De rebus Eucharistiae controuersis, repetitiones seu libri decem, quorum indicem sequens pagina dabit. Per Fr. Claud. de Sainctes episcopum Ebroicensem ..

발행: 1575년

분량: 856페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

461쪽

DE VERITATE EVCH ARISTIAE.

retiantur hoc laqueo, duo praetexunt. Distingunt de variis generibus coniunctio- se Mis num, de quibus alias. Distingunt etiam de variis modis prς entiae. Sic enim habct ui,

- Caluinus: Nos indigne grauant, ac si doceremus panem esse signum ab lentis cor Dila. -poris:quasi non articulate pridem commonefecerimus lectores de absentia dupli -ci,ut scirent corpus Christi abesse quidcim loco, scd spiritali participatione nos frui, - quia omnem distat iam superat eius virtus. Quum audimus ascensit in Christi, pro- istinus nobis in mentem venit eum procul a nobis remotum est e,&est etiam quoad in corpus & humanam praesentiam. Paulus autem admonet ita subductum se ille cor-- forali praesentia,Vt omnia tamen impleat, nempe spiritus sui virtute. Ego quamuis., substantia carnis animas nostras vere pasci fatear, substantialem praesentiam,quamis imaginatur Vvesiphalus,non minus hodie quam tum repudio. Beza vero ait: Hoc -Mrmo, neque istos Germanos intelligit qui vestris quoque in nos flabellis excita- V t- tur,neque vos ipsos transsubstantiatores quicquam amplius in coena Domini co--stituere posse, quam statuerit ex Dei verbo Caluinus, quamuis alium praesentiae &- perceptionis modum S vos & illi ponatis. Quum autem hanc alimoniς rationem, v- de qua nunc agimus, spiritualem esse constet, & quidem spirituali aeternae vitae de- ρο- stinatam,qui sit,ut spiritualis modo praesentiς non contenti, essentialem, praetcrea ., ipsius realem nescio quam prς sentiam ac manducationem, fidei analogiae ex dia- is metro repugnantem, adeoque prorsus alterasosita superuacaneamsbmnietis 3 Inis Heshussu inquit: Quatenus dicamus Christi sanguinem & corpus Christi abesse,iais antea sum testatus: Hactenus videlicet,ut sciamus nuc illa in coelis,& non alibi, nos - mis autem in terris & non alibi, & tamen virtute spiritus fieri, ut corpore & sanquineis Christi pascamur,quia fidei est praesentissimum, quod tanto locorum interuallo est ebri A. disiunctissimum. Alibi scribit:Abesse igitur corp us Christi & sanguinem tanto inia teruallo dicimus,quanto abest terra ab altissimis coelis. Ex his persi citur, tolli ab i--psis realem carnis Dominicς praesentiam: hscque conuincuntur,iana non ab ipsis ηρ Coenam accipi pro actione coelesti, quoniam in ista caro illa residet in substatia, in qua sedet in coelo. Propterea sicut non dubitant fateri in Coena tali realiter interes-I se corpus Christi,ita nihil ipsis imminet periculi, si etiam admiserint in illa naturaliter corporaliter adesse,quia etiam hoc modo coelo concluditur. At in terrestri Coe- iac- ω, na,ne quidem spiritali illo,ac sine re subsistente modo,qui a Caluini si is ponitur, derit, quoniam ubicunque est tali modo,aut sumitur,id totum essicientiae &actio--ἰδni fidei debetur. Atqui per ipsos actio fidei, quamuis ab homine prodea tame versatur in coelo, nec inter homines perficitur: idcirco nec fides praesentem Christum - . , inter homines sistit,aut capit. Nec suis distinctionibus Caluinistae declinant obiectam repugnantiam,quoniam non re vera, ac ne quidem spiritali modo, ex ipsoru sententia,caro Christi symbolis copulatur: quoniam fides carnem illam loco non Distimare dimouet nec actio fidei symbolis haeret aut insistit, sed ab ipsis tam longe recedit, quam est coelum a terra, & caro sta in coelo a pane 5 vino in terra. Quamobrem frustra de calumnia nos illi accusant quasi improbe a nobis iudicetur, nihil in Coz-na ponere praeter panem & vinum,cum ex scriptis & cofessis non magis Coenae admoueant carnem Domini, quam coelum ipsum. Frustra causantur a se signa vacua rebus significatis non reponi in Coema,cum tam sint ipsis vacua quam coelo ipso: m 'cum ex ipsorum sententia prius oporteat coelum nobis designis applicari quam possit caro Christi ibi affxa, re vera contingi, aut etiam spiritali modo per fidem.

Eiisne cael seri

MBIGUITATES ADVERSARIORVM DE RE QUAM

dicunt in Coenasumi, de modo stiritali perfidem. CAP. 2.

462쪽

s EXTA REPETITIO

Vr MADMODUM ex coenae dictione praestigias agunt Aduersi rij,ita alia omnia apud illos sero sunt incerta atque ambigua,ut ludificentur potius simpliciores,quam quicquam certi credant, aut definiant. Vulgo magnam sibi fieri iniuriam&calumniam con- 'ueruntur, quasi negent ucrum Christi corpus a fidelibus in coena

's sumi. De re sibi nobiscum optime conuenire etiam atque etiam testantur, sed de modo solo contentionem di controuersiam restare, nec tanti esse

modi diuersitatem,ut propter eum scindi debeat Ecclcsa, charitas & pax abrumpi, atque ipsi a communione ac fraternitate Christianorum repelli. Audies quidem confitentes, corpus Christi natum de virgine, paniam sub Pontio Pilato, atque alia in symbolo Apostolico contenta,a se in coena suscipi & comedi.Verum perspcctis de cvolutis eorum labyrinthis atque ambagibus, tandcm deprcheduntur non magis in coena corpus natum de virgine,ac passiim,quod ascendit in coequmsedetque ad dexteram patris statuere, quam si nusquam coena suisset instituta, ncc usquam seret, & quam si, ipsum corpus Christi numqua in luce prodiisset natu de virgine, aut nusquarn extitisset De quo fidem faciet quod ex Apostolo falso citant, Patres in lege veteri eandem nobiscum escam spiritalem manducasse, atque eundem po-c riisti tum spiritalem bibisse,n6sque in coena prae illis nihil amplius de carne Christi partis cipare, nec alio modo. Ex quo luce meridiana clarius colequitur, nihilo magis o nem illam a nobis delibari in coena, quam si omnino non fieret, uti nec tempore ' . . '' Patrum fiebat,ic quam si Christus nusquam in rerum natura extaret, nec unquam extitisset. Propterea ne quidcm secum consentiunt de re quam in coena velint ades.se,& prehendi. Saepe praedicant & inculcant,non aliud secosngere corpus Christi,

quam carneum ac natum de virgine,nec aliud se edere: sed cum premuntur, quod tale corpus ex eorum sciatentia exigat, ubicunque sit, Omnes suas proprietates corporis naturalis,quae nec in coena terrestri,nec in nobis esse possunt, cum dicitur ma-

dircari, nec in pluribus locis esse queat, ut pluribus in locis & in nobiis existat, ubi

coenam agimus: quod requiritur, antequam capi & manere ibi verc assirmetur. Et cum Aduersariorum aliae multae contradictiones c tenebris in lucem extrahuntur,

quibus ipsi praepediuntur,tum quatuor aut plures significationes alienas a corpore Christi naturali, aut ex his aliquam proserunt, atque ita se a contradictione expediunt. Vnus Caluinus nescius quo se vertat, aliquado inculcat, verissimum ChristiGUA. 4. I corpus a nobis capi. Scribit enim: His absurditatibus sublatis, quicquid ad expri- ea. - . - naen iam Veram substantialemque corporis ac sanguinis communicationem, quae iis. sub sacris coenae symbolis s delibus exhibetur, facere potest,libenter recipio:atque . . . in .s ita, Vt non imaginatione duntaxat, aut mentis intelligentia percipere, scd ut reipsa frui in alimentum vitae aeternae intelligantur. Aliquando tam clare id negat, quam assirmarat. Nam sinquit essicaciter dixi exhiberi corpus Christi in coena, non natu-

raliter:secundum virtutem, non secundum substantiam. Cum argueretur leuita-tis ac repugnantiae, se manere in eadem sententia iactat. Clamant aitὶ me esse iacorruptorem Augustanae Consessionis, quia negem nos in sacra coena participes fieri substantiae carnis & sanguinis Christi. Atqui plus centies occurrit in scriptis- meis, adeo me non reiicere nomen substantiae,ut ingenue ac libere prostear. Vbi -

que etiam admitto substantialiter nos pasci Christi carne & sanguine. Tripliciter

vero dicta sua contraria conciliat. Fatetur imprimis se aliorum communi more lo-

qui, sed aliter intelligere. Loquor ait vulgari more, sed intelligo substantia corpo-ris pasci animas nostras, ut vere unum esticiamur cum eo sita ut ipsi substantia cam

nili. nis Christi pasci, nihil aliud sit, quam habere consortium etiam spiritale cum eius substantia.

463쪽

DE VERITATE EUCHARISTIAE. O

substantia.Deinde participationem substantialem interpretatur per quandam analogiam, quod sicut ex panis substantia alimur, ita quaedam vis a carne Chiisti in

nos ciuuat, ad nos enutriendos invitam aeternam, non quod ipsa substantia ad A nos perueniat. Textus est : Sentio carnaliter nos feri carnis Christi participcs, M. δε--.., non quod sat carnalis quaedam mixtura, vel quod caro Christi e coelis elicita in . nos penetret, vel quod ore deglutiatur: sed quia non iccus animas nostras vivifi- Ex se stantia -cet Christi caro, quoad vim & essicaciam, ac panis vitasque substantia corpora is aluntur. Tertio contendit, virtutem illam, substantiam merito censeri, quia sit tim. m. quid abstractiim a substantia. Proinde ait, Vt e coelo ad nos penetret vita ex carne Christi: quae vis & facultas vivificandi non incommode abstractum aliquid a substantia dici posset. In eo Pharmacopolas, Medicos dc Coquos imitatur, qui

succum eliquaturna carnibus aut herbis nuncupant earum substantiam. Quaditum vero est, quid illa vis, &quid illud abstractum esset a substatia. An putaretur verum corpus substantiale de integrum, quod quodam defluuio sugeretur in coena,alterum ab illo corpore quod maneret in coelo,atque ita duo Christo Mngeretur corpora: An esset pars substantiae corporis siti in coelo, ita ut eius una pars ibi haereret quasi sex, de altera magis succulenta ad nos percolaretur per canalem Spiritus sancti,quem Caluinus cxcogitauit.Si posterius, inserendum esset substantiam corporis Christi diuidi, cuius portio coelo teneretur, de altera ad nos dcssueret, orpusque Christi sore consumptibile, ac tandem consumendum. Si enim per partes de guttatim distillatur,tandem diminuetur , ac prorsus consumetur. Eoque magis hae rationes presserunt Caluinu, quod de corpore Christi & eius accidentibus non aliter quam de aliis comoribus, ex naturae legibus voluit iudicari. Quae absurda vi G-- vitaret, corporis Christi substantiam iterum magis percolauit de eliquauit,atque a

corporali succo inspiritalem gratiam, vigorem de virtutem a carne illa destuentem ' L. illa immutauit,nihilque se alienu ab hoc sensu protulisse defendit, quoties corpus Christi de sanolinem in substatia seu natura nobis praeberi scripst,quonia inquitὶ etia Hieronymus duplicem carnem Christi de sanguine ex scripturis colligit, unaquae fuerit astixa cruci pro nobis,alteram de qua dictii sit,Nisi maducaueritis carnefiiij hominis, no habebitis vit in vobis:quasi caro crucifixa corpoream substantia existentem significet:quae vero praecipitur edi designci sola vivisi adi vim. In eum finem alij citat ex Clemente Alexadrino duplicem esse sanguinem Christi:alterum

carnalc,quo redepti sumus ab interitu, de altem spiritale,quo inquit Clemens via--α- cti sumus: hocque est bibere Iesu sanguine esse participe incorruptionis Domini. Ex CP-- is is ea intelligentia Caluinus haec habet: Abest Christus a nobis secundu corpus: spiri- loes is tu autem suo in nobis habitas, in coetu ad se ita nos attollit,ut uiuificu carnis suae vi-Qorem in nos traffundat,no secus ac vitali solis colore per radios vegetamur. BeZanominatim utrumque improbat,neque fert virtutem substat iam dici,aut asteri ta- 'tum essicacia corporis nobis communicari:attamen ipsemet bene perspectis rationibus nihil amplius ponit, eoque recidit omniu Caluini starii de Cinglianorum cO- senso. Sed rursus controuertitur, quid Caluino sit illa virtus, de essic cia carnis

Christi. Nam in illa contradictione ab Heshussio deprehensus, quod modo ipsam substantiam corporis, modo vicissim eius tantum essicaciam a nobis manducariasierat, non vult concedere idem esse essicaciam corporis Christi ac merultra με-- tum passionis. Ita enim se purgat : Cuius ambiguitatis me Heshussus conuin-

ocet Fatetur me asserere verum de substantialem essem carnis Christi, de sangui- Wi μά-ν-

nis potum. Sed si quis mentem meam perspiciat, me loqui de perceptione

Ameriti, fiuctus, essicaciae, virtutis, de potentiae de coelo defluentis. Hic vero,

464쪽

SEXTA REPETITIO

non in speculo, sed coram, persipicitur maligna eius insulsitas,dum virtute & pote-tiam cum merito &sructu comi sicci. Contra ipse Caluinus non ibium idem esse sa-tetur, sed probatriaec sane posset aliquod ostendere discrime. Eius verba sunt: Dili-- genter obseruandum est, potissimam ac pene totam sacramenti energiam in hisce verbis sita esse, Quod pro vobis traditur, Quod pro vobis funditur. Neque enim Christo rite vescimur, nisi crucifixo, dum ericaciam mortis eius vivo scias i appre- ..hendi nitis. Non facit sacramentum,ut Christus panis vitae esse primum incipiat sed in memoriam reuocat panem vitae esse factum,quo assidue vescamur,eiusque panis gustu &sapore nobis praebet,& ut vim illius panis sentiamus facit: pollicetur enim is nobis, quicquid fecit aut passiis est Christus,id ad nos vivificandos factu esse:dein-- de hanc vivificatione aeterna esse, qua sine fine alamur. Si qui de ut panis vitae nobis ianon fuisset Christum, nisi nobis natus & mortuus fuisset, nisi nobis resurrexisset, ita ianunc minime esset nisi eius natiuitatis,mortis,resurrectionis esicacia & fructus ref a terna soret ac immortalis. Quod totu clegater his verbis expressit Christus: Panis a quem ego dabo, caro mea est qua ego dabo pro mundi vita. Quibus haud dubie a innuit, litum nobis corpus ideo pro pane tuturum ad spiritualem animς vi tam, quia iain morte pro salute nostra exponedum erat Unde manifestum est,iuxta Caluinum, iacficaciam corporis Christi, quam pro eius substantia substituit nihil aliud esse quaessicaciam & meritum passionis. Interdum Caluinus peressicaciam illam, vitam intelligit, quae primum in essentia diuina resideat,quae prius in carnem Christi, pόω luc illam, clut per canalem, postea in nostras animas cssiuat. Dubitatur, an vitala in nobis sit eadem quae est in Deo & Christo, an alia.Nostra conditio non fert, ut eadem si, ne fiamus Dij per essentiam &diuinitatis vita in nobis ementialem, in nobis manetem, ut factus est Christus. Aliam ergo esse oportet, & creaturam, sicut ipsa etiam caro Christi, cuius vices in nobis gerit. Si creatura, quomodo tot in locis &personis, quae eius fiunt participes, habitare potest, & idem posse, ipsi carni Christi,a qua dimanat,non indulgetur 3 Sin non eadem omnibus vita distribuitur , sed singulis diuiditur, ut non eadem vita numero omnibus donatur, nec eadem numero caro Christi ex illa vita conseretur,aut dicetur. Aliquando Caluinus & Beγa,sicut & ipse Cinglius, essicaciam illa interpretatur pro diuinitatis ac Spiritus sancti potentia ac gratia,nos vivificantis ac renouantis. Na licet Caluinus interpretatione hanc notantiquam in Cinglio reprehcdat,quemadmodu capite Demanducatione spiritali recitabitur,nihilominus code serὸ relabitur, & peius errat, iacum ait,Ideo caro Christi vivificat,quia Spiritus sanctus vita, quae in ea residet, in ia

nos diffundit. Blasphemat Caluinus in Spiritu sanctu : quasi nobis passione Christi

impetratus no sit per se uiuificus,qui mox initio tota reru creatura fouit, & una cupatre ac filio omnia creauit & sustetat. Passione quide & merito Christi impetr tur Spiritus, sed interim aliunde vita non sumit, sea ex se regenerat nos,& vi sua vi- uiscat. Propterea Beeta pie magis ea de re sest ac scripsit,in hcc verba: Hic ergo se-quitur altera donoru species, eorum videlicet, quae a Christo nobis donata conse-runtur. Primu vita ipsa spiritalis ex Christi Dei &hominis carne in nos ipsius naubra .. promanas,cuius vi regeneramur,& sustetamur in vita ternam. Hic per vim ex car- ne Christi profluete, no aliud intelligere potest,quam Spiritu sanctu, cuius est propriu homines regenerare. Postremo,s Acuersarioru opinio sibi costare velit de imputatiua iustitia,sactis catione,ac renouatione, ne quid videatur de Osiadri dogmate sapere,de immanete intra homine iustitia Dei &vita,quod Salde execratur,obidque no solii de ipsa carne,sed deessicacia aut vita aut gratia in eoru animis nihil quicqda recipietur, aut haerebit, sed omnia perficietur per imputatione. Et hoc est sertasse,

465쪽

DE VERITATE E UC H ARISTI

fortasse, quod Caluinus&Beza innuunt,cum docent manducari Christum,cum noster fit, ac nostri iuris. Cui accedit quod ingenue fatetur Beeta,n , ad Ccena sic venire ut ex ea quicqua reportet,sed ut iam parta & acquisita obsignet, queadna odii capite de manducatione spiritali repetetur. Caluinus ite & BeZa, cum edere corpus

CDristi non aliud esse certius des niant, quam in ipsum sipiritaliter incorporari, &seri mebrum eius,tum re quae datur, & corpus quod editur,pro mystico accipere cogutur.Na corpus, cuius p ij sunt solum spiritaliter nacbia,Christus aute caput, est proprie Ecclesia,de quo ad Romanos , ad Corinthios agitur. Ex his planu fit,no de modomanducadi carne tantum quaeri,& dubitari, sed de re quae in coena accipitur neque quicqua certi de ea ab ipsis statui. Verti ne quide in tanta incertitudine eoru doctrina cu verbis Christi potest consistere. Na docent verba Christi de coena re significare,quae in ipse percipiatur,ob Idque sacramen tu esse signum significatiuu &cficax illius rei percipi edae. Christi vero verba non aliam re demolirant&significant, quam ipsum corpus Christi natum de virgine,ac passum. At cum tale corpus in nobis non recipi,sed manere in coelo affrinent, ipsa verba Christi no designabulcssicaciter id quod a nobis vere ac reipsa in Coena sumitur. Deinde quicquid illius corporis loco suffecerint,seu sit subflatia ab illo abstracta, seu quida vigor de qua- Der Q. litas, vel effcacia, seu corpus quodcunque praeterquam Christi naturalc, & in rerunatura exiliens, id non erit,quod Christi verba enuntiant, & cuius signum debet in . a, esse sacramentu. Nam cum verba ipsa demonstrent etiam,vt placet aduersiriis,tatum corpus Christi pallu: siue sacramentaliter,sive metonymice, siue alias figurate chriblide, cdemonstratio fiat,non significabunt substatiam abstractam, nec aliam quacunque qualitatem aut effectum, nec corpus mystichi: nec hoc sacramen tu erit illoru signuessicis,quia nullum illorii fuit pastum pro nobis.Nam pro corpore mystico corrus

Christi naturale passum fuit,& ipsi fideles pati utur: quemadmodum ait Apostolus se adimplere ea quae desunt passionibus Christi pro corpore eius quod est Ecclesia:

nec in efiicacia sola,vel qualitate,vel effectu,corpus Christi naturale passionem luit C. si ι pro nobis, sed in substatia de existetia naturali:atque ita oportet nobis comunicari, ne falsa sit verborum Christi significatio,& ne sacramentum mendax sit signum &fallax. otquot voluerint igitur Aduersari j affligat Christo corporii & ianguinugenera,tat sim naturale in substatiali existentia, qua pertulit morte pro naudi vita, promittitur, &demonstratur in coena nobis donari.Scimus qui de Hieronymu atquc alios ex scripturae phrasi propter varios modos existendi,ide corpus & sanguine, quasi diuersum dii linguere,ut alias disseruimus: sed retinet semper unica veram& substantiale existentiam, attamen per allia tionem ad ipsam alios de disseretes modos existendi declarat. Demus qualitates & cffectus nonnumqua substantiaru appellationibus efferri: Demus substantiam signa & figuras illam nominibus exornari: Nihilominus quoties apponuntur ea, quibus vera de essenti aliis existutia illaru explicatur, siue esse, siue solum signiscari ficantur, tum oportet in illo,& non in alio existentiae modo, illas accipi. Itaque etiamsi verbis Christi de coena tantum significaretur eius caro,tamen quia additur, Quam ego dabo pro mundi vita, sleu, Quod pro vobis datur, quae denotant carnis & corporis veri, atque essentiale exilientia, in qua morte subiit, non in alia existentia aut existedi modo capi debet,aut potest. Cum itaque assentiatur Aduersarij, oportere corpus & sanguinem Christi percipi, quatenus verbis Christi significatur, necesse fuerit sumi in vera atque essentiali existentia in qua signiscantur. Aut ergo vana ac falsa est Aduersarioru de sacramentis

regula,qua volunt exhiberi & recipi, id quod ab ipsis significatur de figuratur, aut no alla rem in coena praeberi,& a nobis excipi debet scribere, qua quae significatur,

466쪽

a coram alia.

S EXTA REPETITIO

& aliae omnes quas temere substituunt corpori Christi naturali,aut sunt alienae a re propria coenae Dominicae, aut ad ea cosequentes & accessori ut suo more Adue farij in omni parte doctrinae, principali depullo&deiecto, accessoriis toti immor tur & incunabul.Caeterum ut retinerent aliquam veritatis speciem,& de factamentorum significatione atque essicacia aliquam constantiam, cautiores Caluinistae perstiterunt in asserendo,verum corpus Christi a se percipi in coma, sed de modo litigari,quem nos corporalem esse praedicemus,illi spiritalem, quo nihilominus simulant re vera & in substantia corpus Christi a fidelibus suscipi,quasi eorum spiritalitas nihil de corporis existentia, praesentia ac perceptione detraheret. Olim qui- de omnium. qui s cripturas ac praecipuos fidei articulos violarunt de oppugnarunt, spiritalitra illa fuit tanquam commune asylum. Alexander & Hymeneus, pro reali& corporali asserebant solam spiritalem resurrectionem per fui em a Christianis iam acceptam: Sabelliani tres in Trinitate nominatos, non rcali existentia distingui putabant,sed quadam spiritali & intellectuali sola differentia. Ebioia,Cerinthus re Arriani ,Christum puram esse creaturam opinati, cum legebant filium Dei vocari, id quidem spiritaliter&per adoptionem explicabant. Arriani Patrem & filium itidem unum esse spiritali quadam unitate praedicabant, ut substantialem tollerent. Valentiniani Marcionitae, ut de Christi carne ac corpore scripturas effugerent , ipsi camem quandam spiritalem & imaginariam relinquebant. Nostro nocinscelici tempore, spiritalitas illa tantum promouit, ut beatorum sedes,atque his contrarios inferos occuparit. Cum enim Brentiani non aliam Christi ascentionem definiant fuisse quam spiritalem, nullas beatis sedes certas & coelos quam spiritales possunt statuere. Cum vero Caluinistae non aliter Christum ad inferos descedisse tradunt, quam spiritaliter in cruce, ubi animam eius terroribus & doloribus inserni per apprehensionem excruciatam imaginantur plane desperasse, nec alios inferos,nec alias poenas Inserorum inde decernunt, quam spiritales & imaginarias. Nec solum videas illos omnia Religionis Christianae sacramenta, ac serὰ dogmata, cultumque omnem in illam spiritalitatem dissoluere,sed se totos spiritales,quasi carnem exuerint iactare, &de particulari inspiratione gloriari. Verum Christo spiritaliter uti volunt pasti, an carnales atque animales esse desinant, facile licuerit ex fructibus carnis ac spiritus ab Apostolo propositis iudicare. Manifesta sunt inquitὶ opera carnis, quae sunt fornicatio, immunditia, impudicitia, limxuria, idolorum seruitus, veneficia, immunditiae, contentiones, aemulationes, irae, rixae, dissensiones, sectae, inuidiae, homicidia, ebrietates, comessationes. Fructus autem spiritus est charitas, gaudium, pax, patientia, benignitas , bonitas, longa-nimitas, mansuetudo, fides, modestia, continentia,castitas. Aduersus huiusmodi is non est lex. Qui autem sunt Christi, carnem suam crucifixerunt cum vitiis &concupiscentiis.Si vivimus spiritu , spiritu & ambulemus. Non essiciamur inanis in loriae cupidi, inuicem prouocantes, inuisem inuidentes. Utinam qui se prae aliis ipiritaliter Christo vivere gloriantur, spiritu Christi ambularent. Spiritaliter quidem per hypocrisin & fictionem aut psantasiam se alienissimos ostentant a fructibus carnis, sed realiter magno orbis Claristiam malo nullum praetereunt. Spirital, ter ac verbo ab omni immuditia 5: idololatria abhorrent,sed re vera nulli tam se uiunt suae libidini,nec hominu smetis ac propriae opinioni se addicut, quam spiritales illi,ut de aliis fructibus tacea,qui ab omnibus in illis coperiuntur: Spiritaliter fructus spiritus proferunt,sed revera fructus carnis pari ut, spiritaliter resormati, revera deformatissimi:spiritaliter Deo & Principibus fideles, sed re vera pervicacissimi rebelles: spiritaliter praedestinati, sed re vera reprobi, in veris inseris reipsa,no i

467쪽

DE VERITATE EVCHARISTIAE. 213

tum spiritaliter cruciadi: spiritaliter diuinae gloriae ac pacis publicae amatissimi ,sed .

re vera a quibus & propter quos nomen Dei blasphematur inter getes,& traquillitas publica perturbaturispiritaliter habentes speciem pietatis , sed re vera virtute ius abnegantes, cauteriatam ex sua spiritalitate habetes conscientia,sed revera omni flagitio prostituta & prostigata. Valetiniani olim cade planc impietate, qua no- 1να M.tistri spiritales se nominabant, quia sola fide S: cognitione expiari se de persci credebat ac redimi. Propterea nec baptismunecessariu ducebat,nec diuina mysteria per res quae videntur, peragi volebant,interim volutabantur in coeno carnis & flagitio,

aliisque peccatis impudentissime. Messaliani ab omni opere seriati, se itidem spuritales praedicabant,ac se sensu Spiritus sancti in se aduentum perciper sicut

iactant de omnibus in se sentire particulares inspirationes. Sec nec Aduersarij in q.d. mo. uno spiritalitatis significatu conueniunt: imo tanquam vulpeculae ad hanc velut ad ι latibulum se recipiunt, quod plures elabendi exitus praebeat, cum coruperuersum dogma intercipitur. nos interim tanquam sycophantas accusan i,& traducunt, quasi

imponamus eoru spiritalitati alium signi ficatum,de quo ne cogitarint quide. Spi- iv --irit aditas autem vel rem incorporea denotat:vel qualitate, vel modii rei etia corpo tW - reae spiritalem ac insensibilem: vel spiritus siue increati siue creati potentiam &achio necu corporis exclusione: vel finem atque effectu incorporeu & spiritale. Caro Christi, de eius maducatio, numquam a Catholicis Patribus dicitur spiritalis, ex priori significatu,sed contra carnatas & corporalis, quemadmodum in praecedenti Repetitione declaratu fuit. Caeteriὶm nonnumquam Augustinus & alij attendut in Christi carne rem spiritalem,qualitatem,& proprietate diuinitatis,cuius participationem vocant manducatione spiritalem ex primo significatu, & tum carne Christi spiritaliter edere, quando non participatur in sacrameto sola eius caro, sed una eius spiritalitas, siue cum editur usque aci participatione spiritus. Ex secundo sensu cis., is, is contra spiritalis ab illis affirmatur,& carnalis negatur, diciturque ab Augustino & brasti Paschasio atque aliis caro illa non carnaliter seu corporaliter edi, sed spiritaliter,

quoniam in sacramento nec est,nec editur modo carnali &corporeo, sed inuissibili, --. insensibili ac spiritalitata tamen ut maneat & manducetur vera substan tia corporis.

Ex A thanasio, Cyrillo, Augustino iam citauimus, eo pacto carnem Christi exi--stere, ac cibum fieri spiritalem: quibus adiunges haec pauca Ambrosj: In illo

- sacramento Christus est , quia corpus est Christi. Non ergo corporalis esca, o nui min- sed spiritalis. Corpus enim Dei, corpus est spiritale. Ex tertia intelligentia etiam spiritalem escam appellant Patres, eo quod Spiritus sancti opera ac virtute fiat & comparetur. Spiritalem quoque manducationem carnis Dominicae costituunt illi, quae a spiritu & animo exerceatur, de qua iam egimus, & postea susus agemus: sed non excludunt ab ea corporalem,sive substantiam corporis designet, siue etiam actionem corporis, quae cum animi operatione potest interuenire. Ex quarta significatione spiritalitatis, Euchyristiam totam, de ipsam in se carnem Christi, vocant alimoni am spiritalem, & non coloralem: quia quamuis etiam corpus reficiat, non tamen effectu corporali, ted spiritali ac super-- naturali. In eum sensum scribit Cyprianus: Manifesta est spiritalis cibi de com edit . . a.

-poralis distantia , aliud fuisse quod prius est appositum & consumptum , a --liud quod a magistro datum est &distributum. Ex e stus & finis discrepam, utia , AuFustinus tradit, Christianorum sacramenta esse omnia spiritalia, Iudaeo- δε πα--rum vero carnalia , & illa spiritaliter suscipi , cum unusquisque , percipit quo reseruntur, ut ea non carnali seruitute , sed spiritali potius libertate veneretur : ob idque sacramentum altaris a Patribus Sacrificium spiritale nuncupatur,

468쪽

esem caena, ra

ρω Christi, ει

sicut in Repetitione De sacrificio enarramus. Aduersarij seiritalitatem accomm dant aliquando pro opera & essicacia Spiritus sancti: ut cum manducationem spiritalem dicunt,quae Spiritus sancti omnipotentia viaientis toto coelo separata contingat: Aliquando pro re & actione spiritali, opposita corpori & rebus corporeis, ita ut & res ipsa,& modus,& actio, & finis, in spirital itat e consistant. Atque in tali significatu tota continetur Aduersariorum haeresis,quae tuetur Christi corpus non esse in coena terrestri, nec in ea sumi nisi spiritaliter, id est, ut non verum Christi corpus sumatur, sed quaedam res spiritalis ab eo defluens, nec a nostro corpore illa suscipiatur,sed a solis animis, ita ut spiritalitas illa tollat ab actione coenae & verum Christi corpus, & nostrum, sitque incorporeum totum negotium quoad rem& quoad modum. Aliquando non pro re spiritali, passive,ut in proxima signiscatione capiunt, sed active, pro animi apprehensione & operatione,quemadmodum intelligitur, cum praedicant a se spiritaliter per fidem edi corpus Christi. Aliquando non pro re aut qualitate spiritali & incorporea, sed pro re intellectuali,& quae in sola apprehensione consistat, illa phras utuntur: ut cum assimant corpus Christi tantum spiritaliter esse in coena, & luscipi .Prosectb quid ipsi tum significent, si diligenter consideretur,nulla nec natura corporis existens ab ipsis indicari cognoscetur,nec qualitas re vera etiam existens,sed purus mentis conceptus Mapprehensio,

& aliquid pure intellectuale.Non enim sentiunt amplius quicquam de Christo exi stere aut percipi, quam existebat & capiebatur, cum Patres ante natum Christum de ipso fide communicabant: cuius sola intellectuali praesentia & sumptione fruebantur. Ex tot spiritalitatis ambiguitatibus eadem sententia & propositio vera ac catholica esse potest, & eadem falsa atque haeretica, propter diuersam interpreta tionem & intelligentiam, quae spiritalitati attribuitur. Naturale Christi corpus in coena existere,& sumi spiritaliter, vetissime asseritur,si dictio illa dicit modum exinstedi corporis Christi,& modum sumendi.Corpus enim illud in coena modo spiritali consistit, ac spiritali modo percipitur: sed si spiritaliter rem corpoream & p

sentiam atque existentiam rei corporeae submoueat, & rem solum intellectualem apponat,au t non aliam rei corporeae quam spiritalem praesentiam & participatione relinquat,excludatque corporalem manducationem a corpore nostro,quia spiritaliter exponatur passive&active, ut oppositum rebus corporeis, tum dupliciter etiahaeretica est ac sacramentaria locutio: passive, quia rem omnem corpoream adimittactive &passue,quia actionem corporis,& corpus ipsum a participatione corporis Dominici repellit. Ex illa ambiguitate pleruque ludunt Aduersa ij,atque ingenue videntur profiteri,praesentiam & manducationem naturalis,ac veri corporis Christi in coena, spiritalem tamen, quas tantum modum carnalem existendi& man ducandi repudient. Cum increpantur, per spiritalitatem non solum modum negare carnalem,sed rem omnem corpoream abigere, substituereque veri corporis intellectualem tantum aut spiri lem quandam qualitatem atque incorpoream, quae solum a spiritibus nostris & animis capiatur:tum quidem ultro annuunt, carnem illam solius animi cibum esse & alimoni sed recriminantur nos de calumnia, quod falso ipsis impingamus, per spiritalitatem realitatem omne corporis auferri, quasi spiritalitas rem & substantiam secum perpeti nequeat. Propterea aliquando Aduersatij audent etiam in suis De coena sormulis,adiicere vere, reipsa, realiter, & se stantialiter, siue in substantia, corpus Christi nobis dari,& recipi,spiritaliter tamen& per fidem. Et in Consessione Pissiaci bblata spiritalitatem afferunt, non tollere veritatem, aut solam imaginationem ponere. Propterea Bera me hominem impetitissunum clamat, qui spiritaliter repertum in libris Caluini, interpreter intelle-

469쪽

DE VERITATE EUCHARISTIAE. hi

Gaaliter & per imaginationem, nulla rei veritate subiecta, cum spiritalitas rerum naturas non excludat. Prosecto si intra lineas illarum formularum consisterent, in eaque signiscatione retinerent, quam a Patribus didicerunt, ut spiritalitas secumferret carnis Christi substantialem existentiam in coena terrestri, & susceptionem,

ac modum tantum incorporeum adderet,sentirent utique cum Ecclesia Catholica, λά- , ... sed tum cogerentur telam retexere,& axioma reuocare, quo nusquam ullum cor- g pus etiam Christi in rerum natura manere poste contedunt, sine omnibus suis corporalibus accidentibus, quae mutari in spiritalia oporteret , ut in substantia cor- Meuis, ..porali soritaliter existere & sumi corpus posset. Sin voluerint nihil naturalium a cidentium immutati, saltem passive spiritaliter in modo corpus Christi non percipietur,quoniam inquam per ipsos, ne modus quidem existendi de corpore potest variari etiam per Dei potentiam. Proinde quandiu tenuerint corpus re vera seu in substantia participari,pro modo corporis ipsius spiritaliter, usurpare non poterui, ob idque verum erit spiritaliter, ab ipsis passive intellectum, rem corporis ac substantiam excludere. Quod si spiritaliter active capiunt pro suscipiente spiritu nostro,cum exclusiua corporis nostri,quod carnis Christi insciantur esse capax, ii cessarid conuincuntur per suam spiritalitatem, rem ipsam,substantiam, atque ex,

stentiam veram, dc sumptionem camis Dominicie etiam de coena abolere, ac nihil aliud quam quid prorsus incorporeum, pro Christi corpore in coena ac spiritibus suis ponere Imprimis est in consesso, nihil existens in coena ab Aduersariis statui aut sumi, nisi quod intra animum recipi queat. At ex ipsorum dogmatibus compus Christi nec admitti in animum nostrum potest, nec in eo contineri. Nam nequidein situm in Dei potestate volunt, ut a vero corpore Christi quantitatum di- ὼ mensiones ac proprietates naturales subtrahat, ut sine his vere extet corpus illust ri cimin' Itaque si re vera ac substantialiter ab animo sumitur, oportet ut in ipsum introeat cum dimesionibus de proprietatibus re vera, cum ipsisque in eo maneat,atque ita, ut non corpus animam contineat, sed anima corpus,& res spiritalis rem corporea, quod nemo cogitatione assequet uni md oporteret videri in anima, palpari, aliaque

documeta corporalia darc. Quod si non reipsa, quale ac quantum est in sua natura, corpus Christi in anima residet, non re vera & substantialiter ab ipsa excipitur. In eo enim suorum argumentorum proram & puppim reponunt Aduersarij, quod nec corpus Christi manere possit corpus, quin omnes proprietates corporis gerat de exhibeati Sin per fidem spiritui nostro insinuari & comprehendi responderint, nihilo plus agunt, quoniam fides naturam & proprietates corporis non immutat, ut re vera aliud sit quam patiatur eius proprietas. Non igitur fides essiciet,ut re ve- ν ά ..ra corpus existens,immittatur animae. Deinde si re vera percipitur etiam a solis ani- mutMnMur

mis nostris necessarib requiritur percipientes ipsum esse illi pr sentes re vera,& ip- sis etiam illud esse in praesentia: quia tum mutua intercedit realis praesentiae ratio &necessitas: quandoquidem nihil dici aut cogitari potest re vera praesens alicui, revera interim absenti, nec fieri etiam potest, ut aliquia re vera recietatur ab aliquo,

cui re Vera non coniungatur.Si enim re vera etiam sine locorum ullo interuallo no '' Uy V coniungitur, nec re vera recipi potest,quia prius adsit oportet quam recipiatur, de eo modo quo recipitur. Quare fuerit necesse, aut ibi esse revera animos nostros, ubi revera extat corpus Christi, aut contra. Si non nisi in coelo corpus illud in sub- Λ .a Misa is stantia ac reali existentia inuenitur, pari existentia couenit animos nostros eo tras

serri aut eodem modo corpus illud illabi animis nostris, dc ipss inesse: quod nus- Ρ, CDissi. quam sat scio, concesserint Aduersa ij,ne pluribus in locis, quibus separantur animi nostri,naturali & substantiali existentia,cogantur eadem praesentia corpus illud

. N iiij

470쪽

s EXTA REPETITIO

sistere. Restat ergo transportare animos nostros revera eo, ubi sedet corpus Ch isti, antequam ab animis nostris re vera capi dicatur Non sat isfacit,quod ad effugiucomminiscuntur Aduersari j de Coena coelesti, quasi iusticiat animos fide & cogit tione in coelum rapi & euehi,ut ibi amplectantur corpus Christi re vera ibi praelem. N. --, , Nam ct si vis ac virtus actionis illius coelos penetret, non tamen proprie ac re vera fidem re in coelo,sed in animis nostris peragitur, qui multo minus revera & reali existentia

raci, A degunt in coelo, quam illa actio: sed nec seiungiitur propter illam actionem a suis

corporibus re vera, quibus tenemur inclusi: ideo ni nilomagis copulantur corpori Christi, aut ipsum recipi ut re vera,seu reali ac substantiali praesentia. Propterea anima quoties cie coelo,aut de Christi corpore ibi posito philosophatur & contemplatur,non ibi est substantiali praesentia,sed tantum per operationem & effectum,qui nec loco dimouet corpus Christi,nec animas ipsas, ut unum sit in altero, aut sat prς- sens alteri reali existentia. Quod s per actiones fidei & contemplationis anima revera esceretur praesens rebus quas apprehendit, eodem temporis momento re vera pluribus locis adesset, in quibus versantur res quas Concipit: quod tam aduersariis videtur absurdum, quam idem corpus re vera simul pluribus in locis contineri. Quis Apostoli textum, Absens corpore, spiritu praesens vobiscum, explicabit de reali spiritus praesentia λ Si spiritus eius realiter cum Corinthiis erat, &realiter in corpore eius Ephesi absente, aut reali existetia spiritus eius duobus in locis agebat, aut illa existentia simul erat absens & praesens, aut aberat illo modo realis existemtiae a corpore Pauli,atque ita moriebat ut Paulus,cum viveret: quadoquidem mors nihil aliud est, quam realis ac substantialis animae separatio a corpore. Solent hic Aduersari j speciosis vocabulis veritati tenebras offundere. Annuut corpus Christi,

de animas nostras,toto coelo ac terra distare: at tame fingunt realem interuenire eorum coniunctionem, sed spiritalem,quam duobus modis interpretantur, per omnipotentiam Spiritus sancti,qui dissita nouit intime coniungere,&per sdem, quae res absentes praesentissimas facit: de qua sequenti capite. Sed ista verba sunt ac nu-M-s, gae'. Talem enim speculantur seri etiam a Spiritu sancto realem praesentiam & conasino m iunctionem,quae tamen res illis nihilomagis realiter coniungat,quam erant antea, ,-y, is , nec propid approΣimet,quam sit maxima distantia coeli & terrae. Non enim sic dum Aduersarios etiam per omnipotentiam Spiritus sancti nobis admoueri propius dicitur corpus Christi,quam coelum terrae,nec uos illi,quam terra coelo. Mirabilis profecto, aut potius phanatica realis coniunctio rerum prorsus ac longissime separatarum, & in lonsissima reali separatione omnino manentium, interim dum realiter dicuntur coniugi. Ex ea quoque consequitur realis & spiritalis, prorsusque phanatica carnis Dominicae perceptio, quoniam pugnant inter se realiter coniungi& percipi, ac minime realiter coniungi & sumi. Quod si distantia locorum non impedit, quominus res dissitas omnipotenti virtute Spiritus realiter coniungatur, igitur nec eadem distantia impediet, quominus eadem virtute essiciantur realiter praesentes,ut illo pacto coniungantur: quoniam rerum coniunctio,earum priorem exigit praesentiam.Non enim, sit uniuntur in spiritu, tanquam in tertio, propteres his, iati coniunguntur ii xer se, nisi earum debita fiat approximatio Ad realem autem prae r simia in sentiam,coniunctionem,& perceptionem,duo potissimum requiruntumVnum vir π ,- rei sit actualis existentia, atque os id res suturae realiter praesentes nequeunt assir- P maii-Abrahae Christi incarnatio spiritaliter tantum,& non realiter psssem erat, quoniam nondum actu extabat Christus. Desideratur insuper pr ter actualem existentiam, ut res secundum propriam naturam & substantiam isi exista ubi dicitur praesens,antequam realis praesentia defendatur & asseratur. Qua de causa res distan

SEARCH

MENU NAVIGATION