장음표시 사용
251쪽
DiIy. XXIV. Dedes mamma a Chrso non assumptu SH. III 33
raliter l, me remota in & radicalem impeccabilitatem vivitionis hypolt.accipiat humanitas, lic Ostendo. Cum ea exigentia hanc impeccabilitatem , iunionis hypoli. accipit humanitas, quam ipsa unio in se habet elim haec impcecauilitas compctat humanitati ut unionis artunio hypostat non tantum connaturaliter, sed essetitialiter alicuius impecca- , bilitatis exigentiam habet esui eni in ipsa formalis sanctitas essentialiter includens increatam sanctitatem Verbi, ut intrinsecum terminum& formam hypost. naturae humanae igitur humanitas etiam essentialiter non tantum connaturaliterivi uni nis eandem exigentiam accipit: nam illud estessentiale,& non tantum connaturale, quod inchaditur
in ipso conceptu intrinseco reici sed in intrinseco conceptu unionis hypostatieae eum persona Verbi includitur physica impetcabilitas radicalis se ilicet hoc ipso, quod intelligitur substantialis unio cum
persona increata,intelligitur infinita sinccitas, cum qua pugnat omne peccatum non solum per forma lem incompossibilitatem.uci iuxta probabilem senesten.pugnat etiam cum sanctitate creati; sed etiam
per modum operationis a principio proficiscentis: ae proinde essentialiter exigens oppolitionem cum quouis peccato; per consequens unpeccabilitatem . .
dit orco 2. Humanitas Christi vi unionis hypo verri a staticae accipit proximam impeccabilitatem phyliae Μ. . t eam ad quodeumque peccatum ommissionis. Fundam. Implicat physica potentia ad quodcumque
peccatum commvsonis eum natui hypostatice
unita Verbo ergo humana Christi natura necessario accepit cum ipsa hypostatica unione physicam impeccabilitatem proximam ad quodcumque pec- commissionis: nam physica impeccabilitas
peccati, contradictoria pugnat cum voluntate non concurrendi cum eadem ad aetumicceati: at hoc
ipso, quod Deus turain hypostatice sibi nil, habet positiuum decrctum non conci Hrcndi adactum peccati cum tali natura. nam hoc ipso, quod hypo-ssalice nitur Deo fit incapax omnis peccati,di con sequenter nequit Deus habere positiuum decretum concurrendi cum illa adactum peccati. DICE I. Posset Deus naturae hypomtiee sibi ηο. Vnitae offiarre concursum ad actum peceati, non vis 3 περνι eo uteretur in actra 2 sed ut eo osse potens tantiri in uri. eius libertate in saluandam. Sed -iini contrici nequit Deus positiuo decret velle aliquid essentialiter frustraneum, otiosum . qualis esset iste concursus, quo nec absolute nec sub conditione posset natura unita Verba ta Nec quicquam ad eius libertatem conduccrct imam casenus conaucerct, quatenus in ipsius potestate est et, eo uti, vel non uti clim igitur simplici terri ab , solute,& sub quicumque conditione,ilante viai ne hypostatica cum Verbo non possit eo uti planὰ sequitur, illum fore proisus otiosum & frustraneumImplicat autem Deum positivo decreto velle quod ei otiosum di frustraneum, cum nequeat Ddus operari absque aliquo rationabili motiuo: nee rationabile motivum posset Deus habere in tali decreto condendo cum nec .ile decrctum, V pote occultum, conducat ad ostentionem Diuinae potentiae, Momm manifestatio diuinae potentiae supponat possibilitatem estocliti . quo manifestetur nec libertatem ipsius Dei i cuini queat Deus suam libertatem crarcere circa impossibile. Dicns a Non minus implicat, confirmatum a. in gratia peccare , qua in naturam unitam cibo μιθcisar proxima est negatio physicae potentiae pro im sed potest confirmatus cum gratia confirmationis committendi peccatum commissionis Antcc.probphysica potentia proxima committendi peccatum commissionis essentialiter inuoluit liberum decretum Dei de concurrendo eum tali potentia ad actu peccati,sub conditione , si creatui velit peccare. Implicat autem meum habere liberum decretum tit ex de concurrendi eum natura hypostatice sibi unita adsectu Gςre actum peceati sub conditione, s ipsa veIit peccare:
igitur implicat physica potentia ad quodcumque
retinere physicam potentiam adactum peccati;er-gd etiam natura unita Verbo Maior probat.coi firmatus in gratia supponit absolutum decretum Dei de eo seruando illum immunem a peccato, eum quo pugnat decretum de concurrendo cum eodem ad actum peccati. Negatur Maior eiusque prob.nam natura unita Verbo implicat, ut peccet ab intrinseco is antecedenter ad quamcumque suppositioncm, tam ab tutam, quam conditionatam. Confirmatus autem implicat, ut peccet, tantii me suppositione extrinseci decreti Dei. Quo fit,ut possit cum decreto de gratia, ad bonum con γfirmante, stare decretum de concuri cndo cum confirmato ad actum peccati, sub eonditione si ipse velit peceare. Nam decretum de gratii ad bonuineonfirmante non mutat intrinsecam exigentiam, quam confirmatus,etiam ut confirmatus, habet ad concursum generalem causae I ut complementum Diserimen sibi naturaliter debitum:& consequenter decretii in G. β γ
Peccatum cominiisionis eum natura hypostaticὰ unita orbo.Maior elucet; nulla enim causa r. est ad operandum potens, nisi habeat paratum concursum causae, ad operationem necessarium: praeparatur autem concutias priinae causae per liborum decretum Dci.Minor probatur. Implicat Deum habere
positiuum decretum concurrendi ad impossibile. etiam sub conditione, quando adhue sub tali conditione manet impossibile:ergo implicat Deum hambere positiuum decretum concurrcndi cum natura hypollitie sibi unita ad actum peeeati etiam sub liae gratii ad bonum confirmantes, non tollit ec ..eonditioncili ipsa velit peccares nam sub quacum liaretum de concursu generali ad actum peccati, que conditione implicat,vinatura hypostaticς uni l sub condicione exhibendo.Non potcst autem cumta Deo peccet, aut velit peccare, ut Isect Anteced. decreto de unione hypostatica stare decretum de probat.positiuum decretum etiam sub conditione j concurrendo cum natura hypostatice unita ad concurrendi cum creatura ad alique cstectum. sup actum peccati sub conditione ii ipsa velit peccare.
ponit potentiam capacem talis concursus,&erre imam sicut uni hypostatica mutat intrinsece nati-ctum tali potentiae postibile ine sed nee potentiana i uam exigentiam naturae,ita non relinquit in cacriturae hypostatice unitae Verbo est capax acet ualis co lientiam ad talem concursiim .sed potius ad negationem talis concursus. Ex quo ulterius sequitur,talciri concursum in conficinato non re otiosum , quia complet natiuam facultatem iptius,quae naturaliter exigit,etiam stante extrinseeo decreto Dei esse in actu . completa in ordine ad omnia ad operandum requisita, inter quae est generalis cocursus Dei.
Clim enim consumatusnon lit ab intrinseco, sed 3 tantii mcursus ad peccatum nec actus peccati est possibilis tali potentiaemce Deus talem concursum velle potest,nisi per ordinem ad potentiam is actum talis potentiae:igitur ii implicat actus peccati tali potentiae, implicabit decretum diuinum de concursu ad acetum talis potentiae. Confirm. Voluntas concurrendi eum natura hypostatice sibi unita ad aditum D Inoirnatione Tomm VI.
252쪽
αι Dibi . XXIV De defectibus anima a Grasto non a sumptu Sect. m
tantum ab extrinseco decreto Dei in peccabilis, manc etiam ut confirmatus, ab intrinsecophisce peccabilis, ac proinde cum concursu causae i. sibi per decretum Dei praeparato. Natura vero, nita Verbo per ipsam unionem eum Verbo, si abi intrinseco physice impeccabilis, adeoque o manet amplius cum in triniaca exigcnt coii cursus ad actum maluin, scd potius eum intrinseca cxi
uetuia negationis concursus ad omnem actum malum iis Dico . Humanitas Christi, vi eiusdem unio-
Funiam. ad quodcumque peccatum purae omissionis Fundam elli ad peccatum purae omissionis non sit necessarius actus post tuus voluntatis,adeoque positiuus concursus causae r liberca Deo paratus, sed
suocia pura sit spensio actus, cum aduertentia rationis ad obligationem praecepti,ems.ram. est tamen necessarius positive actus ex parte intellectus practi iuclicantis actus praecepti suspensionem esse bonam&exequendam. Nequit autem Deus de huiusmodi iudicio habere liberum deeretum , sub conditioncis intellectus humanus Christi velit x Ie iudicium eliceres ergo ctiam ad peccata purae omissionis humanitatis Christi vi monis hypostaticae accipit Physicam impeccabilitatem proximam. Maior eonstat nam , ut pura omissio sit culpabilis,debet esse libera: ut autem illibet. debet illam praecedere practica notitia praeceptiale nune Bli1mMkm obligantis. Minor pro b .ut voluntas sit proxime po-ή cutim tens physice ad omittendum libere alium praeceptum, necessatio debet praecedere pracstieum iudicium de ipsa omissione actsis praecepti hie& nune exequenda implicat autem huiusmodi iudieium ah humano intellectu Christi formari. Maior probat. nihil potest libere sequi, ut omittere voluntas nisi ei sequendum, aut omittendum proponatur ab intellectu: ergo ut libere possit suum actum ei rea positiuum praeceptum suspendere debet talis suspensio practice ab intellectu vino na exe- ruenda ei proponi quia eum voluntas inentialiterit appetitus boni, nihil appetere aut fugere libere
priori potest, nisi ratione alicuius boni, vel realis,vel apparentis. Vt igitur libere valeat actum praeceptum
omittere, necessario ei debet omissio praecepti sub aliqua ratione boni practico iudicio proponi Minor ollend. tale iudicium est de se erioneum imprudens, quia expresse dictat omittendum esse,quod omitti non debet;&implicite ac virtualiter iudicat committendum esse peccatum , quod cum tali omissione est necessario connexum. ι. Di CE s: post et hoc iudicium ab humana voluntate Christi imperari, non ut proxima regula ad omittendum praeceptum, sed ad illud dissicilius,mmaiori cum merito seruandum sed contra et implicat practicum iudicium de omissione praecepti exequendi imperari ad perfectius,& magis me-RMisim ritorie praeceptum exequendum Ratio hoc practicum indicium est ultima regula, qua dirigitur
voluntas ad suum actum, vel onussionem actus luber exequendam Dat nequit hoe esse vItima regula, qua voluntas dirigatur ad accum praeceptum perfectius magisque meritorie exequendum: nam ultima regula, qua voluntas dirigitur ad actum exercendum,est practicum iudicium de executione actus , vltima qua eadem dirigitur ad omissionem actus libere exercendam cst practicum iudi cium de omissione actus exequenda. Nequitig tu practicum iudicium de omissione actus este vltima regula adactum persectius exercendum:quin
repugnant haec duo iudicia in eodem inteillectu simul, de exequendo actu praecepto,& non exequendo actu praecepto.
Dic o non solum possumus libere omitte s. ne ex praelico iudicio omittendi sed etiam ex de-R sectu dubitae considerationis omittendo considerare . qua ob omissione praecepti nos retrahere possent, qui defectus cum non sit postilius , sed mera gatio cogitationis dubitae, non requia iit concursum Dei, cum exereeri possit pura sus- petasione cogitationis deritae Sed contra: ut libe--- re omittamus cogitve, quae cogitare deberemus, praecedere debet practicum uidicium , quo iudicemus , non ese cogitanda hic mune quae hie& nunc cogitari debetent. Neque ad hoc sufficit
simplax notitia: nam ieet haec tortasse suffetat ad Omiuendum unpliciter . non tamem sufficit ad
omittendum libere,ut ex Drom. Intertur I nce posse a Deo hoe practicum tu tit.
dieium de omissione actus praecepti exequenda in init
intellectu humano Christi produci, quia tale tu. ais. dicium, quantum ei de se voluntatem determinat ad peccatum, seu ad solam executionem acetus peccaminosi quin tantum practice dictat, hie nune
exequendum csie actum peccati . -ntum est duse licet eum ipso semper maneat in voliantalei testas imperandi contrarium iudicium practicum de executione actus boni. Nequit autem Deus ut eausa particularis producere actum, qui de se tantum ad peccatum determinat. Qua deca. usa , stm.
nego, poss e Deum ut crusim particularem producere errorem,quia hie de se inclinatis determinata falsum. Ex quo secuitur, ut neque in intellectu ereaturae purae possit hoc iudicium ii solo Deo ut causa particulari produci. 2. Humanitas Christi ad peceat eommissionis 'duplicem habet impeccablutatem physicam ''xima alteram ex parte intellectus;alteram expa I . voluntati I nam etiam ad peccata commissionis
praerequiritur practicum iudicium de executione actuc ad peccata vero purae omissionis solum habere physicam imprecabilitatem proximam ex
parte intellcctus, cum ex parte voluntatis nutilus necessarid requiratur positiuus actus,curus physica potentia,per sublationem eo ursus. tolli debeat.
3. Non potuit humanus Christi intellectus pra- t.
cticum iudicium de omissione actus praeeepti , in l choatum tempore quo praeceptum non obligabat, continuare usque ad instans intrinsecum, quo praeceptum obligare incipiebat sed necessatio illud
mutandum fuisse in oppositum iudicium de executione praecepti.Non L cusae si ante assumptionem natura humana cogitasset de olfendendo Deo, non potuisset talem cogitationem eontinuare usque ad
instans intrinsecum assumptionis, sed necessario debuisset in instanti adsumptionis a tali cogitatione
Ad . SententiNego. posse manere in humani t 'tate Christi phyikim potentiam ad perexatum p ' vi
rae omissionis,ob rationem assignata Ad fundam tui. rei eius, concedo non mansisse in Christi humanitate imitam libertatem ad substantiam actus praecepti, sed in tum ad circumstantias pro eo instanti,pro quo oblia gabat: de qui disse insta. Caeterum nego, Mi hanc
physicam impeeeabilitatem necessarii ene phylkam predeterminationem potentis ad actu praeceptu,sed sufficere moralem. Etenim sublatas hi phylica potentia omittεdi, per sublationem practici iudici rex
parte iiitellectus volutas neeessario elicit actu praeceptum,cum solo auxilio mo ali infallibili. Nasublato practico iudici de suspensione actus praecepti,
253쪽
anima a Chri Io non assumptu SH. III. 23s
physica potentia ad illud formandum , manet i tura assumpta, per solam impotentiam moralem voluntas Lysice impotens ad suspendendum actum raeceptrum cum non possit absque notitia
ipsius suspensonis voluntas libere omittere. proin-
de nulla physica praedeterminatione impulsa, loes aci auxilio morali instructa, actum praeceptum eliciet.
Dicu, possct voluntati non solum negariphy- sua potentia ad omittendum, sed etiam sit Eelans principium ad actiim praeceptum eliciendum ergo adhue negata physi a poetentia ad om ἱttendum,
nonneres arid voluntas elisiet actum praeceptum. Concedo eo se voluntatem non elicituram actu Praecopium, non tarmi voluntarie, sed mere phystsi e ac naturaliter , desectu potentiae seu principij phvlici ad operandum sussicientis. Qubd voluntarie ilham non omitteret . prob. voluntarie omittere est cum praeuia cognitione ipsius omissioliis omittere M opponitur nullam praecedere notitiam de Omussione ectus sed tantum de elicitionerigitur. Hinc insertur, negata notitia de omissione, di post notitia de eluitione actus omissiouem nec libere, nee voluntarie, sed merenatiiraliter vitari; actum vero ipsum etsi non libere, voluntarie tamest elisi,quia cum pleni eognitione ipsus elicitur. Ha- Animec etenus ostendi, humanitatem Christi eum unione
με i hypostat a necipere physicam impeeeabilitatem
ρ - okimam ad quodcunque peccatum nondum tamen claris an hie impcccabilitas sit essentialiter, an tantiim connaturaliter debita humanitati Christi, ita ut opposita potentia phrsica non solum hucimanitati Christi repugnet detectu decreti diuini, sed eti, o formalem ineompossibilitatem,quam ipsa habeat eum unione hypost. Recentiores, ut sepia putant phrsicam potentiam proaimam peccandi ex se etiam praescindendo a decreto Divino, esse tot maliter incompossi- .um eum nisure hypost & sine rate Verbo partisipata. Cosim etiam in nata Sententia r tione unionis e Sanctitatis participata a Verbo, repugnat physi a potentia peecandi proxime eompleta per practicum iudieium de omissione, vel commissione actus ergo etiam ratione eiusdem repugnabie phyέica potentia peecandi proxi,nec
pleta per eoncursum Diuinum et impossibilitas decreti Diuini de physiea potentia prox una pec- eandi in naturil humana Christi supponit impossibilitatem ipsius bysiea potentiae peceandi in eadem natura: ideo enim Deus nequit habere decretum de physicapcuentia proxima peccandi, quia illa repugnat eum humanitate risti.
Dico physica potentia proxima peccandi,si
non repugnaret defectu Diuini decreti, non repugnaret ratione unionis te Sanctitatis a Verbo pa tisipatae in humanitate, Christi. Fundamentum ridiantum ratione unionis praeeis repugnat humanitati Christi,'iiod vel moralem imperseetionem involvit, vel per se ad eam ordinatur, scillaei infinita Samst ita ea Verbo participata solum per sepugnat, id quod aliquo modo Sanctitati opponituriat bysis potentia proxima peccandi nee moralem imperseditionem dicit respectu naturae assiim-ptae, elimipilus liberum consensum praecedat mecrespectu Veibi eam in altum pia natura ad iniitcntis,cum illa per se ad malum non ordinetur; nee sit intrinseca humanitati sed tantum extrinseca in praeparatione decreti diuini. Confirm. adhuc eum ea siluaretur impossibilis coniunctio peccati cum natura assum pia nam adis
buc posita physica potentia proxima peccandi, saluari posset impossibilis coniunctio peccati cum na
peccandi nam quoad actualem coniunctionem
peccati cum vnione hypostatica que impossibile estpcrimpotentiam moralem, ac per physi am igitur, saliunde per se talis potentia formalemi compossibilitatem non habet eum unione hypostatica non est, unde illa per se formaliter eum hy- post unione repugnet, nisi solum, quia desitu dari
non potest liberum decretum Dei.
Ex his patet adsvndamentum oppositat Ad I. eonfirmationem neg. conseq. cuius triplex dispa Aa .a. ritas i. quia iudi tum practinum immediatὸ prae onoma cedens actum peccaminosum est determinatum ad Armi.
malum per modum principi liberi inti insee ra . dicatis, atque adeo de se erroneum 2.quia est in 'ta 'trinsecum & inhaerens in natura assumpta. Potentia autem physica proxima peccandi per generalein
concursum Dei completa de se est indist rens ad v-trumlibet neque est intrinseca quoad ultimuiri complementum , quod habet per generalem concursum Dei. 3. quia genera Iliconeursiis complens physeam potentiam proximam peccanta est a Deoi practi eum autem iudisium complens intrinsecam potentiam proximam ad actum peceat non potest
elle a Deo. AD a confirmationem, negatur antec nam im
possibilitas decreti Diuinis iam suppotiit in natu c d .:ri assiimpta impossibilitatem peceati:propter quam nequit Deus praeparare illi suum concursum desectu cuius formaliter constituitur impoteritia phys-
ea peccandi. Qii fit, ut tae physica impeccabilitas proxima inhumanitate Christi non tam antecedati quam formaliter constituatur per huiuim di negationem concursus.
O caesis Humanitas Christi ex unione ad O et . Verbum accipit infinitam dignitatem pugnat autem eum infinita dignitate physica potentiate
candi. ergo physica potentia peeeandi pugnat cum humanitate Christi etiam propter intrinsecam in-eompossibilitatem somxlem , quam habet eum . . infinita cingnitate partisipata Nego minor nam infinita dignitas olum excludit omnem indignitatem ad bonum fle dignitatem ad poenam quideeausa in Udocui, non posse in humanitate assumpta admitti aliquem reatum ad poenam debitam ex praeterito peccato ante assiimptionem ommisi . potentia autem physie peecandi nullam di itindignitatem ad bonum, de dignitatem ad poenam
naturae debitam; cum illa communi et u creaturae ante ullum malum eulpae quae neeesario ad malum
poenae supponitur, ut patet in angelis, protoparentibus, quibus ante ullum peccatum communieata fuit physiea potentia proxima peccandi. Obdicies a Impluat per omnem potentiam, humanitatem Christi peccare t ergo non solum pee potentiam moralem, sed etiam physie .Resp.implinat Per omnem potentiam, ut cum Christi humanitate componatu peceatum adeo ut si ad hoe non sustueret moralis im peccabilitas, necessaria Lsci physica.concedo implieat per omnem potantiam, quia haec coniunctio peccati eum unione hy- post necessario arceri debet, non solum per pote tiam moralem, sed etiam physicam, nego. nam uia ficit, ut arceatur per talem potentiam , per quam
sat huiusmodi coniunctio peecati eum unione sy- post impossibilis. qualis est potentia moralis praeuenta auxisjs insalii bilibus. Obycm. y cum impeccabilitate morali non im di plicat peccatum simpliciter sed eum unione hy 'post implicat peccatum simpliciter ergo in peccabilitas moralis non esset sussiciens ad saluandam
254쪽
V, Disp. XXIV De deferam anima a Chrisso non assumptis Sect. III.
im peccabi talem humanitatis Christi Maior probatur, non repugnat,moralem potentiam aliquando Geficere a suo actu nam potentia moralis dicitur illa,quae non semper Liuiallibiliter, sed ut plurimum operatur.
Resp. potentia moralis.& consequenter mora-RU uis tinpotentia una omnino antecedens QinfallI-
,. .., sit . altera consequens,&non omnino infallibu
m ..ia, lis sed ut plurimuni. Haec est, quae tantumcxsup- impatamia positione, quod ipsas cum ordinarijs auxilijs ut plurimum operatura illa est,intiae non tantum ex suppositione, quod ipsa sit ut plurimum cum Ordinaijs auxiliis operatura sed c certis quibusdam, in fallibilibusque auxiliis, antecedenter debitis operanti, in ordine ad omnes actus bonos a Deo specialissima prouidenti. praeparatis. Atque haec potentia moralis ad bonum cum impotentia morali ad malum unionis hypostaticae poneretur in humanitate Christi . si aliunde ratione decreti diuinicum eademiton repugnaret phytica potentia peccandi. Objcis 4. Implicat Verbum, etiam per Ommunicationem idiomatum. denominari physice peecabiles denominaretur autem ab ipsa physica potentia peccandi, si ea posset cum humanitate v-nita Verbo manere ergo etiam praecis decreto
sequitur Deum pecco e quod est maximum in- conueniens igitur salsum cst,in humanitate Chrissti posse esse proximam potentiam physica in transgrediendi praeceptum, cum ex nullo possibili po- sit inesse sequi possit aliquod in conueniens. Ne κυλ. ''go, tale possibile poni posse in eisn quia licet non implicet, illud poni esse ratione piincipi pro ximi, rc pugnat tamen illud poni in esse ratione principitremoti vi radicalis Ut autem possibile absique incorviententi poni possit inesse, ex nullo e
pite implicare debet. Sicut potest confirmatus peccare;& predestinatus damnatuvirumque tamen im plicat poni in esse, non ratione potentiae proximae, dratione extrinseci decreti Dei,quia sequeretur, illud falli ae frustrari. Obycies. 8. Si voluntas humana Christi constitui posset proxime potens ad teruanda praecepta medio tantum morali continget e posset, ut cum nullo de facto contentiret; non enim hoc implicate tunc autem sequeretur, Deum peccare implicat autem peccare: erso implicat etiam id, unde hoe sequitur Noe sequelam 2 posto casu, voluntas humana Christi determinaretur a Deo pervisionem beatam, vcialium modum ad substantiam actus praecepti, non tamen ad circumstantias diuersorum motivorum, ratione quorum talis actus
Diuino. implicat cum humanitate unita Verbo ma posset esse meritorius. Atque haec dicta sint ex se nere physicam potentiam peccandi positione, quod eosset Deus habere liberum de-Resp. r. negando maior. multi enim inter quos Aretum de physica potentia proxima peceandi hu-
est Vasque ιιsfutat. 6 I. cap. est. non reputanta surdum, Verbum per communcationem Idiomatum denominari peccabile. Quod admittere ten tur omnes, qui putant, de facto Christi humanitatem cum hypostatica unione accepisse tantum moralem impeccabilitatem Limo ut ra, etiam a peccato ante assumptionem ab humanitate commisib, denominari peccasse. 2. Nego, Verbum per communicationem Idiomatum denominari posse
peeciabile simpliciteritum quia haee propositio simpliciter prolata,videtur negare etiain impeccabilitatem remotam, quam essentialiter accipit naturavi unionis: tum quia absolute pronviviata importat potentiam ad actu reducibilem.
Obyciei. I. inpeccabilitas humanitatis Christi essentialiter debet esse diuersae rationis ab impeeis cabilitate confirmatorum ingratia sed impeccabilitas confirmatorum ingratii est moralis ergo im- peccabilitas humanitatis Christi essentialiter debet esse physica Distinguo maior debet esse diueriae rationis ab impeccabilitate morali simpliciter. nego 3ntra ipsam moralem impeccabilitatem, concedo. Nam moralis impeccabilitas esset ab intrinse- eo debita Christi humanitati,&altioribus illustri ribusque munita praesidiis;contra vero impeccabilitas confirmatorum.
Obucietis. Si in humanitate Christi posset esse proxima potentia physica adactum peccati posset in ea esse proxima potestas ad faciendum, ut Deus
peccare posset. Nego sequelam: nam sicut liaec proxima potentia in Christo non tolleret,inii in Deus ut eausa particularis 4ypost. neeessario regeret voluntatem naturae assumptae .medijs infallibilibus: ita nee illa facere pos t ut Deus posset peccarc. nahoc esset, facere posse, ut Deus tanquam particularis causa hypost peculiare et egimen assumptae naturae habere non possit.
Obycies. 7. Si possὰ in humanitate Christi esse physica potentia proxima transgrediendi praee- pthim, ponatur tale praeceptum de facto transgredi; siquidem possibili post in esse, nullum sequitur inconueniens at posito hoe possibili in esse, manitatis Christi. Caeterum talis potentia in humanitate Christi implicat desecae liberi decreti, quod Deus habere non potest de concursu ad peccatum, etiam sub conditione si voluntas humana
Christi peccare vellet, ut Apia. Ex dictis , ad fundamentum primae distinguo in
minor. facultas liberi arbitrii,quoad intrinsecape fectionem est eiusdem rationis cum libero arbitrio nostro,cocedo;quoad ea,quae in Christo connotat, nego.Nam in C histo saeuitas liberi arbitrijeste iuncta hypost. cum persona increata verbi,vi cuius exigit carere omni concursu ad malum &habere tantii concursum ad bonum. Ad prob. concedo, liberum arbitrium humanitatis Christi non esse mutatum physice, quoad intrinsecam sciam nativa perfectionem nego, non esse mutatum physice in ordine ad extrinsecum concursum Dei nam sicut extrinsecus concursus Deiphysichcomplet intrinsecam potentiam operativam humanitatis Christi ita negatio huius concursas physicd mutat intrinsecam potentiam operatium eiusdc. Ad confir. neg. conseq. nam ac hoc ulmeit,uniri ut principium operans mediatum,&vt qaia substantialiter eompletivum principiti in mediate operatiui ut M.Atinque haec de impeccabilitate, quam Christi humanitas accepit, vel accipere potuit vi unionis hyposside impeccabilitate, quam habet vi visonis beatae, ius utandum sequem se T. q.
An tu chrimpotuerit esse error'
DVνιε est erroi,alter culpabilis inculpabitis alter. Primum non potuisse esse in Christo. constat eodem fundam quo supra probatum est in eo non potuisse esse peccatum Secundus adhuc
est duplex, unus dicitur prauae dispositionis, alteri .. Cfmplieis negationis. Hic consistit in pura dumta- ilis.
xat negatione scientiae , quae vel dicitur mora nescientia, quando est i erum ad scientem non spectatium, qualis est nescientia earum reri possibilium
255쪽
he eonestionalium, quas neque in Verbo,neque in proprio genere anima Chrjlti nouit vel priuatio
scientiae, quando est rerum ad statum scientis pertinentium, quae ignoratia dicitur. Hanc certum est, non fuisse in anima Christi, in qua sui plenitudo omnis scientiae veritatis scuti decebat animam a Verbo assumpta in. Licet non defuerint ex Catholicis, qui aliquam ignorantiam rerum , ad Christi statum pertinentium in anima Christi posuerint, moti ex illo Mart. 2 .De iue autem alia est hora nemosiit, sermo autem est de die iudicij.nsisi in Prieri Ue-
iuriisti,t Christi blasphemi eoacti sunt ab inquisitoribus hune errorem retractare de quibus mentionem facit Medinas .part.q- Τ. ID art.I. Ille vero consistit in iudieii, vel habitu errone per se ad falsum inclinante. De secundo non est dubium,quin potuerit este in Christo. nain sicut potuit Verbum assumere naturam irrationalem incapacem omnis scientiae,ita rationalem omni scientia spoliatam, tam actuali, quam habituali. Ergo tantum de primo est praesens controuet ita. iis PRIMA Sententia amismat, potuisse de potentiaismout absoluti talem errorem in Christo esse massaea δι=utat. 1.ωρ.υθ. Lorca dii utat. 9. Ioan de Lugod sputat. t. seci.s Hurria ini=. io .docul. s. quae a fortior sequitur ex opinione eorum,qui arbitrantur de potantia absoluta in Christo potuisse esse peccatum.Caeterum notat V 3- non posse nee de potentia absoluta in Christo est errorem practicum, qui consiliit in defcctullarioris atque expressioris considerationis, quae voluntatem a peccato retraheret,ex quo considerationis defectu omne peccatum ducit suam origine. nam sicut in Christo non potuit esse peccatum, ita nec practicus error, qui necessario praecedit peccatii. Sed solum docet, potuiti e esse eriorem speculatiuum qui nonne Liario praecedit peccatum, nec est proxima causa vel ris occasio illius Fundam.quicquid mali, vel in iudi- eio,vel in habitu erroneo reperitur est malum poenae, quod Christo ratione naturae assumptae non repugnati uti de facto assumpti reliquas poenalitates
naturae hum ne: Confr.I. Potuit Verbum assumere stoliditatem naturae asininae;ergo errorcm naturae humanae.1.Non magis repusnat Verbo per assumptam naturam errare , Qtalsum materialiter proferre.quam in eadem eruciari ae mori. tim SEcvNDA nega per quamcunque potentiam in manu Christo esse potuisse errorem non modo practicum ad peccatum Proxime inclinantem, sed neque speculatiuum : Meana 3. part loco citat. Vincent'
Asturicensi quast. i. releti de Christi gratia post a. comel. Suareidiffutat 3 sect. I. Me Naa friν a. p.
aci 2 akcri, di approbat in hac re tcstri nonium An-
μώρ ibis lem assumsi mortalitatem, quasepienteries valde -- ιιηφι ni te uteretur gnorantiam vero intelligit ignoratiam prauae dispositionis knon poterat assumere sapienter, quia nunquam est ιι sis, sed emper noma. Da Haec lenient est, nostris principiis eonformior, νεομη e. 4 Christi dignitati congruentior nam quo ista. I. νε ρηρ Verbo diuino natu tali iure incum Di , natu ram hypostatice sibi unitam in omnibus suis acti
nibus regcre, tam intellectus, quam voluntatis, ne erret, cum utrumque genus actionum per se pertineat ad natura in intellectualem, quam Verbum regendam suscepit: at si Verbum admitteret in assumpta natura eriorem, talis error tribueretur Verbo,
ut causae particulari byeost. talem naturam regenti: implicat autem, errorem tribui Uerbo, ut causae
particulari errantem naturam suppostanti: nam, amputat pugnat, infinitam veritatem esse causam particu-era o n. larem erroris, non minus quam repugnat, infinitam
bonitatem esse causam particularem peccati. Unde D. . ostendi, non modo Deum non posse per se testificari falsum, sed neque ut eausam particularem producere, vel construare in nobis actum, vel habibitum erroneum. Sicut non modo repugnat, Desii per seipsum peccare, scd etiam esse aut horc peccati in nobis cum non minus primum repugnet infinitae veritati, quam secundum infinitae ipsius bonitati. Ergo multo minus talem errorem admitte re poterit in propria natura assumpta. SECUNDA ratio vito. .&cit. indicat Anselm- ' ' si possct Deus de potetia absoluta esse causa particu 'laris erro is&fallitatis, hoc ipso corrueret summaeertitudo nostrae fidei: cum non possemus esse certi, an de facto Deus in reuelandis mysterijs fidei usus Ansitata sit hae potestate absoluta atque adeo non omnia, quae de facto reuelata sunt, esse verae Quod si depotentia absoluta nec implicat, Vcrbum assumpta natura errare, unde certi esse possumus, hae potetitia de facto non esse viam, in tradendo Euangelica per l, lin hominem a se assumptium' Respondent tima liqui ex citat primae , repugnare hoe muneri Respoοrint
supremi Doctoris, quod Verbum per assumptam
naturam in tradenda Euangelicii veritate exercuit; ac zialieet non implicet simpliciter, Verbum per illium θηι antiptam naturam errare. Quare hoc ipse, quod Christus fuit a Deo destinatus ad exercendum munus supremi Doctoris , docendo illuminando omnes ad viam veritatis , non potuit,
ne de potentia quidem absoluta, per assumptam
naturam errare. Sed contra i errare per assurri r 1r ptam naturam, non solum est malum, WVer contro
bo repugnans in ordine ad decipiendos alios , sed etiam ad decipiendam propriam naturam as. sumptam, quam ut causa particularis hypostati- ea in omnibus suis actionibus regendam suscepit et esto repugnet Verbo, errorem admittere L in assumpta natura, ut obeunti publicum munus supremi Doctoris ac Magistri saltem per te non repugnat illum admittere in eadem, ut priuata natura est: ae proinde potuit, saliet ut priuatus h mo, Christus alios deeipere quod non minus cst absurdum, derogat summae authoritati Christi. Vnde non teneretur quis summa ertitudine credere . quod sibi immediate a Christo pri Nesa. uata reuelatione reuelaretur quia posset dubitare , an in tali reuelatione Christus deis tentia absolutia permitteret, humanam naturam assumptam errare. Ne dici potest . tali casu, humanam Christi naturam, ne alios decipei et, nunquam suum errorem alijs manifestaturam:
quia posset tali casu natura humana Christi errone iudicare, illud quod est falsum , esse verum, aliisque manifestatvlum priuata reuelatione r idque totum permittere posset Verbum, cum totuin o solum pertineat ad errorem, quem in assumpta natura per duersarios admittere potest; non autem ad culpam , quam neque per Aduersarios admittere potest. Hoc autem.ut maximum absurdum inserteiti Anselm a , . Deducitur, non modo non posse Verbum per litimittere, ut humanitas post assumptionem erret, sed neque errorem, quein ante assumptionem in proprio supposito contraxisset, admittere. Nam hoc ipso, quod illum admitteret, approbaret, faccret que sibi suum in assumpta natura, quam ut eausa particularis hypostattea gubernandam suscepit.uti non posset Deus errorem nobis contractu,in nobis eon
256쪽
38 Dist. IV De defectibus anima a Chrisso nonassumptis Sis. IV.
bis contra naturalem exigentiam cauis a conser. Nota uar: ut si ille per introductionem oppositae verit tis riaturaliter postularet expelli, non posset a Deo in nobis conservari; nam hoc ipso censeretur Deus particularis causa illius muli minus posset illum peculiari influxu supplente concursum sustentatiuum sublesti, in nobis miraculose O
τα3. Assundamentum oppostae , esto error in nobis A/μηι sit malui poenae; nequit tamen a Deo Vt a causa 'si ' partieulari essici S consequenter nec a Verbo, ut a causa particulari hypostatica admitti propter peculiarem oppositionem, quam habet cum natura intellectuali ut sic: quam repugnantiam non habet mors. Ratio huius peculiaris repugnantiae colligitur I a posteriori nam potest quis aliquando licite in se mortem admittere; errorem autem &fal- statem nunquam. 2. Error per se aduersatur naturae intellectuali ut sic; mors autem non aduersatur naturae intest c-ctuali ut sie, cumst communis reliquis etiam animantibus, imbis omnibus compositis naturalibus, quatenus est quaedam naturalis compositid structio. Verum, quia adhuc urgeri posset admittendo, errorem per se aduersari naturae intellectuali ut se haud tamen repugnare, Deum ut supremum Dominum omnis creaturae intellectualis in ea ut causam particularem errorem producere, ideo Resp. 3. magis explicando hane oppositionem , quam habet error cum natura inistellectuali ut sic, cum enim error sit malum intelis lectus intellectus autem per se ingrediatur radi-caliteris originatiuo conititutionem libertatis, quae per se est principium omnis moralitatis, eonsequenter error per se oppositionem habet non solum physicam , sed etiam moralem cum natura intellectuali vides, non quidem formalem di immediatam, ut culpa, sed radicalem , diatam omnis autem oppositio moralis cum natura intellectuali est per se mala is a Deo via eausa partieulari fieri non potest , sed tantum ut a causa uniuersali Propter hanc rationem non potest homo errorem infelicite admitteres, admissumque tenetur repcllare. Nec obstat, qudderror speculativus proxim non dirigatur ad pra-xim nam saltem ei ad illam dirigibilisci quod sulficit, ut omnis error participet aliquam oppositionem moralem radicalem di immcdiatam eum natura intellectitati ut sic. Sed cur non possit Deus, ut eausa particularis huiusmodi mahim, vel in alijs, vel in assumpta natura causare possit autem caetera mala Resp. quia quae per se oppositionem
habent cum natura intellectuali vise, eandem etiam oppositionem habent cum natura intellectuali diuina ut quia mendacium opponitur naturae intellectuali ut sic, opponitur etiam naturae intellectuali diuinae, pr ptem easdem rationes. Implicat autem. Deum vi causam particularem efficere aliquid, quod oppositionem habeat eum sua
natura; alioqui post et a seipso auerti. Cum enim necessario seipsum infinite diligat, nequit aliquid efficere, qud aliquo modo suae naturae opponatur, per quod virtualiter saltem a seipso auertat tur. Reliqua vero mala physica, quia non opponuntur naturae intellectuali vita, sed naturae tali determinati, non Opponuntur naturae diuinae: proinde non repugnat , illa Deum vi causam particularem esse ere, siue in alijs, siue in propria natura assumpta. xi F. his etiam patet ad utramque confirmat nam
mors cst tantum malum physicum stoliditas vero
asim est naturalis proprietas naturae asininae, per se
consequens naturalem complexionem temperamentum talis naturae. Error vero nec cst purum
malum physicum, sed aliquo modo morale saltem radiealiter Moriginatiue , ut probatum est neque est naturalis proprietas naturae intellectualis. quin potius contraria Maduersa illi nam propriumn
turae intellectualis est,tendere in verum. Dubitatur, an potuerit Verbum assumere natu Aa VH aram humanam amentem,vel in ea assumpta amen assutiam permittere. Ratio dub. pro parte negativa est: quia amentia per se opponitur naturae rationali visie, cum tollat principium per se ad discursum requisitum tollit enim rectum ordinatum usum organorum di sun suum internorum , qui per se ad discurrendum requiritur. Confirmaturri quiuis homo naturali iure tenetur amentiam vitare, illius causam non dare. Sed Verbum sueeedit humanae naturae cum eo naturali debito, quod haberet proprium suppositum in eandem naturam: ergo si proprium suppositum non posset amentiam in sua natura admittere, neque illam admittere poterit Verbum. Affirmativa tamen pars omnino vera: nam amentia re se nullam habet oppositionem moralem , formalem, radicalem , materialem&obiectivam cum natura intellectualii solum enim eum natura intes lectuali ut si oppvisitionem habet malum , quod aliquo modo particupat moralitatem, vel formaliter ut culpa i velis diealiter moriginatiue, ut error vel obiectiu8. v actus tendentes ad obiectum dissonum, etiam absque rationis aduertentia, amentia vero per se solum importat physicam laesionem organorum&sensuum internorum, ex qua phvsica laesione impeditur rectus usus sensu u, di consequenter etiami tellectus ratiocinatio. Confirm posiet Verbum assumere naturam humanam spoliatam omni se se externo at non minus tunc ex priuatione sensuum externorum impediretur internus discursus intellectus, qui in discurrendo naturaliter tendet a phantasmatibus, ab externis sensibus in phantasiam transin istis, iuxta illud e rasoteorum a lom δε Axi maomet intestigentem phantas ira eculari et ergo aris non est, cur ex hoc capite repugnet,Verbum amentem naturam assumere, velamentiam in assumpta iam natura admittere scut non solum potestas. sumere naturam omni sensu externo priuatam, sed etiam talem sensuum priuationem in assumpta iam natura admittere.
ADrationem dubitandi,concedo amentiam per An
se opponi naturae rationali, physicea; quia priuatil- . lam physicopi incipio,seu recto usu sensuum, per se ad ratiocinandum requisito , non moraliter. Adeonfirmatioisem nego minor nam Verbum so
llim succedit loco proprii suppositi in assumpta
humanitate eum naturali debito vitandi mala moralia , non physica inuia illa tantiim , non haec, habent oppositionem eum natura Uerbi, cuiusmodi sunt peccata . errores,in actus ex obiectorationi difforines. Vnde teneretur Verbum non admittere natura amente assumpta motus ex o lecto dissonosis rationi distormes. Caeterum non succedit eum omni eo debito , quod proprium suppositum haberet in eandem naturam: nam multa tenetur vitare proprium suppositum in sua natura,V. g. membri mutilationem , sensus amissonem , priuationem vitae, quando commode posset, quae non tenetur in assumpta natura vitare Verbum, nam posset. etiam sine eausa,asiumptam naturam exponexe morti, quia proprium supposi---ἐoris. tum non habet dominium' vitam,&membra suae εν-
257쪽
naturae , adeoque non potest licite de illis ad libi I pus meritorium . ponenda erit in Chi isto voluit tum disponere, nec sine causa suam naturam morti, aut membri mutilationi exponere Verbum autem habet persectissimum dominium in naturam assumptam, adeoque licite posset de illa ad suum libitum disponere, ut sibi placuerit.ita nequeunt multa filius Ieruus de stipsis disponere, quae tamen possunt Paterin Dominus.
SECTIO LAn fuerilsemper diuinae concors
auas. Upposiet titulus,duas in Christo esse voluntates, diuinam, humanam. v eertum fidei dogma in multis Concilijs definitum, non solum contra Monoth .sic dictos, quia unam in Christo voluntatem agnoscebant. sed etiam contra Eutychetem eiusque asseclas, qui dum asserebante cluabus naturis humani,& diuina unam tantia ex unione integram naturam in Christo resultasse, eonsequenter unicam etiam in Christo fatebantur voluntatem. Eadem veritas expressa est Matth. 16. nstem ego volos scut rari Lucae 22. Non mea via tindia tuastat: Ioa ni fi Non auaro voluntatemst is talem eiu/,wm tme.a. Et ratio id etiain, supposito mysteri euidenter demonstrat.Nam,
stis duabus integris naturis intellectualibus in Christo,divini & humana necisaria conseeutione sequitur,duas in Christo esse voluntates, diuinam humanam Deum ad quamlibet naturam intelleo ualem per se sequatur appetitus rationalis,qui vel non distinguitur ab ipsa natura iiitellectuali reipsa, sed sola ratione; vel si distinguitur, postulat semperes cum illi, ut naturalis proprietas ipsius Esse autesta in Ghνi in Christo duas naturas integras intellectuales,di
uinam di humanam. eadem Concilia definiunt co-tra Euthyehet ijs oraculis quibus Christus dicitur homo, Deus.Ioan.8. Christus de se loquens:Qua-
ritu me interscere, hominam, νωι veritat m,obu -- cuiuisum ad Roman . . Si enim unim delicto mulis morιm sunt multo magisnatia Deci,s donum ingra
νι vnim hominis Iesu ChriIT in plures abundami: Ioan. I. Et Verbum quod Euangelista ante dixerat da morte pro saIute generis humani, stim perse- esse Deum ea, actum eu Ad Rom. o. Ex quibus est i ctio Chtilio repugnans. Isitu tota difficultas est, inexplicandis eis veris bis Christi, quo pacto ex illis nulla arguatur intertas humana,vt proximum prinei pium liberum me iam sicut. rendi pro hominibus apud Deum. H:s certis prima dissicultas, quae in hac inestabili coniunctione diuinaeti humanae voluntatis sese offert, est,an illae semper suerint inter se concordes. R Aetio diib. sumitur ex verbis Christi Mati. 26. a. .: Patermis possibile est,rranseat a me calix M. Lucae 22. . vi
Pater,s,M, transire cocem sum anu Ioan I 2. Pi 'ne anima mea turbata est. Et quia dicam' atersis, a me ex hae hora. Haec enim verba iuxta Cyrist. Alixand in hunc locum, Augustis tra P. 2. in I n.&aliorum PP. interpretationem respondue, illis . Matth. 16.er Luca 22.Pater transeat a me lix se siuemadmodώm in horro , paulo antequam caperetur, inquit Cyrillus,oraratis Pa rem dicense. Pater,
si ossibiis est transeat a me calix rLte: ita nune petria
Patre ut salvificeta . O tiberetur ab hac hora mortusubeunda Sed quemadmod- humana conditis tunc meo damna virtute demdec ofortatasubiecit segyampro Fidimna ordinat. i, dicent verun an V non scute-
fiat ita nune imbecillitatem humanam subleuans ea-ιs ruore, subiungit, propterea venam hanc haram, ut susce mortem patra scu-- - -- luxtatis beneplacitum , neue ideo ad hane dedustus sum horam, ut tιbi oberiam. Et Augustinus uicus autem his dixit, nancamma mea iniata est, ita etiam Obι dicat, risu est anima misa sitie ad martem: o Pater Aferimis transeat amarati φει osten-
ἀι susi ιι η'mitatem. Clim igitur his verbis Christus . Patre liberari ab imminente morte filagitet, manifeste ostendere videtur, suam ipsius humanam voluntatem non fuisse cum diuina, quae e ficaciter decreuerat, ipsum pro salute hominum
Christi nunquam suisse a diuina discordem. Quam veritatem expresse definita galbo Papa in Epist ad Constan. Imperat Herach. et om Auton,rec pia approbata a 6. Sinodo actione . his verbis:
md a aurem natu ι, nasis uuralis vo inratra, oris natWalis operarione eonfitemur in uno Damiano nostro Is raram non contrarias eate, nec aduersasad alterutrum dicimin. Et demonstratur nam aduersa Raria ea
ti diuinae voluntati essi ac Dabsolutae iam notae & manifestati, seuterat voluntas diti in desubeun- christi secundum carnem , qui e boomma ve-beneae tin insecula. Et innumera sunt scripturae loca, in quibus haec veritas docetur. Quam non minus etiam cuidenter de larant actiones, tam pro priae naturae humanae, quam diuinae,suas Christus ut homo Deus exercebat euiusmodi propriae na turae humanae erant, comedere, ambulare, loqui, moii: propriae veris naturae diuinae, interna hominusecrcta cognoscere, mortuos resuscitare,& reliquam ii acula, proprii potestateri imperio patrare, ut 3 peccata propria authoritate dimitteres, e Ean- .um dem veritatem apertὰ supponit finis Incarnationis, quisuit, hominem redimere per opera condigne meritoria Christi. Nullum autem opus potest esse condigne meritorium pro peccato nisa libera v luntate Deitate eon dignificati procedat cum que nequeat voluntas diuinae se liberum principium meriti,& mereris inserioris apud superiorem; necessari, praeter voluntatem increatam , conse quentem naturam diuinam, condignificantem
humanam, diuinam voluntatem Christi discordia,sed potius summa concordia di cosensio. I. inter
discordem quia non fuit defugienda morte,quam ex mandato Patris exequi debebat, sed vel devitando scandalo distipulorum quod passuri erat in ipsius passione&morte,ut Ialariinputat: vel depee cato& ruina Iudaeorum.vt Hieronym censet. Nonisque, inquit Hilarita mors, tem' mortuis me.
tu est. Iuram , ne se Deum ambigent cinem padiscipuli 2 quem casem,cteonsyatum. crucifixumeso eontemptaturι 'Postulat, inquit Hieronymus,
lat autem non timorepatienda, sed mUeracordia ρο--rumpnti, ne ab si bibat eaucem propinatum. Vnde
258쪽
Di . XXV. De humana voluntate Grini. Secr. I.
itie, hoc est, populi Iudaorum qui excussitionem ignorantia habere non potest,si me occiderι , habens legem, οππιο et in qui me quo radietatιcinantur.Conlirm.
bis Christus ileiae Iudaici populi ruin i miserationis asterium ostendit usque ad lacrymas . semel
bio, si vela esset,&reliquotii in P. docti inae coniscordaret, ii Volucre dissicultatis nodum , lirie- ρι- ratis quid aliqui dicant eo quod, ut ipsi aiunt, voluntas η b. si Dei non 'um erat, ut Christus pateretur mor- tem .sed hi illam pateretur a Iudaeis unde idem erat, illam nolle pati a Iudaeis . ac nolle pati ut adiuina voluntate decictam. Nam liaee fuit tantum voluntas Dc permissiua, non praeceptiua, ut illam Christus a Iudaeis pateretur non sccus ac fuit voluntas Dei permissiua de scandalo Apostolorum, cuius permissiua voluntas , uxti larjanterpre- rationem, ne fieret , Christus ad Patrem orabat. Etenim clim actio, mortem Christo illativa, e- iit peccaminosa ex parte Iudaeorum non potuit Deus illam cum hac circumstantia praecipete, sed tantii permittere. Voluntas autem , quae aduersatur voluntati diuinae permisi uae, non est proprie diuinae contraria quia quae Deus vult permissiue non vult ex scantecedente voluntate. sed sollina dependenter a voluntate creaturae, cx suppositione quod ipsa volucrit. Alioqui etiam v luntas,qua Christus ιuxta Hilari expolitionem, peti jt, ne scandalum discipulorum sequeretur, sulcset contiaria voluntati diuinae, quae de facio talescandalum permittici quod tamen aduei sarii non
lis, sine rationis deliberatione, ex sola naturae I clinatione orta, non autem rationalis& deliber ta,quae diuinae semper fuit consormis. Vnde cum dicit: Transeat .mecat silis,naturalem voluntatem naturaliter horrebat: tum vero subiungit Veruntamen non mea sedi voluntassat rationalem v
liintatem parendi diuinae, declarat. Quae resp. fundam. habet incit verbis Agathonis quibus see voluntas fugiendi mortem in Christo appellatur timor naturalis,&proprius carnis.
H A c etiam responso, si vera esset, disti ultatem dissolueret: nam voluntati diuinae proprie 'non aduersatur motus naturalis necessari or dia . tus ex voluntate, ut appetitus quidam naturae est; sed tantii in actus elicitus ex voluntate deliberat rseu nee diuinae voluntati aduersatur fuga appetitus sensiti ui ex impetu naturae necessario elicitus Ratio illa tantiim voluntas aduersatur diu nae praeceptiui, quae virtualiter saltem supponititur prohibita in voluntate praeceptiua Dei: sed voluntas naturalis necessatio elicita ex inclinatione naturae nota potestisse virtualiter Ialtem in voluntate praeceptiui Dci prohibita, eum non possit voluntas Dei prohibere, quaeliberae potestati operanti non subsunt. Alia ergo via reiicitur scilicet quia ex doctrina L.
c naturalis ex pura inclinatione naturae, absque rationis deliberatione, fuit in appetitu rationali vel sensitivo Christic sed omnis motus tam rationalis, quam sensitivi appetitus fuit ex praeuia rationis deliberationes, sponte clibere admissus quippe Qui illos, quando, quousque,&quos volebat, in se admittebat quos propterea Patres non passiones , sed propassiones appellant. Igitur hae responsio non subsistit, cum salso nitatur fundamento Ad authoritatem Agathonis espondeo, Eusicae
per motum naturalem cibi pontificem non intelli gere motu in naturaliter excitatum, absque ra-Ergo eo solo nomine lixe Hilarij,4 Hierony I tionis cliberatione, sed vocat naturalem inutis. ω. mi responsio reiicitii , quia aduersatur doctrinaetii. .vm rcliquorum P. Concit quae fugam mortis in
ηιευνerat humarra voluntate Christi admittunt. Vnde inci-
mentem mortem , mor Iem enim timere est anxiara
istius est. Et paulo post labet autem , inquit,
or noste mori eo auod mortem caro recusebat naturaliter. Idem docet Cyrillus Alexandrinvitiis. . in Ioau eap. II. Oxplicans illa verba ne anima mea rurbata est Itaque anima sam inqtiit, turbatam protestatur, horrore amminent Passionis. Et paulo. pdst 2,nvisit, inquit, naturam humanam in se patι, quod erasis 'Fraum , Fote exhorresere mortem, iliam refugere Ambrosius inina. cap. Luca a questrata, inquit, delectatione aeuutitatu aeterna, ta liuo mea infirmitatu a citur. Suscepit enim retinuam meam, τι mιhι am tititiam largiretur. Et infra
explicans illa verba : Transfer a me calicem sum, se ait: uasi homo mrtem reca , quasi Mus tentiam stam' m. Idem docet August. tract. 2.m Lanu it. passim reliqui PP. a. Ex Scholasticis respondent Ibardiu in 3.--
voluntariis iugiendi mortem in Christo, non fui cs coiiuaciam diuinae,initia fuit voluiuas natura
est iuxta naturae inclinationem , etiamsi sit deliberate admissus, ad differentiam alterius motus voluntatis, mortem acceptantis, qui quoniam est de oblecto contrario naturae, non dicitur naturalis, sed sollim rationalis, quia soli rationi consormis est. Quod autem haeest pontificis mens,constat ex ijs, quae insta in eadem Epistola ex testimo- modostem docet: Dedit enim. nquit, quando voluit, natura tempus Propria operara. Viden igitur, quomodo natui in operando, quae sibi erant natura-lla, pendebat a voluntate deliberata Christi. Ratio vera&communisci ut una voluntas sit at Ne teri contraria . debet sub eadem ratione,& conis
ditione idem obiectum nolle, sub qua ratione Medie. Oeam conditione altera voluntas vult nam ea tantii ἀων -- voluntas opponitur alteri, quae opponitur obiecto
ipsius: cum voluntas sit vitalis inclinatio in obie ctum; quae opponitur obiectio, vipponatur et zυ πώ
iam inclinationi in obiectum, quae necessari tot moriem litii , sublato obiecto. at diuina voluntas erat de MMA morte a Christo e scaciter Mabsolute 'exequenda, vi bona& fructuosa generi huinano: voluntas autem humana Christi erat de fugienda morte ut contraria naturae non quidem mcaciterin ah lute, sed tantum sub conditione, si a Patre praecepta proposita non fuisset. Quod obiectum nullo modo est oppositum obiecto voluntatis diuinae Sicut conditio nata voluntas Iudicis de non damn do homicida, sub conditione si non fuisset homicida , non adiicrsatur absolutae voluntati eiusdem, qua absolute Messicaeiter illum ad iustam mortem
259쪽
Disp. XXV. α Amana voluntate C in Sectio I. 1 r
μἐκ damnat qui obiectum unius voluntatis non tollit obiectum alterius:&consequenter nec una voluntas tollit alteram , sed in eodem subiecto sese
compatiuntur ita Theologi, S. Tiam. .'qu.2I.art. q. Scotus m .d .i . quaest. νηιe g. Vθιm dicendum,&e. Fuit in humana Christi voluntate quaedam alia maior rcspeetu diit inae eo in Lornritas, quam Scho Mici appellant consorinitatem in genere aiisae essicientis quae conlisti in co, ut una voluntas velit, quidquid altera vult, ut alia velit. At voluntas diuina voluit, ut voluntas humana Christi nollet morietu, contrariam naturae, sub conditione,
si illa non fuisset sibi a Patre praecepta proposi-
di, iuxta ipsius verba οῦδε tamen non sicut ego -- lo Usicut tu non mea voluntaιsed tua satoproptere. veni in horam hanc.
Deducitur quo pacto, non obstante, quδd Christus seientia beatain infusa certus erat de a soluta voluntate Patris,ut pro salute humana, με μ reretur, nihilominus petiuerit. a morte liberari, cum talis petitio videatur Diistranea otiosa, ut de obiecto omnino impossibilὶ nam stante essicae decreto Dei, impossibile erat, Christum a morte liberari. Nihilominus dicendum est, non isse hane petitionem in Christo frustraneam aut otiosam: I. quia suit ad ostendendam in se veritata. Hanc admittunt Alens,' quaest. Is. memb. I. At tem susceptae carnis, quae mortem naturaliter reberi.ma, .dist. I I .art.I. Bonan. art. I.q.q. Richaia quast s fugit. 2. vi nobis exemplum relinqueret,quomo-2cit.Duranaeloco ιt.num. 8. Gabriel quaest. ιetari. 2. V nos debeamus in huiusmodi easibus gerere. U.6 Palatas'. I. Suaret disp., .set. a. S. Tiam. Vnde Ambros is 22. Luca: Homo, inquit in plaga sequast. i8 art. 6 vrisis cor' sic habet: Piacebat silens ferre infirmitates,nosvoruit erudire, ut quia enim Christo secundum voruntatem minam, or erasam in I Fb iussiceram carcerem non timere, mortem sicundum volunt.rtim rationis , ut voluntas natural vincere Asterem in Histor γε, quod est amplius, in ess,er voluntas sensiWalitatis,fecuniam ord ne ua quemadmodum aura mortis Uιtiam ιnceremtu. muura mouerentur. Quae conformitas colligitur et Dummodo enim te imitaremur Domine Iesi . si sequeremur ut hominem, nisi mortuum reueremin risi
rurea vidisse 'quemadmodum distipui crederent fisse moriturum risi moraturi tristitiam comperissenti MAugi istinus tract. 32.cit.Docuit te, inquit, uia cogites, Aenit quid dicas, quem inuoces, in quo Jeres.
euim olantatem erram arque diuinam tua volun
tat humana infirmeque praeponas.Et paulo pdst:&cut stem hic iuxit nunc amma mea turbata est: ita etiam ubi dicit tristu es anima mei que ad mortem est.Pater fieri potest, transeat a me cati sero tendit hominis fiscepti infirmitatem , ut doceat sic
contra tum Fonturbatum, quo sequitur, durem Verumtamen non quod ego volo, sed quia ια vis, Pater. Sic enim homo ab humansem duina disgitur, eum voluntati humana voluntas diuina preponitur. Et in Psalm.32. concio. I.post init. Vnde gerens hominem Chris , est regulam nobis proponens, docens nos, uersio praestans nobis iuere, ostendis hominis quamdam prauatam voluntatim, in qua fiam figurauit nostram qiua caput nostrum est, ct ad eum, sicut ausis, tanquam mmbra liqv pertinemin. Fater, quit,ssera potest, transeat a me calix Παχα --
mana voluntas erat, proprium at quid est tanquam priuatum volens. Sed quia esto tarde volvit esse ho-i ex Concilijs PP.dum asserunt Verbum permisisse, ut m passione assumpta natura proprios motus agerct. Dixi Maior consormitas quoniam prior conformitas obicetiua,est tantum n ogativa, quatenus obiectum unius voluntatis non aduersitur obiecto alterius: Haec posterior tactiva, est postiua, quatenus pol Sciuo u tu voluntas se
contormat cum alia voluntate,eundem actumvolente.
Deducitur Iareque illas duas voluntates humanas in Christo, quarum una emcaciter de absolute acceptabat mortem, ut utilem generi humano, a Patre praeceptam; altera inemcaeiter subconis ditione refutabat mortem, ut contrariam naturae,
fuisse eo nitarias inter se. Quod se ostendo. Si voluntas mortis in Christo fuisset contraria volun tali mortis in eodem Christo, fuisset etiam contraria voluntati diuinae de volendia eadem morte: at probatum est , voltilitatem mortis in Christo non fuisse contrariam diuinae de eadem morte vo-Iendaci ergo nee voluntas mortis in Chi isto suit contraria voluntati mortis in eodem Christo Ma lior prob. quae penes aliquod tertium non sunt dis lformia, nec erunt distormia inter se Nereo si voluntas mortis, de voluntas mortis in codem Chri minem, ut quidquid in alio aliquantum curuum esset, sto non sunt dii formes voluntati diuinae , neque ad istam Arigeret, qui semper est res verum nouerunt difformes inter se. Sicut nequeunt duo esse quod ego volo ait insed quod tu Pater, paulo post. inaequalia & dissimilia inter se, quae sunt aequali Ostendit quandum hominis propriam voluntate, osten&similia uni tertio 2.Nullam fuisse in Christo ex iuriis corre t te. Ecce vide, inquit, te in me, quia hac humanarum voluntatum varietate internam potes ahqmd proprium vesiciviaticia Dem viat. Couinpugnam Ratio: ut ex disp.as interior pugna est etaitur hae humana fragilitati,conceduur humanam- quando affectus unius voluntatis excitatur contra firmitati. . Ad explicandum maiorem charitatis Tertia. assectum alterius voluntatis: in Christo autem nul l affectum erga Patrem di genus humanum, Tor-lus affectus excitatus est contra ipsius voluntatem titudinis exemplum in superando mortis angore cum omnes motus in Christo fuerint sponte ad l4 tristitia 2 eque iminquit eis. Ambrosius, missi ex libero imperio voluntatis, non naturaliter excitati, ex naturali inclinatione naturae. Plana est intelligentia loci ad Hebr. I. Qua in dismearnis
num suere a morte, cum clamore abdo acrymu
xens exaudit- est pro se reuerentia Nam Apost. ilit ad preces, quas Christus ante passionem suam in horto obtulit Patri, quando dixit et Pater,
si possibile est, transeat a me eri x iste. Cum tamen
per has preces non videatur Christus suisse exauditus, si quulcm petiuit liberari a morte, qua tamen liberatus non fuit. Sed filii exauditus secundum eam voluntatem, qua essteaeiter petiuit in se adimpleri voluntatem dii linam de morte sustinen
bent sistitia nis laudem, qui stuporem magis vulnerum tulerint quam dolorem. . Ut nobis magis assimilaretur,magisque experientia pia compati posiset iuxta illud Hebron 2. Debuit per omnia fratribω smilari, ut misericors aeret, est sisti pontifex ad Deum. In eo enim, in quo paus est ipsi
tentat , potens estis eu, qua tentantur auxιbari. Quinto,ut Martyribus exemphim praeberet, mor u Mautem non fugiendi, etiamsi hori eatur; nee minui, sed potius augeri meritum, etiamsi timea
Di CE s: Haec solum probant,debuisse Christum in se mortis trillitiam Volorem suscipere, non
autem liberationem a morte a Patre petere. Con-x firm.
260쪽
firm maior persectio videtur suisse,s imminentis
mortis horrorem Chiistus sentiens, liberationem a molle non petijsset, sed potius ultro mortem
ipsam quam primum subeundam flagi csset ita
maior persectio foret in puro homincisi sciens, luntatem Dei de morte sustinenda imminente
morte,potius tolerantiam mortis,quam liberationem a morte a Deo peteret. Nego assumpt.nam eluo modo scire potuissemus nos licite iserit me aliquami l. berationem a morte a Deo petere posse, etiamsi sciamus voluntatem Dei esse, ut illam patiamur , nisi capitis exemplo instructi Christus enim non modo suo exemplo instruere voluit,quid sancte. sed etiam quid licite a Deo petere possimus. Vt igitur nos instrueret, liciter alia quando nos a Deo petere posse saltem sub conditione,quod Deus deereuit absolute fieri,hoc proprio exemplo nos docere voluit. Ad confirm.neg. alalec. nam maior pellictio Christi fuit,ut tanquam caput proprio exemplo sua membra instrueret. Neque est eadem ratio de homine priuato,qui non est constitutus a Deo aput ad instruendos do- ctrina& exemplo alios intamquam etiam iste ponsetis .aiorem charitatem exercere, si petens liberationem a morte inesseaciter alitum di sub conditione, emeaeiteris absolute se offurret ad mor
1 Deducitur . semper humana christi voluntas absoluta n mea fuit ad picta nam ad singularem Christi prudentiam spuctabat, nunquam aliquid absolute, essicaeiter velle nisi quod certo sciebat, a se fieri posse.Nee obstat,quod interdum dieitur aliquid voluisse, quod postea non est factum,ut cum e carcio. Neminem Olm Hre. non pumniatere . quia id non voluit absolute&eD ficaciter per omnes vir , quas poterat adhibere, sed tantum per vires natiirales vltra quas noluit
adhibere supernaturales. Velut qui vult finem limitato aliquo medio, si eo adhibito, finem non consequatur, non dicitur a suo proposito frustrarii quia propositui ipsius non se extendebat ad consecutionem finis, nis; quatenus poterat per tale
xa Hle duplex disse. r. hoe modo explicata volun- η tε . Dia, mortis in Christo.inesseaeiter, sub conditi
ne, non necessarib infert duplicem voluntatem in Pri . Christo unam humanam, qua figiebat mortem; alteram diuinam, quae eandem mortem praecipiebat: siquidem poterat una eademque voluntas diuina eandem mortem absolute, clseacit velle, ut utilem genuit humano , inesseaeiter, sub cotiditione nolle, si eadem futura non est et utilis generi humano.Vt potuit eadem voluntas huma, a Christi eandem mortem absolute, efficaciter velle,ut a Patre praeeptam inefficaciter Tubi conditione nolle, ut naturae eontrariam. Ex quo fit. ut ex hae explicatione corruat totum fundam.
quo Conciliavi PP. nituntur ad colligendam exeit.verbis Christi duplicem voluntatem humanam ωdiuinam in Christo, contra haereticos,qui id neis gabant. 2. An saltem de potantia absoluti potue-ε richumna voluntas Christi esse contraria diuinae: nam hactenus, de faceto humanam Christi voluntatem non fuisse discordem a diuina, tantii mir
rrhi, Cbristi non necessario colligi duplicem volun-
setatem.humanam&diuinam in Christo. Nam esto, non necessario colligatur ex voluntate absoluta,&conditionata simpliciter, nec ess rio tamen colligitur ex reliquis adiunctis circustantijs: nempe quod vita erat cum tristitii&timore. altera sine tristitia
& timore eonstans perseuerabat in suo deerat de
morte exequenda. Vna rogat per modum suppi cantis altera audit per modum imperantis. Vnari
subdita&inferior alteri se subijeit in morte sustunenda: alter ut superior&domina imperatam se
tem urget. Qui fructus in unam eandemque, luntatem eadere non possiant. Quoad poster.disse. Suare lora cit.purat, hoc setiam de potentia absoluta esse impossibili, sup , Ita posita in Christo scientia decreti diuini de morte
. subeunda cum impossibile sit,efficaci actu eonati contra voluntatem Dei efficacem sibi mantiasta. tam.Sublata vero scientia decreti diuini de morte exequenda, censet potuisse humanam Christi, luntatem absolute messicaeiter tendere in obie vcstum contrarium diuinae voluntati. Alii Raecenti
hoc putant possibile,etiam posita scientia devolum Θ - .
late&deereto Dei in Christo:quia non repugnat, uadam. pro priori naturae, antequam appareat decretum
Dei, obiectum praeeipientis,uoluntatem hum nam Christi tendere in oppositum obiectummon enim repugnat.aliquod obiectum pro I. signor turae non apparere impossibit quod pro a signo naturae apparet impossibile; Dconse uenter pro .
i. signo voluntatem serri in illud ut possibile, in quod pro h signo serri non posset. Cons . qui μα
in hoc instanti indifferes est ad amorem,&odium elieicndum, pro priori naturae videt, utrumque actum esse sibi possibilem , possibilitate antecedente. quantum est ex vi eorum, quae pro eo signo repraesentantur. t talis cognitio sussicit,ut possit absolute habere actum amoris , licet pro
signo et in quo est actus Mik, experiatur ctum odii; consequenter iudicet pro eo signo esse impossibilem actum amoris , impossibilitate consequentes quae cognitio impossibilitatis eon. sequentis si praecessisset pro signo priori noni ruisset absolute velle actum amoris . quem iam praesciebat esse impossibilem potentia consequente. Ego eum et omnino enseo impossibile, an posita scientia de deereto Dei in Christo, prout mucissi de facto posita fuit visione beata , potuisse eonistrarium velle. Quia ut m f. 23. Scientia beata prci quovis D no instanti,tam temporis quam naturae praecedebat omnem aliam cognitionem in Christo eonsequenter etiam cognitionem de obiecto contrario decreto diuino etsi non reputem absolute impossibile, posita seientia de.de- ercto Dei in posteriori signo in Christo, potuisse
in ligno priora , pro quo nondum apparebat deincretum Dei, in oppositum obiectum tendere, a quo tamci actu necessario cessare debuisset immediate post instans, antecedente in posteriori signo scientia de decreto Dei oppositum praeeipientis: quia cum in 1 signo naturae obiectum quod prora signo apparebat possibile, iam appareat imis possibile, non posset amplius ei rea illud versari ainctus voluntatis, ut circa obiectum possibile: ita si prora signo naturae obiectum appareat verum
quod pro . signa apparet falsum,poterit quidem intellectus inci sipno elicere assensum eire illud, ab eo tamen necessario effare debebit immediatὸ post instans, apparente falsitate obiecti inci .signo
Dixi , Immediare post instam te inis sequentis, a. non naturae, quia impossibile est, ut unus idemque in actus in eodem instanti temporis sit,& non sit.et.' --
iam secundit in diversa signa naturae ergo si in nem, et
signo naturae actus suit elicitus, non poterit idem Fri a actus desinere in aesigno naturae, sed temporis im asia mediate sequentis scilicet existentia rei respon-