장음표시 사용
161쪽
Di p. XIV. Deca a terminativa ions Sin VI.
ter;sed tantum materialiter. Ad Confirmationem,
tis: i inmunio, qua humanitas adaequale sustentata a Filio,vniretur Patri, non esset sus ieiens ad eandem cum Patre uniendam casu quo non supponeretur sustentata a Filio Vni cnim iit actualis modus, necessarid tribuens lii biecto quidquid actu habet; cum adaequata essentia ipsius consiliat in huiusmodi actualiae totali praebitione sui subiecto, in quo est:ergo tam implicat unionem natura sua esse substantialiter perfectivam extremi, Millud substantialiter non perficeres quam non esse natura sua substantialiter aut complete extremi perfectivam, di nihilominus illud subitantialiter, aut completc perficere. Ergo implicat, ut vel unio,qua humanitas adaequale sultilitata, completa a Filio, uniretur Patri, non perficiat substantialiter humanita-
tein,s illa sit substantialiter humanitatis perfectiva vel ut eadem unio, qua adaequate& completusultentata a Filio, uniretur Patra substantialiter
perficiat humanitatein, sublata tantum substantiali unione ad Filium, si illa natura sua non sit humanitatis essentialiter persectiva. Ad exemplum deamo ire nego,posse effectum duplici actione adaequata accipere in eodem loco suum esse. i. dispar est ratioci quia cum ac o sit actualis influxus interminum, inplicat, ut sit adaequata actio,is non contineat adaequat e terminum , ut physica entitativa via ad illum. Vnde in hac sententia admittente duplicem actionem adaequatam intermino, posterior actio solum extrinsece diceretur accidentalis termino. Vnio verbeum tantum copulet
persectivum cum persectibili . poterit opulareerfectivum cui persectibili, non secundum perectivitatem, perfectibilitatem substantialem, sed accidentalem. Nec satis est, ut unum extremum sit sua natura substantialiter perfectivum, di alterum substantialiter perfectibile, ut quomodocumque unita, unum substantialiter perficiat, alterum substantialiter perficiatur: sed praeterea requiritur proportionata unio , quae unum extremum
vniat ut substantialltc periectivum &alterum ut substantialiter perfectibile nam sicut potest unio
vnire unum extrcmum cum alio una ratione . vi humanitatem immediate tantum cum
natura absoluta , non proprietate relativa potest unire unum extremum eum alio in ratione accidentaliter tantum persectiva est ratio ip
neg. anteced implidat enim non modo , ut subsi ad caUr. stentia creata peisiciat substantialiter propriam naturam, si illam inueniat aliunde adaequale substantialiter completam, sed ut simpliciter illi vitia tur. Nam cum subsistentia creata si ultimum actuale complementum naturae, implicat recipi in illa,& non esse ultimum complementum actuale substantiale illi ;& aliunde implicet naturam vitimo ompletam substantialiter , adhue ulterilis compleri substantialiter: scilieet de ratione modi, avi pia. qualis est subsistentia creata,est actu praestare quic mus, βι-
Quid potest,cui nactus I. in modis non distin -
Dantur; implicat ergo lubilitentiam cie x ---ι--.pliciter recipi in propria natura adaequale comple ,
t substantialiter. Instas a repugnat, unum extre Ho
mum vniri altera unione phyllea,4 non conferre in .m illi aliquam persectionem: ergo implicat, Patrem physica unione uniri cum humanitate adaequatea Filio suppositaia,& nullam illi persectionem,neque substantialem, ut supponitur; neque accidentalem,cum nulla sit assignabilis. illi conferre. Resp. I. neg. anteced. nam posset angelus physicevniri 'corpori,& nullam illi perfectione conferre:&accidentia Eucharist phycce uniuntur corporiis sanguini Christi, viseq.D.& tamen nullam aut corpori,
aut sanguini persectione eonserunt.Hoc ipso enim quod subiectum non sit capax perfectionis , posiset praefectiuum illi uniri,& nullam persectionem, praeter ipsum esse unitum , illi tribuere a. Hoeipso, quod persectivum substantiale uniretur alteri quod tali perfectiuo substant ali ad sui complementum non egeret,ialis persectio substantialis esset illi accidentesis, uti accidentalis est perfectio substantialis angeli corpori, cum angelo,
unito. Dico a non implicat, naturam creatam imme rix.
diate uniri omnibus diuinis personis, eum om- . . t nibus constituere unum substantiale per se. Fuia Au Fnnia dament potest natura creata inunediate sustentari
adaequat Lab omnibus, inadaequale a singulis diui . ni personis ergo potest immediatesvniri omnibus,&cum omnibus componere unum per se. nam
quotiescumque unum extremum substantialiter perficitur ab alto,eonstituit unum per secum illo. Ita materia non sollam ficit num persecum anima
sa persectiva sit substantialis inis Instas Implicat, i rationali, sed eum reliquis etiam formis partiali- ut ratio persectivast substantialis,&vniatur extre Obus substantia libus a quibus substantialiter perfi-
mo subitantialiter persectibili, illud non perficiat substantialiterci uim substantialiter perficere nihil aliud sit, quam unire perfectiuum substantiale in ratione substantiali cum persectibili substantiali. Confirmat. Hoc ipso quod subsistentia errata unitur propriae naturae, persieit substantialiter illam , etiamsi inueniat illam substantialiter perfe-c tam tergo hoc ipso quod hypostasis Patris uni retur cum humatulate, perficeret sub pialiter illam,etiamsi inueniret illam adaequale sistentem in Filio. Nego anteced. adprobat.nego perficeret substantialiter, nil aliud esse; nam necessaria est uni ad substantialiter perficiendum commensa, quia potest perfectivum substantiale unitum eum persectibili sit bstantiali.&solum inadaequale perficere illud substantialiter, defectu,nionis requisitae ad perficiendum adaequale substantialiter imbnullo modo substantialiter perseere,desectu mi nis ad perficiendum substantialiter simpliciter requisitaet quo eas perfectivum perfectibile substantiale non unirentur secundum persectivitatem, persectibulitatem substantialem formali-
citur.Antec prob. nam possunt omnes diuinae personae ita attemperare suum concursum sustentati. uum, ut singulae inadaequate, omnes adaequale sustentent eandem naturam altampiam:ergo.Dupli
cem quippe et Tectum conseri persona diuiua natu .r Ir ta
rae assumptae unum formalem seu quasi formalem, a diai communicando seipsam naturq; alterum substenta natura aftiuum,quo natura, media unione nixa suppositos in diuino sustentatur,& conseruatur in suo esse; cum natura creata a proprio suppost non sollim habeat,ut in genere cauissor malis ultim habillo substantialiter terminetur,sed etiam ut in suo proprio esse conseruetur: ex his prior attemperari non potest. cum eonsstat in ipsa communicatione personae diuinae,quae sis communicat, tota se communicat:
attemperari potest posterio , quia non eonsistitsormaliter in receptione hypostalis diuinae, sed in quodam nisu,quo natura astumpta in hypostasi diuina media unione innititur, Iustentatur. aliae viaio eum possit variamae de adaequatia fieri inadaequata.poterit nisus ipse. quo natura media uni cinea persona diu ita sustentatur, variari. Confirmaturi
licet non possit accidens unitum pluribus subiectis, Cototum
162쪽
DO XIV m e se terminatiua Vnionis. Sin VI.
bium suum rictum formalem unicuique non
eonserre potest tamen ab unoquoque non totaliter sustentari. Sicut uni naturalis utrique extremo confert totum effectum formalem uniti, non tamen ab unoquoque totaliter,sed tantum partialiter sustentatur. Contra vero,unio hypost a sola humanitate adaequale sustentatur, etiamsi utrique extremo conserat sormalem effectum niti ergo licet non possit diuina hypostas non totum effectum formalem sui communicare naturae assumptae a test tamen natura assumpta non totaliter, sed tan. tum partialiter sustentari ab illaci tune poterunt aliae etiam persenae ad huiusmodi sustentationem concurrere , ac proinde aliae etiam personae facere unum per se eum illi fieri autem hoc posset vel via unione terminata ad omnes personas subratione se tricoes. denominaret tria alba Lergo eadem humani.
suppositis, sed quia subsistit in illis naturaliter , cper summam identitatem.
splures Persetis incarnarentur, esset
P Riv. sentent Masaeis . quast.2.art. .dub.2. Gabrietis dist. .quaest. I.art. 3AM. s. firmantiuir , .iore plures homines. Quia homo est nomen sup- ponto ed eo casu essent plura supposta;ergo plures homines Si eadem albedo inhaereret tribus sub -
ossecto stentantis,uel tribus unionibus,rangulis ii adaequa- eas subsistens in tribus Personis, denominaret tres homines. 3. Patere ea si esset homo,N non idem
qui Filius, quia est aliud suppolitum a Filio, quod
importat hoc nomen homo ergo alius homo a Filio. SEcvso Neruatis 3.A Iclvasta ada Caiet. 3.
fore plures homines impliciter, num secundum te terminatis ad singulas personas Insertur, e humanitatem retenta unione eum Verbo de favniri eum reliquis diuinis personis , non tamen eum illis sacere, num per se. Ratio cum de sacto hac unione ad Verbum adaequat sustentetur in suo esse, non posset, stante tali unioni substantialiter perscia reliquis etiam personis ot igitur
possὰ eum reliquis etiam personis constituere quid.Inclinant S. -.art. est. 1.2Richard in I. unum per se deberet mutare unionem , quam de M. .a r. I.qu. a. ad 2. Eandem docet Palat.in a.d . facto ad Verbum habet,&aliam reciper quae dae j .di f. s. sol. argum. Fundament Caiet. Unus tim- quate terminetur ad omnes, ut ad unum sustenta liliciter importat unitatem naturae& personae sed tiuum per se. Unde ad se Uel . respond. solume e casu licet esset unitas naturae , non esset unitas loco negare , posse tres personas diuinas assumere
eandem naturam in unitatem unius dumtaxat personae, ut eis.Scholastica explicant; nam hoc implicat, cum nequeant tres personae componere cum natura assumpta unam tantum personam. Ad a quicquid sit de anteced. nego eonsequentiam mam posiset eadem natura inadaequale sustentari a lingulis, adaequale ab Omnibus personis Ad 3 nego consequentiam, licut enim propitum Patris subfstentis in natura diuina, non praedicatur de Filio subsistente in eadem natura nee Filius dicitur ingenitus, aut Pater genitus Lita nee proprium Patris subfstentis in natura humana , praedicaretur de Filio subfstente in eadem , quia ex unione naturae humanae eum tribus perlonis diuinis non sequeretur, nisi praedicatio proprietatum eiusdem
naturae humanae concrete sumptae de natu es diuina,& sngulis eius personis concrete accept.s; in contra, praedicatio proprietatum naturae diuinae,&personarum ei concrete acceptarum de naturi humana, etiam concrete significata, non praedicatio proprietatum pei sonaruin ad inuicem Ratio: hae mutua idiomatum communicatio seu proprietatum praedicatio undatur in unione praedicati eum subiccto; sed ex unione narurae humanae
personae.Caeterum Deus subsistens in tribus personis dicitur unus simplieiter, quia non solum n eo est unitas naturae, sed etiam subsistentiae absolutae. Confirm. t. eo ease esset homo,& homo; ergo plures homines. a. Si elibi homo ergo esset, num suo in m
potitum humanum, quod salsum est nam tot sunt i iupposta humana . quot sunt personae habentes 'naturam humana in . . Aut esset unus homo P te . aut unus homo Filius is tunc tequeretur, quod Pater esset Filius, & Filius Pater is quilibet omnes persona simul. q. Assumat duo Angeli eandem humanitatem, & unus existat Viennae, alter Romae. homo,qui est Viennae, non est idem qui est Romae. s. Si Michael, Filius Dei assumant eamdem humanitatem, non potest diei, quod ille homo, qui est Michael , est hie homo, qui est Filius Dei:quia ille est erratura,hic creatore ergo alius, alius homo. . Assumant tres personae hodie hane
humanitatem, erunt unus homo Α. Assumanteras aliam humanitatem, erunt unus homo B.er 'o unus homo,&non unus homo:vnus homo, quia omnes tres personae sunt unus homomo unus homo,quia sunt plures hunianitates,4 supposita humana. . Assumat Pater unam,Filius aliam humanitatem numero, Spiritus S.utramque simul, seclut retur avod
eum tribus personis diuinis, non sequitur vi ioca Spiritus .esset unus homo cum Patre&Filio, quia tum dem personarum inter se si una numero albe esset illemet homo,qui est Paterae Filiusi& non Ldo foret in Petro Paulo, diceretur, urin est et unus hom quia sunt duosupposta, duae hu-
ram, indire ut uppositum: quia suppositum impor-t
tant confuse per modum habentis natu iam distin- ὸν
cie per modum formae r si tantis: crgo non inul-Iημα-δ. tiplicantur ad solam multiplicationei supposito
tur Fabius angenitus sicut ciste .hie Deus est et nitus: Filius est Deus ergo Hlim singenitas, In vir que enim variantur termini r quia in maiore hie
homo sumitur pro natura humana subsistente in Patres in minore pro eadem subsistente in Filio, sleut in alio hic Deus sumitur in maiore pro Deo sim Patre, in minore pro Deo simpliciter. Α q. ne- AEa quinta go sequel ad piob. nego, ex eo praecise colligi in-- Ap initatem naturae diuinae , quia subsistit in tribus
163쪽
i of XIV De causa terminatiua Vnionis. Seca VII.
An eadem Persona diuina assumerepsit
rum. Propter quod non dicimus tres , sed unum Deum: non propter unum subsistens commune,ut opinatur Caietaed propter unam numero naturam, quam direm ignificat hoe nomen DEUS. nam e iam ii non esset subsistens commune, adhuc dicer tur Vnus, non tres Dij;cum hoc sit verius illo; illudi, enim multi, hoc nemo Catholicus negat. Ratio ex Rati eo debc nomen suam unitatem, aut pluralitatem
priori desumere, a quo habet directam signiscationem; quia nomen est propter significationem; sed nomina substantiva directam significationem habenta forma , ad quam significandam primario imponuntur: ergo ab illi debent unitatem, vel pluralitatem desumere. Hi AD I. nego maior directum enim significatum RG ..d. hominis non est suppositum, sed humanitas in con-
νυν Marsi creto. Ad 2. nego conseq.nam album,est nomen adiectivum,quod unitatem, vel pluralitatem sumit ex .a uiso labi cto,cui adiacetrat homo nomen est substantinitaram.υ auum, quod unitatem sumit a forma . quam directe pluralitia signi ucat;vnde dicimus irra immensos,tres aternos ad insum tax lecti hin unum immensumin n m aternum lubstantive:
set 'ες nain adiectiva signis eant formam per modum ac cidentis; aeeidem,sicut esse suum habet in subiecto, ita unitatem, aut pluralitatem sumit ex subiecto: substantiu significant formam per modum subsistentis subsiliens sicut habet esse in se, mon in alio ita a se, mon ab alio unitatem, vel pluralitatem sumit. Ad 3 nego minor nam Pater eo casu
esset idem homo , qui Filius Spiritus S licet aliud suppositum: sicut Pater est idem Deus,qui Fi-Aἐμ,il lius,& Spiritus S licet aliud suppositum. Λ Ca-
inani. ciet nego maior nam ad unitatem simpliciter susTei unitas formae directe significatae. i in I. confirm. neg. eon seq. nam indicta pro- Φρε- pos non affirmatur alietas naturae, atque adco non liceret inserre esse plures homines tia I. rom. dis'. vlt. num. 23. admisi hane propos in diuinu est Dem Dram Αὐχ nego conscq quia homo directe est nomen naturae, non suppositi: ergo ex eo, quddesset unus homo, non sequitur, quod esset unum suppositum humanum, quia humanum dicitui denominative ab humanitate is multiplicatur ad multipIicationem denominati. Ad 3 dico, Orcvnum hominem quouis supposito increato demonstrato:sicut dicitur unus Deus, quiuis persona diuina ostensa; nego inde sequi . Patrem praedicari de Fιli O,aut contra Ad . ego, eo casu hominem 3 existentern Viennae , non esse eundem hominem, qui existeret Romae. Ad s. pronomina Hi ine, μι- chael,Fulvi Dei,&c directa importaresuppositum,
ideo non posse de diuinis suppositis praedicari; sicut non rect dicitur hie Deus, ostenso Patre est hie Deus, ostenta Filio; quia hic Deus praedicato supponit sormaliter prohoe Deo Filio.Αd 6. nego
paritatem,si enim persona diuina ,siue una,sive omnes hodie assumant, nam humanitatem, cras at Iam,
siue dimisia,su retenta priori non erit unus . sed duo homines, quia multiplicatur forma direm si1-gnificata,quae est humanitas.Α 7 eadem ratione, Spiritum S eo eas sore duos homines,ob duas humanitates assumptas nee est eadem ratio de pluribus suppositis suppostantibus eandem humanita- rem Sequitur, eadem humanitas dimissa a Ver- ho, assii meretur a Patres, vel subsisteret in proprio supposito , dieendum fore eundem hominem, quia in utroque casu maneret idem directumisignificatum.
CONc Lusio affirmans S mim. . '.q.3.art. 7. stomnium Sebois in hiust. .Fundam. quaelibet persona diuina habet infinitam virtutem terminatiuam,quae exhauriri nequit qua uis nati ra creata, elim quaevis finito egeat concursu terminativo hypost. neque ulla est ex parte nature assumptibilis repugnantia, quin pili res simul assumi valeant in nitatem Personae,cum de facto utraque natura diuina&humana subsistat in eadem hypostis Verbi.
Obbriti si Verbum assumeret naturam angeli- eam&humanam, valeret haec praedicatio: angelus est homo, homo est angelusives si assumeret duas humanitates albam unam, nigram alteram,valeret: iacia-bum est nigrum, hoe nigrum est album si una vocaretur Petrus, altera Paulus, Petrus praedicaretur de Paulo.&Paulus de Petro. Respondet eier.or neg.con ris.
seq. nam ad communicationem idiomatum no su D fici tunio naturarum in eodem supposito,sed requi c- - .ritur etiam unionatiirarum inter sic sed ex unione naturae angelicae&humanae in eodem supposito diuino non sequitur unio earundem inter se uti sequitur ex unione humanitatis eum Verbo unio humanitatis cum natura Verbi, quia Verbum est sua natura, non est sua assumpta natura;&ideo nequit uniri naturae assumptae , quin eidein uniatur sua propria natura: potest uniri uni naturae assumpiae, quin illi uniatur alia assumpta Lunde posset mori in via, vivere in alia; & si secundu m nam v
earetur ChrisZsu, secundum aliam Ioannes, mortuo Christo, non posset dici mortuus minen bene tamen diceretur mortuus Filim Dei &viuo Ioanne tantum, non vere diceretur vivus Christus. sed viuus Filius Dei. Haec resp. est contra S. Thom. in s. e. ''
δύ . . ruri ιν l. . ali 2.Vbi docet, ad veritatem prae s. Tisa.
dieationis diuersarum naturarum de se inuicem sussicere solam identitatem suppositi. Vnde contra
Caiet concedit,eo casu, Ioannem praedieari de Chri sto, contra eadem ratione concederet, mortuo Ioanne, vere dici mortuum Christum; e conuerso.
propter identitatem eiusden suppositi.pro quo supponeret utrumque nomen sicut ob eandem suppositi idcntitate,proprietates naturae diuinae pridicantus de hoc homine IEsu, quod est nome imp situm ad significandam naturam humanam in Chrissto, proprietates naturae humanae praedicantur de Deo. Nullum igitur foret absurdum,posita talivnione, omnes dictas praedic concedere in concreto, non in abstractoci nam scut in abstracto una natura non esset alia , ita nee praedicari posset de
An Persona inplaribus naturi sub ens esset mnus rideI plures homines
concreta non plurificantur a d plurificationem solius formae significatae, sed etiam suppositi consignificati. Constat I. Christus habens duas naturas completas, non dicitur duae, sed una substantia. a multitudo diuisionem signifieat,diuisio unionem. pari. negat:
164쪽
aliuni 'icit in diuisonem ut autem aliqua tem quam desumi volunt non a supposito in rc- a tui, Aia unum, si vicit,ut sub aliques ratione uniantur;vt cisto&confusu significato, sed a natura in obliquo Huri lii λsint plura, oportet, ut simplicitc diuidantur,& sub is distincte importata negant quoad pluralitaten in m i, nulla ratione uniantiir. Eandem forti sis prob. Re quam desum contendiint, non a natura in lillinatosteriori cent. r. ivna per ira cum tribus humanitatibus inuo&distincte ionis eat:i,sedcii supposto. reeto constitueret tres homines; ergo cum duabus natu iis confuse impoliato quia sicut in omni proposiris viventibus constitueret duos viventes ergo tion cassirinati ita, rectum subieeti debet este idem, Christus , in quo sunt duae natiirae intellectat ales t quod rectum praedicati; ita P couerso, in omni pro- vi uelites, essent duo viventes hoc est falsum; alio l positione negativa rectum subiccti debet reipsa di- qui posset virum vivens de alio vivente in Chri ' stingui a reoto praedicati; at in his propolitionibus sto negari nam ubi sunt duo ibi potest unum de cisti imatiuis: Deus est P.iter, Filius, ct Spirum sanestis iis alio negari eium nihil aliud sint duo, quam unum Patre μὴ , di Spiritus .est Deus: rectum subie-Maliud ,adeoque unum non es idem. luod aliud. cti est idem re,quod recti praedicati; nam rectum. et Nomina concreta Libstantiva, ut itanis D Eus&e quod importat hoc nomen latus,est si irpolitum in recto important tantum suppostum,in obliquo in communi, licet con sc& indetermi irate signi- naturam ergo militiplicati tant sim natura, non scatum rectum autem, quod important si prositi licato lipposito, non multiplicantur con 'a ater, Fιμι, est Spiratus sanctus, sint sui polita' hii haec non multiplicatur, nisi multiplica in particulari distincte significata. Porro suppo- significato ipsorum, quod est suppositum. situ in in communi reipsa non distinguitur 'u, si iuri prob. iescum significatum suppositi se positis pallicularib ira, ut animal in communi te-mum μν personae, non est natura, sed personalitas: ergo paries ipsa non distinguitur ab animalibus particulari
sente mi . ter rectum g nilicatum naturae ut homo DEUS, . non est natura, sed personalitas at si rectum signifieatii huius nominis persina, non esset idem, quod rectum significatum huius nominis homo non posset homo de per ira, nee persona de homine piae--clicari cuin tamen rectu dicatur, Verbum est homo: hie hemo est Verbum. Se litet prob. Omnis vera praedicatio postulat identitatem inter rectum subiccti, rectum praedicati Desectu cuius eoditionis non
est vera haec: esonora terminans hane humavitatem,siae humanitas terminata a pes litate, quia
rectum subiecti non est rectum praedicati ergo si persona vere praedicatur de homine, & homo de persona, idem erit rcctum signiscatum utriusque: bus & consequenter sicut veru dicitur, animal est
in hac propositione negati uaci hie homo non est idelmm, posito,quod idem supposita habeat duas humanitates, rectit subiecti non distinguitur reipsa recto praedicati; quia rectum subiecti est suppositum confuse deindc terminatὰ importatum rectum autem praedicati est idem suppositum implieitc etiam importatum, quod respectu utriusque est idem: unde non poterit unus homo de alio negari; quia negatio requirit distinctionem inter roctum sutaectiti rectum praedicati, seu et contra, at rectum signiscatum personae non est natura,sed i affirmatio identitatem inter rectum subiecti&r
personalitas '. ergo neque rectum signiscatum hominis erit natura sed personalitas:alioqui si rectum significatum hominis esset mmanita DbsisFensinicut vere dicitur Verbhm est homo: ita vere diceretur, Verbum Ammanita es subsilens.
capreob ia I. J. q. quaest. I.art. I.ad . Ah rod. ιλῆ. ract. .cV. I. q. , assue I .p.dio. Iri. cap. q. π . af firmantium, fore plures homines. Haec probabilior est. Fundam. cx A. Them. in . it. I. p. qu. O. art. s. sicut unitas nominis substantiu sumitur ex unitate formae per nome signiricata': dicimus enim ircs personas, unum Deum, o uia Deitas significata
per nomen DEus, est vita in omnibus ita plurificatio eiusdem sumenda erit ex pluriscatione socium praedicati. Sed contra: ideo a priori termianus unitatis appositus conercto naturae,determina Tria &desgnat naturam, etiam oblique importatam,&non suppositum , quia natura significatur,xplicite&determinate luppositum confuse, indeterminate; ergo etiam terminus multitudinis appositus concreto natu lae , designabit naturam etiam
oblique importatam, non suppositum confuser iugniscatum, cum sit eadem utriusque raim. Nec recte hoc principium negatur respectu termini
multitudin:s, non respectu termini unitatis, propter rationem allatam; cdm recte inla saluari ponsit, vero manente hoc principio. Confirm. ex op-
Iosia sententia sequeretur Verbum successu e aD
uincias plures humanitates, fore unum hominum nitatein suppositi.
proptertius formae per nomen significatae .sed sormassigni t Ad I Fundain. oppostae,neg.anteced. nam sicut a Tascat per hoc nomen timo est humanitas; ergo caci substantilia n.iturae habent unitatem simpliciter Dis,
sola sol tria ex prcsseis determinate signincata, non iuposito confuseri indeterminate imporistato, ita etiam plur.ilitatem. Ad prob. nego, Chr: tantum pluriscata , plurificatur hoc nomen substanti utilia homo Ratio nomen substantivum suam unitatem, aut pluralitatem innit ab unitate , aut
pluialitate formae primario & explicite importatae: sed forma primatio&implicite importata per hoc π ψω. a nomen homo,est humanitas, non suppolitum ne-
- η resar enim nemo avdcat, eadem nomina naturam prurifica η'Importare explicite&determinate,suppolitum co-
fuse Minde terminate ac proinde principalius insgnificando importari, quod expressus dearticulatius minus principaliter,inii od consu sc tantum importatur:cum nomina signi vicationem habeant ab inponin te imponens eam significationem primario in nomine intcndat ad quam nomen distincte ac dearticulate exprimendam impo
Maiorem concedunt dirersari quoad unitate Incarnatione Tom. VI.
stum dici non poli duas substantias cum hanc ... a
propositionem concedat August. serim I 8 de ver ibu Domini. Agnoscamin geminam substantiam Chri-Πι diuinam βιucet,qua aequalis est Parem, humanam. qt a maior est Pater. Vbi etiam concedit hanc pr politionem Christus est Dei, car anima rationalis. o caro. Confirm.sicut dicitii duae naturae, ita duae Cων irmo substantiae dici non potest masculinu, bene neutraliteri quia duo masculine refertur ad suppositum Lia neutraliter ad naturam. Semper tamen aut in hac materia loquendum , ne ansa detur I cesssoraanu diuidendi in Christo pillonas. Ad rationem: concedo,multitudinum dicere diut hi
165쪽
i Di . XIV. De eat a terminatiua Vnionis Sectio Uu
qua sint unum simpliciter.sat esse quamlibet vitio i in ilirecto distincae&determinatu imporiato quod nem; sed iecessaria est unio, quae constituat unum in substanti uis concrctis naturae ci natura , non simplicitcr conseqlienter, ut aliqua ligni licen i suppositum. 2. Dircetiim significatum concreti na-
tur ut unum implicit cr, noli sat est, ut illa quo uis modia uniantur,scd,ut vitiantur ad constitii cndum viatim simpliciter sub ea ratione . qui directe irimario significantur: nam res eo modo significantur,quo a nobis concipi illatur;concipiuntur autem ut sunt tergo quae impliciter fuit plures, ab soliud significantii ut plures quia nomen simpliciter prolatum, impoliat rem secundum ea, quae illi impliciter conueniunt sed homo dircctu& primario signiscat natura humanam, quaecum aha natura in eodem supprasito non facit virum: Crgo, in ratione naturae, non possunt ignificari ut mim, sed ut plura: quia nomen absoluic prolatum immediate applicat suam singularitatum, aut phiralitatem fgnificato formali, quod in concrcto Daturae est natura.&Thomam explicat Capreoluti Vt tantii in loquatur de hoc nomine homo quatenus imitatur conditionem adiectivi lignifica litis formam actiacentem supposito: quod colligit ex excin-plo,quo id confiimat, te homine insuto duabiis vellibus nam hoc modo non diccretitur duo, sed unum hi ima nati ina, seu incarnatum sicut dicrtur unus artifex plures habens artes. Ad Rcccnt. nego. Christum dici non posse duos viventes: nam ipsis ducrsarijs cocedentibus, Christiis dici potest duae naturae ergo ditae natiirae intellectuales ergo duae naturae viliciatis: ergo duo
turae non est suppositiim sed natura:illud enim est directum significatum nominis quod expresseis di itincteinportatur quod si sic stippositum,se Seque es queretur, in Eucharistia nomine Corporti perseve- ε 'ilire Verbii in diuinum, ut direetum significatum: 'nani vi vcrborum sub sacramento venit quidquideli dilectum significatum corporu sanguinis Cae I r. icium ad veram di tectam praedicationem asstrina otiuam, non cst nccesse, ut sempe rectum praedica stti sit idem,quod rectum subiecti ut patet in hae propolitionc,quam aduersari admittunt brsuus dira natura nita in qua rectum subiecti est suppositu in tali lin praedicati est natura humana& diuina unitae; sussicit, ut quod subiectum imolia
cite importat, distincte explicet praedicatum ira finis artificiosae praedicationis sit, per praedicata re pheare attributa subiecti: unde dicitur tibiectum in propositione supponere materialiter, praedic tum formaliter et quia subiectum in propostionestare solet pro supposito, praedicatum pro sorina
distincte significata. Illa pi onos ito,Personistas ter τε minam hanc humamtatem , est he humanita ior pr minata a personal tale, non est vera; quia in abstra 'cto assirmat obliquum significatum subiecti derecto significato subiecti, quod falsum est. Pro quo
sciendum, in praedicatione abstracta terminossit mi formaliter ωreduplicati uer in concreti ma-
viventes: nam terminus dualitatu immedive cadit i terialiter&specificative vi constat in his proposi- supra ex prissum significatum viventis, quod et
natura intellectualiter vitiens. Hinc tamen non sequitur, posse de Christo unum vivens in concrcto simpliciter de alio negari, ut, me rasem non est Livii τι-- Sicut licet dici posset duo homines, si duas haberet humanitates haud tamen unus homo simpliciter negari post et de alio, praesertim signatus pronomine Hic, vel Ilis,ut, me homo non est,si bomo. Ratio: ut propositi affrinatiua sit vera,
sussicit, ut una tantum parte subiecti veriscetur: quia igitur prior propositio, Christin sunt dis υι--ntes vel si homines, si duas haberet hii manitates . est arsi maliva, ad plius veritatem fissicit, ut una tantum parte subiccti verisiectur: quia licet Christus non sit duo supposta,el tamen duae naturae viventes. Vt autem negatiua propositio sit vera, dcbet omni subiecti parte veri sicari. Qitia igitur negatiua non erificatur ratione suppositi,
suod est idem respectu utriusque, simpliciter est
alsa uti est falsa haec: homo non currit. uno tantii mcurrente. Contra cro, haec est vera homo orrit, etiamsi unus tantum currat quia negativa reddit
sensum uniuersalem , distribuitque .pro omnibus subiecti partibus. Dicisci si ad veritatem asstrinatiuae sussicit, tuna tantii parte subiecti verificetur, haee erit, ra: christi est unus malens, etiamsi duas habeat na-uiras viventes . quia saltem verilicaretur de nitate suppositi.Nego seqtiel. quia clim termini uni. tatis,& multitudinis immediat determinent explicitum significatum naturae, talis propositio per
se importaret unitatem naturae , non tantum
suppositi. Nee est eadem ratio de negativa nam hae vi suae significationis, quam habet ab imponente , negat omnem identitatem subicisti, cum praedicato, tam explicitam, quam implicitam. Ad et resp. r. sto, diregum fgnificatum con/ rot ' creti naturae, sit suppositiim, unitas tamen&mul- titudo eoncreti naturae nou desiimitur ea direceto signiricato,confuseis indirecte importato sed ex
tionibus, Pater insum sunt pirator,vera praedicatio Faternita si filiatis est spirasio, salsa. Rationale est ammat, vera: Rationalitas est animautas,falsi. Ratii in praedicatione abstracta praedicatum applicat suum explicitum significatum explieito signifieato subiecti in conciet praedicatum applicat suum explicitum significatum implieito signiscato subiecti ut Verbum est homo, terminus, homo, applicat cxplicitum suum significatum implicito
significato verbi.Vnde ad velitatem concrctaepraedicationis, sussicit, ut praedicatum contineatur in lubitrio. Eodem vitio laborat altera: qiuia chiri Verbum sit nomen perstinae explicite Hirecte lignificans personain , impliciteri indirctae naturam,de eo non licet in abstracto directe affirmare
Obdicus I. aut eo casu unus homo esset idem, aut distinctus ab alio. Si idem; ergo non duo ho si mines: si distinetus ergo unus non esset alius er-Ghaso non duo sed unus homo. Resp.Fore eundem hominem significato implicito, duos explicito:&quia nomina substantiu multiplicantur significato explicito,duos homines simpliciter; unum distingui ab alio: non tamen dici posset absolute,
vitii non esse aliut a. nam priorcs propositiones sunt assuinatiuae postelior negatiua, quae absolute negat omnem identitatem , etiam implicitam inter iubiectum iraedicatum. Objcies a. eo casu una natura assumpta praedi- caietur de alia in conereto sicut nune Deus prae dicatur de homine.& homo de Deo in concreto: igitur non essent plures, sed unus homo, cum non
possint distincta de se inii ieci praedicari. Nego R. .
conseq. nam ad concretam praedicationem nius de alio, sussicit identitas suppositi cx S. Tham in s. dissi quaest. a. tra. . ad 2 Ratio: in praedicatione homo subicctum stat, materialiter pro supposito; homo praedicatum formaliter pro humanitate via inde elim dico hic Drus est umo sensus est, Mesubsistem es homo quia eo casu esset unum subsistens
166쪽
XIV. De causa terminatiua Vnionis Sectio VII.
sten, n duabus naturis, unus homo praedicarctur
de alio homine; quia unus homo supponeret pro supposto, alter pro natui θ. Ob eandem subiecti unitatem valet hae piaedicatiori me album est hoc
ce, licet non valeat haec alia me est plura qua-harsicut e contiario valeret haec: ChriItio est Δολ--nes, ii duas haberet humanitates, propter discrimen inter adiecti ira substantilia: nam illa non multiplicantur,nisi ad multiplicationem subiectorum: hae multiplicantur ad multiplicationem solius sormae. Ad cui tandos errores, in eo casu Christus dici posset unus pei sonaliter, trinus natura
An posiit Dos et nisi creaturae sub rati ne vitae. De alternu perfectionis
CF rtun est, non posse Deum vniri creaturae sub ratione vitae vegetantis . aut senticiat istrui cum haec unio seri debeat in ratione caiisaeormalis, nequeat causa formalis conserre effectum,quem sorinaliter non continet, non poterat Deus uniri creaturae sub ratione vitae vegetantis, aut sintientis; igitur controuersia est de vita intelligente,qtiam Deus formaliter continet, ac tuali,&potentiali. Dico I. Implicat, Delim uniri creaturae sub ratione vitae intelligentis actualis. Fundam uniri Deum creaturae sub ratione vitae intelligentis actualis,est conferre illi essectum formalem vitae intelligentis actualis eonferre autem effectum for malem vitae intelligentis actualis, est reddere subiectum, cui talis estccius communicatur, tali essectu
formaliter intelligensicum hic si formalis cstectus vitae actualis, scilicet reddere subiectum actu vilics; non secus ac formalis effectus albedinis est, reddere subiecium actu album implicat alitem vivens actu viuere, ac proinde intelligere actuali vita alterius; quia vita actualis maxime intellectiva. dicit essentialem ordinem ad proprium principium intellectivum: est enim essentialiter aliiva tendentia ipsus in obiectum intelligibile, quae alteri communicari nequit. Insero, neque possὸ Deum vniri
creaturae in ratione volitionis,aut nolitionis, ciuia omnes hi actus sunt vitales Dei. Dico a Implicat,Deum vniri creaturae sub ratione vitae Dotentialis, seu ad alis. Fundam .uniri sub ration vitae potentialis,est uniri per modum principi immanenter operantisci scii uniri ut actum primum in ordine ad actum et vitae cum nequcat actus 2. vitae recipi nisi in acto . a quo elicituri, cui tantuin, non alteri aptus est conserie suum effectum formalem vitae actualis. Implicat, Dcum vniri creaturae per modum immanent et operantis, Mimmanenter recipere actus vitae a se distinctos, per eosque intelligere ac velle: eum hoc involita imperfectionem distinctionis,con, positionisque astus cum principio intelligentes volente tum successiuae mutationis de uno in alium actum accidentalem intellectionisis voli-
Di Coa Implicat, Deum vniri creaturae subra tione immensitatis, ct aeternitatis hoc est communicare esteinim formalem immensitatis Maeternitatis diuinae quia estcctus formalis immensitatis cst, vel actu esse in infinito spatio imaginario,vr go puto, vel saltem posse esse absque sui mutatione in omni loco cali possibili nam tam esse actu in infinito spatio , quam posse esse absque sui mutatione in omni loco reali possibili supponit substantiam actu infinitam; at nulla dabilis est
creatura infinitae substantiae. Effectus autem formalii aeternitatis increatae, est, habere pei petuum esse ab omri prorsus mutatione immunes, cuius creatura capax non est,quae hoc ipso, quod creatura est,mutabilis est, atque adeo talis aeternitatis incapax. . An possit uniri sub ratione omnipotentiae λ Ne uis.
dam. Omnipotentia est proprietas consequens na turam diuinom,scut potentia activa cuiuilibet rei. I. est proprietas consequens formam eiusdem implicat autem, Deu in uniri cretaturae in ratione nati irae,iaciendo unum in ratione naturae cum illa ergo implicat, Deum vniri creaturae sub ratione omnipotentiae Distinguitur duplex modus. tuo posset Deus uniri creaturae sub ratione omnipotetiae for maliteri nam effective, ut certu in suppono, non posse Deum se eommunicare creaturae per Omni potentiam , clim implicet per modum causae principalis creaturam se extendere ad omne possibile;
I.iicut anima, facicdo unum in ratione naturae cum Primis'. corpore, reddit tot uin compositum intellectivum: ita Deus, faciendo num in latione natu iae cilia creatura, redderet totum compositum omni potu rimplicat autem Deum vniri creaturae in ratione naturae,vel vi subiectaim informabile, vel ut formam informantem; utrumque enim importat mutabilitatem. Alio modo uniri posset Deus creaturae in set. ratione omnipotentiae , uniendo intrinsece suam /-- omnipotentiam creaturae, cum expresso decreto concurrendi ad omne,ad quod reatura voluerit;
hie modus non implicat, neque ratione unionis; nam se ut potuit Verbum sub ratione subsistentiae immediate uniri humanitati, ita posset Deus subratione omnipotentiae intrinsece uniri creaturaer Neque ratione decreti de concurrendo ad omneid,ad quod creatura voluerit,cum in hoe nulla in 'uoluatur imperfectio. An autem in eo euentu creatura diceretur omnipotens, spectat ad modiim loquendi. Nam omniDotens proprie dicitur is, qui ex se,4 ex intrinseca natum,non tantum extrinse-cE,&ab alio est omnia potens Saltem certum est, non posse eo easii, creaturai dici omnipotentem substantiue quia hoc supponit substantialem unionem in ratione naturae cum Deo.
suppositum creatum terminare maleat alienam naturam '
firmatis, te facto nullum suppolitum crcatum posse a Senιra nabenam naturam tertii nare de possibili tamen non repugnare,produci personam, quae alienam natuturam terminare valeat, imo Dinfinitas,si darei tur Fundam ad terminandas infinitas naturas non requiritur virtus infinita, sed satis est finita altioris ordinis, quam sit quaevis de factio creatura.
167쪽
i Do XIV. De causa terminatiua Vnionis Sectio ML
TERTIA PODob. Formalis ratio suppositi ereati
S. Thom.ῖ p. 33-8.3.art. I. ad 2.ubi docet,proprium csse diuinae ei sonae, propter eius inlinitatis, ut in ea fiat concursus pei sonarum feeruidisti subsistentiam. Dissicultas istin assignanda implicantia. Par MA Thoms cum Duranae sequeretur, si pyrolitum creatum esse in Ithitae virtutis posset 1 uppositare duas natiuas, posset infinitas;quod sup- με. ponit vim suppolitandi infinitam Sed contra mu Sia omr . tum viditur absurdum , quod suppostum creatum sit in potentia obedientiali ad terminandas plures naturas in infinitum : nee arguitur insinita virtus terminatiua intrinseca , ut nec infinita informativa in formi , quae est in potentia obedientiali ad plura subiccta informanda; nec infinita sustentativa subiccti ad plura accidentia i i in de facto finita virtus sustentativa creaturae intellectualis potest naturaliter sustentare plures species intelligibiles infinitorum actuum,tam intellectionis, quam volitionis, quos in tota aeternitate elicitura est omnis quippe actus tam intellectus, quam voluntatis, relinquit sui speciem in intelle-ftu,vtiaici ex memoria, quam ex praeteritis actibus habemus, quae sine proprii specie piae teritiveunqui se actus exerceri non posset: igitur erit in intciliciusvia creato naturalis potentia finita ad sustentandas species intelligibilis infinitas,ut .lom.4 Loses .D. Dicus, posse supplerci Planitas perrectiones hypost. Pssicienter arguit infinitam virtutem activam:
ergo posse supplere infinitas pei sectiones hypoct.
formalitir, atquit finitam virtutem sermalem. Reseffectus intubsistentia, unus immediatus. quo se ipsi unitur naturae; alic mediatus, quo mediante si ipsi concurrit ad conseruationem naturae;
λυ .nita posse supplere infinitos effectus immediatos, sola immediata unione sui cum naturi,non arguit infini am virtutem,sicut nec illa arguitur in forma, quae obedientialiter uniri potest infiniti subiscetis arguit autem infinitam virtutem, posse supplere infinitos effectus mediatos conseruatium in finitarum naturarum: nam ad pure terminandum,
eadem forma,quae sussicit pro ria,susscit pro pluribus naturis i susscit enim ut seipsum exhibeat subiecto: at qui eon seruat, addere debet vim eo seruatiuam subiecto. Posset igitur tali casu suppositum creatum tribuere effectu in primum pure terminandi infinitas naturas, non secundum, conseruandi illas. Nee est eadem ratio de virtute effectivi,quia quando stippictur efficienter, suppletur vis conseruatiua quando suppletur sormaliter, suppleri potest solum pura terminatio.
SEcvs D ratio Durandi. Nullum suppositum creatum terminare potest dependentiam superna-ν με Pu turale in quam habet natura ab alieno supposito;qusia nullam habere potest subsistentiam supernaturalem, quae necessaria est ad terminadam dependentiam supernaturalem e nam si hanc habet ex principiis suae naturae, illa esset naturalis, proinde insuffciens ad terminandam tependentiam supernaturalem,si ex aliquo addito,cum id esset aecides,&dependensa subiecto, non posset dare supposito
rationem subsistentis. Sed contra I. talsum est,dependetiam naturae creatae ad alienum suppositum esse supernaturalem, cum sesentitas naturae, quae tantum dicitur supernaturalis terminative. 2 posset suppositum naturale potentia obedientiali terminare dependentiam supernatiiralem naturae, ut de facto insententia Durandi, omnium,humanitas Christi potentia obedient.terminat dependentiam supernaturalcm unionis hypostaticae, & natura intellectualis dependentiam accidentis supernaturalis.
non est quid reale a natura distinctum, sed com-rima. pletur sola operatione intellccstuc ergo non potest terminale alienam naturam.Haec ratio suppo init tria salsa i. quod suppositum creatum sit quid Contrin. rationis: cum independenter ab omni operatione
intellectus natura creata subsistat in proprio suppo- sto. N Verbum suppledo suppositum creatum suinpleat aliquid reale. 2.quod non sit a parte rei diis stinctum a naturit .s.quod ex eo, non possit alienam sit positare: cum nec diuinum distinguatur a natura diuina & tamen alienam suppositat. QUARTA Gabriel nullum suppositum potest alienam naturam terminare,nis sit independens&incommunicabile c5tradictorie:hoc est proprium supposti diuini Maior prob.natura pendet a sup polit vltimatu, cum non pendeat ab illo, mediante alio supposito non potest autem effectus pendere a causa ultimate, nisi talis eausa sit indopendens scut non potest effectus pendere ab agente ultimate nisi tale agens si independens: vnde nullus effectus pendete potest Qti matri nisi a causa prima Minor prob. suppositum creatum, suppolitans alienam naturam, potest pendere ab alio supposito ergo non est independens contradictoriὰ,proinde nequit ultimate suppostare alienam naturam. Neque dicas,quantitatem terminare dcpendentiam alterius accidentis, cum tamen
ipsa st dependens a materia; quia nullum accidens dependet ultimatu nisi a materia, quae in ratione subiectu est independens Minor est falsarnam suppositum creatum, in ratione suppositi' est independens ab alio supposito nam quamuis pendeat a natura, in qua subiectatur, non pendet ab illa, qua suppositum est formaliter, sed qua modus est; quia,ut suppositum, eausat naturam in ratione subsistentis. causa autem ut se, non pendet a
suo effectu, esse. Qui NT V qa rastvt.23.eap.3 si suppositum
terminaret alienam naturam naturaliter ergo da. Θ ri debet agens naturale, quod illud eum alieta natura coniungere posset quia omnis virtus iM-turalis ordinata ad actum postulat agens naturale quod illam possit ad actum reducere:si supernaturaliter illam non sustentaret virtute sui intrinsece communicata , quia talis persectio extrinsecus eommunicata, esset accidens, quod nequit talem effectum eausare;& tunc non perlona, sed cavirtus alienam naturam sustentaret mec ex sola assistentia Dei; nam etsi posset, in genere causae efficientis, creatura eleuari ad effectus supernaturales sola assistentia Dei, non tamen in genere causae materialis aut formalis seu enim prima causaessiciens nequit eleuari, ita nec quaecumque alia in suo genere primari sed materiari forma, sentiri, mae in suo genere; persona sustentat naturam in genere causae formalis ergo nequit eleuari: unde si sustentaret, naturaliter sustentaret. Sed eontra: posset suppositum creatum, potentia obedientiaθ'li alienam naturam terminares esto in ratione terminandi esset prima causa: ita anima est prima causa materialis recessitu qualitatum supernaturalium,& tamen ad illas non dicit nisi poteritiam obedientialem: unde scut necesse non esuvidetur agens naturale,quod redueat de potentia ad actum supernaturalem animam i ita nec agens natetrale, ruod reduceret de potentii ad actum , in modoliem supernatui alem , sippositum ereatum. t
diuersa, inquit Masimm est ratio de capaeitate Ure 'Obedientiali passiua ad reeipiendum adium , de virtute activi, seu quasi activa ad praestandum
168쪽
effectum p oprium: nam illa potest esse obedientialis etiamsi sit natiua subiecto quia potest subiectum recipere actit in supernaturalem axe si litintrinseca,& actu naturalis, non potest esse obedientialis, sed naturalis;&consequenter reducibi .lis ad actum ab agente naturali. Sed contra quia quod ne it actus quoad substantiam supernaturalis,in capacitate passiua obedientialis, ut illa reduci non possit ad actum pol virtutem naturalem, facere potet tactus quoad modum supernaturalis, in potentia terminatiua obedientialis , ut illa reduci non possit adactiim, nisi virtute supernatur ergo quamuis effectus, quem praestaret suppolitum creatu in aliena natura, essit in entitate naturalis, quia tamen ille esset in modo iupernaturalis cum nec suppositum naturaliter exigeret terminare alienam naturam , nec natura terminari alieno supposito, non esset reducibilis virtute naturali. Sicut effectus,quem praestarct extensio localis quam haberet corpus indistincto loco replicatuin, esset quoad subitantiam naturalis; quia tamen corpus non exigit naturaliter esse in diuers locis , talis etfectus diceret ut supernaturalis,& a nullo agente naturali producibilis. Dic Es: effectus supernaturalis quoad modum, debet aliquando posse fieri virtute naturali, scutoeulus aliquando fit virtute naturali. Resp. elim inesse tu naturali ex modo, quo fit,includitur modus supcinaturalis, fieri nequit ab agente natui alimam ratione modi sit extra sphaeram virtutis iratu talis: ita oculus quoad substantiam naturalis, dum stat sub modo productionis supernaturalismequit fieri. svpsium nisi ab agente supernaturali, sed suppositum crea- creatum tum terminaro alienam naturam semper inuoluit H modum se per naturalem quia vel tremi narct il-
... Iis iam per Myarationem a propria natura, nio-
--οὐ.tati nem cum allelia & si interueniret duplex mo-- mμ-,dus supe naturalitatis r Vel terminaret per solam νεν unionem cum aliena natura absque separatione a propria lic etiam interueniret duplex modus lupernat .scilicet ex parte naturae assumptae destructio propriae subliliantiae ex parte suppositi assu-mcntis . noua informatio is sustentatio alienae naturae prod)ictio vero oculi potest aliquando sep rari a modo supernaturali Mideo non repugnat, ali clitando faeri vii tute naturali.
Vera igitur implicantia huius rei sumenda est
ex natui a iubi iliciniae creatae:Subsistentia ereata est modus;de ratione autem modi est, actu modiscare
tantum proprium subicctum simplicat igitur suppositum creatum alic nam naturam suppostare: non enim posset naturam suppostares, nisi illain acti modificando; nee posset illam actu modificare, nisi ad eam modificandam haberet aptitudinem igitur essentia ipsius non consisteret in sola actuali modificatione propria naturae,sed etiam in aptitudinali modicatione aliena . De rationem di esse modificare tantum proprium subiectiam, Prob.I.inductioneractis, est solus actualis respectus ad agens, cuius est actio implicatqtie fieri actualem respectum ad aliud agens Figura est actualis modificatio huius lubiecti implicatque aliud subiectum figurare: Ubi, est actualis rc spectus huius mobilis ad hune locum. rc pugnatque aliud corpus ubitare, vel fieri actualem respectum ad alium locum ergo subsistentia clim sit modus naturae,
implicat alienam naturam modificare a Modus seipso, nitur subiecto, li enim modus requireret distinctum modum, .ut uniretur subiecto, etiam hic modus requireret alium modum, & se in insiti- tuui, clim non it potior ratio de uno. quam de alio: Te dira aιione Tem. I. iri. 7s
ergo non potest alienum subiectum modisearet implicat enim modum distinctum subiectum modificare, absque mutatione sui: si autem posset seipso id modificares, posset absque mutatione sui; quia in uariatus in se, nullo medio nexu distincto.
de nouo uniretur subiecto. Consi m .implicat. r-mam nouum effectum formalem tribuere subiecto absque ulla mutatione sui ergo&modum, distinetum subiectum modiscar absque ullam litatione sui. Nec sussicit mutatio subiecti, cum non tantiit subiectum c d modus mutetur, climnon modificante sat actu modificans,& de non sustentato fiat actu sustentatus a nouo distinctoque subiecto. Obdicies r. potest suppositum creatum terminare rete. dependcntiam noui accidentis; ergo Mnouae sub Obiectior. stantiae. 2. Dum anima unitur corpori, non sollim I Lunitur ut forma ad componendam nam natu
ram, sed etiam ut subsistentia ad componendum unum subsistens ergo sicut potest subsistentia partialis uniri duplici naturae partiali, ita subsistentia totalis duplici natiirae totali I. Non omnis modus seipso unitur subiecto, sed tanta mille qui est essentialiter unio;sed subfstentia creata non est essenisti aliter unio ergo non unitur scipsa naturae, sed unione distincta ergo potest variare unionem ad distinctum subie 'um . non vallata eius essentia. Maior prob. ille .lant lim modus non eget unione, qui est formaliter:alis;sicut no omnis modus seipso fit ab agente, sed tantum ille qui est essentialiter actio. Resp. ad i.negando suppositum immediate terminate dependentiam accidentis ratione sup φε positalitatis formaliter,sed ratione naturae,cui tantiim accidentia inhaerent , ut patet in humanitate Christi in qua tantum,& non in subsistetia increarita, quae capax non est, accidentia inhaerent licet requiratur subsistentia, complementum substantiale, ut natura valeat accidentia sustentare Adri. nego animam subsistentia partiali uniri sormaliter subsistentiae partiali corporis, sed tantiim con- comitanter. Ratio:vnio non unit nisi v nibilia; m di autem non sunt ni biles distincta unione, cum sint ipsae actuales modificationes subiecti. Ad 3. tr. nego maior omnis enim modus, sevi essentiali δή ter est modificatio subiecti, ita seipso nitur subiector at non omnis modus seipso fit ab agente. sed tantum ille, qui est essentialiter ac tio Ratio: euilibet modo est intrinsecum subiectum, non agens;& ideo,ut uniatur subiecto, non eget distincto modo, eget ut sat ab agente, excepta actione,
De Causa subiectiva Vnionis. SECTIO PRIMA.
An quZibet natura substantialis errata
negantis de natu id angelica Fundament .in
Ansolo suppositum non distinguitur anatura simplicat assumi naturam cum pro prio supposito. Maior videtur STtim I p. I.
malcria Torma, ex qua desumitur indiuiduatio,
169쪽
is o. XV De cause subiectiva Vnionu Sectio I.
sed sunt ipsae sermae subsistentes ergo i ijs sup
positum non distinguitur a natura.
tium de natura irrationali, quam problematicu defendunt Nebar in Maest.2 ινρ. i.quagq. criniab/iet
uari ad unione eum Deo nisi disponatur per glatiam natura irrationalis non est capax gratiae; ergo
nec unionis cuin Dco. 2. nulla natura eleuari potest ad unionem cum Deo, quae eleuari non potest ad fruitionem Dei nequit natura irrationalis eleuari ad fruitionem Dei ergo neque ad unionem cum Deo. Maior prob. sciit se habet esse naturale ad posse naturale, ita esse supernaturale ad posse supernaturale; sed fieri non potest, ut natura accipiat esse naturatriquinsmul accipiat aliquod posse naturale, cum omne esse ordinetur ad aliquod posse: quia omne esse est propter aliquod operari: ergo nec fieri potest, ut natura accipiat esse supernaturale hypost quin sinu accipiat posse supernaturale fruendi Deo, ad quod talis uni ordina-cιψrm. i. ' tur. Confirm.minus est frui,qua in hypostatice viairi Deo ergo quod non potest eleuari ad fruitio- . nem, nequit cleuari ad hypost. unionem. 3. Natura irration dis non est ea pax persqnalitatis, quia persona est rationalis naturae indiuidua substantia ergo assumi non potest ad unionem personalem. q. Dedecet Dei maiestatem,fieri asmum,lapidem&c. s.Nulla forma uniri potest, quin tribuat suum Diectum sormalem primarium ergo nec diuina persona, quin tribuat et sectum formalem sanctili cationis; sed natura irrationalis tu in caput sanctifi
chl. 3O.catur .a Harmantium assumi posse quamlibet naturam substantialem creatam. Dc Ora assumptibilis est in unitatem diuinae personae natura angelica est Angelici cit ad 2. qu., colligitur exesp.qu .art. I. nec obscure indicat uim ad Hebr.2. Nusquam Angelos avreinendit. Ex quo Patres arguunt, potuisse Deum naturam ange-In Ana. licam assumere. Fundam .in angelo suppositum di-μnsium stinguitur a natura; ex . i. ecf.2. ergo assumit t. .. . ςst Unitatem persona:: nam caeterum habet omnia requisita,ut assumi possit Nee S. Thomas negat anteced. sed oppositum insinuat cit quaa. q. art. I. ad 3 scd solum docet, princivia indiuiduantia, quae sunt radix multipli eandi supposita, in ijs
Dico et quaevis natura substantialis, etiam irrationalis, assumptibilis est a Deo in unitatem suppositi. Prob. I. Verbum in triduo suppostauit corpus ab anima, Tanguinem a corpore separatum: ergo suppostare potuit quamlibet creaturam rationis expertem. Respondet r. Alens Verbum in triduo suppostasse corpus Mediaispositione relicta ab anima , perquam manebat dispositum ad
unionem eum Verbo. 2 ciab narra .ad 8. mansisse in triduo eorpus unitum Verbo, non unione sibis inhaerente,sed tantum animae, a qua corpus denOCH r sp minabatur personaliter unitum Verbo. Sed contra
V. pugnat ratio quidquid erat in corpore ab 12' . . anima relictum,erat accidens accidens nequit di L
ponere ad unionem eum Verbo , quae intrinsece ἰώ...isterminatur ad substantiam. Contra Gabriel praeter eam Verbo. rationem, pugnat etiam fides, quae docet, Filium Dei in triduo fuisse sepultui sed ex S. Tiam. 3.' quast. O. art. a. non possunt ea, quae sunt humanae naturae, de Filio Dei praedicari, nisi ratione nionis sed L peliri est proprium corporis ergo non potest conuenire Filio Dei, nisi ratione unionis hypol atteae eum illoci sicut ratione eiusdem conis uenit c concipi, nasci; mori c. 2. Prob. quaelibet v. substantia est capax subsilientiae ergo munionis μὰ semhypostaticae cum Deo: nam haec intrinsece terminatur ad subsistentiam et ergo quaecumque natura est capax subsistentiae est etiam capax hypostaticaevmonis cum Deo. Anteced. patet: Omnis substan tia essentialiter exigit modu proportionatum existendia hic autem est subsistentia a parte rei distincta: nam scilla distinguitur in substantijs spiritualibus, persectioribus, a sortiori disting tur in substantiis matelialibus, impersectioi ibus.
Ad .secundae,neg nraiocinam nulla dispositio ij requiritur ad unionem personalem eum Deo, ut fp . Ad .neg. maior: ad prob. I. nego minor.quia Ut se
posset Deus separare aliquod esse ab aliquo posse, 'ΣαVt de facito ab esse humano Christi separat posse ν. --
peccare. 2. argam solum concludit de esse essen eum Dis. tia,quae tantum ordinatur ad operari, non de esses subsistentiae, quae tantum complet naturam , quae sola est formale principium operandi. Ad confirm. nego conseq. nam quando minus non continetur sub maiori, non sequitur; si non potest minus, nec potest maius homo volare non potest, intelligere potest; quod maius est. Ado esto expersonalitate Verbi,& natura irrationali no fieret persona, quia a ,
haec eonnotat naturam intellectualem fieret tamε
suppositum, quod ex subsistentia, Squacumque
istud Ad non magis foret indecens, Deum fieri Adia lapidem, alinum e per communicationem idi matum.quam esse crucifixum, mortuum c. nam hoc nullam arguit inperfectionem in persona diuini, sed solam denominationem prouenientem ex tali unione. Ad 3. sanctificatio, altera moralis rectitudinis in ordine ad actus liberos honestos Dis trie& huius natura irrationalis capax non est I altera Dacti a Deificationis, prouenientis ex Deitate hypostatice unita naturae assumptae, ratione cuius debetur illi peculiaris cultus,&adoratio;& huius capax est natura irrationalis; sicut capax fuit eorpus Christi, quod etiam ab anima sepalatum peculiari cultu,&adoratione Latriae adorandum erat.
An partes substantialis ot per se assumptibilis a persona dima.
D. Vplex est genus partium substantialium,in Duplices' tegralium Messentialium de virisque eo ἈβNe sub trouersia est, an sint per se assumptibiles in toto,
Hi, a negantium partes dissentiales assumi posse per se.siue in composio, siue extra compostum, una excepta anima rationali, qssae quoniam naturaliter existit separata a toto, assumi potest per se extra copostum, non in ipso coposto in quo non subsistit subfstentia propria, sed totius ad cuius assumptioncm dicitur ipsi mediate tantum assumi. Fundam. subsistet e. non est partis, sed totius; nihil Maiam.
autem potest a Verbo assumi, nisi quod subsil fit.
170쪽
s. p.Aq.34sest. 3 asscrerstium, partes substantiales,
tam integrales, quam essentiales separatas esse per se assumptibiles Addit Suaret, formas materiales coniunctas eum toto, non esse per se assumptibiles, nisi ratione totius: nam ut coniunctae cum
to, non sunt capaces subfstentiae quia pendent amateria, ut a sustentante quae dependentia pugnat cum subsistentia, quae dicit independentiam a su- subsistentii formaliter: haee autem est sola indepen ν sumdutia a termino, seu supposito,non a subiecto;nam n ratis haee communis est alijs rebus, materiae, animae ἀμεtionali,& cuilibet substantiae completae, quae independentiam dicunt a subiecto. Dic Es: esse in se, Messe in alio sunt modi re pugnantes: ergo non potest forma esse in subiecto,
in supposito simul, quia pur illud fieret in alio, stentante; separatas verδ,quia amittunt dependen i per hoc in se. Nego anteced. quando esse in se, R O
tiam a subiecto, sunt existentes per se allumi
ptibiles per se, excepta materia quae quia existit
existentia sormae, non est per se a fornia sepat abilis,& consequenter nec assumptibilis, a sor- Ω-
Dico I partes integrales tam separatae, quam coniunctae,sunt per se assumptibiles Fundam .habent propriam subsistentiam ergo etiam coniunctae cum toto, quo modo habent rationem partis, sunt per se assumptibiles independenter a compartibus; ut caput independenter reliquis membris. Nec propterea diceretur Deus caput .aut capitatus, nam prior est praedicatio totius suppositi,dinaturae completae, posterior sormae informantis, vel partis integrantis , quo pacto non uniuntur partes Verbo, sedulum lubsistenter. Dico a potest Deus immediate sibi unire ad hypostasim omnes partes essentiales, tam separatas, quain coniundes in toto Fundam.tam separatae, quam coniunctit, habent propriam subsistentiam. vice cuius subrogari potest druina. Prob. I. anima
rationalis separata habet propriam subsistentiam; alioquin non posset subsistere subsistentii Verbi: ergo etiam coniuncta , quia per coniunctionem 'ppi, non amittit suas intrinsecas persecti nes,alioquin per coniunctionem ad illil non perficeretur; sed talis subfsteti estpartialis: tum quia debet proportionari subiecto, quod partiale est: tum quia etiam materia subsistit, alioquin non posset facere unum subsistens eum forma materiali ergo supponit in materia aliam subsistentiam partialem ergo etiam materia est assumptibilis. i, Quod etiam formae materiales, ostendo hae ha-Forma ma-bent propriam subsistentiam, alioquin ex illisin re te of nisteria non fieret unum subsistens completum: eum enim materia habeat subsistentiam partialem,qua complet unum subsistent totale cum anima rationali , nisi etiam sermae materiales haberent suas partiales subfstentias, non posset materia, dum componit unum eum illis, facere unum subsistens eompletum, sed manerct eum bli sua subsistentia partiali,& incompleta cotra piopriam inclinationem. 2.Non suisset assumptus sanguis a
Verbo quia neque ut eqniunctus. informatur ani . ma rationali, sed propria forma materiali Et etiam separatus in triduo, fuit immediate nitus Verbo si autem formae materiales non haberent propriam subsistentiam, non potuisset tota natura
sanguinis, sed sola materia assumi. . Subsistentia pri r formaliter non dicit quamcumque independentiam, sed eam dumtaxat, quae est propita ipsius, sne qua non consistit sermalis ratio subsistentiae;
sicut ea tantiim independentia et de essentia materiae,aut formae, quae est propria materia aut sormae,& snerina non consistit formalis ratio materiae, aut formae sed hac est sola independentia a
termino,sue a supposto,quam retinet forma materialis, etiam unita materiae, a qua pondet in ra- et' tione Loiecti, non ςrmini: nam ea tantum inde-
δε; -- pendentia est propria subsistentiae, quam habet vi
in alio fundatur in diuersa dcpendentia per ordi-ncm a d uersos terminos;sc anima rationalis est in
se per subsistentiam,& in subiecto per insormatiOnere, Ad fundam. P m totius latum estsubsistere 3.
complea partis, incomplete scut totius tantum taet
in existere complete partis, incompletc. cibum autem non modo assumere potest, quod substitit compi cici,sed etiam quod sublinit incoplete, alioquin assumere non posset animam rationalam separatam a toto, quae in complete subsiliit. Ad fun--μη da incritum SM-,constat ex dictis. Ad Miabrii,
nego, matellam existere existentia formae, ac proinde inseparabilem esse a forma.
Auformae accidentalis possint miri Deo
art. I bo. s.c 6. negantium Fundam.accidens non Famiam.
est eam tubsistentiae ergo ne evnionis hypostati-
eae, haec enim terminatur ad subsistentiam Antee. prob. subsistentia est proprietas substantiae, ut distinguitur contra accidens ergo non potest eompetere accidenti; sicut inhaerentia,quae est proprie
lacaecidentis,nequit competere substantiae. Con Cν irra. firmi si Verbum terminaret unionem albedin denominaretur album; consequens est falsum. 2.Sen l.
Dico I. non repugnao,aceiden separatum,nio a ne sustentativa, immediate uniri Verbo. Prob. I. Pro t.
de iacto Verbum,in genere eausae terminatiuae hypostat.supplet depeodentiam sustentativam,quam Vnio naturaliter postulat i subiecto seu utroque extremo, cum sit nexus aetriusque ergo suppleregnet sustentativam dependentiam , quam acci ens naturaliter postulat a subiectes magis enim pendet unio a labiecto, a quo pendet ut inodus, i litam accidens substantia, a qua pendet, tentitas i situ si potest supplere dependentiam uni nis,auortiori supplere poterit dependentiam accidentis nisi quod dependentiam unionis Verbum suppleat immediat terminando dependentiam unionis ad se dependentiaui accidentis mediate, quia suppleret illam media unione distincta ut mediate supplet dependentiam humanitatis,quam naturaliter postulat a propria subsistentia. r. Vt r. accidens immediate uniatur Verbo, non est necesse, ut recipiat in se modum substantialem , sed P i μsuffcies, si unione accidentali sibi proportionata,
terminetur ad illud , vi ad terminum, a quo sustentetur in eside; quia ut accidens uniatur propriae substatiae, non est necesse, ut uniatur modo substan-'tiali, sed accidentali sibi proportionato, ut temnino suae depcndentiae ergo neque, ut immediate uniatur Verbo, quia Veibum non suppleret intrinsecum modum unionis accidentis eum subst1-tia,sed solam terminationem substhiuiae, sicut de