decernunt. Ex quo patet,quδd non habet a Deo potest tem decernendi iniusta. Secundo arguitur, Sententia in iusta a quocunque sit data, non obligat,ergo nec lex. Antecedens pro nuc supponitur ex co sensti omnium doctorii, Quod
si si iniusta secundum se id est,non solum in forma procedendi,id est,quia non tribuit unicuique quod situm est, sue iudex saciat
292쪽
PAPAE ET cONCILII. assen malicia, siue ex salsa praesumptione, no obligat partes. Et certum est, quod si papa ferret sententiam contra innocentem de pecunia uel alia re, siue saceret certa scientia, sue ex salsa praesumptione:talis sententia non obligat. Et consequentia uidetur nota: luare enim potius obligaret lex iniusta, quam sententia, cum lex plus noceat/Tertio,lex iniusta episcopi non obligat,ergo nec papq. Antecedens est nothi,&co cessiim ab omnibus.Et cosequetia uidetur nota, quia no habet maiore authoritate papa ad inserendu iniuria, quam episcopus. circa ea enim quae sitiat sui officii & in proprios stibditos non minus potest, quam papa. Quarto arguitur, deducendo ad manifestissi ma in conuenientia. Quis enim diceret, quod
si papa sine rationabili causa conderet legem,.quod Christiani loco decimarum sblucrent quintam,aut quartam partem fructuit: quod obligarentur Christiani illa lege/Vel si arrogaret sibi sic annata episcopatuum, ita etiam medietatem omnium fructuum ecclesiasti corum, uel alias peiores leges saceret: in his enim agitur de iactura temporali: peior autem esset iactura spiritualis . Nec sufficit respondere, quod papa non facit huiusmodi: hoc enim est loqui de facto, de quo non disputatur. Sed quid iuris si sacci et 'Ego pro certo habeo, quod omnes leges iniustae,
293쪽
α o DE POTESTATE etiam papae non obligant in foro conscientiat. Quod si ita est, quare dispensationes iniu-sae & in grauamen aliorum obligabunt' Item
potestas papae est ad ς discandum,no dissipandv. Sed huiusmodi dispen sationes stini ad dissipandiim, non ad aedificandum : ergo non sunt recipiendae. Item doctores dicunt, quod in concernentibus uniuersalem statum ecclesiae, non potest papa disponere contra staturum concilii generalis, ut in c.literas. de restit. spolia.& notat Abbas in dicto c. signi scasti.& Innocen .in c. quanto de costic. & maxime ubi ecclosa declararet .ergo in tali casu subditi non tenentur parere, etiams solum ageret contra ius positivum. Et omnia haec cons mantur, Qitia papa non est dominus ecclesiae, nec bonorum eius. hoc enim est generaliter Luc. 11. Omnibus praelatis prohibitum, Luc. 22.Reges
z.Pet. q. dominantes in clerum, sed forma secti gregis. 3 corin q, Et Paul. i.ad Corin. . Sic nos existimet so-mo, ut ministros Christi, & dispensatores ministeriorum Dei .Ergo non potest disponere pro arbitrio, sed secundum quod est expediens ecclosae. i, 'l Decima octaua propositio,Facta tali declaratione,et decreto cocilii, bit dictu est in io. q.papa dispensaret,subditi no tenentur parere
294쪽
tali dispensationi.Probatur, Quia cx II .coclusione,silex,aut dispensatio iniusta non obligat subditos ad parendu,ergo licet no spectet ad iubditos hoc iudicare ut dictu est in 16.q. tamen postqua conciliu hoc dcclarati et, no tenerentur subditi parere. Itaque si conciliu determinat, quod dispensatio cum pueris ad episcopatu est perniciosi ecclesiae,& prohiberet
ne unqua in hoc dispensaretur: si hoc non ob state, papa mitteret puerum pro episcopo, noteneretur sit bditi recipere illum, nec obedire.
Decimanona propositio, Papa no deberet aegre ferre, sed potius gaudere st fieret aliquod tale decretu .Probatur iis c propositio, Si uis uest & expediens, ut supra probatu Vst,quod papa debeat pro cunare omne como tu ecclesiae:
orgo de hoc debet gaudere. Ite quia in hoc nullo modo laedit authoritas illius.No enim prohibetur talis dispe satio inferiori, neces, no liceret ei dispelare, uel no post ei : nec est propter deseruim authoritatis, quain habet amphisimam,&a nullo limitabilem, sed propter ma teriam ipssem, quae non recipit dispensatione sine magno malo ecclesiae. Sicut qui negat cuposse dispensare in uoto solenni, nec etiam in aliis itotis sine rationabili causa, nihil derogat authoritati ipsius: sicut nec avxhoritati diuinae, qui negat posse creari infinitu ,aut postementiri,& sim lia.Item si concilium retineret
295쪽
1 r DE POTEsTATE sibi authoritatem dispensandi, & negaret papae , posset merito conqueri sed nec ita est sa-ciencium, sed absolute, quὁd a quocunque nosat dispensatio.Item, quia , ut dicunt iuristae, exceptio:firmat regulam in contrarium,& sicut dum excipiuntur paucissimi castis,st regula, quod in omnibus aliis pareatur papς. Item hac ratione uitant improbitates ,&molestias
principum, qui solent instare odios sit me pro dispesationibus absilrdis prorsiis, &irrationabilibus, quibus est difficile papam negare aliquid, nec principum solum, sed hominu etiainsolentium, qui omnia se posse consequi sperant Romae, & uel pertrahunt pontifices in suam uoluntatem,uel sit ni graues, & importuni pontificibus, a quibus essent liberi per aliquod tale decretum: & deberet papa dicere, Omnia mihi licent,sed non omnia expedixit.&,Omnia positim, sed non omnia aediscant. Et quod cene non est contenendum totiteretur scandalum , & sermones multorum, qui male sentiunt, & loquuntur de Romana curia, hac una occasione huiusnodi dispen
Sed restat dubium, si ita est, quod sebditi
. non tenentur parere huiusnodi dispensationibus, qua uia positi resisti mandatis Papae, si forte uelit cogere ad parendum. Respodeo, & sitra 2 o. concluso. Non ' uidetur mihi quod expediat
296쪽
pediar nec liceat resistetere mandatispape perui im appellationis ad suturum concilium. Bene scio quod Panormita.& Gerson .&Ocha, defendunt, quod licet appellare.a papa ad co-cilium: sed illi ut supra dixi) s t. plurimum
infesti authoritati summorum Pontificili Et sc probatur breuiter ex capit.ips sunt. q.3. Ipsi sunt canonus, qui appellaticinest 'tius e
clesiae ad huius sinctae sedis exameth volu runt deserri ab ipsa uero nunquam prorsus appellari debere sanxerimr.& eadem q. pitu. nemo.nec ualet responso, id est a nullo alio praelaro.& nunquam,id est a nullae particulari ecclesia: quia de hoc nunquam fuit:ergo. Sed quia de hac restini multae qu*ctiones &contentiones, uolo extendero probati on es.Certes in aliquo casti licet appellare ad concilium, nescio quare non in omni casu, ubi Pontifex
facit iniuria,imo ubi cst dubiti uiru ficiat.Et arguitur sc,Vel appestatio a summo Ponti filace ad concilium est de iure diuino,& ius diui num non distinguit in causa grauiori uel l
litori .Ergo si licci in aliqua crausa appellare, ergo in qualibet quantumcunquo leui. Si autem est duiure post tuo, primum nullum tale ius profertur,ubi talis appellati , concedatur,nisi sorte.ex aliquo concilio moderno,& schimatico,& dubio, quale suit B asiliense.nec autho Mias glos, uel Panormita. hoc tenentium ests alicuiu
297쪽
ἐν DE POTEsTATE 'alicuius momenti sine confrmatione iuris.si hecno est de iure diuino,sed iure postitio,&s est aliquod tale lux,nunquam distinxit inter
causam ct causam: unde nullo modo consequenter loquuntur doctores,qui concedunt
quod in causis grauis imis a papa potest appellari,non autem in aliis.Et dico non esse appellandum,etiam si teneamus, quod concilium est supra papam. Qtiamuis enim ita sit,tamen cum sit papa,oportet quod ultima decisio caustrum spectet ad eunde.Et confirmatur, Quia a rege non estappellatio sed non est neganda tanta authoritas papae in spiritualibus,sicut regi. ergo. Sed dato quod secudum se licerei,dico quod non expedit. Praeterea hoc probatim
experientia,& exemplis,quae in moralibus faciunt magnam probationcm.Omnes enim appellationes hactenus factae ad concilium,ma te cesserunt,& tandem deuenerunt in schism, aliquod,uel etiam h rtam. Secudo,quia hoc esset magna occaso turbationis in ecclesiae primum,quia si papa timeret ne facta eius de berent rescindi in concilio, nunquam uellet congregare concilium cum magna iactura re Tum ecclesiasticarum. Profecto uellet cogregare sine illo,uel lada licet uel esset ualde cunicile. Semper enim erunt aliqui,imo maior pars, 'qui uelit seq partes Potiscis,& unus princeps
sauet cociliO,alius potisci. et sic nihil pacifico,
298쪽
PAPAE ET CONCILII. Errnec ad utilitate ecclesar posset seri imo ei ut multo maiores turbationes,ut operietia copertu est. Ab eo tempore, quo propter nouas opiniones doctorii poti ficos inceperiit timere cocilia, ecclesia manet sine cociliis,& manebitcsi magna calamitate et pernicie religionis. ἰῆ'-Vices maprima propositio , Non uidetur
permittendum cuicunque priuato sua authoritate resistere,&no parere madatis Pontiscis, quantumcunque essent contra determinationem concilii .Probatur, Quia est et in gna irreuerentia,& quasi contemptus summae authoritatis, si cuilibet hoc concederetur respectu papae: quod non lieet in ordine ad ipsium, cuius mandato, quantumcunque iniusto,non licet propria authoritate discedere. yy ' Vicesimasecunda proposito,Facta tali declaratione' decreto concilii,s papa contrarium mandaret,postent uel episcopi,uel concilium prouinciale per se resistere tali mandato,uel etiam implorare principes,ut authoritate eorum resisterent summo Pontisci, impediendo executionem mandatorum eius. In ista concluso ne erat tota dis scultas,& propter quam tota disputatio est exorta. Haec concluso primo tenendo,quod concilium est su- pra papam,non indiget noua probatione:&ita tenentes illam partem,no reuocarent in dubium.sed quia,ut supra diximus,hic procedis a mus
299쪽
arc DE POTOTA TE. mus secundum utranque opinionem, simplici ter probatur coclusio .Et primum quod mihi fecit animum tenendi hanc sententiam, suit, quod doctores egregii,&aliter magni defensores authoritatis pontificiae, etiam in ordine ad concilium tenent expresse hanc sentctiam, casti ut Caiet.in ipso opere,in quo tenet superioritatem papae silpra concilium,c.a 7. dicit post alia Resistendum est ergo etia in faciem papae publice dilaniantis ecclesiam: uerbi gratia, quia non uult dare beneficia ecclesiastica,nisi pro pecunia, aut commutatione officii, &cum omni obedientia& reuerentia neganda est iis, qui emerunt possessionem talium bene
Diuesti siclorum .Et Sylvest.in uerbo,papa.*. q. Quid autem, inquit,saciendum est quando papa suis moribus ecclesia destruit &j.is. dicit, quod si papa sine causa uellet abrogare ius positi μilum : respondet, peccaret quidem, nec esset permittendum nec ei obediendum in malis, sed resistendum per honestam reprehensi O-nem. Vnde si uellet totum thesaurum ecclesiae aut patrimonium Petri dare parentibus , uel eius ecclesiam destruere,uel huiusmodi, non esset permittendum, sed resistendum .Et ratio
est, Quia in destruendo' nihil potest, & si de
destructione constat, potest iesisti. Ex istis omnibus habetur, quod ubi mandata uel fa cta papae ellent in destructionem ecclesis,po'
300쪽
pApAE ET coN cILII. ar test res sti,& impedire executionem mandatorum. ergo si iam constet ex determinatione concilii, quod huiusnodi dispensationes snt in destructionem ecclesiae,poterunt gubernatores ipsius ecclesiae,& principes resistere in his . Secundo probatur, Quia uim uirepellere licet iure uaturali . Sed papa insertuim huiusnodi mandatis & dispensationibus , quia facit iniuriam , ut sit pra probatum est ergo licitum est resistere illi. Vnde , ut dicit Cietanus omnia ista loquimur,non quod aliquis posset esse iudex papae, nec authoritatem habeat in illum, sed per modum de sen- sonis: cuilibet enim est ius ad resistendum iniuriae,& impediendum , defendendumque. Sequitur corollarium, Quod non solum lic rei non parere talibus mandatis , sed etiam sa- .cto &ui, si opus esset,resstere illis,& impedire armis executionem illorum mandatorum,& maxime intercedente publica authoritato,
ut principis , & compredendere, & punire
executores talium mandatorum, semper tamen seruato moderamine inculpatae tutelae, non excedendo reuerentiam, nec negando
aliquo pacto authoritate illius,sed Qtti mallegando, quod hoc est iniustum,& in detrimentum eccles .Et confrmatur totum hoc. Quia profecto tyranicu est dicere quod summus pontifex habeat maiorem authoritatem