장음표시 사용
171쪽
E T N O s quidem opinamur omnino unum ,& unum duo esse. N E Q v E enim ut numeaabiles attingit res, o ob hoc mensi ra utitur circa ipsas, numero ex unitatibus constitutio. Iuli ; si unitates subiectas numero ex unitatibus constanti, dι uersas esse dicant, reIIe increpantur. si autem singulas formarum unitates uocant, ut priores rebus quae hic sunt, quo
Ilo non necesse est diuersis existentibus formis diuersas unitates ipsos dicere in oe orat utique, O quae in intellectu funt, inter se disserentes propter diuersitatem, quae est in eis: O multo magis , quae in anima sunt ipsis intellectualibus,
quanto maior est remotis . iterum omnes comparabiles propter unionem ex perse bono in omyia peruenientem, O ob identitatis uictoriam in immaterialibus formis. Sed hic quidem m dus alteri considerationi pertinet .sed nec aliquas unitatum quas nunc Arsateles examinat, re duxerunt ad ideales numeros, nec disserentias tradiderunt Io
GH orici. Siva itaque non est amplior numerus qui ternarii ipsius, quam qui binarii. P R i M v M quidem non mireris se ipsium bin trium, O ipsum
ternarium dicentes esse, nec ampliorem dicunt ternarium binario, neque in esse binarium ternari9. nam nec quantitate bi numeri participant, nec aequalitatis, aut inaequalitatis forma sic est in eis, ut in numeris ex unitatibus compositis. nam in illis nunquam aequales, inaequales etiam sunt.1'ed in Heatibus iidem O aequales, ct inaequales sunt inter se', quemadmodum ijdem O diuersi. ob generum entis, O maxime com reben arum formarum in eis praesentiam, O non est ob hoc in eis contradictio. non enim qua aequales haco inaequales, nec qua similes, hac o dissimiles, nec qua ijdem, hac o diuersi. sed Diues quidem aequales, O j- dem
172쪽
dem ob similitudinem aequalitatem, O identitatem: dissimiles uero, inaequales, O diuersi, propter ueluti oppositas prioribus formas. feri enim non psset, ut cum in prin ci-pηs unitas, O interminata dualitas sint, non O quae ab ipsis substiterunt, utrorumque potentias recepissent. Super his intelligere oportet,quod ristoteles no eum, qui in ictis
indisserentem facit. quid enim se er aequalitate, O diuersitate ideae participent , scd si forte O innumeris ex unitat
bus constitutis. SED NON contingit si primus aliquis est numerus. E T Q V IDEM non contingit duos binarios indisserentes effie in numero ideati, non dicit . quod uero ad eius Iuppositi nem sequatur, cum grantitatem ex unitatibus constitutam disribuat, seu communicet intellectualibus formis sat ri non uult. OC ENIM recte dicunt, qui differentes unitates putant esse. DIC v N T enim sibi ipsis consequentia qui idearum numerum ex di erentibus unitatibus constare dicunt, ne multas eiusdem ideas facere cogantur, O relinquere binarium, in quaternario O si aris, O uniuersaliter in omnibus numeris , si indifferentessunt unitates . Illud quoque ex se tentia eius re Ie dicunt, Osuaesuppositioni consentaneum, non esse opus duobus unitatem apponentcs, ternarium ibi facere . non enim disserentes sunt in binario, o ternario unitates , sed incomparabiles . quapropter oportet sepa rare singulum numerorum , O ab alio principio ad sequentia transire. ram si numeri quidem ideae sunt, id uero non continentur a se ipsis ideis ita , ut sint pari continentius . neque utique numeri partes fuerint alio
rum numerorum; sed hoc inerit eis si diserentes sint in eis
173쪽
unitates. Haec uero inquit et si Appositionem struent, etιertunt tamen multa arithmeticorum speculatιonum. Iccirco
quoad siuam suppositionem recte Δcunt , sed simpliciter non reste: sita quod uiri illi ipsas uvitates non putarent prorsus esse in idoli numero, aliterq; numeros ipsos unitates esese dicentes disserentes, O sibi ipsis o rerum naturae consentanea dicerent, non uult dicere.
Quo Ni AM hoc ipsum habere quandam dicent dubitationem. CONSvEvERA , inquit, dubitare, opus ne sit a binario in ternarium transire, O quatuor, o quinque, O omnino per compositionem numerare, aut per diuisionem a denario sumere unum , duo, tria, quatuor. nam ipsis quidem nullum harum placere: nobis uero, in Juit, dicendum est, ridiculum esse ex adeo tenui quaectione singulum numerorum idem facere secundum ideam. respondendumq; est eis quod utrosque facimus. Cum enim terminatus est maximus , diuidimus rcum autem interminatus, componimus. sed quod haec quidem ad ictalem numerum nullo modo reduci phsint, ad matbematicum uero quodam modo possint, quodam modo non, sepe annotauimus, ut O dubitatio antiquorum ualde scientifica appareat, croccursus Aristotelis non ex omni parte falsus. n im actu ternarius est , qui formam trinitatis rec piens unus es, etsi unitatem assumpserit, non utique fiat quatuor . nam quo pacto trinitatis forma in quaternitatis formam transmutari poterit φ potentia uero ternarius est,
qui in tribus solis unitatibus consideratur . qui cum sine forma trinitatis intelligitur, si unitatem assum erit, faciet utique subiectum quaternarii, quem, quatenus est infor mis, non impossibile est, si unitatem assumpserit facere seu biectum quinaris: occupatum uero a forma trinitatis ternariumsolum facit . Diuisones igitur O multiplicationes ex
174쪽
materia,O quantitate numerorum perficiuntur, non ex formi,. nam hae non solum ipsae immobiles, sed quibus utique superuenerint, his unam a ferunt formam suam. P. S,E X T V M. O M N I v Μ uero primum recte se habet determinare. PRAEDIxIMus sepius quod aliter quidem illi dicebant unitates, O numeros ipsas ideas. aliter uero hic proponit proprias existentes numeri ex unitatibus constituti quaestiones , O ubi diuisi, O ubi respondet. nam si unitates subiectae mathematico numero disserentes essent, multipliciter te narius , O quinarius, O unusquisiquesubsistet, O disseret ternarius qui iudetur esse in septenario, ab eo quι in quina ris, O denaris. A M p L I v s utrum primae maiores, aut minores. ETIAM haec contra unitates, quae consueto modo dicuntur a recte dicta sunt ,siquis tamen genitos etiam numeros ex unitatibus constitutos intelligat formam, quae qualitatem φαsam affert, posterius uidebit formare subiectam sibi qua
AMPLIus neque hoc ab uno eis utique fiat, neque utique idualitate.
vo D quidem si est aliquid in bis. quae sunt post principia
d principiis debet progenerari, dicit mediocriterio quod notis unitatibus numeri, O principia disserentiam non aggenerant, quia nec omnino diuerse sunt. etiam hoc recte diacitur: quia autem unum quod pro unitate principii rati nem habente assumpsit. cum nolit ipsum esse quale, non concedit
175쪽
eoncedit qualitatis esse causam, dissert O ut ad illos Out ad uerum: quoniam O dualitas interminata quantitatis potius causa sit, non quanti O qualis; sed procedit iterum haec existimatio ex eo quod putat nihil esse ternarium praeter
tres unitates . nam re uera ,s hoc sic.β haberet, quantum generans dualitas etiam quale producetur . Nunc vero haec quidem infinitas generat unitates, altera uero melius principium s eciebus ipsas concludit, O informat. Recte a tem expetit ipsos dicere, non solum quod disserant unitates, sed quae unitatum differentia , O dixerunt quippe non seu
biectarum numero unitatum disserentiam. neque enim esse putant, sed O barum O initiatiuae ipsarum causae. nam cis dicunt unitatem esse quantitatis minimum, aut quantitatu primam, O communem partem, definiώt unitatem notam.
Cum autem dicunt unitatem esse formarum formam, initiatiuam ipsarum causam ostendunt , quae omnium inse ipsa numerorum formas praesumpsit, quam O Stoici unam multitudinem appellare non torpuerunt: quoniam O cum de diuinis unitatibus dissutant, aliter quidem intellectualem unitatem determinant , a qua pon procedit numerus unius
ex latebra aeterna : aliter uero intellectualem θ' opiliciam, quam ct I ouem uocari voluerunt. De quibus multi quidem ueterum, plerique etiam recentiorum disseruerunt. lucia
dissime uero diuus Iamblichus in septimo libro . collectionis Pythagoricorum dogmatum ,si quis uero sacrum ipsum Pythagorae sermonem consequi posset, omnes ibi inueniet ordianes O unitatum O numerorum, nullo praetermisso , ad umguem laudatos. Habemus igitur ab eisis necessitatem isserentiae unitatum inter se. Nam in unoquoque processu necesssest exponentem ordinem illum unitatem plurificari magis quam praecedentes ipsam, O quas oportet putare ipsarum esse disserentias. quot enim O quales entium tot, O
176쪽
huiuscemodi sunt principi, rationem habentium unitatum disserentia. v o D igitur siquidem sunt numeri idear. P Ropa Cro si essent ideae mimeri ex unatatibus consti tuti , omnes unitatum suppositiones in ipsis redarguere tur . nam siue indifferentes sint ipsarum unitates , multa
absurdasunt. nulla enim erit inter numerum ex unitatibus
constitutum O idealem disserentia , siue disserentes sta lius est sermo: siue etiam quaedam hoc modo, quaedam illo se habere suppositae fuerint. At si non dicat quis ex un
talibus coctitutum esse idearum numerum, a nullo eorum
quae ab ipso dicta sunt, perturbabituri nihil enim omnino contra ipsium dictum est. ΑΥ vll Ro ut plerique alii dicunt. SI Q v IDEM sint aliqui haec ricentes , iure ab ino improbantur; sed ni forte idearum quidem nomine abutebantur:
per mathematica autem nomina de diuinis substant f i nuebant. nam quo pas Io unum O numerum uniuersis praeposuissent, nisi ipsum supersubstantiale unum, O vere e tia O idearum di*ositionem adorassent. Aristoteles uera ad suamsuppositionem consequentia etiam haec scribit. ΑΕ svRDvM enim est, unum esse aliquid primum. RECTE, dogmatis ad se ipsum uidet consonantiam ..Si iam proredunt umtates in unoquoque ordine entium d ctricem dignitatem habentes, O processierunt omnes ab uno supersubstantiali, O ab omnibus abstracto , necesse es esse idealem numerum. St Ictrvst ita se habent quae circa numeros.
TOTA ratio huiuscemodi est , si matbematicus est solus
177쪽
num rus, non erit unum entium principium: si autem est unum ipsum principium, uincit Plato, est ideatis numerus, O disert alter ab altero substantia. nostrum vero deinceps fuerit ostendere, quod unum es principium uniuersorum, quod cum nec intellectus, nec ens, nec numerus sit,
et ipsius exissentve esse est causa bona,O omnibus substantiam unionem fugerit. hoc enim sufficienter Gructo,
uidetur Aristoteles omnibus legitimis Pythagora, ct Platoms dogmatibus concessurus.
Ατ sIQUIs iterum hoc posuerit, multa impossibilia accidunt. NvLLvM profecto accidet , si recte quis ipsa , ad intellectum antiquorum philosophorum supposuerit. AT vgRo necesse est aut sic, aut illo modo se
Sr sEPARABILIs, inquit, est numerus, necesse est aut mathematicum esse primum, aut ictalem. At se neutro modo contingit, perimiturqp ccdens: uerum nec ipsum connexum ex omni parte sanum est .sunt enim etiam ante idealem alv numeri. necassumptio est demonstrata, nec demonctrata unquam fuerit. MANIFEsTu M autem est, & ex his quod pessime dicitur. Qv O s D A M , inquit, duos numeros facere, O discemere ipsos, ut 'Platonem. manifeste nanque mathematicum alterum dicit esse ab ideati, quosdam unum mathematicum, ut quosdam Pythagoreorum, quosdam uero utrosique cognoscere ,sed unum i os facere. Innuit autem forte Speusippum, Xenocratem, quos O pes suppositioni praeesse dicit, ob quas causas massifeste dicit. praediximus autem, O
178쪽
nos de his, O si eisdem uterentur nominibus. nouerant tamensiecundum formas discretionem differentium numero rum, quoniam O qui aliter numeros hos non discernit ,sed confundit, Oitialem numerum habentem in seipso math maticum numerum uniuersorum consitutorem facit, factori omnium materialem habitum circumponit, quibus
quid fuerit incredibilius ἐo D v s autem Pythagoricorum. E vgRA speculatio Pythagoricorum est, o Pythago r.e, O eorum quι legitime, quae ab eis de numeris dogmata
tradita sunt,susceperunt. hic uero subdiuidit, O circa quoduersati sunt singuli hoc si dicit imos uenerari. Dcntque Pythagoricos ut quidem inseparabiles a sensibilibus num ros esse dicentes laudat .sed quia constare, O generari compora ex eis dιcunt, laec accusat,sed es laus salsa, O deterior accusatione, uel potius ambae false laus, O uituperatio ised una quidem eo quod per suppositionem nihil eis conusnientem facta sit . altera uero quia per non ueram. est autem manifestum qualis in utraque sit, quis nanque non rideret' audiens quod Pythagorici separabita nnmeros non noverunt, tum Pythagoras ipse duobus modis definire num
ros solitus esset, per unam definitionum separabilem omnino ex ipsis, O impollutum ostenderit: per alteram uero pisicium ex ipsis, O prouisorium, o custodem uniuerso
rum edocuerit. nam cum eXtensionem, O operationem se minalium rationum in unitate existentium numerum esse
dicit , eum quid suo principio ex se foecunde, exse m biliter proficiscitur, O eum qui in stipso kcatur, O insommis omni artis si aratum assignat. Cum uero quod ante Omnia subsistit in diuino intel lectu , a quo , ex quo omnia coordinata sunt , ordine insolubili dearticulata, exemplarem , O factorem, O patrem deorum, O Lcmonum, in
179쪽
mortalium omnium extollit. Cum ; qui circa Hippasum, numerum esse dicerent exemplar primum fabricationis mundi, O iterum iudicatorium innrumentum fabricantis mundum Dei. Philolaus quoque affirmat numerum csse continuationem aeternae mundanorum permanentiae , ex se genitam O imperantem, omnesq; fere alis Pythagorici peruoligia huius considerationis numerorum existimationem distinguerent. Sed si quia est corpora dicant ex naturatibus numeris habuisse subsistentiam, ob hoc aut de solis insi ara bilibus putet quis disse, re ipsos, aut etiam magnitudines numeris praebere, vetit notit manifeste ostendit se uniuersam eorum doctrinam transire ri, quae ultima sunt nu
meralis ipforum conii tirationis in deterius excipere tentare. ram nec desolis raturalibus numeris viri dilJerunt: nec in idem ferunt naturalem, θ' mathematicum, nec magni tudinem tradunt numeris, quι magnitudinum causaesunt.
hic uero, ac si haec sic se haberent etiam sequentia concludit. N E et v x enim indiuiduas magnitudines dicere uerti in est.
v A E quidem dicunt uiri redargui non possunt, O permanent uniuersio tempore . uerum enim non reda Stiitur ex sententia diui Socratis. Visae uero nunc redargurentur, um- cuique potius quam Pythagoricis conuenirent. neque enIm
numerum quo mensiuramus sensibilia, causam esse si sibilium dicunt . si confiderent in ipso imagines Ien sibilis numeri , sicut in areola illa ducentum decem corporis ideam stendi affirmabatur. Ignis uero ut in uno, aeris uero in temnario , O terrae in septenario, o aquae in nouenario . haec enim per quandam 'militudincm ab ipsis sumebantur, ad ostensionem potentiarum naturalium . nec unitates in ipso , aut magnitudinem habere putabant indivisibilem, aut omnino inesse sensibilibus ,sed cum indiuiduas magnitudines diacant
180쪽
tant ad causales magnitudinum rationes nos remittunt. Oad exemplarem causam magnorum . quam per ρ magnitu dinem consueuit uocare tacite magnus Plato. Cum uero vitates magnitu inem habere , in omnia perambulantem potentiam opificiarum unitatum extollunt. Cum uero magnitudinem ex indivisibilibus μου sere. non quod coeuntia iniuij bitia uelutι compacta faciant iuθiones dicunt. Haec nunq:we, Democriti doctrina, geometricis , O om-ribus fere silentiis contradicit, sed quod indivisibilium quae cunque sunt formae intellcctuales,. pollutae opificiae, Crumentium generatoria. hae non exeuntes a seipsis , aliaq; o corporeas moles in ultimis subsilere faciunt. Quaecun que uero naturalia sunt, O serpunt operationibus suis in materiam haec quamuissine mole, O incorporea exilientia, cum tamen sint corporeae constitutionis causae modo quodam coexlentia sunt corporibus , ob hoc nisi arabilia a cor poribus possunt dici, ex corporibus uero corpus fabricari negauerunt ob multas causas. Quare si quidem uerum est hoc, necesse es omnino corpora ex indivisibilibus habere sub mentiam. non tamen consare ex indivisibilibus, nec resoLiιι in indiui bilia nisi apud rationem. SI IGITvR necesse quidem si est numerus. DEDvCTio quidem syllogistica est ,sed connexum non est sanum . omnes enim numeros supposuimus ex unitat bus constitutos, O quae unius sunt propria in omnes tui mus . Deinde hoc patio nisi sumus aliquid dicere contra eos , O antiqui quidem, O beati uiri, quae inordinata sunt, o dinari per numeros dicunt. contradictio uero quae es contra eos etiam quae de numeris sunt diuinas notiones confundit perturbat.