De veteri ritu nuptiarum & jure connubiorum Barnabas Brissonius, Antonius Franciscus Hotmanus

81쪽

-ταὶ G sita enim veteres codices recte habent)-; inam rationem idem auctor probat in Romulo, his verbis: Δια- --τίω οἰσ

hujus observationis rationem idem auctor reddit, quod in eum locum in quo pudicitiam essent amissurae, quodammodo invitas Ec nolentes ingredi , virginali pudori eonsentaneum esset. Addit & tertiam, ut, quas coacta ingressa esset aedes, eas non nisi invitam eam egressuram ominarentur. Cujus rei demonstrandae causa, in Baeotia currus axem pro foribus comburi solitum nar

nam ita legendum, non ut vulgo perperam non modo scripti codices sed & Latina versio docent) ως Varroni autem placuisse, Servius is 8. R EUEAg. auctores Meo sponsas limen non tetigisse,ut ne a sacrilegio inchoarent, si depositurae virginitatem, calcarent rem Vestae, id est, numini castissimo consecratam. At Isidorus lib. s. Erymolog.cu, ust. novas nuptas limen calcare vetiistas tradit, quod illic januae & eoeant &s parentur. Secuodum quae apud Plautum Casina

82쪽

monetur.

Sensem , ait, super attolle limen pedes, nova nupta: Sospes iter incipa hoc, ut viro tuo semper A superstes. Jam, ingredienti nuptae claves dabantur, ad significandum , quemadmodum Sex. Pomp. explicat,partus racilitatem: vet,quod magis est,ut significaretur,eirerum omnium domesticarum, quae clavibus concludi solent, cura ac custodia, tota denique domusae rei similiaris administratio dispensatioque permitti. Nam4ex diverso cum illi nuncius remittebatur, elaves adimebamur , ut Cicero, 3. in Anton. orat.- indicae. Asmam, . inquiens, claves ademis, res suaι sibi habere jussi ex Ia Tib. Quem locum belle ac seliciter Petr. Victor. restituit. Atque adeo viro uxorem repudiare Romulus concessit, ut Plutarch. in ejus vita auctor est. Hoc amplius, ut reliqua persequamur, in pelle lanata, quemadmodum a Sex. Pomp. traditur, nova nupta statuebatur; vel propter morem vetustum, quo antiquitus homines pellibus erant indutis vel quo testaretur se lanificii ossicium viro praestaturam. Et hoc est quod Plutarch. ω Αἰῖοις ait,

83쪽

sychius vocem νακεστ νvalere scribit. Sed & aqua & ignis nuptiarum solenniabus adhiberi consueverant. Hinc Scaevola noster, Die, inquita, nupti rum, priusquam ad virum transiret,stpri quam Aqua lani acciperetur. Sic enim rectius in Florentino Codice, quam, ut in aliis, ignis arriperetur scruptum esse,Servius,hunc quo- Sue morem reserens, comprobat, ad illum : 4 versum: Dant signum: fulsere ignei,inconficinathoonjugii. Ubi ha e Varronis verba ab eo recitantur: Aquae, igni mariti uxores accipiebant. --

de hodie faces prelueent,m aqua petita de puro fonte per puerum felici. - , vel puellam qua interes nuptiu, de quaslebant bentibus pedes lavari. Apud Sex. Pomp. aut potius Paulum qui eum in Epitomennnfelicissime contraxit, lib. r. verba haec leguntur : Aqua igni interdiri solet

damnatis , qua accipiunt nova nupta: videlicet quia ha dua res maxima vitam continent. Et iterum: Apιa aspergebatur no- ma nupta , sive ut pura castaque ad vi-νumveniret, sive ut ignem aquam cum

a b penult. S. I. Dde donationib. int. Vir.

84쪽

Dg Riru NuPT.. viro communicaret. Varro lib. 4. de lingua Latina, Igitur, ait, causa naistendi duplex, aqua linis. Ideo ea in nuptin in limine adhibebantur , quod conjungit. Hinc ct masignis, quoέ ibi semen. aqua femina , quod fetvi ab ejus humore eorum conjunctiona sumis Amm. aam Varronis rationem Plutarchusia Αἱ his verbis exposuit: Διαπι τώ ,αμουρδνην αἴ-ιοχ πυρος

δύναμιν; Alias tamen ille hujus moris rati neS, quas commemorare nihil attinet, adsere. Illam vero quam ex Festo primum reddidimus, Ovidius dis. 4. Fastor. amplexus est, cum de aqua & igni agens, ita scribit: An quodin his vita causa es hae perdidit exul, His nova fit conjuvx, hac duo m gna putant rAt Dionysius Halicarnasseus, hujus instituti originem a Romulo arcessit lib. 2. Antiquit.

ronis testimonium ex lib. de vita pop. Ro. quod a Nonio Marcello resertur in verbo Titionem, & in verbo Felix : sed utrubi-

85쪽

so B Bnisso NII ita corrupte ut inde sensus nullus eliei Posse videatur. Sic autem restituendum censeo: Contra a novo marito ignis Ureo in titione ex felici arbire, is in aquasi aqua aia Iata esset. Quae verba ad hunc solennem nu-etiarum ritum perspicuum est pertinere: ut in titione, id est, suste ardente, ignem; in uiuali, quae vox vas aquarium signisicat, ' uam a novo marito allatam lignificetito Due vero respiciens Statius Papin .m ramis Stella Musas, ad eorum nuptias convenientes, ignem & aquam gestantes facit.

- Proeuι ait, ecce eanoro ademigrant HeliconeDea,quatiuntque novena

Lampade solennem thalamis eoeuntibuε ignem, Et de Pieriis voralem fontibud undam. Valerius Flaee. lib. 2. Argonauticor. Inde ubi saer eas cum conjuge venis ad arm onides; unaque adeunt, pariterque precari Incipiunt: ignem Pollux undamque jugalem Pratulit. Eodem etiam respexisse videtur Claudianus lib. 1. de nupt. Proserp. cum ait, Confessus socerum, nimbis H mmaus hiuleis Intonat, tristis Armant connubiaflamma. Hic commode, Coenae nuptialis, silentio minime praetermittendam mentionem subiici posse, & vero debere existimo :'a opipare ac laute acceptos convivas suisse, facile quis

86쪽

Dg Itietu Nupr . 'quis vel me tacente intelligeret. Plautus Curculion. Act. s . Sc. Penuit. D ut hodie adveniens camam dei sororiam. Hic nuptialem eras dabit. Rursus Sc. est. Tu, tis,apud me caenabis: hossie fient nuptia Cieero lib. 3. Epist. ad Q. se. Pririe idusseriUi aiare lucem. Eo die apud Pomponium in

Hud nuptiis eram comaturin. Juvenesis,Sat.ε. . Ducendi nulla videtur Causa, nec est quare coenam ct mustacea, perdas. Sueton. in alig.eap.2s. Alii tradunt,adhia . bitum eaena nuptiali , mandase ad Pisonem, contra accumbentem, Nolluxorem meam premere et satimque e eonvivio abduxisse eam secum. Auson. in Epist. ad Paulin. Natalis si seria fuit solennu amico, Conjugioqud dapes, aut sacra repotia patrum. Has epulas geniales Claudianus lib. 1. de

Raptu Proserp. vocat. Exstat utique in Sym- 'posiae. Plutarchi caput , quo tractatur , Δια πι πλεισους e. επι τὸ Lis λουστιν. Leges sane si tuarias, quibus eia servescens Romanorum luxuriae aestus coercebatur, nuptiis aliquid indulsisse, & depraescripta victus ac coenarum tenuitate remisisse,accepimus. Lex siquidem Licinia eum in certos quosdam dies eentenos aeris impendi pormisisset, nuptiis ducenos indulsit.

87쪽

thagini maritis novis multa fuisse convivia obeunda, sed & sportulas civibus erogandas, Apuleius Apologia pro se ipso secunda indicat. Gorum sumtuum molestiis ut supersederet, in stiburbana se villa potius quam in oppido uxorem duxisse profitetur. Tibiam utique nuptialibus festivitatibu intervenisse, non pauci auctorum loci declarant. Plaut. Casina: ge, tibicen, dum illam educunt huc noυam nuptam forata, Suavi cantu conceIebra hanc platebiam. Terentius Adelph. Aeh. -Sc. 7. Verum hoc mihi morώ est y . Tibicina, fmenaum qui cantent. Et mox:

Missa hac face,

menAum, turbam, lampadas, tibicinas. Cicero, aut Cornificius, lib. q. Rhetoricota ad Herenn.. De parte ejin matrimonii commovebant ' sam, ut commonebant 'INam hic omnis sanctimonia nuptiarum, uno

agno tibiarum intelligitur. Apuleius lib. Α, de Asino aur. Iam feralium nuptiarum miserrima virgini choragium struitur. Iamrada lumen atra fuliginis cinerem arcessunt , sonin tibia Z Pa ea enim recta est, quam di deroseus *mplectitur, Iect io) mutatur tra

88쪽

s4- B. BRisso Nil querulum Lydii modum. Claudianus in Epi- sthalamio: Dicunt pervigiles earmina tibis. Praeterea Talassionem in nuptiis Romanos , non secus atque Graecos Hymenariam , inclamare eonsuevisse, sciendum est. Unde Martiat. Epigr. 3 6.

Arabis dicere non Talassionis. . . Idem lib. I x. Epigrammat.

Nec tua de=eram verba, ratisse, tibi. m acclamationem ex eo inolevisse, Livius lib. I. auctor est, quod in Sabinarum Taptu , virgo una, longe ante alias specie &pulchritudine insisnis, a globo eujusdam Talassii rapta suerit: multi ue sciscitantihus cuinam eam serrent deducendam; nequis violaret , Talassio eam serri clamitatum. Qua de causa vocem hanc nuptialem sectam, & ad posteros inde manasse, Plutarchus quoque in Romulo S in Αἰ2ω, libro censeti Eusebius etiam in Chroni B. Hieronymi versionem, Sabina, ait, rapta anno ab urbe condita tertio; ct una virginum pulcherrima, cunctorum acetimatione rapientisina, Talassio, duri Romuli, decerni-rur. inde in nuptiarum solennitatibus , Talassio vulgo acclamitant, quo scilicet talis nupta sit , qua Talassium habere mereatur. Hane

candem acclamationis hujus nuptialis ratio vi

89쪽

Dx Riru Nup, nem Servio quoque placuisse video , qui superioribus consentit ad eum versum lib. I.

Pergama cum peteret , in neessoriqua θάμ

Nonnullis tamen, ad lanifieium voeis huius originem causamque reserendam esse, videbatur. Qua in sententia varronem filis. se Sex. Pomp. testatur, Talassionem , inquiens, rarro aissignum esse lanifieii. Σχυμ sionem enim vocabant quasillum, qui alio modo appellatur ealathus: vas utiqua lanificiis aptum. Itaque Plutarch. Aἰῖοις, inter e teras decantati in nuptiis Talassionis rationes, hane primo loco ponit: Ποπιον απι μ

Quae verba eoncisius quam par Atinterpres ita eonvertit: An propter lani iumquod quasi m voeaturῖ Plenius quippe ita verti debuit: An propter iam eium 8 Hemmealathum talantum nominant. Sed quid,qua se, sonat dictio -λα- Equidem Romanam eam Bisse, vel Latio donatam, nusquam reperi. Interpres ejus loco κουάσυλλον legisse videtur. Quae quidem vox pura puta Latina est, vel ipso Servio teste, qui in a. Eclog. Hrgilii, cliuem Graeci νώλαθον vocant, Latine-dici admonet: eitatque iulud Cieer. Philippie . At vero inter quasi podatur aurino. Sed ad Talassionis origi in

90쪽

B. BR Is SON Ii. nem nequaquam vox ea accedit, ae ne alludit quidem. Sunt quibus pro legendum videatur κώλο λν. Quod probare nina possim . tum quia calathus vox Graeca est.&, ut Eustath. in s. Isaae, '. ac Io. Od g. scribit, αἰπο-κ-λοει As Πιὸν ἡγορουμνων nomen invenit: tum quia Talassionis origini non magis quam quasillum respondet. Ego unius ad hujus vulneris medelam Sex. Pompeii opera uti nos posse censeo, qui in eo, quem supra produxi, loco, priscos Romanos quasillum talassionem voeasse seribit: quod tamen vocabulum vetustatis situ obrutum est. Ac proinde apud

dum opinor Necesse est enim, si auctoris mentem sartam tectamque servare volumus, σαλα sis vocem Graecam Romana aliqua, ex qua talassionis vox fluxisse ae manasse sono ipso judicetur, pensare. Tαλαρ porro, κταλααα, &-, vocabula Graecami. Quorum posteriora duo valde corrupte apud Suidam, non quidem auctoris, seglibrarii vitio , Gyosita lector ostendet. Illic

δερουργία' ταλαειν , ἰερῆν ς, vitiosissime definiuntur, quandoquidem ad lanisicium. pon ad sacrificium, hae voces pertinent. Id coquς, ἐνουργώ dc Promoa intei A pretatione