장음표시 사용
401쪽
DE VERI. TATE EUCH ARISTIAE. 1 ρ
adunari. Non sola fide, ait, atque dilectione, nec sola habitudine per charitatem intelligitur, sed participatione naturali,nec solis animis, sed carne, quod spiritalis
colunctionis genus tantum ut excluderet ante Cyrillum Ireneus interfatur, si, iritii carnem de ossa non habere, ut carnalem coniunctionem exhibere possit. Hilarius unitates illas etiam minutatim diuidit de secernit, atque enumerat unitatem per fidem , per voluntatis concordiam, per eandem baptismi renascentiam de gratiam: per charitatem, de eiusdem muneris functionei pcr eiusdem naturae de substantiaelpiritalis identitatem, quam inter patrem de filium stabilit: her carnalem de corporalem communicationem,quam versari disputat in mutua si imptione de inhabit, tione camis Eumanae inter nos de Cristum,ut unum nobiscum sit, S: habitet in no
bis tam vere, ac re ipsa,quam nos sumus de habitamus in ipso, &Vnum cum patre, atque habitat implo per spiritalem naturam. Vbi copiose ac vehementer probat tam vere possidendam in carne nostra carnem Christi, quam nostram in se possidet, & una patris naturam ac diuinitatem. Ex Patribus itaque de scripturis alia est pude spiritalus copulatio, quae intra habitudinem aut colligationem tantum spirit, seni corporalium aut spiritualium naturarum consisti Calia realiis de naturalis, quae non sola habitudine fit, aut rerum quacunque confoederatione, sed per rem veram de naturam aliquam interpositam, siue spiritalem, siue corporalem: alia non solum realis de naturalis,sed de substantialis, cui non sitiscit contrahi per rem de qualitate aliquam, sed postulat naturam de substantiam,sive spiritalem atque incorpoream, aut corpoream: alia non tantum realis de substantialis, scd & carnalis, quae carne
aut corpore initur, de corporali contactu inter corpora. Superiores omnes appellantur impune spiritales : postrema non admittit istam appellationem , nec
in natura rei quae coniunctionem facit, nec in natura rerum quae coniunguntur, nec in ipsa coniunctione quae etiam corporalis est de carnea quoad rem. In
modo coniungendi aliquid spiritalitatis non renuit,Vt modus dicatur inuisibilis,ln- - .., . ., sensibilis 3c spiritalis. Idcirco Hilarius concedit filium vitari cum patre naturaliter i. in . de subtantialiter secundum spiritum seu spiritaliter, quia natura uniciis Spiritus pq est nempe ipsa diuinitas: de nos itidem naturaliter ac substantialiter adhaeremugDeo ac spiritaliter, luando Spiritus habitat in nobis, aut filius Dei: luia natura nosae utinans tum spiritalis est, ut etiam innuit Cyrillus. Cum eiusdem filii vero humanitate de carne assentiuntur Hilarius dc Cyrillus spiritaliter quoque nos vinciri, tum quia spiritus inoster & animus, tum quia fides nostra,spes de charitas, in ipsam seruntur, ipsique inserimur baptismo de aliis sacramentis,ab ipsaque spiritales gratiae in animos nostros de corpora effunduntur. Sed negant, inquam, ex scripturis Ireneus, Hilarius, Cyrillus dc Chrysostomus, ita tantum aut spiritaliter duntaxat, is,
quoquo modo interpreteris,nos cum Christi carne unum corpus euadere sed contra astirmant naturaliter, substati aliter, corporaliter,& carnaliter id effcrata ut non tantum caro & corpus re vera interueniat,cui quoquomodo coniungamir,sed ut ad eam unitatem tria exigantur,caro nostra quae coniungatur,caro Chasti c)i coniungamur,de coniunctio ac contactus utriusque corporalis. Admittunt quidem libenter spiritalem connexionem cum carne Christi: sed negant sussicere,atque assilia mant insuper necessariam corporalem, quae purae spiritali opponatur on ergo fatis fiet scripturiis de Patribus, nisi constituantur non solum res csse corporales quae coniungutur,sed colunctionem de contactum esse corporalem. Vt enim Christus factus est caro nostra, non quia habitudinem aliquam spiritalem accepit ad carnem nostram, sed quia insuper carnali δ corporali cohaerentia substantiam carneam de corpoream assumpsit,uc ut vicissim essiciamur eius caro, non lassicit carne nostra
402쪽
quadam spiritali habitudine ipsi colligari,sed oportet vinculum &contactum casnalem es te. Quicquid ergo finxerunt aduersa ij, quo transferant talem coniuncti nem in aliquam spiritalem sine illa,violant scripturas, S incarnationis mysterium,ae Patrum euidentissima testimonia. Quin ipse Hilarius 3c Cyrillus Arrianos maxime ob id damnant & insectantur, quod aliam quemadmodum Sacramentari j
i, rura ia nostri, non agnoscerent nostri cum Christo coalescere unitatem, quam spiritalem, in eoque tanquam sundamento su perstrui totam haeresim contra sanctam Trini diis is in talem ostendunt, indeque certissimas scripturas atque omne fidem Ecclesiae per uerti. Ante Ireneus damnauit Valentinianos, qui etiam selis animis ac spiritu nos haerere Christo dc consortium nancisci cum illo asserebant,nec carnem nostram ta- 'oralis ις- lis consorti j, aut carnis Christi, aut diuinae alterius donationis capacem esse. Porro ex causis, fine, ac necessitate, carnalem illam societatem magno consensu per scripturas idem Patres comprobant: utpote ex peccato carni nostrae insito & innato, quod carnis applicatione curari decuit: ex resurrectione carnis nostrae, quae comi xtione carnis vitalis eget: ex ratione matrimoni j inter Christi carnem de nostram,
de qua antea fuit habitus sermo: S: ex persectione amoris ac charitatis Christi erganos: ex omnium nostrum requisita congregatione, ac sanctorum omnium communione,quae ad unitatem quam Christus habet nobiscum de cum patre ac Spiritu sancto nos reducat, ut simus omnes unum,sicut illi unum sunt, &aosolutast om nium in Deum synaxis,id est collecta & coaceruatio.De priori docemur a scriptura, ita omnes in Christo vivificari, sicut in Adamo moriuntur. Exemplum hoc ait Tertullianus non componitur ex diuersitate,sed ex parilitate. Homines itaque viuuificari carne oportet in Christo,sicut in Adam carne moriuntur. Considerandum vero restat, quomodo carne in Adamo moriamur, ut hoc exemplo discamus,qu modo in Christo carne vivificemur. Non obimus mortem ex Adamo, quia credamus ab illo nostri corporis fluxisse substantiam,sed potius, quod re vera ex eo transsundatur & propasetur caro nostra, ut ciliciamus os ex ossibus eius,& caro de ca ne. Itaque vis militudini relinquatur locus, in Christo non vivificabimur, nisi revera,& non credendo duntaxa eius substatia nostrae carni admisceatur, ut reddamur os de ossibus,& caro de carne. Ex hac per Apostolum Adami & Christi disii militudine Ignatius, Cyprianus, Gregorius Nissenus, Chrysostomus de Cyrillus
Alexandrinus admonent, carnis nostrae corruptionem atque infirmitatem curari
aptissimὸ,si contraria contrariis remoueantur, & eodem modo depellatur morbus quo successerit. Adamum contemplantur fructum vetitum, non ipsius solum sisnum ore comedisse, & ipsa manducatione interitum sibi peperisse, mortemque suo corpori ingenerasse,& ingeneratam ad posteros transmisisse:ideo cibo a nobis vitam repetendam esse, & de fructu vitae ore in remedium mortalitatis, quae inest
corpori edendum esse,ita ut vita in nobis cum locum recuperet, quem mors occusauerit,carnem nimirum & corpus hoc terrestre pondus. Hanc couenientiam alitis polis smilitudinibus illustrat. Q mad carnis resurrectionem, Gregorius Nissenus & Cyrillus exaggerant ex scripturis & natura rei impossibilem esse, nisi prius caro nostra carne Christi vivifica imbuatur ac periundatur, atque ita vitam habeat in se habitan&m quoniam seri nequeat,ut hoc corpus nostrum omini corruptioni obnoxium ex sua natura, vitam immortalem producat, ob idque necessarium sit Christi carne fermentari, & ad vitam excitari, maxime quoniam dicatur a Christo, Amen, Ame dico vobis,nis manducaueritis carnem fili j hominis, & biberitis eius sanguinem, non habebitis vitam in vobis. &, Qui manducat meam carnem, & bi-bit incum sanguinem,habet vitam aeternam, & ego resuscitabo eum in nouissimo
403쪽
DE VERITATE EVCTA ARISTI A. igo
die. Audis inquit Cyrillus a peti clamanten on habituros vitam, nisi sanguinemo cius biberimus, de carnem manducauerimus. In vobis autem ipsis dicit, id est, in corpore vestro. Vita autem iure, ipsa vitae caro intelligi potest. Tanta veto su it in primitiua Ecclesii a de eo consensio, ut ne quidem iudicarent paruulos sine Cliristi carne recepta in corpus ad vitam peruenturos, quemadmodum videbitur cum de sexto Ioannis capite suscipietur disputatio. Hic aduersarij multa obiiciunt. Initio quidem corpus cum Marcione de aliis non abdicant a s alute, sed non ei prouenire vitam de refiirrectionein putant,nili ab animae exuberantia: ob sdque pergnere ad animam carnis Chri iti participationem, & no ad corpus proptςr i esurrectionem. ' Verum scriptura de Patres ita animam & corpus inter te deuinciri ostendunt, ut m=ρ. neutrum sine altero vitae humanae quae totius sit hominis, siue in hoc seculo,siue in futuro, sit capax, licet interdum ab anima proficiscatur vita illa, interdum a cor-llore incipiat. Firmissime tenemus animam seorsum ii corpore vivere, sed de totius io minis vita disputamus. Certe scriptura vivificationem hominis naturali morti iis is uis, i semper opponit, illamque seorsum a corpore aut nunquam, aut rarissime animae ascribit. V itam quidem temporalem anima corpori elargitur, sed immortalem scri plura nec animae refert acceptam, nec alteri creaturae, sed spiritui de carni Christi - vivificatrici. Qua de causa ait Apostolus: Primus homo factus est in animam vietem,secundus in Spiritum vi uincantem: ita vocans etiam carnem spiritu de diuini istate praeditam: ex quo subiungit, Sicut in Adana omi s moriuntur, itaste in Chri-- sto omnes vivificabuntur. Corpora in Adamo mortua, in Christo de ab eodem vivificari,non ab anina: hic testatur Apostolus, ubi de corporum resurrectione discos erit: quod illis aliis locis manifestius explicat. Spiritus qui suscitauit Iesum amor
tuis, suscitabit de mortalia corpora vcitra propter inhabitantem spiritum eius in a vobis. Deus pacis sanctificet vos perse oos,ut integer vester spiritus, anima, de co . pus sine querela seruentur in aduentum Domini nostri Iesu Christi. Pari loco ducit animam cum corpore, ut a Deo siue a spiritu vivificationem hauriati Ac ne qui dem in Christo animae tribuit vitam de resurrcchionem corporis, sed diuinitati ii
habitanti , de carni diuinitate perfusae. Quinctum Ezechielis Prophetia patefacit
inchoari resurrectionena a corpore per spiritum sanctum, non ab antris a. Ecce in--quit commotio, de accellerunt ossa ad olla, unumquodque ad iuncturam suam, deis vidi,&nerui, de carpes ascenderunt,ec extenta eis in eis cutis desuper, de spiritum o non habebant. Vides ante reditum animae ad corrus futuram membrorum repa- . rationem. Sequitur vero paulo poli: Haec dicit Dominus. A quatuor ventiti veni spiritus, de insula super mortuos istos, de reuiuiscat. Ergo vi spiritus Domini mo tui reuiuiscent, non animae p aerogatiua 5c beneficio. Lege ex Ireneo ita persuasum
suist hiillianis statun a nascete Ecclesia. Lege ex Tertulliano,Cypriano, Theo philo,Cyrillo Alexandii no Gregorio Nisseno atque aliis, a quibus demonstratur
prius cicramenta corpori adhibcri, ut in animam a came vita se insinuet, eaque de causa carno prius Eucharistia resci, ut anima de Christi corpore saginetur, de corpus immortalitatem a Dei donatione induat,non ab anima,uti ixencus, Cyril - .lus at ue alij postea citandi trofitentur. Propterea aduersirij amplificant gr nde
nefas a nobis committi, qui a resurrectione de vitae perpetuitate videamur arcere su soli , . veteris legis fideles, atque omnes, quibus non licuit, antequam e vita decederent,
corporaliter, siue in sorpore per Eucharistiam, aut alio quouis modo rotiri carne Christi: praesertim cum Apostolus colligat per baptismum nos complantari simi litudini mortis Christi, de resurrectionis Piusdem per ipsum consortes fore Resp5-
demus breuissime omnium corpora vitam receptura: omnes enim resurgemus,sed
404쪽
non omnes immutabimur: Resurrectionis verb nostrae & immutationis triplicem se causam reddunt scripturae. Primum locum obtinet Dei potentia, & vox fili j Dei, qui x impios aeque ac pios exuscitabit dc segregabit. Secunda causa nobis immanet sed est alterius generis quam caro excitanda. Ipsa est spiritus sanisti virtus qui ii bis donatur de quo Apostolus. Qui suscitauit Iesum a mortuis,sii scitabit de mortalia corpora vestra, propter inhabitantem spiritum eius in vobis. Spiritus ille inhabi
tans intus alit ac fouet membra nostra ad immortalitatem resurrectionis, etiam si ne reali perceptione corporis Christi, modo eam excluserit non contemptus, sed necessitas. Insorii etiam nos carni de corpori Christi,sed spiritali participatione du- taxat. Tertia resurrectionis nostrae dc immutationis causa traditur, quae a Graecis dicitur Hoinogenea, id est, eiusdem generis de naturae cum carne nostra. Ipsa est
caro Christi sulcepta & carni nostrae per Eucharistiam infusa, quae ipsamet propter diuinitatem, cum qua in persona filii Dei subsistit, vita de resurrectio corporis est,
de corporea vitae causa, atque ita verbum Christi intcrpretamur:Nisi manducaueri tis carnem filij hominis, non habebitis vitam in vobis existentem, scilicet in vobis corpoream ad corporis aeternitatem Solet enim D. Ioannes prae aliis Apostolis exacte loqui de proprie, cuius sermo quia extra materiam subiectam saepe ampliatur, mirabiles dissicultates parit. Itaque neque nos, neque veteres Christiani spem gloriosae resurrectionis his adimimus, qui ex legitima exculatione sine esu corporali carnis Chosti mortem op peueruntan si de Iesu Christi, modo aliis non fuerint destituti necessariis: sed negamus persectissimam & intimam causam resurrectionis
vllos assecutos, nisi quibus accesterit Christi caro, cuius immortalitate mortua caro nostra ad parem immortalitate restauretur, dc quasi quodam fermeto nostra massa Aorrupta augeatur, ut omnia disponantur suauiter, dein primum innocentiae atque
incorniptionis statum reparetur homo, ut spiritus eius spiritu Christi, eiusque o ne hominis caro sisti in consequatur finem. Quod vero producitur ex Apostolo, nos excitandos cum Christo, quia baptismo complantemur similitudini mortis eius, non hic causas resurrectionis nostri; proprie describit Apostolus, sed finem 'de significationem baptismi: finem,ut quia simus regcniti, in nouitate vitae ambulemus, perquam resurrectionis Christi viamingrediamur: id quod signiscatur in baptis ino, cum immergimur, taquam sepeli amur cum Christo, & cum attollimur
siue emergimus,tanquam a morte cum ipso excitemur. Non vi me inficiamur nos
baptismo copulari Claristi carni, sed spiritaliter duntaxat,non turn corporaliter. p temur quoque resurrectionis causam nos adipisci per baptismum, sed spiritalem, α ut scholastice loquar, virtualem, nondum vero absolutis limam illam & realem causam vitς quς vita ipsamet corporea existat,& resurrectio,cuiusnodi caro Christi creditur & defenditur a Patribus nobis in Eucharistia administrari. ei se ad incorruptionem excitantur omnes fideles a carne Christi, seu extiterint sub lege, seu paruuli in noua, aut alij aliqua neces litate ab Eucharistia exclusi, quoiuam fide illi colligantur,de ab ea vim hauriunt, ut de matre sua mortua scribi t Augustinus,
nec ad ulteriorem participationem cos obligauit Deus : non tamen eandem de .
qua in vitae causam in se residentem habent, atque hi qui pascuntur eadem ca ne corporaliter, ut iam pluribus exposuimus: sed sicut spiritali tex tantum capiunt, ita tantum spiritaliter ipsi connectivitur, de spiritaliter vitam mutuantur, non autem corporaliter manentem in se possederunt vitae causam, ad cuius necessariam susceptionem obligat omnes suos Christus,quibus suppetit facultas in poenam noobtinendae immortalitatis ad gloriam. Cur ergo solim argvcbant haeretici in non statim a perceptione illius carnis vivificae transseruntur & immutantur corpora. ' . - . nostra
405쪽
DE VERITATE EVCH ARISTIAE. 121
nostra ad immortalitatem Θ Respondet Ireneus , vitae seminariuin recondi in corporibus nostris, quae suo tempore sit emersura de apparitura, sicut in seminibus vigor quidam, flos ac fi uetus delitescunt, qui suo tempore erumpunt. Pro quarta corporalis unionis causa Chrysostomus atque alij proserunt abundantiam charitatis Christi in nobis, per quam verbum caro fieri, & corporaliter habitare in nobis non tantum voluit, scd permanere nobiscum decretiit, non contentus nobiscum communicasse carni de sanguini, de per mortem destruxisse cum qui habebat mortis imperium, id est, Diabolum, omniaque nostri causa gessisse, atque omnia nobis, de seipsum multis modis spiritalibus ac naturalibus dedisse, omnesque creaturas in alimentum nostrum procreasse: quod solum reliquum erat ad amoris effusionem, suamet carne tota totam carnem nostram alere instituit, adeoque intime nobiscum manere dc coniungi, ut intra nos penetret, ac se insinuet commisceatque corporaliter,quet dilectionis vehementia matrum omnium ac parentum charitatem omnem superat. Ex quinta non ipsi satis fuit se nobiscum tam familiariter atque arche in unum corpus colligere , sed nos omnes in unum corpus voluit coaceruare , non tantum spiritaliter : qui effectus est camnalis coadunationis omnium nostrum cum Christo, non autem est ipsi coadunatio carnalis,quq per corporum nostrorum in uno suo corpore naturali contactum, ex nostris omnium fidelium corporibus, cum suo etiam realiter ac corporaliter unitis, unum corpus re vera componit. Hoc Hilarius, Cyrillus Alexandrinus, Cyprianus, atque alij ex Apostoli dicto confirmant. Omnes unum corpus sumus, qui de uno pane de de uno calice participamus. Quod si tantum spiritaliter participaretur ille panis & caro Christi, non naturaliter nec carnaliter unum corpus constaremur, sicut ex illo textu Patres nos fieri probant, sed tantum spiritaliter. At quoniam, inquit Cyrillus, id assequimur per naturalem carnis Christi participationem, oportet ut singuli nostrum carnem illam totam participent, quia partibilis non est caro Christi, de ita omnes per eam carnem participatam in Unum corpus conueniamus,& unum ex ipso reddamur. Postrenab magno consensu vetus omnis Ecclesia coniunctionem illam corporalem necessariam esse asseuerat, ut non
tantum cum Christo unum simus naturaliter, sed cum tota Trinitate, non spiritaliter duntaxat, aut habitudine , sed realiter de substantialiter , sicut pater destius unum sunt, de ut ad unitatem redigantur omnia, inueniaturque vera ac realis Dei atque omnium fidelium ac sanctorum persecta synaxis, id est, collecta de communio inter se de cum Deo: ut sint, inquam, omnes Unum re vera corpus contactu de commixtione, concorporales de confinguinei Christo,ait Cyrillus Hierosolymitanus, de diuinae consortes naturae,uti hic fieri ex D. Petro recitat Cyrillus Alexandrinus. Nam sicuti in Christo homo cum Deo re vera unum est, non habitudine quadam spiritali, dc connexione,ut placebat Nestorio, sed naturaliter de substantialiter, propter naturarum de substantiarum naturalem copulationem dc realem:ita nos reddimur unum re vera cum Deo, si carnem Christi revera sumimus de participamus,quae nos ad vilitatem substatialem cum Deo reducit, sicut una est cum ipso.Tametsi realis unitatis inter trinitatem ipsam, de inter diuinitatem atque humanitatem Christi atque inter nostram cum Deo de Christo maxima sit imparitas: nihilominus nostra realis de substantialis per contactu & connexione cum ipsis sit oportet,vicum eorum unitate conserri possit:alioqui perscripturas inepta proponeretur collatio, si toto genere esset diuersias ac nulla conuenientia, nec re vera omnia recapitularentur in unitatem diuinam. Post magnum Diony siti Christiani magnopere comendarum ex scripturis caulam hac necessariae nostret cu
406쪽
Christo carnalis de corporalis societatis, ut patebit ex testimoniis, quae in sine huius capitis digeremus. Quod autem ea , inquam, coadunatio cum Christo non aliter nobis contingat, quam per sum coloralcm carnis eius & potum san-ειν' - - guinis, testatur Christus ipse: Nisi manducaueritis carnem si iij hominiis & bi
Teia' bcritis eius sanguinem , non habebitis vitam in vobis: atque aliis locis, quibus
trium ρήνιο Innituntur Patres. Testatur & Apostolus, 'bi ait, Omnes unum corpus sugia'. - mus, de uno pane &de uno calice parricipamus. Ex his atque aliis scriptu- his iamis. Iis liquido constare scribit Hilarius , per sumptionem Eucharistiae nos in unitatem carnalcm de corporalem cum Christo coagmentari. Chrysostomus ait per corpus Christum in illo cibo se nobis immiscere. Hilarius repetit non semel vere , naturaliter, corporaliter , & per carnem quam sacramento commiscet, Christum se nobis viii re. Cyrillus inculcat per mysticam benedictionem nos assequi cum Christo corporalem unionem , naturalem participationem non tantum spiritaliter , sed & corporaliter , secundum carnem substantialiter , secundum veritatem carnis & re vera , non sola fide , aut alia spiritali unione , uti facit Chrysostomus, &ipse Hilarius: ita ut postremus hic , qui Dquis id negauerit, pro atheo ducat & eum qui non credat Christum Deum es. L, DL, se , & in sermonibus suis veracem. Tam ccrta , vera , atque indubitata fidest ρε . , ea de re valebat in Ecclesia , ut dubitandi locum nemini relinqui Hilarius asse-ia . - . ' . ueret, & ad scripturas negandas & peruertendas impudentis limi Valentiniani,Aμ corpor bier tiani & Nestoriani contra hiscere non auderent, indeque Catholici tanquam '' fis. ex immoto sundamento probationem pcterent ad quatuor fidei articulos praeca cctristi cipuos asserendos, te carnis resurrectione, de filii est entiali unitate cum patre , de 'se diuinitate habitante in Christi carne , ac naturali sanctorum communione. Sicia Hii,primi. cnim ratiocinabantur: Per Eucharistiam corpora nostra aluntur carae Christi, quae resurrectio est &vita:quomodo igitur vim vitae in se non retinerenti Contra' a bia2 A rrianos vero sic Per Eucharistiam corpora nostra unitatem substantialem & car-Cbrasti nalem acquirut cum Christi carne,ut unum simus cum eo,non tantum spiritaliter, sed naturaliter: qui seri ergo potest, ut saltem eadem unitas non inueniatur in patre & filio λ Nestorianos iactantes diuinitatem non edi, & rem Christi quae manducaretur in sacramento, esse carnem flij hominis, non si ij Dei, etiam ita redarguebant: Edimus carnem in sacramento, quae vitam afferat etiam corporibus nostris. Ideo edimus carnem plenam diuinitate ,& dc diuinitate ipsa participamus: Oportetque eam carnem non puri hominis existere, sed si h Dei,ut illam vim vivi scandi gerat de possideat. Contra Arrianos non aliam ex scripturis colligentes sanctorum communionem, quam spiritalem, agebant co quoque pacto . si tantum omnes, qui de uno pane & de uno calice participamus, unimur cum Christo spiritaliter solum, igitur&ille vicissim nobiscum se uniuit tantum spiritaliter,nec re vera carnem assumpsit. Si tatum Eucharistia esset signum corporis & sanguinis Christi,ac nudum ficramentum sine corpore Christi re vcra in se existentis: Si tantum in ea per sdem spiritaliter ederetur caro Domini: Si tantum animi nostri perci
perent carnem illam, de non nostra cortora, labassecrent ac ruerent omnia veterum contra haereticos argumenta,utpote ruinoso fundamento innixa, nec naturaliter, nec carnaliter, nec corporaliter uniremur Christo,nec inter nos. Consentiunt , - . - - ςmm QR nc naanducatione carnis illius Olcin unitatem comparari de manducationis modo res odere.Imprimis ex Sacramentariorum dogmate sic disponamus c erreriἷ- tra Valentilatanos S Marcionitas de carnis resi irrectione antiquorum Patrum argu-
mentum. In Eucharistia traditur terrena res ac coelestis, panis, & corpus Christi:
407쪽
DE VERITATE EVCHARISTIAE. iga. sed anima sola percipit corpus Christi, & caro nostra solo pane sacramentati v
scituriidcirco non tantum anima, sed etiam caro nostravi uincabitur contra Mamcionem. An non verius ipse Marcion inferret & concluderet: Ergo sola anima, quae pascitur corpore Christi, vivificabitur , & spiritaliter duntaxat, non corporaliter , continget resurrectio , imo nullo modo quoniam , corpora , sicut antea dictum est, non ab anima mutuantur resurrectionis fermentum. An respondebunt aduersiarij spem vitae nostris corporibus constitui in panis signo, ac sacramento corporis vivificit Cur igitur m deserto Hebraei non accepcrunt inco ruptionis cibum per tot annos Manna, satiati eiusdem corporis vivifici symbolo& facramento longe praestantiore, quam sit panis 3 Cur Dominus Iesus tali signo Onanem ademit vitae facultatem, cum dixit, Patres vestri manducauerunt Manna in deserto, de mortui sunt Z Cur vitae aeternitatem in esse panis descendontis de coelo ,& carnis suae quam daturus erat pro mundi vita, collocatam assirmauit Z Scriptum est Spiritus est qui vivificat, caro non prodest quicquam. Si caro sine spiritu ad vivificationem non prodest, quomodo signo spiritu&diuinitate vacuo audebimus corpora in spem resurrectionis erigeret Non dubitamus omnes, carnem Christia verbo Dei vivificationis facultatem imbibisse. Quomodo ergo panis, nisi spiritu sancto impleatur, & fiat caro filij Dei, hanc quam praedicamus vim& naturam assequetur λ Qui manducat meam carnem & bibit meum sanguinem, habet vitam aeternam,&ego resuscitabo eum in nouissimo die. Inde Patres prudenter animaduerterunt ei resurrectionem promitti, qui carnem, non qui signum carnis comederit. Itaque carnis salutem a Marcione oppugnatam recte tuentur hac ratione, quod non solus homo spiritalis, vel mens nostra, verum etiam cor pora vescantur vivifica carne Christi & sanguine in Eucharistia. Vnde patefit eos veram & substantialem praesentiam corporis & sanguinis Domini in Eucharistia statuisse, qua in vitam aeternam alerentur corpora nostra. Spiritalis insuper aduersariorum perceptio tam fauit Arrianis, ut ei potissimum insisterent,& ex ea spiritalem vilitatem solam inter patrem & filium derivarent: quam ut naturalem esse Patres euincerent, prius toti incumbunt, ut ostendant a nobis non spiritaliter tantum , sed naturaliter & corporaliter in Eucharistia a nobis
suscipi carnem Christi, & ipsi conflutinari. Nec illa spiritalis perceptio ossendisset Nestorianos , qui ultro assensi fuissent diuinitatem spiritaliter , S: per fidem edi posse : sed quoniam de esu corporali carnis verae in Eucharistia agi
inter ipsos & Catholicos conueniebat, recte sibi videbantur Nestoriani ab illa semovete diuinitatis manducationem , quam contra includi Catholici demonstrabant , quia corporaliter caro ederetur, quae diuinitatis concomitantia egeret ad essectum suum , nempe ad vitam corporibus nostris ingenerandam. Fauit etiam illa spiritalis participatio Arrianis, sol am sanctorum spiritalem communionem descriptura agnoscentibus, quos consutarunt antiqui ex Apostolo, qui non re aliqua spiritali, sed corporalis esse illam coalescere doceat. Omnes, inquit, unum corpus sumus, qui de uno pane & de uno calice participamus. Considerandum quis ille sit panis tam singularis & admirabilis, ut unus & Ldem omnes pascat, & in unum eundemque panem dc corpus constet. Certe nec communis panis eam habet vim, ut unus & idem plures homines alat: quanto minus ut uniuersos in unam massam, idemque corpus coagmentet λ Nec sone panis Eucharistiae si sola sacramenti 5: signi ratione segregatur a communi pane,tanta supra communem panem singularitate Iollebit, ut unus 5 idem omnibus Chri itianis sussciat. Nam alius est quoad singularitatem panis domi meae,
408쪽
& alius domi tuae, & aliud sacramentum in una Ecclesia,& aliud in altera, si tantum spectemus panem & vinum , &qua assciuntur , sacramenti rationem . si quidem ista de locis & singularitate naturae sciuncta non conueniunt nec coadunantur, ut unum & idem dicantur & essiciant, nisi fortasse specie, aut toto genere . Veru existimarui Patres aliam singularitatem commendari ab Apostolo, quam in genere aut in specie, cum ex uno pane nos mandere assirmat, ut in unum panem & idem corpus coalescamus. Nam ex quali, di ex quanta panis singularitate comedimus, in talem ac tantam panis di corporis singularitatem redigimur. In hoc enim versatur ratiocinationis Apostolicae subtilitas. Igitur si ex pane , qui tantum unus esse specie deprehenditur, vci genere communicans, etiam in panem & corpus solo genere vel specie unum S: idem euadimus. Quod si si, non nos magis Eucharistia, quam communis alius panis & idem corpus componit. Nam ex communi cibo in eandem specie & genere massam cssicimur. Quid ergo tanto verborum apparatu opus fuit Apostolo , ut aliquam nobis singularitatem per Eucharili iam accedere demonstraret 3 Quamobrem Patres bene subductis scripturis & rationibus in eam omnes descenderunt sententiam, ut ex uno corpore Christi naturali, pane codicili nutriri etiam corpora nostra oporteat, quo in ipsum unum & idem corpus Christi naturale congregemur& associemur, atque ita naturalis nec non corporalis existat sanctorum communio , non spiritalis duntaxat. Caluinus ac Petrus Martyr in hac disputatio rei noρ, si ne aiunt Patres hyperbolice locutos , quasi minus intellexerint quam enun----ι - . xiarint , ac Veritatem excesserint. Certe Patres , qua potuerunt verborum em- i. phasi, studuerunt solam spiritalem praessentiam perceptionem corporis acturia μυ- sanguinis Dominici ab Eucharistia semouere, & corporalem & carnalem, quatenus rem ipsam denotant, confirmare. Si vocant hyperbolas quicquid eo spectat, falluntur: alioqui Patres non ex veris , sed ex hyperbolis haereticos consutas lent, & eorum esset vitiosa ratiocinatio, nec haereses inde profligassent, sed potius promouissent. Sin quasdam locutiones excerpunt ad rei maiorem expressionem , ex sensibilibus comparationes ducunt, aut dictiones obseruant , quarum rigor & proprietas in his mysteriis stare nequeat: facile patiemur ad eam significationem temperari, quae rei dignitati conueniat: cuiusinodi est commixtio , & commisceri , quibus Patres utuntur, ut intimum rerum contactum designent, ac tollant prorsus omnem distantiam , non solum tantam quanta est inter coelum & terram , quantam ponunt aduersarij inter nos ac Christi carnem , sed vel minimam intercapedinem nostrae a Christi carne Si quis illas voces pertrahat usque ad confusionis signiscatum,quasi Patres inducant quandam nostrae cum Christi carne confusionem & permixtionem, imponit Patribus , aliorsumque rapit voculas quam a Patribus pioserantur. Itaque quam arctissimam possunt Patres, assimant corporalem neri coniunctionem& contactum , non per actum matrimonialem , aut senerationis viam : sed Cyrillus Alexandrinus interfatur, Deum inuenisse modum sapientiae suae conuenientissimum per mysticam benedictionem & Eucharistiam , in qua manducatur ipsa Christi caro corporaliter, ut eo pacto nostrae uniatur: sed quoniam
in usu ciborum esca conuertitur in manducantem, ne quis exeo hallucinaretur, ' cavent Patres atque admonent,non ita seri in hoc ficrameto: imo contra manducantem conuerti in cibum manducatum, carnem scilicet nostram in carne Christi:
ac ne rursus quis inde labatur & decipiatur, declarant, licet corporalis ac substantialis sit copulatio, non tamen intercedere substantialem transitionem,aut corpo-
409쪽
DE VERITATE E VCH ARISTIA . t ue
ralem conuersionem , quasi nil, tantia corporis nostri transmutetur in substantiam carnis Christi, sed potius , ut antea ex Cypriano audiuimus , intra spuritatem consistere, ut nostra caro vim ac virtutem vitae, atque alia a Christi carne per coniunctionem, si non ponatur impedimentum ex indignitate & indispositi ne, sugat & imbibat, sicut ferrum admotum igni calorem contrahit, non ignis fit substantia, de membra nostra, nisi fuerint mortua ac putrida, ex coadunatione cum capite vigorem ac sensium mutuantur ab eo, salua & incolumi eorum substantia. Quapropter quid elucidationis in hac materia possis desiderare, quod non fuerit a Patribus allatum , Mante haec nostra tempora illustratum Θ Ucrum attentius legantur eorum quae sequuntur ordine testimonia, & omnia suis locis a nobis propositis accommodentur. MΑCNvs Dio NYs Ius inter causas institutae a Christo Eucharistiae ita - loquitur : Iu super prouidens , ut nos qui per negligentiam nostram atque de- D m. r. 3.-sidiam diuinis cesserti atque destituti muneribus sumus,paratis atque ad id insti--- tutis bonis in antiquum statum , dignitatemque reuocci, persectaque nostro- -rum assiimptione exactis Ismam propriorum in crum participationem tradat, -& tandem nobis Dei diuinorumque communionem largiatur. Propter istam . vero cum Christo ac Deo colligationem concludit Eucharistiam Synarin no-- minari. . M IRE NEvs. Quomodo carnem negant capacem esse donationis Dei, quae an- 1 M.f.
-guine de corpore Christi nutritur, & membrum est eius, quemadmodum Apo--liolus ait in ea quae est ad Ephesios epistola, Quoniam membra sumus corpo- is eius de carne eius, & de ostibus eius. Non de spiritali aliquo de inuisibili - homine dicens haec : Spiritus neque carnem neque ossa habet: sed de ea din- positione, quae est secundum hominem, quae ex carnibus de neruis de ossibus - consistit, quae de calice qui est sanguis eius nutritur,& de pane qui est corpus eius,
- CYPRIANV s praeter allata subiungitta Dixerat sane huius traditionis magister, in is quod nisi manducaremus eius carnem,de biberimus eius sanguine,non haberemus vitam in nobis. spiritali nos instruens documento, & aperiens ad rem adeo abditam intellectum, ut sciremus quod mansio nostram ipso sit manducatio & potus, quasi quaedam inco i oratio subiectis obsequiis, voluntatibus iunctis, affectibus unitis. Esas igitur carnis huius quςdam auiditas est & quoddam desiderium mane di in ipso, per quod silc imprimimus & eliquamus in nobis dulcedinem charitatis,ut haereat palato nostro ,& visceribus sapor dilectionis insit sus penetrans de imbues
Omnes animae corporisque recessus.
CYR LVs Hierosolymitanus:Praebetur corpus in specie panis, praebetur san- in guis in specie vini, ut sumpto corpore & sanguine euadas α μι dc G, in , id est, ' ' concorporalis de cosanguineus. Sic enim cssicimur Christophvri,id est, Christum in corporibus nostris serentes, cum corpus eius&fmguinem in membra nostrao recipimus:sic secundum D. Petrum diuinae consortes naturae reddimur. H i L A R I us, postquam multis verbis de modis unitatis spiritalibus, quos antea attigimus disseruit,Arrianos qui tales solos inter patrem ac filium, te internosis atquc Christum ponebant, ita tandem redarguit. Eos nunc, qui inter patrem - desilit in voluntatis ingerunt unitatem, interrogo, vini nanc per naturae veritatem hodie Christus in nobis, an per concordiam voluntatis. Si enim vere ver ὐbum caro factum est , de nos vere vcrbum carnem cibo Dominico sumimum, - quomodo non naturaliter manere in nobis existimadus est,qui de naturam carnis
410쪽
nostrae iam inseparabilem sibi homo natus assumpsi, & naturam carnis suae ad naturam aeternitas sub sacra mento nobis communicandae carnis admiscuit Ita enim
omnes unum sumus, quia & in Christo pater est,& Christus in nobis. Quisquis cr- go naturaliter patrem in Christo negabit,neget prius non naturaliter vel se in Christo,vel Christum sibi iness):quia in Christo pater & Christus in nobis,unum in his esse nos faciunt. Si vere igitur carnem corporis Christi Christus assiimpsit, & vere homo ille, qui ex Maria natus suit, Christus est,iabsque vere sub mysterio carnem corporis sui sumimus,& per hoc unum erimus, quia pater in eo est, & ille in nobis:
quomodo voluntatis unitas asseritur, cum naturalis per sacramentum proprietas,
persectae sacramentum sit unitatis.Non est humano aut seculi sensit in Dei rebus lo- ΤΠςndum, ncque per violentam atque impudentem praedicationem coelestium ictorum simitati alienae atque impiae intestigentiae extorquenda peruersitas est. Quae scripta sunt, legamus, & quae legerimus,intelligamus, &tunc persectae fidei ossicio fungemur. De naturali enim in nobis Christi veritate quae dicimus, nisi ab 'co discimus, stulte atquae impie dicimus. Ipse enim ait, Caro mea vere est esca, & sanguis mens vere est potus. Qui edit carnem meam,& bibit sanguinem meum, in 'me manet, & cgo in eo. De veritate carnis & sanguinis non cst relictus ambigendi locus: nunc enim & ipsius Domini professione, & fide nostra vere caro est,& v re sat is est. Et haec acceptatique hausta id efficiunt, ut& nos in Christo,& Chri-stus in nobis sit.An ne hoc veritas non est Θ Contingat plane his verum non esse, qui Christum Iesum verum Deum esse negant. Est ergo in nobis ipse per carnem & sumus in eo, dum secum hoc quod nos sumus,in Deo est. Quod autem in eo per sacramentum comunicatς carnis & sanguinis simus,ipse testatur, dicens, Et hic mundus iam me non videt: vos autem me videbitis, quoniam ego vivo, & vos vivetis: quoniam ego in patre meo, S vos in me,& ego in vobis. Si voluntatis tantum uni- tatem intel figi vestet,cu r gradu in quen dam atque ordinem consummandae unitatis exposuit, nis ut cum ille in patre per naturam diuinitatis esset,nos contra in eo pcr corporalem eius natiuitatem,& ille rursum in nobis per sacramentorii in inesse my-- sterium crederetur, ac si persecta per mediatorem unitas docerctur,cum nobis in se manentibus, ipse maneret in patre, & in patre manens, ipse maneret in nobis &- lita ad unitatem patris proficeremus, cum qui in eo naturaliter secundum natiuita-- ltem inest, nos quoque in eo naturaliter inessemus, ipso in nobis naturaliter perma- nente. Quod autem in nobis naturalis haec unitas,ipse ita testatus est Qui edit car- nem meam, & bibit sanguinem meum, in me manet, S ego in eo. Non enim quis in eo erit, nisi in quo ipse s ierit, eius tantum in se assumptam habens carnem, qui in suam sumpserit. Perfectae autem huius unitatis sacramentum superius iam docue-ra dicensSicut misit me vivens pater,& ego vivo propter patrem: & qui maducato 'meam carnem, & ipse vivet per me. Vivit ergo per patro, & quomodo per patrem
Viuit, eodcm modo nosser carnem eius vivemus. Omnis enim comparatio ad in-
telligentiae formam praesumitur, ut id de quo agitur, secundum propositum exe-plum assequamur. Haec vero vitae nostrae causa est, quod in nobis carnalibus ina nentem per carnem Christum habcmus,victuris nobis per cum ea conditione,qua vivit ille per patrem. Si ergo nos naturaliter secundum carnem per cum vivimus,ld est, naturam carnis suae adepti, quomodo non naturaliter secundum spiritum in se- patrem habeat, cum vivat ipse per patrem. Haec autem idcirco a nobis comi hem rata sunt, quia voluntatis tantum inter patrem & silium haeretici mentientes,unita-tis nostrae ad Deum utebantur exemplo, tanquam nobis ad filium, de per filium ad patrem, obsequio tantum ac yoluntate religionis unitis, nulla pcr sacrametum car--