장음표시 사용
41쪽
H0rmiona se Mars cum diis inseris componitur: iuxtatomplum Clymoni Marti delubrum dedicatum erat, quae consociatio Martis deorumque inferorum set ipsa ad Atticam spectare videtur. In colle Martis, Areopago, Σεμνri, duae inferae, in spelunca colebantur; et Thobis, ubi numen Martis in summo honore erat, Erinnys Tilpho Asa eX eo gravida serpentem Cadmi enixa ess0 Drobatur h). Titulus Hormionicus, quem Supra attuli, demonstrat sextremis temporibus aetatis imperatorum Romanorum, Hermionae sacerdotem fuisse Martis 'EMOtαλ 69. Sacra Martis
invuniuntur; Athonis 'Eνυαλιος praecipua Veneratione colebatur. Per eum iurabant ephobi Athoni0nsium; Marii Κυυαλtti, et Dianae Foeta=α sacrificare eius magistratus erat, qui il0λεμαρχος appultabatur q).
C. I. G. li 79. 'A ραζIzGD. Hic titulus intur rudora Ausculapii roportus doc0t ibi Vulcanum quoque venerationem habuisse. Apud I 0rmionenses nullum vestigium cultus Vulcani eXStat. TroeZeno nullum templum, nullam aram Vulcani invenimus. At tamen putaverim eum inter deos Tro0Zeniorum numerandum esse. Scribit Pausanias '): ου πυργω
42쪽
Ηγα Iet60. Vulcanus igitur pater Ardali fuisse furebatur, quum tibiase inventorem fuisse narrant. OdOD. Mulier putavit Ardalum eundum fuisse atque Arsalum, regem Solymorum, qui post mortem deus est factus '). Quae opinio ut confirmaretur, nihil habuit quod adferr0t nisi similitudin0m quandam intur duo illa nomina intercedere. Quamquam de ea re nihil certum adfirmari potest, inclinat animus, ut potius credam originem Ardali ad Cretam roferendam esse q).
En monumenta, quae una cum templo uraque Musarum, quae Ardalus dedicaverat, po Sita erunt, cum rebuSCretensibus cohaerere videntur. Templum Dianae Eduzειγας in memoriam Thesei e Creta reversi eXStructum erat. Post illud tum plum erat monumentum Ρitthei, in quo erant solia tria; ubi statuae Pitthei duorumqu0 assessorum ius dicentium insid0bant. Quam fabulam eundem fuiSSe atque eam, quae Cretensus Minoa atque Rhadamanthum una cum Aeaco ,
iudicantus facit, nomo facile negaverit. Ab illis monumentis non longe distabat templum Mu Sarum, quod Ardalus, Vulcani filius, condidisse dicebatur. Neque quidquam pr0hibere videtur, quominuS putem STro0χ0nios a Cretensibus tibiam accepisse. Constat enim tibiam in cultu Iovis temporibus satis remotis a Cretensibus adhibitam osse β). Quaeritur, cur Troegonii Vulcanum patrum Ardali fuiss0 crodidorint. Licuat mihi hoc loco sontontium W0leliseriq)ad Drro: 'Von dor Metallarbuit ist os aucti abguluiten, daSAArdulos, dor Et sindor des Aulos, dem gu Ehron die Musonsul bst Ardalides genantis Wurdun in Tro0gen, Solin des ophustos hiess Daeli Pausanias μ. Accedit quod Vulcanus pater aliorum Cretensium, ut Rhadamanti et Daedali, esse credebatur h). Denique Methanae, quod oppidum in agro
43쪽
Troogenio situm erat, Vulcanus colobatur, id quod demonstrant nummi uota te imperatorum signati, qui caput Vulcani incusum habent.
E Pausania cognoscitur signum Mercurii ΠολυIt60 Troo-Z0ne positum fuisse. Quod cognomon quid valuat, non satis constat. Sunt, qui vorbum IIολυγιος id om sessu atqu0 llo 670 0ς cenSeant ad vigorem atqu0 90rnicitatum Murcurii illud referentes. Quae opinio reicienda esse vi lotur. Nullo enim modo eXplicari potest, qua do causa VOX quae est Il0λ070 0ς in Πολ67toc mutata sit. Alii censent hoc cognomen e T0λbet Iiα compositum esse; για autum nihil aliud esse quam ζα αυδ γη; Π0λ07t0ς igitur idum valoro atque Πολυαυλὶς Ad id simulacrum Morcurii fabula obtin0bat Horculem clavam deposuisse. Mercurius et HerculeS perSaepe, prae sertim posterioribus temporibus, religiono iunguntur. Tum praecipue dii tutelares palaestrarum erant, quo pertinent plerique tituli, qui illis diis communitur dodicati sunt. Itaque quaestio oritur, Sitne ea sociotas Mercurii ut Horculis, quam fabula Troogenia nobis ante Oculos proponit ad palaestram rei runda, ut statuit W0lelior') IJ6λ67ιος idem fuisse atque Πολυ7Ἐ0ς existimans. Quae opinio an non Vera Sit, dubito. Primum enim tenendum ust hoc loco nullius pala0strae mentionum si uri. Quod si non ita multum valui ad opinionum W0leliori rufutandam, illud
44쪽
monere Velim iam ante palaestri eam rationem constitutam Mercurium cum Herculo in fabulis iungi. In vasis pictis Mercurius una cum Minerva Herculi persaepe adstat φ). Ea, quae Pausanias de Mercurio ΠολυIu , et Hercule commemorat, sine dubio ad aliquam rerum ab Hercule gestarum Spectant, qua perfecta Herculos ad signum dui tutolaris clavam deposuisse credebatur. Hermionae nulla sacra Mercurii neque apud Scriptores neque in titulis ruperiuntur. At eius cultum ibi uxstitissudo coni nummi aetate impuratorum signati. Quod quidem mirandum esSe non videtur, cum 'Eγγης cum nomine Hermionae eOhaerere probabile sit, et Homerus Mercurium cum Dryopibus, incolis Hermionae, componere videatur ).
45쪽
ἶ , ' ον. At0υ0I00 inter rudera Aesculapii). Ut festatur Pausanias, Bacchus Σα hunc a Troegeniis colebatur, qui deus Lernae quoque reperitur φ).D0 soci0tatu Bacchi et Dianae iam supra disserui. Troogeno iuxta aram Bacchi Themidum ara HXStructa erat, undo concludi licut inter Bacchum Themidasquo soci0fatum quandam fuisse. Neque aliter Tanagrae templum
In tomplo Dianao Emetsi ας diis inferis arae oXStructae erant, quo quidem ipso loco Bacchus credebatur Somelam ex inseris roduxiss0. Eadem fabula apud Lernam reperitur q). N0quo alitur feriis Dolphicis roductio Semelae celubrabatur φ). In templo Apollinis Cygiceni eadem fabula
Opere Sculpto efficta orat β). Adfinis fuisso vid0tur ea fabula, qua Pro Serpina eX inferis reducitur, qua se fabula feriis Atheniensium, quase Anthesieria app0llabantur, celebrabatur atque in permultis vasis pictis eXponitur. Hormionao cultus Bacchi Mελανα ιδος inv0nitur. Idum cognomen Baccho ab Athoniensibus inditum urat q). Mελαναιγις viris doctis ad poll0m hircinam spectare videtur, qua in vasis pictis et in operibus sculptis Bacchus amictus
esse solet '). Conforri potust Bacchus Αἐ70δολος, qui Potniis, in oppido Boeotiae '), colebatur.
Ut testatur Pausanias, Hermionenses in honorem
46쪽
Baechi Mελαυαγιδος ludos edebant, quibus urinatores certabant ut certamina musica atque navalia celebrabantur. Quod in honorem eius musica certamina habebantur, non est cur miremur; nam e pompis Baccheis dithyrambum, tragoediam, comoediam profecta e8Se inter Omnes constat: Sed quaeritur, cur urinatoribu S navibusque certatum fuerit, nam certe dolis tutelaris maris nautarumque Bacchus non
urat. Ni fallor, illis ea0rimoniis subest fabula Bacchuri, quae ad res illius generis spectat. Quam opinor illam fabulam esse, quae de Baccho et praedonibus Tyrrhenis narrabatur. Eam fabulam iam Homorus ' cognitam habuit,
mento Lysicratis, quod Athenis in via tripodum 0Xstruetum erat, Opera Sculpta hanc fabulam celebrabant. Narratur in hunc fere modum. Bacchus eum a praedonibus Tyrrhenis interceptus HSSet, in navem eorum deductus est. Iam in eo erat, ut deum Vinculis constringerent, eum miraculum factum est. Vincula e manibus pudibusque dui decidunt, hodera malum cingit, vitis vola. Bacchus in leonum mutatur, in delphinos praedones, qui in mare desiliunt. Hanc raro formam fabulaupra0bent Homerus et Vas pietum, quod Supra commemoraVi. Probabile est illam fabulam materiem praebuisse ludis, qual0s ab Hermionensibus colubrabantur. Graeci cum in honorem dui cuiusvis furias celebrarunt, res ab illo deo geSta S eXponere solebant, id quod cum in aliis diis tum in Baccho factum esse nemo ignorat, quicumque Originem frago sediti se vul lovissimo tractavit. Nihil igitur impodit, quominus putemuS certamina urinatorum naViumque, quae apud Hermionensus in honorum Bacchi hab0bantur, ideo instituta esse, ut fabula, quae de Baccho et praedonibus in dolphinos mutati S erat, eXpotieretur. Ubi on fabula 0xstitorii, difficito est dictu. Atheniun-Ses eam cognitam habuisse cernitur e monumento Lysicratis. Ad Atticam uti in porti 110r0 0tiam inde concludi potest, quod nonnulli scriptores narrant Bacchum a praedonibus
47쪽
interceptum eSSe, cum ab Icaro i. e. 0X Attica NaXum proficiscuretur. Intellegimus igitur Hermionensibus cum Ath0ni0nsibus ut cultum Bacchi Mελανα Θος, ita fabulam de Baccho praedonibusque communem fuiSSe.
CERES ET PROSERPINA, CLYMENUS.
48쪽
Apud Trougenios cultus Cereris non admodum viguisSevi lotur. Apud Pausanium scriptum videmus Cererem ΘεI-:107090M templum habuisse; neque tam uia in ipso oppido id
templum situm erat. Atque haud scio an nulla res magis indicet, quam exigua eX parte in diis colendis singulae civitat08 ab aliis, quamvis vicinis, pupenderint. Apud Her-
49쪽
mionenses, Vicinos Troegoniorum, Ceres religiosissime col0batur, a Troegentis Sacra eius mini S pie Observata esse vid0ntur. Ac no ulla quidem inter Hermionenses Tro0κ0niosque societas saerorum Cerealium fuisse videtur, nam sacra Cereris ΘεI 1076900 cum aliis civitatibus communia
rae'), unde cultus eius deae Syracusas q) translatus ess0
invseniuntur. Notissimae sunt feriae Atheniensium, quae HSal) 0 ρογια appellabantur, quae feriae etiam Halimunto celebrabantur. Quibuscum sacris Cereris cultus Cororis
ΘεI:1070 00 Troogoniorum cohaerere videtur. Nam cum aliorum sacrorum societatem inter Tro0Zenios Athonion s0squo
intercessisse constat, tum e fabula, quae Anaphlystum ut Sphotium in Atticam immigrantes facit, cognoscitur intoream partem Atticae, quae ad meridiem Spectat, Troogenem-qHe frequens commercium fuisse '). Curus ab Hormionensibus religiosissimo colobatur. Quantum Scimus, non minus Septem tompla illi dono in agro Hermionsensium eXStructa erant. Signum eius in nummis incusum erat, quamdiu civitas libera et sui iuris orat. Duo sumpta Coros Θε=ν αz α habebat, unum in confinio Tro0Zeniorum Hormionensiumque alterum in ipso oppido situm. E. Curtius censet Sacra Oppidana in Stituta esse, cum diversae regiones in unum rei publicae corpus coalescerent' ').
50쪽
Qua se opinio ita mihi vera osse videtur, si iudicamus sacra Cor0ris Θερ 1αI ας se finibus in oppidum translata esse. Neque tamen ideo necesse est illuc confugere, ut GDV0ικιGJhV quendam Statuamus. In comparationem vocari potest cultus
Ausculapii Epidauriorum. Qui deus ipse quoque duo templa habebat, unum in ipso oppido, alterum in Aesculapio. Sinudubio Ausculapius prius in luco Aesculapii colebatur quam in oppido. At Domini in montem v0nit illam translationem
Ceres Θε= Isct cognomen accepisse videtur a fontibus tepidis, iuxta quos templum eius positum erat. Eo igitur Ceres fungitur munere, quod alias Ausculapio tribui solset. D0 Corsero cum Noptuno, Apollino, Minerva coniuncta
Supra Verba feci. Summo cultu atque venoration0 fruebatur Coros X do , quae eum Proserpina et Clymeno coniuncta erat. Clymenus
nihil aliud ost quam Pluto, ut erat mos Graecorum deo inferorum nomina minus tristin ut faustae significationis imponondi'). Tria illa numina otium aliis locis sacra communiri hab0bant. Ut do Pro surpina a Plutono rapta nihil dicam, qua0 fabula multis locis occurrit, commemoraro lic0at')Proserpinam, Plutonem, Cererem, ad viam Argis Mycenas ducunt0m issem quo Lac0da0mono ') 0t ad Pylum ε) coniunctos fuisse. Quae Omnia Sacra o Boeotin adducta esse probabilo sest β). Coros Xθου et otium Lacedaemone colebatur. Sacra olus Hermione translata esse censet Pausaniasq), cui adstipulati sunt W0lcher, Odos r. Multur, Pretior alii, qui rebus mythologicis investigandis Operam dederunt. Sacra Cororis X00υἱας, quae ab Hermionensibus cole-