장음표시 사용
161쪽
mori, Sc nos peccatis nostris illi eommortui, cum illo spiritualiter resurgamus, in illo omnia bona ou potuimus habere perdidimus,in hoc etiam maiora, & sine fine habenda recepturi sumus, si perseueranter eius vestigia teneamus. Adam nos sub noxa habuit malis omnibus per propriam culpa, o quibus nos liberauit aduentus Christi per gratiam. ille in nos culpam suam transmisit,& poenam : hic, qui culpam nostram suscipere,Vt Dote conceptus& natus sine peccato non potuit, de susceptione poenae nostrae culpam nostram simul avo leuis,& poenam:&ut totum dicam, Adam nobis eripuit Paradisum, Christus donauit coelum
cualiter ν tuere debeant,qui Christum imitari
ET ideo si in Deo esse volumus,quod esse debemus, scut Ioannes apo
stolus dicit, quomodo ille ambulauit, Se nos spiritualiter ambulemus.
Quid est ambulare sicut ille ambulauit, nisi cotenere omnia prospera uae contempsit, no timere aduersa quae pertulit, libenter facere quq fecit, eri docere quae ' docuit,sperare quae promisit,& sequi quo ipse prie cessit Quid est enim sequi,nisi praestare beneficia etiam ingratis, non retribuere
secundu merita sua malevolis, At orare pro inimicis, amare bonos, misereri peruersis inuitare auersos, suscipere in charitate conuersos, & aequanimiter
pati subdolas ac superbos Ad hoc etiam pertinet,quoJait sanctus Paulus apostolus. Si resurrexistis cum Chrillo,quae ser sum sunt quaerite, ubi Chri L stus est in dextera Dei sedens. Illi resurgunt cum Christo, qui moriuntur scut ille peccato, ea tamen distinctione seruata, quod ille mortuus est peccato non suo, sed nostro. Unusquisque autem nostru ni, non omnium moritur peccato .sed suo. Quid est peccato mori, nisi damnandis operibus omnino non vivere, nihil concupiscere carnaliter, nihil ambire Vt sicut qui mortuus est carne nulli iam detrahit,nullum aduersatur aut despicis, nullius pudicitiam callida circumuentione corrumpit, nemini violentus existit,neminem calumniatur aut opprimit non inuidet bonis, aut insultat afflictis. non luxuriae carnis inseruit .non vinolentiae deditus, in se bibendi sitim bibendo magis ac magis accendit,non odiorum facibus inardescit, non eompendia iniusta sectatur, non potentibus aut diuitibus adulatur, non inquieta curiositate raptatur,non domesticae solicitudinis cura distenditur , non officiosis occurrentium salutationibus delectatur,nee superborum iniurijs fatigatur, non eum superbia inflat,non ambitio ventosa praecipitat, non vana gloria turpiter iactat. non desiderium glariosae opinionis inflammatioon ' distentio alieni actus illaqueat, non ad societatem turpium turpitudiniς amor inuitat, non rabies insuri furoris exagitat, non sumptuosarum delitiarum studium maetat. non ardor animosae eontentionis exanimat, non facit impudentem audacia,iniquum inrustitia . ferum inclementia,Va- rham inconstantia,pertinacem contumacia, insenum vesania , delitiosum la. rebellem inobedientia , Vanum laetimria,infidelem perfidia, leuem facilitas. seruum crudelitas,' manducatorem turpis edacitasJ, impatientem
mobilitas nobilem instabilitas, vagum spiritualis infirmitas , iracundum M ij animo
sub noxauit: vel, sub vocauit I vel,
162쪽
animositas, suspiciosum peruersias verbosum vanitas, iniuriosum maligni- citas: qui remotus est prorsus a secularibus illecebris, remotus ab immundi- eqs ia inimicitijs, remotus ab insidijs alienis, remotus a rapinis vel occultioribus vel apertis, remotus a mendacijs siue periurijs. postremo remotus ab omni senere stagitiorum atq; facinorum quibus carnali ter viventes Deum offendunt: Se mortui peccato non seruiunt. Sicut, inquam, carne murtu nec facere potest ii a quae dixi, nec pati: ita de his, 3c talibus viiijs omnino non vivunt, qui ' viventes Deo carnem tuam cum vitios & concupiscenti scrucifigunt.
mali temperantia uti debeant, quia voluptate delectabilium,
vel ab immoderata perceptione ciborum e mmumu,
atque a vini immoderato Nu cupiunt abstinere.
C A P V T XXII. ΜEmbra sua,quae sunt super terram, mortificant, quando insolenseorpus ieiuniorum continuatione castigant: quando intra necessarium modum suum temperant appetitum . quando non solum se a deliratioribus cibis moderata districtione suspendunt, sed etiam in ipsis comunibus nihil carni suae pro desiderio, sed pro sultentandae vitae nec et itate permittunt: certi quod nec deliti et quaelibet, si absque des derio percipiantur,officiunt: Se viles cibi plerunqi abstinetiae profectum, si appetenter ac. eipiantur, impediunt. Hinc est quod lanctus Dauid aquae in se concupiscentiam castigauit, at lieam sibi a suis oblatam, ne desiderio suo ex ea satisface. Dre videretur,effudit: Sc sancto Heliae perceptio carnium non concupita non ocuit. Vnde datur intelligi,quod veraciter abstinentes escarum non naturas,sed concupiscentias damnent,ac ' voluptates suas desiderati cibi . vel potus abusione mortificent. Qui autem non lotum a qualitate , sed etia a qua titate ciborum cupiunt ab itinere,nihil aliud student , nisi ut quantum liomaclio reficiendo ac fami eximendae satis esse videtur indulgeant: nec expleant suos appetitus auiditate percipiendi, sed comprimant : at ii eis saturi. tas edendi finem non faciat,sed voluntas: qui tam i cupiditate pretiosorum ciborum animos,qua a nimia perceptione vilium continebunt. qui cibis nee lautioribus volunt carne luxuriante dissolui,nec dii lentione ventris onerari. quando abstinentes viri nec delitiosi soleant esse . nec avidi. Iam de vi no abstinendo vel percipiendo quid dicam Vnde sanctus A polholus certam fixit regulam. dicens: Nolite inebriari vino, in quo est luxuria. Qi asidiceret: Luxuriam facit, se nutrit vini perceptio nimia, no natura : Ac propterea non uti vos vino, sed inebriari prohibeo quadoquidem infirmum sto. maclium moderatus usus vini confortat ebrietas animum corpus a. debilitat. Deni a. Timotheo suo discipulo, qui se longa ab istinentiae districtione iam fregerat,&stomachum suum aquae perceptione corruperat, modico vino uti debere praecipit dicens: Noli adhuc aquam bibere.sed modico vino utere propter stomachum tuum, & frequentes tuas infirmitates. Ac perhoe,nihil contra abstinentiam faciunt,qui vinum non pro ebrietate, sed tutum pro corporis salute percipiunt: nec hoc eis offert voluntas, sed permita
163쪽
. tit infirmitas. Quae si defuerit,a vino est abstinendum,ne vini perceptio qui' infirmusustentat, sanum corpus incendat quandoquidem vino Vti, Se usui habere oleu, nullus dixerit e ne peccatu . Sed hetc ideo no debemus carni desideranti praestare, ne cu illi licita concedere coeperimus, poscat illicita : Sesbi obsequentes in minimis, in flagitia punienda compellat: ac naturali ordine perturbato,non spiritui corpus, sed spiritus corpori dominanti deber- uiat. Huc accedit,quod Se ipsam mentem abstinentiae fruinis alacrem facit: carnem quoq: non v': ad lassitudinem fatigatam, sed spiritui ordinanti subiectam mobile feddit. Sensus etiam quos dicuntur crassos e sincere, vel grauare congesta delitiae,consuetudo parcitatis exonerat,de velut quadam politura res bosae exercitationis attenuat.
uod Nientes earnibus concupiscentia earnium
polluat, nox natura. C Λ P UT XXIII.
Eterum si a quadrupedibus abstinentes, phasianis altilibus, vel alijs
auibus pretiosis,aut piscibus perfruantur,non mihi videntur resecare delectationes sui corporis,sed mutare: nec pro abstinentia, sed velut pro nescio qua immundicia, vel certe, quod Verius est,pro stomachi naule - antis teneritudine delicias illas comunes ac viles abucere, quo possint at snon solum carnibus, sed etia delicatioribus, ac pretiosoribus earnibus suas voluptates explere: cum .sicut iam supra patuit, non ali tuarum carniu, quae usui humano concessae sunt nobis naturet damnandae sint,quas Deus insti-B tuit: sed carnales concupiscentiae fugiendae, quassensui carnis diabolus in Atroduxit. Illi autem qui parcio reo videri volunt, Sc gloriam sibi velut de abstinentia districtiore conquirunt, sic ab omnibus animalibus iudicat tem a perandu,ut peregrinis pomis, ac sorbitiunculis delicatis, caeterisqi alus cibis immanem sui corporis impleant appetitu cum spiritualis abliment a non aliquom ciborii usum, sed desiderium suadeat copescendum. Et illi magis pars moniae seruire censendi sunt,qui sibi non aliquarum rerum perceptiones sed delectationes corporis interdicunt. Illi quo ii, qui negata sibi vim perceptione,diuersorum poculorum potionibus inundantur nequaquam
hi mentia videntur implere: quia ad hoc fortassis a vino se suspendulvi mercentur ab hominibus laude: 3c interdicti sibi vim perceptione cope. sint suavioribus poculis voluptatum . In Vini enim usu non a vino tantum sed ab omnibus quae accipientes inebriant, Vel ab atris quae etsi non ebrie taleet, suauitate certε percepta conciliant, abstinebit,ut si veritate abstinentiae perfecte consummatus: n on eius imagine foras splendidus, intus cauus: hominibus velut purus,& Deo simulat et virtutis sordibus plenus. Nec nus cupiditate possidendi superstua,quam a voluptate percipiendi nobis est abstinendu quonia cum omnia quae habemus, Dro nostris usibus habeamus ea quibus uti nolis ardenter habere velle. vel etiam lucris hinc indecuaestis augere, nihil est aliud ,quam non tolerandae nece Litati, sed in tot
T di cupiditati seruire mee possum dicere,, t si unde pauperibus cotidie
eronetur,mea possideo: quando nemo persectius erogauerit eo, qui nihilsbi perfectionis intentione relinquii ς Propi io, M
164쪽
D. PROSPERI L I B. II. iram utilesit senio, vel absinentia,aduenientium Garitatἔ
C A P V T XXIIII. V Eruntamen sic abstinere,vel ieiunare debemur, ut non nos ieiuna livel abstinendi necessitati subdamus: ne i a non devoti, sed inuiti rem
volutaria faciamus. Si enim quoslibet aduenietes ieiunio intermisso reficio. non soluo ieiunium, sed impleo charitatis officium. Caeterum si propter abstinetiam spirituales fratres, quos noui mea remittasone delectari, co- tristo: abstinentia mea non est virtus dicenda, sed vitium . quoniam quidem ipsa abstinenti ac ieiuni omni continuatio, nisi fuerit, quando res exigit, praetermissa, de me inflat, sc fratrem meum, cui charitas iubet seruire, con- trillat: vel certe mihi nihil inesse charitatis fraternae demonstrat, cum sine abstinentia quemlibet hominem catholicum charita, sola perficiat. Se Omnes ab itinentia aut perdat sine adiunctione charitatis, aut pereat. Quia ergo abi inere aut ieiunare etiam Manichaei,vel quilibet alij haeretici pollunt :vt- pote, qui omnes carnes non pro abstinentia, sed pro immundicia detestate eorpora sua panis & aquae perceptione assciunt non pro magno ducamus, quando ab his, quae illi quoque rehciunt,abilitiemus sed quando abstinentiam no stram fides commendat, charitasque consummai: quas virtutes illi non habentes occidere se possunt,aedificari autem,aut persci taliter abstine-do non postant. Ipsis vero catholicis Christianis,qui siue non valendo abstinere, siue nolendo, omnia usui nostro concella cum gratiaru actione percipiunt,non nos propter abstinentiam praeferamus ne forte plus humilita- Diu, aliarumque virtutum habeant illi, unde nobis iure abstinentibus praeserantur. Quocirca si volumus nobis abstinentiam nostram, ieiuni Hi noltra proficere, a superbia in primis,quq aut expellit omnes virtutes, aut minuit. de laetantia cunctis inimica virtutibus, at liab omnibus viiijs omnino discedamus, ut prosi t nobis, quod a cibis delicatioribus abllineamus: quia tuenobis proderit,quod corpora nostra,vel certe corporum incentiva rigore districtioris ab itinentiaeealligamus, si carnalibus deside-rbs absoluti, lanctis virtutibus itoreamus. Sed iam sine liber . accipiat, ut de virtutibus ac viti js, unde hic pauca tetigimus, latius . , ' ac plenius in tertio volumine
165쪽
E vita eontemplativa, Se quantum ab ea differat actualis: vel qualiter possitis ipsius eontemplativae virtutis fieri adiuuante Deo participes, in primo volumine absolui. De actuali quoque vita Vbi quae ellet relisiost in Aerepationis utilitas. ac patientiae virtus ostensa est. Sequaliter tractandae essent ecclesiae facultates. vel de do no spiritualis abstinentiae quae dicenda visa sunt. Deo donante,in secundo libro disserui. Nunc superest,ut disputationem de viiijs atqi virtutibus,non ingenio fretus, cuius mihi coisscius non sum,sed orantibus vobis adiuuandus incipiam.
CAP. I. Quantum a veris virtutibus virtutum smilitudines dissenti
Cap. 2. Quod superbia si malorum omnium causa. Cap. a. Quod superbia,ex qua procedunt omnia mala, humilitatis B virtute vincatur,& omnia vitia tunc fugata depereant,s virtutibus cedant. Cap. 4. De cupiditate, quet ita est mi in luperbri, ut nihil peccati fiat. quod non ex utraque procedat. Cap. s. Quo animi tormento invidos affligat Inuidia. . Cap. 6. In quae Se quanta malaconcupisceratia carnis erupat. si eis mea
corrupta consentiat. ,. . . ...
Cap. . mod etiam bi,quovab impudicitia quaelibet necinitas vetatis vivere pudice consuescant,ad amorem callitatisascendant. Cap. 8. Quibus indici js possit ostendi superbia,quet vel in perditis aperista est.vel insidiis occultM . . 4. Cap. o. Quibus signis inuid orum declaretur inuidia. Quantis malis vanitas varios inuoluat. De utilitate timoris. Se quod efficaciter peceatis obsistat. De futuro iudicio,vel aeternitate supplicij. ac de qualitate ge- De laude charitatis. - - Qualiter possint ea,quae decliaritate sanctur Apollotus dixit
Quantum persectionis charitas in se fim datis exhibeati De qualitate virtutis. & qualiter sibi consentientes insor Quibus gradibus conuersi in culmen persectionis ascetis
166쪽
Cap. 18. Quae si quaternarii numeri eredenda persectio: & quod qua- ,
tuor virtutes,quae dictae sunt principales, ex fide viventes a Deo eollatae iustificent. Cap. I9. De temperantiae qualitate,vel opere. Cap. 2o. Quales esse debeant,quos animi sortitudo nobilitat. Cap.ri. De iustitia,vel fide,quae ex ipsa procedit. Cap.ri. De aequalitate,quos ad eandem pertineat humanae societatis utilitas. Cap. 23. Quod duo sint iniustitiae genera. Cap. 24. De liberalitate, Se qualiter beneficentiae opus debeat exerceri. Cap. 2s. De differentia amorum. & quantum ab eis differat perfecta dilectio. Cap. et . Quid sit, se a cuique tribuere. Cap. 2 . Quod actualem vitam tres virtutes. id est, temperantia, fortitudo,iustitiaqi consumment:& prudelia, quae Se quarta virtus, meti cognitionem rerum latentium pr stet. Cap. 28. De sociali virtute: Se quod non rectὸ faciant, qui cum possint nihil humanae societati proficiunt. Cap. 29. Quod de prudentiae ac sapientiae fonte cognitionem omniurerum bibant.qui percipiendae scientiae feruenter inuigilant. Car. 3o. Quod prudentes nec alijs noceant,nec sibi noceri permittasT& 3uod eis ibi sit sine admixtione alicuius erroris consummata prudentia, ubi erit sine ullo peccato vita perfecta. Cap. 3I. De affectionibus quatuor, quod inter vitia numerari non debeant f earum usur ex bona voluntate procedat. DCap. 32. Quod hi affectus,sine quibus in hac vita recte non vivitur. in illa futura beatitudine non snt,quae nec timorem habitura est, nec dolo
Cap.33. Qualiter virtutes quatuor, qu dictae sunt principales, aut in praesenti nos a peccato defendant, aut in aeternum nobiscum sine ullo peccato permaneant. νCap. 34. Ubi se locutor de toto opere excusat.
167쪽
D PROSPERIA QV IT ANICI DE VITA CONTEMPLATIVA LIBER
uuantum a veris virtutibus virtutum smisitudines distent.
dines distent. Non dico quantum a medicamento ve nenum: quia medicamentum ita corpus aliquoties sanat . ut id defendere a morti, necessitate non valeat. Et venenum non auferri facit vitam coipori. quasi au-
ferenda no gesset, nisi fuisset acceptum : sed accelerat ' corporis mortem, quod erat aliquanto diutius fortε vieturum. Sed plane dico a veris virtutibus tantum similitudines distare Virtutum,quantum distat a veritate mendacium : quia & similitudo virtutis. quae videtur virtus esse, cum virtus non sit, nihil est aliud, quam mendacium: Se ideo non est virtus dicenda, sed vitium. Et vera virtus cst veritas , cui qui amanter adhaeserit , a peccati morte resuscitatus, mori ultra non poterit: nis cum ab ea deprauata voluntate recesserit. Sicut econtrario virtutiς simulatio . quae eit . ut dixi, mendacium veritati contrarium, animam separat a Deo, vita sua non interituram .sed in supplicio, quet est illius mors, poenaliter sine fine victuram scriptura dicente : Os quod mentitur, occidit animam. Ac per hoc, sicut virtus animam. sibi veraciter in haerentem . si fuerit vera. iustificat ita simulata condemnat. Et quid iustificatio animae, nisi eius est vita perpetue beata , ac beat ε perpetua Sicut condemnatio animae poena eius elisentienda, quae mors probatur Se ipsa perpetua. itaque dupliciter rea est anima ,s Se bonum non faciat,-- de spiritualiter vivat: 8e appetat similitudinem boni,sub qua male vivat &Iateat. Superbus vult se credi constantem, prodigus liberalem. auarus diligentem, temerarius fortem inhumanus parcum. gulosus humanum, ignauus quietum,timidus cautum. Impudentia fiduciae sbi nomen adscribit.
procacitas appellationem libertatis ' ostendit, eloquentiam fingit verbo stas. Se curio statis malum sub stud ij spiritualis colore delitescit. Haec etsi possunt humano ingenio discerni, tamen sine dono Dei, quantum mihi vi detur,nec virtutes possunt appeti, Vel haberi, nec earum similitudines , quae sunt vitia irtutes imitantia, declinari in tantum. Vt infidelibuς nihil profuisse credamus, etiam si sunt aliquas per eorpus operati virtutes : quod eas nec a Deo suo se accepisse credigerunt, nec ad eum. qui est finis omnium bonorum , referre voluerunt. Et quid dico: Nihil eis profuerunt: imo etiam nocuerunt, dicente Apostolo: Omne quod non est ex fide,peccatum
est. Non disit,omne quod non est ex fide, nihil est: sed dicendo. Omne, quodli
168쪽
uod non est ex fide, peceatum est: declarauit, quod omnia bona aut ex D Cegesta,virtutes sunt, quae profecto iustificant. aut si fuerint sine fide, non sunt aliqua bona credenda, sed vitia. quae non iuuant suos operarios. sea condemnat . inflarosque praecipitant, atque a finibus aeternae salutis eliminant. Sed quid ego liaec de infidelibus. unde nullus ambigere videtur. exaggero cum sanctus Anostolus etiam fideles quosdam , qui credentes in Deum non secundum Deum, sed secundum hominem vivunt, carnales nominet, dicens: Et ego Dat res cum venissem ad vos, non vobis potui loqui quasi spiritualibus, sed quasi earnalibus: nondum enim poteratis: sed nee adhuc quidem potestis. adhuc enim esti carnales. Et tanquam quaereremus quid carnales velit intelligi. secutus adiunxit: Cum enim sit inter
vos Ieius Se contentio, nonne carnales estis. 3e secundum hominem ambulati, Quid potest his duabus animi pellibus inueniri deterius,aelo de
contentione,quibus carnales, qui secundum hominem vivunt, etiam in hac vita torquentatricum ti contentio haereticos reddat,&zelus imitatores diaboli Paradisum primis hominibus inuidentis efficiat csc,quando fideles iustitia, pietate, misericordia . mansuetudine, humilitate , innocentia. caeterisque virtutibus gaudent : aut secundum Deum vivunt de virtutes vera, habere credendi sunt, quae spiritualiter viventes adeptae sanctificant. Se Deo commendant aut secundum hominem uiuunt,3e non sunt verae virtutes, sed virtutum similitudines, quae nihil carnaliter viventibus prosunt. Quapropter qui religiosὸ, qui continenter. qui Abri., qui misericorditer vivit, si Deo, cuius munere ut bene vivat,adiuuatur, adscribit, secudu Deia spiritualiter vivit. Si vero omnia quae bene facit, suis viribus adicribat, quasi etiam sine adiutorio Dei ad bene agendum sibi sufficiat. secundum hominem carnaliter vivit: Sc ideo, aut bene non vivit. aut nihil ei proderit quicquid boni propter homines facit : quia humanis laudibus delectatus, hic iam otemporalem mercedem recipit suorum Operum, quae teporaliter fecit. Igitur ille secundum hominem vivit. qui secundum seipsum vivit: quia de ipse homo eis,3c secundum seipsum vivit,qui s potuerit esse cum quibus vult pergit quo vult,dormit quando Sc quandiu vult, loquitur quae vult, & ubi vult, manducat 3c bibit quando & quod vult. Se quantum vult ridet, ac laetatur inter quos vult postremo quicquid naribus suave est . quicquid tactui blandum, quicquid oculis delectabile, quicquid c teris sensibus carnis suae iucundum exercet .ac sequitur qualiter vult.qui omnia licita vel illicitata carnaliter vult. Qui autem secundum Deum vivit,non quod eum cartan aliter delectat, sed quod dificat spiritualiter facit, Ic omnia desideria camnis spiritualis desideri j desectatione copescit, futura pr sentibus an leponi carne spiritui subdit, Se quicquid cupit aut agit, no vuli ex sua sed ex dei sui
voluntate procedere, cui placere totis viribus concupiscit. Itaque .si utcun-
ue iam claruit quod virtutes vera9 non videamur habere quis mulant: Se ii simulant, qui non ex fide, aut non propter Deum . sed pmpter hominem tantum boni aliquid operantur eleemosynis ac ieiunijs vel abstinentiae cae terisque bonis operibus seruiendo, non ut boni fiat sed ut se bonos hominibus fingant nec ad recipiendam sempiternam mercedem , sed ad eomparandam gloriam popularem : Videamus nunc quibus praecedentibus causim ac si1bsequentibus incrementis,nasci soleandvitia vel augeri: de quibus a iuuant:
169쪽
A iuuante Deo remedijs possint velut quibusdam medicamentis imminui,vel
Luodsuperbiasit malarum omnium edus.
Si quidem hoc caput valde perplexum, sed si oretis illum qui dixit:
Non vos estis qui loquimini, sed spiritus patris vestri, qui loquitur in M, i. i. vobis. Se alibi: Dilata os tuum, Sc ego adimplebo illud : ea quae mihi ut psit ε.
homini imposilbilia sunt, illuminante domino, vel docente possibilia fiunt. Consideremus ergo quae causet praecedant, qui vitia subsequantur Quod ut credibilius videatur,non hoc a me prudentia vestra perquirat, sed vobis, Scmihi,vel omnibus scriptura diuina consulta respodeat: quae velut si ia quaereremus ab ea immobilem sententiam protulit, dicens: Initium omnis peccati superbia. Quid potest apertius,quid probabilius dici initium, inquit, Iccle. io non alicuius, sed omnis peccati superbia : ut euidenter ostenderet, quod ipsa sit peccatorii omnium causa: quoniam non solum peccatum ei ipsa, sed etia nullum peccatu fieri potuit, potest, aut poterit sine ipsa. Siquidem nihil aliud omne peccatum,nisi Dei contemptus ell,quo eius praecepta calcatur. Quem contemptum Dei nulla res alia persuadet hominibus, nisi superbia, Esa. i . quae etiam in i plo diabolo , ut diabolus ex angelo fieret,aeternae perditionis Lucae a. extitit causa. Denique se ipse sciens se per superbiam de coelestibus corruisse& in hunc caliginosi aeris carcerem trusum. homini subuertendo, quem Deus fecerat sine ullo peccato, vitium persuasit serpentina calliditate su- cenes I, perbiet : certus, quod recepta superbia, quae eli malorum omnium causa, facile iam peccata omnia, quae non nisi superbo concipiuntur animo, perpe traret. Hinc est,quod idem primus homo superbi spiritus elatione corruptus,omnem po iteritatem suam, quae in illo radicaliter fuit, necessitati corruptionis ac mortalitatis addixit: ut eorruptibilis Se mortalis effectus, corruptibiles mortalesque generaret: atque ita quod in illo egerat punienda superbia,in omnibus ex illo natis peccati fieret poena. Et propterea non eo modo iam possumus peccato resistere,sicut ille potuit,cui nihil aliud fuit no peccare, qua nolle. Nobis aute irreprehensibiliter vivere velle no sufficit, nisi ipsum velle nostrum, quod languida possibilitate deficit diuina virtus adiuuerit: quia illum ad non peccandum etiam iuuare poterat adhuc sana natura, nos iam ' impedit vitiata. 3c illum peccare fecit sola pectandi ' Alias in voluptas mos etiam cogit plerunque peccati iam facta nece si itas. Propter impulitaquod Deo clamamus, Se dicimus, De necessitatibus meis libera me. Ae sie All- re
ideo fortassis dicit diuina scriptura, Initium omnis peccati superbia : quod , t '' '' ipsa praece Lit in diabolo.& per ipsam subuersus est homo, de quo dicit apo scele. ita
uolus Per unum hominem peccatum intrauit in mundu, dc per peccatum Rom. s. mors. Se ita in omnes homines pertransset,in quo omnes peccauerunt. Caeterum nos qui primo homine peccante peccauimus,non in nostra separata iam vita .sed in eius natura, in qua fuimus, Sc corruptionem velut de radice superbiae morbo conceptam cotraximus, Sc in ipsa corruptione nostra omnes peccatorum causas habemus, qui non corruptibiles efficimur,quia peccamus,sed quia corruptibiles sumus, omne peccatum ex ipsa corruptione nostra
170쪽
nostra eommittimus. Primus autem homo non ideo peccauit, quia corrup- Ctibilis fuit, sed cum incorruptus es et,set esuin peccando corrupit,& corruptionem suam in nos propa atione transiecit: de idcirco ibi no bis auferenda est tota mortalitas, omnisque corruptio, quae facta eli ex peccato, ubi erimus sine ullo peccato, hic vero ubi non iam sanata est, sed adhuc sanatur per gratiam nostra natura quae infirmata est per culpam, pijs conatibus nostrix resistit ipsa cocupiscetia vitiosa no naturalis, sed naturet nostret indita poenaliter Se inserta, quae peccato facta est:& peccatum si vicerit,iacit. Quam licet quamdiu mortaliter vivimus, habeamus: non eam tamen studio nostrae vo-l untatis adiuvemus,& vincimus : quoniam non eam in nobis sentiendo, sed ei consentiendo peccamus: nec ipsa statim ut nos pulsauerit, vincit : sed si
mentem nostram quod absit de sublimitate proposi ii sui in cofensum pe
μο verbia, ex qua processunt omnia mala,humilitatis virtute νincatur: Er omnia Ῥitia tunc fucata depereant,s,irtutibus cedant. C A P V T III.
PRoinde s superbia est initiu omnis peccati, se eoncupiscetIa pinna peccati: non potest aliter vinci cocupiscetia vitiosa,nisi prius caueatur humilitatis virtute superbia, quae eius est inimica. Superba voluntas facit Dei praecepta contemni, humilitas custodiri. Superbia ex angelis dimones
fecit,humilitas homines sanctis angelis smiles reddit. Illa rebelles diabolo subditos facit, haec humiles Christo coniungit. Superbi cupiunt in se, quod
non faciut, praedicari humiles refugiunt, quicquid boni operantur, agnosci. Illi vitia sua a se alienando peruersitatem suae voluntatis excusant, & bona D a suis viribus deputado semetipsos turpiter iactata. isti si qua peccata comiserint,voluntarie cofitendo semetipsos accusant,& omnia bona sua diuino muneri deputando, Deu iugiter laudant. Quapropter s virtus non habitat in animo vitioso, superbia humilitatis cedit imperio : quia non potest mens regnum habere virtutum, nisi prius iugum excusserit vitiorum. Tunc enim vitia fideliter expulsa discedunt,si virtutibus cedant. Alioquin vel subsidui ad tempus eiecta,vel redeunt, nisi virtutes in locis vitiorum,quae fuerint de . pulsa, successerint. Quapropter pietas in nobis crudelitati resistat,iram patientia fundata coerceat. pudicitia libidinem vincat,animositatem tranquillitas tollat, verbo sit alsi taciturnitas moderata copescat, delectatio spiritualis desideria carnalia imminuat,abstinentiae rigor aculeos carnis obtundat. curiositati studium spirituale succedat obrietati cedat ebrietas, mansuetudini succumbat immanitas, dominetur leuitati maturitas, Dei Se proximi charitate crescete colu matur tota mudi cupiditas excludat parcitas vera luxuria. castiget industriae virtus ignauia,reprimat humilitas profunda iactatii pellat simplicitas pura vecordiam,non impediat varietas fucata constantia, emendati mores augeant disciplinam,frangat clementia religiosa saeuitiam,& funditus eradicet bonitas adquisita malitiam Ut expulsione vitiorum ce lebretur introductio gloriosa virtutum Sed de virtutibus in capite seque videbimus,nunc de viiijs,ut coepimus, prolὸ quamur.