장음표시 사용
51쪽
4 Cutecb. Pat cum Scholiis, Se obedientia per fidem apprehendenda ela conscientiis nostris appliacanda contra Legis terroresin minas, certissime consequamur. Sed Catechistes Gratiae videtur consulto silere de hoe nostro Justificati nis beneficio apud Deum, tum quod voluerit potissimum agere de ea Gratia ad quam nos habemus subjectivi, quae est Gratia Regenerationis sive Sanctificationis, cum ad Gratiam sultificantem, id est nobis nostra peccata remittentem peri propter merita D. N. J. C. nonnisi Objective nos habeamus tum quod Gratia vindicata quoad nostram Sanctificationem, eo ipso asseratur Min arce reponatur in opere Iustificationis nostra coram Deo, unde tam frequens fidelis merit rum Christi mentio occurrit in Catechista. Eo spectat ingeniosum drama quod cuidam Francisco Nigro Bassanensi tribuunt eruditi Liaberum, inquiebat, arbitrium, Voluntatiso Raritimis filius, .Provinciae human.irum actionum inter Ethnicos Princeps per Lumen naturale, summae aut horitatis inter Scholasticos Doctore. Professorem, in E manam Ecclesiam tanquam hospes honorarims, declinante Euangeli j puritate, deductuin fuit ibidemque a Pontifice Romano operum bonorum de Spiritualium regno praesectum Habitabat tunc temporis Romae
heroina opulentissima nomine Gratia de congruo Hanc proxenetam
tem duxit, ex eaque suscepit taliam unicam Gratiam de condem, formae tam eximiae ut coelicolas ipsos hac parte provocaret. Cumque
diu nimium hanc regalem familiam ex fiscovi vectigali, nomine Meriai aluisset, tandem dilapsa est e coelo GratiaJustificans quae aularum complicavit, & fallacissimum hoc iniquitatis lariunt, sub dio con-ctituit. Sic enim videmus paulatim in medio Papatu revocata solida& consolatoria Gratiae doctrina, Meritorum humanorum Ad Iustificationis per illa nebulas dissipari, ela viam sterni regiam ad illam de Justificatione gratuita per fidein Orthodoxiam quam Protestantes
52쪽
Catechismi Gratiae Jan senitarum, cum Scho
a. d. ne Christi Gratia necessaria ad credendum '
Ta Nam prout inquit S. Paulus , non sumus ex nobis ipsis sussicientes, vel bonam cogitationem habere Fides autem nulla est sine aliqua cogitatione bona. Insuper ales, Gratiam nos servare per fidem, neque id es ex nobis, nam Dei donum est. Estque hoc unum ex primarijs capitibus haereseos Pelagianae sustinere posse quem credere per vires suae libertatis, absque auxilio Gratia Iesu Christi Liquet enim authoritate Sacrarum Scripturarum , debere Deum nobis cor aperire, praeparare nostram voluntatem, uno verbo facere ut credamus. Prout inquit S. Paulus Locus prior extat 2 Cor Ira 3 posterior Eph II, 8.oque hοι unum Bellarminus lib. b. de grai odi, arb. cap. r. non modo agnoscit, fui s. unum ex erroribus Pelagianorum posse hominem credere Desspeciali Gratia Dei, sed monet in eodem errarefuisse Cassianum alios quosdam in Gallia, qui propterea Pelagianorum relliqui dici meruerunt ac tandem hunesui se unum ex erroribus Fausti Rhegiensis, per picuum ait ex libris ejus de libero arbitrio. Iam autem eundem esse hodiernorum Jesultarum errorem demonstrat anseratus parass sui nota I II. Fb. I . ubi monet eos cum Massiliensibus, idest Semipelagi mis, sibi tribuere initium fidei , credere, desiderare dec sic tamen ut cum Massilienses non nisi initium sidei ct in ea perseverantiam sibi abscriberent, esu ita omnes virtutes bi tribuant nec initium modo salutis, ut illi, sed totam sua pate
53쪽
pati induent, nullam post initium fidei Gratiam actualem agnoscendo, quam illi utcunque admittebant. Ius enim statuant Iesu ita cum suo Concilio Tridentino Sesso can. neminem sine Gratia credere posse
ut oportet, tamen eos in illa vocula niti baculo arundineo monet
Jansenius, quandoquidem Lessius e Molina ipsi citati, asserunt posse homines audita praedicatione Euangelica, absque Gratiae adjutorio, salutaria quae probabiliter pro possit fuerint credere,, nudis naturae viribus concipere ingens desiderium beatitudinis, ct petere a Deo ad illum peris duci. Ut non mirum sit Sirmondum Jesui tam Historia Prudestinatiana cap. 7. O . tam operosam defensionem Concilij Arelatensi sis au sti Rhegiensis suscepisse, quod videret plane cum Fausto in Gratia Christi oppugnanda suos sodales conspirare Sed qui se cordate Sirismon do opposuit Ampliss. Praeses Gilbertus auguli, in Prads.fab. confutatione, capp. r. 4. fuse demonstrat Pseudo S'nodos illas Arelatensem iugdunensem, nihil aliud quam Fausti Regiensis, profunda cassiditatis viri, commentafuisse, neque ullam radestinatorum harem, sed Catholicam ipsum de re destinatione doctrinam, sub commentiliorum Concili rum illorum nomine, tam in Epistolis quam in libris suis a Fausto damnatam. Et libros Fausti a summis Ponti cibusjure proscriptos, a Synodis Catholicis I Debere Deum nobis Huc ficiunt loca ad Apolluusit auino A et xvi, I .Phil: I, 29. I, II. Oh:vI,qq. Quibus plura alia addi possent. inis Non dat ergo solu posse credere si velimus, per imaginariam Gratiam sufficientem Jesultarum , cujus dispar eventus ex solo hominum arbitrio pendeat, sed revera ut velimus credere Mactu credamus.
3. Haec Gratia ad credendum necessaria, datur ne omni
Non . Nam ut ait Scriptura, Fides non est omnium & prout addit S. Paulus, Quomodo credent qui non audiverint 8 Et quandoquidem haec Gratia est Gratia lesu Christi quae credere facit, tot hominibus non credentibus, palam est eos hanc Gratiam non habuisse.
54쪽
x, Et hic iterum primo Sufficiensis Iniversalis Iesultaru in Aesint ilium Gratia, quam propugnant nouunatim Bellarminus lib. a. de Gratia o lib. arb. cap. I. ac meus Titinus Com. I. u. M. cimate dejicitur, Secundo ostenditur nec omnes ad fidem invitari praeconio Evangeli, nec γνως ον του θεοῦ, uti ex libro cieaturaruna maturae hauritur , pro vocatione idonea ek sufficienti ad Chi illi idem habetipol le Tertio , bene ab eventu colligitur eos qui non crediderunt eo ipso Gratiam qua creditur nunquani Lisse consequutos. Nec ideo tamen incredulitas eorum in Deum potest rejici cum G talia iidei nulli debeatur, S nulli qui non sit commeritus ea privari denegetur: Vide supra Erotentiq.
It, Nam ut idem ait Apostolus, Spiritus est qui in nobis, pro nobis precatur, id est facit ut remnis Et quandoquidem credere nemo potest nisi Gratia eruciat ut credat, ita nec precari quispiam poterit, nisi faciat Gratia ut precetur.
3 s. lti Gratia necessaria ad precandum datur-Momia
bus homu Jus iam , Non. Quoniam enim omnes homines non accipiunt Gratiam credendi, sic neque recipiunt Gratiam precandi: Nam ut inquit Sanctus Paulus, Quomodo invocabunt eum lia quem non crediderunt 8 Et quoad eos qui credunt, cum nec omnes illi precentur, inde sequitur eos non habere Gratiam Iesu Christi ad precandum, quandoquidem proprius illius et iectus est facere ut
Nam ut idem ait Locus extat Rom: vi II, 26. cui suppar egi, tur Zach:x II, io ubi Deus promittit se in suos effusurum Spiritum Gratia se deprecatironum. uandoquidem credere mam ad singulos bonos actus, cujuscunque sint ordinis, actualis, specialis Gratiae Divinae motio, inspiratio& determinatio requiritur, quo acti agamus, in Deo omnis boni laudem, nobis vero omnis mali culpa in adscribamus. a moni
55쪽
Quoniam enitu emne J Id bene infertur, eo quod nequeunt esse preces Deo gratae, acceptat nisi fiant in fide Jac I, 6 v, 3. Hoc sale, sine quo impossibile est placere Deo Heb: I, c, omnis nostra oblatio condi debet. Nam, ut inquit Extat locus Rom: x,Iq. ex quo&ij quae hie obiter depij precibus annotantur, colligendum necessari venit, non veras esse preces a Spiritu Gratiae irecum profectas, . Quae homines in Papatu docentur fundere lingua sibi ignota cla peregrina adeo ut treces publicae nonnisi Latino idiomate in cultu ordinario recitentur, contra Paulum I. Cor. x Iv I . II. I 6. 7. I 8. I9.
ipsius Justiniani Novellam is . cap. b. per Regulam iv. Indicis Expurgatori Hispanici, non minus Hora is earum disserentia sic appellantur libelli precum qisos vulgus terere solet, quam Biblia sacra quavis
litaua vulgari prohibeantur Sane qui sic precantur ut non intelligant quod dicunt, nec in fide precantur, nec Spiritu Sancto direct re Tales labia vitulorum offerunt, non vitulos labiorum. II. Quae in eadem communione multo frequentius B Virgini Sanctis coe- litibus quam Deo offeruntur Etenim cum credere debeas in eum quem vis invocare, eo ipso solus Deus erat religiose invocandus.
quod in illum solum lvii oporteat Ierem xv II S. 6. Manet
enim ex mente Apostoli haec regula, quam etiam imprudens annotavit Cornelius a Lapide Jesu ita in epist ad Rom. I. .a. Nemo invocat eum in quem non credit, quem non agnoscit, ut pote a quinibi vis vel auxili sperat. Incipit proculdubiora hic suis cordatis propugnatoribus astulgere Gratia Dei, ut sub illius lumine tacite Mindi recte sua Communio nis ritus hac in parte Superstitiosos Idololatricos taxare de rejicere incipiant.
Ei quoad eos quid An ergo, inquies, juxta Doctissimum Catechistam Spiritus precum a Spiritu e Gratia fidei ita potest seiungi, ut
lite illum comitem nunquam habeat Non putem hanc illius emen e ite ii Si quidelia Gratia a qua fides est, fides inquam viva iera quae per charitatem essicax est Gai v 6. ipsinet Author est Gratia christi, Gratia essicax, Gratia interior, victrix liberatrix, quae adeo cCeptum in quopiam borium opus suum non deserit, sed
perficit usque in diem Christi Phil i, 6. Nec duplici Gratia opus
eli, una ad credendum, altera ad precandum sed utrumque uni Gratiae salu-
56쪽
tiae salutari acceptum serri debet. Quid quod hae est natura verat salvificae fidei, ut separatim a bonis operibus, charitate inquam pietate, existere nequeat Nam sides quae charitatem o bona vera
non habet, sules est damonum non Christialiorum, inquit Anselmus, cit tus claudatus Cornelio a lapide ad GA. I. s. iar. Et credere vere, in quit Augustinus tract. οο in Iob est credere quomodo credendum es, limconcuse, firme, flabiliter fortiter. Ac sicut fides ποσκαι- de qua Lucrus a I, Is nonnisi nomine tenus fides est cum herbasespitiali conserenda, ut cum Plauto loquar, quae repente orta est, repentinooecidit, adeoque illud Publi j Syri hic veniat usurpandum uidem nemo perdit unquam' i qui non habet, i. Joh II, I9. ita ea demum vera esteu viva, quae irae destinatis est propria, ex Actyx Ira, S. .comites habet pietatem, resipiscentiam, charitatem. Huc facit illud Johannis i. I, . Qui dicit se nos Deum ct mandata ejus non custa.dit, hic mendax est quem ad locum Lorinus Iesu ita id edar citat; suisquis Deum non amat, profecto ostendit quia quam sit amabilis non norit;
quam sit suavis Dominus o dulaisgustare a videre non didicit, quod tamen verae fidei est quidus conspectibus placere continua dilectione non satagit. Quare Augustinus deside operibus, cap. a. sic loquitur Ne quaquam mens incauta fallatur, ut se existimet Deum cognovisse si eum sideinortua, hoc est=ηe operibus confiteatur, more daemonum; ct ideo se jam non dubitet ad vitam aeternam esse venturam, quia Dominus dicit, is est autem vita aeterna ut te cognoscant unum verum Deum o quem mi isti Iesium Chripum i Venire quippe debet etiam illud in mentem quod si riptum es, In hoc ιο-gnoscimus eum I mandata ejus serraverimus. Abiit a fortissimis hisce ait letis Gratia ut fidem mortuam, daemonum , Gratia Christi, ets-eaci ela victricciribuant, aut ei aliam vindicent quam quae est viva Electorum Dei, uti dicitur Tit: I, I. quae per bona opera demonstratur Iacob: H, 7.18. Quid ergo Videtur Vir Doctissmus hoc loco cryptice se loquutus , quasi non sit alienus a doctrina in Papatuci cepta quam propugnat Bellarminus lib. i. de Iustis cap. s. statuendo Fidem eram posse reipsa a dilectione alijsque virtutibus separari, cum revera hoc sibi tantum velit, insistendo suis principijs, vel quod qui incipiunt credere per lumen Grati aeri fidei, non statim in pias & sanctas preces erumpant, Deo non nisi gradatim illos eo deducente vel quod
qui jam credunt, fidei habitu ina missibili sunt donati , ut non
57쪽
semper et ieiunt actus fidei suae, se nec semper precentur, adeoque non temper acti moveantur per Spiritum precum , qui tunc demum tormaliter talis dici debet, lutim actu movet ad precandum. Quod seu uos statuat Author dari de tacto credetntes , qui ultra generalem de historicum allentum nou procedam in opere pietatis, utique illi . runt credentes aequivoce, nec volet eorum fidem temporariam Gratiae essieaci victrici Chri lii, uuae seinperplus ultra tendit . adscriber sed potius eam annumerabit illis grati, tran torijs quae cadunt in quoiadam reprobos, de quibus agit intra Erat by ac sedulo distinguens inter paleam frumentum , non obliviscetur ejus quod dicit Tertullianus de praescript. cap. 3. arolem quantum volent palea eris de quocunque satu tentatumum, e purior massa frumenti in horrea Domini r
36 ne Gratia su Christi necessaria , ut bene fiat quaesset actis
Ira Nam bonum opus debet seri propter Deum, ad illius gloriam referri alias inficitur veneno amoris proprii, ex
quo propterum nostra re pectu Quod ii absque Graiatia creda non potest , nullo mitius posset bene agi absque e
jus auxilio. ita Nam Coi liet qui poteris hoc velum assertum cum Anaiat licinatis no Tritantino Liam . in eum vibrato qui opera infidelitim, sive quae rete altilicatione a facta fuerint, verὸ enecata odium Dei mereri statuerit Nam ut nihil boni vel bene potest fieri abGque Gratia Christi Ioh xv, s. ide in Deum Heb: xi 6. Romi Pi,1 3 ita ipso peccatum esse debet quicquid malest, ex amore sui tibi Dei, cui Civitas Diaboli suam tundationem acceptam refert. cubasiaviueJNon quod facilius sit bene credere quam bene operaii, sed quod ipsa bona operatio ex fide procedat, ut docemur i Timri s. Imo eidem Gratia salutari ac regenerantio fidei lumenrisinetificationis studium debet adscribi: Quae Deus conjunxit homo non separet. Hic autem videmus quam Pelagiane, ingrates impie, ius v. in sua Bulla contra Michaelem Bajum ovaniensem Theologum
58쪽
Theologum pro Iesultis emissa, bas optimi viri assertiones nigro notaverit calculo, Omnia opera iv idelium sunt peccata, o Philo ophorum virtutes sint vitia ratem, Omnis amor creatur rationalis aut vitiosa est cupiditas qua mundus diligitur, qua a Iohanne prohibesur, aut laudabilis illa charitas qua per Spiritum Sanctum in corde dispusa, Deus amaIur Item , Liberum arbitrium ne Dei Gratia adjutori mnni i ad peccandum valet Quae omnes assertiones, ut eminenter hic proponuntur a nostro Catechista, in luperhabita Bulla Papali, ita Hri ualiter habentur apud Augustinum , ut ab ipso Ian senio observatum lib. . deflatu nat lusi cap. ab. spars min suo opere probatum.
Estne haec Gratia necessaria ad superandas tentationes s.
Ita: Cum enim nemo ex se quicquam habeat praeter peccatum& mendacium , poterit quidem homo peccatum per aliud peccatum superare, Voluptatem exempli causa per ambitionem; sed nunquam poterit superare peccatum per veritatem dc iustitiam
nihil aliud habens in seipse quam quod illis opponitur : Estque
necessarium, inquit Innocentius Papa, cum Deus iat qui nos
reddit victores auxilio quod nobis dat, ut vincamur ipso hoc
auxilium subducente. ita Et hic doctrina vulgaris I eluitarum notatur ac refutatur: Nam Bellarminus qui lib. I. de Grai. O lib. arb. cap. 7. videtur in speciem sustineres, in posse natura viribus ullam veram tentationem superari, Primo profitetur se loqui demum de vera tematione, non vero de exis- fma aliqua titillatione, qua apud ipsum nomen tentationis proprie θ ab Iute non meretur Quasi quaelibet carnis concupiscentia suggestio adtentationes non pertineat, aut leviores illas titillationes etiam nolimus deprecari, cum Deo dicimus, exos inducas intentationem, sed libιranos a malo. Secundo pertendit multas petentationesq per se non seuperant vires humanas unde sequitur ergo multas dari ad quas superandas Gratia perse necestaria non sit. Tertio agnoscit non deesse inter suos, aut lines qui duunt ne auxilia Dei aliquas tentationes vinci posse quos secum posse
59쪽
cum posse conciliari autumat, quod non semper requirat ad incendas tentationes auxilium peciale proprie diction, hoc est internam illustrationem Fel motionem supernaturalem, sed quodcunque auxilium Dei, sive en istat in eo quod Deus singulari omidentia sua removeat occasiones peccatuit, sive in ea quod non permittat Diabolum sarire quantum vellet, sive quocunque alio modo Deus nos juvet ira externa Providentiae Divinae dispensatio Gratia Christi dici non debet: qui ad superandas tentationes veras non requirit auxilium specialeri supernaturale, ille eo ipso statuit natura viaribus eas superari posse. Quinetiam inter alias Michaelis Bai propositiones in Bulla Pij v damnatas, haec suit quae tamen hic a D ctissimo Catechista reponitur: Non soli fures ij sunt latrones, qui Christum viamis ostium peritatiso vita negant, sed etiam quicunque aliun
de quam per ipsum in viam justitia, hoc es ad aliiquam justitiam, consendi ρο se
docent, aut tentationi ulli Mine Gratiae ipsius adjutorior istere hominem posse, sicut in eam non inducatur aut ab ea non superetur Macte illa vestra virtute, Viri Docti, quod audeatis in os resistere impio illi Pontifici, qui in suorum Iesu itarum gratiam, damnata Orthodoxissima sententia, puri puti Pelagianismi putidam Mimpiam protectionem susceperat Ἀ-micus vobis Plato , amicus Aristoteles, sed magis amica veritas. A- noscitis enim quod homini per Gratiam Chri ili nondum libercito, Ibo libertatis abstinendi a peccato uigua. est peccaviti necessitus ut probat multis Ian senius ex suo Questro Augustino lib. p. destatunat. lapsa, cap. ii. Estque , inquit idem ibι d. cap. s. doctrina sanctissimi Doctoris indubitata pugnam aut victoriam qua ante idem contra peccatum obtinetur, sive peccati tentationem carendo, sive superando, non aliter feri, nisi superbia in animo vel certe timore carnali, alia re concupiscentia terrena dominante. Et vere ab Augustino dictum lib. 3. ad Bonis contra duas epist Pelag. cap. . Carnalis cupiditas cupiditate non sanatur; Item , lib. a de C. D. tap. b. Tun victa vilia deputarida sum , cum Dei amore vincuntur. Huc illud pertinet Concilii Arausi canicii. can. 17. Fortitudinem Gentilium mundana cupiditas, fortitud:nem Christianorum Dei charitusfacit, qua diffusa et in cordibus nostris, non per voluntatis arbitrium sed per Spiritum Sanctum les datus es nobis, nullis meratis Gratia in praevenientibus. . Nemo eae se Id habetur in Concilio Araus cano I. an. a. cuius lemma est, De his qua hominum propria sunt textus vero, ita sonat Nemo habet de suo si mendaciam ct peccati s Si quis autem habe homo
60쪽
bet homo veritatem atque jusit iam ab illo sontes quem debemus iiii ethliae erem , ut ex eo quasi guttis quibusdam irrorati non deficiamus in via. Potirit quidem J Bene enim docet Prosper de Ingratis cap. II. -- Arbitrium nunqtiam consurgere posse Inque novos lapsussemper nitendo revolus. Etenim ut idem habet
ratia cupit, vanis timetis tumet, vinimodaque Mobtulit irruens in vulnera vulnere surgit.
Innocentius momine hoc primus, ab hodierno Nocentio qui Pelagiano Jesultas fovet in sinu, longe remotus: Ejus verba haec sunt in epistola ad Concit Caritag. qua est, i. inter spi'. ig. Necesse est ut quo auxiliante vincimus, eodem rursus non adjuvante vincamur. Et in epist. ad Concit Milivit. quae est 3. apud Aug. Gratia privatus necesse est in diaboli laqueis irretitus Οιcumbat. Concinit ei Caelestinus 1 in eadem sede, epist ad Gallos, cap. b. Nemo etiam Iaptismatis Gratia renovatiis, idoneur est ad supcrandas Diaboli in idias , a depincendas carnis concupiscentias, nisi per quotidianum adjutorium Dei, perseverantiam bolia conversationis acceperit.
8. Habent ii semper , si uis a necessaria adsuperan
das omnes teritiarioves Non: Nam Deus ad sanctos humiliandos non semper illis dat vel illuminatam cognitionem , vel delectationem victricem quis agnoscant lucem.qua illuminantur, quavitatem per quam agunt, a seipsis non esse, sed a Deo; Quapropter eorum distere sanationem , adeo ut bonum susscienter non ipsos alliciat ad justitiam omnimode complendam, sive id bonum plas opertum sive apertum fuerit; ne facilitatem in omnibus reperientes, sibi tribuant quod bli Deo tribui debet hac autem ratione non vult eos perdere, sed per humilitatem servare.
Non: Nam Deus J Hie ratio idonea redditur qui fiat quod nemini piorum in terris agenti ea copia Gratia Dei communicetur, ut ab omni lapsu peccatis, saltem quotidiana Mur onos vitam suam tran- fgere possit. Eo magis nobis sulficit Dei Gratia, quo in majori ii H lirirritate