Syriani antiquissimi interpretis In 2. 12. et 13. Aristotelis libros Metaphysices commentarius, a Hieronymo Bagolino, ... Latinitate donatus

발행: 1558년

분량: 260페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

71쪽

purandum ostenditur, O omnino quaecunque magnus Parmenides, Socratem exercens , circa specierum considerati nem proponens fecit . fere igitur haec Iunt, quae dubitauit in hoc cap. quae etiam idearum amici quaerere consueuerunt :ansint ideae, quorum sint ideae, quo modo ipsis materia participat , temperie, compositione alteratione, O com plicatione , O quid uniens ipsam Ospeciem . haec enim dubitari consueuerunt. Ese autem dicit in hoc negotio, quod in

sum potentiale, dum perficitur, ad quod natum est procedit, nun indiget colligante ipsium sui perseectioni, O aflui. iADMvC aute&de principiis hoc dubitauerit quis.

Es T quidem boc undecimum in expositione problematum, decimum uero nunc eiercetur , eo quΘd derelictum set perfedie, quod in illis erat extum. Quaerit autem per ipsum , προ imm specie principia sui terminata, aut numero . nam si specie, inquit: inhil eorum, quae bimunt, unum numero Orit, sed syecie di quoniam sicundum illas omnia, quae lac facta sunt. amphus, neque scientia rerum erit. opus est enim unum esse num ro, quod de multis ei dem specie consideratust. si assumenda est aliqua scientia, multaq; huiuscemodi esse , ita ut unumquodque ipsorum unum numero sit, ut Greiusdem l eciei inter se sint, nullum horum erit: si principia

non numero imum inta specie sint terminata . tota ergo consecutio rationis huiuscemodi est. nisi principia unum numero sint, neque qua ab ipsis ,si nihil es numero unum, neque quod in omnibus ese eiusdem speciei, isnam es accipere . hoc tenim est numero unum, huic aliud superueniens unum quaeramus ,Gr his in infinitum. Si autem in omnibus, qua

eiusdem speciei sunt, unum non es accipere, neque istique scientia sit.

72쪽

SI A v T E M non si eciebus, sed numero, inqhit, principia unum habent, tot erunt, quae ex ipsis, quot o haec: quem admodum ct Hementa lueratae uocis uigintiquatuor si non sterie tot sint, sed numero, tot utique facerent quae dicuntur , quot ipsa punt. Semel enim ipsa assumi necessarium esset . quemadmodum lapides ,si numero essem terminati, necesse esset, quae ex ipsis aedisicia , tot esse , quod bi .sic Oentium principia siquidem numero terminata sint, tot facient , quod ipsa sunt. siquidem ut elementa dixeris ipsa esse principia, sed non ut generativa, ct esse Ima. nam si sic,

non prohibentur quamuis terminata numero infinita gene rare . scd neque, quae adgecie terminationem habentia plincipia interrogatur ratio, sane omnino proce Fi non enim ,

se principia huiuscemodi sunt , etiam, quae ab ipsis, huiuscemodi sunt. abscindit enim materia O resecat immaterialiuo intellii ilium specierum proprietatem. Dictum es autem de his in prioribus, O quo pacIo quae quidem intelligibilia sunt, o specie O numero sunt terminata. quae vcro in bis superiora sunt, meliora sunt, quam fecundum ho

rum utrunque.

NvLLA uero minor dubitatio. D v o D sc I M v M est hoc Aecundum expositionem problematum . dubitat autem in eo, utrum eaedem nt aetereorum corruptibilium cause, aut diuersae quidem horum, diuersae vero illorum . nam δε eaedem, quo modo haec quidem atei nafaciunt, illa uero corruptibilia ἰ si nem diuersae; quod quidem aeternorum incorruptibiles, mans sum est. si autem O corruptibiliam incorruptibiles, ratione indiget. De Gnim incorruptibiles incorruptibilia faciunt, sed non eodem modo cum ηs, quae sunt ante ipsas aeter sunt .si uero corruptibiles, quo modo princiρχ's corruptis non omnis generatio

concidens stabit habet igitur; erim considcrationem phil sophicam.

73쪽

sYRIANVS IN LIB. II.

sopbicam .s d cur relictum hoc esse dicit omnitas prioribus imperscrutatum ζ quod manisse Plato post aeternorum fabricationem ad mundanos deos tradit opificem dicentem. mortalia adhuc tria genera desunt, quae generata non sunt. his uero non generatis, Imperfectus erit mundus. omnia γnim in sie ipso animalium genera non habebit .sita opus e Ligenerari,si futurus est hic perfectus .per me enim genita baco uita participantia sis utique aequarentur. Vt igitur mortale O immortale decenter omne sit , vertimini secundum naturam uos ad animalium fabricationem, O qua sequuntur, o degeneratione animamἔ, O nutrimento,ct deaura me atιone, O di nutione docentia. Manifeste igitur

dixit Plato, quod O primae omnium sunt cause, O qui in

caelo sunt, generationem procurant , ct quod mortalia , nishaberent proximas causas, O corruptibiles, O quae transmutantur, non utique esse ηt mortalia. Intelligi te solum principium habentia ut qua rerum aeternae sunt. igitur quae circa Hesiodum, O omnes, quicunquc theologi de eo, quod apud eos erat probabile, solum curam habuerunt, nos uero parulfacerent. Deos enim facientes principia, O ex a*Jalia facta esse, quae nongustarunt nectar ct ambrosiam, mortalia facta esst dicunt , uiscilicet nomina haec ibi nota dicentes. quid enim aliud quis principia, quam deos, esseputauerit ψ neque enim principio antiquius est aliquid, nec deo, aut diis. quapropter hoc quidem necesseest dicere theologis, OG d somnisgenerare, intellectus animam, naturas corporum, O quae aeterna sunt, O corruptibilia. quoniam ergo quaedam ipsis ins niuntur ex iis, quaefacta sunt , quaedam uero nunquam ipsis immediate coniungi nata sunt, quaedam uero quandoque quidem boc , quandoque illo modo , in qu bus O quod nostrum est ordinatum es: quae quidem ad deos rest iciunt, nutriri dicunt i cambrosia o niatare: praebet vero eis ambrosa quidem ab ipsa generationes , operatione, in

74쪽

in qua o tabes , O sanguinea impuritas: nectar vero non mulceri fecundum ultimorum prouidentiam,sid implacabiliter , O immutabiliter uniuersis prouidere. quae uero quandoque quidem ad illos extenduntur, nata uero etiam illinc remoueri; uerum quidem dicentia, O recte iurantia, dic untur ambrosia o nectare participare, hoc est ad uere ens e xtensa, O, quod diuinum est, colentia; mentientia uero, σpeierantia , hoc est ad non ens O generationem declinanti ι,

quae circa diuinum ipsum asternanterse habent. priuari nutrimentis, quaesunt ex intelistibili, ut mortalia, o fragilia , neque ipsis unquam participare . quae igitur facta fuerit uerior hac disputatio ζ quae de princip's, aut de iis , quae ab ipsis subsistunt, ego quidem neque ad intelligentiam peruenire potero .si uero non omnibus manifesta sunt quae ab ip s dicuntur, forte quidem sudiose apud eos obscuritas fuit , ob multorum dogmatum alienitatem ad ipsa diuina. forte autem O iuuinum genus sic natum est dicere, intuens potius, quam latius docens iaEr s 1 de ipsa causarum allatione. ToLnnini LITER quidem interrogata sunt haec: sed dicem dum es ad ea, quod nutrimenta quidem illustrationes a suppositis causis, O ministrationes bonorum dicuntur: haec uero a maioribus bonis afficiunt, illa, quae etiam a sui consι- tutione bonum habent, Operfectiorem aetemitatem Impertiunt iis , quae secundum sui substantiam aeterna sunt: quapropter , laetitiae causet, esse his participant . Ss D de iis, qui fabulose decipiunt NON audiuimus Platonem haec dicentem de ipsis, immo u

lentem ipsos sequi in si ovibus de diis , O si O absquem

gnis O demonstrationibus dicerent, tanqram coxnationem ad diuinum haberent excellentiorem, quam hominita bus

75쪽

sYRIANVS IN LIB. II.

bus conueniret: unde O diuinos diuinismos ipsos con sueuit appellare. Sin ab iis, qui per demonstrationem dicunt. D 1 C T v Μ est quidem, quod hoc est exuberantiae ipsorum

principiorum opus, non prius cessare S generatione, quam retemus etiam mortalia coniunxerint, dictum est autem, quὸd uniuersum non poterat etiam perstatum non omnia in

si se animalia complectens; γ etiam qui in caelo sunt cum tino opifice mortalia animalia simul generantes, necesJario ipsa mortalia faciebant . quae enim ci mobilibus causes fiunt, sterne manere non possunt. in his Empedoclem ex allis in hac consideratione apponens, ut a seipso in hoc tantum non disserentem, quod eadem uniuersiorum principia substituens

omnia corruptibilia facit, oenon quaedam aeterna, quaedam uero corruptibilia. Rursus ipsum accusat, ut juis repugnantem suppositionibus. causis enim, inquit, duabus utens, una quidem effectiua ,scilicet amicitia ; altera uero corruptiua,

scilicet lite; multa quulem corrumpit per amicitiam, multa uero generat per litem. mplius dominari ipsa uirilsim d

in cens. causam non dIcit transmutationu principiorum . sedi neque omnia corrumpere dicemus E Nedolem: no enim imdiget huiuscemodi ad se ipsum concordiar sed quemadmoduo alios Pythagoricos ,sic sum nosse has quidem intestigibiles sub lantias, illas uero sensibiles, neque corruptIuum quidemsupponere lium esseprincipium ,solam uero amiciatiam effectivum , nec causam apparentis ipsorum domιmfuicistudinari, siluisse: sed O Iothagoricum quidem

flentem O Orpbicum supponere quidem post unum uniuere forum principium . de quo nec ipsi, nec Parmenides, nec Pythagoras iubebant sibi ipsis rationes deponi. haec duo plura principia amicitiam, litem, quas Pythagorici um talem O dualitatem nominabant, interminatam ipsam

vocantes.

76쪽

uocantes, ob potentiam in uniuersum occupantem ex his uero principiis intelligibilem mundum emerge N, O sensisebilem. in intelligibili igitur, appellato sphaero, secundum a Itonem dominari amicitiam propter unionem immateri lium, O diuinarum substantiarum: eodem modo esse uideturumuersa generatio P in sensibili uero litem. quod autem dominetur utrimque principiorum in utroque, et uir -- que ubique sit, quae ex uno ab ambobus ab ira Io, in i aderiuat, perstatio causa est . quam perfectionem temporis

uocat perfectionem ab in ellectione omnia continente proce dentem . Tempus Orpheus ipsum primum vocabat, orcum

uero, id est iuramentum ipsam primum ut si tum est cust Aa aliorum: procedentem uero ab eo in haec duo uviversoris principia perfectionem, quae potentias ipsorum O dominia mensurat, perfectionem nominauit tempus: ac si diceret, nisectionem, quAE V d rempore. SED quando certe magnum odium in membris nutritum est. MΑ G N A M quidem ipsam praedicens, queadmodum Orpheus Chaos ipsum O magnam uoraginem ingentem hinc et hinc, o Pythagoras interminatam dualitatem, membra uero ips tradem Graugmentationem: quoniam processus O g nerationis , coe multitudinis, O multiplicationis, o omnis augmentationis uniuersis causa sit.

Α D honoresq; evexit se persecto tempore. HONORES QV Ε regios reparauit fecundum perfecti nem, quam tempus ipse deferebat . mensurat enim id , quod maxime primum est, ct infinitam potentiam duorum prin

77쪽

SYRIANVS IN LIB. II.

QI An fui pers Ilio a custodia uni riserum, O maxime prim' omnium principis tradita est: quam latam, ut incomprehensibilem omnibus, O ut omNia complectentem, mensiurantem , uacauit. permutabile uero non quandoque quidem huic , quandoque uero ille perse Iionem asserat, abasi adium ab ipso unum: sed quia propriam utrique O csuri uenientem ambobus .si autem permutabile, ut jequens est , se cr cum eis existens, nec unquam aliquo modo de si Ium ab aliquo entium, nedum a duobus principiis, quacum ipsis sunt. Recte utique etiam sic rictum esse visum fuerit. Omnibus enim adpunt quae ex maxime prima uuiuerso rum causa bona mimserantur. quomodo autem O intelle-LIualem Deum imprudenti mum Empedocles facit , apud quem est ipsa ueritas in quia, inquit, lis non est in eo: quia secundum ipsumsimile simiti cognos imus . sed crat quidem Gliam apud ipsum iis, propter remuneis, quae in igio est, Oidentitatem. propter quae O Parmenides unum esse ipsumens dicebat. Gnde, si nos terram terra cognosiimus, cur

non diuina sic ἰ sed quo pacto ei conuenit dicere, quod non omnia intelligat ἰ nam sic etiam qui apud ipsum es primus Deus, se imum Dium intelligens, minus utique nobis habuerit, qui ad omnia uertere animae oculum psumus. Sed de his quidem fusciant, quae dicta sunt. Deinceps uero Aristoteles dubitat ad eos, qui diuersa quidem stem rum, diuers uero corruptibilium principia esse supponunt. . siue enim, inquit, corruptibilium principia corrumpunt in infinitum. manssum est enim, quod in hoc corrumpuntur ex quibus generata Rut . quapropter erunt principiorum principia, O hoc in infinitum alibi . praeterea cur non mnis destruetur generatio, se eius principia corruptibilia sunt ρ haec omnia recte dicens, O Platonice, siue incorruptibilia, cur non O ina aeterna faciunt quemadmodum quae

ante ipsa φ dictum est autem, quod incormptibilia sunt,

78쪽

sed non immobilia, O hunc esse malium sermonem Innuit. mordicus uero abscindere dixit priores dubitatibnem : quia heluti tangentes ipsam fugiunt ab ipsa mures, cum propter gulositatem quidem addunt obsonia. non tutam aulcm p tant esse circa ipsa moram. nam O liti mordicus abscis entibus O degustantibus assimilantur. OMNI v M autem consideratu dissicillimum. TE nTIuM rei hocsuper decem in expositione problematum, duodecimum autem hic, quia praetermissu- cst omnino se tum, ut scpius annotauimus. d tum est autem in primis, quo paLIo Iothagorici in Haro dicunt, O quὸd Empta

cles quidem non es ab ipsis disiora in bis sed forte philosophi

ex Ionia Mia naturales, qui ipsum unum ens aquam, aut ignem, aut aliquid huiuscemodi esse putant: quoniam

O i e ristoteles in intelligibilem, oe immobilem substantiam ueneratur, ct accusat eos, qua sola corpora esse dicut. tamen ipsum quidem unum O ens manifeste non facit in robus dinare .sed idem dicens subiecto sorte intelligibili ab imuicem differre: utrunque uero horum o ambo hoc aliquid significare, ut intellcctum, aut avimam, aut mundum, aut solem, ipsum uero unum csse aut ens vel aliud exscns en reum , non sustinens ea, de quibus forte licebit, cum occasio fuerit, dubitare ad ipsum . Interim uero nunc argument tiones ad utraque partem ipsus intelligamus. Acci DIT autem si quidem quis non ponet. HAasT quidem ratio multam necessitatem etiam secundum apparens .se enim sunt urauersalia, multo magis siunt uniuersalissima : si siunt uniuersali ma, sunt ipsum ens oeunum abstracta ab omnibus. baec enim sunt ipsa uniuersalissim .si autem haec non sunt; abeunt uniuersali Umae aut equitur, nec scientiam esse, nec eiusdem sye i inter se res

79쪽

sYRI AN Vs IN LIB. II.

ipsas esse secundum naturam,sed per concactum , ct innabilitatem , O si ustra haec cum his eiusdem esses eciei, cum seliis uero dissmilis. nisi enim praeolat una forma, qua participantia quidem silmilis sunt stetiti, non participantia uero dissimilis speciei; non uideo quae erit horum effectiua causa , O custodiam habens, O ineuitabilis. ueruntamen, si quis insi exerit ad rationem, proxime quidem inspici, Osteries o uniuersalia simul ablata cum suppositione, O sint,

bilia entium, nihil minus circumscripta . nam, nisi it per se unum in omnibus abstra Ium, neque uniuersalium alιquid esse potest, neque indiuiduorum . hoc quidem, quia unum cimultitudo natura est. oportet autem praeponere , quod tan tum modo unum est. illud uero, quia multa unum es c on Ilentia , simul quia eorum, quae in participatione sunt, misi quis addiderit unum imparticipatum, non erit causa Minionis ipsis entibus; quemadmodum neque ipsius esse quouis modo entibus causim relinquunt, qui non ipsum cus Princ- pium omnium esse dicunt. nam quemadmodum bon0rum rebus ipsiis principium unum est ioum bonum, quod neque alι cuius est bonum , neque aliud quid praeter bonum : quens admodum, quod moueantur, omnibus causa es id, quod egi per se mobile , huic uero ipse per se motus, qui neque ushuius est, neque aliud quid praeter motum: sed , quod dαι- mus , per se motus: habent quoque o cognoscibilia omnia per se cognitionem principit: sic omnia quidem entia, quam tenus cntia, procedunt ab ipso enter quod hoc ipsum non sit non aliud quicquam per se res. quae uero uniuntur, unione ab uno abstracto ab omnibus recipiunt. Quo D uero, non existente uno, substantia scilicet,

nec numerus sit ut separata natura ab enti Ous . SEQVI Tua quidem re necessitate, nec numerum es e subsantialem uno modo ea sente, non tamen ob eam causam, qua illaturus

80쪽

illaturus est. vi enim logica. statim falso assumit ex unit tibus constare specificum numerum, O sisItantialem. et se ex unitatibus quis ipsum esse concesserit, certe non ex iis , quae sunt eiusdem speciei es unum, de quo es fermo. est igitur quodam modo uerum quod dictum est , quod ad similitu, dinem unius quocunque processit. si igitur set aliquid abstra-LIum ab uniuersis, erit O aliquis numerus species existens intellectuatis, O substantia maxime prima, O intellectualis . si autem non si ipsum per se unum, neque principium erit. principio autem non existente, neque , quod es exprincipio , subsiterit. Si AvTEM est per se unum & ens, necesse est substantiam esse unum & ens. ETIAM hoc recte dicit . communius uero pro uno substantia

utitur: quoniam solum unum ea semprocaldubio Osisrasobstantiam es , siquidem substantia indiget uno, ut hi. hoe uero non iniget substantia, ne pro uno unitum fiat.

Nos enim aliud quid praedicatur, sed haec ipsa.

Noes enim alia quaedam existentia uniuersaliter de atiis r bus praeicantur, uti ecies, O genera. steries enim diuem

se existentes ab indiuiduis praedicantur de ipsis , sed substa

tia ipsorum ipsium unum in ipsum ens est. Ut igitur Socratem dicimus, non alterum de altero praedicantes,sed ipsum, quod est , dicentes: sicer ens , unum, non alia existentia de aliis , ordinamus, sed haec ipsa exponentes sic nominamus . et est quidem uerum, quod dicitur: scd oportet addere, quod etsi non de quis dicuntur, haec tamen omnibus ea causa

ut sint, O uniantur,praesitura sunt. Ατ uero si erit aliquid per se em & per se unum. INCIPIT ad oppostum argumentari, O dicit maxime dubium

SEARCH

MENU NAVIGATION