장음표시 사용
151쪽
A poenis mutabunt terna supplicia: & lachrymis ex vera cordis compunctio. ne fluentibus restinguent aeterni ignis incendia. At hi, qui in aliquo gradu
ecclesiastico constituti aliquod occulte crimen admittunt, ipsi se vana persuasone decipiunt, si eis videtur propterea communicare Se officium suum implere debere, quod homines occultatione sui criminis fallunt. Exceptis enim peccatis, quae tam parua sunt , ut caueri non posisint, pro qui bus expiandis cotidie Deo clamamus.& dicimus: Dimitte nobis debita nostra, sicut Se nos dimittimus debitoribus nostris rilla crimina cauean tur,quae publicata suos autores humano faciunt damnari iudicio. Qui auteea commiserint,& ideo prodere metuunt, ne sententiam iustae excommunicationis accipiant, sine causa comunicat. imo vero dupliciter contra se ira
diuinae indignationis exaggerant,quod &hominibus innocentiam fingunt Se cotempto Dei iudicio abstinere se ab altari propter homines erubenui. Quapropter Deum sibi facilius placabunt illi, qui non humano conuicti iudicio, sed ultro crimen cognoscunt: quia aut proprijs illud consessionibus produnt, aut nescientibus alijs quales occulti sunt, ipsi in se voluntari excommunicationis sententiam ferunt, & ab altari cui ministrabant, no animo sed officio separati, vita tanquam mortuam plangunt, certi quod reco-ciliato sibi efficacis poenitentiae fructibus Deo non solii amissa recipiant, sed etiam ciues supernae ciuitatis estecti, ad gaudia sempiterna perueniant.
Eod inluc non impliciter arguentes vani lat, de diis uino iudicio condemnandi.
IAm de illix, qui leui suspicione permoti, simpliciter viventes obiurgant,
ut et illos incondita correptione confundant atqi dei ciant,& sbi per hoc nescio cuius districtionis gloriam quaerant, non est meum aliquid di cere, super quibus tam perspicue diuinus sermo pronuntiat, ut expositore non egeat . ait enim in Ecclesiastico spiritus sanctus: Est correptio mendax in ira contumelios: &est iudicium quod non est bonum. Vtiqi contumeliosi hominis & superbi correptio quet dicitur mendax, superbiae est no ali- euius humilitatis iudiciu , R ideo non est bonum. Quid potuit euidentius, quid apertius dici,quim ut columeliosum dicere mendaciter arguete Quia& columeliosus est qui mendaciter arguit,&mendaciter arguit qui contumeliam facit. Item in prouerbijs: Testis falsus non erit impunitus, & qui arguit inique. non estu gi et Quis est falsus testis, nisi qui hominem quemliabet de criminibus in dii cussis obiurgat Quem propterea inique increpante dicit non impunitum futurum : quia innocentem nullis prouocantibus me ritis arguendo vult esse reum. od autem dicit de eo qui iniquὸ arguit noestupiet: quid aliud debet intelligi, nisi iram Dei non estugiet, qui adiquem
non sic corripit, ut emendet, sed ut se procaciter iactet' Sed de contemptoribus praeeeptoru Dei,& de correptionis ac patientiae virtute sufficiant ista quae diximus: ne in uno capitulo iusto amplius immorati, aut caetera breuius quam necesse sit transcurramus, aut intentionem vestram longitudi. ne nimium protelati voluminis oneremus. Videamus itaq: quid nos etiam eotinentia capituli sequentis edoceat : Utrum,inquit,cdgregandis fratribus,
152쪽
aut alendis expediat iacultates ecclesiae possideri, an persectionis amore c
Luod facerdotes nihil proprii habere debeat, ct ecclesiae facultates quas communes,pro quibus Deo rationem reddituri sunt,'scipiant.
EXpedit facultates ecclesiae possideri, Se amore persectionis proprias
contemni. Non enim propriae sunt, sed comunes ecclesiae facultate :8c ideo quisquis Oibus quae habuit dimisi is aut venditis,fit rei suae co-teptor, cu praepositus fuerit factus ecclesae , omnium quae habet ecclesia efficitur dispensator Deinde sanctus Paulinus ut ipsi melius nostis ingentia praedia . quq sue t tua, ve dita pauperibus erogauit, sed cu pollea uetur esset episcopus, no cotempsi ecclesiae facultates, sed fidelissimὰ dispensavit. Quo facto latis ostedit,& propria debere propter perfectione content, Se sine impedimento persectionis posse quet sunt comunia ecclesiae possideri. Quid lanctus Hilarius non e & ipse omnia bona sua aut paretibus reliquit, aut v edita pauperibus erogauites is tame cum merito perfectionis suae fieret ecclesiae Arelatensis episcopus , quod illa tunc habebat ecclesia non soluin possedit, sed etia acceptis fidelium numerosis haereditatibus ampliauit. Illi ergo tam sancti, tam perfecti pontifices factis euidentibus clamant, pos e.& debere fieri quod fecerunt. Qui utiqi homines ta secular tu,quam diuina rhi literaru sine ambiguitate doetissimi .si scirent res ecclesiae debere conteni nunqua eas debuerant, qui omnia sua reliquerant, retinere. Vnde datur intelligi,quod tales ac tanti viri qui volentes esse Christi discipuli, renunciauerunt Oibus quae habebant no ut pol sessores. sed ut procurratores faculta tes ecclesiae possidebant. Et idcirco scientes, nihil aliud esse res ecclesiae, nisi Duota fideliu, pretia peccatorii,& patrimonia pauperu,no eas vendicauerue in usus suos, ut proprias, sed ut comendatas pauperibus diuiserunt. Hoe est enim posiidendo contenere no sibi, sed alijs possidere nec habendi cupidi tale ecclesiae facultates ambire, sed eas pietate subueniendi suscipere. Quod habet ecclesia, cu oibus nihil habet ibus habet comune nec aliquid inde eis,lui sibi de suo suffiei ut, debet erogare : quando nihil aliud sit habentibusare quam perdere,
Cum quo damno animae suae ab ecclesia, quae pauperes pascit, accipiunt illi, qui sebi de Dotulficiunt.
Ee illi qui sua posii dentes dari sibi aliquid volui sine grandi peeea
to suo, unde pau per victurus erat, accipiunt. De c lericis quide dicit spiritus sanctus: Peccata populi mei comedunt. Sed sicut nihil habetes pro prium,no peccata, sed alimeta quibus indigere videtur, accipiunt: ita poli ectores non alimenta quibus abundat, sed aliena peccata suscipiunt. Ipsi quoqi pauperes si se possunt suis artificijs aut laboribus expedire. non praesumant quod debet debilis aut infirmus,accipere: ne forte ecclesia, quae potest omni solatio desiit ut is nec ei Taria ministrare, si omnes etiam nihil indigentes accipiant,grauata, illis quibus debet, subuenire,non valeat. Qui
153쪽
A autem ecclesiae seruiunt, L labori suo velut debita reddi oportere e re letes, ea quibus opus non habent aut accipiunt libeter aut exigunt, nimis carnali ter sapiunt: si putant, quod ecclesiae fideliter seruientes stipendia terrena, aenon potius praemia ae terna percipiant. Secularis quippe nil litia quia coelestia non habet. terrena strenuὸ militantibus praestat. Vnde satis indignum est, s fidelis,& operosa deuotio clericorum, propter stipendium teporale praemia sempiterna contemnat. Quod si quilibet minister ecclesiae non habeat unde vivat non ei praemium hic sed necessaria praeitat ecclesia, ut in futuro praemium laboris sui recipiat, quod in hac vita iam spe dominicar promissionis certus expectat. Illi quoque, qui vel idonei nihil quidem sibi dari velut debitum poscunt, sed tamen ecclesae sumptibus vivunt, no est meum dicere quali peccato cibos pauperum praesumendo suscipiant . qui ecclesiam quam iuuare de propriis facultatibus debuerunt, suis expensis insuper grauant: propter hoc sortas, is in congregatione viventes, ne aliquos pauperes pascant, ne aduenientes ' suscipiant,aut ne suum censum expensis quotidianis imminuant. Quod si aliquid de fructibus suis ecclesiae, velut pro ipsa expensa sua contulerint, non se pr ferant inani iactantia illis, quos nihil habeates pascit se vellit ecclesia quia perfectior est ille,qui se mundi rebus expoliat, aut qui cum nihil habuerit nec habere desiderat, quam ille qui ex multis quae possidet. ecclesiae aliquid praestat, ac se de eo quod praestiterit, forsitan iactat. Dura sunt quae dico, nec ego diffiteor. Dura sunt, sed obseruare nolentibus. Caeterum s faciant ista,quae difficilia non iacientibus sunt, sta-M tim facientibus facilia fiunt. Non ergo ea quae nolumus obseruare, impossibilitas nobis facit dura, sed nouitas. In usum veniant , Se neminem frequentata conturbant, Nam quaero, quid eorum sit quae dixi difficile : ut homo id quod opus non habet ab ecclesia non accipiat an ut quod habet sine causa contemnat Si propter hoc non vult sua relinquere ut nabeat uri
de vivat: ut quid accipit unde rationem reddat ut quid de peccatis alienis sua multiplicat
zi sunt,qui etiam eum profectu animasu vibus
sustentantur ecclesia. C A P V T XI. ITaqi sacerdos cui dispensationis cura commissa est,no solum sne cupiditate, sed etia cum laude pietatis accipit a populo dispensanda. & fideliter dispes at accepta,qui omnia sua aut parentibus reliquit, aut pauperibus distribuit aut ecclesi rebus adiungit, & se in numero pauperum paupertatis amore costituit : ita ut unde pauperibus subministrat inde Se ipse tanqua pauper voluntarius vivat: Clerici quoqi, quos pauperes aut voluntas aut natiuitas fecit,cum persectione virtutis vitae necessaria,sive in domibus suis, accipienda non eos hasve in congregatione viventes accipiunt quia ad eben di cupiditas ducit, sed cogit vivendi necessitas. cuid facere debeant clerici,quorum infirmitas non potes sua contemnere. CAPUT XII
154쪽
J Lli autem, qui tam infirmi sunt, ut possessionibus suis renuntiare no pos C
sint: si ea quae accepturi erant dispensatori relinquant, nihil habentibus conserenda, sine peccato possident sua: Quia & ipsi quod amodo sua relinquunt, quado proprijs contenti rebus, nihil eorum quae labori vel ordini suo deberi arbitrantur, accipiunt. Quod si putant ideo accipi debere eo-
, quae conferuntur ecclesae. portione, ne eam Videantur abhcere, se vero
non posse sua relinquere,quod eis deforme si inter suos pauperes reddi, no .uerint esse deformius,postellares de eleemosynis pauperum pasci.
Vae sint vera gaudia, vel verae diuitiae, 9 quid impedimenti
asserant bona praesentia amatoribus
HEu quam subtiliter nos ille decipiendi artifex fallit, quanta caecitate
oculos nostr mentis obducit,ne discernamus gaudendi auidi, unde iustius gaudeamus: aut ne cupietes augeri diuitus, nouerimus, quas quibus in coparabiliter praeferamus Nam gaudere qui de bonu est : sed qui gaudet,s no inde gaudeat unde debet,no potest bonu esse quod gaudet. Siquide gaudet se raptor, quia desiderata rapuerit: gaudet 3e ebriosus, quum exoptatae occasione potationis inuenerit. gaudet 3c adulter. tuum ad dele stationem fruedi corporis concupiti peruenerit. Sed c um sit gaudere bonu,
de his atqi huiusmodi gaudere frande eli malu . Haec Sc his sit lia sunt unde
gaudere nos vult mundus, cu luis amatoribus periturus.Haec sunt quae re
pudiare debemus. ut de bona costientia, de sanctitate morti de acquisitione Duirtutu,de dono Dei, Se depromissione futuri regni inestabiliter gaudeamus. Dilari quoqi diuit ijs trande est bonii, sed inde ditari unde non debeas non est habenda facultas, ted detestanda calamitas. Nihil enim calamitosus nihil ii miserius eo, qui iniquis adquisitionibus crescir,que locupletem fraudes faciunt ac rapinae. Illae nobis sunt ambiendς diuitiae, quae nos ornare possint pariter de munire: quas nec adquirere politamus inviti, nec perdere: quae nos contra hostiles impetus armant, a mundo disterminant, Deo commendant, ditant animas nostras atq; nobilitant, nobiscum sunt, intra nos sunt. Diuiti nostrae credendae sunt pudicitia, quae nos pudicos, iustitia quae iustos pietas quae pios, humilitas quae humiles, mansuetudo quae mansuetos innocentia quae innocentes, puritas quae puros, prudentia quae pra- dentes, temperantia quae temperantes , & charitas quae nos facit Deo Se hominibus charos. Virtutum potentes, seculi contemptores, ac bonorum omnium sectatores. Haec sunt non omnium, sed sanctorum sanct virtutes , non diuitum superborum, sed humilium pauperum facultates patrimonium cordium, diuitiae incorruptibiles morum, quibus non abundant. nisi illi qui illi, carnalibus ex corde renunciant. Quae quamuis de ipsa sint bona utpote a bono Deo creata tamen quia sunt bonis malisque communia, student ea spirituales viri contemnere, quo possint ad illa incomparabialiter meliora quae sunt bonorum omnium propria, peruenire quoniam noest tale bonum quod habent Ne mali, quale illud est, quod non habent nisi boni. Corporale bonum quando habent iniqui,ipsorum est praemium: quando
155쪽
. quando habent iusti, non est eorum praemium , sed . temporale solatium. Item boni temporalis amissio fit exercitium iusti, Sc iniusti suppliciu: quia&iustus des derio ecelestium captus , omnia temporalia sue habeat, siue amittat, omnin o non sentit: & iniquus quod cum delectatione habet, sine dolore non perdit. Propter hoc igitur eis,qui militant Deo, fugiendae sunt
ex toto corde diuitiae,quas qui habere volunt, sine labore non quaerunt, si isne difficultate non inueniunt,sine cura non seruant, sine anxia delectatio ne non possident,sine dolore non perdunt. Atostolus autem Christi mili- i. obf. ntibus dicit,Volo vos sine licitudine esse. 8e, Radix omnium malorum est 1.Tim .s auaritia. Quam quidam appetentes errauerunt a fide, Scin seruerunt se doloribus multis, ac sic census iste terrenus eis, a quibus vitiosὸ diligitur, non est voluptatum materia, sed dolorum. Quapropter expedit facultates eccles; possideri,ut inde vivant, qui non seculo, cuius gaudia fugitiva repudiat. sed Deo seruiunt,cuius ineffabilia bona desiderant.
maliter intelligatur quod dicit Apostolus, Qui insacrario
operamur,qua de sacrariosunt edunt.
CAPUT XIIII. DE talibus dicere videtur A postolus, Qui in sacrario operantur, quae r.Cor. p. de sacrario sunt,edunt:&qui altario deseruiunt,cum altario participant. Qui nisi hoc de contemptoribus facultatum suarum vellet intelligi,nu qua secutus ad iugeret, Ita Se Deus ordinauit his,qui Euangelium Ibidem adnutiant, de Euagelio vivere. De euagelio viuut, qui nihil habere propriuvolvt,qui nec habet nec habere aliquid cocupiscui, no suo , sed comuniupossessores. Quid aliud est de Euagelio vivere,nis laborante inde ubi labo D rat necessaria vitae percipere A postolus tamen qui sic Euangeliu praedicauit,ut nec de euangelio viveret, sed necessaria sibi suis manibus ministra iarei,de se confidenter eloquitur. Ego autem nullo horum usus sum. Et qua- Ibidem re hoc dixerit, secutus aperuit, dicens: Expedit mihi magis mori, quam ut gloriam meam quis evacuet. Evacuare dicit gloriam suam, si ab eis, quibus praedicabat,voluisset accipere vitae ' corporalis expensam. Nolebat quippe Ali tr in praesenti laboris sui fructum,sed in futuro recipere. Si erro ille, qui nihil Pφ habebat, noluit de Euangelio ubi laborabat, sed suis manibus vivere, ne gloriam sv mercedis amitteret: quid nos, qui & propria nolumus amore postidendi, non vivendi necesiit ate,relinquere:& accipere insuper volumus, non unde vivamus, sed vude censum nostrum incrementis damnabilibus augeamus
' De evigilate,qualiter eis,quos semel inua serit, dominetur.
CAPUT XV. Vbet ecoenobis imperiosa cupiditas , ut diuina parvipendentes posit sesiionum terrestrium damnosa compendia cogitemus: ut in eis tota licitudinem curamq; ponamus,ut inde nos morbida vanitate iactemus.
ut amplitudine patrimoni j diffusoris elati,fieri pauperes spiritu negliga Alias Dequalitate cupidita
156쪽
Leue onus superbe reis ij cimus, quod ilibi ctos no
deprimito ino sed subleuat hoc ergo
mus. O iacinus inauditum: Suavi iugo Christi contempto .ferreum cupidi- Ctatis imperium voluntaria mentiu inclinatione suscipimus, Se domini nostri leui onere, quod subiectos non onerat,sed subleuat, posthabito, Jplu-beu pondus nostris ceruicibus aggeramus, quod citius potest deponi, qua ferri: quia & ipsa cupiditas, quae nobis subhci ultro volentibus hoc pondus imponit, contemni potest facilius quam expleri: & ideo qui se illi volentes dediderint oppugnanti, voluntatem resistendi ulterius non habebunt tyrannice dominanti. Et hoc fit iusto Dei iudicio , ut qui cupiditati resistere noluimus ingressum, iam resistere nequeamus ingressae. O plagendum mi serabiliter mentis expugnatae seruitiu. O intolerandu daemoniac cupiditatis imperiu, ut ex hostibus suis, quos potest vincere, victores faciat suos.sromittit ingentia.& bonoru temporalium pollicitatione deceptos impel-t iam miseros, Se miserandos in turpia. Tenet nos lucrorum poenaliter dulciu catenis addictos, & in sua ditione captiuos nec trahit inuitos,sed quod eth deterius,quocunque voluerit, voletes ducit. Vallat ' in nobis quicquid verecundiae , aut pudoris inuenerit: & quos suis triumphis addixit, adhue tanquam resipiscedi suspectos omnibus viribus honestatis exarmat,ne qua-do contra eam, qui bellare noluimus ,rebellemus. Rapit nos ac passim per omnia adquisitionum genera cupidos adquirendi dispergit. Non permittit animum ti Uerum, non ita bile corpus ' vagante animo mobiliter, aut quie- tu,& velut quaedam cadauera in pastum feris auibus bestiisque proiecta, captiuos suos immundis spiritibus tradit; non lacerandos, sed auidissimis mortiferoria criminum faucibuς deuorandos: nec tamen ut esse iam desinat sed ut poenaliter vivant. Denique tu vivis corporibus adhuc portant funera sua: id est vivi simul & mortui. Hinc est,quod peccato viventes quantum D nos congestarum opum' oblectet accessio, ipsa fruendi carnalibus delictatione sentimus:& quantam virtutum sustineat ius inopiam,velut mortui virtutibus ignoramus.
Luod Deum perfectius illip ideant, qui terrenis pose
Isionibus ex eorde renuntiant. CAPvT AVI. HAEc sunt propter quae non explendis voluptatibus ae fouendis, sed congregandis fratribus, aut ale dis expedit facultates ecclesiae possidere, ut uno solicitudines omnium in sua societate viventiu sustinete, omnes,qui sub eo sunt,fructuosa vacatione potiatur spiritualiter Sc quiete. Ideo interposui istud adverbium: quoniam qui ociosa quiete perfruitur, nisi spiritualiter vixerit, more pecudum vivit. Et ideo is , quem nulla corporeae necessitatis cura solicitat, nulla occupatio domesticae solicitudini, inquietat, nullus litigator infestat, nullus caluniosus exagitat, quid aliud curare debet harum molestiarum,& his smilium liber,niti unde ad meliora proficiat, unde vitia sua profectibus cotidianis imminuat, virtutes augeat& pro carnalibus,quae contempsit, spiritualia bona possideat: in his se diauinitus adiutus exerceat: ea semper amplectatur ac diligat: 3c non solum omnibus alijs delectationibus suiς, sed etia ipsis suae carnis cruciatibus ant ponat . ut qui nihil sibi reliquit, quod formidaret amittere: ea, pro quibus omnia qui habebat abiecit,tanta firmitate fidei retineri,ut si necesse fuerit,rro
157쪽
. pro eis libenter suu eorpus impedat Proinde que possidendi delectat amobilio, Deu, qui possidet omnia quae creauit, expedita me te possideat, & in eo habebit quae cunt habere sancte desiderat. Sed quonia nemo posit det Deum,nisi qui possidetur a Deo, sit ipse primitus Dei possesito, Se efficietur ei Deus pollestar de portio. Et quid potest eo esse felicius, cui efficitur coditor celus,& haereditas eius dignatur esse ipsa diuinitas: si modo eu sanctis operibus colat, omnes fructus ex illo percipiat: in illo. R de illo iugiter vivat:& nihil terrenucu illo possideat Quia omni u coditor, cui nihil eo-rii quq fecit valet aequari, no dedignatur cu his quae codidit possideri. ' De- Ddinianique quid ultra quaerit, cui omnia suus conditor fit: ut quid ei sufficit, cui ipse no sufficit Hunc possidebat, & ab illo possidebatur ille, qui dicebat
in spiritu : Portio mea dominus, dixi custodire legem tuam. Et: Dominus Psal. rig. pars haereditatis meae, Se calicis mei. Sed & ipse cu dicit: Filijs Levino dabi- Pial. 11.tis parte inter fratres suos: ego dominus portio eoru : satis ostedit, quod hi, Num gqui terrenae haereditatis colepserint portione, Deu, spiritualiter mereantur zςux is' possidere: cuius ditati muneribus, Omnia quq pr clara habentur in hoc modo, fastidiunt: Se ipsum possidere,vel ab ipio possit deri,eo solo perfrui, atqi illi adhaerere inseparabiliter concupiscunt. Unde datur intelligi,qu5d qui temporalia bona,qui seculi gaudia peritura sectatur, ac diligit, quae & quata si multitudo supernae dulcedinis non didicit. Quis enim cui Deus dignatur esse possessio,aliquid aliud quaerit aut quis non pro amore illius omania quae putantur magna, contemnit Ergo qui vult Deu possidere, renutiet mundo,ut sit illi Deus beata possessio. Nec renuntiat mundo isque teris renae possessionis adhuc delectat ambitio: quia quamdiu sua non relinquit: mundo, cuius bona retinet, seruit: & utiqi no potest mundo seruire simul, 3e Deo: ac se propterea voluit Deus cultores suos omnibus renutiare, propon ter quet diligitur mundus,ut exclusa cupiditate mundi, diuina in eis charitas possit augeri,vel perfici. Et ideo decimas atqi primitias frugum, primogeni ibidemta & sacrificia pro peccato,vel vota quq sibi Deus iussit offerri, sacerdotibusae ministris distribui debere constituit: ut deuotiLimo populo vitae necessaria ministrante, ipsi creatori ac pallori suo liberis mentibus ministraret, atq. in eius cultu sine ulla solicitudine corporali proficerent, ne terrenis occupationibus implicati officio suo dignas excubias strenuὰ curare no possent. Nunc autem,quod Christiani teporis sacerdotes magis sustinent quam curant possessiones ecclesiae, etiam in hoc Deo seruiunt: quia si Dei sunt ea quae conruntur ecclesit, Dei opus Uit,qui res Deo cosecratas no alicuius eupiditatis, sed fidelissimae dispensationis intentione no deserit. Quapropter possessiones, quas oblatas a populo suscipi ut sacerdotes, non sunt inter res mundi deputari credendae, sed Dei: quonias velles, ac vasa,& eaetera, quae in sacris usui ministrantibus erant,sancta vocabatur. nec in usus humanos reuocari iam poterant, diuinis semel ministeriis cosecrata: quomodo no ea quae coseruntur ecclesiet, sacra crededa sunt, quibus no ut seculi rebus luxuriose, sed sandra,vt Deo cosecratis utuntur ad necessaria sacerdotes: ut illis
omnibus, qui se persectionis amore sub uno costituut,& sua sibi non vediacat, ecclesiae facultates ad hoe ipsum collectae sufficiant: ut quicquid omnibus.occupationibus absoluti proficiunt, fructus illius qui unus pro multis occupatus est fiat : atqi ita ille, qui solicitudines omnium sub se ' seruien' viu Edilutium
158쪽
tium portat,in congregatione sua proficiente proficiat: vessicut illius oecu. Cpatio omnium suorum facta est fructuosa vacatio, ita omnium discipulorupersectio gloriosa magistri honor habeatur δc gloria.
Bod nibit prosiclaui,qui abstinetes a cibis, Nitiisseruiui: nec profit facultates abjcere ijs, qui
suas faciunt τοluntates. CAPvT XVII. JTem qu sistis,quae sit abstinenti credenda persemo: se virum tantu corapori, an Sc animae debeat necessaria iudicari. Si hominem totu virtus hic quae abstinentia nominatur,perfecta sanctificat,non tu corpori, sed Manimae necessaria est: quia omnis homo ex corpore constat Sc anima. Sed in eis, qui diuersis vitiis subiacentes,aliquidsbi eorum, quae usui nostro ' necessaria sunt, interdicut: abstinentia quidem sed carnalis & imperfecta esse debet intelligi. Ea autem spiritualis atq: perfecta est censenda, quae abstinete ta ab illecebris carnaliu voluptatu, quam a peccatis omnibus facit alienti: cuius nec animum desideriorum morbi corrumpunt,nec imperio gulet dominitis quaesitae delitiae vires corporis frangui. Proinde ille abstinens vero credendus est,qui vitiorum omnium liber et iactus est .ac recisis' corporalibus voluptatibus elaborat,non ut concupiscentiam suae carnis exaltet , sed ut mortalem vitam necessariorum perceptione sustentet. Quonixm quideruicquid sine quo potest vivi percipitur, non sustentand vitae, sed fouenae luxuriae carnis impenditur. Haec itaque virtus,quae abstinentia, non solum delicatorum ciborum , sed etiam malorum omnium nuncupatur, cum Domnibus omnino necessaria sit, tu maxime illis familiarior, atqi coniuebor esse credenda est, quibus iuxta illud quod in Actibus apostolorum legitur factum, unum cor est,& anima una diuinae charitatis igne conata, Se quibus sub unius ordinatione viventibus, omnia omnium communia fiunt: s tamen ita eis una fit vita, sicut fit una substantia: Je nulla sit in eis diuersitas animorum . quibus est communio facultatum : quia ut fieret Sc esset animorum sancta coniunctio,necessaria est facultatum iudicata communio. Caeterum quid eis prodest,quod facultates suas abhciunt, qui voluntates proprias non relinquunt, cum sit longὶ praestantius, voluntatibus proprijs abrenuntiare, quam rebus Res suas etiam mundi quiuis philosophi abi j cere potuerui, Se nunc quilibet haeretici possunt . Sed nec illi, cu suae volupta. tis suerint amatores, secundu voluntate Dei vixerui: Se isti dominicae voluntati suae volutatis studio contradicunt. Non ergo res ea nos Deo comedat, quam 3e inimici Dei faciunt: sed illud quod non nisi vere Christiani, Seper hoc amatores Dei perficiunt. Hi sunt. qui volutatibus suis Sc rebus proiectis suo se creatori ex toto corde subhciunt,ac suum velle ex eius volu tate suspendunt: Se ideo quicquid eis sensus carnis sequendum facienduque suggerit,iustitiae capti delectatione contemnunt.
Eanta bona primus bomo abstinentia bonam neasigendo perdiderit. .
159쪽
Vod si primus homo voluisset se in illa Paradisi beatitudine eustodi
re, ut a fructu unius interdictae arboris ieiunasset, nee statum illum tantae felicitatis amitteret,nec eum voluntaria salutaris p r cepti tra- gessio necessitati corruptionis ac mortalitatis addiceret: vi tanta beneficia ei sui, quet in natura su et coditionis acceperat,aut corruperet peccato cor ruptus, aut perderet. Quis enim sufficienter enumeret,quae Se quanta bona
illi abstinentiae contemptus ademerit qu'd intellectualis mentis dignitate donatus, imagine sui cretoris accepit : quod soli Deo suo subiectus. omnia visibilia sibi subiecta conspexit . quod ei ad viuendi usus affatim lignorum Omnium,quae erant in Paradiso, feracitas diuina iussione seruiuit: quod
arbor vitae mysticum cibum non Vnde viveret, sed unde vitam corporis nosniret,sur creatoris munere ministrauit: qui cibus quadiu perciperetur, ita percipientem se in uno statu sacramenti cuiusdam latetis figurata significatione seruaret,ut eum nec ulla infirmitate corrumpi,nec aetate mutari & senescere, nec dis Iolui morte permitteret. Non inquietabat molesta solicitudo quietum: non fatigabat labor anxius ociosum: non somnus opprimebat inuitum: non amittendae vitae timor ansebat de immortalitate securum. Habebat facilem victum, corpus ex omni parte sanu , tranquillu motum. cor mundum, ignarus poenalis mali, habitator Paradisi, expers peccati, capax Dei. Postremo quid eo felicius fuit,cui erat orbis subiectus, nullus inse-nus,liber animus & visibilis Deus ' Quoniam quidem nisi ante peccatum Deum videre in assumptione visibilis creaturae soleret, quomodo se ia peccator effectus, a facie domini, quem nunquam viderat,abscoderet Potuitu ergo ita videre Deum priusquam peccaret Adam, scut eum patriarchae viderunt. Sed quando ait: Vocem tuam audiui Se timui: ex illa iam videradi Deum sanctitate ceciderat .iam se indignum videndi Deu reddiderat. Voce tuam, inquit,audiui,& timui,eo quod nudus essem de abscondi me. O quitum securitatis habent. qui sibi bene sunt conscij: & quantum perturbatos humiliat perpetratio pudenda peccati: sicut isti qui se absconderunt a faeie
domini, de sua turpitudine, non de nuditate confui. qui non ideo erubesecebant,quia veste erant extrinsecus nudi, sed quia intrinsecus protectione diuina nudati . Deni3ue 3e ante peccatum nudi erant, & non erubescebat: quia nihil contra voluntatem Dei,unde confunderentur admiserant.
De peccato primi bominis, o de malis quae illum peceantem Deo indicante secuta sunt.
C AP UT NIX. Ed iam videamus si placet)qualiter illi homines primi commiserintis grande peccatum, quod Se ipsos de Paradiso proiecit in hoc vitae poe- ali, exiliu,& in eis originaliter totum damnauit genus humanum. Et mihi quide videtur,quod no ederet de ligno erohibito,nili c ncupis Ient:
nec cocupissent,nisi telati: nec tentarentur,mli deserti: nec desererentur a
Deo nisi ips prius desererent Deum: nec desererct Deum, nisi superbirent, At M . A similitudinem Dei miserabiliter appetissent ad quam peruenturi essent dam his sine corporis morte . si sub Deo suo tuentes, pracceptum quod acceperat bilite .
160쪽
eustodissent: ut qui posse no mori acceperant in natura,no'posse mori cose- a querentur in gloria: Se ibi accepturi essent praemium non posse peccare. si hic eorum meritus fuisset, peccare noluisse. Non igitur a creatore suo in creatura diuinitatis affectatione collapsos moueret aperta concupiscentia , nisi eos ante corrupist et occulta superbia: nec eis per serpentem diabolus propinaret tam ferale consilium, nisi prius eorum deprehenderet appetitum. Si inquit .gustaveritis de ligno scientiae boni A mali, aperientur oculi vestri, eritis sicut Dij,scientes bonum x malum. Haec sunt illa tria, quae in mundo esse, Se diliai non debere a dilectoribus Dei, conteitatur Ioannes apostolus dicens: Nolite diligere mundum, neq: ea quae in mundo sunt: quia omne quod in mundo eis, concupiscentia carnis eis,3c concupiscentia oculoruin,& ambitio seculi quae non e ih ex patre, sed ex mundo est. Quae nisi illi, quia dilectione Dei iam defecerant, diligere ' coepissent, nunquam malὸ suasi serpentis consilio credidissent. Itaque concupiscentia carnis ab eis impleta est,quod de ligno vetito gustaverunt: concupiscentia oculorum quod sibi aperiri oculos cupierunt:&ambitio seculi, quod se fieri posse quod Deus est,crediderunt. Proinde delectatione carnis, Se oculorum curiositate, ac seculi ambitione corrupti, iligno vitae, ex quo eis arcendae mortis , ac salutis continuandae gratia praestabatur, abscisi sunt.& morbidam qualitatem eo- cenes 1. riana corpora contra erunt,ut iuxta sententiam Dei eo die credantur mortui, quo in eis poenaliter facta est necessitas moriendi, & per lignum illud. quod scientiae boni & mali ex causa nomen accepit,a quo se abstinere cum possent,miseri neglexerunt, quid interesset inter bonum,quod amiserant, Mmalu quod incurrerant, ipsa pinna sua discernerent: qui si amisso lato bono nullum alii incurrerent,quale perdidissent bonu, fortε nescirent. Dula Deior enim iit salus, cum dolor excruciat: & sanitatis amissae dulcedinem, lana guoris amaritudo comendat. ac sic, ad hoc illi malum non discendo, sed experiendo sentire coeperunt,quod melius ignoraret: ut ex ipsa miseria sua sentirent,quata beatitudine perdidissent: atqi ita quos nomouerat fortassis boni naturalis amissio moueret saltem mali poenalis iusta perpet,io. Haec per excessum necessariu di ita sunt nobis de primis hominibus ut qui nolunt damnationis eoru subire supplicium,caueant prolapsionis exemplum.
Eod omnia bona quae in Adam eorrupti perdidimu in Christo reparati recipiemus.
C A PEU T XX. Vamuis enim ex Adam simus carnaliter nati, non ipsium tamen d lbemus imitari, sed Chrillum, in quo renati sumus,& umimus, quan--do veterem conuersationem salubriter innovati deponimus. Quid est imitari A dam, nisi pro carnalibus desiderijs ac cocupiscenti js morte mulctari Et quid est imitari Christum, nisi carnalibus concupiscent sae deside rha crucifigi Sicut aliud non est veterem conuersationem deponere,quam non secundum carnem,quae veterascit &moritur, sed secundum Deum viuere, qui solus potest perseuerantes in se in nouare perenniter, & beare.
At i Quapropter,scut quando in Adam fuimus omnes, ipso cadente . occidi-ed ista mus: ita quia in Christo iam esse cinpimus,qui pro nobis Oibus dignatus est