장음표시 사용
181쪽
opcraiuli operationes diuinas,indiget grai habiis
is Dist. XVI. Devatia habituasi Cisisti visingularis homo es. Se M.
viri nee gratia specialis confirmatorum excluis di gratiam communem iustorum non confirmatorum .' ergo nec specialis gratia unionis hypostati eae excludita naturi humana Christi gratiam habitualem, iustis omni biis communem, sed supponit illam,non antecedenter, sed consequenter, ut proprietatem sibi debitam. Am hi os lib. s. a Spiritu S. cap. ut mi nempe Christumisi natum de Spiritu S. con emini, quia non pote negatu alit nam virtutes insulae arctiori ae nobiliori iure debitae sunt animi Christi. scilicet gratiae substantialis umonis. a. implicat poni formam, ubi implicat primarius effectus ipsius forma enim est propter effectum suum formalem primarium at primarius effectus gratiae habitualis, si subiectum adoptare in filium Dei: implicat autem animam Christi ad- Optari in filium Dei adoptiuus enim excludit ab eodem subiecto filium naturalem et ergo implicat recipere primarium effectum gratiae habitualis. s. anima Christi gratiam habitualem non habuit ab instanti suae conceptionis;vt constat ex Luce 2. I sus proficicia sapientia, o crate, ingratia Pud
Deum omanes nec succcssu temporis per opera ineritoria; alioqui non statim ab initio suae conceptionis suisset plenus gratia,contra illud Dan. .m- dummgloriam e/m,gloriam qua nigenitia mare, lenum gratia erueritatu. q. saltem non omites virtutes infusae possunt esse in anima Christi: nam multae in suo conceptu forinali inuoluut imperfectionem replignantem , Fidcs inuoluit obscuritatem Obiecti, Spes absentiam lomet. Poeta itentia supponit peccatum, cum ipsius formale obicctu in sit copensatio diuini iuris a se laesi. Continentia con notat negationem subordinationis partis inferioris erga superiorem, &difficultatem in ea moderanda. s. virtutes insula dantur ad facile operandum Mad superandas difficultate quaecum honestate obiecti misceri solent:sed anima Chiisti opera virtutum summa facilitate exercebat , cx amore beatifico necessario,&summa subordinatione partis inferioris crga supcriorem, superioris erga Deum. Constans est omnium Scholasticorum sententia cum e Magist. in . instinct. In S. -.3lari. quast. 7. in Christo esse gratiam habitualem eum
omnibus virtutibus infusis imperfectionem non includentibus: ex Dan.I. Via παπι eum quasi nige-mtum a Fatre, plenum gratia ,eratatur Quae verba iuxta communem exposis textus versi nem, connectenda sunt cum praecedentibus. Et Verbum caro factum est non cum subsequentibus, Ioannitenimonium perhibet de Uso: ut caietan est Erasim immerito contendunt xid ostendunt proxime sequentia: Et is plemtud ηι etas nos omnes accepimus . quibus proculdubio ad illam gratia veritatis plenitudinem allusit Euangeb at haec plenitudo, de quia nos omnes accepimus non nisi de Christo verificari potest, qui ex Tridentsus. 6.
cap. 6. a nauam caput in membra est tanquam τι- ras in palmites,inimos Uscaros intutem infuit ergo etiam prior non esset autem Christus plenus gratiae, si in eo non esset gratia habitualis aut in se aliquani apacitatem retineret vacuam gratiae accidentalis, quam habere posset plenam scilicet
non esset Christus, ratione naturae humanae undequaque plenus gratiae , cum adhue posset esse
Confirm. i. nam talem plenitudinem gratiae, ratione naturae humanae habet Christus, qualem, teste oriss εχ exodub virim de recta fide adregι-nas, habere decet Deum: Vnde sicut eoaeleste M. 2.m Isati in illa , Egredinur,rega Christus naturam diuinam habet cumulatam omnibus pers ctionibus ad ipsam spectantibus, ita naturam humanam habere debet cum omnibus persectionibus ipsam, ut factam propriam Verbi perficientibus.
a. Nunquam gratia specialis excludit eommunem, sed supponit illam: nam nec gratia consummata lotiae in Beatis excludit gratiam incholam
re natum autem negatis sagna insipientia vesuod singulare Dei,conoeamim quod commune est bo-
Nee dici potest Christus plenus gratiae, ratione
unionis hypostat & sanctitatis increati, in ova eminenter continetur omnis gratia aeeidentalis; sicut non diceretur plenus veritatis, ratione solius G tra. sapientiae inereatae nisi etiam esset plenus sapientia creatara nam persecta, consummata plenitudo. 68- rnon solum dicit plenitudinem eminentem cintensivam, sed etiam sormalem&extensivam,quando subiectum est utriusque rapax : Et sicut Christus nee sussicienter, nec proxime sapit sapientiai ereata, sed creata: ita nec sufficienter, nee proximδ operatur opera supernaturalia per gratiam substantialem increatam . sed per accidentalem crea iram. Alter locus Isaia II. Et reainesceresuper eum lx
pietatu, s replebit eum spirat timoris Pomini. Por-iro totam huius cap. prophetiam intelligi de Christo testis est Hieranum an hunc locum cum communi Patrum et Omnis, inquit hae prophnia de Christosci ex verbo, resines et colligit S. Thom. cst.auast. . artio I. in argum sed contra, gratiam habitualem in Christoriam dicitur spiritus Derrequiescereis manere in nobis per inhaerentem
gratiam luxta illud Ioan l .ad eum venie .er man
sisne apud emis faciemma mansionem iacit Deus in creatura rationali, in qua ut in proprio templo inhabitat,per gratiam& virtutes infusas. terum ex hoe septenario, ut ex perfecto completo numero, non solum colligitur septenarius numerus donorum, sed omnium diuinorum charismatum, ac supernaturalium virtutum , quarum apis est anima Christi; sicut ex priori loco m. cum plenitudine gratia veniunt reliquae etiam virtutes i suis. Ex Patribus hane veritatem docuerunt Damas
cer .ub. 3. fides cap. 22vbi de Christi humanitate lo πρ
cipam, sed potius Propter unionem secundum hypotasin. humana est diuina min Christi fas a participat Sedσqm ipse erat De mulc=homo, gratMes sapient ,
omnium bonorum plenutidinem mundo regat.
Vbi propter typoli unionem ad Uerbum, utriusique gratiae plenitudinem,& quae Dei,&quae hominis propria est , in Christo agnoscit. Et Bernard. sebomiι super e uis est ante med explicans illa, Luca i. Musis uia sicetur ex te sanctata Po-ιδε it. inquit, inde te sanctamν, ura inuicquis, dsi auod 'rgo genuit, sanctumproculdubio, ac singulariter sanctum frui ὁ per spiritin sani ricasionem,
sanctitatem eomplectitur, substantialem per Uer . M assumptisnem&accidentalem,per spinim sancti
cattivm Fundamentum:ratione unionis hyposta r . ticae, omnia dona supernaturalia creata humanae
naturae persectiua , esse connaturaliter debita bu e zzz
manitati Christi, demonstro. Cui intrinsece com
182쪽
municatur aliquod esse, eidem connaturaliter debentur cini ne persectiones a tali esse promanabinio, quae subiectum , cui tale esse communicatur, possuiu pei ficere. At humanitati Chi isti intrinsecuti substaiuialiter communicatum est ipsum esse diuinum Verbi ergo ei connaturaliter debentur omnes perfectiones supernaturalis creatae , ab hoc
esse diuino promanabiles . quae humanam Christinaturam quocunque modo perficere, ac decorare possunt.Maiorprob. ideo corpori humano debentur omnes perlectioues ab animo rationali proma
nabiles, quq ipsum corpus ornare possunt, quia eidem intrinlece communicatur ipsum esse substantiale animi rationalis Ideo habenti gratiam habitualem sunt connaturaliter debitae omnes virtutes
infusae morales theologales, lumen gloria, visio, amorq; eatificus;quia haec apta sunt pro manare via prima radieci ab ipsa gratia habituali ergo ideo
omnia dona supernat creata humanae naturae perfectiuasunt conaturaliter debita humanitati Christi, quia haec unnia sunt apta promanare a natura
diuina verbi , quod intrinsece .substantialiter
est illi communieatum Ratio: cui datur esse,consequenter cum illo daturius adoinnia, quae a tali esse quoquo modo consequi possunt nam sicut in ipso esse eontinentur reliqua omnia iis qui accipit esse simul eum illo accipitius ad omnia,quae in tali esse continentur. Igitur humanitas Chii istiaeeipiendo unione hypost esse increatum Verbi, simul cum illo accipit ius ad omnia dona supernat.
quae inesse Verbi eminenter continentur quaeque apta sunt naturam humanam perficere ae deco
Insertur i. humanitas Christi habet ius ad uratiam & gloriam infinitam syneat orematice; scilicet ad totam, quae promanabilis est a natura diuina Verbi,quae intrinsece unita est humanitati Christi habitura autem suisset ius ad giatiam gloriam categorematis infinitam, si haec possibilis foret. a. Defacto anima Christi habet gratiam habi-
tualem finitam, maiorem tamen, quain habeant
omnes angeli & hominea simul, ae proinde maximam , quam de lege .potentia ordinarii Deus producere posset quia cum implicet esse infinitam
categor. nee sit innnita syncategorematice . eum
tale infinitum implicet, poni totum actusmul; necessario erit actu finita. Et cum debita esset animae
Christi gratia actu infinita si possibilis foret, saltem dari debuit maior, quam sit tota gratia, quae simul data est omnibus angelis& hominibus simul; ae
proinde maxima, quam de lego& potentia ordinaria Deus producere posset. 3 gratiam habitualem, virtutes insulis intellectuales di morales accipit anima Christi instanti suae conceptionis , posterius natura, quam fuerit hypostatisὸ unita Verbo. quia he omnia debita suerunt animet Christi vi proprietate eonnaturaliter consequent es eis h postaticum Verbi. . Haec dona non promanasse effectiaue ab unione hypost.neque personalitate increata Verbi sed esticienter tantum a natura diuina, radicaliter verb, morali&physica exigentia, ab ipsi unione hypost. Ratio; nec unio, cum sit purus in dus, est actiua; nec perseiralitas Verbi, ut distinista
a natura est alicuius effectus ad extra producti-ua in tantum moraliter exiguntur , quae extrinseca dumtaxat ordinatione Dei, non intrinseca natura, exigentii rei, uti haec dona exiguntur ab unione hypost. s. Tam gratia habitualis, quam
virtutes infusis sunt eiusdem speciei phylicae eum
gratia habituali, virtutibus infusis reliquorum iustorum differre tamen moraliter inrauoiae di-
gnitatis& valoris, quem illaec increata persona Verbi sortiuntur infinitum nam nullam physicam variationem haec dona sorti ut ura unione hypoth. unde manerent eadem playsice cum nostris, ii humanitas Christi dimitteretur a Verbo quia neque ab unione hypost habet specificationem neque eL8 ' 'fectionem dignitas vero personalis Uerbi non solum immediate derivatur in humanitatem, sed ea
medii in omnia accidentia humanitati inhaeientia.
ergo ratibne moralis dignitatis gratia Christi.eum reliquis donis infusis infinite distata gratia,&d ni, infusis reliquorum.
cim posset uni hypost immediate tantuexigere habitus&virtutes infusas, ut proxima pian V 'cipia operationum supernat. non gratiam habitualem: nam haec tantum datur, ut subiectum leucta esse&statum supernat in quo anima fiat con- naturaliter Operativa actionum super n.per habitus infusos, quos connaturaliter secum aduehit gratia
habitualis. Cum igitur anima Christi unione hy- post sit euecta ad persectius essῖ , quam post cic-
uehi gratia habituali, non eget illa, ut connaturaliter fiat receptiua habituum infusorum,per eosque
connaturaliter operativa diuinarum operationum;
cum huiusmodi habitus altiori iure exigat habere per unionem hypost Ne oantc c. adprob nego, gratiam habitualem tantum dari , ut subiectum eleuet adesses statum super icit datii etiam ut virtuto infusae eonnaturaliter recipiantur& cxistant in animarergo anima Christi eget illi, ut in se eonnaturalius existant recipiantur virtutes
insuis nam licet hae altiori titulo sint debitae animae bristi, scilicet unionis hypost sunt tamen illi debitae cum eo ordine prioritatis, poster. quem servant ad inuicem. Cum igitur virtutes insula, praesupponant gratiam habitualem . ut principia proxime operativa essentiam, non possunt esse aliis ter debitae animae Christi,eum nequeant illi esse debitae, nisi prout a parte rei sunt.Neque physica ex gentia unionis hypost potest variare intrinsecum ordinem, quem dona ista servant ad inuicem rotneque physica exigentia, quam gratia habitualis ha A rambe respectu earundem virtutum infusarum,varin ntrinsecum ordinem, quem talis virtutes inter se seruant. ergo scut nequit giati habitualis exigere virtutes infusas morales, non prius exigendo virtutes infusas intellectuales, ad morales praesuppositas ita nec unio hypost virtutes infusas non prilis exigendo gratiam habitualem , ab infulis virtutibus praesuppositam. Confit m eo ordine unio hy- α post. exigit has virtutes, quo sunt a natura diuina promanabiles exigit enim hae dona ut sibi debi ι 'tas proprietates a natura Verbi pro manabiles. Sed natiira diuina prius natura est promanabilis gratia, quam virtutes insuis: nam illa perfectio creata est a Deo prius natura promanabilis,quae in D.
supponit persectionem increatam, a qua est Or- maliter participabilis, virtute priorem sed gratia habitualis supponit in Deo talem persection 'in scilicet ipsum esse diuinum virtute priorem, quamst persectio increata.quam in Deo praesupponunt virtutes insus . scilicet ipsum opcrari diuinum, quod supponit esse diuinii virtute prius ' ergo prius natura promanabilis est a Deo gratia habilitalis, quam virtutes infust.
Οει a. uni hypost non exigit omnes virtu tes inrellectuales infusas, ut eonstat de Fide ergo etiam posset non exigere gratiam habmialem, exigendo antlim virtutes infusas. Nego conseq. Rufri quia fides dicit imperfectionem, unde non manet
in Beatis, quibus succedit visio elara quam imper
183쪽
sectionem non dicit gratia habitualis, quae manet i cet eminenter intonsur non tamen formaliter etiam in stri beatisco. Caeterum loco Fide ani
in Christi habebat tum vilionem beatam respectu amotas beatifici; dualiorum ac tuum supcrnat quos ut viator elicicbat.
Obiiciei . persona Verbi non unitur humanitati, ut victus operativa sed ut perscalo hypost. ergo nullum ex laic unione ius humanitas acquirit ad dona supernat. quae ut fictilic pro manare possunt a natura Verbi. quia non potest aliud ius cxlicii cae- qtilicre,qilam quod illa communicatur ex persona
Veibi, scilicclinii od proxime & sormaliter sequi. tur ad communicationc diu in persectionis sibi comunicatae Dergo si ursona Verbi immediate
proximu non communicatur humanitati sua virtute prodiictiva, quam communem habet cum reliquis pcrsonis, sed tantii in perfectione hypost di- φρ φήμ' stinctai liabet a reliquis personis, non poterit illi. ' tu dare ad dona& virtutes supcrnat. quae sunt pro prictates promanabilcsa Uerbi virtute productiva
& extensiue continet sanctitatem accidentalem.Ceterum non habet gratia habitu sis in Christo effect ii miliationis adoptiuae non desectu alicuius esse postiui, quod gratia habitualis conseri nobis . non Christo: sed desectu solius negationis filiationis naturalis, quam negationem filiatio adoptiua in eodem supposito essentialiter supponit. ratiam habitualem Christus habui Ad s. gratiam habitualem Christus habuit ab in A... ,α stanti suae conecptionis, ut proprietatem,bypost V .s. 1.nionem naturalitcr consequentem Adprob.communis resp. Patrum est, Christum profecisse sapientia, tigratia apud Deum inomines, non realiter&in seipso sed apparenter, in alijs, quatenus per bona opera, ipse quotidie sapientior,& sanctior
apparebat hominibus, ex eius sapientia, tisanctitate homines ipsi sapientiores,&sanctiores euadebant. Ita orast. Alix lib. I. rn Dan eap. 17.'C. Ghanas Ob. . eon. - . loci post med. concludit Corporis igituae erat Promere quo pro latenteor
communi oinnibus personis. Confirm. ius ad cis sicit in eo exhuntio Deitatis coram si, w inum victus acq iii ritur mediant tui ad causam: sed hu i dabant: qtianto amem metu Humim reuelabatur,t minitas Christi unione hypost non acquiritius ad optenim gratι erscebat hominu apud homιnes Be causam lonorum sit pctarat. ira haec est natura Ver nardus Lund. a. siper, fissus est, circa med. ambi ut virtus productiva ad extra. non ut perfectio quod des'entia orgratia, inquit, hie dictum est, non hypost Distinguo antec. Persona Verbi non unitur secundum quod erat sed secuniam quod apparebar,i
humanitati, ut virtus operativa, immediate&prio telligendtim est:non quia iidelicet ahquide nomina niat id, concedo; mediaic&secundarib, nego. Nam Heret, quod non haberet, fedquod accidere vularetur,
eo modo unitur illi vi virtus operativa, quo illi, quando volibvii e vrvusiretur. Idem passim reliqui nitor ut natura; nam porsona crbi est virtus ope Patres.2. anima Christi etiam realiter in reipsa hiat a ratiua ad extra, quatenus est natura sed persona rcuit sapientia,&gratia apud Deum, homines; δὲ : T.
sapientii, perserentiam experimentalem,quam sibi ιὸm . per frequentatos actus intellectus comparabat, uis. Verbi nitur humanitati secundum naturam, salistem mediate di secundario ergo etiam mediate secundaridis nitur illi, ut virtus operatula ad extraiquod sulfficit ad tribuendum illi ius ad omnes habitus infalsos&dona supernat quae possunt a Inatu uxta illud Hebr. 'Diaeci ex seinpua passus,obedum tiam gratiavi sanctitate apud Deum .homines, propter bona opera, quae eontinuo propter Deum a diuina Verbi promanare nam hoc ipso, quod homines excreebat;&reddebant animam Chri Verbum substantialiter unitur humanitati, tribuit illi iis ad omnia bona supernat.quod ratione naturae diuinae commune habui cum reliquis personis. Sicut si per impossibile Petrus filius niret substan tialiter suum proprium suppositum cum extranea natura Ioannis, hoc ipso tribueret naturae Ioannis omne ius, quod Petrus habet ad bona Pauli patris. ratione naturae ab eo per generationem acceptae. Ex his patet ad conlimia nam susscit mediatum ius in causam, ut quis habere pollitius ad effectus, a causa
Adi rationem dub nego ante ad prob. gratia habitualis in Christi humanitate etsi non sit ne-eessaria, ut illam eleuet ad esseis statum supernat. est tamen necellaria,ut in ea habitiis insus, diuinalti extensiue apud Deu in homines gratiorem ac sinctiorem nam sicut peccata, quo magis multipli ηρ 'cantur, eo animam efficiunt turpiorem ciniqui rem apud Deum & homines ita contra opera honesta, quo magis multiplicantur eo animam reddunt pulchriorem ksanctiorem apud Deum &homines. Haec resp.colligitur ex Ambro lib.de Incarna. 7. sinomia prosciebat sapientia Dei'doceat tem do vemborum. Profect- satu, o noctusspιentis, sed
mana est. Ideo aetatem ante ramisit, ut secundum' minem crederes dictam. Ita enim non duranitatis,
fi φωσarus Ergo siproficiebat atate ianmiseroica bat sapientia hominu Sapientia autem stensi proficis, quia a suspientia. Qui aperte in Christo admittit profectum sapientiae experimentalis , quae perrum actionum operativi connaturalius recipi sensus potissim comparatur. Eadem ratio est detur permaneant nam licet huiusmodi habitu prosectu sanctitatis, qui comparabatur ex operisnt con naturaliter debiti animae Christi, ratione bus sanctis ac iustis. Confirm sicut, non obstante unionis hypost sunt tamen ei connaturaliter debi sanctitate substantiali, communicata ex persona inti media gratia habituali, quam isti habitus conna creatia Verbi, humanitas Christi cstecta est extens. turaliter in subiecto in quo recipiuntur. supponiit uesanctior pei gratiam habitualem: ita non obstavi licciti suum sit con naturaliter debitum homini, te sanctitate refusa ex intrinseca persona Ueibi, tamen mediante admirativo,quod risiuum praesep gratia habituali eadem humanitas fieri potuit exponit. Quod autem hi habitus connaturaliter prae tensiue sanctior&gratio Deo, per quotidiana ope- supponant in subiecto,in quo recipiuntur,gratiam a iusta Tancta. habitualem, constat ex dictis nam hi habitus sunt participationcs diuinaruin operationum; gratia est
participatio diuini esse Meonsequereter sicut in Deo operari supponit esse, ita participatio diuinae operationis supponit participationem diuini esse. A fa nego. primarium effectum gratiae babiwalis, esic sit buctum adoptare in filium Dei, sed potius illud sinctificare anctitate accidentali.qui Dicctus non pugnat cum sanctitate increata,quaeli-
Ad in concedo, in Christo non suisse virtutem a. a. , a
fidei, montinentiae, propter impersectionem, aiιT. tuam hae virtutes inuoluunt nego, in cononiaina . e virtutem spei,4 Poenitentiae de spe prob.anima
Cliristi habuit spem de gloria&immortalitate sui' θ
corporisci haec virtus fuit in Christo adsecundarios aetus complacentiae circa gloriam suae animae
exercendos propter quos a. tom doeni, hanc virtutem manete in Beatis, ad huiusmodi actus con- naturalius
184쪽
Πθ. VI. Duratia habituali Christi ut sim Earis homo est. Sect. 16s
naturalius exercendos habitu intrinsecoisin hae rente. Quoad virtutem Poenitentiae , docuit A
ho colligitur exta ora eadem dist. qu. r. Ad an re f.
a. ubi docet, hanc virtutem manere in Beatis,&futuram fuisse in statu Innocentiae, ubi nullum futurum fuisset peccatum: quia Fa nitemtra, inquit,elyhabitin inelinam ad icthrer vindicandum in e reum: est quod ιnste , hoc est materiale , qaia formal ratio virtutis ciet eadem si committeretur μι mdcare su
aliam reum Marmautem est anmcens de eadem ra
tio est de Christo θ possunt habere habitum prompte
mmd candi in alium reum,sicut in Deo manet iustitia viniucativa ticet non in seg . Ratio,virtus Poenitentiae, sicut queuis alia virtus, pro primario obiecto respicit bonum aliquod honestum hoe est
honestas compensationis iuris diuini.ad quod illaesum seruandum haec virtu sic se primo ordinaturi pro secundario vel 5 fugam &ractestationem mali. Caeterum haec virtus ante ullum peccatum, affectu complacentiae crsari potest chca primum obiectum, ut ius diuinum scructii illaesum etiam actu doloris Vetcstationis circa secundum pro- non praebcant facilitatem, sed potentiam dumtaxat ad opcrandum hanc tamen cilitatem praebent habitus acquisti, quos tam ex nequematis actibus
virtutum naturalium, quam supernat. acquirimus, ut quotidiana experientia docet, & rom. de Tarnis.
Suppono, habitus acquisitos in nobis non esse aliud, in αδερ-
quam species ex frequentatis actibus magis ac ma- gis persectas, & dispositas ad clarillis. pi Omptius cis-caciusque repraesentandiim; sci Iicet quo perfecti
res suiu species, eo persectior, clari Oique obiecti notitia; co facillisis promptiusque mouetur voluntas ad illud prosequemlum, si est bonum;vel sugic-dum, si est malum. a. ut infra iascientia christi, in
intellectu humano Christi est genus specierum intelligibilium, unum intuitiuarum a Deo immediate inia arum , aliud abstractivarum quas anima virtute proprii intellccius agentis ex pharitasmatibus sibi eruebat.
Dico anima Christi non eguit habitu Acilitante acquisito,ad eos actiis virtutum, ad quos exercendos utebatur praeuia notitia intuitiua elicita per
species proprias a Deo immediate infusas; guit ad
s. Asymo cos actus virtutum, ad quos exercendos utebatur
pter peccatum, non a se scit ab alio commissum praeuia notitia abstracii ita, elicita per species pro- ergo si in Christo poti csseam imis complacentiae triavit tute erutas ex phantasmatibus. Ratio prio statis 1 i. Visι- of illa, sum seruandi ius diuinum, nec non dolor& de iciis clim tota haec facilitas, quam in actibus virtu--u artu. . I. ., testatio peccati ab alijs coministi, poterit in eo esso tum experimur, prouciata ex speciebus , clare, siau, ι, a virtus Poenitentiae scilicet quaelibet virtus arse prompte essicaciterque repraesentantibus obiectu:& nequeant species intuitiuae,puc species acquis- primarium complacentiae versari potest erga suum obiectituet. o. reum. Quod autem dolor & detestatio alieni peeeati clici possit ex eodem motivo formali poenitentiae,prob. haec est honestas, quae in compensatione iuris diuini laesi relucet, sicci qui peccatum non commist, illud detestando, ostensam non tollati nam haec pendet etiam a detestatione eius, qui peccauit potest tamen pro ea compensationem Orfirre ex motivo virtutis poenitentiae, cum possit unus pro os- sensa alterius ex ptiuo poenitentiae compensationem exhibere. Quod Poenitentia habeat,& quae- uis alia virtus, pro primario obiceto, aliquod bo num honestum, sic ostendo omnis auellio su - , a mali necessario fundatur in amorein prosecutione alicuius honi, quod appetitum mouet adde alia a testandum malum Oppositum tali bono, quia om- priori ne malum tit de Lenile pro ter aliquod bonum, quo priuar ergo id, quod primario mouet appetitum ad detestadum malum, est bonum, cuius malum detestabile, est priuatiuum. Confir sicut natura, ita& voluntas , consequenter virtus non tendit ad detestationem unius, nisi propter conseruationem alterius , quod primo & principaliters mouet. Vnde nego virtutem Poenitentiae necessalitas actuum frequentatorum , claruis, promptius, efficaciusque obiectum reprasentare, quam ipsae ex se repraesentant, consequenter per tales actus , ex
speciebus intuiti uis elicitos, nudus acquiritur habitus potentiam ad consimiles actus eliciendos cilitans nam totam facilitatem habet ex speciebus intuiti uis proprijs oblactorum . immediate a Deo infusis Ratio posterioris. eum species exquibus tales actus liciuntur sint abstractivae; a pro RAEti. σε inde aptae magis ac magis per acquisitas spcclesia sequentium actuum perficu consequenter per tales actus frequentatos acquiritur habitus a6eonsimiles actus potentiam facilitans Hinc sequitur,viroseque actus tam elicitos ex speciebus latuitivis,quam
elicitos ex speciebus abst activis, relinquere speciem sui in intellectu humano Christi, cum vir rumque actuum anima Christi reministentiam habeat, quae non sisne specie actus praeteriti; spe etes priorum atauum non gignere habitum,
gignere species posteriorum actuum quia species priorum nequeunt species , ex quibus pii eliciuntur, magis pcrsic cre, quam ex se stat persectet, cum res exprimant intuiti ueri dearticulate
rio supponere peccatum commissum, cum aflcctu quoad omnes proprietates possunt species post eomplaeentiae versari possit circa ipsam honestatem
obiecti, de illaeso iure diuino antevlium commissum peccatum 2 concedo virtutem Poenit supponere peccatum commissum, non ab eo, qni illud detestatur ex affectu .motivo compensationis diuini iuris, sed ab alio. ΑD . nego,virtutes infusas dari ad faciliter pos se, sed ad posse simpliciter o Cohcilia definiunt riorum actuum perficere species, ex quibus ipsi Gliciuntur, eum illae sint abstractivae, adeo,ue perfectibiles ad clarius, promptius, essicaciusque obiectum repraesentandum.
Obyeitici anima Christi ratione visionis beatae , ... 'summa ae tota elim facilitate operabatur omnes actus virtutum, tam naturalium, quam supernat. nam viso beata repraesentabat clare etiam omnes
sunt enim ad instar potentiae,quae animam reddunt i creaturas' obiecta, ad quae peractus tam intuismpliciter potentcma opera supernat unde ne i liuos, qtiam abstractium aliarum scientiarum vo
que anima Christi sine huiusmodi virtutibus infusis erat simpliciter potens ad opera supernat nam persona Verbi, vel unio hi post non reddebat animam Christi proximcisor maliter potentem ad huiusmodi opera,sed tant sim remote& radicaliter. Rogas,an an Mna Christi cgeat habitibus acquistis ad facili iis exercenda opera honcsta sue naturalia, siue supernaturalia nam etsi habitus infusi
quam aut tractivos aliarum latentiarum v
luntas ferebatur: ergo egere non poterat habitu acquisio. Distinguo antee.anima Christi operabatii omnes actus virtutum vivisionis beatae, ut regulae t proximae, nego; ut reniolae concedo.nam proxima Mimmediata regula, ex qua actus virtutum tam naturalium, quam supernat humana Christi voluntas regulabatur, erat vel notitia clara clicita ex
speciebus infusis vel cognitio abstractiva producta α
185쪽
tuu scilicet grataibabituali, iuxta communem Patrum Interprct. II. Requiescesuper eum Spiriti Domini; ut supra Lucae i. IdeoIs quod nascetur ex
cia x speciebus, propria virtute erutis ex phantasmatibus. Vnde sicut haec repraesentabat obiectum eum disticultate nam hoc ipso, quod non repraesentabat clare Mintuitiue, repraesentabat iulud cum obiecti ita dissicilitate ita vi huius notitiae Frisioriar non pol crat voluntas humana Christisiimmicum Deilitate ad obiecturn ferri s quia voluntas non est apta ad obiectum ferri, nisi vi proximae notitiae . qui moueturin regulatur. Neque haec obiectiva dissicultas tollitur visione beatici quia sicut haee noli tollit libertatem in reliquis actibus virturtum, qaos anima Chiisti exereet ire Deum proximum; ita nec tollit obiectivam difficultate, quam abstractiva notitia per se importat. Neque est ulla imperfectio in Christo, operari actus virtutum cum difficultate, tenente se ex parte obiecti: esset autem imperfectio, operari. aetus virtutii cum difficultate tenente se ex parte subiectimam prior difficultas oritur ex natura cognitionis ab-1tractitiae, posterior ex imperfectione subiecti in passionum inordinatione ita nec totam facilitatu, quam voluntas Christi habere poterat, habitu acquisito, habebat ex visione beata; quia haec non erat proxima di immediata regula, ex qua opera
Objcies 2 non poterat anima Christi in ordine ad actus virtutum supernat uti notitia abstractiva, producta ex speciebus naturalibus piopria virtute erutis ex phantasmatibus, nequit enim Obiectum supernat virtutis infusica exprimi sed notitii infusa elicita ex speciebus supernat a Deo immediate collatis ergo ad facilius eIiciendos actus virtutum supernat. non egebat habitu aequisito, tentiam facilitante quia cum haec sententia sit intuitiua per proprias Decies rerum producta non est apta ulterius perficia clarius promptiusque obiectum repraesentandi i m. Nego antec ad piob. nego obiectum supernat non posse , in ratione materiali repraesentari notitia abstractiva, elieita a speciebus naturalibus, propria virtute comparatis: ut constat ii nobis, in quibus notitia ubiecti supernat qua PDeo promouemur ad aliquod bonum supernat prosequendum cst abstractiva produciσι -- cta per species naturales, piopria virtute compa- ratas ergo , ut notitia repraesentativa Obiecti supernat. sit supernat. non est necesse, ut producatur per species supernat sed susticit si ad illam eoncurrat aliquod principium supcrnat ut patet de actibus stipernat intellccaus& voluntatis. Porro principium supernat quod ad notitiam abstractitiam obiecti supernat. concurrit, cst habitus supernat. influens non ad obieci materialis repraesentationem, sed ad iudicium deformali motivo supernat.' eiusdem obiecti ut patet in actu fidei supernat ad cuius selum assensum, &iudicium circa motiuum supernat concurrit habitus supernatim praesenta tio verb obiecti producitur a speciebus tuturali
Luo certitudinis gradu tenendum' gratiam habitualim eum virtutibus im
. RIMA senti affirmat, esse certum tertitudinet ridet diuine, adeoque oppositum esse haereticsi:
ex testimore sanctum &c. Lucae 2. Elgratia Dei erat in alti: nonnili gratia habitualis:Ioa r .ut supra,'dmi glomam era gloriam quasi Unigenit a Patre, plenum gratia Overrtatu Ioan io. ubi des ipso Christus uaemPater, inquit, sanctificauι inmisit in mundum. Probant a. rationib. I. De fide est animam Chri 4s.sti ess e sanoam di gratam Deo, exilio . Matth. s. eri ct II mori I Iim evid sectivi. in quo mih bene complacus Sed hic est frictus gratia habitualis: igitur. 2. De fide est, Christum habere charitatem intusam, cum hie communis sit ommbus ultis,qu rum Christus est eaput hare autem non est sola peratio transiens, sed aliquid per modum habitus inhaerens, ut Concilia&Patres S. Scripturam inter- pietantur ubicunque de ea loquitur ad Rotn. S. 6harita Te dijus est in cord --οctrix ad Ephes. charitate radicat Malibi. Confirm Christus eodem modo loquitur Dan. Is de charitate propria, di iustorum Apraeepta measeruaueritas, m n ritum Histitisne mea ficu ego Patris mes pracepta Iermiui ermaneo in cim dilectione sed charitas in iustis est et am habitualis, ut Niden. definit Ieg. 6.ca. 7. ergo ct in in Christo. 3. Vniuersalitercu. Traden de omitibus iustis definit eos iustificari per infusionem gratiae 4haritatis: quaecum sit commu-
Ius etiam paruulis,qua Baptismo iustificantur, intelligi non potest de iustificatione per charitatem actuat in cuius illi ea paces non sunt, sed perlabitualem, quae vel a charitate reipsia non distinguitur, vel certe illam inseparabiliter comitatur iChristo est necessaria ad debitam illius pulchritudinem dispositionem , ad connaturalem modum Operandi, ad consummatam participationem diui ni,sic. q. Conciliari Patres testantur, in Christo t.
Vtram qu naturam diuinam, humanam fuisse pericctam di cumulatam omnibus persectionibus, ad utramque naturam spectantibus: Cyrillus ΑΙ xan tib. a. an Isis Oreta Egredinur virga de maece Iesse, iis scribit: Γαιmm temnopheta-m hoc prae como suo arripem c temperasse, ut non hominem --rnm obticinducata vinii , dein Iurat a latMm , cst quasininam vinutae eoniurionu silet charUmarum ἀ- μι-οrΜm farticipem sis dum se otius Dei sermonem humanam naturam assum se declinat, eumvlasum bouuo stas quaten, adi uia natu 'pertinet)ης etiam ua cum humanιrate,qua ad eam flectant, ve usu ac propra μι-duantem: gentius ιbr.ῶμῶ ad Petr cap. 2. me, sic habet Ideo S. Euange sta plenum gratia ct restatu madcat quia ιπυιαι natu an qua Deus veritasest, plom est, ct in humana natura, n quia homo versia gratia 'Elmest, imines Coniti m. te ut eorpori Christi glorioso collatae sunt omnes dotes,quae conserti solent reliquis glorioliarita&ipsius antinae conferri debuerunt omnia dona,quae conferri solent reliquis iustis. 3. Communis consensus Patrum richolast conspirantium in ahquain veritatem. ut indubitatam, in diuinis oracus s contentam facit infallibilem certitudinem fidei sed omnes Patres & Selicii ita conspiranti nan ergo haec sententia est certa certitudine fides. SECvNDA negat ait id esse certum dumtaxat aut lioritate Scholast. cuius oppositum cst tant sim tumerar uim , contra commune n sent in te vis Ni graui est V queet ira.di t. M. cap. I. Recensententia procul dubio probabilior Fundam ut ali
quid sit fide diuina certii in requiritur vel cxpressa authoritas scripturae, vel desinitio Pontificis, vel
186쪽
certa traditio Ecclesiae ab omnibus recepta hae enim sunt regulae fidei, quibus inniti oportet omnem propositionem fidei At nulla ex his expresse tellatur, in Christo esse gratiam habitualem: Scripturae enim allata loca, nec sunt expressa , nec omnes Patres ea explicant de gratia acciden. sed de substantiali unionis, ut insta ut autem authoritas scripturae faciat rem diuini fide eertam, debet aut este expressa inae, aut in ea explicanda cimnes conuenire nec ulla de hic re extat vel Pontificis definitio . vel Ecclesiae traditi ci nec aduersarii has ditas regulas pro sua sent. assignant,sed tantum pri
Primum auto locum ex Ul. . explicant com-Kβ tu . muniter Patres de unctione lanctitatis substantialis. ita Origenes libr. 2. Perrarch. cap. 6. Vnga nam Molio latiua , non aliud intestigitur, quam SPritu Sancto
dueit Mais . ratio demonstrat, nam Christus fuit sinistus sanctitate increata inpiani. sui concc-ptioiae. Quartum Luc. gratia Dei erat in isio, Cyrillus Alexan. lib.vlt.derecta liuelligit de gra- tia increataci Von enim v gratiam habens ab alio Deo, habere Acitur , quod gratiam tabm puer, GDeum decet , etenim erat, or est Dei Verbum quod in earnenodist, hoc est homo, sicut nos itapraeced. rcf. ex hoc loco cum allata interp. in Christo siegratiam habitualem, probabiliter tantii in ostenili, cum tam locus, quilin interpictatio possit pro vitaque sint . intelligi Eund Toleti in incam intreprct turde gratia Christi capitali, qua causa erat gratiae mcmbrorum, qui, ut . .includit gratiam substantialem Unionis. Quintum Dan. I. plerique cir Ad . tria. iam Patres interpretantur de plenitudine orati aeraveritatis substantialis Cyi illus Alexan.M. I. in Ioan.
non gratia It irvi, sicut Prophetu, ei data est, sed F l instru acciast, sed vim perfido per: Aia Fib tantialis serba Dei in eas bstantiassi inerat plenitudo scuti ter inest a Patre naturabire habita. August' 3. deest 'Holm dixit in quo habὲ tat omnis plenitudo Huι Trinit. cap. 19. Inreri per tempus ortis Loῖmmanitatu cor taliter Cyrillus Alexan lib. 8 eon. Iu gratia est, quioa homo monitatem Personae comtinctiuuan. sne, Miara Demetri 1tura Deo. At quomodo hoc est Deo: rebvi vero ternusumnm veritas redi tri-
saltuis sit ducimin. Quando enim fit e homo, man buitur ei Verbo uuod vero idem ipse est nigeritu sis idquod erat: tunc o sicut nos humano modo unge a Tatre len-gratia ct veritatis,tilatikm est, vi id m in in Apostolum Se tin est enim secerdos o Aristo esit in reb-no no temporaliter gestis,cui peream e eo sponti nostra ubi unctionem hane refert ad as fidem mimiamur, ut eum stabiliter contemplimur usumptionem humanitatis Ambros lib. i.d de cap. re at nu Fulgentiu de Iliae ad Petrum Diaco. 2. Demea quι Vις, est Deus qu scunduam carnem , cap. a.' hanc plenitudinem Cratiae in Christo, vivitur De Νι- . Et paulo post Vides litur, quia sciorelligit ipsam sauciitatis increatae, quam Verbum
Devi a Deo vultin .st in tιαλιι natu; e undim i assumendo formam serui , non a mihi Beda inna Des Ibu designatur. Et lib. i. de Spiritu Sca Leund Plenum gratia est veritatis. Gratia psimia erat, est est homo Chris-IEsus cuisingulari muneres a careris mortalibi datum est, ut statim ex quo et utero. Virginis conciperetur homo , fieri inciperet verus esse Dein Et paulo post Irim veritate plinus erat, natura unctus, nospergratiam . quia in illo pleniter ina viaelicet Veis iuvimtate, qua hominem illum Amnitas nam in Sanctu perpartes datur. In eandem l singularster esectum, cum quo, persona Christi esset, 8. Plir que arb1rrarιsunt, unguentum ChriVties e Spiritum S. Quam sent confirmat ex Ac Io siuomodo unxit eum Dem SP tua concludit. Ἀτι unguenianieroum, Christa est Sparum. Hierony. ineund.locum. Chri Aug.Fin August. Dein ergo homo; ct adeo unitus Deus , quia
homo Deus, in artio est Christin. Eidem sent reliqui Patro si hibunt, docentes Christi humanitatem fuisse oleo diuinitatis unctam ac delibutam: ut potius ex hoc Ioco expresse probetur ii ostra strat.1 locus Isia solum probat, in Christo fuisse se-
ptem dona Spiritus S. quod ut certum dei de non dubito, lini locus expressus sit, ad illum explicandum conueniant omnis Patres,in Scholastici. Ex eo amen certo colligi non potest, in Christo esse etiam gratiam habituatim : nam haec ad sanctificandum , illa ad operandum ordinantur Christus autem,utpote sanctus sanctitate increata Dcl-tatis misso corporister inhabitantu, non cecbat san-
acumere dignatin est. Sextum interpretantur Cyril-uae Galus ox tib. 7. in Ioan. cap. I 2 primo de sancirifica , fisiaritione naturae diuinc per aeternam generationem interpret.
O sanctm esset,gignoris radedit. Sicut enim Deus Deu. Immensus Immensium, si sanctus sanctum Pater Fi-Λumgmini Augustariret. 8 in Ioan.Viem andius IV esset, gignendo ei dedit, quia sanct m eumgenuit 2.de i sanctificatione humanae naturae, peripjius assumptionem ad personalem sanctitatem Verbi .uits ctificaui steAntam hominem ct humanam in eo naturam , ad es, cum sanctitate immunit.ue i, peccati, cronceia puritate eum incarnain constituit Pra salutectitate accidentat gratiae habitualis egebat donis i murias, quem ad mangelin Axit adscrosanctam Spiritus S. adoperanda opera diuina. um neque Virginem: est q- sicetin ex re sanctum, vocabιtur ex hoc loco ut de fide eertum colligi potest haec fluvi Dei: Et Paulus a lun. I. uinaede matus est dona Spiritus S in Christo esse per modum habi stas Dei in virtute secuniam siritum sancti ario-tus nam licet id probabiliter ex vel boaequiscet, .nis Eand. expol sit habet Athanacis Dicarnat chrι quod permanentiam importat, cum S. Gomera , si initio 3. Cyi illus exponit de extrinseci sanctis-eta EL probauerim , id tamen neque omnis asse catione Christi per diuinam se iactionem Mennarunt, neque locus aperte exprimit.Tcitium Ternar tionem ut idem sit,filium a Patre sanctificari,quod γνι ius is dis, ut supra , interpretatur de utraque sanctitates a Patre sanciri, ut pro salute hominum offeratur: tam substantiali per unionem hypost quain acci l aut demum sancti Pari eum, dest sanxit c coninimi, dentali pc gratiam habitualem Toletmin Luc in ipsum sacriquari, oblatιonem offerr pro muta aΔι
not. Ioa inlathgit de sanctitate subliati ali:&de eadem intelligido ecta Patribus,dum arsirmant.Christi humanitatem fuisse nione diuinitatis sanctiscatam e Matrina piosanuum , ad uerbialiter cxponit Ancte nec sic facit certitudinem s dei, quod in Christo praeter gratiam substan. Ἐit etiam accidentalis. Caetcrum notant hie interpretes ponivcrbum nassetur pro concipietur, ut ex isco deto. Nam id sancti arranscriptura plerumque dicitur.
tentam in aliquo principio fidei, ut saltem per cui obtilis dentem illationem possit ex illo deduci, wdeducta facere certitudinem fidei, saltum vi explicata ad hoc enim deberet deductio ipsa esse euidens saltem
187쪽
AL . Resp. i. Aliquos Patres intelligi posse de ει
is persectionibus spectantibus ad persectam et T
moraliter , quae moralite tollat omne dubium, quo miniis talis concluso sit virtute reuelata eum ipso principio immediato sidci, ut haec popos. Orι- flus est risebius quae censitur virtute reuelata cum hoc principio immediate reuelato est homo. At sintentia as rumans, in Christo esse gratiam
habitualem, per probat, iles duimtaxat coniec turaS, Dextrinsecam authoritatem Scholast colligitii rivi
praeia sct. etiam colligi ex principiis reuelatis:
Ad I. ration concedo , certum dei dogma esse, animam Christi esse gratam Macceptam Deo:
nego hune esse estectum solius gratiae habitualis, sed nobiliori iure, gratiae substantialis, qui Christi humanitas est grata, blecta Deo.Citata Matth.
3. I7. Hieronymus, et eum ue Augustinus a de in .ca O.&c. referunt ad sollim Patrem,qui tibi in proprio filio complacet, propter eandem lai cil- ratem& naturae diuinae consubstantialitatem. Α- iij, ut in drianus I in Epist ad se. Πι favia, quae habetur in Conei Franeo serae reserunt ad totam Trinitatem Caeterum non necessario intelligenda sunt de complacentia Ndilectione propter gratiam accidentalem, sed propter unione iii hypost. quae sciit a Trinitate, communicata est humanitati
Christi, ita Trinitas propteream in assumpto homine sibi complacet. Ad a. concedo, fide certum esse,in Christo sui DA Uum se Messe haritatem infusam mego de fide esse, hanc fuisse, vel esse habitualem, sed posse tantus esse actualem Caeterum, esto de fide sit, vitrobabilius puto, dum s. toris. docui, homines iusti-fieari per habitum gratiae Meliaritatis , disparimen est ratio de Christo , qui non indigebat nee indiget gratia habituali, ut sit sanctus & iustus coram Deo etiam sanctitate clustitia sbi intrinse- ei, sed solii in ad eonnaturaliorem modum ope- randi, per principium operativum intrinsecum: quem modum non cogimur ex principio fidei, sed sola ratione, aut horitate Scholast in Christo ponere. Ad confirmationem est, Christus eodem modo est. loeo Dan. Is loquatur de charitateiropria. aliorum iustorii radhue nego de fide eLe eodem modo dicta verba intelligenda esse de charitate propria ae de charitate aliorum iust tum Cia excitatis verbis Christi id expresse non colligatur scd sollim. qudd sicut reliqui iusti, seruando praecepta Christi manent in dilectione Christicita Christus, seruando praecepta Patris, manet
in dilectione Patris. Quod optime intelligi potest de dilectione actus Beatisca, quae per modum habitus permanenter erat in Christoc vitae dilectione habituali in reliquis iustis: quod satis est, ut ex
obseruantia pro ceptorum in vitiique cestigatur permanentia dilectionis tr a Deum.
Ad 3 nego, in ea demutione iustificationis a Concilio tradita Christum comprehendi i quia ibi deseribit iustificationem impij, qui vi p. q.
doeet, in Tran ιι ab osvi in quo homo nascitur*ius prim Aia instar gratia sta optionis L horum aerater secundum Adam IE svic bri mFLuatorem nostrum 2 quia ibidem docet, hane iustificationem post promulgatum Euang. ne lauacro regenerationis , aut eius voto fieri non posse. 3. demum cap. 7. Christum non obscure ab hae iustiseatione a se tradita excludit, dum illum docet esse finalem, & meritoriam eausam huius nostrae iustificationis Nee reseri, quod haec dona sint necessaria animae Christi , saltem ad connaturalem
constitutionem naturae sumanae , contra eos haeret qui negabant, in Christo suisse perfectamn turam humanam quoad omnes suas proprietates, naturales persectiones' isti uic tura diuina iuxta Athanasii Symborum Perlictio Deus, per Uias homo. a. Esto, multi loquantur etiam de perse H dctionibus, illam supernaturaliter ornantibus perficientibus , uti nos seupra adhue tamen posset quis absque nota haeresis contendere , gratiam habitualem non esse perfectionem ompossibilem cum vnione hypost eo qu5d secum a mira filiationem adoptiuam , quae pugnat' eum filiatione naturali meo de subiecto. 3. etsi aliqui Patres id asserant, non tamen rem facitant diuina fide eertam:
chmvi pauci sint,&non nisi generaliter loquantur: Similitudo de omnibus perfectionibus supernaturalibus glorioso Christi corpori concessis, ut eadem proportione respondere debeant & per mones supernat. animae, cum reliquis iustis eat munes, sollim facit hane sententiam longe probabiliorem, non sile certam, cui aecedente authoritate omnium Scholasticorum fit moraliter certa, ut non possit absque summa temeritate nessari. Ad s. ratio tantum probat, quando id,in quo A. Disva Doctores omnes con irant, ut in veritatem fide diuina credendam esse certa fide amplectendam.
Patres scholastici non conspirant in nane sententiam, ut diuina fide certam, neque sic illam nobis credendam proponunt, sed absolute Seholastici dicunt, suisse in christo gratiam habitualem eum omnibus donis& virtutibus insusis Patres neque Aexpresie asserunt, msupra.
eu'sse datas Gratia habituati, evirtutes infuse cincto D r
necessariam fuisse ad disponendam humanitatem ad unionem eum Verbo Sed haee consutata est din
fuisse, I. ut humanitas fieret sancta&grata Deo; 2. ut eius opera essent critoria Οὐχ ponit illam
Duranae qu. I. num. 8. Fundam nec formalis sanctitas, nec meritum esse potest nisi gratia habituali.
Confirmat. Trident.A. 6. ea. 7. docet, unicam causam nostrae iustificationis esse iustitiam nobis in
TERTIA RHavet 3.para.disp. I. cap. . c. asse s ,ri, rentium gratiam habitualem eum virtutibiis infusis necessariana fuisse in Christo ad eonnaturalisis tantum elicienda opera supernaturalia. DICO I. Humanitas Christi non indiguit gratia habituali, ut esset sancta irata Deo. Fundam. nione hypost. fuit altiori modo sanctificata grata Deo quam quicunquegratia aecidentali, quia ad persectam sanctificationem tria sint necessaria ex Triden F .eap.7. persecta emundatio a peccato: dignitas amicitiae diuinae;& ius seu ordinatio ad Dei haereditatem jam ideo gratia habitualis persecte sinctificat, quia praestat haec triarathaee altiori mo-
modum operandi:quia licet hoc strationi congritu do praestatunio hypoth. I. emundat ab omni peccaad coque vertim, non tamen fide certum , quod tantum hic nego, to etiam veniali, in quo excedit gratiam lem.
188쪽
lem; tollit puentiam intrinsecam ad peccandum, in quo superat gratiam Confirmatorum extinguit somitem peccati, seu Thom 3 8 N. articul. a. in quo conuenit eum iustitia originali , quae partem inseriorem perfecte subiici bat superiori in superiorem Deo. 2 eonstituit subiectum dignum speetali dilectione lamicitia Dei, iuxta illud otaith. 3 ct 7. Hic est Filiis mem diei in in auo miti bene complacui nam siue haec verba reserantur ad solum I/atrem, siue ad Trinitatem, semper possunt velificari de Christo, vel ratione uniopis hypost visat, si reserantur ad Trinitatem vel ratione eiusdem unionis ut quod, si reserantur ad solum Patrem. 3. tribuit ius ad gloriam, ad omnia bana Dei, persectiori iure, quam gratia habitualis; nam haec titulo tantum liationis adoptiuae illa naturalis. Dic Es: si Angelus iustus ae sanctus suppositaret naturam humanam , peccatricem, non iam ctificaret illam ergo nee verbum suppositans humanitatem.Nego consequentia nam personalitas Angeli, qua tantum nitetur naturae humanae, non est sormalis sanctitas, ut est Dersonalitas Verbi ne ex eo quod uniretur perlonalitate, necessario uniretur gratia habituali qua angelus est sermaliter iustus ae proinde posset esse iustus in se,& nihilominus assumptam naturam non iustificare.
DIco a neque anima Christi indiguit gratia habituali ad condigne satisfaciendum, merendum pro nobis Fundamentum, ad hoc requirebatur, dati erat persoria increata e nam non suffetebat actio valoris creati, propter offensam, quae est contra personam increatam. Vt igitur satisfactio esset eondigna, debebat esse valoris increati, seu actio personae increati, quae magis Deo plaeebat,quam illi displicuerat offenta. I CAE 3. Gratia habitualisin virtutes infusae collatae sunt Christo ad connaturatim modum agendi actiones supernaturales nec non ad extensuam, consummatam persectionem animae Christi. Fundamentum anima Christi ad elicie da opera separnaturalia inqigebat influxu supe naturali sed hie non derivabatur ex personaverisbi, quia haec non unitur ut immediatum princi-cipium operandi, sed oratio subsistendi; ergo ab aliquo principio supernaturalis connaturalius autem est, ut hoc si intrinsecum inhaerens ideopomtur in Beatis lumen gloriae , a quo ut ab intrinseco principio moueantur ad visonem Dei. Ergo datur in Christo principium proximum etiaciendi opera supernaturalia Loc autem sunt virtutes infusae, qui connaturaliter supponunt gratiam habptualem, ut potentiae essentiam, in qua ra
dicanturi Eadem vero gratia 'virtutes,quia inuinsece perficiunt animam reddunt illam quasi extensiuer persectiorem,& venustiorem inordine ad finem supernat. Dixi, extense. nam intensiue tota haec accidentalis persectio eminenter continetur ingratia substantiali unionis.Hine patet ad Fundam. secundae Ad Tria . dieo loqui tantum de tuitificatione aecidentali viatoris, quae fit gratia habituali loquitur enim de iustificatione , quae fit media passione &merito Christi. Deducituri non potuisse Verbum assumere humanitatem existentem in puris naturalibus, contra UMedin Durand inI. Ast. I 2. auest. 2.c formali . . quia non potuit illam assumere,&ter non lanctificare.Vnde sicut per invinptionem illam sermaliter sanctificat, ita formaliter eam extrahit a puris naturalibus et In CHristo climgra De IncarnaIione Tomin ratia habituali& virtutibus infusis , eharitate, spe, non quoad primarium actum circa beatitudinem animae, qua beatus fuit ab instanti suae eonceptionis, sed tum quoad secundarios eirca beatitudinem animae tum quoad primarium erga beatitudinem corporis, quam nondum perfecte posside-debat,in nominis exaltationem obedientia , Religibne , taeterisque virtutibus, quae vel impersectionem non important ut Continentia; vel cum Beatitudinis sta tu non pugnant ut Fides fuisse etiam septem Spiritus S. dona si hae reipsa distinguuntur a virtutibus infusis, de qua dime. . tom. cum his fuisse etiam virtutes gratis datas, quae no
mo sapientiae , sermo scientis, fides, prout dicit habitum prompte ac facile proponendi explicandique mysteria Fidei, gratia sanitatum, operatio virtutum , prophetia , discretio spirituum, genera linguarum , Interpretatio sermonum O. vi portebat has virtutes esse in Christo primo, quia
caput est Ecelesiae,in quo Augustino teste epistoc 37.
ad Darcin fine, vigere debent omnes sensus texeo influxus omnis ad membra derivetiir. Si cun-ι δ, quia Doctor est Eeelesie , avangeli praedicator , ad quem pertinebant omnes gratiae gratis datae, ut tum dignitate Doctoris munus exercera posset.
An Chrilio fuerit necessaria Gratia actuales ad elicien uos aestvisupernaturales
GRATIA actualis , una per modum coneu sus, altera per modum principi moraliter excitantis, vel ad bonum prolequendum , vel ad ais,liti malum fugiendum quae consistit in aliqua fractacositatione ex parte intellectus, cpil motione ειν-.dam indeliberata ex parte voluntatis. Prior fuit om---ιursui. nin necessaria animae Christi scilicet eoncursus
supernat ad actus supernaturales eliciendos non minus quam necessarius sit eoncursus naturalis ad eliciendos actus raturales quia nullus effectus troduci potest absque proportionato eoeursurauisae. r. Posterior suit etiam animae Christi necessa ria ad actus supernaturales extra Deum ci A. missum eliciendos ad quos non modo est cessarius minatiων concursus supernat sed etiam pia eogitatio su excuam. pernaturalis distincta a elata vissione Dei, quae pro xime voluntatem dirigat&applicet ad opus superis naturale prosequendum, vel oppositum malum fugiendum eum nequeat vis beata voluntatem proxime dirigereis applicare ad tales actus eliciendos Ratio voluntas tales actus extra Deum clare visum , elicit ex proprio motivo virtutum, quarum sunt actus, exempli causa, acium miseri-ricordiae ex proprio motivo misericordiae nequit autem, nils ex practico iudicio talis moti ut nain ad actum deliberatum, non pendet ex sela simpli- .ci apprehensone obiecit,sed etiam ex practico iudicio intellectus, quo iudicatur, obiectum ex hoc vel illo motiuo , esse prosequendum . vel fugiendum, ut constat ex s. 1Mn. Cum igitur viso beata omnia obiecti etiam creata, proponat ut practice diligenda ex motiuo Iius bonitatis inerratae in se visae, non poterit esse proportionata regula admouendam practicesvoluntatem ad actus aliarum virtutum ex proprio motivo et ieiendos Est igit in Christo, necessaria notitia distincta, que proxumὰ dirigat &applicet humanam voluntatem ad a.
189쪽
ctus supernaturales virtutum ex proprio motivo i voluntatis, ut 3 tem non potuisset anima Christi eliciendos. haee notitia dicitur gratia excitans,qua ex actu scientis infusae per imperium seipsam extenus vitali obiecti propositione mouet Mallieit itare ad eliciendum amim visionis beatificae, me-
voluntatem, vel ad bonum prosequendum, vel ad malum fugiendum. Sola distic. cst,an ad hane noti-Si .hμ tiam supernaturalem egeat anima Christi impelli, di excitari immediatu a Deo, timemus nos an vero valeat ipsa seipsam immediate excitare, uti nos nosipsos excitare valemus ad opera naturalia Pro
Dul tista e dic potest anima Christi considerari , in statui--α- solius unionis cum Verbo absque ulla scientia christi actuali supernat.aut beata,aut infusi, qui non implieat, in statu unionis simul cum scientia actua-li,vel beata, vel insusa. Dicor anima Christi in statu solius unionis eum Verbo, absque vii ascientia actuali beata, vel insilia, non posset tapsam excitare ad actus supernat eliciendos, sed egeret ad eos excitari imme- Qiate ab ipso Deo, non miniis quam egemus nos: proinde necessaria esset illi in tali statu ad huiusmodi actu eliciendos gratia excitans ab cxtrinseco infusa, ut necessaria est nobis Fundamentum:
unio hypoth. non est immediate directiva regulatilia humanae voluntatis Christi, per vitalem obisiecti piopositionem, cum sit pura tantum unio hypostasis diuinae eum natura humatii ad subsistenis dum nequit autem voluntas seipsam excitare ad b rum prosequendum,vel malum fugiendum, nisi ex praeuia notitia saltem eonfusa obiecti ,ex qua exeitata possit intellectu imperare elariorem notitiam de eodem obiecto eliciendam nee a seipsa notitiam habere potest nisi per actuales notitias sensuum,&species pc sensus comparatas excitando at nulla notitia per sensus,&speetes sensuum ministerio ex-dio lumine gloriae sibi inhaerente: nam ut id potuisset, debuisset pro sui libertate libere applicare posse lumen gloriae ad visionem beatam producendam nam ad ea dicimur nos exeitate posse , ad ruet liberam facultatem habemus, nosipsos excita i non enim dicimur nosipsos excitare ad actus vitae vegetantis, vel angelus ad cognitionem suae
essentia, ad quam necessario a natura dcterminatur Fateor, si eo eas anima Christi cum acta scientiae infusae , accepisset habitum luminis gloriae subordinatum suae potestati in producenda visione beata, potuisse ex actu scientiae insus seipsam excitare ad actum scientiae beatae: nam tunc ex cognitione Dei abstractive cogniti, etiam ut trini in infini potuisset seipsam excitare ad aram visionem Dei libere applicando intellectum una cum lumine gloriae ad illam elicien
DIco 3 ex visione beata potest anima Christi seipsam excitare ad quemcunque actum scientiae
infitia Fundamentum cum per visionem beatam actu vel saltem virtute repraetententur in Deo omnia obiecta, tam naturalia, quam supernat quae anima Christi actu, vel habitu noscit per scientiam insusam: Et tam habitus, quam species scientiae insula perfecte subordinentur humanae voluntati Chri ri, poteri,exactu visionis beatae si ipsam excitare ad actum scientiae in suis, huius, vel illius obiecti, cum omnium obiectorum notitia, quae ab anima Christi haberi potest scientia infusa, praecedat in beati. Dixi, eis tem retine, propter in citata, potest esse supernaturalis, cum originem du- finitas cogitationes aeternum futuras, quae non se,cat ab obiectis naturalib. sed in eausa nempe in potentii creaia repraesenta
Dicas omnis notitia supernat est debita animae Eristi, ratione unionis hvpost ergo etiam
eonsideratae eum soli unione hypost absque ulla
scientia actuali, est illi debita gratia excitans ad operationes supernat. Concedo totum. Neque enim
hic contendimus, an talis gratia sit animae Christi debita, sedaneam possit sibi excitare Concedimus igitur, talem gratiam esse illi debitam, negamus autem illam possetntali statu sibi excitare. Dicori anima Christi non potuit seipsam ad visionem beatam excitare, sed debuit vel ab ipso Deo immediate excitari vel physicὸ ad illam per lumen gloriet praedeterminari. i. quia vis beata ibit primus actus cognitionis simpliciter,quo anum Christi post unionem adseruum, fuit a Deo praeuenta implicat autem, ut anima seipsam exelia te ad primum actum cognitionis simpliciter; cum nequeat seipsam excitare nisi per imperium voluntatis, quo intellectu imperet aliquam notitiam de obiecto habendam, nec suum imperium , vel quemcunque actum exercere, absque praeuia notitia intellectiis, quippe quae nequit ferri in incognitum. a. esto, vis beata non fuisset primus actus . simpliciter demus prias tempore intellectum hu-
'manum Christi fuisse illustratu actu scientiae infusi, adhue non potuisset ex tali actu seletit infusae anima
Christi seipsam excitare ad actu visionis beatae quia vel eum actu scientiae insus habitu in luminis gloriae non accepisset; sie non habuisset in sua potestate actum visionis bestificae, quia non habuisset in se principium, ex quo illa effecti ue pendet ves accepist.t sie cum hi men gloriae in producenda visione beata non subsit liberae potastati creaturae, sed sit principium necessarium physice prsdeterminans intellectum, independenter ab ullo actuin imperio tur a scientia beata, quae cognitio estectus in causa susscit ad excitandum intesiectum, ut exprimaten
sectum in se. Dico A. potest anima Christi exactustientiae
insula seipsam excitare ad quemcuque actum scientiae naturalis, vel supernaturalis&ὸ contra, ex actu
scientiae aequisis potest seipsam excitare adactum scientiae intiis de eodem obiecto elim peractum t
serentiae in suis, vel omnia, vel pleraque obiecta, tam naturalia, quam supernat qua potest anima Christi extra scientiam infusam cognoscere ctu exprimantur; possit anima Christi exactu scientiae aequisitae seipsam excitare ad actum scientiae insus eire obiectum, quod non supponitur actu cognosci scientia insusa ab intellectu Christi et non enim semper humanus intellectus Christi fuit in acta adequato scientiet
in se. Piciei non repugnat, humanam voluntatem τη- Christi ex visione beata immediate moueri ad Ora quodcunque obiectum creatum, in ea expressum, ex motivo charitatis diuinae, ex quo per visionem beatam illa proponuntur practice diligenda ergo saltem ad ea ex motivo charitatis diuinae diligenda. non est necessaria distincta gratia excitans ab ipsi visione beatifica. Nego antec talia enim obiecta l.
non amarentur propter Deum; cum ex tali m Ctiis Redi.
uo, eadem obiecta supponantur necessario&adaequate dilecta amore beatifico eum Deo clare vis &non possint eadem obiecta multiplicato actu beati . fico amari Ne propter seipsari bonitatem propriam; quia viso beatifica non proponit obiecta. practice diligenda propter se, sed propter. 7ncreatam bonitatem Dei; scilicet persectissimo modo
quo diligibile in quidquid creatum est in eum
190쪽
7 φ. YRI Degratia habitob Christi ut gutim homo M. Sin. V.
ta participatio visionis intreatae quae omnia creata diuinae voluntati proponit
vltimate diligenda proprela Deum, nequit cadem ὀbiecta humanae voluntati Christi proponere ut practice diligenda .pter se iusici ergo ad ea diligenda propter seipla actu dilectionis distincto abeatifico eget voluntas humana Christi distincto actu practico iudicij a vitione beata; nam haec proponit obi. diligenda solum propter Deum, quippe quae propiniit ea diligenda persectissimo a
more amicitiae Dei. Confirmat practicum illud iudicium, quod in nobis necessarium est adamandas ereaturas propter Deum ei sectissimo amore amicitia dilactum, non est sussciens ad easdem amandas propter seipsas,etiamsi uterque actus amoris proficiseatur ab eodem habitu haritatis ergonee viso beata proponens creaturas amandas propter Deum, erit sussiciens ad easdem ainandas propter se. .
An christi humanitas non soli sanctificetiir a Gratia habituali,sed etiam ab alijs formis.
ADbue superest dissicultas de forma, aqua
praeter gratiam habitualem, Christi humanitas fuerit proximis immediate sanctificata;nam triplex potest esse ea sorma, scilicet natura diuina, personalitas Verbi Vitio hypost. PRIMA Sentent negat, Christi humanitatem ab alia forma, quam a gratia habituali, sanctificarit Est eorum, qui docent, gratiam suisse ad hunc effectum in Christo necessariam vista. 3. Fundam .illa sola forma potest subiecto communicare effectum formalem ranctitatis quae potest subiecto inhaerere; elim effectus formalis non sit nisi forma ipsa inhaerans subiectes nulla autem sorma, praeter gratiam habitualem, potest Christi humanitati effectum formalem sanctitatis tribuerer nec enim natura diuina, ne personalitas Verbi inhaerere potest huinanitati ut sublecto uni hypost.etsi inhaereat, quia Amen non est forma sormaliter lanctificans, non potest ei tribuere effectus sormalem sancti
Sucvren Vassuea 3. y.dis'. . eap. s. qq. affr-mantis, Christi humanitatem sola Deitate, viso mi immediate sanctificari, non personalitate nee unione hypoth. nisi ut conditioire, sine qui Deitas posset sanctificare. Probata apud Pati es idcm
seeum respectum, effectum lanctitatis in unam naturam, quae est sanctitatis capax, non in aliam,
quae sanctitatis apax non est. De personalitate Verbi Aqutat. s.cis. e. docet, opera Christi non di si fuisse sancia& cotidiona, quaerant supposito diuino , sed Potius qua ab humanitate sanctificata Deitate, It forin. i moralici nam si saneta fuissent, qua erat a supposito in humanitate subsistente se queretur, eodem modo fuissent condigna, etiam- felicita ab humanitate cum peccato habitualias asum pia, quod non implicat inam eodem modosuissent tune opera suppositi diuini subsistentis ines humani te laesunt nune underiquitur, humanitatem Christi sanctificari formaliter sola Dei
tale ut forma morali, quae eo casu non communiearet effictum formalem sanctitatis. piopici impe dimentum peccati.
TERTi affirmat, Christi humanitatem sorma sq. liter sanctificari etiam personalitate Verbi, virtualiter distincti a natura diuina , etiamsi ut virtualiter distincta non sit formalis sanctitas vinnione hypost non sanctificari, sormi communicante sanctitatem, sed ranci im ut via ad sanctita. Ita damtem sicut unio, qua gratia habitualis unitur subiccto, non sanctificat formaliter subiectum sed est via tantum ad sanctificationem subiecti personalitas Verbi, ut virtute distincta a natura non est formalis sanctitas tum quia sanctitas non esst quaevis persectio , sed que subiectum per fiet in ordine ad beatitudinem supernaturalem per modum pri inae radicis alias habitus a gratii distincti infusique sanctificarent nos formaliter is nulla personalitas diuina est prima radix Beatitudinis nee impeccabilitatis respectu personae: Tum quia in Deo essent tres sanctitates relativae; elim attria butum sanctitatis si bsolutum, non minusquam beatitudinis. Hoc tamen non obstante, persenalitas Verbi π sanctificat formaliter humanitatem:quia licet non stipsi personae Verbi radix beatitudinis, potesti men ea esse naturae assumptae quia ratione pers nalitatis Uerbi,etiam ut virtualiter distinctaea n tura debetur humanitati beatitudo supernat. &haereditas aeterna; proinde est illi prima radix beatitudi nis. . QVARTA Met, humanitate Christi ab omni bus enumeratis formis formaliter sanctificari, ab
unaquaque in suo genere.Hanc docere videtur a red I p. . IS cI. I.quamuis quoad unionem declinare interdum videatur in praecedentes Sentent.ut
velit, illam tantum esse conditionem imo rationem formalem sanctificandi. Eandem expressed cent multi Recen. Controuersiae decisio pendet ex intelligentia huius nominis,sen a , quid per
e importetur, ut hine videre possi- est, humanitatem diuinitate inungi, ae sanctificati, exi risi Alex in Epistoc aderat Onιub. - p. post med. quae resertur in Conol Ephes p. I. idem gr. deificari ac sanctificari Deitate. Probata. quis no i mus, qualem effecti in formalem sanctitatis habeat
'r sanctineetur nione bypost tum quia humanitas i Christi humanitas a Deitate, personalitate Uerbi,' uel tisti et infinite sancta igitur sorma illam san unione hypost gratia habituali. Sanctitas, una in A. 4.cti fiean debet esse infinita: at,mo hypost non est i persecta, quae eonuenit rebus etiam inanimis αλ ait- forma infinita tis an quia, ut iussur.3O p. .arguit, ratione carentibus, ut templis vassis, vestibus, cq- Si uni hypos .esset tormas inaliter sanctificans j terisque rebus diuino cultui dieatis , iuxta illud non post ta Deo assum natura irrationalis , con- emi ita omnesnctum , hoe est Deo dicat lim, tra ea tuae dimirutat. I. sector in quo enim impos non tanget Misalm s . Domum raraim decet sumsbilis euel fictus formalis fornix intrinsece inhaerentis, impossibile est, talem formam inhaerere. sed impossibilis est in naturi tiratidnaIi effectus foris malis sanctitatis: ergo impossibile est, in ea unioneni
hypost inhaerere. Secus est, quando forma sanctificans non est intrinsece inherens, sed tantum exintrinseca uti est Deitas respectu naturae assumptae: tunc non implicat, derivari ex ea, per extrinae Incaraationi min VI.m udos queconsistit in extrinseca tantum deno- minatione, voluntate dicantis, ordinisti rem ZVI ad euhum diuinum is deriuat in rem triam consecratam, passivam quandam exigentiam honoris& venerationis. Altera est sanctitas perse M. cta , soliusque naturae intellectualis propria, of σε quae in primo & explicito suo conceptu in pomis internam mentis munditiem a sorde peccati.& a rectam