장음표시 사용
391쪽
o lites contra ipsum, ipsiusque desens bres immissos, ne quidem sacro calici pepercisse se, quin omnia diripiendo ipsum cssunderct. Ipsi magno inquit sabbatho iam ad
vespera vergente, in Ecclesias,ubi ia ad baptismu parabatur homines irrupuisse, 6c breas. - multos vulneribus assecisse,aded ut baptii teria ipsa purpureo sanguinis colore in is ficeretur Sed ne quide ait in hoc aerumna ista constitit. Vbi sanctum repositu est, o eo milites ingressi sul,quoru non ulli,sicut accepimus, Christianis sacris initiati noia erant,pcnitus omnia perlustiarunt, de sanctissimus Christi sanguis in tanto sciliceto tumultu,in eorum militu vestimenta cffusus est. Porro quoniam quaedam videtur discrepatia inter veteres de Reliquiarii asseruatione post comunionem, quonia alijscribunt edendas esse a rninistris,uci in nocetibus paruulis, alij recodendas,alij igne consumedas, arbitror distinctione opus esse.Nam aut sacrabatur seorsum reseruadae hostiae,& seorsum aliae populo distribuendae: aut ex indifferenter consecratis reponebatur , quantum esse putabatur casibus repentinis: de quod de communione ultra sit pererat, manducabatur a ministris vel pueris. Quod si repositae Reliquiae n. . a. i. Ovel sit una,vel cariem, vel vermes, vel aliquid aliud impuri contraxissent, igni trade- insem batur.Reponebantur vero aut in pixide,aut in turricula, seu capsa scia arcula,quam Graeci vocarunt seu MMDον, id est,arculam, quam vocem Latini & Galli de Graecis rctinuimus, ac Ciborium nuncupamus: quo in sisnificatu ipsum interpretatur Germanus Constantinopolitanus in rerum Ecclesiasticarum Theoria, & ipsum usurpat Zonaras, cum in historia Iustiniani Imperatoris narrat, ex Constant nopolitana maiore Ecclesia partem collapsam, eoque casu Ciborium sacrae mense
comminutum fuisse. Certe ex hoc loco,& Iustiniani Nouellis costat Eucharistiam tum temporis suisse asseruatam, de Liber Pontificalis in Symmacho Papa de aliis, iij. Cibo ij non semel meminit. Ea voce videntur scriptores profani, Graeci δύ Latini vi Dioscorides, Athenaeus, Horatius de Plinius: intellexisse solia vasculorum, vel vascula soliorum instar. Ex quorum allusione, de similitudine sortasse, Exuperius Tholosanus narratur ab Hieronrmo circumtulisse Christi corpus in canistro, seu vasculo vimineo, de sanguinem in vitro. Arcula autem illa vel in quodam thalamo, ac secretiori repositorio concludebatur, ut factum tempore Apostolorum Clemes
hoc textu demonstrat: Diaconi reliquias inferant in m ανυα, id est, in thala- -.IIS naum sic enim vocat sacrarium, in quo collocatur verus sposus animarum nostrarum, itemque conuiuium nuptiale mysticum, cuius communione diuinae naturae ''
participes ciscimur. Eadem arcula aut in altaris ipsius armario includebatur, aut ad .. f. i. basim crucis medio in altari erectae collocabatur, aut intra imagines columbarum δε-- - de auro de argento supra alcare appendebatur. Is cnim suit ad honorem tanti sacra ἔ menti progressus. Nostra aetate pixis, vel nudum linteamen, quo hostiae inuoluun tur, in turriculae vel calicis essgie includitur atque appenditur: quod post Calixti norit haeresim arbitror inolevisse,ad eam refelledam Nublico illo ritu quo testamur rem caliciis, de sanguinem Christi, etiam sola panis forma intus inclusa contineri. De priori ait Brucardus: Super altare nihil ponatur, nisi capsae de reliqui aut sorte si quatuor Euangelia, aut pixis cum corpore Domini ad viaticum infirmis. Apudia cundem Turonica Synodus ita statuit: Vt omnis presby ter habeat pixidem , aut mulsi. . .. vas tanto sacramento dignum, ubi corpus Dominicum diligent cr recondatur ad - viaticum recedentibus a seculo, semperque sit super altare obserata, propter mures - de nefarios homines, dc de septimo in septimum diem semper mulctur: id est, illa a presby tero sumatur, de alia quae codem die cosecrata est, in locum eius surroget usiia ne sorte diutius reseruata mucida,quod absit, fiat. De posteriori, Lateranense Con-
cilium ita habet : Statuimus ut in Lcclesiis chrisma de Eucharistia sub sideli custodia
392쪽
clauibus adhibitis conseruentur, ut non possit ad illa temeraria manus extendi adomoa . s. aliqua horribilia vel nefanda exercenda. De eodem,ac de tertio, innuit secudaTu ..ronica Synodus, hoc canone: Ut corpus Domini in altati,non in armario, sed sub crucis titulo componatur. De postremo narrat Amphilochius in vita Bassilij, ipsum accessisse ad altare, ac celebrasse ossicium, post finemque orationum exaltasse panem,& cum inde in tres diuisisse partes,quarum unam communicatit cum timore multo, alteram tesseruarit secum sepeliendam, tertiam vero imposuerit colum
bae aureae pendenti super altare. In Achis quintae Synodi generalis,quae Constantianopoli habita suit, accusatur Seuerus haereticus, quod neque sanctas altaribuspe percisscdipi aesti mpsissct ctiam columbas aurcam de arget eas, in formam Spiritus sancti super diuina lauacra de altaria appensas, una cum aliis sibi appropriare. Harum columbarum de turrium in libro Pontificali non semel fit mentio: Et libro De so ria martyrum Gregorius Turonensis, vetus scriptor, eiusdem turriculae his ver bis meminit: Lecta passione, cum reliquis lectionibus, quas Canon sacerdotalis in
ria mari f. ια uexit,tempus ad sacrificium offerendum aduenit, acceptaque turre Diaconus, in is
qua mysterium Dominicum habcbatur, serre coepit ad ostium, ingressusque estis
templum, ut eam altari sit perponeret:quae elapsa de manu eius, screbatur in aera,&sic ad ipsam aram accedentem, numquam eam manus Diaconi potuit assequi. Hii ius autem sacranacti asseruationem etiam a prima Srnodo Nicena approbari me 6 .i . - moriae prodiderunt nonnulli hoc canone : Sed & innotuit,quod quidam Diaconi - etiam ante Episcopos sacramenta sumunt. Haec igitur omnia amputentur, & acci
piant secundum ordinem post presbyteros, ab Episcopo vel presbytero, sic amia communionem. Quod si non fuerit in praesenti vel Episcopus, vel presbyter, tunc
ipsi proferant,& edant. Haec postrema sententia nec Graece legitur,nec in Decret iarum farragine, nec in priore editione Conciliorum: in posterioribus tamen his sese M i tur, apud Rufinum ita recitatur: Ne Diaconi presbyteris praeferantur, neve se- - '' si deantin concessu prcst yiciorum, aut illis praesentibus Eucharistiam dividant, sed illis agentibus solum minastrent. Si vero presbyter nullus sit in praesenti, tunc de- muni ipsis liccre diuidere. aliter vero agentes abiici iubent. Ne vero videamur Ni -- cenis Patribus imi onere, Acta illius concita j, & alius eiusdem indubitatus canon De existentia corporis de sanguinis in sacramento extra usum, planum faciunt, ex eo quod Agnum iacentem in altari fide perspici iubent,& quod praecisis a commit-mone illam reddi mandant in extremo vitae actu. sic enim decernunt: De his qui
exced unt,antiqua & canonica lex nunc quoque seruabitur: ut si quis vita excedat, multimo de maxime necessario viatico ne priuetur. Si autem deploratus, de commi nionem asccutus, rursus in vivos relatus sit, cum iis agat, qui orationum sunt tan-tummodb participes. In summa autem de quolibet excedente, dc Eucharistiae par 'ticipationem petete, Episcopus cum examinatione eum oblatione impartiat. Hoc is decreto multa digna obseruatione comprehenduntur. Ait enim aegrotis necessi,v riam esse communionem: quod utique intelligi debet,si adsiit facultas.Ait de communicandis aegrotis legem esie canonicam de antiquam,quq utique vel ipsos Apo- detreioi. stolos, vel A postolis vicina tempora attingeret, ante ipsum Concilium Nicenum. Eius fortasse praecipue meminit Iustinus quando deferri Eucharistiam ad ab sentes GL u. . a. dixit. Damnantur autem hic Aduersari j, qui fraudant de industria infirmos neces rio viatico, de qui legem illam Apostolicam non tantum violant, sed vituperant, propter haeresim suam de sacramento in usu. Ob alias quidem necessitates retineri. de reseruari coepit Eucharistia: sed ob eam maxime, ut haberetur semitarin propiuaegrotis Omni hora periclitantibus administranda. Propter huius necessitatis rationem
393쪽
DE VERITATE E UCH ARISTIPE. i s
nem Uvormiensis Synodus statuit, ut presbyter Eucharistiam semper habeat paratam,ut quado quis infirmatus fuerit, statim eum communicet, ne sine communione moriatur. Quod si alia necessitate distinebatur presby ter, cuius etiam puero vel mulierculae potius descrendam ad aegrotum praebebat Eucharistiana,quam eum sineret emori sine tali viatico, quemadmodum constat ex Serapionis historia. Cum vero talis libertas cuilibet in necessitate tradendi deserendam Eucharistiam evasis set in abusum, cautum fuit a Concilio Rhemcns, ne presbyter puero vel mulieri committeret tantum sacramentum, sed ipsemet deportaret. Aliarum etiam legunt Apostolicarum cum hac necessitate collatio astruit ab Apostolis emanasse constitutionem de conseruanda Eucharistia,& ad infirmos deferenda. Ad honore enim huius sacramenti edixerunt,ne priuatis in aedibus,& ne a pransis sacerdotibus con secraretur: quemadmodum tacita extant harum constitutionum apud Paulum de apud primos Christianos expressa vestigia, quibus posteriora Cocilia institerunt, Quoties ergo morbi cogebat ncccsitas , aut ad lectum aegroti, & quacunque hora diei vel noctis sacrare oportuisset Eucharistiam , aut aegroto iacccssai io viatico Pribuare,nisi prius parata ad repentinos hos casus depromeretur. Prius Apostoli, atque eorum si iccessores improbarunt,& posteriori ut occurrerent,de reponenda pro in protis Eucharistia prouiderunt: luod longe certius ac decentius est. Reponebatur itidem Eucharistia ad peregrinoru & repete aduenientium usum, in cor umque Oc cursu pro fraternitatis tcsseni mittebatur,aut in ipsa Ecclesia, quacuque hora acces sissent, ministrabatur, sicut ex Ireneo atque aliis docebimus in Repetitione De comunione sub altera specie. Adversari j iaciat a Clemcte praecipi, no plus panis apparari,quam numero communicatium susticiat,&quicquid superfuerit, stati in a clericis edi vel ignibus tradi, sicut apud Hysichiu legitur : quas nefas putaretur quic quam de sacramento in cras intim relinqui, vel seruari. Profecto Clemes innuit, de eodem sinctificato sacrameto reliquias aliquando recodi ad incertas necessitates; ., & aliquando a presby teris consumi, cum aliis usibus iam csset per reconditas pro-- uisum. Eius textus cst: Tribus gradi us commissa sunt sacramenta diuinorumo secretorum, id est, presbytero, diacono, & ministro, qui cum timore S t emoreis clericorum reliquias stac mentorum corporis Dominici custodire dcbcnt, ne is qua putredo in sacrario inucia tur, ne cimi negligenter agitur, portioni corpo-iaris Domini grauis inferatur iniuriae Communio enim corporis Domini nostri I -su Christi si negligenter erogetur, & presbyter minora non curet admonere o ascia , gravi anathemate, & digna humiliati Mis plagae seriatur. Certe tanta in aliario holoca illa offerantur, quant populo susscere debeant. Quod si reman- serint in crastinum , non reseruentur , sed cum timore & ticinore cicticorum..diligentia consumantur. Qui autem res dua corporis Dominici, quae in sacra--tio relicta sunt, consumunt, non statim ad communes cibos accipiendos con- ..ueniant, ne putent sanctae communioni commis eri cibum, qui per aqualiculos
digestus, in secessiim funditur. Quod si de aliis reliquus in priori parte textus non agiret, quam de quibus in posteriore , quid tanta cautione opus suillic ne qua carum putredo in sacrario inueniretur , cum prohibeantur posteriores etiam in crastinum reseruari 3 Quandiu inter .Christianos valuit opinio , pueris pie dii obni Eucharistiam, adolescentibus huiusnodi rc liquiae' dabantur manducandae, ut in Occidente factitatum constat ex Concilio Matiae nens, quod citamus libro ue communione sub altera specie : in Oriente patet ex Euhgm historia de Iudaico puero, cuius Gregorius Turonensis & Nicephorus meminerunt, atque sic habet vetus consuetudo Constantinopoli est, ut ubi multae
394쪽
admodum particulae immaculati corporis Christi supersierint, pueri impuberes ex iis qui scholas frequentant, accersantur, illisque absumendae detur. Hoc cum factit,
esset, accidit, ut cum huiusinodi pueris cogregatus fuerit cuius da vitriarii Hebraei sitius, qui paretibus suis de causa morae qhiaerctibus, quid factucssa, de quid cu aliis pueris comedisset, significauit. Pater illius ira de furore commotus,in furnu ardente, in t o vitrum formare sistebat,eum inclusit.Cum autem filium mater quaerens in . vcnire non pollet,passim in urbe circuibat, Deum obtestans,& eiulans. Tertio die is ad ostium ossicinae mariti stans lacera,vi cum lametis, puerum ex nomine inclama-bat. Ille agnita matris voce, e serno respondit. Mater ruptis foribus ingreditur, in introque constituta, videt puerum statem in medio carbonum, de ab igne intactinia. Qui interrogatus, quomodo illaesus permansisset: Mulier inquit purpura vestita, crebro ad me veniens aquam porrexit, illaque vicinos carbones extinxit, cibum-que mihi dedit, quoties esurivi. Hoc cum Iustiniano narratum cilci,filium quidem is ac matrem lauacro regenerationis illuminatos servavit: parentem vero, quod iam Christianis accensii non sustinebat, in Sycis,tanquam homicidam si ij sui, cruci -- fixit. Hoc prodigio ac miraculo Deus contestari voluit Eucharistiae reseruatae pro ..pter consecrationem remanere diuidi aliquid, quod communi pani desit:ut etiam contes latus est in Gorgonia Gregorii Nanzimreni sorore, quae sanitatem recepit ex adorata & oculis applicata Lucharistia, quae iacerct in altari repostae Annales Omnium, ut arbitror, nationum Christianarum reserti sunt bustoriis miraculorum, quae acciderunt propter consecratas historias violatas. Impium vero semper habi-
- - , xuixi, integras dc illaesas ipsas species in ignem coniicere, sicut definit Concilium Aurelianense his verbis: Illud cita in annectendum vidctur, ut oblationes, quae in is altari os runtur, de sabbato in sabbatum semper in nouentur: quia panes propos, intionis, qui super incnsam Domini proponebantur a sabbato in Dabbatum, semperis mutabantur, ne diu seruati mucidi fiat, de ut quidam saeuiunt, igne concrementur. Quod si aliquis diabόlo instigante hoc facere praesumpserit, anathema sit, C c. 'Quod autem Hysichius, aut alius narrat, alicubi de more reliquius sacramenti igne consi irini, id certe nos interpretati oportet de iam corruptis speciebiis, quas nemo unquam existimauit temere de filio uis abiici edas, sed in honorem corporis Dominici, cuius tanquam velamentum sunt, igne omnium clementorum purissimo ci sumendas, carumque cineris sacratiori in loco repone las.Ita enim post Clemente' ac Pium Papam plura Concilia iusserunt, de A ureli huin potissimum, quod ita lo- quitur: Omne sacrificium sordida tu state perditum, igne comburendum est, de . cinis iuxta altare sepeliendus, dec. Quamvis r sic ius videatur ab olute verba fa- cere M incendendis reliquiis de excludere causam solius vetustatis, attamen sub- indicat, non igni tradi solitas, nisi quia ex aliqua causa incidentc edi non possint, de columi ab homine:ut ostedat se no niti de corruptis, nec idoneis ad clium loqui. Textus est: Sed hoc, quod reliqhisi est de carnibus de panibus, in igne incedi praece- pit. Quod nuc videmus etiam sensibiliter in Ecclesia fieri, ignique tradi, quaecuque remanere coligerit incosumpta, non omnino ea, quς una die vcl duabus,aiit multis seruata sunt. Sicut enim apparet,no hoc legislator praecepit, sed quod reliquum est,
incedi iubet. Dies aute no c5mems'muit,ut quouque cuiuscunque rei causa eme
pete remaserint incosumpta siue terus in causa sit, siue quid aliud si rit,i nis opus de cosumptio itat. Ergo ex hoc quod agitur sensibiliter, significatio cuius da intelli sibilis rei,cis 'ut inludunt, prouenit: ut quado ad comestione saculici j dcficimus, de comedere illud integre nolossum iis, mete forsa lasses cete, siue deficiete: utruca luxuid tur, corpus oporteat intelligi Domini, in quod oculis nec Angeli post int
395쪽
DE VERITATE EUCHARISTIAE. iri;
prospicere no relinqui, sed etiam tradi ea igni oportet spiritus , ut ea comedat, quae nobis sunt ex infirmitate inesibilia. Quomodo aute comedat, quia cogitauerimus virtuti spiritus esse possibilia ea qui nobis impossibilia videtur. Ex rcdditione co- parationis inter spiritale manducatione & corporale,aperit no tradenda igni sensibiliter, nisi quod sensibiliter suetit ine sibile quaecunque ex causa, & interim ea quae videtur,affirmat esse corpus Domini verit,etiamsi non edatur. Nec certe Hysichio Gresorij discipulo ignota potuit esse Eucharistiae per Ecclesias asseruatio, cum caoculis intueretur prostare in altari,ad qua noctu Gregorij Nanaianaeni soror sanitatis recuperadae causa cofugit. Origenem &Cyrillii in subsidiu aduocant Adue sarij, a quibus scribitur, Clitistum non iussisse Eucharistiam seruari in crastinum. Mirum est Cyrillum adduci, cum opinionem de veritate corporis in solo usu sacramenti expresse repellat.Non quidem iussit Christus asseruari,ut manducetur: alioqui nemo ederet,nisi reseruatam Eucharistiana:sed vicissim non interdixit reserti,
rhobsdque in arbitrio ac prudentia Spiritus sancti & Ecclesiae declarauit se id relinquere, ex eo quod nullo modo prohibuerit, sicut des milibus iudicat Augustinus. Imo Christus ipse videtur prior praecepisse de collectione reliquiarum in miraculo quinque panum,quod D. Ioannes pr ponit serimoni Christi de Eucharistia, quas eius is i goge quanda N: delineatione,& in fine ait,Colligite fragmenta, ne pereat.Destituti Aduersarij omni antiquitate,cauillatur eam tuae pro nobis ficit, a que usum sacramenti apud illam durasse ait Martinus Cenamicius, quandiu post consecratione, longo interposito spatio precationii de postu lationii, sumeretur ab omnibus comunicantibus in Ecclesia,& foras ad absentes deferretur. Hoc quidesertasse omni probabilitate non careret, si dixisset Christu s, Orate,accipite,comedite , ad alios deserte. Et si omnia illa de usu consistunt, no nisi ergo omnibus peractis secramentu coalesceretvaec diceretur per consecrationem potius perfici sacramentia, quam delatione ad absentes,& aliis adiacetibus in o minus, quonia consecratio antecedit usum sacrameti nec proprie in eius usu potcst i merari, cu inqua, praecUat usum secranacti,& in eius usu iam desierit, nec proprie sacerdos comunicans,&post eum proxime suscipietes reputaretur frui sacramcnto, quoad compleretur totus usus, quo perficitur ipsum sicramentu,& omnes cita abiciates comunia cassent:quandoquide ut illis placet singula ista omnia ad unam sacramenti consectionem concurrunt. Nec antiquitas consistit intra delationis tempus, statim post Missam,ut asserat Eucharistia manere extra usum, sed in multorii dierum, vel etiam
mensu atque annoru spatiu fidem sua protendit,quid tu perstat saluae & incolumes species, quarum nonullae per Ecclesias collutur illas ea trecetis annis,& quingetis: vi Lutetiae Parisiorii,&apud Diuiones, atque aliis in locis qua plurimis, sicut testanturnationum Christianarii fide digni Annales. Quapropter ex Aduersariis non illi victi veritatis perspicuitate,cocedunt ad aliquot dies reposita Eucharistiam pro tacramento.Nam recitat doctissimus Episcopus Lindantis D. Ioan . Lei sint rictu, E clesiae Budistinetis Decanu scripsisse Caspare Creutringem Vult tebergae Doctore,& pridericu Miconisi publica disputatione D. Melchiore Rudelit Miliatas Ecclesiae Vicariu,anno trigesimo nono,die visesina Iuni j,inuadentes ta lem rei veritato superatos, in magna clarissimoru viroru corona costeri coactos Eucharistiam proum infirmoruposse ad tres usque dies reservari. Sed si ad triduum, cur non ad octi,duum,dc quandiu poposcerit ususZ
396쪽
EX NECESSITATE C O N I V NCTION IS C A m
oe corporalis ip cor u Chri A . nosseum , ataue ex Sa lorum communione, ac carnis r umechone pro turetera, reabs ac corporala camis anguinis Dominici perceptio in Sacramento.
ACTEN vs DE PRAEsENT &existentia coryo-Jis & sanguinis Dominici in sacramento diu multumque concertatum sit : non leuior pugna recrudescit de eiusdem manducatione ac potione, verane fiat, realis ac ,corporalis de carne Christi naturali atque de sanguine, an spiritalis tantum mente tenus ac fide, sicut placet Sacramentariis: ut noli propius cotingamus ore corpus Donabi, quam digito coelum ipsum. Credimus a nobis tam v
mus cum aduersi iis in modo S desinitione manducationis, quoniam ni per eam nihil aliud significari volunt, quam diuinam quadam cum carne Christi per fidem communionem de coniunctionem mos vero non in eo consistere manducationem dicimus, sed in aliqua actione: cuius sit ille effectus: ςonuenit tamen inter omnes, quemcunque esum& potum corporis de sanguinis Dominici eo tendere, ut nosci sciat unam carnem cumChristo, ipsique coadunet. Proinde facile ex Fectu lic bit coniicere & concludere veritatem ac conditioncm,seu modum maducationis, an spiritalis intum existat an etiam corporalis. Edocemur a Patribus per scripturas, nos non solis animis, nec sola fide aut charitate consectari oportere cum carne Christi, sed re vera unum reddi cum ipso corpus naturale ac substantiale, non tantum corpus mysticum &spiritale , quod quasi secundarius effectus ex priori, si pie exercetur, exuberat. Ergo,inserunt aduersari j, efficiemini Iesus Christus, &critis corpus eius naturale , quod fuit traditum pro nobis. Sed ne quidem huic obiectioni defuit Cyprianus: nec aduertunt illi variis modis multa in unum corpus redigi. Nam Pomponius Iurisconsultus tria statuit corporum genera:
397쪽
unum, quod continetur uno si iritu, quoa que graece vocatur,ut homo, lignum, lapis, & similia:Alterum, quod ex contingentibus, hoccst pluribus inter se cohaerentibus constat, quod dicitur, ut aedilicium, nauis, armarium: Tertium, quod ex distantibus componitur, ut corpora plura non soluta, sed uni nomini subiecta, veluti populus, legio, grex. Ad cana similitudinem scriptura& Cyprianus tradunt, rem unam, aut unum corpus censeri, per confiibstantialit,tem, seu per unitatem substantiae, cuiusmodi pater, filius ac spiritus sanctus unus
Deus creduntur: alio modo per connexionem &cohaerentiam realem,uti nos eu
dimus unum corpus cum Christi corpore per Eucharistiae manducationem, sine aliqua confusione nostrae cum Christi subitatia, ex nostrae carnis cum Christi ca ne reali contactu ac cohaerentia. Tertio, per naturalem huius sectuadae unitatis ericientiam, quodam diuinitatis in luxu, absque ulla substantiarum commixtione omnes inter se pii copulantur,ac diuersa veluti membra in mysticum corpus E clesiae conuenientia Christo capiti suo coadunantur. Propterea Cyprianus concludit effectum secundae unitatis non esse tam corporalem transitionem quam
spiritalem, nec pertingere usque ad unitatem substantiae cum Christo, sed vD. que ad participationem spiritalis ac diuinae essicientiae, per quam coaleicit tertium Millud corpus mysticum. Cypriani verba sunt: Fidei nostrae infirmitas edocetur visi-
, bilibus sacramentis inesse vitae aeternae e siccium: non tam corporali quam spiri- C pri Grais.
- tali transitione Christo nos uniri usque ad participationem spiri: us: non quod is usque ad consubstantialitatem Christi, sed usque ad societatem eius germanis- . - sinram haec unitas peruenisset. Solus quippe si ius patri consubstantialis cs , nec - diuisibilis est nec partibilis substantia Trinitatis: nostra vero de ipsius coniunctio - nec miscet persi,nas, nec viait subitantias, sed affectus consoci at, Z confoederat voluntates. His Cypriani verbis solent aduersari j abuti,quasi non aliam cum Christo
coniunctioncm agnoscat quam spiritalem, quoniam elus meminit nominatim: sed non attendunt ab eo subiici hanc tanquam corporalis coniunctionis effectum, nec omnino tolli etiam transitionem corporalem, sed tantum assii mare essectum coniunctionis corporalis non tam ei se transitionem corporalem quam spiritalem, cu- ius tanquam necessariam causam, contactu corporale per hanc clausillam praemit-
-tit. Christus est panis,&caro, S: sanguis, ide cibus 5 substantia, de vita suffus est Ec--cletiae suc, qua corpus suu appella dans ei participatione. Et nos quidcm cum caro
'essemus, de sagitis,corrupta & infirma corporis animaeque natura,resormari no po--teramus,neque ad similitudinem Dei reuerti, nisi morbo inueterato imponeretur - malagma conueniens & in curatione desperatae infirmitatis contra ia remoueren--tur contrariis, δc similia similibus conuenirent. Hic Cyprianus explicat necessita- tein corporalis coniunctionis, cuius cssectum subdit non permixt onem substantiarum, sed influentiam spiritalem. Cyprianus itaque satysficit obiectioni, negatque nos cilici corpus naturale Christi unitate seu confusione, aut partitione ii ab- sta tiae, sed unitate cor talis&substantialis cohaerenti C ac copulationis: si in ..M. . . Apostolus ait unum corpus epici, qui adhaeret meretrici: cain luc unitarem Tertullianus indiuiduitatem a corpore Christi videtur vocare, naturalem vero con- iunctionem, participa nem conglutinationem & comixtionein Hilarius, Chry-i sostomus & Gregorius Nissenus nominant, ut Cyrillus Alexandrinus uaturalem unionem , corporalem de substantialem cum carne Christi, quam a n bis non aliter acquiri, quam per corporalem & realem carnis ac sanguinis Domini in Eucharistia manducationem & potum. Coniunctionem autem illam ... veteres Christiani probant multis modis. Per scripturas per comparationem '
398쪽
Cuna paribus coniunctionibus, per similitudines, per distinctionem aliarum con' -- iunctionum, quas hic solas fieri negant expresse:per huius propriis verbis de ex iub sitis inculcationem: per confutationem eorum, qui solam spiritalein introducebat:
per damnationem corum, qui carnem nostram capacem huius coniunctionis negabant: per causas, finem,& neces statem eiusdem. Porro nos eam assequi per realem & substantialem carnis & sanquinis Dominici in Eucharistia praetentiam αpercoptionem, scripturis, rationibus, similitudinibus,aliisque modis astruunt,tamque ccrto id in Ecclesia semper tasse creditum monstrant, ut ex ea fide, tanquam ex indubitato principio ac Lindamento religionis Christiainae articulos de consubstantial ita te filii cum patre contra Arrianos,& diuinitate in carne Christi residente
contra Nestorianos, deque carnis nostrae immortalitate atque resurrectione contra
, , , Valentinianos de Marcionitas asseruerint. Quae omnia excutiamus ordine,& expediamus. Scripturam igitur imprimis omnes sere Patres allegant,quae habet: Viri, diligite uxores vestras,sicut Christus dilexit Ecclesiam, de tradidit semetipsum pro-r, - - ca. V iri debent diligere uxores suas, ut corpora sita. Nemo unquam carnem suam in odio habuit, sed eam Hiiet de nutrit,sicut & Christus Ecclesial quia membra su--.ri. mus Corporis eius, de carne eius, & de ossbus eius. Propter hoc relinquet homo
corpo b rem patrem de matrem, dc adhaerebit uxori suae, & erunt duo in carne una. Sacramen-'T -- et tum hoc magnum est:dico in Christo,& Ecclesia. Libenter aduersari j subscribunt-
huic sententiae: sed interpretantur vinculum matrimonij contrahi fide interposita, 'nec Opus esse corporali commixtione, quoniam nuptias consensus faciat,non concubitus, constarc que inter absentes matrimonium propter fidem mutuam.Nos autem cum Patribus ex hac scriptura contendimus exigi copulationem corporis nostri cum carne Christi, tum ex ratione matrimonii,tum quia scribatur nos esse os ex
ossibus de carnem de carne eius. Nam Apostolus Christi cum Ecclesia coniugium non simpliciter comparat cum matrimonio, sed cum illo quod inter Elaam atqus Adamum intercessi, in quo dupliciter Eua fuit una caro cum carne Adami: prius orgine, quia de viro sumpta fuit, ob idque dixit, Os ex ossibus meis, & caro de carne mea: solica cCmmixtione cum Adamo. Vt rua ergo ab Adamo carnem suscepit ad suae carnis formationem, ita ad reformationem de innovationem carnis nosti ae decci nos a Christo carne mutuari, ut prius origine inueniamur os de ostibus,& caro de carne eius. Luane tantum spiritali contactu carnis Adami sormata est,an ad eam tantum peruenit spiritalis a carne nestio quis tantum influxus, an propter fidem, aut per eam aliquam desumptam persectionem, sine carnis substatia potuit restis ἶm- haberi & reputari os & caro de ossibus ac carne AdamDSic Irenaeus , Cyrillus Ale- h-.- xandrinu ,atque alij, applicant textum Apostoli, ut oporteat nostra corpora car-
Lehistria. ncm Christi capere, ut ad immortalitatem de incorruptionem vegetemur, cisci an .urque membra de membris, & os de ossibus eius. Ac ne suis cere causentur a Guersarii, si animus aut spiritus noster participet cum carne Christi,aut cum eius spiritu & diuinitate, respondet Irenaeus, nec in Christo,nec in nobis, spiritum carnem&ossa habcre,sed agi de ea quae secundum hominem est, carnis & ossum substan-. 4. a ConcMamus insuper de communi hominum matrimonio Apostolum verba T' - facere. Matrimonis statui debet definitio. Intra mutuam furem, aut fidclitatis promissonem contineri putant aduersari j mos inficiamur. Filius enim matri fidem, filia patri aut fratri dare potest, & se astringere iuramento, aut alia obligatione, ad contuberni j & mutui adiutorij vicis studinem ac fidelitatem, non tamen ad matrimoni j conti actum & vinculum. Consistat igitur oportet in alio quam in simplici 5e abloluto fidei consensu, nimirum in consensu mutuo tradendi potestatem co
399쪽
poris sui, ita ut natura matrimoni j potestatem dc consensum carnalis commixtio--nis imporici,quemadmodum Apostolus innuit, cita ait, Nemo unquam carnem s. i. o suam odio habuit:&, Mulier no habet potestatem corporis sui, sed vir. Itaque ante ς' 7 .consummatum matrimonium vir & mulier ex scedere connubii iam sunt unum corpus de una caro, sed potestate duntaxat 5: habitudine,nondum ipso facto & re ipsa. Proinde si quod constat verum matrimonium inter Christum & Ecclesiam, oportet Ecclesiae suppetere potestatem carne contingendi catilem Chri lii, quae reduci possit ad actui alioqui nec matrimoni j ratio inter Christum & Ecclesiam vigeret, & potestas per impotentiam matrimonium irritaret. Potestas enim spiritalis tantum contingendi carnem alterius, matrimonium non es scit ratum, sed potius irritum. Mirum est aduersarios sitis legibus tam facile dirimere matrimonia, etiam propter trimestrem aut minus diuturnam viri ab uxore absentiam, S non aliud r tum & inuiolabile matrimonium inter Christum & Ecclesiam constituere, quam in perpetua carnis unius ab altera absciatia. Quale coniugium,& qualis amor coniugatorum existimabitur, s perpetuo carnaliter diuertere & abesse velint ac conetur ab inuicem Z Probatur quidem continentia etiam intercoiugatos puritatis causa. Quae autem impuritatis suspicio in cogressu corporali carnis Chisti cum nostra, imo quae non sanctimoniae maior causa ZDeinde ex contracto matrimonio, & fide data ac consensu nondum perficitur &consum iriatur matrimonium, nec realis est copula & una caro re vera, sed tantum habitudine quadam ac potestate. At inter Christum & Ecclesiam, sicut inter Euam & Ad.imum, persici conuenit de absolui verum matrimonium. Propterea non satis fuit filio Dei despondisse sibi naturam humanam ab origine mundi, & in eius nuptias consensisse, sed oportuit re vera &de facto eam sibi commiscere : ita ex parte nostra vicissim tam vere carnis Christicum nostra commixtio desideratur ad complementum matrimoni) dc realiscopu lae, quam fuit, inquam, neces larium ex parte ipsius nostram carnem cum eiusdem diuinitate commisceri. Hanc vicissitudinem naturalem, substantialem ac corporalem ad veri matrimoni j inter nos de Christum consummationem, Ireneus,Cyprianus,Hilarius, Augustinus,Chrysostomus,Cyrillus Alexandrinus inculcant. Verum nefas aiunt aduersarij commixtioni coiugali comparare cana quae nobis cum Christo intercedit coniunctionem. Apostolus quidem comparationem ducit ex matrimoniali copula, quoad effectum illius coniunctionis,nempe quoad vivonem realem id corporalem, scd non quoad modum: quia quamuis talis coadunatio sit parcum eaquae fit in matrimonio, non tamen facta est in Christo, nec in nobis sit peractum matrimo iiij, aut venereum concubitum: sed in Christo per incarnationem 5e assumptionem naturae humanae, in nobis vero per maducationem & assumptionem carnis Christi sacramentalem, quemadmodum scriptura verbis illis exposuit: Qui manducat meam carnem,&bioit incum sanguinem, in me manet,&cgo in eo Quoniam vero tam archus est,aut etiam archior mutuus carnis Christi de nostrae contactus quam in matrimonio, ideo scriptura illum matrimonio consert, dc Patres ad similitudinem matrimoni j commixtionem appellanunt. Hac enim dictione delectantur priores illi Ireneus, Lugustinus, de alij pro qua interdum vivendi vembum usurpant quod posterioribus Christianis placuit magis. Ab eisdem aliae quo-- que scripturae in huius corporalis unionis probationem asseruntur,sicut haec, Qui ita ι ,., manducat meam carnem,& bibit meum sanguinem,in me manet, dc ego in eo: dc, Cor. io, o i .
,, Omnes unum corpus sumus,qui de uno pane participamus. Et sicut in Adam om-- nes moriuntur,ita Se in Christo o nanes vivificauuntur:&, Ego sum vitis vera,& vos, palmites. Sed ne saepius repetantur, suis locis in hoc capite examinabuntur. Porro
400쪽
V si ' illarn censerunt, non solii in cum matrimoniali nexu de copula, sed non unitate, a ta quam habet lilius Dei cum Patre, de cum unitate quam habet humana natura in tam thm Christo cum diuinitate. Catholici enim & A rriani consenticbant eadem unitate, δεῖ --- licet impari, patrcm de filium unum dici, tu nos cum Christo unum censeremur. Mutin. At Arriani subiungcbant cum Christo solius voluntatis, fidei de cliaritatis spiritali vinculo nos consociari, ac proinde non aliam unitatem in patre de filio conquiren dam. Catholici Hilarius deCyrillus Alexadrinus retorquet responsum in authores, grauissimeque disputat in nobili manere Christu corporaliter, carnaliter, naturaliter, secudum veritate naturς & carnis,uti nos in ipso manemus eo de pacto per eius incarnationem, quia scribitur, Qui manducat meam carnem, de bibit meum san-
guinem, in me manet, δc ego in eo: ita Vt Oporteat, inquam,ci US carnem nostraec
si utinari, sicut nostra caro eius diuinitati conglutinatur, de ex eo sequi non solam spiritalem unitalcm intercius naturam de patris, sed realem, naturalem, do substantialcm. Cyrillus quoque testatur se sequi sidem Patrum de Ecclesiae, ut Christum secundum carnem vilcm csse, de nos palmites secundum candem intelligat: atquc ita carnaliter ab ipso pendeamus, de ipsius carni carne adhaereamus. Horumi, μ' . .. . textus in sine huius capitis recitabimus. Quapropter nec siccundum scripturas vetae. Minii in .u ra incamatio Christi de realis, nec unio patris de si ij in substantia dcsendi inuicte porcst, quin prius stabiliatur corroralis nostra cum Christi carne coniunctio , non
imisio 'mia. quod non arctior in unitalcm scriptura de Patres agnoscant in Trinitate de incar
natione, scd quod realis do naturalis euinci nequeat ex scripturis, nisi prius talis in nobis seri credatur: quoniam cae nostra cum Christo ad earum excellentiorem indiuiduitatem dcmonstrandam scriptura sumat comparationem, de ex ipsis ad nostini ita vix trinque eiusdem generis unitas tenenda sit, quamuis impar, ut apta redund ct comparatio, sicut Hilarius indicat. Tertio ex similibus rem etiam elucti dant Patres, ne quis vel ba propria, quibus talis unio declaratur,in alienum sensum transsciat. Cyrillus ait: Quc madmodum si quis igne listic sectam ccram aliae cerae his, Lisis lictu cfactae ita miscuerit,ut virum ex utrisque fictum videatur: sic commu as bis se nicatione corporis & sanguinis Christi,ipse in nobis est, de nos in ipso. Aliam cum 'Grcgotio Nisi cno 5: Chrysostomo idcira Cyrillus accommodat de sermoto, quod inrinae prius commiscctur, quam ci vim ullam impartiat. Cyprianus malagmati decmplastro conscit, de Gregorius Nisi cnus antidoto,quae corporalia corporibus, Scsimilia similibus ipso facio sunt applicanda,vt rc incilium asscrant:ita carnem Christi nihil nostrae carni profuturam ex scripturis colligunt, nisi ipsi re vera,vt par pari, applicetur. Quoniam verὀdistinctae ac diuersae reperiuntur coniunctiones cum Christo,Patres effugiis exitum obstruunt, illasque diuidunt in colunctionem comrx ili ' λο- roralem de spiritalem. Priorem collocant in corporum de carnium natural cara δίε substantialcm contactum, posteriorem quadruplicito explicant: aut ex parte coii- .i iunctionis de vinculi, si non corporale sit, aut ex parte lubiccti, vel obiecti, aut ex parte rei quae unionem facitnquae rursiis dupliciter spiritalis vocatur, aut quia qua- ... ,,A,-. - litas sit purc spiritalis,aut quia natura de substatia spiritalis. Ex priori tradit Cyrillux se I nos Deo Christo uniri spiritaliter per voluntatum consensionem, fidei de chari tatis habitudincna: Ex lacudo, nostros animos de spiritus spiritaliter deuinciri cum diuina natura de persona: Ex icitio, id fieri per gratiam spiritalem: Ex quarto, peret ni mon inhabitant cin Spiritum sanctum in nobis nos uniri Dco de Christo spiritaliter.Tot
- modi, Cyrillus exprimit nos iungi Deo, de Christi diuinitati spiritaliter, sed eius
ti .. humanitati de carni spiritali etiam modo,scd non ibio, cum per carnem dc corpus insupcr naturaliter, lubstantialit cr, carnaliter, corporaliter Oporteat nos eius camia lunari.