장음표시 사용
141쪽
Di p. VII De termino totali Incarnationu. Semras . m
itantii in eminenter contineret, tollere
quia si unam tantii in eminenter contineret, tolleretur eminentialis continentia trium , quae cum litDνδε divi persectio ab solitia in Deo, variaretur natura diuinana. ἐεitate in ratione absoluta; proinde alius retordo diuini.
ac nunc est Personalitates autem formaliter sumptae, cum non intendant naturam seu ipsius eminentialem contineritiam . ensenturisci ficere illam tantum extensu Gergo multo minus censentur perficere intensiue naturam assumptam: quia cum
qualibet personalitate diuina hypostatice nita
naturae creatae , persectiam nitur natura increata, quae intensue eminentialiter continet tres personalitates. Ad confirm .concedo , etiam visio beata terminata ad tro personas est persectiomothiis extensue visione terruinata tantum ad unam. r. assignatur discrimenci visci terminata ad unam tantum personam, non est persecta forina beatifica,cum non adaequat expleat rationalem appetitum videntis Deum iam qui in Deo unam tantum personam videret , ardenter inhiaret viderercliquas eoque ardentiu , quo in persona visa cernerct infinithim bonuin, quo limilitiasinito bono se priuatum videret , dum non cernerct rch- quas personas. Vnde videntis appetitus maneret inquietus in anxius circa ulterius incrcatum bonuin, quod ipsum lateret. At velo uni hypostatica terminata tantum ad unam personam, in perfectissim, forina in ratione constituentis cum
Suptuplex fit mnio hi postatica in Christo,
PRIMA M. Scotii a dist. 2. quast. 2. Ideo quantum Durand quast.2. Palli. ibs=.I. V quecisti'. i. --r. U. ω8.3. Ioan. de Lugo de Incarnatιone d p.ra sest. I. er . est evnam in tota hunianitate subiectatam. Fundamentum: Ucrbum suppleuit in uniam dirae Fundam. propriam personalitatem; leti humanitas nota subli β ρυ stit propria misonalitate nisi ut est totum ex partibus constitutum ergo uni persollatis Verbi non est nisi in tota humaturates ergo via cli artium vnio hypoth. in totai Minor prob. parti sitor stibii stulit nisi subsilmiuia totius; crgo non sunt ali uinptibiles ad sublistemium in ratio ire totius. SECvNDA Gabraeliori .dst. I. quast.2 art. r. conci 2. Hart. 3. dAb. I. unam tantum csse iii animi sub a.S-ιent. iecturan, ratione cuius etiam corpus , rei ulua accidentia die untur suppositaliter unita cibo. Fundamentum: natura , quae oli sui impersectio Fumum. nem noncst capax gratiae impersectioris , non est.
capax gratiae persectioris; sed corpus ob sui impersectionem non est capax grati e gratum facientis, quae est imperscctior ergo neque gratiae unio- substantialiteranam eodem modo creatura consti nis, quae est omnium persectissima. Confirmatur, gratia unionis supponit gratiam gratum facientem; hac autem cste non potest, nisi in subiecto, in 1sa
tuitur substantialite Deus unione ad unam ac ad omnes personasci quia cum qualibet per minitur per senatura ditiina,quae creaturam reddit substantialiter Deum.Neque natura creata suppositata vixi persona diuina manet cum,licriori appetitu obedientiali ad reliquas; suppolito quisivni ne ad unam perfecte subsillat i quia habito adaequato complemento subsitandi ab una, non potest
recipere ulterius complementum subsistendi a reliquis. Ad fundamentum oppostae, nego anteced.ad I. probat. dico: ex ea tantum sequi, visionem beatificam esse persectiorem secundi in quid N in rati O- ne actus a non simpliciter , ut coem dixit in s. Dc. cit. N patet quia unioni hypostaticae debetur connaturaliter visio Dei, non coiitra igitur perfectior est,nio, ad quam ut ad fine Dei visio naturaliter ordinaturci semper enim finis perfectior est medio ad ipsum, Muraliter ordinato Ad 2. lntrinseca& substantialis communicatio personae di-
quo potust haberestium cstectum formalem, qui est, inclinare in bonum aeternum ut in finem viti
humanitatis singillatim sumptae viaibiles sunt Ucr-bo, ut constat in triduo, in quo corpus&anima se- palata manserunt unita Verbo; sed etiam humanitas utcst intcgranatura distincta a partibus. Nec sufficiunt vi totus partium, ut ipsa immediate proxime, prout eliquid distinctum a partibus, maneat
Qiiod prius naturi Verbum assumpserit partes. quam partes ipsae unione naturali siletalit unitae inuinae cum natura hirmam praeualet cuilibet cx- teri .asserunt Caiet. Argentaeontra Ahisiad par. trinsecae accidentali communicationi. Ad s. ex 'tes prius naturi fuisse unitas inter se.
eo non arguitur maior persectio,sid peculiar:spOtentia, aqua elici lcbctvisio beata. alioqui perfectior esset sensatio vnione bypost quia illa communicari non potest naturae purc spitalitati, cui tamen communicari potest uni hypostat. Quartum procedit de per c lone cntitativa.Ad I nc-so anteced. ad prob. concedo, suppostum non posse appetere destructiuum sui appetitu innato potest elicit . quando quod st destructi utim propri suppositi altiori modo pumicit iraturain alioquin nec prudentc rationc appctibilis si tui oti,ini visio Dei, quia de lege ordinaria tiola potist videri Deus, nisi per desti uctioncm compositi. Nec est par ratio de homine qui appetcrct csse angelus quia in hoc inuoluitur deitructio natuιaehu
Te Incarnamne Tomin VI. Dico . Nulla concedenda est,nio hypost in iij. humanitate Christi distincita ab unionibus patitium Assmis et
ia humanitate in morte Christi, destructa suissetvnio hypostatica Verbi cum illa;caque in resurrectione re producta , contra axioma e Damasceno. Quod semel assum itinunquam dum P. r. hiiiii a so. nitas non habet subsistentiam distinctam a subli et .. stent ijs partium ; quae inuicem unitae constituunt totalem humanitatis: sicut eaedem partiales existentiae inuicem copulatae componunt viram intcoram existentiam totius. Subsistentia hii manitatis . .ccuui sit modus absolutus , qui nclicat identis Prob. . cari cum utraque parte componente, et Oi potest
humanitas subsistere ni ea subsistentia totali sim pilai, sed composita ex duplici partiali materiae &sormae, quae inuiccm unitae componunt, nam tota
142쪽
DjLy. VIII D. Incarnatione sicinitam se Sin. VIL
partiale subsistat subsistentia torali entis eompleti. Dico . prius prioritate finis desintentionis, s .anima eorpus Christi fuersit unita inter se, quam eum Verbo; prius 'erb prioritate executioni fuerunt unita Verbo,quam inter se.Ita 5 Tilis. q. 6.m ι.ε.Mi assumptio paritum est prior in executione. quamuis in intentione prior sit assumptio totius:&
tis,duae de nouo produci in partibus separatis, ite rim presina. Prior parseonstat nam illud est prius r.earam . rum corrumpendae , alia totalis in resurrectione intentione; quod principaliteris vltimate intendia producenda.Contra eand urgeri potest argum de i tur:principaliter autem Multimate Deuc intendit toto integrali constante ex partibus homogeneis i unire totam humanitatem cum Verbo Dergo prius Nam verin tali composito est una tantum subsisten intentione fuit humanitas, adeoque unio animae tia qua totum vi totum subsistit vel plures partia i corporis inter inquam earunde cum Verbo.Poste ...Σ'les quibus partes ipsae, etiam separatae a toto lubsi i rior prob. I. ex ist.o .quod est posterius resolu-stunt. Si secundum;iam non est maior ratio,cur po tione est prius compolitione: unio partiueum Vediti iis partes integrales habeant suas partiales subsi lio est posterior resolutione, quia destructa unio
subsistentiam humanitatis,non suppleuit aliam subsistentiam distinctam a partibus simili sumptis: quia non suppleuit nili quam eadem humanitas habuisset,si a Verbo assumpta non fuisset. Confir-
anat. cum homo componatur ex amma&corpore,
non seret maior ratio , eur illa esset spiritualis, quam corporea. Hae rationes aeque milhant contra . ω3 sent. speciatim contra primam. Destructi per mortem stentias. quibus subsistant in toto,& separatae a toto; easdem non habeant partes essentiales materia& sorma,quibus subsistant in toto & separatae to to. Si primum:sequeretur,quod quoties separarentur duae partes aquae acquirerent nouas subsiste . tias, destructa priori;&rursus iterum unitae,deperderent duas priores Maliam de nouo totalem a quirerent. Quod concedit Hassuer ἀ0.32.cap. I.at est creditu dissieiternam ex hoc sequeretur, qu ties ves una gutta a mari separaretur, toties corrum inpi subsistentiam totius maris, qua totum mare se sistebat: Drursus cum eadem gutta reuniretur mari tam ipsam, quam reliquum mare amittere subsistentias priores, Maliai totalem de nouo acquirere. Contra . sent urgeri potest: humanitas coninstans ex ambabus partibus subsistentibus, non est capax ulterioris sublistentiae naturalis ergo eque erit rapax ulterioris subsistentiae diuinae; quia diuina non supplet nisi nainralem Antee.prob. adaequaesnatura subsistit per subsistentias partiales partium;
scut adaequale cxistit per partiales existentias ea rumdem: ergo sicut ultra existentias partiales partium , non est capax ulterioris existentiae totius: ita &c. I M. Dico . non est una tantum uni hypostat in Aor is a antis subiectata Prob.alioquineorpus Christi nos .. fuisset triduo unitum Verbo,quod est contra fi-
ne partium inter se, adhuc perleuerauit unio earudem eum Verbes ergo in compositione prior fuitvnio partium cum Verbo,quam earundem inter se. a. In eo signo naturae in executione partes humanitatis suecut vestis Verbo, in quo fuissent unitae propriae subsstentiae: nam Verbi supplendo propriam tu stentiam inhumani late suppleuit illam cum eadem prioritate,vel posteriquam habuisset in pr pria naturaismeonnaturaliori modo, quo suppleri potuit. At prius natura in executione partes fuissent unitae propria subsistentiae, quam inter se .lum quin subsistentia est intimius complementum substantiae, quam sit, ni unius substantiae eum alia, quia subsistentia perfiei existentiam substantiae in oris dine ad se,unio in ordine ad compositumctum quia subsisteti sequitur rationem substantiae ut uni rationem sublesentiae vi partialisci prior autem est Muniuersalior ratiosubstitis ut fla,quam ratio su stantiae partialis tum quia subsistentia est terminus cationis, quae natura praecedit unionem. 3.
Melius saluatur misernitas Dei in B virgines si V supponamus,animamri eorpus Christi prius nat
ra in exemtione fuisse Verbo, quam inter se unitatnam hoc modo, marema generatio,qua Virgo uniuite pus&animam humanitatis Christi inter se, terminata fuit ad Deum ut ad terminum intrins
eum,quia terminata fuit ad copulandas partes ramdem docentem,Filium Dei fuisse sepultum, quod unitas hvi statice Deo; consequenter materna Deo conuenire no potest nisi latione unionis cum generatio Virginis habuit pro intrinseco termino corpore,cui per se conuenit sepeliri. Vide S. om. Deum: in Concit Ephesp.r-- II Cyril. 9 et ς --3'.q.I .art. s. Secundo, subsistentia est modus,qui in. era meto Deum cinna ferainiam bypostasinum- est nitaliter exigitur a substantia ut sie sicut inhaerentia ab accidente viserergo etiam eorpus est c pax unionis hypostaticae quae per se terminatur ad sublistentiam. Dico . Duplex est unio hypostatiea, altera in anima, altera incorporci Fundam Verbum inhumanitate supplet propriam subsistentiam a sed hae iam hypostatice unitas Deo, sed ad partes nondum imis ereporati terr Cobuiuiam quoque vepara V vhs peltimus. Contra verb, s supponamus, animam corpus humanisatis Christi prius natura fuissevno inter se, terna generatio.qua Uirgo illa copulavit non fuissct terminata sormaliter ad Deum, sed ad humanitatem,quia non fuisset terminata ad partes
integratur ex dupli ei partiali eorporis Manimae: ergo Verbum unitur duplici unione partiali Drc Es: repugnat, Verbum supplere partiales subsistentias partium,quia cum illas supplere debeat se ipso cumque ipsum non sit partialis, sed totalis subsistentia, non potet supplere illas,ut partiales sunt.Nego anteced.alioquin non potuisset supplere partiale subsistentiam animae separatae.Ratio: non est necesse ut verbum sit partiale subsistens, quia non supplet pa tialiter ex parte sui,sed partialiter ex par te rei, quae
suppletur potest enim totale subsistens supplere subsistens partiale quia hoe non est supplere Iartialitatem formaliter,sed materialiter, sippieno effectum subsisteatiae partialis, qui est, ut eruhrpostaticesviritas Deo. Obdici Scotin I. Si prius natura Verbum assumpsit partes.quam humanitatem; ergo ilhi assumptione non fuit homo paries enim humanitatis non sunt humanitas:ergo neque nune, quia eode modo se habet nilne,ac se habuit instati assumptionis,cum non alia assumptione sit homo nue,aesuit tu ne CO- cedo conseq. I siquidem in illo priori nonduerat homo,sed in via ad esse hominis; nego post criorem: quia scut unione animae eorporis inter se fit humanitas ita Verbum denominatur homo , nulla noua assumptione factici ut patet in triduo , in quo destructa unione inter corpus&animam
siit esse homo, eaque in resurrectione reproducta.
143쪽
oy VIII De Incarnatione sicuniam se. H. L
iterum e i it esse homo, nulli variatione faeta in unione ad Verbum. Ad probat. licet Verbum non aliter se habeat nunc,ac tunc quia eodem modo, quantum est de manet unitum niinciae fuit tunc; tamen aliter se habc terminus assumptus quia nunc est homo, qui non erat tunc; Mideo non poterat tunc denominare Verbum homi ncm, sicut de
Obιjcies r. potest Filius unci unione uniri animae,. alia unione Pater uniri corpori: in quo casu neutercssct homo , quia neuter viairctu toti humanitati, etiamsi partes illae unione naturali essent inter se unitae Nego minor uterque enim esset homo, posita unione partium inter se, secus si non supponantur partes unitae intersci Ratio ut pς1 na lituna dicatur homo susticit, ut natantum pars humanitatis sibi hypostati e viatatur : nam tune tota diceretur ei unita ac proinde tota denominaret personam homine inuicet non ex omni parte si sit immediatu unita, sed uni immediatri alia tantum mediatc. DI Es: ex eo qliod soliis Filius assumpserit humanitatem , non dicunturiscliquae personae eandem assumptisse. ergo ex eo quod sola antina,vcleorpus assumatura Filio , non dicetur humanitas assumpta a Filio. Qui non minus Filius , rationeidelitatis naturae diuinae, cst idem cum Patre&Spiritu S. quam anima ratione unionis cum corpore,&c conuersu.Consrm.Si anima tantum unius hominis astitineret equum, non diceretur holno, sed anima tantum assumere equum ergo contrario si s la anima assumatur,non dicetui humanitas, sed anima tantum assumpta Nego conseq.quia cum anima& corpus unita constituant virum compositum perta quicquid tribuitur uni parti unitae alteri, tribuitur toti. Vnde etiasi sola anima intelligat.totus h mo dicitur intelligere totusque hom dicitur materialis,etiamsi solum cyrpus sit materiale.Filius autem cum sit distinctum suppositum a Patreri spiri- ritu S.nce unus pertineat ad costitutioncm alterius, non potest, quod tribuitur uni ut distincto a reliquis tribui caeteris. Ad prob. dist. et non mi ius,in ratione identitatis elim naturii, concedo in ratione constituentis unum intersci nego, hac enim in ratione magis sunt idem anima, corpus, quam Filius&reliquae personae. Ad confirm. neg. sequel.anteced quia non minias quicquid active tribuitur animae unitae corpori,tribuitur tot homini; quam quicquid passue tribuitur eidem animae iuncti corpori,ilibuitur toti homini. Igitur si sola assumptio passiua animae copulatae corpori, tribuitur tot homini;etiam astumptio actaua animae unitae corpori, tribuetur toti homini.
Ob rem. In morte Verbum desiit suppositare
humanitatem quam aute suppolitabat: rursus post resurretationem incoepit suppostare eandem mimanitatem,quam in triduo non suppostabatie gope dc structionem is producticinem alicuius
unionis hypostaticae distinctae ab unionibus hypost.
partium: nam per solas partium non dieitur suppositare humanitatem, sed partcs humanitatis. Nego, conseq. nam dicitur Veibum de nouo suppostare humanitatem, vel desnere suppostarchumanitatem, non ratione troiiae unionis hypost productae, vel destructae,sed ratione unionis naturalis partium inter se,ut conditionis per se requisitae, desectu cuius non diccbatur in triduo stippostate humanitatem nis tantii in remotu&radicaliter. Dico . ni Verbi subiectata in anima est spiritualis subicistata in corpore est materialis.Fundam.vnio est modus modus proportionatur subiccto,in quo recipitura igitur in subiecto spirituali, ijsco' Conflantinopol t. ad Leonem Pontifezaeo. ad Se Incarnatio Tormia VI. tua. est spiritualis r in subiecto materiali,est materialis.
Hinc fit, ut partes materiae, quae per nutritioncm adgeneiabatur piae existenti materiae corporis Christi, tuerint unitae Verbo per nouas partcs unionis de nouo productas sicut partes. quaepe evaporationem secernebantur a matcria corporis eiusdem, ainittebant suas partialcs uniones ad Verbum,&4cquirebati partiatus subsistentias proprias. Ad fundam primae ; falsum est,partes non posse so. sublistere.disi subsistenti itotius , cum subsistentia . totius non sit, nisi ipsae subsistentie partium inuicem AE V Ua- copulatae. Vnde quainuis Verbum persenalitatem
totius, suppleuit mediate , supplendo immediate ''
subsistentias paratum quod totum proprio licitur personari; iram persona cst substantia rationalis co-pleta. Ad ivndam. . ego maior nam quando iri. minus non est eiusdem rationis, contentum tib M maiore,non Equitur, si non est capax minoris, non est capax maioris persectionis cita homo est capax discuistis,non hinnitius,qtiod in iminus: ergo licet corpus non sit capax cllcctus formalis gratiae, quod ei minus,poteli esse capax cinctus formalis virionis cum Dco,quod est maliis. Ad colafirm. nego maior. de necessitate simpliciter,sed ad bene esse. Duxta subiecti capacitatem.Ad fundam. . concedo, partes iti uniri ei bo,etiam ut inuicem copulatas nego ad Adimia, hoc non sui licere uniones partium; nam sicut in uiaeem unitae non haberent aliam subsistentiam,quam
partium;ita Verbum non debet supplere nisi se sistentias partium;alioquin plus supplerct, qua in
ACTTNus determino immediato&proximo Incarn qui est uuio, superest ut determino vitii nato totali, qui est compositum ex huiusmodi unione resultans: omnis quippe unio elim essentialiter sit nexus cxtremorum, necessario hisci proterinino aliquod
sit mini Sitimatus Incarna tionis '
PRivus error Nestoribi negantis . Christum .esse substantialiter filium Dei, sed sol Pagnomi πσον Nec
natione,per singularem gratiam conformitalcin Τε νε cum Deo a terminum Incarn fuisse substantiale compositum ex humanitate Verbo, sed accidetalem expersona humana diuina, media unione a Diactiva. 3. B.Virginem fuisse Matrem Dei.Ita opinati sunt, Christu in esse pii rum homine, sonta contra quem,teste Hieron.de Sc t. Ecelesiast. Ioannes scripsit Euangelium. S cv Nous utichetis se bat cinguntino' i. confundentis in Christo duas naturas diuinam α Eurishnis: humanam uas ante adunationem satvbatur integras . post adunationem autem coaluisse in una in , resultantem ex mixtione utriusque Unde coneedebat , Christum constare ex duabus, non in duabus natiiris ex epistola Hau . E-
144쪽
ii ij. IX. De termino totali Incarnationis Sect u
n . . Chalcedon.HsPalin. a.Lateran sub Martino V. Innoe. III. Dico . Totalis terminus In earnationis non suit compositum accidontale Fundamentum: quae accidentaliter uniuntur , nequeunt substanti ueti in quid praedicari , sed tantum adiective cin quale sed de Christo substantiu exin quale praedicatur utraque natura, diuina& humana, ex Scriptura,in qua Christus dicitur verus Deus cir homo: eigo. Di CE I. Quod aduenit enti completo, aduenit accidentaliter humaninas aduenit Uerbo enti completo ergo aduenit accidentaliter. 2. quod contingenter unitur, accidentaliter unitur; humanitas contingenter unitur Verbo ergo accidentaliter unitur. Ad I ncg. maior , quando illud, quod aduenit est incompletum substantialiter, unitur unione substantiali, ut unitur humanitas Verbo. Ad a neg. maior: nam haec sorma contingenter unitur huic materiae,& tamen substantia. liter unitur. Ratiio: contingenter solum opponitur essentialiteri,sicut accidentatiter solum opponitur substantialiter,potes igitur aliquid uniri contingenter, tamen substantialiter. DIco . terminus totalis Incarnationis non μνι,. i. fuit substantialis aliqua natura.Fundamentui haec
da dis communis antiquiorum Sebolam cum Mago.in s. d l . . negantium. Fundam. propria. compositio imperfectionem importat, scilicet co ponentia per modum partis, quae imperfectionem
denotat. Vnde S. om. l.p.q. Nart.8 negat Deum venire posse incomposit onem cum creatura. SECUNDA BarthoLMed natip.q. a. o. i. maeo IM'
. ubi absolute pronuntiat, Christi personam esse compositam, quatenus in duabus naturis subsistit. Notanda compositio in Christo , una immediata lihumanitatis cum Verbo;altera mediata naturae hu M
manae cum diuina: quae posterior oritur ex priori: ex eo enim quod humanitas natur immediate crata .
cum Verbo, me fiate unitur eum diuinitate, pro-pfer ipsius eum Verbo identitatem De utraque disputo. Dico . Persona Christi est vere in proprie F .
composita ex humanitate, subsistentia Verbi ex
Prob. I. x Concilijs4 Patrib. qui hane compolitionem in Christo absolute assirmant.U. Synodus Constantanop.cant. 8.ean. .nncuanquit, Deiaces fila tra que perfidia impietatem reticiens, natιonem et ei Verbi ad carnem secundum eo okιonem con tetur.Et supra eod. Canon appellat illam , Sulam consuli 4 6-. q. G 7.inde .Synod est Lateranis sub Innoc.III.de fide Cath cap. I. Unigemim Dei F
non potuit esse per conuersionem naturae diuinae iam compostam approbat Laseran.sub Martino Lin humanam; quia quod conuertitur desinit esse: neque per conuertionem humanae in diuinain; alioquin non esset in Christo natura humana; salsae encnt omnes praedicationes , quae de Christo dicuntur, ratione naturae humani neque per unionem utriusquc actu componentis;quia ex duabus nainris integris nequit fieri una per se ncqtie per productionem alicuius tertiaeentitatis,ut mixtum ex clementis; quia hic modus supponit,vel corruptionem,uel saltem alterationcmunitorum. Dico . Totalistcrminus Incarn. fuit persona
ex hypostasi V rbiis humanitate composita ,
consequenter unio Verbi faceta est in persona. Conclusi definita est in neu se Ephes. I. Chalaeae Constantinopol. .H fal. 2. Toletam II in quibus contra Nesto, lumina definitur persona in Christo, eaque diuina substantialiter unita humanitati scilicetis fuit terminus Incarn. qui ex unione personae diuinae&naturae humanae resultauit.Ratio S. Thom cum fides doceat, naturam humanam fuisse unitam Verbo substantialiter , non ad faciet inim unum in natura;ergo ad faciendum, num oi . elim non detur alia unio subitantialis, niti vel in natura vel in persona:nam omnis unici substantialis tendit ab faciendam, nam substantiam, quae vel est natura,vel persona. DIC Es: praeter unionem in natura,vel in persona fieri potest unio in hoc indiuiduo Deitatis; ergo ratio non concludit. Sed n gatur consequentia, nam etiam haec unio redu stur ad unionem in persona, ad quam pertinet omnis unio, quae ordinatur ad faciendum unum suta sistens.
ti, Ieser brastus a tota Trinitate ιnatus e verus homo factus exanimaratronatici humana carnecompositus Dionysius tib de d mminam. U. . Mais una perfnarum suarum infirma, stra inteaere verissime, Fuscepit, ad serinam remeans atque astringens humilitatem nostra . ex qua ineffab litercam tu est simplex tisas Damascenus libr.3. Fidei eap. q. e se concludit Reb -- gatur, ut dicamus, solam h posta Christi compostam.Idem saepe repctit alibi .Prob. 2. Caset. I. pri. . an. 8. I. p. cit ad propriam compositionem haec requiruntur; distinctio reali realis coniunctio secundum es ' et 'le, non tantum secundum utum , vel alium ex bjoriam
trinsecum respectum; quod unum extremum se composei habeat ut actus, aliud ut potentiaci sed haec omnia concurrunt ad om politionem Christi r ergo Christus est vere compositus. Priora duo concedit calet tertium, nempe quod Verbum concurrat ut actus,humanitas ut potentia, negat at proba tur Verbum in Christo habet veram&propria rationem actus, noά insormantis, sed terminantis uomplentis seipso naturam assumptam humanitas veram rationem potentiae terminabilisi complebilis in ratione subsistratis. 3. Esto Ver- 7.bum, humanitas non concurrerent ut actus D potentia , adhue negandum non et Tet, ea vetaram propriam cssicere compositionem , cum
hae nihil aliud sit , quam ni duorum ad
ununt constituendum concurrentiumri sicut partes quantitatis, licet non concurrant ut actus& PO-tentiaci tamen concurrunt ad componendumvmi totum integrale Ratior compositum adae
quale distinguitur eontra simplex inter quae non adatur medium ined persona Christi non est sm-VJ
plex ; ergo composita. Unde non recte vinandi nanc compositionem appellat, timus adhoc, qua lis est accidentis ad subiectum non - πhis, qualis est ex anima&corpores cum implicet
dV. u. n.2.Fo Mart.Lqu. a Scor.qu.3. Ruchaia. ex his quia dum unum unitur alteri , necesse est, ut aliis
145쪽
Di p. m. De termino totaΓ Incarnationis. Se Z. II.
ut aliquid cum illo componat, cum nil aliud stivnum cum alio componere quam cum illo unita, ex qua unione resultat, num ex illis. Caeterii in non desunt Recent. qui hanc Darandi distinctionem defendant, ut per timus adhoc noluerit veram compositionem negare, sed antirin eam, quae resultit ex Vtiaque parte atquc componente non,quae resultat ex uno cxtremo in recto significato, & altero tan-ttan in obliquo,qualis est compositio, quae resultate subiecto in recto signiscato is accidente in
tum ergo. Nequit autem persona Christi esse terminus creationis.vel actionis temporatis; quia haec ponit intrinsecam mutationem in terinino, quam
non ponit unio. Nec obstat, quis 'persona Christis simplicissima coli siderata secundum se: nam hoc praedicatum non conuenit illi qua subsistit in naturi propria,sed qua in assumpta, cum qita tantum
Obdicies 3. Si persona Christietat composita,es xi. set persectior cibo componcnte, quia composi- obliquo tantiim importato. um est persectius singulis pari ibus componenti-ορθcies . Si Verbum componit cum humani l bus. Concedo sequetam de persectione extensi βηλ. late personam ergo componit personain huma ua; ego de intensiuaci sicut Deus di creatura est nam, curn non possit componere personam diui quid persectius . non intenti uc, sed extensiue
nam tergo in Chrillo est persona humanari ex quo nam tota perfectio creaturae minenter eontine sequitur,duas esse in Christo personas, diuinam ω tur in Deo. sicut tota persectio humanitatis inhumanam: quod est contra Conciis, Patres,vriam Verbo.
tantum diuinam agnoscentes in Christo personam Ut scies . Omne compostum pendet ex eo m ' Concedo conseq. r. nam sicut humanitas dat ponentibiis, partibus coiistituentibus ipsum est 2 2
Verbo esse hominis, ita constituit illud inesse personae humanae, quia dicitur humana vel diuina a natura, in qira subsistit. Concedo c/- Marsil cit. Ab.3 secundam: nam sicut in Christo est natura humana dans Verbo esse humanum; ita& suppositum humanum, non essentialiter, uti est diuinum; sed denominatiues atque ut sessormaliter fieri di- rii ues citur in tempore, . non fuisse ab aeterno. Tertia neganda quia non est in Christo duplex subtillentia, sed una tantum, ii ut subsistit in naturi diuini,dicitur diuina; ut uilistit in natura humani, dieitur humanari sicut subiectum habens dii plicem sermam, non dicitur duplex,sed via uin: nam ad multiplicationem subiecti denominati non satin sola multiplicatio sormae denominantis. DI-cns. Si eadem est persona humana in Christo,quae resultat ex unione,& quae erat ante unionem poterit haec persona,quae resultat ex unione, praedicari de persona Christi, quae erat ante unionem inde per ira Verbi ante unionem dici poterat, qud sese persona humana. Nego sequel. quia licet liteadem persona essentialiter non est eadem denominati ueci quia post unionem includit denominationem L .mani,quam non includebat ante viai nein. Sicut hecisset idem individuum humanum in Petro post unionem cum albedine, quod erat ante unionem eum albedine non tamen licet praedi
Rest. que natura posterius ipsis: urgo si persona Christi est composita, penclat a suis componentibus. Nego, est. omne compositum quoad utramque partem pendere a suis componentibiis, sed illud tantum euius extrema mutuo inter se pendent. Ratioci percan. dem dependentiam compositum pendet ab extremis, qua extima pendent inter se eadem enirn dependentia , qua forma materia pendent ab inuicem, compositum pendet ab extremis; sed ex trema componentia Christum , non mutuo peα- dent inter se,sed tantum bunianitas a Verbo: ergo nec totum dicitur pendens a componentibus. Dices sui scit ut num extremum dcpendeat, via tum dicatur dehendure et scut vi totus homo dicatur corporeus,satist ut natantum pars sit eo mrea Concedo antec quando compositum aequὰ primo dicit utramque partei componentem, vel nul lum perieulum est errandi:quia igitur homo aeque primo dicit utramque partem componentem, nullumque periculum est errandi . dicitur corpor se
Christus vero, quia per se primo dicit supposum. nam nominaeocrcta supponunt materialiter pro supposites subestqtie periculum errandi, absoluid diei non potest dependens, nis eum addito limitan
te ad naturam humanam. Quare nego hoc compo situm, CHRIs Tu quoad viruinque extremum esse natura posterius suis componentibus: nam esse n eare idem individuum, rosultans cxvnione cum at tura posterius,&dependens sunt idem.
bedine, de eodem indiuiduo ante unionem cum at Obbcus 3. Vbi eli compositio neque eompota abedine. tum praedicatur de exti emis, neque extrema de se Objcie 2. Attributa propria humanitatis non inuicem homo enim nec praedicatur de anima vel praedicantur de Christo, ni cum addito limitant corpore, nee Hese mutuo. Sed tam Christus praedia ad naturam humanam , quando oppositum illo eatur de Verbo, hoc homine, quam Verbum,&rum conuenit personae Christici unde non dicitur hie homo de se inuicem.Maior est vera de compo Rem absolute, Christus est ereatus.dependens, incipiens cillo componentibus in cne naturae , non inesse esses sed compositio repugnat personae Christi suppositi: ut patet de supposito creato quod etiams siquae est simplicissima.& soluinei conuenit ratione j componat cum natura,praedicatur de illa in concre-Rest
humanitatisci ergo non potcst absolute de Chrisiopia uicari nisi cum addito secundum humanitatem Concedo attributa propria humanitatis non praedicari de Christo, nisi cum addit, nego . esse composivam conuenire Christo ratione solius humanitatis, sed etiam ratione rei uae: unde non Mitim praedicatur de Christo,sed utia in de ipsa cr es Christi. dicitur enim Drsena es composita, cum nequeat dici eis crGrtara depen IL inc piem esse Ratio: cui conucia it componere, Onuum nil est e compositum;nam cui conuenit esse terminum unionis in ficta, convcnitcsse terminum unionis in sacto osse persoriae Christi conuenit esse terminum unionis in fieri; ergo esse terminum unionis in facto esse sed hoc est idem ae esse eo inpoli
erares est hie Mino, quia in priori praedicat praedica tum non incIuditur in subiecto ex modo significandi ,sicut in posteriori. Α fundamentum oppositae, multi concedunt, T. Verbum esse partem Christi, versim quia parsim Pt . pcrsectionem importat dico; Duratione compo ista, a sitioins non esse, ut constet ex partibus,sed ut con--ii. stituatii ex pluribiis a quorum unum se habeat .m.
tant sim ut terminiis non ut pars compositi ex S. Thom.3.parte quast.2.art. a. .ad 2 qui cum .'negat
Dcum v cnire possci compositionem, intelligendus est de compositione per modum formae , vel
Dico a Christus non solum est persona com i morari
146쪽
lim Disp. IX. De termino tota ui Incarnasionis Seci. II.
posita ex natura humana&subsistentia Verbi, sed etiam ex duabus naturis diuinari humana ex isd. Concit in quibus definitur, Christum vetuin proprie constare ex duabus naturis diuina tu mana testes Damasceno tib MFides, cap. y Vnita sunt
ad inuicem secundum,mtarem in unam compositam
Hly Dei postas ubi concludii Coniunguntur enim natura im in F asi unam h postasim compositam habentes Fundamentum in eadem personeque ex eo, quod est diuinitas &humanitas smuli sequitur, quod non sit diuinitas, sed quδd non sit sola diuinitas. Ad . tantum sequitur,Christu non
suisse ab aeterno ratione humanitatis.Α q. nego, Christum esse tantum diuinitatem, sed humanitatem simul;proinde creatorem ratione unius,cleaturam ratione alterius. Dic Esci si admittitur haec ,1 propositio, vera, se ομνι est humanitas ct diuinitas. μ- admittenda etiam erit ut vera hec alia: Humanitin Crna Christi subsistunt duae naturae, una naturali l diuinitas est pasi mortua, dcc nam quicquid dicitur teri per identitatem altera contingenter per u subiecto,dicitur etiam de praeiticato subiecti sed unionem; quarum una dat illi esse diuinum , altera i de Christo dicitur, quod si passus,mortuus,&e c iam dicetur de humanitate& diuinitate
Objciti I. compostio est distinctorum unio; sed persona Christi non distinguitur a natura diuina ergo ex illa non tomponitur. Resp. Vt dicatur composita ex utrique natui . sun icit, ut componatur tantum ex una: quia igitur Christus componitur ex humanitate dicitur etiam compostus ex diuinitate, ainu. distinguitur per humani
Obdicies 1 omnis viri ordinatur ad componendum aliquod unum sed natura diuina .humana, cum utraque sit intcgra n. suo genere , nequcunt componere aliquod virum, rigonequeunt inuicem uniri.Maior est vera de uni cam mediata, non de mediata: quia igitur natura humana Oediuina non uniuntur inter se amniciliate, sed mediante subsistentia cibi, cum qua tantum utraquaeque constituit personam, non est necesse, ut componant unum interi sed cum ei sona: qtio fit, ut nequeat natura diuina dici composita,quia per hoc importatur unio immediata: dicitur tamen ex Damasi. incarnata, quia ad hoc siicit virio mediata.
Objcies 3. Si Christus componeretur ex diuinitate humanitate, valeret haec propositio: Christus est dimitas ct humanitas,sicut valethaeo mmosam- macteorpus simul, cum nihil aliud sit compositum, quam sua componentia simul sumpta. At haec damnata est in Cone. Constantsessis. contra Dan Ilum, qui
dicebare, manatura divinitas er humanitas urit unus Christus. Vnde hanc propos. erroneam censet Meduna,tum propter cit.testimoniu, tum propter haec absurda. I. Christus non siet, num cum Patre,iuxta illud: oc Faser unum summ; sed humanitas diuinitas no sunt unum cuin Patre;ergo si Christus
praedicatur de Christo. Nego conseq. Adprob.dist. maior quicquid dicitur de subiecto adaequale sumpto, dicitur etiam de adaequato praedicato subiecti, concedo quidquid dicitur de subiecto inadaequatὸ accepto , dicitur de adaequato praedicato subiecti, nego. Porro esse passum manuum c. non dici turde Christo adaeqiratc, reduplicat tu sumpto, prout includit utramque naturam; sed specificative aecepto,prout includit solam humanitate. Sicut de
homine inadaequale sumpto praedicatur esse corpo reum cum iamcn hoc non liceat praedicari de anima. Caeterum etsi haec vera sint, monet tamen Suar.
.p.rom. 3.a t. nsem2 ine, hanc propos Christus est humamia diuinitas, non esse simpliciter usurpandam, non solum quia impropria est, sed etiam quia potest aliquem errorem ingenerare. An haee propositio: Christus est Humitas ct huma- f. nuacstu: Christus est duae natura,si vera non tantum
insensu identico,sed etiam formali Assirmantali et
qui recent.Fundam .illa propositio est vera in sen sis formati,in qua praedicatum exprimit, quicquid subiectum implicite importat sed in hac proposit. Chriaruis duraritas ct humanitas, praedicatum ex-. primit, quicquid subiectum cisti his implicite im-ἰ, portat:ergo. Maior constat ideo propositio, in qua definitio vel metaphysica,vel physica praedicatur de suo definito est vera insensu formali, quia calpri mit . quicquid subiectum implicite importat: ut Ἀ-m est an atratonales homo est animi corpus ILmia nata linor Drob. Christin in propositionei Asitus,non solum excommuni usu loquendi supponi solet materialiteris speeificative pro perioni,
sed etiam formaliter&reduplicative pro toto com- est humanitas&diuinitas, non est unum cum Patre t posito:quo pacto supponit pro utraque natura hu
Christus non esset Deus; nam diuinitas&humanitas, non est diuinitas:ergo si Christus esset diuinitas&humanitas,non esset diuinitas,ac proinde nec Deus. . Christus non fuisset ab aeterno inam diuinitasvi humanitas no suit ab terno;ergo nec Christus. q. Diuinitas esset humanitas&diuinitas,creator&creatura: nam si Christus est humanitas&dinitas;ergo Christus est diuinitas; ergo diuinitas est humanitas diuinitas,creatorin creatura. Negant reliqui, dictam propos in sensu identico damnandam,quibus Assentior: tum quia illam concedunt Augusti Enchiri eap. 6 .Vtraque subsantia,diuina scilicet 'vinam, Misses unicus De Palmo
Christus est unus christus duae natura, Sec. Tum quia Valdo.M. r. arr.3. cap. 42.docet, hanc esse antiquam fidem Ecclesiae,tres naturas Deitatem scilicet carnem Spiritum , esse Christum coniunctim. Ad Concit. Resp. Ita eo non fuisse damnatam hanc proposin sensu coniuncto, sed diuiso:sic enim illam,vircseri Valle. docebat VmcLMag. :Per a Verbis corpusinnima, CrititasAngriati m. Vnde ad I. absurdudico Christum esse viaticum Patre ratione Deitatis. Ad a nego Christum non esse Deum:
mana& diuina simul. Verum opposita sint com- r. munior inter reliquos, licet ex professis no a tetur, Netant pro &probabilior est. Fundam ad reddendum sensum aω -
formalem non susscit, ut praedicatum exprimat, P 'quicquid labiectum implicite importat, sed debet
etiam exprimere modum quo subiectum importat praedicatum sed Chtallus humanitatem & diuinitatem importat in concreto,&m habente quo pacto humanitas&diuinitas in dicta propocnon exprimuntur, sed tantum in abstracto Maior prob. Ado
non est vera insensu sormali, sed tantum identico, μαquia licet praedicatum exprimat, quicquid subiectum importat, non tamen exprimit modum, quo subiectum importat. Nee refert,quod addatur,Humanitinor immi--trinam adhuc non cxprimitur modus habendi illas in concreto Min supposito, quo importantur a subiecto. Unde propositio, in
qua definitio physica praedieatur de composito phy
tico est vera in sensu tantii midentico: quia in illa non exprimitur modus habendi partes componentes in concreto Min habentqvii exprimitur in delinitione metaphysica.Contirm. vel in h.ic prop. sub 13 iectum Christin lumitur pro supposito,vel pro com Confirm.
147쪽
Di p. X. nisterminina quo Incarnationist
posito ex inique natui a neutro modo dicta propositio potest esse vera in sensu formali. Non primo quia praedicatum non respondet subiecto ex
plicito& directo signis eato nam subiectum supponit pro supposito,praedicatum pro naturis.Non
eundomam etiam lislibiectum Iumatur pro composito ex utraque nati ira ad litic praedicinum non
respondet in sormati s gnificato subiecti quia su
icctii misi aeter duas naturas importat etiam suppositum in recto, quod tamen non importat praedicarum. Igitur iri nullo sensu dicta propositio poterit esse vera in sensu sorinali , sed tantum identi eo propter identitatem unius naturae, unionem alterius cun codem supposito Uerbi.
Quis terminus a quo Incarnationi Z
tis, esse naturam humanam quia S. Tho. ait, naturam humanam signiscari, in termino
assumptionis nec intelligi potest de termitio ad quem, sed a quo. Est enim, inquit, assumptis, sinia abo addi umptio sed per et adste denotatur terminus ad quem qui non est natura, sed persona, quia persona sumit ad se naturam. r. Aliorum apud
Medin. cit docentium, css personalitatem creata,
tura terminis aq- e adquem : hic autem est sola negatio hominis in Uerbo, seu humanitatis in uia hae negatio in solo Verbo tempore praecessit;cum in humanitate negati Verbi,vel unionis,non nisi ratione praecesserit. Confirm sicut in corpore ira turali terminus a quo est priuatio formae in subiecto apto ad tecipicndum it in hoc terminus a quo, est negatio sermae in subiecto, vel quas subie cto potente ad recipiendumsed in hoc eo inpolito forma est humanitas,quia haec aduenit,&dat nouum esse specifium Verbes subiectum velo, seu quas subiectum est Verbuna; quia hoc praecxistit,&sustentat humanitatem. Unde potius dicimus, Deum factum esse hominem , quam hominem
Objcies .In eo est terminus aqm,in quolit transitus sed non fit transitus in Uerbo, sed in humanitate; que non Verbum , transita nota esse subsistentis adeste subsistens Concesti maiori, distin Τί-guo minor de transtu cum mutatione vel sine mittatione transit Verbum a negatione hominis adesse hominis , sed sine mutationes humanitas non proprie transita negatione sibsistentiae diuinae ad subsistentiam diuinam quia nunquam fuit cum actuali negatione illius'
Obncies 2. Suffcit ad terminu ll. iti I negativum, ' sui tantum natura praecedat terminum ad quem: ut
in prinia rerum productione negatio forme non nisi natura praecessit productione formae et si Deusas terno produxisset creaturam, ver illam pro-
ho acis semptio perma abo, lenotatur terminus po- rationem mutationis,seu transitus, sed tantum edu- sitiuus: sola autem personalitas ereata positi uer op ctionis; quia mutatio seu transitus necessario conponitur personalitati diuine. 3. Aliorum assignantium, vel negationem Vnionis hypost in humanitate, vel negationem humanitatis in Verbo vel negationem totius compotitit humanitateis Verbo Pro explie.terminus mutationis;alter politivus, ut elim ex frigore subiectum transit ad calorem; negativus alter , ut cum ex negatione luminis aer transit ad lumen terminus a quo, qui per se attenditur in mutatione quique est illi essentialis non est politivus, quia sne illo saluari posset essentialis mutatio; sed negativus, sine quo non habetdr
Dico et nullus torminus positiuus a quo, saltem totalis in hac mutatione interuenit. Fundam .illud fuisset personalitas creata; nam haec tantum est positive incompossibilis cum increata, ad quam tracta est humanitas haec non fuit, quia haec re ipsa non praecessit sitem ιοωbter inhumanitate; quod dico propter partialem subsistentiam materiae, que tempote praecessit assumptionem sola autem praecessio secundum debitum connaturalitatis non sufficit , quia manet cum personalitate diuina nec aliud est, quam naturalis exigentia propriae personalitatis, quam retinet humanitas etiam unita Verbo: nota terin inuina quo, E adquem reipsa transit. Ada dici creaturam ex nihilo ab aeterno productam, non politi u 3, sed nefatiue;quia nimirum non fuisset ex aliquo praeexistente subiecto producta Patet . ad fundam .aliarum: ad S. Tia. Resp. per et latrem 'no assumptionu intelligi terminum ad quem per το ias, intolligiterminum is est enim Verbum ter 'minus Cui, non ad quem assumptionis perra ab ab udenotari terminum a quo incommuni, iuxta materiae capacitatem,vel negativum, veI positiuuuia
An d quae Relationes praedicarmentales Consecutae sint Vnicnem.
R1MA sententia nulla relatio praedicainen 'talis eonsecuta est unionem hypost. videtur Scotim 3 HR. I. qu. foedoppositum.quta quae sunt essentialiter relativa, non egent addita FundRm relatione accidentali, ut ad eosdem terini nos ad sed terminus a quo debet realiter excludi a termino i quos sunt essentialiter relata referantur Atunici adquem dc non tantum consideratione nostri intelle tus Coosrm scut non esset realis transitus, si terminus is quem non existeret Litanees non exi
Dico a terminus quo negativus Incarnati nis, fuit negatio hominis in Uerbo. Fundam.terminus quo negativus debet contradictorie opponi termino ad quem, seu per hunc formaliter expelli;& duratione praecedere terminum ad quem ex I. asser alioqui hcet esset transitus realis inesse acti nis, non tamen inesse transitiis sic enim specifica-hypost est essentialiter relativa, tum ad Trinitatu, ut effectus ad ea usiam;tum ad humanitatem Ucrbum, ut ad subiectum eli terminum:ergo nulla eget relatione aceidefitali addita, ut ad haec reseratur. SEcvs DA affirmat, praeter relationem transcen a. dentalem, quam, ni hypost.ad suos terminos es R. εω m .sentialiter dicit, fundare etiam praedicamentatuni ad eosdem terminos Sor.δsp. 8. qu. sedhac. Fundam non et maior ratio , cur ad unionem materiae&formae, substantiae&accidentis in ad extera entia tra ascendentaliter relata consequatur rela- Io
148쪽
transcenaequa est terminus actionis unitiuae, qua unio producitur. Nam cum vnio ex natura rei di stinguat vi ab actione,qua producitur;cumbue pocsit lixenumero unio alia numero actione fieri vel eon seruari non dicit essentialem respectum ad hae
tio praedicam. non ad hane Decisio pendet ex quaest quid sit relatio predicamentalis' tunda- datur hare in aliqua transcendentalici est enim verusin realis respectus inter undamentum terminum ' non tantum pura connotatio fundamenti xtermini coexistentium, ut non recte aliqui opinantur: non posset autem esse verus&realis respectus, nisi supponatur relatio transcendentalis, in qua fundctur quia eum relatio praedicam. Neu disti non distinguatur reipsa fundamento , si hoc nule it tum realem a trant cend ordinem diceret ad ter V 'I minum, non posset relatio praedicam saluari in respectu reali sed in pura con notatione iandamenti termini simul coexistentium;cum per aduentum termini nullus de nouo resultet in fundamentorcspectus , nisi ante praesupponatur. Porro relatio praedicam distinguitur in hac senti a transcend. qiiod transcendentalis respiciat terminum possibi- . . ' Iem, a quo specificatur iraedicamentalis eum dein
re mi.am ut actu cxistentem Filndam. relatio praedicam. dc- exsεnum bet, ratione saltem distinguia transcend cum hec
si deessentia, praedicamentalis cxtra essentiam rei: sed nequit ab ea distingui nili pereon notationem termini actu existentis: quia cum sit idem respectus identice , distingui istic debet formaliter penes terminum, scilicet existentem. Atque per hoc recte U-ci ι saluatur, quo pacto relatio praedicam.st accidenta- sis, & extra essentiam ipsus transcendentalis , quae rem essentialiter constituit,in potest esse absque termino actu existente, cum specifiectur tantuin a possibilici ergo sicut actualis existentia termini est extra essentiam relationis transcend. ita connotatio illius, qua sorinaliter constituitur relatio predicam. i transcendentali distincta,erit illi accidentalis. Haee doctrina iiij tantiim rationibus transcend veri ficatur, quae speciscantur a termino possibili, non quae a termino existente, eumque essentialiter requirunt. Nam scut in his , non est distinguere te minum possibilem ab actuali, cum uterque pertineat adessentiale specificativum relationis transcend ita nee erit distinguere relationem predicam. a transcend per connotationem termini actu existentis; cum hae ipsa sit essentialis huiusmodi rei tioni transceml .implicat enim esse unionem absque unitis actu existentibus actionem absque causa actu influente; subsilentiam absque natura actu substante; quemlibet modum absque eo, cuius est actualis modificatio. In his igitur relationibus transcend. non licet distinguere praedicamentalem, cum nihil noui concipi possit per relationem praedicam. quod non sit conceptum per relationem transcend. Nam si quid non esset conceptum, esset con nota. tio termini acetu existentis sed hec cum si de ecsentia talis relationis transcend necessatio coneepta est in respectu essentiali talis transcend . unde nil remanet amplius in tali relatione concipienduir per modum respectus aduenientis accidentaliter,supra respectum essentialiter constituentem. Ex hae doctrina definitur controuersia. Nam siue iob or unio hypost consideretur ut unio nexus natu- nudamsum rae humanae eum Verbo, suevi effectus, vel in neri,
vel in f, h. esse,a Trinitate promanam, nullam sun- ,-- dat relationem praedicam distinctam a transcendu--rjanyd. tali. Etenim tam ut vitio essentialiter respicit hu-nis qua e manitatem actu recipientem, personam Verbi omium actu terminantem quam vi effectus vel in fieri,vel' s,iata in uti esse, Trinitatem actu influentem:igitur nihil, hil in ca concipi potest per modum respectus aecidentaliter aduenientis,quod non sit conceptum per modum rcspictus essentialiter constituentis: tum fundat ruspeetum praedicam ratione distinetum a
numero actionem; proinde poterit in hac numero vnione distingui cspectus praedicam ad hanc in aliam numero actionem.Contra vero nequit in hae numero actione distingui respectus praedicam a transcend quo haec numero actio respicit hune
numero terminum quia nequit haec aut alia numero actio habere alium numero distinctum ter minum; cum omnis acii essentialiter determin tur ad hunc numero terminum, non minus quam ad hoc numero agens Anautem possit, nanum ro actio habere duplicem simul terminum;sicut eadem numero actio respicit duplex simul effetens, ut est actio cause a. a. instruinentalis & principalis, abbι. Patet ad fundam primae sint quod tantum pro τ' bat de iis relationibus transcend.quirespiciunt tem serminum actu existentem . non de ijs, quae solum re spiciunt terminum possibilem: in quibus potest distingui respcctus praedieam. a transcend nam licet per cundem respectum realiter consideratum sundamentu respiciat terminum possibile&existente, ut tamen relpicit terminu existente, ratione distin- suitur a seipso Guatenus relpicit terminum pontibilem: quia ut respicit terminum existentem,con- notat aliquid,quod non connotat,quatenus respicit terminum possibilem , ipsam scilicet actualem existentiam te mini, sine qui actuali existentia termini saluatur integra essentia talis relationis trinia
materiae formae, aut substantiae accidentis,cae . terisqtie relationibus transcend quae ad sui essentiam tequirunt terminum actu existentem, distingui cspectum praedicam a transcendentali, sed ta- tum in js, quae ad sui essentiam non requirunt terminum actu existentem Caeterum in unione similium, respectus cst l. unionis ad extrema unita 2.
extremorum inter se: 3. eorundem extremorum ad Cl. e Mat.
unionem. Primus nequit distingui in transcendeniator πι talem&praedicam eum haee nio essentialiter re-
piciat haec numero extrema Secundus&2. recce
distinguitur,cum nee extrema, quae distincta unione connectuntur, sese mutuo essentialiter respiciat ut actu existentia cum possit unum saltem diuinitus esse sine alio; nec necessario respiciant hanc numero unionem,cum possint eadem extrema diue Si numero unione inter se copulari. Dic si haec extrema, h. ac numero unione copulata,essentiali ter sese respiciunt, ut actu existentia ergo extre- 'ma, ut unita essentialiter sese respiciunt, ut actu existentia. Resp. vi unita reduplicatiue, concedo; navi sic reduplicant unionem, quae essentialiter requirit extrema actu existentia:specificatiuὸ nego. Eadem doctrina proportionaliter applicanda est unioni hypost in qua non est duplex respectustra t*scend.&pridicam ad extrema unita. Contra vero. : ' .
inhumanitate distingui potest respectus transcen Mes..
dentalis, qui nihil aliud est , quam potentia obe r. αλ dientialis, qiuam habet ad unionem Verbi, ab ipso -t --
respectu praedicam qui est connotatio talis ium zzz nis,&Verbi actu terminantis humanitatem. Incti QT
Verbo autein .sicut nullus est respectus transcend. a .. naturalis, aut obedien . ad creaturas, ita nullus pri In Ver dicam realis sed tantum rationis ad humanitatusetum νιν
concipi potes, cum omnis resperius praedicam. sp β cali supponere dc beat transcendetalem, in e ue
149쪽
Inon tam erit realis respectus, quam pura cynnotatio extremorum mul existentium: in Verbo autem nullus cst respectus transcend.rea lis ad hii manitatem, eum talis respectus includat dependet iam a termino, a quo specificatur. DICES: Inter duo alba intercedit relatio praedicam similitudinis sicut inter album nigrum relatio realis praedicam dissimilitudinis cum tamen nec inter duo alba, nee inter nigrum album, supponatur vlla relatio realis transcendcntalis. Nego minoris homo es feacitatem habet in unionem animae cum corpore, dum tamcn csscacitatem non habeat in animam, corpus Securi dumii ob uti concursu aiobedientiali creaturae adissectum supernat. est nouum miraculum, quod absque sui scienti reuelatione asseri non dcbet: at qu od Patres dictit, B. Vt ginem fuisse instrumentum lacarn veramque Dei Matrem, non est susscicns fundam ad id asserendum nam dicitur instrumentum Incarn quam uia DP. e manitatem produxit;cst vera Mater Dei, utcon.μ- nam etiam in his supponitur mutua persectibilitas, tori definiunt Conc/LF pias. p. I.m eps. Cyris. Alex. in qua relatio transcend iandatur. Vnum quippe Pag. I H. V. Synod Constantinop acl. 8. cap. s. c.
simile perficitur ab alio simili; quήρ magis propagatur cxtenditur persectione specifica insito con- smili. Hinc illa natiua inclinatio in unoquoqueente ad seipsum propagandum Praeterea unum dissimile perscitur ab alio dissimili, saltem intcntionaliter,is in ordine ad cognoscentem , quatenus unum dissimilesia natura excitat cognitionem sui dissimilis.
prietatibusque Unionis hypoth.explicandae luntrcliquae causae,&r efficiens quae esse potest, principalis N instrumentalis Instrumentalis adhue duplex , connaturalis&obedientialis.
Dico I essciens causa principalis unionis hy- . I riis t. post fuit tota, & sola Trinitas definitur in ζ onc.
Lare Gubonoc. LII. V.I. ubi, Unigenitin, inquit, Dei Ih-IEsus Chri yma tota Trinitare eommumter incarnaim Ratio: Incarnatio est actio ad extra;omnis actionis ad extra efficiens causa est essentia diuina tribus Personis communis item Concilia scripturae semper causam unionis hypost. assignant Deum. Ratio: cum haec stactio supernat substantialis necessiridit causam principalem postulat substantiam supernat eum nequeat accidens supernat esse principalis plius causa solus Deus est substantia supernat. ex .lo. aes 9. Z2.6 solus igitur potuit est causa effciens principalis unionis
Disscultas est de causa instrum obedient aut naturali an Deus ad hanc unionem producendam ea, sus si, vel uti potuerit. Ne at e dice a de quo-emque instrumento, etiam per potentiam absolu-
quia materna generatione niuit partes in Filio Dei lubsilientes neque ad propriam maternitatem requiritur peculiaris concursus ad ipsas subis sistentias partium nam illae natura praecedunt v termini actionis creativae, qua partes ipsae prius natura fiunt, quam niantur inter se. Sicut ergo alit matres dicuntur verae matres, non quia attingunt subsistentias partium, sed quia illas uniunt inter se Ita B. Virgo dicitur vera mater Dei, non
quia aliquem influxum habuerit in unionem hysost partium cum Verbo , sed quia illas in Verbo ubisistentes,niuit inter se unione naturali. Ex his abi resp. ad testimonium Ambrosj epist. 8a. ante med. Ambros
ubi docere videtur, B Virginem coopcratam filisse ad uniendam hypostatice humanitato cum Deo: Per Wrumautem,mquit, πmutio e caro Gema de Paradiso per Virgineuincta est Deo. Intelligitur enim de
unioncmed:ata, non immediatii; nam uniendo animam& corpus, quae pri iis fuerant Verbo unita me diate uniuit humanitatem eum Deo quia nisi B. Virgo unione naturali univissct animam&corpus; etianis illa unita fuissent eum Deo , nunquam Iaaus dici potuis sit homo: quia non dicitur Deus homo line unione animae corporis sed per uni nem cum anima corpore inter se coniunctis. Porro per carnem Ambros intellexit totam hum nitatem, iuxta modum loquendi scripturae, sumpta parte pro toto,ut patet ex antecedentibus:name
dem modo dixit Caro eiecta de paradisi cum tamen non sola caro, sed totus homo silerit de paradiso
Dubitari posset de unionibus partium, quae nutritione aggregabantur Christi corpori, an ad eas producendas usus sit Deus humanitate Christi , ut instrumento obedien Non desunt,qui concedant: verum cum res sit supernaturalis , non est absquelandam asserenda, quod nullum sussciens adfer
An possibile sit instrumentum connaturaliter
tam 3.D. I.-t. q. Fundam .s posset creatura pro productivum Vnionis hypostaticaei pars negativa pria actione communicare esse diuinum alicri cicaturae haberet in sua virtute iotestabe esse diuinum, quod est proprium Dei. Concedunt ali de instrumento obien per potentiam absolutam:quinpium&probabile putat Suar. 40.lo rct. I. ad eam esticiendam de facto cooperatam essem. Virginem, quod cis Medina vocat dogma non sanum. DIC 2. non repugnat,ad eam efficiendam Deuusum fuisse instrumento obedicntiali, nullo tam cride facto sus est. Primum constat haec unio est aliquidereatum: ergo ad eam e sciendam viii tuit concursu creaturq: hoc enim uti potest ad omnem effectum contradictionem non implicantem. Fundamentum Messina ad summum probat de causa principali non de obedientiali,quae in agendo pudet ex motione &voluiitate Dei, cui pri iacipaliter actio instrumenti tribuitur neque ea ne-eesse, ut quod esseacitatem habet in unionem,essi lcacitatem quoque habeat in extrema uni. nam
verior viderur Ratio r. si tale instrumentum possibile esset, desecto productum fuisset: quia quod potest con naturaliori modo Deus necro, non posse , let, quae ipsius est in operando suavis prouidentia, modo minus connaturali facere, ut inductione costat, tam in effectibus naturalibus, quam insupe nat qui 'uoniam connaturalius producuntur per habitus supernat. infusos, Deus non producit illos sine huiusmodi habitibus infusis at connaturaliori modo producta suisset uni hypost per instrv- mentum Oniraturale, si possibile,sset; ergo cum de facto per tale instrum producta non sit , signum est, illud possibile non esse. Quae ratio nili coniungatur cum seqv. noncst effcax nam .io. docui,instrumentum connaturale productivum gratiae habitualis non implicares, cum tamen de facto illud non concedamus 2 inod est connaturale institu . mentum alicuius sormae, pleriimque solet esse con-
naturalis dispositio ad illam nequit autem, ut Fq. i. disp.
150쪽
is Di p. XIII. An exparte humanitatispracserit, causadstos a G
liter disponens humanitatem ad unionem hypos . cum Deo. Prob. I. aut esset gratia, aut lumen gloriae, aut utraque smul; nam hae sunt qualitares Omnium ursectissimae, quas Deus emcere potcst cualtera sit altissima participatio diuini csse,altera pro-Duptiae causa dis
ων. dari connaturalis dispositio ad unionem hypost ergo nec On naturale instrumentum ad illam. Maior constat inductione: calor, qui est con- natu tale instrum ignis. est simul connatui alis dispositio ad illius formam introducendam quia connaturale instrum est limul connaturalis proprietas rei, Minor insta quia nequit esse connat ir-olis dispositio ad unionem , quin simussit connaturalis dispositio ad sormam unitam:implicat, da ricon naturaici dispolitionei ad pellonalitatem incrcatam qxit est hypolistica sol in huius unici-rais ergo. Dixi plerumque;nam multi putant, phantasma esse connatiirale instrum ad spcciem intelligibilem una cum intellectu agente producenda, cum tamen non sit con naturalis dispositio ad illam;
quia non disponit intellectum agentem ad speciem intelligibilem suscipiendam,ad quam de se est melliis dispolitus,quam pollet a phantasmate corporeo disponi.
An ex parte humanitatis praecesserit causa dispositiva ad V-
Aus dispostula, physica una, quae natural cm connc xionem habet cum torma, ad
quam disponit &neces arta dicitur, ut calor siccitas ad formam ignis moralis altera,quae ex qu.idam dcccntia .congruitate praerequiritur in subiccto eximentione agentis peYtraque est quaestio.
I. Sciat. Alen. yy qu. 7.me. 2 rt.I. qu. I 2. me. I. M. I. astirmantis, necessarium fuisse habitum seu
gratiam habitualem humanitatem physice dii ponentemad unionem cum crbo: probabilem putat 9abrielin .d .I.qu. 2.art. 2.ante conci M. Lqu. vn zrt.2a ncl. Ploster sic positas ct ι I. HIt.3O. qu. art. Σ. Funiscn.Alen. Quae in infinitum diliant. debent, ut uniantur, propol tionari humanitas&Verbum ni finite distant: ergo ut uniantur, debent proportionari:proportionantur auic habitu gratiae, quae est quaedam Dei formitas, &assimilatio diuina. Ex quo se uitur, naturam irrationalem qilae non est capax gratiae, non se capacem unionis cum
ister loco AsasLqu.Io.art. I. ad Liab. docentium. umanitato pilus natura fitisse moraliter dispolitam per gratiam, reliquas virtutes supernat.quam Verbo unitam Fundam. S. Titis. sicut materia redditur idonea ad recipiendam forniam mediis dispolitionibus, ita humanitas sit apta ut a Verbo assumatur, medij virtutibus, 4onis supernaturalibus. Confirmatur: Quia Deus non unitur intelle pri modi operandi Dei athae non sunt , alioqui omnes Beati essent physice& naturaliter dispositi ad hypost. unionem eum Deo unde violenter illis talis unio denegaretur, non secus ac subiecto physice disposito ad formam ignis, violanter dencgatur
forma ignis. 1. Physica, connaturalis dispolixio ,-ili
debetisse eiusdem ordinis cum forina,ad quam dis ρ,io,i. ponit implicat Qualitas creata, quesit eiusdem Ordinis cum persona increati Maior inductione co-
stat in omni physica dispositione. Ratio physica dinpositio est con naturalis proprietas formae, quq quapiaecedit formam, ad cana sit biectum praeparando, dicitur dispositio; qua manat ab illa ut piopita panlio Madaequatus citcctus ipsius, dicitur naturalis propi ietas eiusddm ordinis cum illa Minor prob.
nulla qualitas creata transcendit ordinem creatum. cdm tamen personalitas diuinast ordinis creati, qui magis distat ab oriture creato 'iram quicun-rue ordo creatus a quouis alio creato ordine. Con-rin ca proprietas sti naturalis crsonae, que est con naturalis naturae, quam essentialiter exigit talispersona;quia pei sona exigit proprietates media, turi, ii qua primo subsistit, eaque mediante in proprietatibus suae naturae sed nulla qualitas ereata est con naturalispropi ietas naturqdiuinae, quia repugnat, naturam diuinam esse subiectum accidenti uin:
Dic Esci. Erit proprietas personae diuinae, non visiibsistentis in propria , sed ut subsistentis in ac
sumpta natura. Sicut ritibilitas esset proprietas conatui alis angeti, ut subsistentis in assumpta humanitate, esto non esct illi connaturalis, vi subsistenti in propria natura. Sed contrari ex eo quod Vc bum subsistit in natura humana, non mutatur in sua persectione. Unde sicut non est illi naturalis, icii libera assuinptionaturae humanae, ita neque e runt illi connatui ales ipsius proprictates, licet subeat vicem subsistentis humanae, non tamen cum naturali cxigentia proprietatum naturae humanae. Vnde ne Angclo subsistent in natura humana connaturalis foret tili bilitas , scut nec humanitas assumpta. DIC Es: omnes habitus supcrnat sunt Christo;
naturaliter dcbiti; ergo sunt propitetate natur Iz Dio Atia
personae Verbi lubili untis in natura humana.Neg. in aliena conseq. nam potest aliquid alicui esse debitum I. σέσι irῆvt perscctio adaequata illius, ut titillii tu .l homini. 2. vi perrectio inferior, ut corporeitas eidem homini 2. modo, non a dicuntur naturaliter debiti habitus infusi Verbo subsistenti in naturi humana: inferius autem non postulat habere naturalem conexionem cuin superiores quamuis superius possit postulare inferius unde homo postulat cor Orci et ui beato ut species intelligibilis, nisi medio lumi tatem, non coporcitas homineinde terminatu, quia potcst esse in alio subiecto inferiore;& lumen gloriae superius postulat lumen naturale mici lectus creati ordinis inserioris non coiitra Ex eo igitur.
.. ne gloriae ergo neque humanitati nisi medio habi-
2.qu. 2.art.3 qui duo licet cciindam sent probabilem putent, ii hanc tamen ut veriorem inclinant: cst fete omnium Recentiorum , negantium ullam
dispositionem, ne moralem quidem praee essisse ex
parte humanitatis ad unionem cum verbo.
uod habitus supernat. debeantur Christo , non . quitur, quod int proprietates naturaliter exigentes personam Christi , sed quia Christo dubita est
omni persectio, debiti etiam sunt habitus supernat non ut proprietas adaequata, sed ut persectio inferior unde S. Nom.qu. I. an. II.ad s. docet, gratiam unionis Nil aliam habitualem esse diueri ge-cia est super omnegenus sicut est, inquit, Unde omnis gratia habitualis