장음표시 사용
241쪽
hi quod Ambrosus est.dixit Et sequestrata delectatιone Aulmtatu terna, tia, meae infirmitatu a citur Mad Hebr. n. Qui proposito sibi audio sustinuit crucem. nempe cum posset tantum frui delectati ne diuinitatis,& gaudio, quod de visione Dei e tista rasus
piebat; sentire tamen pro nobis voluit tristitiae, litoris, angorisque affectus nec ratione praecepti ad eos obligabatur,sic Iantum ad externam corporis mortem sustinendam: quam sustinere potuisset, absque lio intono, tam rationalis quam sensiti-ui appetitus,tristitiae affictu. Quippe qui ratione gaudii beatisci impedire poterat etiam in appetitu senstiuo affectum tristitia, manente tantum in eo sola cognitione sensos externi doloris. Ex dictis sequitur . naturalem illam repugnantiam quae inter gaudium beatiscum,4 tristitiam reperitur, suisse voluntarie ab humana Christi voluntate superatam, cum aliqua exigentia connaturalitatis, ratione status viatoris, in quo Christus erat costitutus Caeterum negandum est.obiectum
tristitiae in praesentia gaudi beatifici, nullam hahere vim& esticaxiam ad effectum tristitiae in v luntate beata Christi excitandum, sed tantum ad illum naturali telis necessario excitandum. Nam haec motiva vis voluntatis ad tristitiam , est ipsa obiectiva malitia, quae per gaudium beatis cum non tollitur, sed tantum impeditur, ne apprehensanatui aliter ac necessario moueat voluntatem humanam Christi ad affectum tristitiae. Dic Es: minus bonum in praesentia maioris boni non habet vim mouendi voluntatem ad prosecutionem sui ergo ne motivum tristitiae in praesentia gaudi beatisci habebit vim mouendi voluntatem Christi ad affectum tristitiae. Resp. I. neg.
antec. nam potest voluntas ex duolnis bonis ereatisrropositis pro sua libertate eligere minus. relicto maiori ac proinde moueri ad prosequendum minus bonum in praesentia maioris boni, ut 3.tom. Resp.2.neg.conseq. nam in priori casu voluntas debet alterutrum ex duobus bonis propositis eligere; 'nia tanquam essentialis appetitus boni,naturaliter propendet ad maius bonum, ex duobus bonis sbi propositis, naturaliter eliget maius. In posteliori vero non debet alterutrum cligere, vel
gaudium beatificum vel tristitiam; se enim absque dubio non posset prae gaudio beatisco, tristitiam eligere; quia gaudium beatificum necessario, tristitiam liber humana Christi voluntas elieit sed
utrumqtie laudium elitristitiam fmul. Quo pacto nulla est repugnantia, quin retento gaudi bea. tifico, libere moueri possit ab obiecto tristitiae. 2. Longe aeriores fuisse hos astectus tristitiae 4oloris in Christo,quam in nobis:tum quia in Christo sucrunt voluntarie excitati ab immenso amore,
quo erga Deum, homines Christus flagrabat: proinde probabile est, illos eliciissse ex Limma apprehensione, & maximo conatu , quo poterat. In nobis autem naturaliter excitati continuo leniuntur per oppositas rationes&motiua, quae priuatus amor nostri ad illos mitigandos naturaliter excogitat Christus autem nulla adhibebat motiua ad eos voluntarie excitatos leniendos. Tum quia tanto erant huiusmodi affectus in Christo aeriores, quanto longe profundius, quam nos, penctrabat
illorum eausam. Nam quis profundius ipso penettrat, aut penctrare potest, eausam tristitiae, quae concipitur ex olfensis contra Deum, quem in seipso videbat, iropter se summe amabat' quis profundius ipso penetrare potest causam tristitiae conceptibilis ex aeterna ruina hominum, utpote qui in seipso proprio experimento alte perpendcbat sum-
mam illam faelicitatem.qua propter peccata tot hominum myriades essent priuandae tDico . Fuit in Christo verus timor sensibilis. Est eerta, tum ex illo uniuersali principio, quod
vi agrimi consensu,wjura, tradunt PP. Concilia, Christum ad experiendam assum piae naturae veritatem, in seipso sustinere voluisse omnes innoxias passiones naturae humanae,iuxta illud Hebr. . Tentatum per omnia pro similitud ne absquepeccato.Tum specialiter ex illo Mare I4 Et coepit pauere emt dere. Quia enim, ut Theophyl in hunc locum apud S.Thom .in sua Catena,abinistrat hominem,aοι-- miti naturales propriemes hominis,pauere, st adem, ntristari naturaliter. Ad yrationem dub con s.cedo, non posse timorem cssicaecm, de quo tan ra tum est.2. reor.Philos habere locum, bis ulla cst spes euadendi malum,quod timetur; nego, noI Pol is, se habere locum timorem inessicacem, qui concipi potest, etiam de mal certo ineuitabili ut constat de eo,qui ad saluandam propriam vitam, certo decreuit se proiccturum suas merces in mare,& tamen eas proijcere timet.
Dico .Fuit etiam in Christo timor filialis erga NDeum. Est certa tum ex illo principio quod in P.Misa. Christo suerunt omnia septem Spiritus dona, inter quae est hic timor filialis,ut constat ex Isia II. Et replebit eum Spiritis timoru domini. Tum quia Christus cum gratia habituali accepit omnes habitus infusos,ut proprietatcs illam consequentes Ad s. q.rationem dub Resp. I.timor filialis non est tan Ada. ratio, tum suga mali culpae,ut a se commissibilis sed etiam vi commissibilis ab aliis: nam filius inhumanis filialem timorem erga Ritrem exercet, etiam quando propter reuerentiam Mamorem eiusdem,timet, ne
ali illum offendant Christus igitur eis timers non possi,ne patrem propria culpa offendat, propter eundem tamen amorem leuerentiam tim
re potest,ne ab alijs offendatur. Dic Ec neque Christus timere potest, ne alii M. Destiti offendant, cumuerto sciat, quinam sint Deum offensuri: timor autem,saltem emcax,est de re incerta Nego antee. Ad Drob. esto Christus au . certo sciat,quinam sint Deum offensuri:sest tamen, se posse illos impedire, ne Deum offendat: multiq; sunt oratione xprecibus,ex hoe filiali timore erga Patrem a Christo susis, efficaciter impediti,ne Dcii offenderent, qui alioqui impediti non essent. a. o. Nego, humanam voluntatem.Christi nullum possit A a. actum filia sis timoris de malo culpae, non qti idem
quod de secto possit a se,ex suppositione quod iamst hypostatice unita Deo committi, sed quod committi potuisset, si non fuisset hypostaticEvnita Deo.
possibilia, apprehensa vi possibilia, aliquem affectum smplieiseomplacentiae,vel displicentiae exercere:ergo multo magis circa ea, quae sunt simplici ter possibilia, uti est, humanam naturam Christi peccare potuisse, si non fuisset hypostatic unita Deo. Nota hunc timorem filialem exerceri posse ab anima absque ulla passione amictiva elim ille de facto exerceatur a beatis,&ab ipso Christo nunc in gloria existentrie reucrentiali amore in Deum,abique ulli anxietate duplici modo supra expli
. Dico . Fuit in Christo affectus irae.Hae non est de fide, sed aut horitate Scholast certa, quam αμνι io sis
tradit S. Nom. p.quast. I pari. o.8 reliqui I rist. Ie.ex illo Ioan. 2. Et cum fec1st,nempe IESUS . a sit sagellum defuniculu,omnes eiecit de templo ivbd:t Euang. recordatisunt vero disclyti eius, quia scriptum est: Zelus domi tuae comeis me; scilicet I r
242쪽
Dist. m. De a nitis anima a Christo assumptis.
phetiae de ciuisto Zelus autem quaedam species irae
est . quae teste STtim. I. 2.quast 28 ara. q. X vehenientia amoris oritur: siue, ut illum apud SNom. in cit. Ioan dc finit Alcumm GP quiuam feruor animi,quo mens relicto humano timore,prodronyisne veritaria accendiim . Ratio nullum defuctum humanae
Christinarii rae repugnantem includit hic affectus,&io ste exerceri potcst nam ut est. Η.docet S. Doctor, ira est appetitus repellendi iniuriam sibi, vel aliis illatam,ex tristitia causatus potest autem quis honeste virtuose iniuriam sibi, vel alijs illatam, secundum debitum ordinem iustitiae repellcre ac propulsare. Di CE s sequitur, etiam in Deo esse affectum irae; dicitur enim iratus et Exodi q. Datin Domin- an Mysen: a. Dimite me, ut irascam furor me
contra res.ad Rotn. o. Devi volens ostenderes msuam,
csaepe alibi. Concedit Sequelam Suarer relict de Iustitia Dra1M. s.citans pro se Lactant m. Negant communiter ali cum S. Nom. I. parte quast. m. ame. r. ad 2 quae Sententia piobabilior est. Nam ira inuoluit tristitiam, non modδ ut causam,ex quao iginatur,vcrum etiam ut obiectum est enim ex Philos inpetiim vicissim dolorem inferenda, siue ut Nyssenus apud V surc dist. 62. cap. Τ. petιim re- cruci-ι. Repugnat autem Deo tristitia; ergo &ira. At occurrit S ree,tristitiam ineludi in ira ut obiscium materiale,non ut formale: potest igitur Deus
habere hunc affectum vindicandi tristitiam nonsbi sed iustis, amicis illatam. Sed eontra nisi affectus vindicandi iniuriam sbi vel alijs illatam,
includat respectit m ad tristitiam a se conceptam, non habet rationem irae, sed potius acres iustitiae vindicatiuae, quae Deo non reptignat. Est igiturtiistitia, propter propriam vel alterius iniuriam concepta, sit obiectum materiale, tamen respectus ipse adtiistitiam a se conceptam, quam vindicarei, intendit ira,est obiectum sormale irae Ad .rati A s. iis nem dub.esto,Christus non habuerit affectum vin--- bit dicandi tristitiam a Iudaeis illatam, Ma se coaceptam,intuitu sui .habuit tamen affectum vindicandi illam iiituitu Dei, quod ad iram sufficit.Nec refert: qiid Christus non violenter inuitus, sed voluntarie tristitiam a Iudaei illatam acceperit quia sufficit,ut saltem ausa illius fuerit contra Christi voluntatem a Iudaeis illata. 16. Dico S. Fuit in Christo affectus admirationis. AP rata s. est certa auth.Scholai quam docent . om.3.parte quaest. IHrt.8.6ec. in . dist. s. 'Gquamuis non delint Recent.qui proprium affectum admirationis Christo negent. Pro quibus citari potest August.
do miratum fuisse s ristum fidem Centurionis, sicut Genesi dicitur Deus vidisse lucem,quod esset bona non quod aliquod instanum bonum Deo A. Ais os eluxeri sed quod persectum placuerit:eodem mo-ia uince do Christus.non est Centurionis fidem admiratus,
ut aliquid insolitum inopinatum, sed vi 2 obtimirandum esse significaret, vim adhuc est opin se
moneri concludit Omnes ergo tales mum ram non
pn iambat anima sunt Agna, sed docentis Magiaetra.' Setitit igitur ibi, hunc affectum non fuisse in Christo cum vero motu admirationis, quae importati9- opinatam notitiam insolitae rei,sed tantan sit nudoceret,quae,in quando admirari debeamus erum de mente Augustini infra deserenda non cle sententia communis: difficultas consistit in soluenda sexta ratione dub. Solvit illam Hassura. ἀθ.62 Dis,ti disting cum A gust. Epist. Io I duplieemad- 1 Tad mirationis affectum alicrum ortum ex re iuppi------ nata, hune negat Christo, cui nulla res poterat
esse inopinata, quippe cui per scientiam infusam
omnia patebant alterum natum ex re insueta, ram,qui esse potet absque ulla ignorant: a rei: cstque affectus delectationis ex rei magnitudine proueniens,& in laudem inclinans & hic tantum ex August.fuit in Christo cum fidem Centurionis miratus est. Neque enim On cit. s. seribis, eum reiugi rati potuit utere, sed ad iratis pro laude Guas erim em- par in populo Hebrae non Aparuerat. Quoniam vel Oadmiratio hoc modo expli ratri- , bui posset Deo. nam etiam Deus absque ullo dc
ex ignorantia rei simplieiter sed ex desectu tan Utum modi cognoscendi pei speetes aetentiam
ctu ignorantiae posset tem ratam an solitam au 4ι---ἰ, dare, addit ad affectum admirationis necessarium,isων. praeterea si e,vires quae ut rara insolita ab admirante Iaudatur, sit supra naturales vires ipsius. Quia igitur nulla res quantumuis rarain insolita excedit naturalem virtutem Dei,cuius omnia sunt naturales effectus & dona, ided non potest.in Deum admirationis affectus cadere: potuit autem eadera in Christum ut hominem euius vires naturaliter
spectatae superabantur a ramin insoliti fide Centurionis. Caeterum negari non potest, etiam prio ill . rem affectum adini rationis ortum non quidem Σ --δρο-
aequisitam, potuisse esse in Christo, ex S. -. Nam cum per scientiam acquisitam, quam sibi Christus ex rebus paulatim ae successu comparabat,non posset statim cognito effectu, simul cognoscereis causam,qui species acquisita, quaere praesentabat effectum,non exprimebat simul, cauissem sed solum illam arguebat, non secus ae in nobis; ideo vi huius scientiae poterat Christus admirationis assectum exercere, ut cognito nimirum per unam speciem mequistam effectu eum delectatio isne appetere, per aliam speciem ex rebus comparandam cognoscere causam. Nee obstat, quδd eandem rem persecte nouerat per scientiam infusam: nam seu non obstante scientia infusa poterat Christus easdem res nouo modo scientia acquisita cognoscere cita eadem poterat admirationis affectui cxercere.Patet,cur in Deum cadere non pos D.
st admiratio scilicet quia Deus nullo sciendi m do potest rem ignorare nullam notitiam accipit' 'a rebus, sed omnem habet a seipso, cum ipse sit
non solum eminentissima causa rerum omnium. sed etiam persectissima seeetes intelligibilis earun-δem, nullaque externa specie opus habeat, ut res intelligat Aristoteli concedo ad hune modum ad se ομι-- mirationis necessarium esse aliquem desectum, vel scientiae vel modi selendi. Augustini eis verba non negant simpliciter,affectum admirationis in Christo, sed tantum eum desectu scientiae qui modus
admirandi est etiam verusin proprius, di non tantum metaph OIicus.
De defectibus animae a Christo
Os desectus innoxios animae affictiuos Dis Mi a Christo assumptos, disputo de defectibus f 2-.noxijs,qui sine aliqua morali indeeentia exerceri non possunt, a Christo non assumptis, ut videamus num saltem de potentia absolutat tuerit illos, vel aliquem illorum assumere ut hine magis constet natura iei sectio unionis hypost. si neque de potentia absoluta potuerit aliquem
243쪽
Sst XXIV. GHstra anima a Christo non assumptu Secti, et is
motilem desectati se admittere. Duplex autem est desectus animae rationali qui de facto a Christo ac
sumptus non est,controuertitur tamen, an saltem assumi potuerit,peccatum. ignorantia: primus advolantatem, secundus ad intellectum pertinet.
Aulumanitas christi unita Verbo peccarepotuerit
SVppoNo de fide certum,nullum de facto in liuia
manitate Christi fuisse peccatum,neque originale, Laeca I. Cust nasietur exue Sanctum Ponitur hie n. nasinare pro cocipietur, ut interpretes adnotant: Quod autem concipitur Sanctum, peccatum non habet, quod eum sanctitate pugnat Neque actuale ex I. Petri 1. M Peccatum non fecit, nee snuentin se dolin amore em. Eandem veritatem definit VI. Synod--N. 8.longὲpost istic ubi statuit Christum habuisse hutnanam voluntatem impeccabi-d2M na lem. Quo suppostra, omnes DD. Catholici con- ueniunt, humanitatem Christi ratione beatitudinis,quam ab initio suae conceptionis accepit, peccare non potuisse.Sola controuersa est, an praecisa beatitudine, sine qua Verbum naturam humanam assumere poterat, peccare potuisset. PRIMA sententia amrmat Durandi in sed . I 2. q. a. AOq.I-rt. I. rol.I. L s. concLMar ra.dist. . q. Isne, Gabriel.HILI.quast. a. an. I. e Marm a. y
negat, easu quo humana Christi natura peccaret, Deum denominatum iri peccatorem eo quod non omnia praedicata humanitati sat tribui fiunt Deo, ratione communicationis idiomatum. Nam si Verbum assumpsisset filium Ioannis, non diceretur silius Ioannis, aut si assumpsisset naturam Luciferi, non denominaretur peccator ex peccato, quod Lucifer ante assumptionem commisit;sicut nec diceretur peccator ex peccato, quod haee humanitas dimissa a Verbo committeret in proprio suppositor
ergo nec peccante bumanitate, denominaretur Verbum peccare. Caeteri vero assirmant,e casu Deum denominatum iri peceatorem. Nam haec et tantum denominatio per communieationem
idiomatum, quae nullam ponit in Verbo impersectionem. Eandem ut probabilem approbare vide-.tur Her- in s. l. I. quast. I. ad argum circa μnem, dequitur ex docti in Sot an .dist.2. qu. I. est dist. i2.qu .vnis docentis,Christi humanitatem non esse impeceabilem vi unionis, sed beatitudinis,sine qua potuit a Verbo assumi. Fundam. natu ra humana Christi unione hypost. non est intrinsece mutata ergos absque illa peccare potorat, etiam cum illa poterit peccare. 3. SECvNDA negata.Magistra in η ust. Ia. Pona era.
natura humamasusieptione fere quodammoris arseria tabomini natinia,quae naiatam precarum possit -- mittere. Vbi ad unionem, non ad beatitudinem GP,,upiam ςrt humane Christinaturae impeccabilitatem.Eanaam M. de passim docent reliqui P. qui videri possunt m Minoud Recent. lligoex ZS Odoae 8 supra cis.in qua definitur, Christum habuisse voluntatem humanam impeccabilem.Porro impeccabilitas negat potentiam ad peccandum,ut patet:alioquis solum peccatum Concilium negare voluisset, non dixisset,Habuit humanam, intarem Nereabilem; sed potius,non habuit peccatum.Confirm .haeci opositio Humana Christi volώπια est imprecabitu contradictorie opponitur huic: Humana Christ ---ta est peccabitu: ceam aequi polleat huic: HOWs -- mana Ostro volunta injecta tu, quaκontradici rie opponitur a Concilio assertae.Video. respondeii posse, I.Conciliu tribuere humanae Christi voluntati imprecabilitatem . non ratione unionis, sed deatitudinis, qua eadem Christi voluntas fruebatur. Sed contra:ibi agitur contra Eutych.est Mono rhende duabus naturis 3 voluntatibus diuinat humana, in eadem persona Verbi ineonfuse copulatis: vi illius formae Concilium tribuit hunianae Christi voluntati impeccabilitatem,ui cuius eidem tribuit carentiam omnis peceat scilicet vi assum. ptionis,seu monis;Qeoniam tire., inquit, alteram
personam intellige creatam est ps humanarionem -- S. Trinitam non ass- stupropter Miner ahquid . . peccati dicci ,eum assumpsisse Concilium denique hane humanae voluntatis Christi impeccabilitatem refert ad regimen Verbi, non ad beatitudinem de qua in illa actione nulla mentio. Nam postquam asseruerat, adimam Chri sti nullum in se naturalem motum excitare misi ad nutum Verbi sibi sub sistentialiter uniti,sic testimonio Vsyni concludit:
remadmodum nostrum erem regitur, ct ornatur, atque ord natur ab interus nati, rationali anima nostra, ita erran Domino Christo tota humana ei ιν
conspersio scilicet natura Dab et k- Verbi auinitate semperie in omnisin mota Deo sλω erat. a. Concilium tantum de potentu ordinaria tribue R θεη re humanae Christi voluntati impeccabilitatem. non de potentia absolut , de qua tantum prima sententia. Sed contra tuum hane impeccabilitatem Concilium reserat ad regimen Verbi; cumque me inadsemper idem sit regimerisue de potentia ordina auctori a ria,uue de absoluta dicatur humana Christinatura peccare posse,eadem semper erit ratio imolieantiae a Coneilio assignata. Maior dissicultas est in asignanda ratione. PRIMA: sequeretur,Deum denominari peccatorem. Sed eontra:aduersarius non reputat absurdum, Deum denominari peccatorem per solam idiomatum communieationem, si aliunde non repugnat peccatum in assumpta naturi sicut nee est absurdum, denominari mortuum in assumpta huma
SECUNDA Vasique dius . 6r.ea'6.vmo hypost.est formalis svictitas, eum quia magis pugnat pecca- tum,quam cum gratia adoptionis implicat autem cum gratia adoptionis peceatum: Ergo a sortioricum gratia unionis. Caeterum eum gratia adoptionis solum pugnat mortale, cum gratia unionis pugnat etiam veniale; quia haec eonstituit subiectum naturalem filium Dei, winfinite sanctum sanctitate derivata ex ipsa Deitate, unita ut forma
morali seipsa sanctificante humanitatem. Sed con Gnιν tra: lieet haec ratio salvet,quo pacto peccatum ma nere non possit cum humanitate unita Verbo,non
tamen saluat, quo pacto committi non possit ab humanitate.&simul esse eausa destructiua unionis eum Verbo.Sicut licet peecatum manere non pos sit eum gratia adoptionis, eommitti tamen potesta filio adoptiuo, smul esse causa destructiua graistiae adoptionis.Respondet assura. cap. Meis non RU disposse humanitatem unitam Verbo, quamuis pos Vasium. sit homo
244쪽
ii Sist. IV De defecti anima Chi non assumptis Sectis L
sit homo existens in gratii peccare quia gratia unionis ex sui natura non manet subiecta actionibus humanitatis sed petit eon seruati a solo Deo independenter ab actitionibus humanitatis gratia vero adoptionis naturi sui petit conseruari inu- geri dependenter ab actibus humanis, quo fit, ut illa amitti non possit actione peccaminosa humanitatis, sicut haec;quia sicut illa non conseruatur dependenter ab actione ipsius,ita nee amitti potest peccat ipsius. Sed cointra: i. grati fingitur hoc discrimen Caeterliminudi uni h3 post non augeatur oppribus Christi uti augetur gratia adoptionis,est quia illa indivisibilis est haec diuisibilis 2 saltem posset Deus de potenti. absoluta conseruare gratiam unionis dependetnter ab actionibus humanitatis,& tunc posset humanitas unita Verbo peccare,&peccando unionem amittere, cum tamen P.
to Sciatistic absolutὸ negent, posse. Aliter respon-DUenritur dent ideo non posse, etsi peccato ditatuenda essetv I unio, quia sanctitas, qua sanctificatur humanitas
lar Christi a personi Verbi, excludit etiam omnem
potentiam peccandi;est omnium peisectissima,quae in genere sancillatis participi , excogitari potest: ergo ad eam pollinet excludere etiam omnem po
tentiam peccandi: alioqui in genere sanctitatis participatae excogitari posset perfectior.quae excluderet etiam potentiam peceandi idque etiam essentialiter,& de potentia absoluta. Dicitur autem sanctitae humanitatis Christi, participata, non quod sit creata,cum sit ipsa increata Verbi unita humanitati sed quia illam non habet humanitas a se per intrinseca sua principia, uti illam habet Verbum, firmi sed per eoniunctionem eum personi Verbi Confirm. talis sanctificatio. quae in genere sanctificationis participatae excludat etiam potentiam peccandi, non in i plicat: ergo concedenda est humanae naturae Christi, vili magis a peccatoribus sesregata. it Haee ratio recie probat, non posse humanitatem 'uid pro unitam Verbo, ne quidem soluta unione cum Verbo,peccare. nam ut posset deberet in sensu composito cum vnione retinere potentiam peccandi,cum, non possit absque potentia peccandi peccare. te- a Mid nen ii in non probat non posse physicam potentiam peccandi manere cum humanitate unita Verbo: nam csto potentia peccandi non exigatur ab humanitate nita Verbo, unde tamen probatur, non posse de potentia absoluta illam conseruari cum v mois ne ad Verbum sicut ab cadem humanitate unita Verbo non exigitur error prauae dispostionis, aut habitus vitiosus ante unionem contracius in tamen de potentia absoluti possiant haee per aduers, cum vnione hypost conservari. Respondent, Physicam potentiam peccandi re
finitae sanctitatis, quam Verbum necessario tribuit humanitatissibi unitae. Sed contrari non tenetur Verbum tribuere omnem sanctitatem,quam posset assumptae naturae: uti posset ei non tribuere lanctitatem accidentalem prouenientem ex iustitia habi-Ad bini tuail:nec tenetur assumptae naturae tribitere omnem
dignitatem, quam posset: siquidem per ipsos posset in ea relinquere condignitatem ad aliquam poenam ex praeterito peccato ante assumptionem commita, errorem prauae dispositionis, habitum vitiosum,acetum obiecti uc, materialiter prauum;quae omnia magis pugnant cum infinita dignitate, quam potentia peccandi cum infinita lanctitate nec tenetur lege naturali non permittero peccatum inansumpta naturi:ergo nec lege Vita naturali tenebitur, ab ea tollere Physicam potentia in peccandi: quam si teneretur tollere, maxime eam teneretur M'. ad
tollere propter debitum, quod habet non permi tendi in ea peccatum,cum magis illi repugnet peccatum,quam potentia peccandi. 2. Vt probent, non posse physcam potentiam peccandi manere cum humanitate unita Verbo probare deberet, talem 'TI. potentiam in sui ratione formali includere imperfectionem moralem repugnantem naturae unitae
Verbo a nulla includit physica potentia pecean-'di: tum quia omnis moralis defectus necessario pendet a libera voluntate operantis Physica autem potentia peccandi nullo modo pendet a liberi, luntate humanitatis unitae cibo,cum illa anteeedat omnem ipsius libertatem, eamque sormaliter constituat, pendeatque a solo Deo,qui illam partim producit cum natura, partim complet per suum liberum decretum,praeparando illi concursum indifferentem ad utrumlibet.Vnde nullo modo posset talis potentia ut moralis defectus imputari humanitati, cum illam accipiat Deo,absque ullo suo libero consensu.Tum quia cum tali natura magis, aut aeque saltem moraliter pugnat fomes expeditus ad rationem praeueniendam per proprios motus materialiter malos,lendcntes in obiecium dis sonum, quam physica potentia peccandi, cum me per aduers in humanitate unita Verbo non repugnet talis semes occurrunti ideo non implicare talem semitem in assumpta humanitate, quia ii subiecto non connotat capacitatem peccandi, quam connotat physica lotentia peccandi quia tales motus liberium consensum votivitatis praeuenientes,non essent humanitati culpabiles,sed merEnaturales.Sed contra: tum quia neque Physica potentia peccandi est culpabilis,cum etiam ipse,ant cedat omnem liberum consensum voluntatis; sitiaque mere nituralis a solo Deo productavii quia in assumpta humanitate non repugnat physica capacitas peceandi, quae nunquam sit in actum reducenda.Confirm. idem est physica capacitas peccandi,& Gu m. aphysica potentia peccandi:ergo hactenus ab eis pro mai fosabaeum non est, physcam potentiam peccandi in-δ 'voluere moralem dcfectum humanae naturae Christi repugnantem. Tertio contra aduers qui docent, nec de poten-
tia absoluta posse cum Christi humanitate coniun tra gi opus bonum minus perfectum,eo quod tale opus imoralem aliquem defectum importet: tamen ad huiusmodi opus minus perfectum ponunt in humanitate Christi physicam potentiam, se arguo: Non repugnat in Christi humanitate physica potentia ad aliquid . .etiam illud propter moralem imperfectionem implicet cum ea coniungi ergo nec in eidem repugnabit physica potentia ad peccatum, etiamsi hoc propter moralem imperseetionem implicet cum eo coniungi. Nee refert, quod maiorem impersectionem dicat peccatum quam opus minus persectum. nam per aduersarios atque repugnat utrumque coniungi in actu secundo cum humanitate unita Verbo. Respondent, ideo
ad opus minus ei sectum poni physicam potentiam, quia alioqui non saluaretur in humani Christi voluntate inoralis libertas ad laudem& praemium sussiciens quae saltem postulat phymeam potentiam ad utrumlibet. Sed contra: vix sola Misellinc phylici potentii saluatur libertas ad laudem&praemium sussciensmam cum physici potentia ponunt moralem impotentiam antecedentem ad omnem liberum consensum eum qua vix stat libertas ad laudem iraemium sufficiens, ut 3.lom. mpari ratione poni posset pbysica potentia peccandi in eadem christi humanitate ad saluandam persectam libertatem in omnibus eius actibus nam si ad saluadam
245쪽
Dii XXIV. D dfini amma a Christo non assumptu Sectio I.
α - - , dam Iibertatem, non repugnat in Christi humanitate ponere potentiam ad actum, qui propter naoralem imperfectionem implicat coniungi cum humana voluntate Christi: ad eandem libertatem in omnibus eius actibus saluandam non repugnabit, in cadem ponere physicam potentiam ad actum, qui propter moralem imperfcctionem implicet con-Co νω. iungi culneadcin Voluntate Constrin.Ex eo quod talis potentia ponitur ad saluandam lium anam libet talem in Christo, non tollitur quin actus talis potentiae, ob suam moralem imperfectionem, sit repugnans Mincompossibilis cum voluntate uia inan a Christi, cum adhue talis actus maneat imia possibilis coniungi cuni voluntate Christi. Igitur seu non implicat ponere inhumana natura chri
sti ph, licam potentiam ad ainum, qui de se alioqui
implinat cum eadem coniungi ita non implicabit, ponere pbysicam potentiam ad piccatum, quod alioqui de se irriplicat cum eadem coniungi. Ex dictis salsum est, vi sanctitatis quam Uerbum communica assumptae humanitati essentialiter olli phylicam potentiam peccandi nam ex . . cssentiali tertainiri sequitur, ab humanitate tolli quidquid moralem impellcctionem inuoluit.
at physica potentia peccandi moralem imperfectionem non inuoluit. Neque dicas, morat in saltem impersectionem inuoluit respcctu Verbi illam in sua natili: admittentis tum quia ut infra, id falsum est:tum maxime; cum nullum in Verbo agnoscant debitum assumptam naturam regendi, nullam ponere possunt moralem impcricctionem respectu
Veibi cum omnis moralis imperfectio otium ducat ex violatione alicuius moralis debiti.Vnde concedulat, quantum est ex parte Verbi naturam humanam suppolitantis. posse anta penatum permittere, absque ulla morali in per tectione eo quod Verbum ex vi unionis hypost nullum contraxit debitum regendi assumptam naturam. Igitur si physica potentia peccandi non dicit moralem imis persectionem respectu assumptae naturae n. est cur ex parte Verbi admitti non possit. Ad confirm. Resp. eam tant m probare potuisse negationem huius potentiae Christi humanitati ommunicari, eique ad summum debitam fuisse connaturaliter, non issentialiter,ut contendunt. Nam ea an
tui; Christi humanitati vi unioni debentur essentialiter, vel quorum contradictoria moralem imperfectionem important, ves quae sunt essentialiter connexa cum morali sanctitate ac dignitate, quae ex persona Verbi in eam transfunditur. cuius-.
modi non est negatio physicae potentiae peccandi: quia clim haec negatio potentiae peccandi sit distincta ab ipsa personali communicatione Verbi,
aliunde eius contradictorium moralem imperfestionem non importet, non essentialiter communicatur,cum persona Verbi.
TERTIA Ide implicat, humanitatem Clitisti, etiam de potentia o soluta, peccare, quia quae de de potentia absoluti fiunt reducuntur ad specialem virtutem Dei.Implicat autem, Deum esse specialem causim peccati: alioqui esset author peccati cum nihil magis repugnc Deo, quam peccatum. Maior prob. Quae de potentia absolutatiunt, ea repugnant naturaliterneri:vt igitur contra propriam naturini possint fieri, requirunt specialem virtutem Sconcursum Dei. consequentc Deus cssct specialis causa eorum . quae de potentia absoluta sunt. jιitur. Haec ratio aequi uocat in bioti: concedo erum quae de potentia absoluta sunt speciali virtute Dessera,
quae superet nat malim illam reluignantiam, quae est in rebus, quae de potentia absoluta liunt: nego
tamen, hanc specialem virtutem Dei requiri adipsum fieri peccati, sed ad conscruationem dumtaxat unionis hypost in praesentia peccati. Sicut cum quaeritur,ande potentia absoluta simul esse possint gratia peccatum,' sensus non est, an Deus speciali virtute e influxu conseruare possit pcccatum cum gratia, sed contra,an speciali virtute Ninfluxu conseruare possit gratiam cum peccato liber a.
cicatui a coinmisso. Aliae rationes leuioris momenti
scilicet quod si humanitas Christi peccaret, tam a Veibum humanitati pcccanti unitum seret odibile . i,ν.
infensum Deo, quam cccatum talis nati irae cultuin veneracione dignum;facile soluuntur: nam ncc odibilitas, tuc veneiabilitas cadunt, nisi in subiectum capa odibilitatis,& venerabilitatis: a ncc Verbum est capax odibilitatis, nec pcccatum venerabilitatis.
Vera igitur ratio,quae ex diuitiit dei P.colligitur, cur nequeat humanitas unita Verbo. liueret en D ta liue in poenam peccati solui. ,hione eum et 'M ι
ho,ea cit: quia sit cccaret humanitas unita Verbo', v. peccaret Verbum, non tantum per communicatio nem diomatum.& in assumpti taura. ut DWandus,
Gabriel verum etiam intrinsece, mi propra.t natura: Verbum en in pervolonem hypostaticam fecit sibi suam naturam ii in amni non minus,
quam quodlibet sui3positum facit sibi se ain naturam cuius cst suppositum: ergo tenetur illam rege
re ut suam in omni bis actibus os si in aliquo
dcliceret, desectus imputaretur ve ibo, ut causae particulii iri suppolitanti,ac regenti:quia agere contra debitum, est intrinsece malum; ide enam creatura peccat,quia facit contra debitum rationis; vnde peccaret Deus, si per impossibile, facere contra debitum suae rationis: Ergo si tenetur Verbum humanitatem regere ut suam, peccaret,snendo illam in aliquo deficere: scilicet ex quo per unione fecit sibi suam humanitatem, contraxit debitum naturale illam in omnibus actibus regendi, di gubernandi ut suam. Sicut anima rationalis per unionem ad corpus,contrahit naturale debitum, illud in omnibus regendi ut suum &desectus corporis imputantur animae, sicut desectus appetitus inseriolis 1inputantur appetitu superiori. Ratio: quoties duo A mis . uniuntur in eadem naturii, vel persones, inscrius naturaliter sub ordinatur superioli, Meonsequenter superiori incumbit cura regendi inferiotem. Cumeni in nequeant duo mutuo unita, non manere
Inuicem subordinata, necessarid debet interius sub- ordinari superiori, consequenter superius legere inferius ex Amtro. lib. de Incarn ea 7.Qui abos, GPἰ ita Uriluit regeb.us regere ipse non poterat ' ubi huma Ambrosia Christi voluntatis impeccabilitatem refert ad in regimen Verbi. Et ex Epiph. in Anciar 'π-bum virtutes irratii ,1 σιorem .ituri omus inutili ζιι n. tu turba c.Vbi causam impeccabilitam tribuit Verbo in seriorem naturam iraenanti. Eandem docet VI. 'nod. actI.vxsupra. Deducitur I. non solum manete non posse ritum ii peccatum cum humanitate unita Verbo.liciat nee . c. si ex
in probabiliori sententia manere potest mortale cum subiecto giato sed nee illud committi poste ab humanitate, quod simul esset causa solutionis
unionis cum Verbo sicut moi tale coinmitti potest ab homine habente gratiam, quod sinu sit
causa amissionis gratiae Ratio repugnantia intcrmortale gratiam habituale est tantum sol malis eo iam .
quae non exercetur, nisi in ordine ad eandem durationem temporis: at in initanti reati,quo committitur peceatum inon si gratia: nam pii muta est jeccati, cst primum honos gratia, ut patet in generationi
246쪽
ai Di XXIV De defectib.anima a Chrsio nouassumptis Sectio L
Ioco,&smul in alio illam habere odio inimi
rationibus ex corruptionibus naturalibus,in quibus Primum esse Arms genitae,est primum non esses r-mae corruptae. Repugnantia vero, quae Minter quodlibet peccatum,ct humanitatem unitam Verbo,non est tantum formalis: nam si hec tantum cssct,
Iosset ab humanitate Christi eommitti peccatum,
bluta unione in poenam ipsius cum Verbo, sicut committi potest abhomine exist cic in gratia,amis a per peccatum gratia Nam licet humanitas naturalitur operari nequeat, nisi subsistens in aliquo supposito a quo compleatii inesse, in operari, diuinitus tamen operari posset, absque ulla subsistentia, ri: Ori dumtaxat concursu effectivo conis
seruata.Vnde necesse non esset, ut in eo instanti, quo humanitas Cliristi peccam, Vcrbum suppositaret illam, cum loco illius succcstere posset concursus errectivus sortior suppositi complementum
supplens: Sed. cst etiam repugnantia per modum effectus moraliter imputabilis Verbo ut supposito talem naturam specialiter regenti ac gubernanti. Quo sit, ut etiamsi in instanti, quo eo inmittitur
peccatum ab humanitat non maneat virio peccan intis humanitatis ci Verbo,ut cum supposito, adhuc talis actio peccaminos imputaretur Verbo, oristiori iurc,quam imputaretur viro, aut domino actiopcecaminosa, per qua in uxor, vel seruus separaretur a potestate viri, aut domini quia Verbum ut suppositum talis naturae, non solui tenetur illam regere,ne peccet manens unita Verbo, sed etiam ne
teccet peractionem di lutivam unionis eum Veriso:nam hoc etiam pertinet ad debitum suppostinaturam specialiter gubernantis.
ωContra nonnullos Recent. etiamsi humanitasvniretur Verbo accidentaliter tantum, in pro-
iri, subfstetia existens,adhuc illa peccare non ocet. Nam etiam eo eas Verbum diuinum saceret suam,saltem accidentaliter, talem humanitatem,ae proinde contraheret naturale debitum, illam in
omnibus suis actionibus regendi,Sicut non solum
habet naturale debitum animus rationalis regendi corpus sbi substantialiter unitum, sed etiam vir gubernandi uxorem,&dominus seruum, tutor puli illumibi, media coniunctione morali, accidenta- iter tantum vnlium .3.Nequidem posset humanitas Christi peccare in loco. ubi esset replicata absque unione ad Verbum: nam adhue humanita in tali loco existens maneret ut natura Verbi .aeir inde subpeeuliari dominio ac regimine Verbi.Non secus ae sub morali potestate domini manet seruus, etiam dum procul abest a domino teneturque etiam
ibi illum regere, si potest. An si humanitas Christi replicatasne unione ad Verbum di simul ibidem subsisteret subsistentia
creata. peccare possit Rcsp. negat iuc:tum quia scute casu ni humanitatis eum proprio, supposto non tolleret unionem eiusdem humanitatis cum Verbo in alio loco, ita non tolleret naturale debitum,quod Verbum ratione unionis haberet talem humanitatem regendi,etiam in proprio supposito dilibi existentem Confirm. ex 2. CoroLeonstat, humanitatem, etiam cum propria subsistentia unitam Verbo, re sub speciali dominio ae regimine Verbi nec replicatio eiusdem humanitatis sine unione ad Verbum tolleret hoc peculi Medominium,quod Verbum ratione unionis alibi existentis supra talem humanitatem retineret ergo etiamsi talis humanitas absque unione ad Verbum replicata subsisteret subs stentia creata maneret sub peculiari dominio®imine VerbLTum quia implicat Deum hii manitatem disgere persectissima amicitia.vsque ad supremam communicationem suae personalitatis
citiae,quale est odium, quo Deus peccatum prosequitur . nam amor perfectissimae amicitiae admittit
amatum ad intimam communicationem bonorum
ipsius amantis:eontra vero odium inimicitiae repellit odio habitum ab intima communicatione bono in rumipsius odio habentis. . Non posset Verbum Q. admittere motus inordinatos appetitus senstiui,nec in appetitu rationali actus,etiam sine eulpa assumis
piae naturae tendentes in Oblictum prauum Suare a
d .et .secta & sequitur ex iactis principijs Nam ad suppositum intellectuale pertinet, non admittere in sua natura motus inordinatos, lationi dis nos.Vnde etiamsi tales motus non essent culpabiles naturae assumptae, essent tamen indecetes Verbo illos in sua natura admittenti .Ex quo sequitur,' si
non posse Verbum assumere fomitem peccati: nam Vε
hic est appetitus ipse sensitiuus,per inordinatos m tus ad praeueniendam rationem expeditus. Ob dicit r. Vasiquee; hae ratio solum veriseatur de inferiori necessario,non de inferiori libero,qua
lis est humana Christi natura. Ideo enim defectus appetitus inferioris tribuit ursu periori, qui id mappetitus inferior non sit liber,nequit seipsum dirigere, sed eget directione appetitus superioris at Christi humanitas est liber potens seipsam dirigere:ergo non eget directione Verbi: ergo si peccaret, peccatum non tribueretur Verbo Sed contra: s.
siue inserius sit necessarium,siue liberum, quando - coniungitur ad componendum unum eum supe-q riore, subordinatur ei in operado, qua ratione sub- ordinatur illi in essendo inam si hoc verum est, qua-do inserius coniungitur eum superiori ad faciendum unum mora trivi patet in filio respectu Patris,
uxore respectu Viri,pupillo respectu Tutoris; sortiori verum eriti quando inserius coniungitur superiori ad componendum unum physeum. Obbritis. Dis rana- Hoe debitum regendi humanitate non est peculiare Verbi,sed totius Trinitati respicit enim scientiam &voluntatem, quae eommunis est omnibus personis Nego antec ad R.9. prob.dico, respicere seientiam & voluntatem, ut propriam Verbi, non ut communem toti Trinitatiis Ralis. quia Verbum cotrahit hoc debitum ratione personas unionis,quamuis illud exercere non possit,nisi per scientiam & voluntatem, quam communem limbet eum reliqliis diuinis personis. Quare Pater Spiritus S. solum concomitanter concurrunt ad huiusmodi debitum exercendum, ex eo quod diceordare non possitnt ab cadem voluntate Verbi. Obi rit 3.Non repugnat Deo,in assumptinatura r.
mori: ergo nec peccare. Resp.ex morte naturae si ratis disesumptae, non sequitur mors in natura propria; at ex Π ... lapeetato naturae assumptae sequitur peccatum in natura propria quia Deus non tenetur piohibere mortem, sicut peccatum in assiim poenatura: mors enim non est malum culpae,sed poenae: Deus autem
velle potest malum poenae, nore malum culpae; quia hoe est immediat contra Deum Deus autem a seipso auerti non potest. non autem illud. uuod est
contra creaturam, qua Deus auerti potest.
Objci 4. Ex eo quod in humanis dominus te
netur impedire peccata seruorum.&pater filiorum,
non sequitur,quod cliam Deus teneatur impedire peccata suorum seruorum in filiorum adopinioru: ergo neque, quod Verbum diuinum teneatur impedire peccata naturae assumptae.Nego conseq. non 33. enim ex quocumque dominio riure paterno ori 'itur obluatio impediendi peccata subditorum, fili rumve, scd solum ex dominio aure paterno spe .ciali:ex quibus tantum ducitur argumentum ad inferendam
247쪽
Di ' XXIV. Sedesectibin anima a Chrso non assumptis Sin. I. 229
ferendam naturalem obligationem in Verbo ad regendam humanitatem , sibi in propriam naturam assumptam.Vnde princeps, dominus,& pater, ni-uci salis non tenetur impedire omnia peccata suorum subditorum, filiorum politi colum, sed tantlim quae vergunt contra bonum publicum , cuiustant in est pccialis eustos: chiratamcn idem princeps, ut dominus,eu Pater specialis teneatur impedire omnia cccata suorum uruoiu,& filiorum naturalium. Consimili igitur modo,licet Deus, ut dominus pater vimici fatis omnium, non teneatur impedire in suis seruis.xsiliis adoptiuis peccata, tamen ut pcciale suppositum assiimptae humanitatis , naturali iure tenetur omnes defestus moiales in illa impedire Inltabis. Non solum dominus priuatus tenetur impedire peccata seruo una, sed etiam non pi tmutcic, ut in otiosῖ cum tamen Verbum non teneatur impedire.ne assumpta natura sit otiosa cr-go non rccae arguitur debit uim Verbi in assumptam iraturam ex debito specialis domini in seruos. Resp. Sicut non semper icnetur dominus impedire oti timseruorum, sed soluin quando illud obest bono a do-o intento ita n e tempertcnetur Verbum im-cotium in natur. assumpta, nisi quando illud cibono&smi a Deo intento. Obycies . Si Deus assumeret naturam ignis, non tenerctur cohibere illum, ne sua coin bullione d amnum inferret:chm tamen voluntas teneatur cohibere appetitum inseriorem, ne ex sua operatione
etiam inculpabili sequatiir damnum in alijs. Ergo ex debito , quod habet voluntas regendi appetitum in seriorem , non bene arguitur debitum in 3s Verbo in operationes naturae assuinptae. Aliqui negant maior sed inclius neganda conseq.ctim enim Deus sit perfectus dominus omnium rerum , non sol im ut est suppositum propriae, sed citam alienae naturae, non tenetur in natura assumpta impedire operationes,ex quibus sine culpa naturae assumptae sequitur damnum in aliis. Contra vel 5 voluntas priuatae personae, clim non sit domina aliorum bonorum, tencturita suum appetitii mrcgcres ut ex
eius operatione. etiam in culpabili, non sequatur damnum in alijs. Obdicies . Si suppostum creatum assumerea
natura in leonis,non teneretur illius motus inordinatos impedire:Similiter fassumeret natiiram fluis uti,no teneretur illum cohibere, ne in alio tu agros, ct campos inundaret. Igitur ex hypost unione nullam potestatem&ius acquirit suppost uinalsumens in operationes naturae assumptae Nego antec nam si suppositum assumens commode possct inordinatos motus assumptae naturae conis impedire, teneretur, non minsis quam de facto tenetur inordinatos motus sui corporis cohiberes cum non miniis faceret unum in ratione supposticum natura leonis assumpta suam faciat unum in ratione naturae cuin corpore sol unito. Eodem modo teneretur, i poss)t,oinnes petationes assumpte maturi alijs nocivas impedire. Cum igitur Uerbum dium possito nanc operationes assumptae naturae regere,eas non rcgendo,deficeret a dcbito naturali, quod illam in propriam naturam assirinendo,eontraxit. Ad fundam. primae, nego , animam Christi per unionem hypoth. non esse intrinsece mutatam, nam per camaracia cst adesse 'rsonale Veibi. quare per illam facta est potentior . non immediate.sed me diate; quia media unione, debita: sunt illi efficaciores vii cs ad bonum. Caeterum s eceat et humanitas unita Verbo, lenominaretur Verbum peccare, non modo per communicationem idiomatum, sed in. trinsece . Nee est eadem ratio, si Verbum aliumcretae Incarnamone Tomus VI. naturam Luciseri,aut naturam fili Ioanis. quia peccare.&generari,sunt actiones stippositoruin actio alitem unius suppositi non communicatur alteri supposito. Jgitur non diceιetur Verbum peccare ex peccato quod Luci ter commilitin proprio supposito,aut filius Ioannis ex gentiatione. qi iam haec natura terminauit in suppolito creato. Nec obstat. qu bd sit idem homo essentialiter no enim cst id e personaliter:&quia actio est supposita, tu quit actio. quam haec natura exercuit in viii stipposito, tribui eidem daturae subsistenti in alio at vero si hummitas unita Verbo peccaret, actio peccaminosa elset a Verbo ut a supposito talis naturae ergo denominaretur ab illa peccare, sicut omne suppositum deiio-mmatur agerci vel pati ab actione, vel passione suae
natu ii. Examinanda ccrtitudo nostrae sunt Capreol. 4 .smari. I. docet,pppolitam csse haereti eam, blasphe mam,&piarum aurium offensivam:exintia deduci ' tur haec alia erronta, nempe Druin post damnari. Patim oppositam appellat Iudaicaniis Pharasaicam haeresin: a et impiam& cmerariam '. GA .c. s. nota mi illinam: bre δ'.vn. concl. 2. scanduolam,&dignam maxim. tenacritatis nota: -usa disp. D temeraria Valent.yu. 2. nostram sent. apis peti it magis piam. Ego oppositam non ait deo haerelis nota damnarciesim nostra niti tibi sit expresse definita vel in sacris litteris mani sic rc uelata. Nam licet VI. Synodis cit nostram desinite videatur explicari tamen posset,quod vel illam definiat de potentia tantum ordinaria , vel ratione beatitudinis, non ratione unionis praecisc. Neque audeo illam erroneam appellare,cam ex nullo reuelato principio euidenter cducatur, quod ad erroneam propos requiritu neque etiam proprie temerariam, elim nec omnes PP. nec omnes Schol. conueniant ad nothram sentent.sed sollim censeo illam esse impiam,piarum auritim ostensuam. Theologo indignam; nostram vero rationi, authoritati Conciliorum, PP.&Scholast. magis consormem.
D Vplex est sensus Alter,an Verbum assumere o
potu et it naturam, quae ante assumptioncm Pstas ι ouis
fuerit in peccato personali, vel originali, quod ta-δ με me in ipso assumptionis momento fuisset delatum
Alter est, an ita potuerit naturam antea peccatricem
assumore, ut etiam post assiimptione potuerit cunitali peeeato habituali manere. megativa pars hu- ius poster sensi s ex dictis deducitur. Tu in quia
eade sinetitas increata Verbi,quae in natura astumpta non compatitur peccatu in acuti tale. nequc compatietur habitu alere in imagis pugnet sanctitas in- cIeata cum quouis per cato , quam sanctitas ercata cum mortali, cum quo,exprobabiliori sent. pugnat etiam de potentia ab luta.Tum quia eadem ratio, quae obligat Verbum ad non permittendum ullum ainuale in natura assumpta, obligat ad non admittendum in eadem ullum liabituale antea contra- 2 uni.Nam qua ratione actitate inputaretur Verbo, illud non impedientici idem habituale antea contractum imputaretur Verbo, illud in sua natura admittenti cum non minus teneatur Verbum, maculam habitualem, quam actualem in assumpta naturi impedire. Maior dissicultas est de habitibus vitiosis a talina 4 . tiira antea contractis, an illi perseuerare potuiss2nt cum
248쪽
cum natura assumpta Assirmat Vasiue distin. 6 I. i parie naturae assumptibilis. Cum nee vlla inde se quiquamuis nobiscum sentiat quoad habituale antea contractum , quoad habitus vitiosos, putat,cOs assumi potuisse cum natura humana: quia tales habitus non sunt de se moraliter mali, nec a Deo odio habentur , sed potitis amantur ratione transcendentalis bonitatis,quam includunt.oppo-- s iv. est probabilior, quam docet Suar. dist.H. Iine,&sequitur ex nostris principiis, nam hoc ipso.
qii Od Vcrbum assumit naturam. naturali debito tenetur, illam emundare ab omnico . quod cum ratione habet moralem oppositionem: sed habitus vitios habent moralem oppositioncm cum natura intellectuali cum illi sint determinatae inclinationes adicccatum unde accedente interpretativa voluntatriqua tales habitus conseruarentur in natura
assiimpia , fierent per huiusmodi interpretativam voluntatem moraliter oppost naturae intellectuali. Confirm v tuo. q. nequit Deus huiusmodi habutus vitiosos ut particularis causa in alijs producere, vel conservares ergo multo minus poterit in propria natura assumpta illos admittere: nam admittendo illos in propria naturi assumpta, non admitteret illos ut eausa, nitiei satis, sed particularis hypostatica talis naturae. Vnde cohaerenter VasqucEnegit anteced assercns illos produci&conseruari posse a Deo, causa particulari quod tamen ibiae reputaui absurdum. Dic Esci non teneretur suppositum creatum a propria natura expellere,etiamsi posset, huiusmodi habitus vitiosos Dergo nec teneretur Verbum. Ne-goantcc.nam hoc ipso, quod tales habitus non expcllerentura propria natura, cum possent fierent voluntarij, ac proinde moraliter difformes naturae intellectuali. Eadem ratione Verbum, illos ab assumpta natura non expellendo, faceret suos , non mimis quam suos facit omnes proprietates Maccidentia eiusdem naturae assumptae. Vnde ad fundam. I atque nego tales habitus non esse moraliter malosvi naturae intellectuali difformes saltem obiecti-ue , cum sint determinatae inc Inationes ad ipsum peccatum: sub qua etiam ratione odio habentur a Deo,quamuis senui amentur ratione transcendentalis bonitatis , quam includunt, sicut peccatum odio habetur a Deo ratione malitiae moralisin simul amatur ratione transcedentalis bonitatis rhysicae. Ex quo non sequitur, qudd ratione tranicei dentalis bonitatis possi a Deo fieri. Quoad i. sensum quaest an potuerit Verbum
assumere naturam humanam, quae antea peccasset,
sue originali, siue actuali , deleto peccato in ipso
assumptionis momento, negativa pars videri poterit probabilior I. quia inde sequeretur , saltemper communicationem idiomatum, Verbui denominandum peccatorem et quod probatur hoe syllog.expositori, Hic homo peccauit Hie homo es
quatur indecentia Deo repugnans. Nec sit meiens Deo motivum, si voluisset talem naturam assumere, vel ad Ostendendam omnipotentia suam, vel ad magis declarandam si iam erga talem naturam misericordiam. Α I. rationem,concedit
pugnare, Deum crco municationem idio m tum in .. . denominari peccatorem. Fundam me homo, eum sit concretum naturae humanae, est idem qui antea peccauit,&qui nune est Deus. Sed verius neganda sequesa, ut praeced.st 1 quia cum haec humanitas peccauerit in alio supposito,& actio unius suppositi notribuatur per communicationem idiomatum alteri supposito, lici non poterit,Verbum peccasse, ex eo quod hec natura in alio supposto existens peccauit. Unde etiamsi in tali casu concederetur haec:me homo peccauit haud tamen haec moestpositum, seu Verbumpeccana: quia hoc suppositum leu Verbium importat suppositum determinatu, quod non Peccauit . at vero Βιcili U,supponere potest pro supposito indeterminato, siue in quo nune natura humana existit sue in quo antea extitit. Ad fundam. Q.esto,Hichomo, ratione natures idem Qui κ.; peccauit, qui nunc est Verbu, non est tam idem suppositum.Nec obstat, quod natura huius suppo- stipeccauit;quia actio huius naturae, non tribuitur huic supposito. nisi ut coniunctae eum hoc supposito: cum igitur quado peccauit, non fuerit coniuncta
eum hoc supposito, non potest per communicati nemidiomatum praeterita actio peccaminosa ipsius tribui huic supposito. Ad 2 rationem, neg. conseq. 'quia Verbum tenetur regere naturam, postquLil lam per assumptionem Iecit tuam, nepeccet,etiamsi siti ius per tale peecatumdcbeat dissolui unio, ac proinde in minia tale peccatum non sit cum,sed post unionem. Non tenetur autem illam reger antequa per assumptionem fecit sitam, ne peccet. terum non repugnat, ut natura, quae aliquando suit verbi, dimissa a Verbo pecce uti nec repugnat ut natura, quae futura est Verbi,ante alsumptionem a Verbo peccet:&quoad hoc tantum procedit rationis paritas.
Ex his duplex oritur difficultas i. an si Verbum s cassumeret naturam humanam, quae in Adam cum caeteris peccasset,posset cum vnione ad Verbum retinere debitu,quod cum reliquis inadamo contraxit,esto retinere non posset ipsum peccatum 2 an possit citin natura assumpta,que ante assumptionem
peccauit, perseuerare reatus poemae propter peccatuante commissu,& remisiu. Ad I.resp. negatiue, qui ubi non est proxima capacitas contrahendi Deeea -
tum, nee debitum contrahendi esse potest cum nil aliud sit debitum contrahedi peccatum, quam proxima capacitas incurrendi peccatum. Cum igitur in natura humana assumpta non sit proxima capacitas incurrendi,seu habendi peeeatuin, nec debitu illud
me Am Ergo Verbum pecorit. inplicat autem, i contrahedi esse poteriti Quare sevi per assumpti Deum etiam per communicationem diomatum 4em sermaliter tollitur omnis proxima capacitas
denominari peccatorem ergo. 2. Implicat, naturam humanam unitam Verbo peccaturam ctiam post di lutionem unionis cum Verbo Pergo implicabit, eandem naturam humanam unitam Verbo peccasse, etiam ante nionem cum Verbo. Nam ita se habet respectu naturae unitae Verbo peccatum committendum, ab ipsa natura postvnionem cum Verbo, sicut se habet peccatum commissum ab eadem natura unita Verbo ante unionem cum Verbo. Communissent est, potui e Verbum assumere naturam,quae antea peccasset. Cum nulla appareat repugnantia, vel ex parte Verbi assumentis vel ex incurrendi seu habendi peccatum,ita consequenter tollitur omne debitum contrahendi peccatum Deducitur,non potuisse hanc humanitatem , ut unitam Verbo includi cum caeteris in pacto Adaer
quia non potuerunt incoincludi, nisi qui peccare potuissent, si tune simul cum Adam extitissent:
at haec humanitas, ut unita Verbo , non potuisset peccare, si simul eum Adamo extitisset ergo non potuit cum caeteris inradam pacto ines udi Maior prob. posse peccare cum alio supponit posse peccare in se.
Quoad a. disse. resp. r. aliqui Recent. non im- μ' plieare iii natura assumpta manere reatu pinnae Doni m. o. 4. solum
249쪽
Di , XXIV. Ded se tibis anima a Gripo non assumpto Serenobi
um temporalis, sed etiam ternae, qui tamen ne Resp. Maneret post unionem humanitatis cum solum temporalis,sed etiam aeternae, qui tamenn eesari extinguendus esset per poenam aliquam temporalem a tali natura assumpta perpessam.Fun
dam ex una parte non repugnat, manere reatum
poenae aeternae cum gratia habituali, propter praeteritam culpam dimi illam; ex alia parte poena temporalis perpessa a natura unita Verbo aequivaleret, non modo in ratione satisfactionis, sed etiam in ratione sitispassionis poenae aeternae, debitae propter V1 peccatum caeteris hominibus.Respondet 2. Sineae.
mum;quia hic pertinet ad malum poenae, quod cum natura unita Verbo non reptisnat. Probat secundum;quia poena aeterna necessario tollitur eum culpa, quae per unionem hypost.essentialiter extinguitur. Respondet 3. Vasique et dist. 61. p. 6 negando, 3. O nis posse ullum reatum pinnae siue temporalis, siuestro,ab Iistri aeteri nis,manere in natura a Verbo assumpta et quia
hoc ipso, quod naturi assumitur in unitatem personae a Verbo,situsque ade Dei grata, iusta coram ipso,ut digna sit omni bono,ac proinde ut condigne eareat omni malo poenae, tam positiuae sensus, . quam priuariu visionis beatificae. Hae 3 sint.
probabiliorcst.Nota ex S. Nom. I. 2.quast.87.art. I. - 2.reatum poenae, honcst eidem, ac poenam ipsam.
clim poena sit a Deo, reatus ab homine; poena tolli
potest, manente reatu,ut si Deus condonet poenam,
non condonata culpa;tunc autem simul eum culpimanet reatus , sublata poena per extrinsec4-eOn- donationem Dei: neque esse peccatum, cum manere possit aliquis saltem reatus, nulla manente eul- se,ut patet in iustificato,in quo, remissa tota culpa, manet aliquis reatus poenae temporalis sed esse eL sectum peccati, eumque formaliter consistere in obligatione seu dignitate ad poenam, moraliter se euia ex peccato. Hoc ipso enim, qu bd homo peccat,reddit se dignum poena. Quae dignitas ad poenam non est mala sormaliter &in se, sed eausative cin suo principio; nam sola dignitate&obligatione ad poenam non constituitur homo formaliterpezceator Prob. Reatus poenae non est poena form misia Q. liter,sed dignitas ad poenam: implicat autem,mane-mερνεba. re dignitatem aliquam ad poenam ex praeterita cul-
σαν. se in humanitate a Verbo assiimpia nam, ratione personalitatis increatae natura astumpta fit digna omni bono excogitabili,4 carentia cuiuscumque mali possibilis: non fieret autem, si cum ea maneret aliqua dignitas adpoenam,&indignitas ad gloriam,cum east aliquod malum, cuius dignitas exeludi debet per infinitam dignitatem personae in- creatae.Confirm.Natura humana per unionem cum G, bis Verbo statim fit digna,vi neque ad momentum careat visione beatista accipit enim omnem disnitatem possibilem. ergo implicat,eum natura assumpta a Uerbo manere reatum ad 'enam nam reatus
ad poenam,non est aliud,quam dignitas ad poenam, ae carentiam visionis beatae. Quo fit, ut si Deus ad tempus, vel etiam aeternum priuaret visione beata talem naturam,talis prauatio non haberet rationem poenae , quia non esset ad exigentiam naturae illam, patientis, sed ex mero beneplacito Dei. . . Objcissi Esto talis natura,ratione unionis eum
Verbo , fieret digna carere omni poena ; etiam ad
temporis momentum , adhuc tamen ex praeterita
culpa maneret in Deo plenum ius illam puniendi, Iamdiu pro praeterita culpa non exhibeatur conigna solutio; quod fieri posset, si talis natura, post unionem cum Verbo , nullum pro praeterit culpa Hiceret opus satisfactorium rergo adhuc eum uua
Resp. Maneret post unionem humanitatis cum Rest. Verbo in Deo ius iudieis , fundatum indignitate
poenae naturae tatientis, nego; maneretius Domini,
tundatum in supremo dominio,quod Deus habet
in omnes creaturas , etiam contra naturalem exlgentiam illas affigendi ae destruendi . concedo. Nee obstaret praeterita culpa ; nam illas mul cum
dignitate ad poenam sublata esset per unionem hu- postat etiam absque ulla exhibitione operis satisfa- ctorij. terum,cum dico, per unionem hypost .vni cui praeterit culpa,naturae assi ptae remitti Omnem rcatum dignitatem adice nam absque ulla satisfactioni , non excludo actum praeteriti peccati
Obycis a Potest eum gratia habituali manere 4. aliquis reatus&dignitas ad poenam temporalem ut δ' hin adulto iustificato tergo etiam talis reatus di dignitas ad carentiam temporalem visionis beatiscae manere posset eum unione hypoth. Nego conseq. 61 nam gratia habitualis non conseri subiecto omnem dignitatem possibilem, uti illam eonfert personalitas increata Verbi naturae sibi unitae proinde
poterit illa aliquam indignitatem ad gloriam secum admittere quam non potest ista.
Objcies 3 haec dignitas ad poenam non pugnat ε. formaliter cum vnione hypostatica ergo nequit per unionem hypostaticam essentialiter tolli,quia quod formaliter pon pugnat cum alio, non est inineompossibile in eodem subiecto cum illo. Antecedens probat eum unione hypostatica solum pugnat malam morales a dignitas ad poenam non est malum morale,cum manere possit,sublato omni malo morali.Confirm. propterea pracra et t.di Coninam xi. per unionem hypostati eam non tolli essentialiter physicam potentiam peccandi, quia haec non est mala moraliter.Nego antecedens, eiusque pro ε7 bat.Etenim licet cum vnione hypost.quatenus est' μ' sanctitas, non pugnet, nisi malum morale, qui ut sanctitas, diei tantum infinitam puritatem munditiam , ae proinde infinitam quas elongationem a peccato et ut summa tamen dignitas ad omne bonum excogitabile,& ad carentiam omnis
mali possibilis, pugnat cum quavis indignitate ad bonum, dignitate ad malum quia cum inn nita dignitate ad bonum sormaliter pugnat quae- eumque dignitas ad malunt. Ex his patet ad confir adesta rimat.nam in ratione summae sanctitatis, illi non opinponitur,nisi tantum omne malum morales euiuc
modi non est potentia physica peccandi in rati neve in summae dignitatis , illi opponitur quaevis
indignitas. Ex dictis patet adsundam aliorum nam licet σε. reatus sis malum poenae, tamen ratione dignitatis M. is ad poenam, quam essentialiter includit, pugnatDUM Ieum natura assumpta a Verbo, quiper talem assum aptionem fit digna omni bono possibili, Mearentia omnis mali excogitabilis. Et sane miror Αὐuers qui ratione supremae sanctitatis per Min-
creata participatae, tribuunt naturae humanae negationem omnis potentiae, etiam physicae ad peccandum in tamen ratione supremae dignitatis ab endem persona increata participatae, non tribuant negationem omnis dignitatis ad malum,in indign talis ad bonum: cum magis cum infinita dignitate ad omne bonum pugnet indignitas ad aliquod bonum, quam cum infinita sanctitate participata
250쪽
rux Disp. XXIV De defectibus an a a Christo non assumptis SMIII.
te ad peccata commissionis stat libertas ad oppo Ratis AF sitos actus virtutum, quibus peccata commissionis ινιmanu libere vitantur,is praecepta negatiua struantur: nam adhue sublata physica potentia ad peccata cominissionis, manet libera potentia ad omnes actus virtutum, quibus & vitare possimus omnia peccata commissionis. ωlibere servare praecepta enemur seruare nisi sola ne-
sECTIO III. An humanitas Christis impeccabilis phy-sce, an moraliter
constituitur exit incipij intrinsecis ad ope. gatione actus prohibiti. At vero eum physica im- ροι otia , randum simpliciterii ecessariis altera motalis, quae iscecabilitate ad peeeata omiisionis stare non po- addit principia tauriliseca complentia illam ad a. test libertas ad oppositos actus praeceptos. Nam cile expedite, intai libiliterque operandum. Ita du- sublata physici potentia ad puram omissionem, T ' 'plex est impotentia,physica una, quae est impliciter qua praeceptum positiuum violatur non restat,m-,. impotens: in oratis altera, quae moraliter tantum est plius libera potentia ad actum praeceptum. Ne- ad operandum impotens. Cum autem impeccabi 'uit autem tolli physica potentia ad puram omiselitas formaliter dicat impotentiam ad peccandum Aionem actus praecepti, si ii per physicam praedete controuersia est , tua impeccabilitate humanitas inationem ipsius potentiae ad actum praeceptum: quia eum ad omittendum actum praeceptam non requiratur aliquis actus positiuus cuius physica
Christi sit impeccabilis, physicane, an moralici nam certum cst ex I.cr .sect. aliquam impeccabilitatem vi unionis eum Verbo humanitatem Christi essentialiter accepisse. PRIMA sentent. assirmat, esse moralem Molina I .p. asest. 14.art. I in πιτ.re sine, Suaret. sur.37.
s. i. 3. a sortior sequitur ex sententia eorum, qui docent, impeccabilitatem humanitatis Christi,fuisse eandcm cum impeccabilitate, quam habent confirmati in gratia, quae non est physica, sed
moralis: indicant Bonaven.ans .d . I8.art.I. qu. 2 dI. Vent.quast I art. .ad s. Marsibus u.1.art. 2 dargum. c. Sequitur ex se latcntia Scotι, qui impeccabilitatim Christi explicat per extrinse am dumtaxat proictaionem Dei, perpetuo onseruantis actum beatificum . cum quo repugnat peccatum.
Fundamentum, phIsca potentia peccandi est facultas ipsa liberi arbitrij quae in Christo est eiusdem rationis cum nostra nam illa per unionem hypost. non est physice mutata.Confirm.Verbum non unitur ut immediatum principium operatiuum:igitur non potest reddere humanitatem Christi physice impeccabilem, quia haec supponit intrinsecam mutationem in principio operativo. SECvvocassicinat, esse physicam rex S. Noma. επι m. in 3Ἀψιnt .ia. quast.2.art. 2. ubi docet, in Christo non esse potentiam peccandi; nam quamuis in eost liberum arbitrium, non tamen est cum ordine ad peccatum eamque sequuntur Docti R cccnt.& non obscure tradunt P. cum illam vocant naturalem is allimae Christi conuenire propter assumptionem ad personam Verbi . ὀιοποῖ- γυ---m Epist conC. Folum Samosaten loquens de Christi impeceabilitate docet illam habuisse, non scut solent alij iusti exercitatione virtutum, sed'. naturali iustitii& virtute ipsius. Augustisus obisCarrep. Gratia cap. II hanc impeccabilitatem refert ad assumptionem naturae humanae a perscini a
potentii sublati adhue manere possit libera potentia ad actum positiuum praeeeptum , sed soli Dpensione actus tale praeceptum violetur nni JO-
terit huiusmodi potentia physeel tolli nisi phr-
sice praedeterminando potentiam ad acto praeceptum nam quamdiu potentia non est physicet praedeterminata ad actum praeceptum, semper manet physice potens ad actum praeceptum non eliis cienduin per quam solam non elieitionem viola . tu positiuum praeceptum. Haec sentent ratione τι
ipsa, olim mihi maxime arrist.Caetersim I. notan τε
da duplex impeccabilitas;sicut&duplex peccabili Ttas, emota una; Proxima altera. Remota peccabili- tu sundatur in intrinseci natuta creata, quae ex se Praria
& ex intrinsecis suis prineipijs, nisi aliunde eleu σνυ M.tur iuueturque, petit operari defectibiliter, proinde ex se petit proximam potentiam peccandi. Contra vero remota impeccabilitas est, quae sundatur vel in ipsa naturi Dcundum se, vel in unione naturae cum at quo principio extrinseco Prior est propria Dei,qui uti inessentialiter, infinitὰ sanctus,ita ab inti inseco Messentialiter postulat omnimodam in operado impeccabilitatem Posteriorem habet naturaliumana Christi,per hypost unionem cum Uerbo, ratione cuius exigit proximam aliquam in operando impeccabilitatem. Adhuc tamen disi cultas est,qualem&quomodo illam exigat. Dico . Natura humana Christi vi unionis hy γ postaticet essentialiter aecipit physicam impeeeabi litatem remotamin radicalem. Haec est omnium. qui nobiscum sentiunt. cum vnione hypostat non posse esse peccatum. Etenim scum ea nequit esse peccatum, aliqua impeccabilitas exigitur ab humani natura Christi: nam ubi nequiti esse actus 2.
debet esse aliqua impotentia ad illum quia siclitpossibilitas actus a supponit possibilitatem actus Verbi: Neque emm inquis, metuendum est nes in t et ita impossibilas actus . supponit aliquam ime Fasiti modo an unitate persena a Verbo De natura tioisibilitatem actus I. Vbi autem est aliqua imposihumana suscepta r liberum voluntatis peccWetaura labilitas actus I. proximi,est etiam aliqua impolsibi-rritim,eaim Ua usice'ιotatu esset,ut natura hominis litas actus . remoti, cum non minus impolsibili- Deo stasuscepta, nutam in se motum mala voluηtatu a principi proximi supponat impossibilitatema itteres: Be cap. o.rn claraeam vocat, gratiam l principi remoti,quam impossibilitas actus a im-
Excogitari potest . sentent duplieem distinguens in Christi humanitate impeccabilitatem, alteram ad peccatum commissionis , alteram ad omissionis; nam sicut duplex datur potentia,altera ad peccatum commissionis altera ad omissionis; ita ex opposito duplex impotentia peccandi. Concedit haec sentent .in Christi humanitate physicam
impcccabilitatem ad peccata commissionis, moralem ad omissionis. nam cum physica impeccabilita- possibilitatem principi proximi. Quod autem haec remotari radicalis impeccabi ,.αlitas in Christi humanitate siphystea, non moratis,piobat fundatur in physici unione cum perso ita. bs. ni Verbi quae scut physicam,& non tantum mora- -- lem habet exigentiam proximae impeccabilitatis;ita humanitas ratione huius unionis, physicam,& non tantum moralem exigerulam habet proximae alicuius impcceabilitatis. s. iasis Quod vero est nitaliter ωnon tantum connatraliter, in pti'.