장음표시 사용
511쪽
nequeat,sicit tame hoc, quia totam verbi operatione suscepit. Corpus enim est, no- cuiusuis hominis, cuius caro prodesse quicqua potest, sed ipsius vitae de Saluatoris ianostri Iesu Christi corpus, in quo deitatis plenitudo corporaliter habitat, facere is hoc potest. Nam si mei, cum natura dulce sit, ea dulcia facit quibus immiscetur, nonne stultum erit vivisca verbi natura putare no dedisse homini, in quo habitat, vivificandi virtuteὶ Quas ob res caro quidem caeteroru omni u quicquam vere non iaprodest. Caro aute Christi,quia in ipsa unigenitus Dei filius habitat, sola viviscare iapotest. Spiritum vero seipsum appellat,quoniam Deus spiritus est,&, ut ait Paulus, Dominus spiritus est. Verba quae locutus sum vobis,spiritus de vita sunt.Totu cor- pus suum vivifica spiritus virtute plenum ostendit. Spiritum enim hic ipsam carne nuncupauit,non quia naturam carnis amiserit,& in spiritu mutata sit,sed quia sum- me cum eo coniuncta totam vivis cadi vim hausit.Nec turbari propter hoc decet. Nam qui Domino conglutinatur, unus cum eo spiritus est. omodo igitur caro sua unacu eo non appellabitur spiritus Huiusmodi ergo est quod dicitur, Putatis me dixisse uiuificum natura sui terrestre hoc esse corpus 3 Ego vero de spiritu &de vita terna locutus sum. Non enim natura carnis vitii cum reddit spiritum,sed spiri- tus virtus vivificam carnem essicit. Verba ergo quς vobis locutus sum, spiritus,ta est spiritalia &de spiritu,& vita, id est de vivifica & naturali vita sunt. AvCusTIN vs. Quid est quod adiungit, Spiritus est qui vivificat, caro non prodest quicquaZO Domine,magister bone, quomodo caro no prodest quicqua, cum tu dixeris,Nisi manducaueritis carnem meam,&biberitis meti sanguinem, no- habebitis vita in vobis An vita non prodest quicquam Z Quid est ergo, No prodest quicqua3 Quomodo scilicet illi intellexerui3Carnem quippe hic intellexerui, quo-- modo in cadauere dilaniatur,aut in macello ucditur , no quomodo spiritu vegeta-tur. Proinde sic dustu est, ro no prodest quicquam,quomodo dictu est, Scientia inflat Iam evo debemus edisse scientiaZAbsit. Et quid est,Scientia inflat 3 Sola sine charitate. Ideo adiunxit, Chai itas vero aedificat. Adde ergo,scientiae charitatem,& utilis erit scientia, non per se,sed per charitatem. Sic etiam nunc. Caro non prodest iaquicquam, sed sola caro. Accedat spiritus ad carnem: quomodo accedit charitas ad iascientia,& prodest plurimum Z Nam si caro nihil prodesset,Verbu caro non fieret, ut habitaret in nobis. Si per carne nobis multu profuit Christus quomodo caro ni- hil prodestὶSed per carne spiritus aliquid pro nostra salute egit. Caro vas suit. Quod habebat,attede,no quod erat.Spiritus est ergo qui vivificat, caro no prodest quic-quam. Sicut illi intellexerunt carnem, Non sic ego do ad manducandum carnem mea. Proinde verba quae locutus sum vobis,spiritus & vita sunt. Diximus, fratres, hoc comendasse in maducatione carnis suae,& potione sensuinis sui, ut in illo maneamus, desi se in nobis. Manemus aute in illo,cu sumus me bra eius: manet aute ipse in nobis, cum sumus temptu eius. Ut aute sumus membra eius,Vnitas nos compa--
sinat:vt compaginet unitas,quid fecit, nisii charitas 3 dccharitas Dei, Undeὶ Apostosum interroga. Charitas inquit Dei diffusa est in cordib' nostris per Spiritu lanctu, qui datus est nobis. Ergo spiritus est qui vivificat. Spiritus enim facit vitia membra. Nec viva mebra spiritus facit, nisi quae in corpore quod vegetat, spiritus inuenerit. Haec dicuntur,ut amemus unitatem,& timeamus separationem. Nihil enim sic debet formidare Christianus,qua separari a corpore Claristi. Si enim separatur a Christi corpore, non est membrii eius: si no est membru eius,non vegetatur spiritu eius.
Spiritus ergo est qui vivificat, caro non prodest quicquae Verba quae locutus sum a vobis, spiritus & vita sunt. Quid est, Spiritus & vita sunt Spiritaliter intelligenda sunt. Intellexisti spiritaliter 3 Spiritus de vita sunt. Intellexisti carnaliter Etiam
512쪽
DE VERITATE EUCH ARISTIAE. Σισ
- Etiam sic spiritus & vita sunt,sed tibi non sunt.
- Durum illis visum est, quod ait,Nisi manducaueritis carnem meam, A c. Acce--eerunt illud stulte,camaliter illud cogitauerunt,&putauerunt quod praecisurus eo M P .mysta-iet Dominus particultis quasdam de corpore suo,& daturus illis,& dixerunt, Durus γ' - est hie sermo. Ipsi erant duri, no sermo. Si non duri essent,discerent ab illo, quod il--lis discedentibus qui iemans crunt, didicerunt. Nacum remansissent cum illo disci-- puli duodecim, suggesserui illi tanquam dolentes illorum mortem, qui scandali sati sunt in verbo eius. lueautem instruxiccos,&ai Spiritus est qui vivificat,caro nihil
prodest. Verba quae loquor vobis, spiritus & vita sunt Spiritaliter intelligite quod
locutus sum. Non hoc corpus quod videtis, manducaturi estis,& bibituri illuni sania guinem,quem effusuri sunt qui me crucifigent.Sacramentum aliquod vobis com- mendaui. Spiritaliter intellectum vivificabit vos.Et si necesse est illud visibiliter ce- lebrari,oportet tamen inuisibiliter intelligi. Tunc unicuique erit vita,corpus & sensuis Christi,si quod in sacramento visibi- ,-1- - liter fumitur,in ipsa veritate spiritaliter maducetur, spiritaliter bibatur. Audiuimus enim ipsum dominum dicentem, Spiritus cit qui vivificat, caro non prodest qui quam,Verba quae locutus sunt vobis,spiritus & vita sunt. Planum est Augustinum spiritaliter intelligere modo diuerso in istis locis.Nam in priori sonat pro carnis dominicae spiritali dote ac proprietate, quae sit cum carne participanda a spiritu nostro, ut caro a nostro corpore in altero loco in duplici significatu capitur,pro tali participatione,& pro modo exiliendi insensibili.
DE C LAVSULA, NISI MANDUCAVERITIS, AN
Hpraecepti etiam infintibus,m cogat destiritali ese verba Christi accipere.
, VPERIORI capite in Sacramentarios dictum sit, quibus placet I apud Ioannem de esu camis Dominicae, quem in Coena Christus instituit,scribi, ipsumque non nisi spiritalem doceri. Nunc agendu de Luthetanis & Catholicis, qui ut se multis dissicultatibus expedi
rent, maluerunt manducationem in Ioanne promissiun spiritalem
tantum agnoscere,& inficiari quicquam ad Eucharistiam pertinore Ad posterius se impelli aiunt,quia non sit verissimile a Christo doctrinam de ali- U - , P quo sacramento tracli, & interea nullam vocem proferri, qua propria eius signa monstretur: cuiusmodi in Eucharithia numerantur panis, calix, benedictio, se, tactio. Addunt apud Ioannem homines ab externo pane& cibo, quem illi quaerebant tantum , ad spiritalem inuitati. Edere etiam atque bibere in sacra Coena mi . necessarib de externo esse oris intelligi, & panem ac Porum in propria significatione capi:apud Ioannem vero in figurata, & non nisi de intema manducatione V-surpari, quae salutaris sit,& quam qui sumpserint,vivent in aeternum,cum tamen sacrae Coenae sumptio, Apollolo teste, sit multis exitio. Respondemus in praedictionibus &promissonibus de re aliqua factis non esse nectile ut modus &spe-
cies vlla ex parte declaretur, sed sitis est ut ipsa rei substantia verbis idoneis c primatur. Quando Christus promisit Spiritus sancti aduentum , non praedixit quod repente serer de coe o sonus , quod apparerent dispertitae linguae tan- quana ignis. An qui a signa praenuntiata non fuerunt, ideo non egit Christus de Spiritus aduentu, qui per haec signa ostensus est 3 Christus etiam in hoc capite de . resurrectione promittat:Et ego reluscitabo cum in nouissimo die.An quia speciem
513쪽
& modum excitationis per vocem Angcli, & rubae sonum non expressit, idcired de vera corporum resurrectione non loquiturisin ipsAn resurrectionem credimii, hie promittam, quamuis resurgintium conditio ab Apotiolo descripta non insinuetur, cur non cita persuadebimur manducationem carnis, quae in Coena fit, hic promitti, quamuis sacramenti species nondJgncturi Insuper quamuis nulla cogat necessitata, vi in pr dictione futuri doni species sacrametales, aut alia clusinodi signa nominen tur, tamen si verba & secta de Ioannis capite cum historia Cinnae conferamus, ut an ira contulimus,fatebimur neq; de signis plane actu silenti u. Absurdu vero est, cum Coena constet rebus de signis,cumque res ipsae pluris aestimari debeant quam signa, ut negetur de Eucharistia mcntionem fieri, quia de signis taceatur, & interim non attendatur,quod de rebus ipsis, esu δ potu carnis ac languinis mali tam significii, ter disieratur. Falsum est sic homines avocari ab externo cibo ad spiritale,ut spirit,
liς ille, ut eius manducatio,nullo modo este quot exterior, Cum praeter internam exterior res &cius usus,tam ad moriem quam ad cibum tantorere commendetur. Qua de causa falsum quoque est,edere, babcre, atque alia tantum hic de intemis Detionibus praecipere,aut monere.Nec panis dictio etia omnibus in locis apud Ioan nem figurate ponitur, sed proprie pro cibo quocunque,siue inlcmo,siue externo, non oro figura panis. Annuimus ramen no pro materiali aperte commemorari, docile sub indicari,panem proponendum in Coena,non pum fore,sed carnem prius faciendum , seu in carnem vertendum. Concedimus solum esum salutarem camis
a Christo promitti,usque ad participationem spiritus, S cum eo fructu,ob quem Christus Eucharistiam instituit. Non enim dedit, aut iesam instituit, ut indigne
1 DubIS. s. in comederetur sua caro: quia sicut apud Hysichium ci , sanctificationis causa, non p contaminationis,proposuit situm mystcrium. Non ergo mirum,si Christus eum finem spectans, vitam aeternam edenti carirem suam polliceturmec mirum, si h mines ea abutuntur in contrarium filicua & usum, sua culpa & vitio, quos de hoc
postolus commonefacit. Post verisimiles illas coniecturas doctissmi quique claus iam seligunt i si manducaueritis camem fili j hominis, & biberitis eius sanguinem, ..
non habebitis vitam in vobis.Eam nec Eucharistiae, nec manducationi carnis, quae in ipsa perficitur, accommodari poste contendunt, quin errores intolerabiles c
Emm n aceruet & confirmet. Iana certe magnas turbas in Bohemia, atque uniuersa Eccl
stata, si. a,peperit de communione sub utraque specie,cii in utramque appareat sine exce- ε . ptione praecipere. Eadem Patres videtur in abusum de Eucnaristia paruulis distri
Duenda conieciste,cuna omnes illa constringat,ac neminem eximat. Eadem quoq;
interminatas ac periculosas quςstiones subministrat de necessitate sumendet Eucha
rillic etiam antequam fuisset instituta,indispensabiliq; prccepto ad eius sumptione,
si desideratur vita,de baptismi mutilitate,quiem eneruat, quas ad vitam & salutem sine Eucharistic perceptione non sussciat. Quod si quid de verborum rigore rei
xatum fuerit,insidiatur alij,ut eodem iure de regula,Nisi quis renatus fuerit ex aqua is& spiritu sancto,non introibit in regnum Dei,quodcunque placuerit, relaxandum suadeant & extorqueant. Proinde lonse satius esse plersq; docti admonent, ut Ioan . nis caput intra spiritalem escam contineamus, quam tot difficultatibus prepedia mur. Nos vero arbitramur longe conuenientius sensum literet cum Ecclesia, in quo consentiunt Patres,retinere, ac postea videre, an sorte uspiam in applicatione huius sensus & clausule etiam a quibusdam Patribus, & a recenti otibus peccatum fuerit.Peccarunt autem in applicatione maxime, quicunque existimarunt diserte a. Christo hic imperati utramque speciem Eucharisi1K, cum tamen ipse tantum prς scribat de vero esu&potu carnis ac sanguinis sui, nec modum attingat. Ideo non
514쪽
promulgauit, nisi in pane maducaueritis carne fili; hominis ,de biberitis in vino G-guinem eius, no habebitis vita in vobis: sed nude ac simpliciter rem ipsam proposuit. Oratio sane quaelibet secundum subiecta materiam accipiuda est,potissimum apud Ioanne, qui verba ac syllabas librat, ita ut nihil desit, aut superfluat pro re qua
tractat. Quado itaque de rebus cotentis sub forma sacramentoria narratur,ut in coena,manducare corpus,& bibere sanguinem, signiscat distinctam illam rem sub diuersis formis perceptione: Quando autem de solis rebus,& non etiam de modo de Arma doctrina datur,ut fit apud Ioannem, tum satis est,ut res ipsis Per corporis ministeriti ab anima percipiatur,siue id perficiatur sub utraque, siue sub altera specie. Deinde sic ad res in sacramento sumendas obligamur, ut cum illae tam sub duplici specie vi consecrationis, quam sub una sola vi concomitantiae ad suat, obligationi satisfieri queat,vtrouis modo carnem de sanguine Domini sumamus. Etenim manducare & bibere in una siue panis siue vini specie, non minus fieri potest, quam Apostolus scribit se & lac in potum Corinthiis dedisse, de eum de lacte gregis ma- ducare,qui gregem pascit. Nam ut sub eade lactis specie modo quod in lacte solidum est manducari, modo quod liquidii est bibi de potari affirmatur: sic sub eadem
panis specie tum Christi solida caro manducari,tum eiusdem liquidus sanguis bibi recte cessebitur realiter de spiritaliter, praesertim quoties qui comunica de de cogitatione suam in sanguine Domini etiam sub specie panis praesente dirigit. Unde Irenaeus, Cyprianus de Augustinus indiffereter praedicat, edi de bibi sanguine,cuius . e sum lex pronibebat. Et hoc totu quod in Ioanne docetur,ad hoc valeat,dilectissi-
edere sanguine in sacrameto, s atim post vocat maducare de bibere cunde quoniasub eade specie ederetur de biberetur. Propterea sertasse Christus esu carnis de potu sanguinis conseri cu Mannae unica specie,quae omnis saporis praeberet suavitate: dc idem esse ait,carne comedere ac sanguine lugere, quod ipsumet Christu edere: id quod sub alterutra specie cosequimur. Qui enim dixit, Qui maducat meam carne, de bibit meu sanguine,habet vita aeterna:idem alio dicendi genere extulit, Qui mi- ducat me,ipsc vivet propter me, de qui irraducat hunc pane, vivet in aeternuivivi si edere de bibere ad distinctas species volumus referre, Pari ratione intelligamus to- tu Ch ristit in carne de sanguine sub una maducationis specie sumi,cum eode fructu de effectu. Quapropter Ioannis litera nulla de specieb' mentione facit,sed de rebus, quae vel sub utraq;,vel sub alterutra specie recipi uturnut tacite sic alludit ad maducationis modu de species,ut satis insinuet totu Christit,de carne eius ac sanguine sub alterutra percipi.Nec si ferretur praeceptu de utriusque speciei sumptione, sequeretur tame omnes eo teneri, quemadmodu statim de in Repetitione De comunione sub altera specie disputabitur. Quod si nonulli Patrii ad utraque specie esum camis de potu sanguinis cupidius adaptariit,sinamus eos in hoc aliquid sumani passes esse in applicatione madati diuini. Praeterea generalitas praecepti, quo decernitur vita non habenda sine manducatione carnis Christi, alios induxit ut ad solii spiritalem esii torqueret prcceptu,cu is sel' appareat esse necessarius ad vita, nec ad sacrametale omnes possint obligari,quadoquide plerosq; ittas aut necessitas excuset:alios impulit ut omnib' crederet necessaria Eucharistis perceptione, nec ullam exceptione admitterent ne quidem infantium de lactantiu Priores a sensu textus de applicatione aberraru posteriores in applicatione excesserunt modu. Licet enim de spiritali esse madetur,no tame solo, de licet omnes inuoluat,ac nemine excipiat, no tame omnes indiffercter ad utruque esum alligat,sed pro cuiusq; cbditione ac necessitate.
515쪽
si Certe cum adulti vix in vita spiritali & cum Christo diu permanere queat. nis Eu, iuvi,' charistiam digne frequentent: sicut obligantur ad vitam in te continendam, ita obligantur admodum perseuerandi in vita,&amissam recuperadi. Ideo Cyprianus' ait:Timendum est & orandum, ne dum quis abstentus separatur a Christi corpore, 'C, s hq W- procul remaneat a salute, comminante ipso de dicente, Nisi maducaueritis carnem OH1hi,ia. iiiij hominis,&c. Chrysostom us resert Claristum frequenter in nrysteriis versari,&demonstrare, omnino necessarium esse ut corpus comederent. Cyrillus vero pro--
clamat:Sciant baptisati homines,& diuinς gratiae participes facti, si rarius in Eccle- siam proficiscantur,& longo temporum spatio per simulatam religionem mystice communicare Christo recusent,ab aeterna se vita procul depellere. Qua de causa in - - .eq. s. primitiua Ecclesia, ilico post baptismum ad Eucliaristiam deducebantur, sicut ex justino,Cypriano, Ambroso, Cyrillo Hierosolymitano, atque aliis pater,ut vita in
,. baptismo parta conseruaretur. Quinetiam quotidie perscuerabant comunicatio- cI ne d fractione panis, ex isto praecepto ac prccepti fine incitati,quemadmodum flatari ista,' ciendum monent sere antiqui omnes qui commentantur, Panem nostrum quoti- propter -- dianum da nobis hodie, quos alibi recensuimus de quo Ambrosius,quem ad vCrbum linitatur Augustinus, Accipe quotidie quod quotidie tibi prosit. Sic vive, ut-
μινι . de quotidie mercatis accipere. Tu audis, quod quotienscunque offertur sacrificium, is mors domini, resurrectio Domini,eleuatio Domini significetur,& remissio pecca-toru, dc panem Illum vitae non quotidianum a flumis. Qui vulnus habet, medicina
requirit. Vulnus cit, quia sub peccato sumus. Medicina est, coelelle & venerabile sacramentum. Propter illud Nisi manducaueritis, primi quoque Christiani periuculosum credebant sine Eucharistiae viatico de hac vita decedere, & poenitentibus atque praecisis de Ecclesia indulgebatur frui Eucharistia in mortis articulo, ne ipsis via vitae intercluderetur. Ac ne quidem infantes ab hac generalitate praecepti secludebant, quibus statim a baptismo collatam Eucharistiam legimus apud Dionysum magnum, Cyprianum,atque alios,etiam in Ecclesiis Occidetalibus usque ad tempora Gregorij Magni. Nam Romae vetus eius Missale ostenditur,ubi in publici baptistat ritu pridie Resurrectionis Dominicae, de paruulis inscritur, ut statim
dis i. -- post baptismum, si opus sit,iac de nutrice fugat,antequam apportentur ad Eucha- 'f' tilliam. In Ecclesiis Graecorum modo paruulis pendentibus a collo matrum Eucharistiam comminutam & permixtam sub utraque specie impartiuntur, sicut hisce oculis vidi, & Thomas suo tempore fustitatum narrat. Tantam diligentiam su- Q mendae, atque omnibus dandae Eucharistiae, non in alio loco fundabant, quam in quo Christus promulgauit, Nisi manducaueritis carnem fili j hominis,non habebitis vitam in vobis: quo teneri etiam paruulos atque omnes Augustinus ita contendit, ut miretur Pelagianos ausos pueros excipere. Sic enim disputat: Auferatur dubitatio : Dominum audiamus, non suspiciones , coniecturasque mortalium. 'meri ,.M. 1ο. Dominum audiamus, inquam, non quidem hoc de sacramento lauacri dicentem,
i I. sed de sacramento sanctae mensae suae, quo nemo rite nisi bapti fatus accedit, Nisi manducaueritis carnem fili j hominis,& biberitis eius sanguinem, non habebitis vitam in vobis. Quid ultra quaerimus Quid ad hoc respondere poterunt,nis pertinacia pugnaces neruos aduersus constantiam perspicuae veritatis intendantZAn vero quisquam etiam hoc dicere audebit, quod ad paruulos haec sententia non pertineat, possintne sine participatione corporis huius & sanguinis in se habere vitam, quia non ait, Qui non manducauerit,sicut de baptismo, Qui non renatus fuerit,sed ait, Si non manducaueritis, velut eos alloquens qui audire de intelligere poterant, quod utique non valent paruuli 3Sed qui hoc dicit,noaticndit: quia nisi omnes ista'
516쪽
sententia teneat , ut sine corpore de sanguine si ij hominis vitam habere non pos. sint,frustra etiam aetas maior id curat .Potest enim, si non voluntatem, sed verba lo- quentis attendas, eis solis videri diruim, quibus tunc Dominus loquebatur, quia non ait,Qui non manducauerit,sed , Nisi manducaueritis. Pelagiam sine baptismo paruulos non ingressuros regnum dicebant, quia scriberetur, is quis renatus suerit: attamen sine Daptismo vitam assequi posse. Augustinus respondet, duplex Nisi in scriptura haberi de duobus sacramentis: atque ut sine priori,quod est de bapti mo, assentiebantur non Obtineri regnum, ita assentiendum sine posteriori, quod est de niens a & corpore Domini, non poste perueniri ad vitam: Proinde paruulos
sine sacramento corporis Dominici non habituros vitam ex puris naturalibus, ut opinabantur Pelagiani. Hic oritur controuersia de Augus lini & aliorum Patrum sententia,an ita existimarint praeceptum,Nisi manducaueritis,Vniuers os etiam pam Gisuulos inuoluere,ut ad obtinendam vitam oporteret ore proprio pasci Euchari ilia. 8ρ 1 t 'M 'Videntur superiora verba eo inclinare. Verum quidem, Augustinum,Innocent tu, Eusebium Emissenum,atque alios,qui contra Pelagianos decertarunt,tanquam in- ρο- ip 'dubitatum ponere, neminem posse ad vitam peruenire sine participatione sacrame-ti Eucharistiae, de reali sumptione carnis Dominicae, neminemque capaccm huius it Vorem
rei,nis iam baptisatum de incorporatu Christo. Pelagiani vero & sine baptismo,& sine Eucharistia, ex puris naturalibus asserebant paruulos vitae aeter partici- - α
pes fore. Patres hoc fieri posse negabant, quia nulli promitteretur vita, niti susci-ῖieti Eucharistiam, de Eucharistia nulli permitteretur nisi bapti fato. Ex quo sequeatur, nulli vitam patere sine baptismo,& nisi iam baptisato, atque Eucharistiam
sumeti .Qaeritur,an personalem sumptionem Eucharistiae cuique etiam infanti necessariam tum Ecclesia pronuntiarit. Certe pronuntiasse contra Pelagianos sub Innocetio primo apparet,ita ut contra Pelagiani mutire no auderent, quemadmodu. ex multis locis Augustini cui iacit ex nostris doctissimus Espencanis, & Augustino longὸ pollerior Rodulphus Ardens, Guillelmi quarti Aquitaniae ducis concionator, necessitatem illam etiam suo tempore creditam cofirmat, in verba, Itaque epu- lemur, ubi sic loquitur:Monemus & vos, charissimi, ut Omnes pariter epulcmur e pulum animabus nostris necessarium. Scriptum est enim, isi manducaueritis. Vn-
. de statutum est, ut pueris mox baptisset is saltem in specie vini tradatur, ne sine necessario discedant sacramento.Et quid si discedant, numquid damnabunturiNon, fratres mei,quonia in fide,etsi non sua,tamen Da trinorum saluabutur. Duo quippὸ sunt modi manducandi corpus Christuvnus sacramentalis, alius spiritalis,&c. Credibile est etiam tempore Augustini inter Catholicos discussam illam de facto ne cessitatem sumendae Eucharistiae, propter paruulos & adultos legitime excusatos: ubi video sane Augustinum in hac quaestione in utramque partem excessisse modum Nam quoniam praeceptum, Nisi manducaueritis,duplicem manducationem carnis Dominicς amplectitur,realem,atque eius fructum,quo spiritalis esses costat: Augustinus contra Pelagianos adeo seuere realem manducationem exigit, v t sine ea nullum alteri locum relinquat, ut praecepitasatisfiat. Contra, in Donatistas ita spiritalem urget, ut solam videatur agnoscere ad expletionem huius praecepti, & re vera comedendum corpus Christi, ac realcm prorsus contemnat, quemadmodum postea capite De Patribus legetur. Verisimile est tum temporis Augustinum admonitum, moderationem adhibuisse, ac media via ingressum esse,
ut praeceptum quidem intelligeretur de utraque manducatione, & ad finem salieni utriusque omnes in dispensaSiliter obligaret, qui est uniri & Christo incorporari: quo adepto excusari a praecepto,quibus deest potestas & contemptus, quonia per-
517쪽
ueniret eo quo tenderet praeceptum, a quo eximi aequum esset per incapacitatem& impotentiam, quam suppleret communitatis corpus,cuius membra efficerentur
per baptismum. De omnibus itaque alioqui a reali perceptione Eucharistiae im-MLotaim peditis Augustinus , cum agitaretur quaestio de inlantibus, ita loquitur : Nulli - aliquatenus ambigendum tunc Vnumquemque fidelium corporis sanguinIsque is i. Dominici harticipem seri, quando in bapti sinate membrum Christi essicitur, nec . alienari ab illius panis calicisque consortio,etiamsi antequam panem illum comedat, & calicembibat, de hoc seculo in unitate corporis Christi constitutus ab .scedat. Sacramenti quippe illius particitatione ac beneficio non priuatur, quando ipse quod illud sacramentum significat, inuenit. De paruulis vero ista docet: Testimonio diuinorum eloquiorum dilucidissime apparet, nec praeter Christi societatem, ad vitam,Calutemque aeternam nosse quenquam hominem peruenire. Numquid enim illud ambiguum est, Nisi quis renatus fuerit ex aqua&spiritu sanino, non potest introire in regnum Deil Numquid etiam illud, Quia nisi manducauerint homines carnem, hoc est participes fuerint corporis eius, non habebunt vitam 3 His atque huiusmodi aliis, quae nunc praetereo, testimorius, diuina luce clarissimis, diuina aut horitate certissimis,nonne veritas sine ulla ambiguitate proclamat, non solum in regnum Dei non baptisatos intrare non posse, sed nec vitam aeternam posse habere praeter Christi corpus, cui ut incorporentur, sacramento baptismatis imbuuntur3 Sicuti etiam paruulos,quandiu sunt in corpore credere aliorum corde & ore, ita oportere comedere corpus Christi, & sanguinem bibere realiter ac spiritaliter, videtur Augustinus docere. Quamobrem nonia, - .c. arctat praeceptum ad spiritalem esum extra Eucharistiam : sed non nisi de realixodi, i. D. in ipsa, ipse atque alis contra Pelagianos exposuerunt salioqui concideret tota Q- ipsorum ratiocinatioὶ nec bapti sinum probassent necessarium infantibus & adultis
ad sumendam Eucharistia,quia ad spiritalem non baptismus,sed fides desideratur, quae sine baptisimo adultis adest, & patribus adfuit, eosque Christo incorporauit, ac spiritalem carnis eius esum ministrauit sine baptismo. Quinetiam in plerisque S , I sentit Augustinus, res sacramentorum,ut est uniri Christo & Ecclesiae, praecedere,, Misvsa interdum ipsa signacula & sacramenta, quanquam necesse sit postea eadem signa-η--. cula spbsequi,ut in Cornelio Ceturione,&aliis. Ideo non de spiritali maducatione textum, iii manducaueritis, allegarunt Patres contra Pelagianos, sed de ipse Eucharistia,&reali perceptione,quae sola necessarib bapti sinum antecessisse postulat, ut ex Augustino audiuimus, quo exterius incorporemur, & nascamur in Christo, antequam exterius alamur de ipso. Pluribus in locis Augustinus eande textus illius GA. i. Urget intelligentiam,& baptismi necessitatem, ut eo quo comparat iam credentes cathecum enos & baptisatos Christianos,ut illis Christu veru Manna,no se edenducommittere dicat,sicut istis:quia illi quamuis fide abundent,non tamen mare transierunt, baptismo senisti sunt ut isti: quod de spiritali filsum foret, ob Idque de v
u.i. ro ac reali in Eucharistia capi debet. Quinetiam propter illum textum memo--rat Eucharistiam vulgo in Astica ex Apostolica traditione vocitatam vitam,&baraonira cre- ptismum salutem, qua perueniretur ad Eucharistiam,vt ad vita.Idem in Pelagianos
sm μ' η' argiumentsi tract at Eusebius Emissenus, atque ait: Quid adhuc de illa duplici sp acie inquirere debeas , ipso Domino attestante cognosce, Nisi manducaueritis carne fili j hominis,& biberitis eius sanguinem, no habebitis vitam in vobis. Quod testimonium contra Pelagij blasphemias euidentissimu ac validissimum est, qui as serere arrepta impietate praesumit, non propter vitam,sed propter regnum coeloria, bapti sinum paruulis conferendum. Sub his enim verbis,quibus Euangeliu pronu-tiat,
518쪽
tiat,Non habebitis vitam in vobis, aperte intelligendu est,quod omnis anima in nere baptismi vacua,no solum gloria carcat,sed & vita.Porro Augustinus post Cyprianum S: Origenem,ex prςcepto Nisi manducaueritis, probat imperari Christia nis potum sanguinis, qui Iud is intercidebatur,non utique spiritalis potus, qui etiaIud is permittebatur,sed realis-verus. Ex quo liquet,quo in significatu prcceptu cum aliis Patribus acceperit.Cςlcrum quonia apud Ioanne Clitii tus dissuit de vera manducatione carrus luet,&de spiritali eius duci essectu&fructu dignet manducationis annectit, propterea Augustinus aliquando duplice came Christi considerat,substantiale,cuius esus in substantiς sumptione consistit, & spiritalem, propter spiritum hqrente carni Christi, qui participatus reddit participes Unam came de unucorpus cuin Christo,non reale&sullatiale, sed spiritale ac mystichiildeb aliquando vocat unitate illam, corpus Christi,&in unitate este, idcin ac participare de Christi morem ricorpore,mystico scilicet,vel de vero, spiritaliter, seu quoad participatione spiritus. Aliquando loco duplicis carnis & corporis substituit duplicem modii sumendet ve-
carnis Dominic ,realem,&spiritale: qui posterior si dcficit,negat in veritate percipr carnem illam,non quia non realitas eius & natura sumatur,sed quia non percipitur, nec cedit simenti in veritate,qualis est in se,scilicet spiritalis .Propter hoc multi
difficultates incidunt in Augustini libris, quasi prςsentem clausulam ad modu tum spiritale flectat, de quibus capite de Patribus circa spiritale esum in hac Repetiatione. Ne autem longius digrediamur, recte cum aliis Patribus vidit Augustinus praeceptum Nisi man)ucaueritis,ad omnes etiam infantes de vera ac tegi participatione camis Dominicae in Eucharistia serti &extudi, sed re maturias deliberata,melius tadem quam plerique alij applicauit,cum a personali perceptione excusari sensit,quiboes digne percipi edi deerat requisita capacitas, aut quibus no aderat oppor- stunitas,quorum vices suptlere,& pro ipsis edere,ctiam realiter iudicat alia membra
corporis mystici& Ecclesiae, quae reipsa Eucharistia fruitur,&cui per baptismum
inseruntur.Nam quemadmodu caetera neces laria, ut est fidei c5fesso,inu ocatio nominis Domini,& dilectio Dei ac proximi, per alios explentur pro infantibus,&aliis incorporatis Christo,qui sunt eiusdem corporis inebra, participesque illos faciunt omniu timcntiu Deum,&custodientiu madata cius, quia comunio sanctoru est in Ecclesii a Scriptum quide est, Qui no crediderit, condemnabitur. Attamen infantus
non crediit,& silui fiunt,quia illis prodest fides aliena, quibus per sacramentum baptimi incorporatis omnia illa c5municantur,quq sunt Ecclesiae Dei. Queadmodii igitur infantibus aliena fides,ita & es iena perceptio Eucharistic prodest. Ac quemadmodu prcceptum de habenda fide generale est,licet infantes per ςtatem nequeat credere,ita prcceptum de edenda Eucharistia in genere profertur,licet infinies actu aliquo spiritali non sint capaces edendς Eucharisti . Qui ergo volunt praeceptum
Nisi manducaueritis,nullam actione edendae Eucharistiae,siue inre,siue in voto, praescribere,ne infantes a vita aeterna excludat,pari modo dicendum erit verba Oui non crediderit, c5demnabitur,nullam actione fidei mandare, ne infantes condem-nctur. Vt igitur adulti tenentur credere actu proprio, licet infantibus sufficiat habitu proprio per sacramentum baptisini acquisito, & achii alieno credere,sic etiam princeptum Nisi mand urauerita, adultos iudet,si suppetit potestas,ut actu proprio sumant Eucharistiam, licet infitiatibus sussciat effectu per baptisimum acquinto, & istu alieno Eucharistiam percipere.Nam in sacramento baptismi, & in habitu fidei tunc infitis,compreheduntur&spes,& charitas,&perceptio Eucharistiae, S inu catio nominis Domini,& obseruatio mandatorum,& quaecunq; vel facere vel pati
fidelis debuisset, si ad eam aetatem & gradum peruenisset, in quo talia praecepta
519쪽
complenda erant Omnia enim fecisse iudicatur, i ius ciuitatis Dei concessum est,& per quem non thecit, quo minus omnia ciuitatis munia obiret. Quamobrem ex
phrasi scripturae pari moderatione praeceptum illud infantes & alios fideles imp
tentes obligat, quo alia generalia praecepta omnibus ad salutem necessaria, di eam moderationem prudenter obseruauit Augustinus.Alij in ea sunt opinione, ut nihil ad infantes pertineat illa praeceptio: quorum etiam vera esse inuenitur sentcntia, nec Ausulfino contraria,quoniam arbitrantur non infantes personaliter conueniri, aut
per se ad percipiedam Eucharistiam cogi,cum ad adultos Christum sermonem dirigat,&achum adultorum iubeat, qui est comedere & bibere, &de illa manducatione sanciat,per quam vera caro iactamcntaliter & spiritiliter suscipitur, per quam in Christo manemus,cuius potetes non sunt paruuli. Neque enim ipsi possulit discemnere & diiudicare animoque ac fide apprenendere,quis ille sit cibus & potus, ut sacramentaliter & spiritaliter comedant, & in Christo maneant: nec se probare &praeparare,ne indigne edant,nec memoria passonem Domini repetere,& de ipsa cogitare. Imo quamuis non imperaretur Eucharistiae sumptio, nec manducatio realis extra Eucharistia,sed tantum spiritalis,& actio fidei, qua credatur in mortem Christi, Sinuocetur, non tamen datur paruulis ea defungi polle, ut actu credant& inu cent. Posti emb dum infans baptilatur, non proprie manducat, sed renascitur: & Mliud est renasci aliud manducare, etiam spiritaliter, sicut antea ex Augustino monstrauimus. Cum igitur Christus apuJ Ioannem praecipiat camis suae esum, siue spiritalem tantum , seu insuper sacramentalem, in neutro sensu infantes potest implicare , ut i pu teneantur per se manducare etiam spiritaliter, sed ut sufficiat per eos id sacere, cum quibus in baptisino membra Christi redduntur. Ex quo manifestum fit praeceptum Nisi manducaueritis , adultis primum ac praecipue,
paruulis vero non nili ex quadam consecutione conuenire S applicari oportere.
Tertii Vero, qui putarunt neces lario paruulos statim a baptismo pascendos E charistia, omnino in applicatione praecepti lapsi sunt, sicut ex disputatis liquet.
Hic Germani veterum Patrum & nostram de toto Ioannis capite interpretati nem , quasi una litura conantur abolere. Si enim aiunt) errauit vetus Ecclesia in applicatione prae pii, cum ex eo crederet dandam, ac daret de Bisto paruulis Eucharis iam . cur non eadem opera errauerit in totius capitis expositione & intcilia
gentia 3 Respondemus errari, si putetur necessarib Eucharistia paruulis ministranda: sed neminem Patrum legimus ita credidisse,aut scripsisse.Imb Augustinus contrarium , quasi ab omni Sus consessum, antea ponebat: nec semper, nec ubique ita factitatum fuit; alioqui usque in hodiernum diem daretur: quod utique nec iam fit in Occidentalibus Ecclesiis , tametsi retineatur mos paruulos a lauachro ad altare deportandi, quasi ibi Eucliaristiam sicut olim suscepturos: nec patrum nostrorum memoria id fortasse ubique frequentatum, vel pro necessario habitum
semper fuit. Vbi vero inualuit ea c5suetudo,ex humana dubitatione,cautela ac prudentia prodiit,quae vitio & peccato temere verti non debet, priusquam de certitudine veritatis appareat. Multa enim fiunt consulto, vitandi peticuli causa, quae nocessario facien8a non creduntur: sed piarum mentium semper fuit culpam timere, ubi culpa non est.Neque vero ex eo quod caute fit, imitandi necessitas aliis imp nitur. Verum longe ex alia causa non aliqui,sed uniuersi Patres ac totaEcclesia in sei sum Ioannis de Eucharistia consensit, nempe ex Spiritus sancti assistentia, quae inducit in omnem veritatem, atque ex verborum proprietate ab omnibus agnita & ap- . Obata. Quod autem Caietanus atque alij conquertitur baptisinum encruari, quai non suffciat ad vitam, si eam non sit possessurus, qui non manducauerit realiter
520쪽
carnem fili j hominis: susscere iam respodit Augustinus in pueris & adultis, quado ad ampliora progressiam impedit,& intercludit capacitas & impotetia,quibus aliena perceptio Eucharistiae,& votum percipiedς sustragatur. Quod si detrahi de sufficientia Daptismi bene colligunt ex seneralitate praecepti de manducanda carne, declament eode argumento contra fidei atque animi motus necessarios in Deum, ut salus obtineatur:in adultorum necessaria post baptisimum poenitentia, quas derogent baptismo, cum in omnibus pronuntietur, Qui non crediderit, sicut Quino bapti fatus suerit, Qui non inuocauerit nomen Domini,&,Nisi poenitentia egeritis,
omnes similiter peribitis. Dcclament in omnia quae obeunda sunt, quoties datur& licet,si volumus ad vitam ingredi. Pueris fersonaliter susscit baptismus, quia ad alia non adest facultas, quae quam primum illis accessit,iam illis baptismus non sufficit. At inquiui pari ratione baptismi necessitas indicta per Nisi quis renat suerit, patietur exceptionem pro paruulis N aliis,quibus non datur baptismi copia, sicut
exceptioncm admittit Nisi manducaueritis, & non baptisati censeri poterunt baptisari per alios, sicut & manducare. Verum secvshic,secus ibi.Nam me broru operationes non valent aliis opitulari, nisi fuerint corpori adhaerentia. Ante baptismuvero paruuli nec interius nec exterius haerent corpori Christi: ideὰ ipsis nee alienus baptismus, nec aliena manducatio prodesse potest. Adulti non baptisati, fide priditi, iam quidem interius assines sunt corpori, Λ eius candidati, sed nondum aflixi &conglutinati exterius, saltem ut externas a mones membrorum ipsis oporteat imputare,sicut paulo ante locos ex Augustino annotauimus. Deinde alio dicendi genere fertur, Nisi quis renatus fuerit, quo passio potius significatur, cuius capaces
sunt omnes ex quo nascuntur,quam actio. Nis manducaueritis vero acticinem in
dicat , & pro materia subiecta tantum alloquitur potentes intelligere, edere, diiudicare cibum illum esse carnem Domini, aliasque appostas & requisitas conditiones ac circustantias ad talis rei dignum,sicut imperatur,esum. Ex quo non soli paruuli soluuntur hoc praecepto, sed adulti baptisati,qui degut inter Turcas,infideles&h reticos,quos inopina mors intercipit, antequam reali perceptione Eucharisti rite queant perfrui, aut alia occasio retardat. Tertio aliae scripturae non limitant Nis quis renatus fuerit, ex rei signifieatae proprietate, sicut scripturae exceptiones suggerunt ad Nisi manducaueritis. Nam praeter praecipiendi formam ab alia distinctam de diuersam, aliae scripturae dictant praeceptum hoc benigne explicari ac mitigari oportere. Rei enim sumendae dignitas non tantum violenti impedimenti - causam accipit,sed probationis tempus & spatium poscit. Probet seipsum inquitὶ homo,& sic de pane illo edat, & de calice bibat. Vnde tantum abest ut hominem in angustias redigat, necessitatemque sumendae Eucharistiae imponat, cuius non sit capax, aut cuius copiam habere nequeat, quod adepta potestate 5s opportunitate , ac remotis omnibus impedimentis, ei aliquod tempus indulgeat, ac praeciliat se probandi & disponendi, ne indigne edat. Quisquis itaque oblatis omnius necessariis &requisitis ad salutarem susceptionem Eucharistiae, non manducauerit in ea carnem ylij hominis, & biberit eius sanguinem, non habebit vitam, sed punietur de repudiato corpore & sanguine Domini. Postremo, non reticebo quod mihi probabilius apparet ex aliorum Patrum sententia, Ioannem non sic anguste locutum, ut nullo modo vita participetur absque reali manductatione cadinis Dominicae,cum ex sola fide absque carnis esu eam obtineri posse idem Christus
apud Ioannem prius moneat, Qui credit in me,habet vitam aeternam: sed certum
modii possidendi vitam in pretcepto Nisi manducaueritis, innuit,quo nempe habitat realiter in sumente:ita ut caro Christi habitans in nobis,vitam tuam secum affe