De veteri ritu nuptiarum & jure connubiorum Barnabas Brissonius, Antonius Franciscus Hotmanus

발행: 1662년

분량: 566페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

371쪽

368 FR. HO TMANus sunt. Primum; Ne nuptiae sine praecedentibus sponsalibus constituerentur: quod juri quidem divino consentaneum est, Romanorum autem juri contrarium, simul. D. h. s. Alterum, Ne justa sponsalia ante pubertatem contraherentur: contra ponsalia, I A. D. b. t. quae Vero ante pubertatem , post annum tamen septimum,

contractae emi, nihil ad religionem pertinerent, sed eodem loco haberentur, quo ceteri contractus omnes ; & ex juris civilis dispositione permitterentur, ut, quid- quid de arrhis sponsalitiis & aliis rebus con venerat, servaretur. Tertium jus est. Ut 'sponsalia non minus rata, fixa, firma essent, quam nuptiae; quae individuae nominantur, I. I. ac proinde, secundum

synodi sextae sanitionem, qui quaeve cum

alia persona constitutas nuptias hes uerit, adulterii reus haberetur, contra II. Salisu eonsimit. C. h. t. Atque hoc quidem Orientalium δc Occidentalium ecclesiarum institutum suit. quod non modo cum antiquissima synodo, verum etiam cum scriptura saςra congruere apparet: ut, meo iudicio, non incommode dicere possimus, in Christianorum nuptiis tres quasi gradus consti tui. Primum,ut ante sponsalia, de nuptiarum conditionibus, de parentum, propinquorum amicorumque sententia,intra privi os parie

372쪽

Ds SPONsALi Bus. 369tes conveniat: hoc est, de dote, de donatione propter nuptias, de dotis incremento, Rarrhis sponsalitiis: quemadmodum Romanorum instituto videmus ante sponsalia dotis

conventioncs fieri solitas, L si sponsata. 38.

D.dejur. dot. Secundus gradus est, ut, iisdem praesentibus, certe non paucioribus quam septem testibus convocatis, iisque maribus, 3c praeterea pastore ecclesiae, sponsus vel

sponsa , vel eorum nomine octavus ali- . quis, palam pronuncier, ac Deum testetur,

utrumque ab omni aliarum nuptiarum obligatione liberum esse, neque sibi esse conscium, quam ob causam ejus rei controversia sibi moveri possit: habere autem in animo,Titium quidem Caiam in uxorem ducere, Caiam vero Titio nubere. Actum Titius ita mulierem roget: Spondes, te mihi uxorem fore λ Vicisumque mulier virum: Spondes, te mihi maritum fore neque per , te futurum, quo minus primo quoque tempore nuptiae in ecclesia Dei celebrentur, ut

eo auctore perpetuam vitae societatem inea- .mus Cum uterque responderit, Spondeos. tum, ut pastor ecclesiae totius coetus nomine

precationem pronunciet , & quasi consecrationis formula Deo sponsalia commendet, eumque Oret , ut ea res utrique fauste, seliciter , prospereque eveniat. Qui

bus peractis , pastor illa sponsalia in

373쪽

3 o PR. HO TMARuseeclesia promulget, palamque pronunciet, ut, si quid sorte legitimi impedimenti adserre aliquis possit,cum fide id faciat,&senatui ecclesiastico denunciet; ut omnia,quemadmodum Paulus statuit, recte atque ordine in ecclesia Dei gerantur. Nam hoc institutum non ab aliquo papa manasse, sed ex vetustissima ecclesiae Christianae eonaetudine fluxisse, papa ipse Innocentius III satetur. in e. ult. ext. de eisdest. desp. ubi sic loquitur: Et resecundumsterialem quoramdam

Deorum eoa uetudinem statutam, ut, eum ' matrimoma fuerint contrahenda, in ecclesiis per presb teros publice proponantur competenti termino pronito, ut intra illam remisum, qm valuerit m voluerit, lagitimum impadimentum opponat, &c. Eaque promulgatiobannum Langobardieo vocabulo vocatur, is e. cum in tua, exi. δε θου . re ex veteri consiletudine fluxisse dicitur, in c. cum de tua. 6. ext. qui matrim. accus Us. Neque vero absurdum cuiquam videri oporter, quod tum demum sponsalia promulgantur, 3c eorum impedimenta exquiruntur, cum, iam consecrata precatione, ex ,

Christianorum Impp. instituto, individua& indissolubilia sunt. Quae causa Imp. Leonem Philosophum impulerat, ut adhi-

beri precationem vetaret. Nam, cum Vir& mulier in contrahendis sponsalibus

374쪽

adfirmarint, nullius se justi impedimenti sibi esse consci.s , si quid postea comper

tum sit, eadem illis poena, quae nuptia

rum contractarum violatoribus. a magia

stratu impendebat. Postremus nuptiarum gradus erit, ut praestituta die nuptiae eo ritu celebrentur. qua de re suo loco disse

rendum erit.

An rem sponsalia inter impuberes contrahi possint: itemque inter absenties. ex jure Christiano.uNo etiam superest, ut quaestioneso aliquot ad spo salia pie contrahenda pertinentes proponamus. Quarum prima haec est: Αn sponsalia inter impuberes pie contrahi liceat. Nam, jure civili post annos septem. intra quam aetatem insentes

adpellantur contrahi sponsalia licuissi,

patet ex L in sponse l. I . D. hoc titui. ScPaul. lib.sent. χ aitui. denu . Eorumque haec vis erat, ut parentes tutoresve, qui spoponderant, si repudium mitterent, poenis sponsalitiis tenerentur,quassisp. exposuimus. Sed videamus, num satis ad normam religionis adcommodatum hoc jus sit. Primum, quia durum est, aetatem illam improvidam gravi obligatione in perpetuum vitae

375쪽

37α FR. HO TMANus suae tempus adstringi et cum jure civili nulla obligatione, ac ne naturali quidem, nisi quatenus locupletiores sunt, adstringantur. Utrum autem melior, an deterior, ipserum conditio per illud immaturum matrimonium fiat, valde incertum est. Deinde, quia .

ne jure quidem civili impuberes parentum sponsalibus obligantur, nisi puberes facti

conditionem ratam habeant. Itaque consultius facturi parentes videntur, si gravem illam sponsaliorum obligationem in id tempus differant . praesertim cum jure divino sponsalia designati matrimonii vim habeant : jure autem civili, mulier impubes, si in domum quasi mariti deducta sit, non tamen prius nupta censeatur , quam apud eundem pubertatem adepta sit. I. 2. in M. D. de privit. med. I. si uxor, S. si minor, D. ad leg. Iul. de adult. l. minorem, A. D. de ris. nupt. l. pen. D. quando dies iv. ced. l. quod vir, D. de donat. int. vir. Eo accedit, quod, si impubes parentis morte sui juris esse coeperit, impune patris sponsalibus renunciam poterit: certe quidem post adeptam pubertatem, qua aetate liberum arbitrium consecutus erit : atque ita sponsaliorum pa-' ternorum obligatio inanis eriti, Itaque Imp. Alexius Comnenus lege a sanxit , ne sponsalia, ante duodecimum aut decimum quartum annum contracta, Musta

376쪽

DE SpousAL1Bus. 373& persecta haberentur. Leo Philosophus, quamvis sponsalia post annum septimum

permiserat, tamen ea consecrari ante illam aetatem vetuerat, Novesi. l74. Novesi. Ios. adductus illa Sapientis sententia, EG cles. 3. suam cuique rei maturitatem esse: cui nulla in re, inquit , tam commode Dein est . quam in contrahendis, quε perpetuam vita obligationem inducunt. Sequitur secunda quaestio: An sponsalia jure Christiano constitui inter absentes possint. Dubitandi causam adfert Alexit constitutio, quae iubet sponsalia, non nisi adhibito pastore ecclesiae, & verba precationis praeeunte, interpositaque consecratione, celebrari. Et profecto ita est , ut rite consecrari sponsalia, nisi utroque praesente, non Videantur. Iure ivili non modo sponsalia, si modo sine stipulatione fuerant, Verum etiam . nuptias inter absentes contrahi, satis constat. l. 4. l. s. l. nit. D. h. t. l. --lierem, s. D. de rit. m t. sed, cum jure divino consecratio in utrisque requiratur . ea non rite, nisi utroque praesente, fieri posse videbatur. Quodsi ecclesiastico jure cer- ta verborum sermula, hoc est, interrogatio responsioque, exigitur; non dubium est,quin

praesentia etiam requiratur. l. I. D. de verbis

ML Ex contrario pugnat, quod jure div no quantumvis gravium de magnarum

Q et conis,

377쪽

374 FR. ΗΟT MANusconsuerationum pactiones etiam per legatos & internuncios fiunt. Item jure civili praeter legis actiones nullum nego

tium est, . quin per internuncios expediri possit: adeo ut etiam repudium & livortium. per internuncios, n0n modo jum ci',

vili, verum etiam divino, fieri soleat Unde usitata locutio, ni cium 8-ιrra. Et apud , bbellum repudii mittere. Quare probabilius videtur , sponsilia etiam inter absentes contrahi: dum tamen utraque pars haratim precatione & consecratione funga' tur; hoc est, ut singuli testibus non minus septem convocatis, adhibito praeterea e clesiae pastore, pronuncient, sibi esse in ani-

mo matrimonii societatem cum absente, quo de agitur, contrahere ; voluntatemque Mentis cum sua congruentis , non modo, ipsius, verum etiam parentum atque idoneorum auctorum manibus subscriptam, dant; atque ad extremum pastor ei con-

ventioni bene in nominem Christi pre

378쪽

De formulis sponsaliorum, qua vulgo

tur verba de suturo, ct verba de praesenti , adversus Camoni M in tuta disputatio. SE UiτuR altera quaestio,Qtubus ver bis sponsalia contrahenda sint. hoc est, utrum verbis in futurum, an in praesens tempus conceptis. Quae Decretalistarum disputatio est, non modo in scholis, verum etiam in usum vitae recepta: cum illam formulam . Ego te in meam accipio et Ego te in meum ;adpellant verba de praesenti: at illam , Ego te recipiam in meam; &. Ego te in meum sverba de suturo. Per illa , matrimonii oblia sationem contrahi dicunt: per haec, nudam

heri pactionem , de quasi quandam de nu

pilis deliberationem. c. commissum , I s. c. tua , I . c. pen. ct c. ub. ext. de sponsati e. ἁ-cet, 3. ext. despons duor. Primum, quia verisba spondendi, promittendi , repromittendi , vi ac natura sua futuri temporis demonstrationem continent; repugnantque, desponsam

esse alicui aliquam , &, eandem illi traditam in manum suisse, atque ut more R mano loquamur in manum ipsius eonve nisse. Quapropter sponsalia definiuntur repromibsis futura rum nuptiarum; quemadmodum

379쪽

FR. HO TMANus , dum supra diximus, ex L &, alio Ioco, spes Οιurarum nuptiarum, L siuxor, I 3. 3. 3. D. ad Iul. de adust. Sponsus item

definitur, qui nuptias quidem promisit, sed

nondum maritus est. l. I. s. 2. D. dot.

Praeterea, satis constat, inter spons lia & nuptias non modo in re discrimen . verum etiam in tempore intervallum esse. Nam sponsalia verbis tantum & promissione constant et d. l. I. h. tit. neque Ala in mariti domum deductione constitui intelliguntur. I. uasaum , s. D. b. t. i. cum hic si tus , 32. f. n. D. de donat. int. vis. l. dotis, s 8. D. de fur. At. at nuptiae traditione & acceptione constant, hoc est, datione in manum, &ductione in mariti domum, ut supra dictum

est, ML pen. D. de don. int. viis. l. 6. C. dedon. ant. nupt. Per sponsalia contrahitur adfinitas: I. 8. D. de cond. caus dat. per nuptias justum conjugium. Per sponsalia contrahitur obligatio, sive naturalis, sive etiam ex parte civilis, ut supra demonstravimus: at per nuptias dissolvitur. Per sponsalia vitdc mulier, sp si & sponta nomine adpellantur: per nuptias mariti & uxoris nomen -sequuntur. d. l. 6. C. de don. ant. nupt. I. s. C. de bon. qua M. Quae desponsa est, in patris& adgnatorum familia est, vetus que domicilium retinet: Lea qua, 32. D.

ad municip. quae jam uxor est , in domicilium

380쪽

lium 1e familiam viri transsata est. I. quacunque , IO. C. de re misit. I. pen. s. Iul. D. quod Dis tui. ain. l. i. F. is. D. de senat. Sitiis Han. Itaque sponderi & desponderi dicitur mulier, quae promittitur fore ut in manum

detur. Datur vero, cum in viri manum ducenda traditur. Denique, quemadmodum promittere & dare, vendere & tradere diversa sunt, neque in idem momentum c

dunt ; ita sponsalia & matrimonium cadere in unum idemque temporis punctiim non

possunt. Ex quibus intelligi potest, sponsalia per illa, quae dicuntur verba de pret senti, constitui non posse, ne in unum idemque temporis punctum & promissiore datio, hoc est, oblimio& solutio, eaera:

dicantur: alioqui donatio inter sponsos nia hilo magis quam inter conjuges valeret contra L s. C. de donat. ant. nu . l. eum hi sis penuis. D. de donat. ist. viri sponsa sponsum lugere cogeretur ; neque ante legitimum tempus luctus nubere, propter infamiae poenam, auderet. contra l. Io. P. de his qui not. infam. Concludendum est 'igitur, cum sponsalia sint promissio suturae praestationis, cum per ea suturarum nuptia- rum obligatio contrahatur, ea non nisi per verba suturi temporis recte constitui: Spondeo, me tibi maritum fore e Spondeo

me sibi uxorem fore. Quodsi verba praesen itis

SEARCH

MENU NAVIGATION