장음표시 사용
191쪽
rectam dispositionem ad honeste operandum, abs sit eosdem effectus accipere, seu alia parsectione invi 'ra quedesectu peccata. Dionysius ii cap. de diu nom seriore, qua sunt debiti .ratiae accidentali, subla- sese i inam dusinit Sintfita 6 4mmscelere libera, per i ta imperfectione, per gratiam&Tanta itatem sub D- equi st
enim ad pili inmin explicitum perscctae sanctitatis constituendum necessalia primum ut sit forma pia spiritualis mi inditiei, a pide peccati pii ra secundit in , ut sit honestu operatiua , absque defectu peccati cst enim sanctatas quaedam animi sanitas . unde licui persecta corporis sanitas
formaliter constituit corpus in certa humorum temperie, cxpeditum reddit ad cxcrcenda munia animanti salubria Ita primo Nic. se proportionaliter sanxtitas animi ipsum mundum constituit a sordes labe peccati per so mana incompossibilem cum peccato; limul expeditum reddit ad exercenda opera naturae rationali consona:
ita gratia habitualis, quae est persecta sanctitas
accidentalis , reddit seipsa mundum animum alla talem. Non enim repugnat , eandem rem accipi diuersis titulis, quoru onus propter suam perfectionem includit, excedit alium ut constat de gloria corporis & nominis exaltatione , quam titulo meriti consecutus est Christus: Si quidem utraque non solum ut proportionatu. praemium respondit actibus meritoriis Christi,ut ab increalia persones Verbi infinite digniscatis, sed etiam ijsdem , ut ab intrinseca honestate Maecidentali gratia meritorijs, saltem nominis exaltatio, elim sit extrinseca pei sectio Christi, non est praemium excedens actus meritorio Christi, a sola intrinsem honestate& gratia accidentali dignificatoneum in men eadem sit data Christo in praemium eoru dem ac uirin, qua erant a persen Verbi dignificati. Confirmatur: scut anima Christi acipit effe- sorde peccati, & simul illum potentem facit ad laetus formales secundarios gratiae habitualis, qui
operandum honeste absque desectu. Quod di psex gratiae, atque adeo sanctitatis munusexprcssit S. Ioan in r. anonica cap. 3. Omnis quinaim est ex Deo , scilicet pc gratiam habitualem, quae est Arma regenerativa noui creaturae in Christo , peccatum non μιt: ecce facultas recie Operandi absque peccato , quam tribuit gratia: 'Uuoniam semen i insine manet: Ecce formalis animi mundities, quam simul cum potentia honeste operandi praestat gratia, ex eoqiiod sit sementi participatio increat sanctitatis. Qii in etiam ibidem ad liti e lum, qui ex Deo per gratiam natus est , non posse peecare , scilicet ex suppositione, quod mancat in eo gratia Dci nam quamdiu hec in nobis manet, manet pustualis mundities , expedita facultas opcrandi absque peecato Ratio lanctitas importat singulareis excellens esse
sua natui oppositum peccato 3 ad omne autem
esse conseqititur aliquod posse, non destructi
sunt, constituere subiectit indignum speciali amore amicitiae Dei conferre ius ad supernaturalem beatit reddere naturam dignam speciali honoremveneratione; nam hos eosdem estectus participat humanitas Christi, limitate tamen a gratia habituali ita accipit effectus formales primarios eiusdem cum non miniis flectus sorinales primarii sanctitatis accidentalis sint debiti naturae humanae Christi, ratione sanctitatis substantialis, quam effe- ctus ipsi formales secundar ij. Dico 1. Humanitas Christi formaliter sanctificatur Deitate Verbi Fundam virtute distincta a personalitate Verbi habet om- ωῶ-.nia ad Christi humanitatem ianctificandam requi praιν -- sita scilicet est realiter unita humanitati,& humanitas est capax sanetificationis habet omnia ad effectum formalem praebendum requisita ergo illum
actu praebet, cum non liberet sed necessario. positis requistis, illum praebeat:&sanctificare si tribuere
uum sed conseruatiuum talis esse ergo ad esse tricium formalcm sanctitatis ad hunc aute tri- sua naturi oppositum peccato, quale est esse,quod auendum non est necessarium ut forma inhaereat
se eum affert sanctitas, sequi debet posse, non destructiuum , sed construatiuum sanctitatis iocautem in posse honesteis iuste operari absquepcccato; nam hoc tantum est conseruatiuum sanctitatis. Ex hoc primario conceptu consequuntur alij
per se connexi cum eadem sanctitate. Primus reddit subiectum dignum, imo actu dilectit in speciali amore auricitiae Dei; cum nequeat Deus speciali amore amicitiae non diligere , quem videt milem tibi, & suae naturae consortem. Secundus ius conscrt ad beatitudinem supernaturalem &visionem aeternam Dei: nam hoc ipso, quod facit diuinae naturae participe, facit etiam pallicipem eiusdem beatitudinis.Tertius constituit subiectum dignum speciali honorein veneratione nam scutomne esse excellens& singulare, excellentia &singularitate sua trahit alios ad admirationem sui, itam re suo postulat, ut ab iisdem honoretur. y DIc i. Humanitas Christi formaliter sanctiscatura gratia habituali. Prob. Humanitas Christi accipit pomarios effectus Ormales gratiae ha bitualisse ut sanctitas creata est qui sunt spiritualit munditia a sorde peccati is facultas recte operandi absque defcctu peccati : nam licet hos
ipsos effectus strictiori iure. ac nobiliori modo aecipiat a salictitate increata Verbi,scet licet cum sumisma munditia ab Omni prorsus labe peccati,&cum omnimodilin potentia ad desectu in moralem pcccati, hinc tamen non tollitur, quin alio titulo pos- subiecto, sed suffcit, ut illi substantisiter uniatur:
quia, cum hic effectus formalis sanctitatis consilis stat tantum in morali respectu proueniente ex Deiatate substantialiter niti humanitati, non aequirit intrinsecam inhaerentiam formae sanctificantis: sicut huiusmodi inhaerentiam requirit personalitas Verbi, ut suam moralem dignitatem communicet hii manitati eiusque operibus. Deitas autem etiam ut virilite distincta a personalitate Uerbi, terminat unione in hypos .eandem quam terminat Verbum: alioqui non possici diei incarnata unita humanitati, ut dicunt Patres Ratio cum natura diuina sit - ρηερνε, idem rcaliter tum personalitate Verbi, non potest terminari unio ad Verbum , quin sartem mediatE terminetur cliam ad naturam Verbi. Obiicitiis Chiisti humanitas sanctificaretura jta Trinitate; quae tota mediata eum Deitate est v-nita humanitati. Nego sic quel nam neque media- . te gloriosissima Trinitas est,nita humanitati, licii nec mediatet est incarnata Ratio illud tantum mediate unitur quod est idem realiter eum eo, quod nitur per se at sola natura diuina est iadem realiter eum personalitate Verbi quae per se
tantumcu humavitate unitur, non reliquῖ Persens:
igitur sola natura diuina mediate unitur cu humanitate . consequenter sola haec tum personalitate Verbi illa tormaliter sanctificat, noreliquae Personcapris i. diuinae. Ratio: quod conuenit formae. non absolute,
sed vi informanti tale subicctum, non potest eidem conuenire ut informanti aliud subiectu .Sieat quia
192쪽
conuenit animae rationali intelligere , ut in sormanti caput, non potest idem intelligere ei conuenire, ut informanti podes, licet eadem anima informe caput&pcdcs. Ita quia terminare, ni nem hypostaticam non conuenit naturae diuinae simpliciter, sed prout includitur in persona Uerbi, quae sola termina per se, non poterit eandem unionem terminare, prout ineluditur in reliquis personis. Eodem modos albedo repliearetur duplici subiecto,& terminaret visionem, prout esset in uno, non diceretur eandem visionem terminare, prout cssct in alio. Ob3cies a si sanctitas importaret potentiam iuste operandi absque defectu peccati , sequeretur, Christi humanitatem a Deitate non sirictificari sanctificatione increata . sed creata nam haec potentia iuste operandi est ipsa voluntas humaria Christi instructa a viiiiij ad semper iuste& recte operandum necessat ijs quae omnia, ut patet, sunt creata. Nego sequel. Ad probationem concedo, proximamis formalem potentiam rectu operano , absque desectu peccati in humanitate Christi esse crearama non potentiam remotamin radicalem nam haec est ipsa Dcitas, que visorma sanctificans humanitatem, exigit in humanitate proximam dormalem potentiam semper i ultein recte operandi absque 'llo desectu peccati,ut complementum sibi essentialiter debitum Sicut sa- cultas honeste operandi absque desectu peccati, quam perse primo importat. gratia habitualis, ut reata tinctitas est . non sunt habitus insus proxim operativi, alioqui sola gratia absque hapitibus non sanctificaret sed est gratia, radix exigens proximam iacultatem recte operandi absque peccato. Est igitur proxima potentia iustὰ perandi absaue desectu peccati complementum
essentialite debitum, non toxmaliter constituet ssanctitatem.
Obucies 3. Humanitas Christi ex unione eum natura diuina non fit immensa ergo nec sancta. quia non minus Christi humanitas unitur uninnuta diuina ut immensa di aeterna , qu m cum eadem ut sancta. Nego conseq. humanitas enim ex unione cum natura diuina, ut sancta , participat in seipsa etiam abstracte considerata effectus formales sanctitatis, qui sunt, immunem fieri ab omni labein sorde peccati amari a Deo singularissi. mo amore amicitiae habere ius ad aeternam beatitudinem reddi dignam supremo cultu latriae: Non autein in seipis abstraei considerata participat effectus formales immenlifitis diei nitatis, qui sunt, fieri ubique praesentem nullum in duratione initium habere et lios en infestectus
solum participat humanitas in concreto percomis municationem idiomatum quatenus adcm, quae conueniunt naturae diuinae in concreto conueniunt iraedican; ur de natura humana etiam in concreto sumpti, ratione suppositi diuini utram-ffectus sor
que naturam suppostantis Ratio te male sanctitatis sunt moratus, qui ιeonsistat in denominatione immediate desiimpta ab ipsa Deitate, physice nita humanitati . non poterit distingui ab ipsa Deitate , quam essentialiter ineludit sciit omnis denominatio essentialiter includit formam denominantem, non miniis quam omnis effectus formaliter essentialiter includit formam insormantem cum etiam denominatio sit effectus formalis, licet extrinsecus, a sorma denominante. Instac natura diuina physice unitar humanitati ergo physice, montantum η' ι moraliter , communicat illi suum ei tectum formalem sanctitatis. Confirmat effectus formalis, C. fi m est eoncretum ex Ornia & subiecto e igitur ess ctus formalis sanctitatis in Christo, si concretum ex humanitate ieitate a hoe est phyli cum ergo effuctus sor malis sanctitatis non st si, moralis, sed physicus Nego conseqnentiam minis ii physice fieri anctum, non est tantum physice uni 'ri cum sanctitate sed est redd per illam intrinsece sanctum, vel per intrinsecam inhaerentiam , vel ptridentitatem. Cum enim esse sanctum sit denominatio intrinstea; nein potest esse sine iis sanctitate alterius; citas non inhaeret humanitati, ut ph
sca forma ipsius sed ut persectissima su stantia in seipsa subsistens non poterit pei physicam,
nionem cum Deitate humanitas Christi denominari phrsce, sed moralltc tantum sancta Tinctitate moraliter in humanitatein derivata a physica sanctitate increatam citatis Ratioci sali Stilicatio priori. debet concipi per modum effectus formalis intrinsece assi iens humanitatem iam humanitasseeundum se diei iuriarticipare sanctificationem Deitatis r igitur nequit haec denominati sal uari praecis per Deitatem unitam cum humanitate , licet hoc sit proximum undamentum: sed formaliter salvatur per denominationem moraliter derivatam ab ipsa Deitates, physice unita, in humanitatem eo modo , quo sipra , dignitas personalitatis increatae moraliter derivatur inhumanitatem , eaque media in omnia opera eius. Confirmat sicut humanitas in seipsa inirinsecdparticipat immunitatem a peccato impeccabilitatem, ius ad supernaturalem beatitudinem, sagularem amabilitatem is aeteros effectus sor- males senstitatisci ita ranctificationem , cum
nil aliud sit sanctificatio mitam effectus ipsi formales sanctitatis a subiecto participati. .
cretum physicum intefligatur reale . concedo, concretum ex humanitate meitate , esse conincretum physicum, cum utrumque extremum sit reale. Si vero per physicum concretum, intelligatur concretum ex subiectis forma intrinsece in herente; ego . concretum ex humanitate QDeitate esse physicum, sed mora te in ordine ad effectum sanctitatis. Ne oblint, quod anima rationalis , etiam ii non inhaereat materiae physice tamen illi eommunicet estectum formalem animati. quia licet illi non in-
male sanctirat possunt humanitati etiam abit ratae consideratae: Effetius sormales immenstatis, aeternitatis Aeliquorumque attributorum sunt physei, qui nequeunt communicari humanitati, nisi humanitas ipsa constituatur in spatio . tempore infi
Obecies . Si sanctificatio, quam Christi humanitas accipit a natura diuina , coiisstei et in solo
respectu morali , non possit cisse increata necessario enim distingueretur a Dcitate.Nego sequelam, nam cum iste moralis respectus , sormaliter De Incarnatione Tomtum. qui communieario haereat tamen nitur illi ut sorina physica, quod sussicit ad communicandum illi effectum formalem, animati physicὰ Deitas cum non uniatur humanitati ut forma physica, non poterit illi eommunieare estectum sanctitatis physice sed tantum moraliter, per denominationem assicientem intrinsece moraliter humanitatem.
Obycis 3 supra Oeui, opera Chrssi non fuisse disnnicata a natura diuina, ut a forma morali-tc dignificant: sed persoria Veibi, ut suppostante naturam humanam ergo nec sanctitas humanitatis est a natui diuin.i, ut a forma moraliter
193쪽
lanctificante, sed a persona Verbi, ut humanitatem sisitatem participet habet infinitam repugnan iis, suppostante. Neg. consequentia nam ad sancti fi l iam eum quolibet peccato, est obiectum singula Pr - .candam humanitatem sollicit, ut Deitas livnia i rissimi amoris diuini, est digna supremo cultu Latur ut forma morali s sinctitatis ad digni scandas tria nam est purissima mundities ab omni sorde ipsus operationes, in alione operationis id non recati, cum quo quaevis perfectio diuim niabet sussicit, sed requiritur ut illi uniatur ut supposi I ins nitam repugnantiam: at ex definitione sanctitatis a Dionysio tradita, primus conceptus sanctitatis. est mundities a peccato,&repugnantia eum illo: igitur qui hane participat . aliquam sanctitatem participat a. aduersari eontendunt, solam primam radicem supernaturalis beatitud. qtiae in diuinis est us,Mai. sola Deitas, in creatis sola gratia habu ualis , esse funa alitum : quia Operatio in ratione operationis per se
postulat dignificaria principio operativo, Iope
rativo, qualis non est Deitas unita humanitati ut
forma moralis , sed persona Verbi eidem humanitati unita ut forma hypost. Mistic obiicies c. Deitas ut virtute distincta a personalitate Verbi , non includitur formaliter . sed potius formaliter excluditur a personalitate Uerbi: alioqui esset eadem virtute cum illa, non virtuali sanetitatem; Contra, in desinitione Dions, nulla mentio fit huiusmodi radicis, sed solius mundiciet, incoinquinationis ab omni peceato : ter distincta ab illa ergo Deitas ut sic non lancti fi l alioqui viso beata nullam conferret beatis sanctiacat humanitatem, sed quatenus unitur illi media i tatem non enim est radix beatitui . sed ipsa for- personalitate, quae per se tantum unitur. Nego malis beatitudo; elim prima radix beatitudinis seeonseq. sufficit enim ut Deitas rei pia formaliter gratia habitualis. Quis autem dicere audebit, subsit inclusa in personalitate Uerbi, ad hoc ut cum il l lata soli gratia habitualia beatis, eos non fore sanu uniatur humanitati, etiams virtute di funda ctos, clim per visionem maneant ab intrinseco immentaliter distinguatura personalitatFVcrbi. nam peccabiles vi omnino i inmunes ab omni peceato uni terminatur ad rem, prout est a parte rei, ac etiam veniali monfirmatur ratione solius visio. proinde secundum persectiones tuas a parterci in i ni Dei beati diliguntur singularissimo amore ac ludit, non prout virtute ratiocinantis intellectus micitiae a Deo: ius habent non antlim remote illas a se excludit i in actu I. sed etiam proxime&in aceturi ad super- Obucies . s sanctitas per se primo non importa I naturalem beatitatem erigunt ab intrinseco mare ius ad beatit supernat sed solam, tinditiam a cientiam ad operandum sine viri desectu sunt di- peccato, potentiam ad recte operandum absque in aliqua venerationes ergo sunt sancti, elim desectu peccati posset dari sancti ias naturalis quia i participent mmnes effectus formale sanctitatis.
posset dari iiitra ordinem naturaequalitas excellcns quae esset singularis participatio mi, ut authoris turae est quae seipsa sor maliter emundarcta peccato, Dexigeret expeditam facultate rec operandi absque defectu peccati intra ordincm naturae. Ne go sequel. cum enim sanctitas dicatur illa, quae subiectum simpliciter emundat ab omni peccato saltem mortali Mad illud vitandum expeditam facultatem postulet; multa sint peccata ad quae vitanda necessaria est facultas ordinis supernat ut sunt peccata contra praecepta supernat. nequeat forma ordinis naturalis exigere facultatem supernat. non poterit intra ordinem naturae dari talis forma sublacti sanctilicativa.
Qudisi contendas, saltem possibilem esse qualitatem naturalem, quae subicctum emundet,&λ- cultatem exigat vitandi tantiim peccata contra legem latii re;ae proin o possibilem et se sormam,quae
saltem hominem sanctifireret in pura natura constitutum, in qua nulla essent peccata contra legem supernat. Resp. I. talcm sormam excedere ordinem naturae, cum necessario debeat exigere multa auxilia indebita naturae, sine qitibus moraliter vitari non possent multa peccata contra legem naturae. L. adhuc nego, talem formam mereri nomen sanctitatis raram sanctitas, est forma subiectum emundasHinc deducitur , eur non etiam habitus infusi a gratia distincti, sanctificent quia non cmundant a
peccato, nec habent repugnantiam eum illo, cum
suo manere possunt; & uesti sto. aliqui habitus in us eum illo perseuerant. . Ex eo quod persona d y
litas diuina sanctitatem non habeat a se, nee suari, perfectionem Uatiuam i sed a natura diuina ut a prima radiees, non sequitur , quin illam vere in
is habeat. Confirm. Si nullo modo, neque a se, neque a natura diuitia sanctitatem participaret,
non posset illam suae humanitati communicare, quia non potest sit humanitati communieare, nisi quod habet in se, vel ut prima radix, vel participative a natura diuina. Cum enit effectus foro . malis nil aliud sit, quam eoncrctum, forma subiecto capaci unitis non potest aliqua perfectio in concreto contineri, quae non contineatur in histribus fornia , subiecito, unione ergo si neque
in humanitate, neque in unione , neque in perso . nalitate Verbi continetur lanctitas, non poterit ineoneret ex his tribus conflato contineri.
Di CE s non potcst personalitas Erbi continere sirictitatem incompletam ; ergo si eόntineti coni mei completam. Resp. non potest esse incompleta absolutes& priuatiue, eoncedo; comparative
ad sanctitatem perfectiorem naturae & negativo. ab omni peccato saltem mortali,4 ad illud vitan nego. Dicitur igitur sanctitas in completa negati- dum proportionatam facultatem exigens. 3 clim ue, quia non dicit sanctitatem perstatiorem natu- dico, sanctitatem primat id in tartare formam a i rae; non priuatiue, quia non est apta habere illam. peccato emundantem, exigentiam facultatis re Sicut persona Spiritus S. dici potes, imperfectacte operandi, non cxcludo ab cadem forma esse negat luc, quatenus non est apta producere, ut rectus secundarios sanctitatis, sed solum contendo, i liqum personae diuinae. illos non in priinoin explicito conceptu sancti Secundum, quod personalitas Verbi, ut virtute s. tatis impoliari. Caeter s. rom. degra. γ mqtaecha J distincta a natura diuies, non si completa sancti Pr , . ρε ruate. tas, prob. illa dicitur ompleta sanctitas , quae haec omnia ni se ipsa habct, prima radix:at personalitas Verbi, ut virtute distincta a naturi diuina cliec omnia non habet ut prima radix' quia quicquid persectionis habet personalitas increata , habet ii natura diuina . ut a prima radice omnium diuinarum persectionum, maximu, quia
Di Co 3 personalitas Verbi , etiam vi virtute distincta nat Bia diuina, perfecte Meomplete san-ccificat humanitatem,etia insi in seipsa, ut sie distincta non sit completa sanctitas Prob. I. quod personalitas Verbi, et tam ut vii tute listincta a natu-ia diuina, aliquam in se statem incompletam san-
194쪽
tam lin peccabilitas, quam principium beati uri , non possunt nisi soli naturae diuinae eonuenire;chin soli onueniat esse principium beatitudinu ad intra,&indefectibiliter opcrandi ad extra. DICE. ergo perfectior sanctitas est gratia habitualis, quam visio ala, eum non visio beata , sed gratia habitualis sit prima agix harurn proprietatum Concedo in uno genere gratia habitualis est perfectior sanctitas visione beata . quatenus fratia haec omnia exigit, prima radix e issentia lupernaturalis: in alio genere , viso beata est perfectior sanctitas, Platenus persectiorem exigit impeccabilitatem,&potentiam operandi ab omni peccato,et. iam veniali liberam. Tertium, quod his non obstantibu personalitas Uerbi etiam ut virtuos istincta a natura dinina, perfecte sanctificet humanitatem. iud persinalitas Verbi,etsi non si prima radix impeecabilitatis, mreliquorum effectuum formalium sanctitatis
comparatacum natura diuina ca est tamcn eomparata eum humanitate quam ut propriam naturam suppositat nullam enim praesupponitis natura humana radicen vel exigetitiam impeccabilita ne&assumptione, o Rernaidin homil. . si r Murtis,uti illam supponit in natura diuina , sed illam sus est est ali ν. Immerito P a jura. nos Patres cxpliqprimo in ea ponit: stilicet posita personalitate Verri eat,ut nihil aliud voluerint Patres, eum dixerunt.bi statim debita est naturae humanae omnimoda humanitatem unilane.& assuinptione fui es ancria impeccabilitas, perserui in ius ad gloriam , supre scatam, quam ipsa Deitalc coniuncta humanitati mus cultus Latriae.& reliqui est eius completae sanset personalitas Uerbi uniri naturae creatae. non consecre illi effectum sormalem sancti ratio ut si
unirctur cum creatura rationali naturaliter impeccabili , nullum effectum formalem sanctitatis illi
tribueret: ergo non est a se sancta sormaliter. Risp. I. Maior est intclligenda.quando adsunt om s ni requisita, inter quae est subrecti capacitas, desc-ctu cuius non sanctificaretur lapis, scin coponer tur gratia habitualis 2 ad minor data tali hypo thei impossibiti, scilicet creatura inleslactuali sua εερ- δη natura imp catali, adhuc nego . talem naturam non fore lanctificandam a persona Verbi hypostat: ce illi, niti,quia sanctitas creata, qua sancta est et 'talis natura, non impediret est ictuin formalem mereat sincetitatis verbi: uti de facto sanctitas creata gratiae habitualis non impedit effectu iri formalernii creatae sanctitatis personae diuinae. Dico . Vnio hypostat non est pura tantum ιμeonditio,sed ratio formalis, minus tamen principalis, dolum inchoativa sanctitatis humanitatis
humanitatem Chri iti fuisse sanctificata ipsa viaio
Obimes . Personalitas Verbi supponit primam radicem impeccabilitatis in natura humana , illi
communicatam a diuini ergo non pol. si illi communicare primam.Nego anteced. quia Hi naturadium avniatur humanae media personalitinae Verbi,
potius praesupponit personalitatem pista ratione
unitam , quam savniatur cum natura humana.
rum cinconseo. nain cor sonalitata Verbi seu polixis natura diuina supponat in humanitate aliam radicem inare abilitatis,quia tamen non suppon tillam, perse onem propriam ipsius humuriatis, sed ut perrectioneis propriam suae personalitat db utriata, non tollit , qui respectu naturae humanae utraque sit prima radix impeeeabilitatis quia neutra in natura humana supponit intrinsecam exigentiam impeeeabilitatis. Obsecies x Personalitas Verbi , ut virtute disti cta a natura diuina, non habet sanctitatem a se, ut a prima radice. sed pnticipata a natura diuinari ergo non potest esse prima radix sanctitatis respectu naturae humanae: quia non potest aliam sin titatem illi communiearciquam habet in ser ergo si illa est participata a natura diuina, ut a prima radice, eodem modo illam eommunicabit naturae humanae , ut participatam a natura diuina δε non ut a se, ta rima radice .Nego conseq.ad prob.concedo, per bnalitatem Verbi communieare naturae humanae sanctitatem participatam a natura diuini via prima radice; nego , illam non esse primam radicem respectu naturae humanae. a meis primam, Vela radicem , est per respectum ad subiectum, cui communicatur et Sicut gratia dicitur prima , quae aliam in subiecto non supponit: eadem verbiuriara
x Vnio typost etiam ut modus ercatus distinctus, .ἰ '
a Personi Uerbi . participat inchoatiuuin V q--Misiis. sanctitatem: pugnat eum mni peccato, postulat in natura,in qua est, omnimodam impeccabilitatem, reddit etiam illam singulari amore diuino ac speciali adorationis eultu dignam, di ius illi conterea sit pernatur. beatitud ergo ad christi humauit tem sanctifieandam Vario hypost. non concurrit Ut pura conditio Confirm. Ita se habet unio hypost. ad Christi humanitatem sancti scandam, sicut visio Dei a Pamma micandam sed viso Dei ad ani Min. abndam se habet ut ratiosormalism: ergo -
umo ad sanctifieandam ut ratio formali qua, sanctitatis inchoatiua.Maior prob.sicut visio beata est ratio , qua ut intentionali via communicatur Beato obiectum beatificum, ciuod tantum principaliter beati ita unio hypost.est ratio, qua tibyestica via communicatur humanitati persona Verbi, quae tantum prineipaliter sanctificat: seisicet ideo illa non est pura conditio ad beandum, quia ut via intentionalis inchoat Beatitudincrm quae principaliter completnrobiecto increato visione repraesentator sed etiam unio hypost inchoat vi physica via sinctitatem, quae principaliter completur persona
increata per mouem communicata.
'cus: si unio hypost sormaliter concurreret ad sanctificandam humanitatem , etiam actio, qta producitur unio, formaliter conciirreret Nogo 'quel quia unio habet vim sanctificafidi humanitatem praecise formalivr ex immediato respectu ad personam Verbi sex hoc enim formaliter sortitur repugnantiam cum quouis peccato,&pOtentiam proximam ad illud vitandum Actio, iiduni hypost roducitur non habet immediat uiri respectu me ordinem adpezsonam Veibi, sed tania sei
fuisset seeunda, si aliam gratianon eodem subucco tum d unionerno hq m
supposuisset. Item gratia habitualis non est prima radix sinctitatis simpliciter clim sit sanctitas earti cipata a natura diuina , ut a prima radice&fonte omnis sanctitatis cum tamen eadem respectuis turae creatae it prima radix, quia nullam aliam supponit sanctitatem.
Obbeles 3. Implicat esse formam in subieeto, non conferre illi suum estectum Armalem sed pol-
minur unde non specificatur a verbo,scsed tantum abunione. An fundam. primae, neymaior i. quia adeste tactum formalem communicandum non est necus L i. saria inhaerentia, sed sufficit,nio,etiamsi non it in- hae liua , ut constat de anima rationali unita at riae. a. esto inhaerentia sit necessaria ad effectum formalem phylice, non tamen ad estectum sor-
195쪽
lem motaliter,communicandum, qualite communicatur est: cnus formalis sanctitatis ut constat de operibus humanitatis Chiilli,quae dicuntur sancta
&digna dignitate increata Vcrbi, cuin quo tamen non uniuntur per inhaerentiam,imo neque inanis diate,sed tantum mediate. AD I secundae ultro concedo, a Meret. Christi humanitatem sancti vicari Deitate , non amen sola, ut inretiqui ostensum. Ad et nego, hutnanitatem non sanctificari vitione hypost inchoatiue omin. Ad i. rationem, dist. yrimum conseq, sorma, quae Christi humanitatem sanctificat principaliter, ultimate,&vt ratio qua,debui essullatinita,
concedes quae tantum sanctificat inchoatiue, ut via & ratio 3- debet esse infinita , nego. Sicut, quod beat naturam intellectat aleni principaliter, ultimate, Qui sinis 3m, de belusi inlinitum, non quod beat inchoativo,vivia intentionalis,in ratio qua,ut beat vilio creata. Ad a. mg. sequel ad pro
bat.primo dist.maior. In quo est impossibilis omnis effectus formalis formae intrinsece inhaerentis, est impossibilis sorma, concedo: in gura est impossibilis aliquis tantum effectus rinalis, est impossibilis forma, nego.Vt enim possit forma uniri subiecto,suscit, ut aliquem essectum sermalem illi conferre vinat: possct enim gratia uniri lapidi, cui tamen non conferret primarium effectum faciendi gratum, a sufficit,ut subiectumlit capax effect stormalis primari inhaerentis formae:cffectus autem
formalis primarius union. hypost. non est sanctificare, sed unire extrema ad unum substantiale componendum. Quod patet, quia hunc effectum com- 'munu .it etiam Verbo, quod unit realiter cum humanitates eui tamen non communicat effectum formalem sanctitatis Instas: Implicat, modum inhaerere subiecto, knon conserre illi omnem effectum formalem , quem continet ergo implicat, unionem hypost inhaerere naturaeuitationali non conferre illi effectum sormalem sanctitatis, si hunc continet. Antec. prob. essentia modi cst, actu modificare subiectum , quantum modificativus est. igitur si,nio hypost non sanctificaret naturam irrationalem , non esset, quia natura irrationalis
non est capax,sed quia unio non est formalitcx sanctitas.
Respondent aliqui non quaelibet uni hypost.
cum pcrsona diuina habet vim sanctificandi naturam,quam nectit, sed talum illam, quae cum persona diuina nectit naturam rationalim , quae nio specie differt ab ea, quae eum,idem copulat Irra. tionalem.Vt non quaelibet unio cuin persona diuina constituit personain, sed quae cum ea copulat naturam intellectualem.Sed contra quae uis unio hy- post cum persona diuina est via ad communicandam sanctitatem increatam naturae assumptae; ergo habet inchoatam vim sanctificandi naturam assumptam: nam indu formaliter habet inchoatam vim. quia est via ad communicandam illi sanctitatem in-24 zram ab ipsa natura rationali, sed a sola persoria diuina,quae cum quavis natura assumpta es cicadem. Resp.igitur,neg.conseq.nam effectus formalis san-
cxitatis non solii mamyortat sormam sanctitati sed ZQ.-.
etiam determinatum subiectum, nempe inuram intcllectualem, qua tantum varista variatur integer effectus formalistinctitatis. Sicut persona impoliat subsistentiam in natura intellectuali , quatantlim variata in non intellectualem, variaturis
tio peisonae. Rati, effectus tarn alis est concretum ex forma Diabiecto;est enim forma in subiecto: ergo quando in effectu formali importatur determinatum subiectum .eo tantum variat , ariatur integer esicctus formalis,qui ex tali determinato subiecisti sorma constituitur.Cum igitur Sanctatim, quod est effectus f alis sanctitatis, si eo cretum ex sanctitate matura intellectuali, hae s la variata,variatur esse iis formalis Sancti, qui ex sanctitate knatura intellectuali conflatur. Quo fit. ut etiamsi uni hypost. conserat naturae irrationali, quicquid ex parte sua conferre potest, adhuc noudicetur illam sanistificare: quia sanctificare, praeter formam sanctificantem,imporrat naturam intellectualem in fieri San esse sanctum importat eandem in facto esse Sincti.Vnde miror,qubd asiq- neget, unionem hypost sanctiscare fornifitcre co quod alioqui deberet posita in natura irrationali sanctificare illam.
An aliam rationem, qua idem probat, Persona
litatem Verbi non sanct .ficare humanitatem, qua AE MM
supposita illam, nego,v infra, persona Verbi aD
sumi posse naturam cum aliquo peccato. Et csto assumi posset, eo Casu persona Verbi ut suppositans'
talam ita uram sanctificaret illam , omnia eius opera bonari n. in soli, in tunc peccatu in impediret, ne in ipsum derivaretur effectus formalis sanctitatis, cum it him tantii in sanctificationis capax non ess ct,non natura Moninia ipsius opera bona: vivator, diraritas moralis adhuc seriuaretur iii humanitarem, di in omnia cius operisona, etiamsi in tali naturae sic aliquod peccatum. AD argum . . Sent. Ri exeniplum de unione gratiae habitualis quod affertur ad probandum, ἐα sum.
unionem hypost non sanctis care sormalitei neg. P'
antec. nam pari modo urio gratiae habitualis cum subiecto sanctificat in suo genere inchoatiud, mutvia ad sanctitatem creatam, sicut uni hypost inchoative Mulvia ad sanctitatem increatam isti&visio Dei beat inchoatiue, vi via intentionalis ad obiectum beatis cum increatum. AD 2 rationem, qua prob personalitatem di ιις Minam, ut virtute distinctam a natura diuina, non csse sanctam formaliter, neg. maior: nam licet illa sit vera de sanctitate persecta compluta non tamen de quacumquc, ut supra. I. prob.nego, Ad Dine ideo solam giatiam habitualein, non reliquos ha-nob. bitus infusos sanctificare formaliter, quia sola gratia st pri inaradix supern beatitud alioqui ut Iu
beatificum increatum AErgo quae uis unio cum persona diuina habet inchoatam vim sanctificandi naturam assumptam, ex eo quod cit via ad commu-iucaciam illi sanctitatem increatam : non quaevis unio cum personalitate diuina constituit cum asi sumpta natura persisnam , quia persona sientialiter importat subsistentiam in natura intellectuali: Vnde variata natura intellectum in irrationalem,
variatur integrum fgnificatum personae. Vnio by- post.non habet inchoatam vim lanctificandi natu
Α 2. at nego simpliciter , in Deo osse tres M'. sanctitates quia sanctitas smpliciter dicta impor a disermeat completam sanctitatem,tum quoad otianesciscorrectus;tum quoad primam radicem corunidem Caeteria si haberemus nomina , quibus exprimere possemus praecisam sanctitatem, quam personalitates diuinae, ut virtute distinctae a naturi somnahicrincludunt, nullum esset ab dum in Deo concedere tres sanctitates relativas. Sicili, quia habemus
196쪽
nomina, quibus fgnificamus prsei sim durationem, quae solum importat permanentiam in esse ut di-
stinctam ab aeternitate, quae praeter permanentiam inesse. importat immutabilitatem in operari, concedimus ii Deo tres dui ationes relativas, licet non
Dicis si singulae Personalitates diuinae, etiam ut virtute distinificae a natura, habent stiam specialem salacritatem , sequeretur omnes simul unitas humanitati, reddere illam sanctiorem. Resp. Red dere illam sanctiorem, extensue non intensue,
scilicet nbn a peccat magis immunem , persectilis impeccabilem , dignam altior amore diuinci cultu adorationis excellentiori nec ius illi maius ierfectius ad gloriam consert; nam soli unione eum perso ia Verbi habet haec omnia in supremo gradu, ut non possint intensius augeri; est sacra immunis aboni niti orsus peccato, habet persectissimam impeccabilitatem,&ius ad gloriam infinitam , dignaque est supremo cultu Latriae, is a Deo singularissimo amore diligatur: ruae omnia non possunt intensus crescere. Rediaere et illam extensu sanctiorem , est reddere illam pluribus titulis sanctam quod non re- pdgnat: sicut de facto perplura merita ut perplures titulos,possidet dotes sui gloriosi corporis, Mnominis exaltationem.
Deducitur i. altiori ac nobiliori modo sanctificatur Peisona diuina, quam ipsus natura assia mpta, ab eadem increata sanctitate.Ita tr.3la t. ἀθοις.
3s.sin. s. 9 nam persona diuina ab increata sanctitate sanctificatur physice , essentiali dentitate cum ill 14 natura assumpta moraliter soli nione
contingente cum erilam. At altior ac nobilior modus non tantum desumitur ex altiori nobi Iiorique forins sed ex pei sectiori etiam modo,quo eadem forma habetur seu participaturi igitur. 2. Ex hoc alta discrimina inter reliquos effectus increatae sanctitatis; i. pe sona Verbi cum quouis peccat habet repugnantiam immediatam&logicam natura assumpta solii in mediatam,& physcam x. Persona Verbi habet impeccabilitatem mcreatam,non tantum remotie&radicaliter , sed etiam proxime&Tormaliter: nainra assumpta habet imprecabilitatem increatam tantum remotein radicaliter,ratione personae increatae sibi unitae. 3. Persona verbi est oersectiori amore a Deo amabilis , quam natur. assumpta ratione eiusdem creatae sanctitatis, propter altiorem modum, quo eadem sanctitas participatura personi Verbi: nam illa est amabilis, ut physice&essentialiter sancta sanctitate sibi propriavi intrinseca; haee ut moraliter Meontingenter tantum sancta,sanctitate aliena&extrinseca. Quo fit, ut idem amor diuinus terminatus ad personam Verbis simpliciter obiective infinitus . Tatione motivi sormalis, quae est sanctitas inereata; ratione obiecti materialis, quae est persona Verbi, ut ratione distincta a sancti lateri terminatus vir ad naturam assumptam si tantum istfinitus ratione motivi formalis, quod in eadem increata sanctitas, non ratione obiecti materia iri, quod est natui creata Persectius ius ad gloriam habet persona Verbi, quam natura assumpta, ratione ei uidem increatae sanctitatis: nam illa habet ius adiutoriam increatam actu infinitam , diis uinae essentiae comprehenti uani, sibi per identita-do terminat Latriae cultum sbi debitum persona Verbi, quam natura assumpta scilieet illa teris minat propter sanctitatem increatam essentialiter secum identificatam 'ae propter eandem increatam sanctitatem sibi contingenter ni
Dicss Idem amorin cultus sertur ad moti xit. uum formale ut quo ad obiectum materiale, Di Φ. quod: ergo idem ainor cultus fertur ad personam Verbi, naturam assumptam, cum idem sit formale motivum amorisin cultus utriusque. Distinguo RU . anteced idem amorin cultus fertur ad motivum formale ut quo , ad obiectum materiale ut auod, concedo riclem amor me ultus fertur eodem modo admotitium formale, ad obiectum materi nego: nam admotivum formale sertur proptat se ad obiectum materiaile propter motivum formale: unde quo persectius motivum formale paristicipatur ab obiecto materiali, eo perfectius in ipsum fertur amor cultus retum igitur persectilis sanctitas increata participetur a persona Verbi, quam a natura assumpta, perfectius amorin cultus sertur ad personam Uerbs, quam adnatiira in
An Christi humanitas dicenda st infinite sanis
ctificari a sanctitate inereata Verbio Negant ali cenet:
quir ecent. quia infinita sanctificatio est, qua ma H .ad si xior esse non potest sed niaior est sanctificatio Ver infimi an-bi,quam naturae assumptae; nam illa est per sanctita re ear ab
tem secum estentialiter identificatam haec per san
cstitatem continget iter sibi unitam. Dic Christi humanitatem infinite sanctifi-tem essentialiter do ami
Haee ad gloriam creatam infinitam an syncategorematice , disinae essentiae non comprehensivam, a se risitur distinctam, Meontingenti dumtaxat unione cum
persona Verbi sibi debitam. s. Persectiori mo-
eari non physice, sed moraliter,a sanctitate increa αμνιio.
ia Verbi hypostatice sibi unita. Fundamentum, in genere sanctitatis moralis non est possibilis maiora posita enim unione hypostat persona Uerbi infinite moraliter communicat se naturae astumptae clim communicet se ab ue ulli limitatione rnee uni hypostat sit ratio limitans sanctifieatio nem, quae ex persona Verbi derivatur ad humanitatem cum non ex unione,ut ratione ultimata ara,
sed ex persona increata Verbi desumatur sanasti eatio naturae humanae. Quocirca licet sanctifieatio Verbi comparata eum sanctificatione naturae humanae , sit perfectior augustior est tamen in alio ordine, scilicet sanctificationis physicae: quia persona Verbe non moraliter po extrinse eam eoniumstionem , sed physice per intrinsecam&essentialem identitatem sanctificatur Odi m diis licet sit perfectior in suo ordine, non tamen tollit infinitatem in alio ordine sanctificationis moralis. Sicut supra dignitas moralis operum humanorum Christi est infinita simpliciter in genere dignitatis moralis : quia lieet dignitas increatarum operationum Dei sit perfectior, cuin
sit per physicam dignitatem sibi identificatam est. tamen persectior in alio ordine dignita tis physicae.
Dic Esci si sanctiseatio humanitatis Christi est infinita moraliterci ergo ratione illius humanitas infinite amatura Deo.Nego consequentiam quia Mn. sanctificatio eum sit quidam effectus sormalis es sentialiter includit sormam sanctificantem , Quae oelim sit infinita, ipse quoque effectus formalis sin-ctificationis erit infinitus: amor autem solum coninsideratur, ut terminatur ad humanitatem ut ad obiectum materiales hcet propter infinitam sanctitatem Verbi, ut motiuum formale. Caeterum si amor uinanitatis sanctificet cons deretur ut terminaus ad totum eoncretum,ex obiecto materiali, motiuo formali, tune absque dubio talis
197쪽
timor erit infinitus. Contra vero, s consideretur non totus effectus formalis sanctificationis , qui consurgit ex humanitate sint itate increata Verbi,&vnione hypoliatica,tat ut dicit solam humanitatem eum unione hypost.sanctili eatio humanitatis erit finita i quia tamen etfectus formalis non potest praescindere a forma aqua principaliter derivatur; ideo si sorma est simpliciter nihil ita , etiam effectus formalis includens talein formam erit infinitus.
Quaena sit Gratia Capitis in Christo,&quorum sit Caput t
gelorum, atque adeo totius Ecclusae, tam militantis, quam triumphantis res est de Me,ad Ephes . q. s s. ad Colog. i. a. dicitur autem caput Ecclesiae ex . om. 3. Parte quaest. 8.art. I. triplicitcr. I. ratione ordinis; sicut caput eth principalis pars hominis, ita Chinistus Eeclesiae, ob summam propinquuatem ad Deum. a. ratione perlectionis sicut in capite vigent omnes sensus . eum in reliquis membris solus vigeat tactus ita in Christo plenitudo omnium gratiarum, ex ε/PR. Epist. Π ad Dardan sine. . ratione virtutis sicut a capite derivatur omnis motus sensus in membra ita a Christo Oinnis mo-.tus virtutis in mystica membra Ecclesiae Ratione cuius influentiae dicitur proprie Christus caput
Ecclesae, Dan. r. 'Depleniluam ram nos omnes acce-
ρι- . nam sicut omnia membra ex capite hauriunt vim&motum sentiendi; ita omnia membra mystica
Ecclesiae motum latiae, qua se moueant ad opera
Dicitur Christus potilis eaput, quam cor: nam, ut levi mari quast 12 memb. aart. I. cor est ori-q m go,in principium operationum vitalium, quia in eo generantur spiritus vitales , qui sunt pruicipia vitae vegetantis caput vero operationum animalium, quia in eo gignuntur spiritus animales, qui sunt principia vitae sentientisci operationes vitales imperio voluntatis non subiacent, sed exercentur naturaliter;animales voluntati perfeci subiaeent: Chiistus autem influit in myrica membra Ecclesiae, per voluntariam,non per naturalem susceptionem supernaturalis influxus gratii unde merito
potius caput,quam cor appellatur. S. Thomas citat. ad 3. Caput, inquit, hase mansesam emιnentιam restentu exterio m membrorum sideor habet quandam an entiam occultam : O. eo cord co aratur
Αn seu Christus dicitur eaput Ecclesiae , dici
ρ ι .m sic interpretatur Mumembra dependensia de Chrιιrum ius o membro .quod quidem aecιt- membrum secundum. m. humanitatem, secun m era m praecipue iucitur δε- cum caput nam secundum dimnιtatem non habet rationem membra, aus partis eum sit commune bontim
dependentiam reliquis membris eiusdem corporis quam expressit Aps. I. ad Corinth. I 2. verbis, quibus iit urcit. loco Angelicus i Non potest autem
rum qui pedabusinon est mih necessari'. din igitur Christus, etiam ut homo,nullam dependentiam habeat quoad vitam supernaturalem gratica membris mystiei eorporis Ecclesiae, non potest i conuenire ratio membri,etnmsi illi conueniat ratio rapitis: quia caput non impoliat in sua ratione explicita dependentiam a reliquis membris . sed potius eminentiam virtutem influendi vitam in illa sub qua ratione ratio capitis attribuitur Christo. Cita s. tu autem Iocus μι duas habet interpret una est Aus λι-nselm. ineundut τὸ de sintro, non reseratur ad
Christum, sed ad Apostolum: ocembra supendentia de membro, dest, de me qui sum meim membrum Christi, ostias mihi, sicut digitos manui a sereremtim corporeμου. Altera est, quam cum OG-mis o abdis Parras sequitur in hune De Benedictus Iustinian.ut idemst de membro quod ex parte, ut ex Graeco colligit Ecumen. v umque locorum sint Fideissunt corp-Chriin vos autem Ora thi membra ex Parte neque enam sol est tota
corm , sed membra sis , sed ear re omnia, sed ex
Dicrs esto Christus vi eaput Eecles non pos c. st diei membrum eiusdem, quia ut se nullum in Dicas. fluxum hali rita membris Ecclesiae, quod ad rati nem membri requiritur diei saltem poterit membrum Ecclesiae . quatenus ut homo subijcitur sibi ipsi,ut Deo altiori capiti Ecclesiae. Sie enim Christus vi homo includitur in Ecclelia,cuius caput est ipse vi Deus, sub qua consideratione Christus ut homo, ae membrum Ecclesiae aecipit influxum a Deo,ut a nobiliori uniuersaliori capite Conce- .do, sub hae considerationes, Christum ut homi Mo. nem esse membrum Ecclesiae, sub qua concedit S. Thoman talist is vis. 1.art. et ad irim. fortasse in hoe etiam sensu concessit cu. M Corinth. nego tamen sub hae eonsideratione dissicultatem istam agitari,sed in alio sensu supra proposito, an scilicet vi eaput Ecclesiae dici etiam possit membrum eiusdem , ex proportione capitis naturalis, quod simul est eaput, di membrum eiusdem corporis naturalis.
Atque haee sere certa: Illa magis controumsa: An s. Christus si eaput Ecclesiae secundum naturam hu-- ν manam,an secundum diuinam, praesertim respectu ρομ n
angelorum. 2. An sit caput angelorum secundiim . . Maia vitain sit pernaturalem gratisis gloriae essentialis, ai--.an secundum externam dumtaxat gubernationem, Duma accidentales illuminationes 3. Quorum homi vinum&angelorum Christus si caput, omni simne,
an aliquorum tantlim Perquam gratiam,substantialemnes, an accidentalem Christus sit caput Ecclesiae Quoad primam Suarchse. dist. 23.se I. i. aect I .asSirmat ad fidem pertinere, Chi istum esse ca- put totius Ecclesiae scilicet secundiim naturam h ἐ-nianam, ex illis ad Ephesa. Orit tuensa exteram suam in caelesta , sisyra omnemprincipatum G po
testatem,stvι-em,s dominationem ' omne n men quodnο-natur non solam in hoc saeuis,Metiam
an futura: romnis subiecit sub pedibus Din. ι 18μm dedit caput supra omnem Eeclesiamique OUM Z sim. Praemi rat autem immessiate ante , .sistam istum a mortuis. Ex quibus tas Fonscitur Syllogi simus Secundum cam naturam γνοφ hcstatur, Christum constitutum esse caput totius Ecclesiae. secudum quam fuit a mortuis 1uscitatus suit Christus
198쪽
stus a mortuis suscitatus seeundim naturam hu-a inis. manam,non diuinam ergo secundum naturam humanam,non diuinam, testatur, illum eonstitutum esse minit totius Ecclesiae. Vatque 3 part distur 68 eirp. 3. Etsi ad fidem spectare putet, Christum esse caput tam hominum,quam angelorum ad fidem tamen pertinere non censet, illum esse eaput Angelorum secundum naturam h limanam Deum hoc sit inter eon- paliter influit in membra, estque eaput illorum. Nee desunt pro hae sententia Patrum testimo nia. Vnum sussiciat selm in x eaput ad bes sit 'ubi explicans illa, Omnia subiecit si pedibus eius. ita scribit Non solum subi mauit eum Patre β- per omnes choros angelorum, vespersona , sed etiam omnia subiecit sub peiuri eius. - ibtud ne ἀ-
conculcatur, o contuleant resistere non potest esse
Orras. π trouersum MuIti enim Scholastici, quos ibid. ci omma imperis potestati Christi seisiecta Dnt, Otat, negant, Christum esse caput Angelorum illi contraire non valent. Et paulo post Ver eris, secundum naturam humanam. An autem sic inquit , intelligimus humanitatem eius quia sicut de fide, Chlistum saltem respectu hominum es ,edra sunt inferior pars eornru nostri, Me humanitasse caput ratione humanitatis , ibidem non de is inferior natura Christi. Vnde eoneludit, Chri- finit. stum ratione humanitatis constitutum esse ea pue o, quod ad angelos attinet, non cense super omnia bona Ecclesie, his verbis r Et ipsum rem esse de fide, ut Christus stilloruri caput ratione humanitatis Leo quod multi Patres aper te pronuntiant, Christum esse caput angelorum ratione diuinitatis: quin lorem Pauli, a quo ideolligi posset, plerique Patres explicant de Christo ratione diuinitatis Attianasii strat.contra gentes fine et Chrysostomus iamia.I. in eap. I. ad Ephesfine rium, inquit, Omnibus potuit capuτ, quod ad earnem attinet, nempe christum, ct a furiis hominibus , hoe est is a Mel aliud deae prin-
ει - , ct iaminibus. Hu quidem id, quia est se-
cmet vim carnem, Euaistem Deum Vertam. Et ho-
mil. 3. fine verba Apostol. Supra omnem principatumine explicat de euectione supra omnem Principatum QPotestatem quoad dignitatem gloriae sublimitatem Ambrosius in cap. I.ad Ephes Patrem, inquit, duit Filio omnem creaturam seu ieris , ut quia omni m Uu-fecit, me omnium caput 'o dominus seu isti omnia subiecit, quando aliam ante omnia genuit, viper i Wmferent, qua
non erant. Omnem Eccusam dicens, simmatim to- linearu e R. O in terra, ut is
, hunc esse, per quem facti a Deo sunt. Subi
enim issi quasi ea't membra , ex quo tra- iginem, ut omnia in omnibus adimpleantu .
Alij Patres eundem locum cum Chrasommo explicant de dignitate Christi secundum humanitatem quoad gloriae sublimitatem. Caeterum etsi
Dominum, qui tanto tam potens, tam subumatus est, dedit non ex merito nostro, sed sta sua grati.
eaput super omnia bona virtutum Ecclesia, τι σῖμequi ct fons esse omninm bonorum Ecclesia, et sitra omnia membra Ecclesia, ut 8se maiorum est minor Idelium caput esset.In quo nota I his ver In eis bis Anselmum non modo Christo tribuere di-simoniognitatem honorem super omnes Angelos sed noto Metiam illi tribuere imperium de potestatem supra eosdem . cui imperiois potestati nequeunt ipsi eontraire quae indignitas propria capitis a quod hoc imperium&potestatem tribuat Christo ratiq-
ne humanitatis. PATRE; autem pro contrarii sententia itari
explicari possunt de dignitate capitis non quoad influxum moralem directionis, gubernationis spiritualis in membra mystieer sibi eolligata, sed quoad influxit physicum conseruandi, Meo perandi eum omnibus creaturis , ratione dominη uniuersalis, quod iure ereationis Christus ut Deus
habet in omnes res ereatas Hanc interpretati
nem colligo . ex eo ood crisatis Patribus Athanasiusis Ambrosius absolute negant, Chri Athanas stum ut hominem esse aput etiam hominum amisse quod vim x, de spirituali influxu dueetione ad vitam, negari non potest. a. illam insinuant verba ipsorum isat. Deo. Attianasius Christum Ecclesiae caput nobis deseribit sic si uim omnipotens, omnino integer, u De. -
An.-maxe sententia quoad angelos de fide non sit, cer ratio omnovi incumbem, αυλεαιμ vires expli-α-- tissima tamen est authoritate Scholasticommale nr, si stram omia, tumqa. oeulis appinent, tum
quam communiter docent in .d in t. is est Tiamid Deum S. Tiam.3.paraequast. 8.artis.a Ratior seu ex angelis&hominibus eonstituitur una Ee-elesiarita unum debet esse caput omnium erat, ut mox, Christus secundit naturam humanam est
caput hominuma ergo idem secundiim eandem naturam erit caput angelorum. Et sane ad Christi dignitatem spectat, ut ei, etiam qua homini persectὸ subiiciantur angesi non modo quoad externam gubernationem . propter quod
Nebr. I. omnes dicuntur amisistrator Spiritus, verum etiam quoad internas mentis illuminta
Nastu obstat, quod Christus non eonueniat in riatura humana eum angelis tum quia de ratione capitis mystici non est, et sit homogeneum meiusdem naturae eum membris aliouu neque Deus a cuius natura plus distant angeli, quam a natura humana Christi, posset esse mystieum e
put eorum. Tum quia ut S. - Ἀ-staitat a ricuι .adia Licet Christus non eonueniat speeisce eum angelis, conuenit tamen generice ratio-i intellectualis, secundum quem princi-
qua oculos sibie giunt, uniuerse in e continet constrangu,nimi, in tum Quantolia elinquit,sed omnia in omnib-singulantuati publice niues vivificas χου at Quae verba deseribunt tantum physicum influxum quem Christus ut Deus ratione suae omnipotentiae nabet in omnes creaturas Eundemi Ium indicant verba Membro umhane potestatem concedit Christo iure generati nis aeternae, per quam accipiendo eandem naturam Patris simul accipit eandem potestatem, physieum dominium in omnes creaturas. Negati enim non potest . Christum ratione diuinia laus altiori iure esse caput Ecclesiae. Sola e ba clibus Dam hanc interpretationem non admit CLIM.
Quod attinet ad Christum, ut hominum caput, t. omnino censeo de fidGillum ratione naturae huma Da Masnae esse hominum eaput. Quod non solum verbissi stat. d culta Aniue m. led etiam alijs verbis, paulo antὸ Elarius: Et super omnes istas exaltatm est secun A. P. dum humanitatem suam Chri .qui est caput nostrum, misum mutor nos membra eius usine adsorum societatem, est ρη aqualitatem pertingamus. Eanum veritatem docuit AugU.
199쪽
August.in Em hir. cap. 6. bis verbis: Deus ergo habitat in templo sera non solam Spiritus S sideruem Pater, Fusus, qui etiam decorpore sole quod DE est aput Ecclesia, qua in homini es,ut se i in om-mbin primatum enens, ait,soluuetemplum hoc, ct
tres passim. Et rationes adductae pro angelis, a sortiori concludunt pro hominibus;cumr pectu hominum Christus, ratione hunnsanitatis subsistentis inpersona Verbi habeat omnia ad dignitatem capitis requisita. Disticultas est in ostendendo,hoc esse ε. de fide. Pro quo nota; post e liquam propos esse de ys 'M sta, i ut eYpresse reuelatam a. ut per euiden
t tem illatam ex principij nile deductam' expli-
' ρμ' eis, nim licet eadem verita ut euidenter dedu cta ex principijs fidei, si tantum conclusiotheologica; utramcii explicata per deductionem, est asseristio Fidei: nam ut se implieite& virtute reuelatur cum principio immediat reuelato,unde accedente euidenti deductione, eadem fide tenemur credere principium Leonclusionem. Esto igitur haec, ritas non sit de fide primo modo, erit secundo,ut explieatae videnti deductione ex principijs,immedi te reuelatis sic ostendo. De fide est, Christum esse principium merit rium respectu hominu in in ordine ad salutem aeternam,non ratione naturae diuinae, sed humanae subsistentis in persona diuina ut certum est, quod sith ὀminum saluator, scilicet per opera apud Deum meritoria salutis nostrae ab humanitate Deo ex hiis bitat ergo de fide est , Christum esse eaput hominum,ratione naturae humanae &e. nam non alio
modo Christus dicitur caput Ecclesiae, quam per influxum gratiae gloriae in membra sibi mice coniuncta&colligata;ex Tridcnt.1 6.eq.I6. Maei Christus IEsus tanquam caput in membra, ct -- quam vitis palmites,in ipse i scato ingue viri
is rem in t Hune diser sum expressit et in
Dan i Ra Concum ensis confutat primi art.' comm-.subs sim utraque specie .a emis propositi, his verbis: Propria ratio eapitis accipienda est ex propria operarione ' eiusde- maxima Memi propria operatio C Hrabominas secundum uam ver proprie est equi Eu a, est saluare a caua operatu ne anauam Hamaxim propria, proprio vocabulo ac nomιne nuncu-
pars M DIE sus, quod sim est quod luator uu rumcumque igitur etsi Mistinis Misator erit, insinane caput ex quoi in propria operatio est, salua re sedi est Saluatis ommum hominum, maxι- μῶ m, ut ast Aristo ad Timoth. q. Ergo est Christin est pat omni hominum, in maxime Hd
Q. DIC Es ex hoe ad summum colligitur, de fide tantum esse, Christum ut hominem esse caput iustorum, nam cum his tantum Christus ut homo, est mystice eoniunctus, ut caput cum membris: quae mystica eoniunctio uti requiritur ad constituendum unum mystieum corpus ex eapite membris, ita requiritur, ut Cnristus dici possit influere in illa vi eaput in membra desectu euios mysticae coniunctionis non dicitur Christus vicaput influere in eos,qui sunt extra Eeclesiam. Resp. Sat esse,ex hoe discursu esse aciter probari, de fide esse , Christum vi hominem esse caput hominum indefinitὸ neque enim plus probari contendimus. Caeterum , quorum definite Christus ut homo
sit caput constabit ex3. controuersia. Deducitur, Christum ut hominem non modo esse caput nostrum quoad animas, sed etiam quoad corpora SNom. s. pari.quasi8.art. 2 exise ad Phil p. 3. R
Capitis in Christin quorum,sci
ri claritatu . x eodem deducit Anselm Chri .stumno modo esse Saluatorem, a caput animarum, sed etiam corporum,quia Christus ut homo, Ratis. non solum influit in animas vitam gratiae&gIoriae; sed etiam incorpora gloriosa quatuor dotes, elaritatis, subtilitatis, agilitatis .impassibilit iis consequentes ad gloriam animae Instas ergo Christus, homo non est caput corporum Viatorum, sed tantum Beatorum. sp Esse etiam Vixtorum qua per internas illustrationes motiones animorum mediate etiam influit in eorpora , rae- nando& moderando eorum mordinatas concupiscentiis circa obiecta sensibilia. Quoad a controu. Aliqui putant, Christumut s. hominem non modo esse caput angelorum, 'o--C-minum, quoad influxum vitae supernat gratiae gloriae, sed etiam quoad influxum vitae Muralis ,-s...ia quia Clit usui homo,non solum est principiume ais, ritorium gratiae&gloriae hominum angelorum, s.frenat. sed etiam 4nis omni oen creaturarum; nam omnes creaturae vi praesentis decreti conditae sunt propxς M.--οChristi exaltationem Dergo Christus, homo ut ..is principium meritorium, non sollim est caput ho is iariminum&angelorum quoad esse supernaturale Eratiaevi gloriae sed etiam ut finis est caput eorundem secundum esse naturale. Addunt alij, Christum ut hominem esse eaput omnium erraturaru per physi- eum influxum in illas Contra vero alij opinantur, M.
Christum, hominem esse tantum caput homi a.Opim . num quoad gratiam,&gloriam essenti alam ange lorum autem solum quoad externam gubernationem,&accidentales illuminationes, tandati in eo,
quδd Christus ut homo ruit in aeterno decreto Dei pr destinatus post factam electione Angelorii. tam ad gratiam qua ad gloriam: addunt,neque fulsis eaput gratii donorum, quae collata sunt primis Parentibus in statuannoeentiae, ante praedestiis nationem Christe, quae decreta est dependenter a peccato ipsorum, praeuis cientui visionis, quae sicut supponebat ecatum absolutet futurum,iracon .sequenter supponebat dona gratiae collata ante
peccatum, ud peccatum ipsum euitandum.
Alii docent, Christum ut hominem esse caput is hominum NAngelorum, non quoad esse naturale, 3. Opimo. sed quoad esse supernaturale; non solum externae G - - gubernationis,&accidentalis illuminationis respectu Angelorum, sed etiam gratiain gloriae essenisti sis. Quae sententia probabilior est,&sequitur ex diffut. . ubi docui, praedestinationem Christidecretam esse ante omnem elecitionem, tam hominum, quam Angelorum, ante ullum praeuissim peccatum absolute futurum, sed tantum sub condiatione futurum. Quo posito, potuit Deus omnem gratiam&gloriam, tam Angelis, quam hominibus decernere dependenter a Cnristo, tanquam capiate omnium praedestinatorum si hoe potuit fieri vi
praesentis decreti, dieendum est . ita factum essercum id redundet in maiorem Christi dignitatem,&nostri capitis exaltationem Caeteram eis ibidem eum Ruperio docui, Christum vi praesentis deereti D. praedestinatum fuisse finem omnium creatur rumicysi. hine tamen non sequitur, Christum ut hominem esse eaput nostrum uoad esse naturale.quod simul cum alijs creaturis conditum est propter gloriam exaltationem ipsius tum quia alioqui Christus ut
homo, esset caput hominum etiam damnatorum i m ccreaturarum omnium, etiam insensibilium, quia in omnes creaturas, etiam insensibiles, finalia
ter influit; cum omnes sint conditae propter ipsum ut finem proximum. Tum quia influxus capitis in membra , non est quicunque , sed causae essi-
200쪽
Soamamsit gratia Capitis in Cli in quorum m. 81.
efficientisibysicae,vel morali in suo ordine prin Dei bilem per eorum parentes , coniungitur Chri-cipalis. Vnde Tradent eum si s. 6. cap.7. statuisset,istus eum a iuulis tam intra, quam cxtra uterum Christi glociam esse causam finalem nostrae iusti l matris existentibus. Cum damnatis vero nullo pa
ficationis, cap. 16 dignitatem eapitis Christi, non definiuit per influxum causae finalis,sed emientis. Et colligitur ex influxu capitis naturalis qui non est finalis, sed effecti uusci Christum, hominem physice influete in res ereatas . sine fundamento asseritur. Ad fundamentum secundae, constat exdnut. . de ordine, quo decreta est Christi praede
Quoad tertiam Controu nonnulli opinantur, Christum ut hominem esse caput hominum, et-.; -- ram damnatorum. Fauet mero=ra misi .eap.ad E- h. iis. Hef me, ubi e plicans,qu: d sit Ecclesia, euius ea- aliam dam put est Christus, docet, illam constare ex omnibus creaturis rationalibus, ac proinde etiam ex damnatis Fundam. etiam in eos Christus ut homo influit, vel conscruando in illis habitiun supernat s dei; vel conseruando in senere ause finalis aut cia sectivae esse naturale ipsorum , ut caput omnium creaturarum per fluxum finalem, vc cstcctiuum, et F. Sed nec velum cst, ut a. tom manere in damnatis R 'φ-δη liabitum fidei supernaturalis estoque maneat, ad- hue ratione illius non dicetur Christus ut homo, tanquam caput in damnatos instucre,quia non manet in illis operativus sicut ne ratione characteris supernaturalis, cum nee in illis maneat operativus, sed tantum in dedecus es notam male exer- ptisain citae potestatis Nee Hieronymus est pro hae sen-Πi νε tentia: nam, ut patet ex eontextu per, cunctis creaturis rationao , non intelligit,nisi eas,quae ex
Christo apite aliquod vItae supernaturalis incrementum haurire possunt.
ιν. li putant Christum ut hominem non esse quidem eaput ad insevd d natorum, esse tamen caput paruulorum ad limsum damnatorum, qui hinc sine baptismo eum solo originali decesserunt: quoniam etiam in hos Christus ve homo influid aliqua dona naturae indebita; quae sui passione eis promeruit: nam quicquid est naturae indebitum etiamsi sit ordinis naturalis, nobis datur per chri-Sed contra Christ uso homo non di-
estvr tanquam caputonssuere,nisi in eos, quos per talem influxum aliquo 'Odo dirigit in vitam aeternam: at ad limbum damnatost nce acti ,nec potentit,ad actum redueibili, mystice sbi colligatos habeat. Vnde nen christum, hominem in illos
influere vllum donum naturae indebitum; secs potius t Deus exercendo munus Authoris natura- Iis.supplet in illis ea, quae causae particulare praestare iubuissent. Caeteri eum S. Doct.3 D. quas. t.3 vertiis aepiobabilius a virmant, Christum ut hominem esse --- caput hominure, tam viatorum omnium, quim purgatium,ac ruentium.& angelorum beatorum, non autem ingelorum vel hominum ad inseros, vel ad limbum damnatorum. Fundam.cgim omnibuς ω lismis Christus vi homo, tanquam nix cum membris, est mystic cohiunctus: eum beatis per gratiam consummatam, in quos influit actum vitae gloriosae eum iustis viatoribus iurgantibus per gratiam viatricem, in quos influit vitam supernaturalein haritatis reliquaeum virtutum infusarum4 cum peceatoribus fidi libus per habitum fidei insusae, in quos influit motus super naturales fidei,& spei cum haereticisin sentilibus coniungitur per potetiam ad actum reducibilem, in quo, subinde instuit motus gratiae excitantis vide proprei salute.& mediis ad eam eonsequendam
cogitent. Per eandem potentiam,ad actiam redu- Incar time m. I.
Eho ut caput eum membris mysticu Christus cόniungitur Leonsequenter nequeunt illi aliquem capitalem influxum a Christo homine participare; nee sunt membra Christi, consequenter nee Macr. Christus, homo est caput illorum non desectu virtutis capitalis in Christo, sed desectu mysticae
OBoi qm Redemptor nostro propinqui steter Mnt, .QΓιώων. ei quasi ρα- capiti inbasierunt. Quos quia Martyres sim secutι.ceniuncta brach a pector fuermit.Q.ibin dum Pastores est Do rei sit mi sim per bona opera manvi brach, inhaeserunt. Dic Est haeretici, & gentiles nullo pacto cum a. Christo capite colligantur rergo non possunt esse mystiea membra Cnristi; per consequens nec Christus m3sticum caput illorum .R csp. Non esse colligatos accub, sed potentia ad actu in reducibili: quod sullicit ad mystieam colligationem membrorum eum capite. Nam hoc interest inter aput nataturale,&mysticum Christum; qudd illud uont ibet rationem capitis respectu membri aridi, ver ab seisit: hoc autem, quamdiu membrum habet aliquam potentiam ad vitam semper respectu illius habet rationem capitis quia caput naturale non habet vim progignendi sibi membriam, sed tantum conservandi vitaliter mouendi per continuum influxum spirituum animalium.Christus autem vi mysticum caput, non solum Labet viri tem eonservandi & vitaliter mouendi motu vitae supernat membra sibi actu coniuncta, sed etiam
procreandi sibi alia membra, potentia tantἡm sibi coniuncta. - Dubitari autem potesti Ati eium Chrssius thoinό si eaput angelorum malorum, dum sue tu hein vita Resp. Affrinative nam etiam illi, in mea sententia receperiint gratiam deperia enter ameristis Christi Meonsequenter edam illorum sui emysticum caput Christus, homo Ratio ut citato loco Angelicus hoc interestanter membraeorporis naturalis, Se mystici, qud Lilla sunt omnia. simul; haec autem non sunt omnia sinul pr inde nil derogat mysticae eoniunctioni membro rum cum capite distantia temporis later mem
de caput. Dicis non fuit Christus ut homo ante Incar M.
tiae,&lupernat.ὰIdm mistu,nes. Resp. neg. conseq. nam respectu eoru rei dumtaxat donorum dicitur Christus ut hom6 ante Incarnationem esse ea putangelorum, quae data sunt illis dependenter a Christo. M a principio meritorioihaee aute sunt sola interio a dona gratiae indebita ipsorum naturis, non tem externa gubernatio debita eorum naturis: Glus Christus ut homo est tantum eaput post In-Hrfinionem, adietsectam subiectionem, sub oia inationem , angelicae hierarchiae a Christo ea