장음표시 사용
41쪽
Sanch.summ. lib. 6.cap.9.num.7.& Barthol. de Vecebis in praxi Nouit.dub. ι 3. num.4. quo proseiliis se obligat Rel, gioni ad inseruiendum ei secundum regulam in quocum que loco, e contra Religio se obligat ad eum retinendum, alendam ,-tractandum tanquam filium iuxta suum insti- tutum , si omne ius esset in Religione circa subditum, aliquod ius non resideret in subdito circa Religionis
aa. Nota secundo, quod non valet ista consequentia, status Religionis ordinatur ad hoc, ut subditi perfecti sint contemptores honoris temporalis, & procul ab omni ambitione , ac desiderio dominandi: ergo institutores non potue- runt ex secundaria etiam intentione ad hoc instituere Prae- laetaras,ut essent praemia meritorum, quia sequerentur mille incommoda. Prim. nec valeret ista consequentia, pcrω-ctio omnium Christianortim est, non infringere legem impositam: ergo tox non debet permittere aliqua peccata, quod videtur falsum , quia peccatorum aliquorum permisso est esse ctus legis,& consequentetr bona , nec etiam haec: interest perfectioni Reipublicae, quod peccata commissa non remaneant impunita: ergo omnia peccata sunt punienda , falsum est, quia, ut docent DD. ad bonum publicum non spectat, quod omnia peccata puniantur, sed aliqua remittantur diuinae iustitiae vindicanda , neque etiam valeret haec consequentia: ad perfectionem Religiosorum pertinet omni conatu obstare inclinationi, & propensioni Dus naturae, quia retardant spiritualem profectum: ergo
Deus non debebat instituere diuersas religiones, falsum est, quia debebant in Ecclesia Dei varij modi vivendi vi-
gere, qui essent accommodati iuxta ingenia, compleXio . nes, propensiones hominum, quorum aliqui di Iigunt solituῖinem, alij vero frequentiam, unus libenter Orat, alius libenter legit, vel operatur, &c. Vt natUrae homi- num non repugnaret persectior modus vivendi, & ita maiori facilitate per viam persectionis currerem ad optatum , finem consequendum,ut optimE insinuant Suari .de Relig. tract. 9. lib. I .cap. num. I 2. & Bellarm.de Monach. lib. 2. cap. 3. tom. I . tandem dico, neque etiam valero hanc: ad . Q . peris .
42쪽
ersectionem Religiosorum spectat omnia peccata venia- a cohibere: ergo sunt omnia a Praelati S punienda, falsumile videtur, quia multa sunt dissimulanda, ne regimen sitimis durum, L Praelatus reddatur subditis odio ius, ut alle-int DD. quamobre concludendum est illam consequen-ὶ in principio notandi deductam ex illo principio nullius iboris eise ,-ideo dicendum, quod Religiosi duplicitera sunt considerari , vel ut singuli, vel quatenus constiunt unum corpus, Cuius caput in ordine ad regimen spe-at ad Praelatos: si considerentur ut singuli , perectio eo-m petit, ut sint contemptores honoris temporalis, procul i omni ambitione, dc desiderio dominandi, &ita institores forte non potuerunt instituere Praelaturas, ac dilitates, ut praemia Religiosorum: quatenus Vero constiunt unum corpus, perfectio eius postulat ut sint institutae, praemia meritorum propter bona elicienda, &. mala evia da, propter bona dico, quia, cum in qualibet congretione plures infirmi, ac debiles morentur non viriliter stantes cum prauis affectibus, ut docent Sotus , & Suat pluries citandi in tractatu, ideo fuit necessarium non gligere eorum merita, sed ea dignitatibus, ac Praelaturis ognoscere, ut suaviter allicerentur ad strenuum certa-'n contra malas ioclinationes , maxime quia multi sunt,luit S. Thom. dc reg.Princ. cap. 7. qui magis proficiunt dignitatibus constituti , quam sine illis, quia etiam Reionis onus per multorum annorum seriem ab hominibus endum eos opprimeret, & a veloci cursu perfectionis
mis durum est omni honore, ac ossicio in Religionibus Uari, dc opus est maxima patientia, cuius rei aequanimisi eriti a non est omnium , sed paucorum , quos Iuppiter
Ius amat , & ardens evexit ad aethera virtus: propter
laeuitanda dico, quia facillime restringi possent sub: textu boni communis Praelaturae , ac dignitates in
lCOS, UndC non parua occasio daretur, ut exclusi ho-ies b honoribus suscitarent discordias , ac seditiones, estis ambitionis inciperet omnia bona Religionis infi-
, Ut bene notat LAntonin .a .p. tu. . cap. 8. dediscordia,
43쪽
f. i.hisce verbis: quando enim nimis aliqui vexantur Iaboribus, alij nimis alleuantur, vel cum honores, & officia aliquibus copiose conferuntur, aliis autem parum , aut nihil, inde generatur discordia, sc inuidia inter eos: imo addo, quod potuerunt esse institutae in ordine ad singulos Relimosos ob rationem Caietani in obiectione recitandam:
ncc obstat dicere, quod ex ista distributione dignitatum
secundum merita conferendarum oboriri possunt aliqua incommoda, maxime in materia ambitionis , quia, sicut Deus instituit diuersas Religiones Cum diuersis modis ubuendi, etiam si praeuiderit multa incommoda sequutura, dum at iis alii praecedere contendunt, vel honore, Vel loco, .&c. M aestimauit ea esse parui momenti comparatione utilitatis , quae elicitur ex variis modis vivendi, ita illa incom moda ambitionis putanda sunt parui momenti compara tione utilitatis , quae sequitur ex bene administrata iustitiai distributitia , maxime in ordine ad perfectionem totius corporis Religionis: imo addo quod ambitio suscitanda non erit illa, quae eradicat totum bonum Religionis, quia hominum merita per iustitiam distributivam mediantibus dignitatibus suerunt Compensata , audite quaeso VCrba Suarea ubi sup r. pro instructione omnium regiminum: res humanae , ait, huiusmodi sunt, Vt. nunquam omnibus incommodis careant, S ideo quando haec sequuntur non ex
re ipsa , vel actione, sed ex infirmitate, vel malitia hominum , non sunt propter illa omittenda bona maiora, scd adhibenda remedia, ne illa sequantur , potissimum est. Charitas. Ex hac ergo vera doctrina colligitur, quando DD. pro resipon sio ne alicuius argumenti dissicilis solutionis adducunt, obstat persectioni Religiosorum,&C. esse quoddam velamen ad tegendum aliquid durum , & rigi-etium praesertim in regimine, quod nequit se uari, nisi recurrendo ad patientiam subditorum sub pxaetextu perse- .ctionis religiosis c proinde nunctipari debCt argUmentum. patientiae. seu responsio: hoc non dico ob doctrinam Emina Lugo, quia ex eius scriptis satis constat, eum optim E intelligere naturam regiminis Regularium unitam cum
hominum imbccillitate, sed propter alios,qui hac responsione .
44쪽
sione nec ipsa intelligere prima principia regiminis vi
Nota tertio , quod licet subditi per votum obedientiae
domiolum suae voluntatis transmiserint in superioris voluntatem , dc totos se resignauerint in eam , non tamen hoc intelligendum est, ut ideo possint superiores tauquam seruos, aut mancipia pretio, vel bello acquisita eos ad libitum pessundare , dc supercalcare , sed ut tractentur rationabiliter , discrete, bc charitative. Ita Petri n. de subdito, quaest. i. cap. I 2. referens Tabie n. Angel. Si tu . Roscii. assc-rentes in omni obedientia esse intelligendas aliquas conditiones , scilicet, si potero, vel si rationabiliter praeceperit
PraelatuscNota quarto, honorem definiri ex S.Τhom. 2. 2. q. I 3..
disp. i 4. seeh. i . n. 3. esse testificationem quandam excellentiae, dc videtur esse praemium cuiuslibet virtutis secundum sensum D.Thom. ubi supr. quaest. I 29. art. . in corp. Huic autem honori, quatenus est praemium virtutis , non renuntiant Religiosi per votum professionis, ut bene notat S. Thom. ubi supr.quaest. i 86.art. 7. ad ψ. ibi Caiet. Nauarr.
Tlauis Regia lib. I i .cap. . n. I s. Suare E 3. de Relig. lib. 8. ap. . n. 3. PCirin. Vbi sup r. quot vero sint tituli, ob quos honor alicui debetur, eos enumerat Leg. de iush c. 3 1. dub. χ a. 9. lib. 2.nimirusanctitatem, sapientiam, doctrinam, Pri ripatum , dignitatem, potentiam , aetatem diuturniorem, Uperioritatem, quae omnia approbantur ab Emin. Lug. de Ust. disp. 3 . se Eh. i. num .6. to m. r. simul cum aliis ab ipso, a stignatis, nam hominem reddunt magis perfectum , ad JUx etiam pertinent facultates naturales, ut excellentia ita gisci , in voce, in cantu, in cursu, in scribendo, in legendo, k in aliis artibus, vire S etiam corporeae, de alia similia posirint inter ea enumerari, quae omnia, sicut perficiunt honinem in ordine ad humanas operationes, ecc. ita reddunt psum secundum proportionem dignum honore i an Vero.
Luitiae reddant hominem maiori honore dignum, D videt:
45쪽
videte Lug. ubi supra , tenentem Partem assirma
Praelaturat Regularium censendae sunt in distribiuione eadere sub iustitiam distributivam, ita ut saltem secundario
sint praemia virtutum, εc meri torum. Quae conclusio apertet statuitur contra sententiam DD. in principio quaesiti nota- eam. Probatur primo , omnes Religiosi ex vi professionis acquirunt ius ad omnia commoda Religionis, nec non re
bona, ut dictum est superitis: ergo in iis distribuendis necessario locum habere debet iustitia distributiva: antecedens clarum, consequentia probatur, quia illuditis acquisitum dicit habitudinem crediti ad Praelaturas, quia sunt commoda , 6c bona Religionis, unde eidcm habitudini pro iusta distributione debet respondere iustitia distributiva. Secundo si in conferendis Praelaturis, ac dignitatibus tegularibus iustitia distributiva non esset seruanda, maxime
quia institutores eas non erexerunt tanqua praemia Religiosoru, eo quod status Religionis ordinatur ad hoc, ut homines sint persecti , & contemptores honoris temporalis: sed id obstare non videtur, tum quia inter merita Religiosorum , dc Praelaturas intrinsece , & ex propriis terminis,& natura oboritur, ut seruetur iustitia distributiua , nam inter se, ut dixi, habent habitudinem ex propriis terminis exortam, tum quia licet i sta habitudo ex propria natura ex parte dignitatum non insurgeret, sed dependeret a voluntate institutorum, attamen hi talem intentionem tenebantur habere, ut essent praemia Religiosorum, quia spectant ad perfectionem , & ad maius bonum totius corporis Religionis , ut dixi euidenter in secun d. not. TCrtio admisso casu Card. ubi sup r. sequeretur, quod superiores, eleel ores essent Domini Praelaturarum ,-non fideles administratores, quia ad libitum, & absque ratione debiti eas conserrent, quod est proprium Domini, nec commune bonum periclitaretur, ut notat Lugo ubi supr. maxime quia
unusquisque posset sibi praefigcre unum bonum commune
46쪽
tantum ab intellectu fabricatum: ergo. Quartδ votum obedientiae, per quod Religiosi se consecr*nt statui Religioso transmittendo suam voluntatem in superioris voluntatem , mundo, ac pompis eius renuntiando, non ita vitiis
pendit Religiosos , ut ad libitum Praelatorum, aliortimve pessundentur, dc superculcentur, ut patet ex doctrina illata : Sed si non esset debitum seruandi iustitiam distribu-
tuam in Regularium Praelaturis, &c. pessundarentur, ac Hlipenderentur, eo quod nullus est maior contemptus, tuam postponere merita magno sudore acquisita, & tot aboribus per annorum sericm toleratis pro Religionis ono, ac si non essent, ex hoc enim sequuntur mille in- Oinmoda, Ut experientia docet: ergo admittendo iusti- iam distributivam non esse seruandam, admittitur etiamd, quod pcr votum obedientiae Religiosi non promiserunt. uinto homines per habitum Religionis assumpitim non enuntiant honori , qui est testimonium excellentiae in eligioso elucescentis, dc est praemium eius virtutis, ut lictum est superius: ergo honoribus insurgentibu S ex Prae-aturis non cedunt : ergo ut praemia saltem secundario uerunt institutae ab institutoribus. Tandem ultimo pro- atur: ubi sunt regulanda praesertim in materia iustitiae, ibi egulatiuum non est concedendi , alias essent regulanda ine regula, seu regulatiuo , quod est absurdum in qu umque materia tergo in Religione concedi debent reis iti a commutat tua, dc distributiva: antecedens clarum,onsequentia probatur, in Religione datur , quomodo se Crere debeant partes in ordine ad totum, illud fouendorrgo datur iustitia commutatiua tanquam suum regulatuum, in Religione etiam concedendum est, quomodo' gerere debeat totum in ordine ad partes pro eius iustaithributione rergo etiam datur iustitia distributiua tan- Uam regulatiuum omnium bonorum, alias e siet distributione regulat illo
Dices, status Religionis ordinatur ad hoc, ut Religiosint persecti, ec contemptorcs honoris temporalis : ergo
isti tutores non potuerunt ordinare, nec etiam ex secia
aria intentione , ut Praelaturae essent meritorum Praemiaia
47쪽
L8 - , De regimine regularium.
Resp. quod iustitia distributiva in Praelaturis conserendis
non aduersatur contemptui honoris temporalis , qui est proprium hominum ad persectionem tendentium , quia in mente unusquisque gestare potest desiderium abdicationis omnium bonorum temporalium , dc adhuc unusquisque gestare potest, ut ipsorum , dc aliorum merita, si Domino placuerit, sint recognoscenda iuxta meritorum mensuram dignitatibus , ac Praelaturis, cum id sit ab omni malo alienum, imo bonum,&. virtute praeditunc Secund resp. quia huic honori non renuntiant in professione Religiosi, ut dictum est, unde Caici. 2.2. quaest. I 36.art.T. alta. aduertendUm
est, quod, quia honor Ecclesiasticus sanctus honor est,quia Ecclesia sancta est, ideo non spectat ad perfectionem Relligiosorum renuntiare Ecclesiasticis honoribus, quocirca reprehensione digni sunt Religiosi abdicantes suos hono res magisterij in Theologia: & ideo notant Nauarr. lib. I.
tere possunt Praelaturas abique peccato, & absque laesione proprij status, imo cum merito. Pro tertia responsione adde illud , quod dixi in secun d. not. concludendum est doctrinam traditam esse veram, &. ad mentem sacrorum canonum cap. Vtilissimus I .quaest. l . in quo habetur, duplici titulo in Religione deberi Religiosis dignitates, vel bonita te vitae , vel scientiae laurea. ita P ciri n. de subdito quaest. i. Cap. 28. g. 3. nec alienam a mente D. Bonati. apud Petrin
ibidem, qui inuehitur contra illos , qui se ingerunt his ossiciis, inter verba Sancti haec habentur. si digni fuerint, oe idonei, non debent se ad hoc ingerere , sed modeste expecrare, quousque per inspirationem Dei, a Praelatis I.is , ct fratribus ad hoc suo tempore assumantu .
48쪽
D Pralatus, qui utitur regimine, actionibus , ac functionibus f qua ex natura sua ordinantur tantum in subditorum utilitatem G boni communis commodum ad hoc, ut in Pralatia assumpta conseruetur, reussit peccati mortalis.
Raesens quaesitum indagatur , quia cognitio sequentis 27. nequit haberi, nisi ex matura discussione propos ti ti-ili .pro cuius intelligentia sit primum notab.quod quatuoriodis pote si Praelatus ordinare regimen, ac actiones offi-j assumpti pro sui conseruatione Prim. intentione caeca gligendo vitia punire , ne homines sibi ad uesarios red- at, merita praemiis ornare , ne tandem locus sibi arripia-ir, subleuando indignos , postponendo digniores dignis, similia faciendo. Secudo , sistendo tantum intra pectiorum venialium terminos. Tertio, intendendo prin- paliter bonum commune , subditorumque Utilitatem, minus principaliter propriam conseruationem. Quari, in uertendo ordinem , primario intendendo proprium inmodum , ac conseruationem , secundario vero subdi- rtim, ac boni communis utilitatem. Potest addi quint. Id in arido ea tantum ad Praelaturae finem, qui videtur esse ni communis conseruatio , dc augmentum , necnon Mibditorum utilitas. De duobus primis hic non loquimur,aia alibi erit dubium pertractandum, sed tantum de aliisibus in praesentibus est discutiendum.
Not. secund. quod triplex genus humanorum actuum a 28. D assignatur.Primum bonorum,quorum bonitas insurgit c eo , quod eorum obiectum , a quo speciem sumunt, raoni est consentaneum.Secundia, malorum,quorum malitia detur esse ex eo , quod eorum obiectum aliquid rationi pugnans includit.Tertiu indifferentium,quorum indissentiainspicitur, quando eorum obiectum non includit ali- . D 3 quid
49쪽
quid pertinens ad ordinem rationis, videantur L Th. I. I.
quaestit 8.art. h. Claui S Reg. lib. 2. cap - .num. 9. AZΟr.part. I. lib. 2. cap. I. q. t. Cum ergo Praelatorum finis sit boni communi S promotio , nec non & subditorum utilitas, quoties. cunque eorum intentio fertur in suum finem, & obiectum, profecto actus est rationi consentaneus, bonus, & rectus: si vero fiois peruertitur, & a Praelatis quaeritur proprium commodum, & utilitas, insurgit aliquod notabile non rationi consentaneum, imo ei repugnans,dc ideo eorum actus
malus, & peccatum: quare homo, licet dignus, qui appetit Praelatura, ratione bonorum temporalium, vel ceIsitudinis gradus, in illis sistendo tanquam in sine primario,& princ, Pali, peccat omnino mortaliter, ita Solus de iustit. quaest. 1
ritur ergo, pervortit enim Praelaturae finem, qui est principaliter proximi salutem procurare,& ideo grauis inordin tio in actu insurgit rationi valde repugnans.
Not. teri quod secundum Panormitan . in cap. Porr ctum de Regul. num. IO.Satache Z lib. 6.summ. cap. . num . ia& alios,Religiosorum professio est quidam contractus onerosus ultro, citroque obligatorius, quo proselliis se obligae Religioni, ad seruiendum ei secundum regulam eius, dc C. contra, Religio se obligat ad retinendum ciam, alendum, tractandum iuxta suum institutum Hinc sequitur, quod scut aliae reciprocae obligationes nequeunt in uniuS Onsensu consistere, sed duobus personis indigent tabentibus potestate se ipsas, vel alias obligandi , ut patet per te t.. I. in omnibus, F de act.& obligat.& l. sicut, C. eodem, ita ad valorem professionis requiritur, ut non solum Cmittens pro sessionem obliget se , sed etiam ut Religio per suum mini strum praestet assensum,quare Lessius de iustit. lib. r. cap. t iadub. 7. num. 6 i. intime id penetrans dicit, ad validam professionem duae personae concurrunt, quarum altera se obligat Religioni tradendo se in ius eius, & obstringendo ad manendum in ea, altera Religionem obligat illi recipie do ipsum in filium,eique iurae reliquorum communicando, continet enim Prosessio obligationem reciprocam intea
50쪽
im,qui recipit, & alium, qui recipitur iuxta cap. Ad Apo-olicam, de Regularius: nota verba, stradendo se in ius
in insinuant in Praelato residere quandam potestatem do-inatiuam, ut ex Suare Σ 3 . de Relig. lib. 2. cap. I 8. 8c seq.icet Basseus in summ . tit. Praelatus num. a. quae hoc odoxta DD. explicari potest, esse ius acquisitum Religioni, que eius Praelatis ad imperandum Religiosis,eorum ope-
us utendum prout conueniens iudicauerit: nota verba,
uarum altera se obligat Religioni non dicentia Praelato. 1 Religioni, ad ostendendum,quod nullum ius acquisivite
aetatus uti subditis,operibusque eorum in proprium comoedum, sed in subditorum , totiusque Religionis commo- m, ut optime demonstrat Emin. Lugo de iust. disputat. I. l. I .mun.6.ex designata disserentia inter seruum, dc sub- um: seruus enim, inquit, est tuus , nam sicut vestis, vel nis est tuus, quia totum suum esse refertur ad tuam utiliem, sic seruus dicitur tuus , quia sere eodem modo po- illum,& eius opera ad tuam utilitatem referre, sicut ve-m , dc panem , subditus autem licet tibi debeat obedire, n tamen est tuus, quia eius obediensa, sicut 6c ipsa prae- ita non debent referri ad utilitatem praecipientis, sed ad uim subditi , cum tota potestas gubernatiua tendat perd bonum communitatis: doctrina quippe certa , dc prius sita a Suare Σ ubi sup r. lib. 6. cap a. num. I S. sic loquentern qui se tradit alicui in seruum , dc se tradit ei in seruin , dc utilitatem eius, Religiosus autem , licet se tradat lato Religionis, non tamen in eius utilitatem , sed in uiri Dei. Overe aurea doctrina apud multos parum litata, quae si funditus intelligeretur, non tot incom-ia , ac seditiones in Religionibus excitarentur. Necat, quod subditi dicantur serui, quia falsum est, aequi-mtur tantum eis in multis , ut videre est apud Tuscum onachus concl. 3 4. Ex hac ergo doctrina iterum au-Clare apparet, quod , quando Praelatus utitur subdito, que operibus in propriam utilitatem, εc commodum 'dit limites propriae potestatis, dc sic peccat usurpando dictionem, eamque exercendo, ubi non habet do-