장음표시 사용
81쪽
Prob. ant. inlequid est In Titio est unum distinctum ab
omni eo, quod est in Sempronio ; ergo Ece. Resp. dist. ant. est unum per seipsum , di xl quo, nego , tir qtio. & per unitatem ut evio se hAbentem, concedo . Quemadmodum paries est albus per albedirem.
Si autem concipiatur ens non tantum ut distinctuni, ve
rom etiam ut seiunctum ab unitate, dc nullatenus ea asse ctum, erit unum negati v d, at non postivd, ut insta dice.
Nee obest id, quod opponit Arriaga. nimirum quia sordia esto det essectum sormalem, non tamen unitatem, vel pluralita em, U. C. alhed non dat pluralitatem subiecto.
com subjecta etiam pro priori ad illam possnt esse unum ,
uel plura. Non, inquam, obest. Id namque verum est de sordia , quae non est ipsa unitas. & distinctio, ut es albedo ; at non de forma. quae est ipsam et unitas, dc di stinctio. Et te. torqueo arg. Forma, quae est ipsemet albedo dat esse aliabum : ergo pariter forma , quae est ipsa met unitas dabit esse
g. Arsa. contra a. p. dc contra secundam rationem , quia rempe etiam pluralitas, nimirum Trinitas Personarum . in Divinis dicit persectionem . Uerlim ad hoc habes per dicta num 4. nos loqui de persectione absoluta. Vid. ibis Λrg. 3. contra eandem a. p. ex Guerinois. Non sunt multiplicanda entia sine necesstate ; sed nulla extat necessi iatas addendi quid positivum enti, ut fiat unum e ergo &e.
Prob. min. Posta sola indi visione in se, de divisoae a quo.
libet alio, esset unum : ergo&e.
Resp. ad hoe arg. quod illud idem est, quo Scotista uti. ut ad probandum , subsistentiam sitam esse in aliquo nepa-iluo; nego n. Neeessitas namque liquet per dicta s. a. Ad prob. dist. esset unum negative, concedo, positi ud. ω-go ant. de eons . Sicut sola posta negatione communica tiools in natura tine post tuo subsistentiae natura esset per se duntaxat negatis/. Ita&e. Cum hac differentia, quod ne- ratio communieabilitatis, ceu negatio auiam hil is a natura, fundatur in aliquo realiter diuincto a natura, nimi tum ins sistentia realiter distincta. Negatio autem divisionis in se tranis dens, ceu ratione transcendemiae inausetibilis abente, fundatur in aliquo, non realiter, sed duntaxat vitis tua liter eupliet tydistincto. Praeterea, nego suppositum illius ant. nimirum, quddpossit in ente poni illa negatio absque illo positivo. comistud positivum sit idem realiter eum ipso ente, solomque explici id ab ipso distinctum, adeoque inausetibile. Λt quia rguens suppostionem facit impossibilem, id ei reo ptimaelit solutio tenenda.
Contra. Λd hoc, ut si unum posti τὰ non indiget ali. uo postivo : ergo Se. Proh ant. Si aliquo indigeret po. itivo datetur processus in infinitum i ergo de e Prob. ant. Etiam hoe postivum additum foret unum posti vhterg pet aliud superadditum, dc istud per aliud, die. Ant. est conspieuum. Non enim est maior ratio de illo, qu mde is . Resp. ad hoe, quod est fundamentum Da lamel, Mago ant. Λd prob. nego ant. Ad prob. primodom dist. ant. esset unum positive tia quo, concedo, ut quo ἡ, nego ant. de conseq. Id autem quo non indiget alio Oo, sicut acito non indiget alla actione, lux alia luce,&e. Adde, quod hoc arg. urget etiam Adversarios . Nam illa negatio foret una , oc non plures : ergo una per aliam negationem, de ista per aliam, A se in infinitum. Contra. Licet in terminis non transcendentibus id qaa
non praedicetur ut quod . die converso, bene vero intra nisscendentibus, ut docet S. Th. q. ai. de ver . ar itaui non solom dieitur ens est unum , verom etiam ens est unitas ,
nec sold munitas est entitas, versim etiam unitas essent; sed cns est unum ut quod r ergo de unitas, quae seret illud positi. vum, esset unum de ut quo, & uι quod, adeoque die. Res p. dist. ant. qu A ad implicitum, concedo, quoad ex
plicitum, nego. Vide q praegressa r. art. . num. g. s. Rrg 4. contra eandem p. urum opponitur contradicto ite diviso ; sed divisum, quod est extremum hujus oppositionis, es fornialiter postivum: ergo Indi visum erit ex . tremum formaliter negativum. Cum ergo hoe indivisumst unum, iam ese Cons. Unum iuxta I Th p. p. q. a. arta. In cor p. dc
ad η. . opponitur privativd multitudini i sed multitudo di.
eiis armaliter quid postlvum, elim nil ali nil sit, nisi replicatio entitatum e ergo unum formaliter dicit solam divi sonis priuationem.
Urg. Pluralitas, sive multitudo plus, vel saltem non minos, dicit quam unum, sive unitas, ut naturae lumen ossendit ; sed si unitas iti postivo sita foret pilis importaret unitas, qua inpluialitas : ergo dce. Pi in. min. pluralitas importaret de sordiali eatentiam illius posilui, in quo sta tet unitas ; sed p stivum plus impotiat, quam ejus carentia : ergo Se Prob. mai unitas ct multitudo privative opponuntur; sed privativa Oppositio est inter positivum,
Hoe arg celebrem illam ad voeat controversam, quameaeteri discutiendam mittunt ad q. sequentem. At nos quoniam opportuna sese oeert occasio, hic eam explanahimus. Igitur Scito, quia Scoti gregales ast irantur, distinctionem . seu divisonem pro formali stam esse quandam in relatione, ut videre est praesertim apud Mastrium hie disp ε q. m. ιεε, Quod idem dicunt de ptisui . unitati s. Versim oppostum sentiunt teliqui DD. de merito, Tum quia ante cujuscunque relationis conceptum aequ/beia concipitur, ouod unum non si aliud, seu, quod idem est sit ab alio distinctum . non modo sundamentaliter ut ex Mayrone respondct Masimus num .i si sed dc formaliter, quoniam , ut in Lopica eonspeximus cum exrist. unitas, & numerus, idest unitas. & distinctio in et relationis ianda. menta communiter percensentur : ergo distinctio sue distinetum formalit et non est ipsa relatio, sed est ejus surdamentum . si autem distinctio foret telatio, iam tota dis in- fio sor maliter esset fundamentum distinctionis. Clim ergolandamentum anteve iat fundatum . iam intelligetur unitas. & distincto priusquam tela lo . Qua ex re habes , quod titis non negamus, Io distincti ne intervenire relationem, sed negamus, distinctionem pro formali esse relationem . Tum quia secos Deus d ceretur relatus ad ereatura4 , quemadmodum d si in tus realiter ab illis extat. Et quidem
relatus, non tantomper terminatio em extrinsecam rela tionis erraturatum ad ipsum. sed per relationem realem sor
malem sui plaus ad illas; quia non sollim ereatura ratione sui distinguitur a Deci, velo metiam Deus 1 ai io ae sui realiter aereatura distinguitur, ita ut inter Deum,& creaturam mutua extet realis diuinctio. Item foret relatus relatione praedicamentali, & non so-ltim transcendentali ; quia i ut in praedicamentis conspeximus) communiter eum Stagyνita inter relationis praedicamentalis sundamem a supputatur unitas , dc numerus , nimirum unitas, di distinctio.
Si quis hie se opponat dieendo, quod hoe ineommodum non evitatur a nobis ; quoniam eum distinctio fundet relationem, jam ubi adiud uinctio. ibi aderit relatio, quae ad fundamentum sequitur ; seque eam in Deo extet disin. elio ei creaturis, relatio qui,que ad erratulas in eo extabit. Hane nos oppositionem saei id diluemus dicendo , quod quoties quidpiam eonfecti ivd se habet, de non des mali , potess non praestari ex inertitudine subjecti . secus autem
ruando est quid de formali se habens, adeoque si disti iciolet formaliter relatio non prisset in Deo stare distinctio a creatutis sne relatione ad illas ; seceis Deus esset, de non esset a creaturis distinctus. Esset, ut supponitur, de non esset, quia non esset relatus, eum esse distinctum solet esse relatum , de distinctio foret relatio. Satius ergo dicendum reor, sent de entitate diximus, di. stinctionem direre quid posti sum explieit/ superadditumenti, sed de ipsam negationem essentialiter sormaliter imis
portare, licEt mimbs principaliter . nimirum ipsam entita. tem ut iundantem negationem identitatis cum alio. eum di. stinctio definiatur quod sit Caνent a Ident totis Ratio eontra Hurtadum, & alios, volentes, sitam esse
in sola negatione, est, quia de distinctio est emis proprie. tas. Tum quia dist inel io. quae est mera negatio, versat ut etiam inter ens dc nihil, de eompellatae distinctio ne. gativa: ergo distinctio quae versatur inter duo entia posti. va , quaeque posti va dieitur, debet quid plus pro formallescere ultra puram negationem . Tum denique quia diuinctio, ut diximus, potest fundare praedita mentalem reis lationem , quae certe quid post tuum est. Nequit autem
pura negatio, quae nihil est . sundate quid positivum. Λst non levis hie sese offert diffeultas. Quoniam unitas s
82쪽
fas , de distine Io nequeunt Idem pro sul eonstitutivri sortiti; sed per nos idem postivum ut sundans negationem
divisionis in se seret constitutivum unitatis, & ut sundans negationem identitatis eum alio esset distinctionis eonstitutivum : ergo nequit hoe positivum esse distinctionis eon. stitutivum. Prob. maj. Unitas, de distinctio sunt invicem oppostae : erg dce. Faci id tamen enodatur distinguendo maj. Idem eodem modo se habens, concedo, idem opposiici modo se habens, nego mai & distincta min. nego cons . Opposito enim modo se habet ut sundans unam . ae ut sundans aliam. Pro
quo vide quaest sequenti art. I. g. I. D. I.
sed adhue robotati potios videtur, quam enervati diss- cultas. Siquidem nequit idem opposito modo se habere si .mul, quia nihil opponitur sibi ips: ergo eortuli solutio. vertam haud ita res se habet. Nam dist. ant. idem ei rea idem eoneedo, idem citea diversa , nego ant. de eon1 . Etenim citea diversa se habet opposito modo, nimirum circa se, de eirea alia . Cirea se fundat negationem di visonis, idest indiuisonem in se circa veto alia sundat
negationem identitatis eum alio.
Ηaee omnia benis hactenus cohaerent. Nihilominδs alia sese ogeti diis itas. Siquidem disinctio, sue divisio ab
alio, idem perinde est . ae AI quid ut ait a. q praeced. con spe ulmus: ergo nequit esse distinctio. Hane quoque pari enodabimus saei litate. Dato ant. negoeonseq. Etenim distin 1 io idem penitils est , ae ABqu d, quod dicit, esse ab alio distinctum. Distinctio autem non
facit , nis distingui ab alio , com nihil distinguat ut Iseipso. Id paron, arridere nonnullis etiam inter Nostrates deis prehendo, praesertim in autographis, Tum quia aI σοι dimportatur saltem de seeundario ab unitate, ni perspeximus q antegressa art.a. Nequit autem dis nelio etiam de secundario ab unitate importari: quia nihil potest etiam de secundatio importare quid sibi oppositum. Distinctio antem unitati ad .ersatur, ut hie sumitur unitas pro identitate 8c non pro unione quemadmodum diviso hie prodistinctione sumitur . Tum quia in sententia probabili AI Id est una eu proprietatibus entis ab unitate distincta. Tum quia eatenus unitas, di aliqualitas impotiant formaliter ens eum negatione diuisonis in se, & identitatis eum alio, quatenus ens est de illis praedicabile in abstracto sumptis, dae haec sunt praedicabiles de ente. At distinctio licet queat in conereto de ente praedieati direndo eas in Quinctum , fle e converso; non tamen potest praedicati sumpta distinctione in abstracto; non enim valet ens s d sine o, de E converso . Displicere autem nemini debet . Quandoquidem dicta motiva ex adverso nihil sunt. Non primum, quia et amdistinctionem diei mus, importari de secundarid ab unita. te. eom unitas definiatur indit o in f, de Ho fio id est distinctio is quotiber atio, de unum definitur indio stimin se , ει Elidam is quoliber aDo. Ad impugn dicimus, quod lic/t nihil importare queat id, quod est shi oppostum, in eo, sive eirca id, in quo opponitur; heni vetri in eo, sive citra id, in quo fhi non opponitur. Unitas autem importat de secundario a s initionem ab alio, non seipso. Opponeretur autem si illam importaret circa se,
idest s importaret distinctionem in se. Item dicti, tit supra de AD ald, quod distinctio est proprietas disti octa in adaequald ab unitate . Nee quiequam curamus de opinione illa, quae dieit , Aliqu/d em proprietatem adaequat8 distinctam ab unita. te Non, inquam , quia est duntaxat probabilis, nee lua, quam modri propugnamus est eommunis. Ob idque eonis
ciliare eam non tenemur. Dicere ni malueris, plerosque
illius sententiae velle, quod utraque unitas nimirum, dedistinctio in solo negativo, idest in sola negatione pro sor. mali stae snt. Neque secundum motivum ossicit. Nam dicimus, quod nee ahquid sto est in abstracto de ente praeditari, aut leonuerso dieendu em est quonias , aut aI quai fas estens; setit nee diei ualet ens est des πειο , aut .ls n. dio es eas. Nisi sorte eoncipiatur aliqualitas ad modum cuiusdam pos4tist . Quod esset sacere ens rationis, cum AIιρυιὰ sit idem , ae ab alio distinctum, es aliqualitas idem Mi, ac distinctio ah alio, sive non identitas cum alio. His habitis iacili solvitur arg. propos tum eum suis
νι Usiversa Phil. Tom IV. Resp. enim ad arg. nego, vel dist. mai. quant m ad Id. uod dieunt de eonnotato, transeat, quantum ad id ζ quod
leoni in recto, nego mai. & data min. nego ecini m. Opis
positio enim contradi horia incomplexa , idest rerum . est inter eos, de nihil, inter positivum. de negativum. Tam autem distinctio, quam unitas qu6 ad id, quod dicunt in recto, sunt quid positivum, ut nuper vidimus. Dixi ινΛΛ-seat , quia, ut diximus, oppositio eontiadis otia est inter ens, dc non ens. Connotatum autem unitatis, de distinctionis est non ens , nimirum illa negatio, vel privatio.
Ad Cons. Resp. S. Th. velle, quia opponantur ex parte connotati tale privativ/, quatenus opposito, quae est inter unitatem , de distinctionem , est nonnihil majur . quam inter contraria, quae saltem in gradu remisso possunt state smul. Nullo autem modo stat, aliaua esse di- sine a , de identifieata eo modo, quo sunt idem . Eapropter idem s. D. IO. Meth. lect. ostendit, unum , dc multa opponi contrari8 . oppostio autem contraria est Inter extrema postiva. De quo videra potest Blasius hie
disp. a r. q. 3. dc Zuchi q. s. art. . Ad id , quo urgetur, tr smula nasi. nego min. Λd prob.
nego ant. quia tui vidimus et Iam pluralitas, sive distinctio quid postivum in recto dicit. Dixi tνansmissa mast. quia pluralitas plus dicit duntaxat materialiter, ec extensive, at non formaliter, de intens τὸ quo ad formale unitatis , esim pluralitas importet plures unitates, quae Cmnes aeque se habent in ratione unitatis. o. AN. s. ad idem auth. D. Th. qui p. p. q. s. art. I aad I. unum . inquit, non importat ν rionem perfectionιι , sed indivisionis tantum. Et quodl. xo. q. r. art. I. ad 3.ne-
rionem eans ruis rationem unius' est enim tinum , quod
non diffid ιυν steris dio Mne , qu/ὰ H iis ea aec eresoe , ετ non sae . Et in I. sent. dist a. q. a. art. I. ad a. in ratione aerern Iaris , inquit, est quaedam negatio sequantum intern ras es unita/ er unilai es indiviso : ergo de mente STh. unitas sita est in ista negatione . Resp. ad i. S. Th. ibi negare duntavat. quod unitas dicat pet sectionem aliquam realiter superadditam, quia rea liter
distinctum non dicit, nisi negationem divisonis. Et quod haec sit S. Th. mens praenitet ex iis, quae ibidem habet , ubi concludit, quod .es quaelibet es una per suam essent Iams intellige ut sondans negationem . Hoc autem verum minimὰ Qixi, nisi ipsa rei essentia , adeoque persectio ln- prederetur formale unitatis constitutivum. Etenim sola rei indiviso non est rei essentia , esto uni euique rei conveniat. Dicere ni malueris , quod S. Th. ibi sumit unitatem quoad eius e notatum.
Ad a. auth. Resp. nihil eon tra nos; quia non insciamur, quod negario aliquo modo congrediatur ad constitutionem
Unius saltem ut con notata essentialiter.
Ad 3. Resp S. Th. velle, quod unitas sit indiviso in.
specta unitate quo ad id, quod in ea notius est , nimirum quoad eius e notatum , quod in negatio. Et quod haeest germana S. Th. mens ex eo perspectum est, quod dicit aeternitatem esse unitatem. Si namque vellet, unitatem esse solam negationem, dicendo, quod aeternitas est unitas, vellet, quod aeternitas foret negatio. Hoc autem quis ratum habeat λ
saltantas argamenta contra a. ει 3. p. Conclinanda
ar. A Rg. s. adversus a. p probando, illud postivum , o quod unitas superaddit enti esse formaliter abente distinisum, argumentis adductis , ec solutis q. prae inpressa I. art. r. num. r. dc loco Itii appellato, de num. g. ibidem.
Resp. satis ea ibi salae diluta.. Illo adeas. a. Arg. . ad idem argumentum, cui potissimam sidit
Maurius. Ens non est formaliter unitas, nee ἡ eontra :ergo dce. Prob. ant. Ens secundam se est indissetens ad esse unum, vel plura; sed unitas, de unum non est ita indisseis
rens, estque determinate unum: ergo dic.
Cons. Ens dividitur in unum , 8c multa ; sed unum
83쪽
membrum; si non realiter, saltem formaliter distinguitur
Resp. ad arg. nego ant. Λd prob. dist. maj. ens abstractivd inspectum , eoneedo, eone teli τὰ sumptum , nego maj. &data min. nego e seq. Ex quo solum sequit ut diuinctio per
intellectum. Praeterea dist. etiam min. ex D Th. p. p. qi I. a te ad a. unitas sue unum eoneretive sumptum non est
indisserens ad esse unum vel plura, quae non sint plures unitates, eoncedo, quae snt plures unitates , nego min.& conseq. Multa namque sunt plures unitates . Ο, idque seripsi num. 8 ouod quaelibet unitas elim dicat de secunda. rio diu isonem ab ali , , dieit pluralitatem vel actualem, vel saltem aptitudinalem quant sim ei de se, easu quo tot in Universo una duntaxat extaret, & non extarent, nee sinrent possibiles alia . Ea ex te habes ad Cons. Ens namque duntaxat abstracti-vd inspectum dividitur in unum, Ac multa . Nam postquam est in te jam est vel divisum, set unum. Praeterea esst. mai dividitur in unum, de multa , quae sunt plures unita tes , conoedo, seclis, nego maj. Demum dist. min. quanis do divistim non est transcendens, concedo, secus, negamin. dc conseq Quod namque est transcendens, ut est eos, potest ita dividi stilum modo secundum suum inadaequatum conceptum , at non secundum ad aequatum suum conceptum . qnia secundom i 1ium omnia claudit . Et hoe alt8 in animum descendat tuum , quod argumenta ista lolito formali statum probant distinctionem non solom
formalem, verram etiam realem, quia ens est indifferens ad esse etiam realiter unum, de multa. Item realiter ens dividitur in unum. de multa . a 3. Arg. g. ad idem . Unum est in genere determinato quantitativo, quia numerus, qui ex unitatibus constat, est species quantitatis; sed ens ceu cuncta transcendens genera, non est in genere determinato quantitatis: ergo eas distinguit ut ex natura rei ab uno . Resp. ad hoe arg probans iterum distinctionem realem, eam unum sit realiter In quantita is praedicamento, dist. maj. unum in linea speciali, concedo , in linea transcenis dentali, nego mai. dc concessa min. nego conseq. Solutio nitet ea dictis num. I. unum namque transcendentale, ceu
transtendens, non aliter, ae ens, per omnia divagatur
i . Atg s. in favorem Λ vicennae probando, quod unum distinguatur realiter ab ente. Indi vitio realiter distinguitur ab ente, chira negatio, quali, est indivisio, quae est dis I sonis carentia , nequeat ira litet cum postivo esse idem ἰsed indiviso. quamquam per rcgationem exp: ieetur, cst quid positivum : etati unum superaddit realitet enti quid postivum. Proh min. lndivisio est quaedam negatici divisionis; sed negatio divisonis non potest non esse quid positivum: ergo die. Prob min. Negatio divisionis est negatio negationis, cum diviso sit negatici quaedam, ut habet S. Th. q s de pol. at t. r. ubi inquit, quod multitudo addit supra ens duas negationes; sed negatio negationis est quid postivum, cum duae negationes aist ment: ergo Ecc. Resp. primit et, quod s est quid posti eum, jam non amplitis v res motivum talis distinctionis petitum eae eo,
quod negatio nequeat positivo sera idum . Praeterea, negomin Ad prob. nego iterum min. euius ad pro b diu. mai. est negatio negationis tant sim , nego, negationis simul , Exemitatis, concedo mai. dc distincta min. nego conseq. Cum etenim ut num. s. conspeximus, etiam distinctio quo ad rectum sita si in aliquo postivo, idcirco indiviso negando divisionem, negat non solom negationem , veto metiamentitatem ut sundantem divitionem in se . Et se interpretandus Angelicus venit. I. Arg. 1 . contra g. p. probandra , quod nullatenus unitas dicat negationem. unitas impora at indivisionem; sed ista non est negatio: ergo die. Prob. min. lndiviso est assimatici r ergo die. Pr h. ant. Negatio negationis est a mimatio; sed indivisio est negat lci negationis, nimi tum nepatio divisonis , quae est negatio identitatis: ergo dic. Ad hoc habes ex nuper time dictis. Utide nego min. Λdprob. nego ani cuius ad prob diu. mai. si sit negatio nega. tionis tantom , concedo, s st negatio negationis simul, de eotitar is . nego mai. dc distincta min. nego conseq.
Si Quis repulam generalem habete avet, quando negatio essentialiter ab aliquo impori ei ut dicet em, hanc esse, nimirum quoties negatio ingreditur definitionem rei, a qua
Et speximus antegresso art. num. g. distincti nem stam esse, non in sola negatione, sed in aliquo positivo qud ad rectum. Definitul distinctio eaνem is identitatis tanquam per quid notius per ipsam negationem. Nec tamen committitur hae in desol-tione ei reuius vitiosus, sicἡt etiam identitas. . seu unitas
definiatur, quod sit earent a oristinctionis , sue divi nI . Non, inquam, quia sunt circa diversa, non cirea idem. Quandoquidem earentia distinctionis in unitate est circa se nimirum in sedi des nitur enim unum indιi sum in se, ει divisum a quolibet alio, ut seu loco nuper appellato disiplicatum m.
Quot uplex si distinctio dictum est in Logyca Syntag. 3.
q. I. art. 4. num. 3. Illo ad eas ut brevitati studeamus. Potiores controvet sae , praesertim circa distinctionem
scit malem seoti eam in creatis, & eirea virtualem absoluid, sue praeeisiones obiectivas absolutὰ , ibi expedivimus . Tres duntaxat supersunt. Una circa distinctionem moda lem , altera et rea distinctionem formalem in Divinis, Ac tertia eitea distinctionem virtualem intrinsecatu.
a. Alem, ae tantam modi vocabulum varietatem piae.1 seserti quod vi 2 valeat una definitione figi. . Modus itaque ex loquendi usu sumi multisoto iter eon. Revit. Interdum sumitur pici munere rei, quae dicitur di-veis modὰ se gerere, aut se habere ex munerum di .et state, scut nos q. de ait. praecedemi sub num. l. dicebamus, quod eadem entitas opposto se habet modo ut sundans unitatem, ac ut sundans distinctionem Interdum quadam pro prOportione inter aliqua. prout idein est, ac ad Iril ν , scutplerumque diei consuevit, quod aliqua eodem mcdo se habent, v. G. quod Λnima separata intellis ii ad modum
Angelorum. De quo S. Th p. a. q. H. art. 1Hic autem non ita sumitur modus, sed pro eo, quod determinationem aliquam affert ei, cui inest. Sed & prouese plutes subit acceptiones . Nonnunquam sumitur latepto omni eo, quod rem determinat ad aliquam essendi rationem . Et hoc pacto non tantum accidentia , sed , reforma, ae differentia esse tialis dici queunt modi; quia ad quandam determinant rationem. Aliquando pro medioetitate quadam, ides statu medio inter extrema. In quo senissu de
84쪽
la destillat ab Angustino . super Genesim ad liti. eapquod modus es, quem mensura prae ιι. De quo S. Th.
p. p. q s. art. 3Λt neque se sumitur impraesentiarum modus, sed nomine modi ut distineti a re venit minima quaedam entitas intrinsera quidem subjecto, non tamen ejus ad ementiam spectans, sed duntaxat ad exercitium latissim/, de impio gledictum. aut terminationem, ita subjecto assiva, quod iei ita intelligi nullatenus potest, ut sessio, ambulatio quae sunt praeelia quidam motus, de non actio proprie: vel punctus te spectu quantitatis, exi stem ia respectu essentiae dee. Nomine veto rei venit insignior quaedam enittas, quae vel non est sita in merci exercitio agendi, ut ea lor, frigus , ct id genus, quat non sunt sta in ipsa actuali frigefactione, aut ealefactione t nee in aliquo exeteitici proprid dicto, ut est actici, de passio. Definitio de ipsci nolla apud Scriptores invenltur, sed donlaxat quandam per circumlocutionem, ut nuper nos fecimus, displicari erant uevit .
Nihilominos ex illo D. Thomae opusc. g. dicto , quod madus est aeens νeι detrem naris, des niti, seu potios des et ibi si potest e modus est determinaria adlliscens νeι ,
eo res esse quear, tamen dabiam est, nam ipse e re usa posse. Dixi in ultimis verbis dubium es . num frie fine re, dce. Siquidem Goudin in Lcigio dilp.a q. s. ieeutus forsitan patrem Mattineet, quis , inquit, scit, qaod modas sae
tum extat, num possibilis tua si non mutua separatio sal .a utriusque existentia . ob idque dictiones istae non spectant ad modi essentiam, sed ponuntur ad magis indigitandam
Et quamvis ipse probabilius nabeam, modum nee divi nitos posse eonfiteresne re, quia supposto, quod extet modus, ut g. sequenti probabimus cert8 sunt quid imperi sectius caeteris accidentibus ; sed reliqua aecidentia uix coriservari sine iubjecio queunt, adeo ut ni Fides exploratum aceret, multo pauciores sorent qui id asseverarent, cum ex hoc tot in errores citra Eucharissiae Saetamentum dilapsi haeretici sint, de ingens quoque in discrimen Λtomissae, ut eomspeximus in Logica Syntag. . q. . ergo modi nec divinitos exiliere 1 subjecto seiuncti poterunt. Eo vel maxime quod poti D se contra dicendo, ouod a Deo fieri illi nequeant modi adeci impersecti, ut nec Re initus queant fecit sim ex iisse te, est erinfinia Divinae ponere omnipotentiae. Nihil
in i nos posui in definitione illa ly dubium est, die. quoniam
non omnibus id arridet. a. Cirea dubium in titulo expositum abnuunt universi in Nominales, quibus in parte adstipulantur PP. S ietatis , qaorum alii respuunt universaliter modos cunctos ; alii deis terminatis duntaxat in materiis, nimirum de exissentia duis
ratione, dc id genus . Λnnuit vero utraque Schola D. Thom. de Seoti Et cum his
rebus , adeoque modatis admirrenda venia
1 modorum necessitatem execratur obversae opinionis vindex. quia si necessarii sereni isti modi dat et ut proeessus in lusnitum, v G. si quis ut moveatur indigeret motu, qui scitet modu xi ut duraret duratione dii linus, etiam mitus ille, ut eietetur alio indigeret modo I illa uuiatio, ut duraret indigeret alia duratione, dcc sed tuncta haee falsi. a te laborant : ergo dcc Prob. min. Non est novum , quod unum quo non indigeat alio quo v. G. lux, quae est id qua aetera con piciuntur, non alia indiget, qua videatur luce,
color non indiget alio colore, actio non indiget alia, qua agatur actione ; ergo dcc. . proba. allud e .etiendo fundamentum. Ideo immo bat Λdversarius modorum neeesitatem , imo Et possibilitatem, quia implicat aecidens aliquod nec divinitos potens sars Ua die a Pli I. Tom. IV.
subiecto seiunctum existere eo M hoe esset omni potent igsnes praeseribere ; sed ratio ista prorsus inanis eii . eisad . Prob. min. Siquidem ut num 1.eontra Goudin seriosi . potios Oppositum asse verando est omnipotentiam eoarct Neponendo. quod nequeat omnipotentia cudere aliquid ua mi. mimum , quod nullatenus queat separatum contillere . Quod si ipsi iese tutentur dicendo, repugnant fam se tenere ex parte facti; eorum erit, hane assignare repugnantiam . Praeterea de nos in tuto erimus dieendo, quod tepugnantia modi ad existendum seorsim a subiecto se tenet eae parte ipsus modi, non ex parte omnipotentiae , seque nullus in ista desectus argueretur. 3. Prob. modo dite eonet. se . sessio V. G. ambula. tio, die. sunt modi recentet aduenientes subjecto . ergo die. Prob. ant. Subjectum de se est indifferens ad sedendum, vel non sedendum ambulandum, vel non ambulandum sed indifferentia ista tolli dehet per modum recenter adve nientem : ergo dce. Perspicua est mai. siquidem ad nullum de se est determinatum, te alligatum . Min. prodi Nili quidpiam recenter adveniret, istud subi ctum petunniter remaneret indifferens, dc nunquam determinaretur aut ad
ambulandum, aut ad sedendum, dcc sed hoe salsitatem
redolet : ergo Ecc Prob. maj Idem manens idem semper sacit idem. Respondes i. quia determinatur a suis potentiis, nimirum I voluntate, aut potentia loco motiva. Sed Contra. Ab eis determinatur effective. Requititur a u. tem aliquid, quo formaliter tollatur indifferent a illa rquemadmodum ut tollatur materiae indifferentia ad hanc , vel illam sormam, ultra essectivum determinans extat sorma init insece eam determinans.
Respondes a.tolli per quid extrinsecum eon notatum. Sed Contra. Indisserentia illa est intrinseca, elim subjectuin non sit intrinsecd determinatum e ergo debet tui si per aliis quid intrinsecum. Prob. conseq Indigerentia si solet danis taxat extrinseca, deberet tolli per aliquid saltem extrinse.
Ea ex re inseras, haud bend loqui Seo istam . qui esto admittat modos intrinsecos, quales sunt existentia, finitudo cieaturae, di id genus, imo etiam fguta respectu quantitatis quamquam alias figura. ceu qualitas non si modus
tamen scriptitat, quod sessio, ambulatio , dcc. noo sint
Respondes demum, indifferentiam illam esse duntaxat
denominativam , at non entitativam , non secus, ac nos
1. Phys. q. . dixerimus de materia, ec sorma te I pectu unio. nis . Sed Contra, Tum quia subiectum non est enlitati is deteris minatum ἔ ergo est entitative indiss iens, elim inter indis. seiens , Ac determinatum non extet medium . Tum quia nova denominatio intrinseca sedentis, Ne debei ab aliqua intrinseca forma praestari, cum denominatio praebeatur a forma denominante. Ad id vero, quod de materia , de sol ma subditur , retoris queas exemplum. Si quidem indisseientia, quam habet scir. ima ad uniri materiae, tollitur per materiam , quae recenter ei intrinseed unitur dc initio seca indifferentia, quam ha het materia ad uniri sotinae, tollitur per formam, quae ab agente ei intrinsectapplieatur, de unitur. Aliud pro concl. ratiocinium indigii abitur num. s usu.ti ε. post solutum totum primum ars.
Dissaltantur argumentationes ea adversa factae .
s. Α R g. r. Non satis 1 nobis dilucidatur, quid sint isti
modi : ergo non satis conliat, dari debere. protiant. Modus vel dieitur quid nee divinulis Walens existe te s. ne eo, quod aiscit. Et hoe nos, Tum quia, ut num. 1.erinspeximus nonnulli Thomissarum hoc improbant. Tum quia nee materia potest etiam divinitos sine sotnia eili stete ,
ut nos se ipsimus i. phys. q a. ait. 4. s. 3. Vel quia est quidineompletum . Et neque hoe sumeit , non solam quia etiam forma substantialis afficiens materiam est quid inrieompletum , dc tamen non est modus ; verum etiam quia quodcunque aeeidens est ineompletum , com non existat ua quod complete, sed solummodo ut quo, solaque substantia ipso accidente assecta extitit ut quod comis plete : ergo dcc.
85쪽
Resp. nego ant. Ad prob. dico, rationem modi et eom. petete, quod est accidens incompletum . Ea propter mima oppugnatici nihil urget, quia forma substa talis non
est aeeidens. Ad a. oppugnationem diu. ant. Quodcunque aecidens est ineompletum in linea existentiali, concedo, in linea essentiali , negra . Suam namque obtinet essenistiam, eompletam, penus nimirum, dc disserentiam. At modi sunt aee identia incompleta etiam in linea essentia ii, ita ut propria non gaudeant specie . sed reducantur ad speciem eius, cujus sunt modi. Cootta . Etiam modi suam sortiuntur completam essen. etiam 1 ergo dce prob ant. Inter modos supputatur a Tho.
mista se sici, ambulatio, 3ce. sed ista suam obtinent essen. tiam eompletam i ergo dcc. Prob. min. Quemadmodum actio, quae inter aecidentia eompleta supputatur, 3c id ei tes ad praedicamentum direct/pertinet, definitur, quod sit is διι actios . passio actus prisol, ita sessio potest des-niri actas sedentis , ambulatio actus ambulantis , die. ergo Ate. Res p. nego ant. Ad proh nego min. euius ad prob.dist ant. qu Aa lx p senio, ec ambulatio ut quaedam actiones sunt possunt se definiti, eoncedo, ut motus sunt, nego . Etiam namque sessi ambulatio, Se sunt actiones quadam , quemadm dum ea leari ab ambulante est Oassio in tota V G. recipere sedet tem est passici in se reeipiente; status verΛs monis nil aliud est , quani quies: lices quia mim1s, quam
creterae ac lones exprimunt de ad ione , soleant voeari mo . di . eeu in quibus nisgis ratio communis motus videatur deprehendi . Unde dicuntur esse m radi, quatenus m ratus
sunt. Acredit, quod non desunt Thom istae , olentes , actionem esse modum. Inst Etiam motus sua gaudet definitione : ergo de sua eompleta essentia . Ani est exploratum. Definitur enim
actus an is in poten/Ia prout in potentia
'Resp desnitionem illam esse quidem essem talem, quia dat ut per quid essentiale , tenens generis, & disserentiae loeum, non tamen est per verum genus, de disserentiam. Idcirco explicat quandam essentiam ineompletam, at noneompletam; quia ista est stila species constans ex genete, Et distentia. Motus autem nulla est in specie . sed reis dimitur ad speeiem sui termini. V. G. motus loralis alte rationis , de augmentationis distinguuntur inter se, quia unus est ad aequirendum Uli, alter ad qualitatem, di alter ad quantitatem majorem acquirendam .sie etiam evistentia, de figura, quae 8 eontra reducuntur ad speciem eius, evius sunt termini, sunt modi, quiae, istentia V G. Hominis non distin uitur specie ab existentia Leonis . nisi quia elissentia Hominis est ultimus terminus essentiae Hraminis, ea issentia vero Leonis est ul. timus terminus essentiae Leonis. Idem de sublistentia di . eas, idem de punctii, idem de duratione intrinseea rei, quae, si est distincta a te, euius est duratio, reducitur ad speciem eius. Id ei reo modi ad nullum edi pratilieamentis dite ad sertinent. Non se autem in reliquis accidentibus . Quando. quidem calor v. G. de stiptis distinguuntur specie inter se
ratione sui. Definitur squidem calor qualitas eouνegans danaaaeat Amogenea , dc si gus quai Ias , vitiae eongregal samogeneis , o Arerogenea deqvibus libro 1. de Gener de Corrupi. quaest r. Item species quantitatis in. vleem distinguuntur quia corpus est extenso secundum
profunditatem, superficies est extenso secundilm lati iudinem dc linea secundum longitudinem.
Non me praeterit, quod non onanes conveniunt Tho.
missae qui ad id , quod de existentia diximus ; quoniam
nonnulli volentes. eam esse simpliciter essentia persectio. remi detrectant consentire, quod si modus. At nee me refugii, nee eonvenire in hoe n.,stro dicendi modo. Eo tum siquidem plerique alia incedunt via, ae dieunt, modum esse illum , qui nec divinitos potest 1 te seiunctus
conser vari. Nos autem tenemur conciliare hane communem sententiam , at non quemcunque peeultatem dicendi modum cujusvis Τhom istae in particulari . Nee parum videatur ad hanc lucem adduxisse quaestionem istam stranto breviorem tantd ea liginosiorem. inst. Et iam relatio spe eis tur a termino, poteritae ab
actibus, de isti ab obiectis; et tamen nulli ex eis competit,
Resp. primit os non deesse ex Thomistis, qui dicant rei i lonem esse modum, praesertim o: tia in Logica . Psae.
t et ea dist. ant. Ec alias relatio assese terminum, & m.
tentia, de actus afficiunt obiecta, nega, secus, eo iaciant. dc nego conseq. Et potentia esiicit, non assicit actus, modus autem a scit ter munum.
Accedunt alia discrimina. Siquidem relativa invicem
specificant ut, ut namque in Logica conspeximus, unum
ab altero specificatur, saltem per se loquendo, licet interdum per aceidens id non habeatur in relatione non mutua, quatenus terminus non est ea pax relationis intrinis
secat . idest non es capax correserti. Modus autem ita sumit speciem a te, quAd nullatenus ei dat speelem, ut in adinductis exemplis de motu, figura, puncto, Ece. ae de exi sentia. Et lic/t essentia destitatur per ordinem ad existentia in . tamen perspeximus r. Phys quaest. s .art. a. s. I. ada arg. talem definitionem esse duntaxat descriptivam. Ibio adeas.
Potentiae autem ei rea actus I de potentiae atque actus ellea otii et a vigorem quendam protendunt, eam activitatem dicant. Non se autem modus, ceu quid tenuissimum. Ob idque nee relatio, nee potentia, nec actus , si se actiones dici possunt modi, nee etiam e vir instei. M tus uero acti Witatem aliquam dicit ratione actionis, cui
est annexus, at non ratione sui.
Et hine alia potest optima peti ratio pro Concl.
Quandoquidem necessum est admittete assectiones quai. dan , quae reducantur ad speciem eius, quod assiciunt , dc nullatenus dent speciem . nullam ve activitatem praese. serant; sed istae non sunt, nisi mcidit ergo extant m di. Mai. perspieua est in praeadductis exemplis de figura, m tu, existentia, Ece. Min. prob. Per modum intelligimus exilem quandam, ac minimam entitatem; sed nil minuistius considerati potest eo, quod sortitur speciem ab alio. et non d eonverso , nullumve protendit vigorem : ergo dcc. Ex hli insertur, quod relationes, actus, sive actiones, potentiae, die. licἡt non stit modi, eam direct/ collo n. tur in praedicamento, puta relationis, qualitatis i s est actio immanens γ vel actionis; dc in praediramento locum non habeant, nisi res completae, ut eoospeximus in pira Syn au . . q a. art unieosy 3. in fine. Tamen non modicam eum modis affinitatem Qbtinent. . Λ q. a. nostram oppugnando rationem n s In materia, de forma extat nova denominatio, ad quam partes antea erant ii disserentes ; sed hoc non obstante plerique Nostrates respuunt modum unionis superadditum r ergo die. Item inter duas Pateri itates nova extat denomina. tici s militudinis . ad quam sunt indisserentes; sed hi,e non obstante Thomissa denegat novam superaddi relationem, qua dieantur smiles: ergo dce. Dici idem potest de indisi fetentia, quam Pater habet , ut reserat ut ad secundum situm nondum existentem, quae indisserentia tollitur Da seenie secundo absque novae relationis adsentu. Cons. Inter modos eommuniter supputatur dependenti eteaturae a Deo; Dd ista non est modus aliquis supeiadditus t ergo Ece. Pi ob min. Creatura immediat 3 pet s ipsam, de non medio modo superaddito est a Deo depem dens: ergo de e Prob ant Creatura dependet I Deo quatenus ens; sed essens immedia ut per seipsam, dc non nridio modo superaddito, se ut per seipsam est res : ergo dce
Resp ad i. satis dictum sul sse n. s. Illo adeas.
Ad a. habes ex d:ctis in Logica, illas paternitates non se ii similes inter se positiv/. sed duntaxat negative, propter insuffetentiam relationis praedacamemalis ad aliam, undandam praedicamentalem relationem . Ob idque non posti πὸ earum tollitur indisserentia , sed tantum m do ne iapativd . At in nosto casu tum nulla adsit in sussicientia ad sedendum, ambulandum, cic tollitur postive indiffe-ientia , sique politi se delet minatio. Ad id, quod i bdebatur Resp. primiter retorquendo arg. Etenim ut tollatur indifferentia Patris quo ad hoe, quod es ad primum restiti filium , requiritur relatio reali tecsuperaddita: ergo pariter dic. Praeterea negraeon seq. Discrimen situm in eo est, quod Pater semel habita relatione, qua ad primum refertur fialium, quantum est de se est determinatus ad secundum, dc quod non denominetur relatus ad secundum , est peraec. dens, ex desectu termini, qui non extat . atri neu desectu se tenente ex parte ipsius patris, vel relationis. Λd Cons nego, quod indisserenita communiter supputeatur inter modos. Solum namque a nonnullis, de quorum
86쪽
einero nos non sumus, eensetur modus. Nee unquam creatura praesupponitur indissetens ad dependendum a Deo. deperdentia saltem parte ipiali, tam non quam piaesupponat ut pillis in aliquo instanti ex Mns, in quo ricio su et it dependens Qui autem dieunt. Disse indisse tentem indis.
serentia nominali , dicunt determinari media existentia. Qui demum gicunt, dependentiam esse modum, dicuntelli relationem praedicamentalem effectus ad ea usam, non ut eausam; sed u terminum respicientiae ipsius effectus in. spectam. Sunt enim isti de numero illorum, qui eum ortiEautumant, relationem esse modum . Qiod nos negavimus
in Logica Syntag. 4. q s. quaesito posito post. ait pri
g Arg. Ilii modi non sunt substantia , nee acet dens retto nihil Conseq est exacta, quia ens di Widitur in lubstantiam, dc accidens. Λnt prob. I qui ad p p Si solent substantia, essent res. Ac non modus. Praeterea exploratum est, nee motum, nee satiram esse substantiam. a . quo ad a. p. Extant modi etiam substantiales , ut exiliemia, sub. sistentia , & juxta nonnullos, unio materiam inter, &
Resp. nego ant quΛadap ae dieci, modos eunctos entitati νἐ esse areidens. Ad proh Rela ex dictis r. phys. q. s. t. r. g. 3 num. I . quod sunt substantiales terminat iudduntaxat, aut virtual iter terminaliud, at non entitati velot maliter: aut nee substantia. nee accidens. Lepe ibi. s Λ a 4. Qui equid in universo est ens , quamquam minimum, est res: era ace. Prob ant. Res est unum ex praediratis transcend ntibus, imo per nos est ipsemet entis
Rem hie non sumi in eo sensu , quo pacto quisditatem signifieat, Ac ipsum esse, sed quadam pro estitate insanior l, Ec habente speciem non ab alio , vel saltem non assieiente id, a quo speeiem habet, &e. Io. Ex dictis insertur extare distinctionem realem --dalem, illam nimirum, qua modus d stinguitur 1 te . de leonverso . vel duo in invirem modi . Quae distinctio est veri realis, litat non ita persecta, sicut entitativa.
i. Dberii eognomento Porretani Episeopi quondam a Pictaviensis . de Gualterii errorem olimiam ab Elelelia eonitrum in Coneilio Rhemens sub Eugenio ML
temporibus D. Bernardi, qui mentionem eius fuit serm. go. luper Cantiea, utraque Sehola. siti ea nimirum, &Thomisti ea raeeratur. mandoquidem Gualterius dogmatizabat, alitibula Divina tum ab essentia , tum inter sedistingui realiter. Gilbertus autem dogmatizabat , attribu ta invieem quidem realiter idem esse, at noci eum Deo, dest eum Divino supposito, ita quod non posset in abstra cto diei Deus es fas ea Ia , Ia ιι la, dee. sed duntaxat sapiens , Iustus , dce. . Idem dictitabat de relationibus, nimirum realiter ah essentia distingui. Exeeratur inquam eo seta argumento, quo Clatevalensis Mellifluus Gilbet tum sudit. Etenim attributa, ac relationeν nisi forent natura Diuitia, de ipse Deus, vel essent alter Deus , vel quid creatum, tam inter creatum, de ineleatum nullum interis iactat medium, seque scirent erraturae. Praeterea realis in Deo adesset eompositio, quae penitos sum mae Dei obver sa. tut simplicitati. Quamobrem ultra Concilium Rhemense, etiam Conei lium Lateranense sub Inooe III. eao. a Tole tanum feeundum, de Florentinum definit . cunctam Deci esse unum realiter, tibi oppositio non obviat relati ua. Quo praemisso . a. Distinctionem sormalem , quam suia displieavimus in Logica syntag. 3. q. t. ait 4. I. i. adstruit Scotus eum suis Gregariis tum inter attributa in in v iee n enm palata , de ad egeotiam, eo minuere laticin f, Acestinuam. Contra
quos pleno Scholasticorum plausu st. . O.
3. Ton extare in creatis perspectum est ex dictis loecim nuper ex Logiea appellato s. a. ubi complura ibi dicta deservire posIum ad explodendam etiam a Divinis, ut num 3 de s dc r.
. Non extate vero in Divinis adeo firmiter tenent GD. ut inter eris non dest, qui arbitretur seoli adinventum abis surdum adeo esse, ut in te idem petitias si cum Gilberti, dc Gualterii plaeito, sola eum nominum diversitate, nimi tum quod Scotus vocitet sol malitatas, quas illi realitates dictitabant . Sie vasdure p. p disp. rao. c. a. qui ad id pluribus te pertrahi obtestat ut motivis; Nimirum primo, ruta ut etiam argumentatur Λ veila eadem p. p. qu I. ecl. . 3 nee Gilbertus posuit distincticinem realem, ut inter duas res, sed duntaxat scriptitabat, ιnter naturam Personam, ni an mathematica asser Eione , sed Theologica considerataone quoquo modo rationem is videre . Ubi mathemat iram per absitactionem nominat distinctionem rationis, qua sola utitur mathematicus abstiahensa materia, de Theologi eam ecinsuerationem non aliud, quam eonsiderationem vetae Theologiae, quae non sctas, sed veras rei eonsiderationes attendit. Et vim totam 1acu vanque2 illo in quaqtiomada ideli quovis modo. Quandoquiisdem hoc ipso; quod formalis diuinctio est ante considerationem in re , pertinet , aliquo uiridci ad Theo Oaicam eonsiderationem ut quid eκ rei natura. Eap pter non evitatur illud quoqtiamodo , s deatur, ideo Giliarium apposuisse ly ριορ tiomodo, quia esto diceret, distingui realiter, dicebat iamen, esse inseparia lia. Non iuvat. inauit. Si.
quidem etiam dempta separabit itate, dum m idoli cum habeat sotmalis illa distinctio. adhuc dillina o non spectat ad puram mathematicam considerati nem . iud ut quid ex naia tuta rei aliquali saltem modo ad Theologicam cini sideratio. nem: ergo etiam dempta separabilita e , Ic manente distin.ctione sotmali locum habet illud G ii i t i quoquomodo. vid. vasqueZ. Secundo, quia iisdem , quibus Seni ista utitur rarioein iis,&Gilbertus usus est, puta quia divellae de unis, ac de aliis dantur definitiones, de quia eci tradict citia uelificantur; ad quae Thomista dicit , virtualem tussicere diis inctionem, quam nee Scotistae absoluid negant, ut videte est apud Ala. filium hie disp. έ. q. r a. licet ad ista scriptitent non Iussi ceteeontradictoria. Et quamquam etiam nos, omnesque N strates ad virtua tem probandum distinctionem, sive praeeisiones obiectivareadem utamur ratione ex eontradictoriis petita; non ta
men ins stimus, ut Scotista ins stu, de insistebat Gilbertus, ruod com haec contradictoria sint sol malii et ante intelle. tum, debet quoque formaliter ante intellectum distinctio extare. Ex quo exactam per consequentiam sequitur, quod si e tradictoria sunt realia, sue prima , sive seeunda s ut Mastili praeoccupetur evasio distinctio si tealis: vel si
ad mensuram contradictoriorum se eundorum non requiri. tur distinctio, nee formalis tequitet ut, licet formalia sint. Vide in Logica Syntag. 3. ubi supra ait. 4. dc iterum tract. q r. ait i. si a. De his omnibus tanquam de vitiligatione Uasquezil eon. tra Seotum conqueritur Mastrius in a. sent. disp. a. quaest a. Quiequid de hoe si, unum omittere tintui de illa rata re ex contradictoriis petita ; quoniam deprehendi , quod Ma sitius causam suam communem eum nostra in hoe sacere voluit miseendo ima summis ἔ & qood hie disp.ε q. a. uitiligare ncineessat, quM Thomilia abutit ut virtuali diis sinctione pro tutando Trinitatis Mysterio , nimirum quod eommunicetur essentia non communieata Paternita iste, Ece.
Si quis alia quaedam nosse avet, quae indipitant , quMConei lium Rhemense , Lateranente , Toleianum , dc Florentinum omnem etiam sol malem distinctionem explodant , adeas G cdo p. p. q a. disp.1. 3. Prob.
87쪽
s. Proh I. ratfoe Inlo, quo omnes si demas Fei te
Miuntur. Deus est sumnae , dc omnino 11mplex. ae samplicissimus omnem abiiciens compostionem , non soldm reais I iter, vetore etiam formaliter I sed si attributa, vel relationes distin uerentur scit maliter a Divina Essentiam, iam Divina Euent ia, quar idem est, ae Deus, non sciret ita smplex formalit et i etho Ece Maj ex Scotistis, quos viderim, nemo insciari est ausus. Quod s quis negare eam Non veteretur, demonstrati sie posset. Deus est simplieissi.
mus realiter : ergo etiam sor maliter. Piob. conseq. Ideo
reali et simplicissimus est, quia est actus purus, di puriss mustea liter ; sed etiam est actus purus, ae putissiniussor. ma liter . ergo s 8ce. Prob. min. Ideo est actus putissimus realiter, quia est Deos realiter: sed etiam est Deus forma liter i ergo dce. seu Divitia Emen ita ideo es smplicissima, di alius purus realiter, quia est Divina ; sed etiam est Divina seims i ter, eram sit formaliter Essentia increata 1 ergo s&e Quamobrem in Concilio Later. 3. dicitur, quod Deus est summ8, 5c omnino simplex. Ubi autem ess sum.1 a , de rimnimoda simplicitas, nulla est actualis a parte rei compos so. Min. proh si telationes, de attiἱbuta distinguerentur forma litet ab Essentia, sacerent cum ea comptistionem formalem ergo die. Λnt quod uno ore negant se ii gle. pales prob. dupliciter 2 Ptimo. Relationes , de attributas distinguerentur realiter emitative ab E ssentia Uivina, sacerent cum ea compos tionem realem entitativam : ergo
pariter si dce Ani ad tritur a Scotistis, mn hiisque Catholieis , Desis absque Divinae simplicitatis detrimento ponset reala admitti distinctio etiam inter ea, inter quae non versatur Opposito relativa. Conseq. proh Quemadmodum distinctio realis eorum , quae non sunt sepa ala, dicit extrema, quae sunt unum, non unitate identiri istealis ; ita distines ira sormalis eorum, quae norinint i parata . dicit di. stinctionis ei rema, quae sunt unum unitate . non identiis istis formalis : ergra sicut prima diceret, ea esse unum unitate compositionis rea lis, ita secunda diceret, ea esse unum unitate compostionis formalis. Qulim paritatem istam uni Seotis arum obiicerem . eoe. sigio tespondit, disparitatem esse, quia s distinguerentur realiter nullam in er se identita em, dc inclusonem haberent. At tametsi formaliter distinguantur , adhue includuntur real ter in Essentiam, idcirco non eomponunt eum
Contra. Si realiter d stinguerentur, quia nullam inter seld nti. atem, s ve inclusionem . bimelei.t nec realem nee formalem, nonam quoque simplicitatem sortitentur
nec realem, ree sot malem r ergo si non haherent ideni itatem . inelus ini nique s tmalem , nec simplicitatem forma Iem haberent. Prob. conseq. Quemadmodum se habet ne in gallo absoluid, S genet aliter au negationem absolute, Ac generaliter . ita & talis negati ad talena negationem; sed ex conressa nepatio ident ratis generaliter, id est negati omnis ido Diat is, nimi rom tum realis, tum iot malis, inferret negationem minois smplicitatis tum realis, tum so malis r et gi, parater negatio identitatis tot malis inferre de bet negati inem simplicitatis formalis. Mai. est conspieua Etenim quemadmodum negat ii, V. G. lenius genetai im , ee abs tu e , idest negatio omnis sensus infert negationem Omnis leniat is in is, i a nepatio alicus us peculiaris sensussura visus, si ve potentae visivae, interi negat lonem talisensatio is, puta visionis.
uniuntur inter se absque eo quod identiscent ut, tunc eo modo. quo uniuntur, Et noo identificamur, faciunt commas sonem ; sed attributa, de relationes s distinguetentur stimati ei ab Essentia, uni rem ut sol maliter cum essentia, dc non idem is ea reni ut formaliter eum ipsa r ergo componerent formaliter eum Essentia. Mai. praeterit neminem; Dis adeo peregrinum, ut ignoret, quod cumpositio etym logice dieitur quas ctim anopoli a , nimirum muνIum ut sim Boνum μιι posuio, sive distincto tum unio, ne calici modo sunt eae tetae compost itines, quae in meatis habemur. min. qud ad a.p. est ipsa Adversatiorum doctrina. Siquidem quoties ex aliquibus fit unum, ea uniuntur; sed ex Elsentia, di attributis ae relationibus fit unum: ergo unirentur cum it. ia. Maj ex terminis patescit. Siquidem unum constituitur per unionem , non secusae coniunctum per eoniunctionem,
idem per identitatem, dee. Min. pio, Tum quia ex Ebsentia, di Miserie ordia V. G. constituitur huc totum unum Deus miseris,s, ex Essentia, di Sapientia Deu
sapiens , es Essentia, dc Paternitate Devis Pater, ece Tum quia persectiones attributales eommunieant Esetitiae affectum suum formalem a sed non per identitatem, Sc tie 3 loquendo : ergo per uoionem sol malem. Non enim
Respondita. Smisng tract a. dij x. q a. cum aliis seo-tistis, coneedendo, quod laetant unum, sed negando , quod id laetant si ve per unionem , sive per compostionem; quia illa soli1 m faciunt unum per unionem, dc compositi nem . quae sunt unibilia, de componibilia, quae nimirum se habent per modum actus, de potentiae. Essentia autem
non se habet ut putentia, nec attributa. dc relationes ut actus, aut e eonverso . cn idque saciunt unum per realem idem itatem, at non per unionem, aut compositionem .
Haee illa est solutio, ob quam Fet te dictam Omisit rati
nem ta u. Hra tion penitus convineentem , quia Scotistas inquii in respondent, sacere unum per identitatem realem non per unionem forma em ; nec dicunt uniri, sed identi. Mati realiter eo proportionali modo , quo nonnullorum
in sententia actio, dc passio distinguuntur, dc tamen non
Contra. Doctrina istas ultraquod non respondet ad nostram ultimam prob min J seipsam in tertinit, dc la termi nis pugnat. Implieat enim, esse unum, Et non per unionem , sicut implicat, aliqua esse s mul, de non per simultatem ἔ aliquod esse lueidum , dc non per lucem I aliquid
esse idem, dc non per identitatem. Praeterea eam refutat alius Scotista Mastrius. Quando. quidem ea, quae non se habent per ni, dum actus, di potentiae, dum saciunt unum, licEt non iaciant unionem , &eompositionem per se ; tamen iaciunt unionem, de compositionem per aceid ns, ut in lapidum acervo est palam ;ec quo magis aliqua sunt in v tima actuatitate, tanto minus unum per se essiciunt: ergo ex eo, quod Essentia, attributa, dic. non se habeant per modum actus, di potentiae, cocii aliti faciant unum, ut eonspeximus, de ipsi annuunt, sequitur. quod saeiam urum per aggregationem, nimirum
Ad id, quod de actione, de passone subditur, dicet ut
num s ad Cons. 3. arg. Ulterius eam refellit clatissimus eκ nostris quidam in autographo sic. Si Natura a parte rei soret ac uio maliter diis sincta ab attribui is, jam vere se habetet ut potentia forma liter, liedi non emitati vo respectu relationum, Satilibutorum ; dc haee se habetent ut actus forma litet t. spectu naturae, & Essentiae , ergo formalem sacerent compost lonem. Prob. ant. Aliquid le habere ut potentiam formaliter espectu alieojG, e Il esse ea pax illitis, de illud actu ita se non habere formaliter ; sed Natura Uiuina υν actu distincta ab attributis, Ac relationibus esset capax sormaliter
persectionum attribui alium, quae ipsam constituunt lapien tem , misericordem, die. et alaundd, ut formaliter ah eis distincta non continet ea actu formaliter lices contineat realiter i ergo die. Pr h. mas. Eo modo, quo aliquio est capax alterius , de illud non continet, est potentia ad illud tergo esse capax sermalitera icuius, ec illud non continere sor maliter, est tomiam et esse potentiam ad eum. Prob. ant. Elle capa, alicujus, Ac eum non continete, eis esse po: tiam et ergo eo modo, quo dcc. Sicut quia Seire eu tem per causam cognoscere, adeo eo modo, quo quis rem per camsam cognouit, Scire dicitur . . Nec obstet. naturam continete itidiealiter attributa, de relati nes. Non inquit. Siquidem inde lium fit formali tatem naturae non esse in potentia ad habendum attributa
radi ea liter, hene veto sol maliter. Propterea redit at g quia eo modo, quo aliquid, Ece. Quod palam etiam est in sententia eorundem Scotistarum , qui profiteatur, Λnimam dis inguiduntaxat forma liter a potentiis , de tamen sacere comp sicionem , non Oh
sarte identitate reala entitativa , dc continentia radi lisos malitatis potentiae in Λnima. Sic ergo pariter, dic. Respondit a. Poritius, non sacere eompositionem. quia uniunt ut independente, a causa edite inseca. Et ad astud responsumtiahit aliud Scotitiarum aliorum dicentium, non sacere compositiorem , quia sunt quid infinitum . Siquidem insnitum non pendet ab exit inseca causa . Contra ' Quae uniuntur dep. dentei a causa extrinseca faciunt eompost lonem dependent et a caula exit in sera : erisgo pariter quae uniuntur independenter a causa extrinseca iacient
88쪽
elent eompostionem independenter a eansa extrinseca . Qtiemadmodum namque illa dependenter, ita ista independenter ab extrinseca eausa uniuntur. Praeterea resutat Mastri us ubi supra in i . sent. non tamen eadem q. a. sed q. g. Tum quia hae via posset Gilberti error defensati, At Gualterii. Dicere enim possent praefati Au thures, non facete eompostlonem realem , adeoque nee divinam laedere smplicitatem; quia uniuntur reistilo in. dependenter a eausa extrinseea. Tum quia formalis , &immediata ratio, quare aliquid constituitur simplex, vel compositum non est , quia si dependens, vel independens licausa extrinseca. Causa squiuem extrinseca producit e festim iuxta istius exigentiam rergo s essectus suapte natura est compositus, faeit eum eompositum, si s mplex, s lirem. Unild se arguit. Si per impossibile materia,
de forma serent realiter unitae independenter a eausa existrinseca, adhue vete totum ex eis resultans foret realiter compostum, quia importaret plura realiter entitat Iud diis si octa , de unita : ergo pariter formalitates di .inae t a. metsi et c.
Contra vero id , quod de infinitudine aiebat, arguas, Tum quia infinitudo, judice Scotista, non praepediret sor--alem distin i lonem, nec formalem unionem, ut probavimus, quia per sapientiam eonstituitur hoc unum totum
Detia sapiens ; sed eompositio sta est in unione distiniactorum, de unitorum, eo modo, quo distincta, de unita sunt: ergo nee formalem inpediret eompositionem. Tum uola quemadmodum fini: udo tollit simplicitatem, ita in-nnitudo compositionem, ut debita sit proportio; sed finitudo non tollit smplieitatem , nis inquantum tollit idenistitatem rergo ἡ contra insnitudo Dei non tollit formalem eompositionem, nis inquantum formalem adimit distinctionem. Prob. min si Omnes persectiones entis finiti so-rent realiter, de formaliter indisinctae , ena finitum foret realit et , dc sor maliter smplex : ergo ece. Respondit Ac ultimo Mastrius, non sacere compositionem , quia identiscant ut realiter identitate persecta or-ra eet infinitudine, de nihil eomponit eum seipso . Grais dos autem metaphysici s idem de Anima , ejusque potentiis diceret licdi sint idem realiter, non tamen identitate reali per Eta otia eu infinitudine . Contra, Tum quia solutio istaedm eonfugiat ad iden.tiscat lonem provenientem ex infinitudine, coincidit eum alia nuper resutata reeurrente ad infinitudinem, adeoque iisdem refutanda argumentis . Tum , Ac sortius , quia quemadmodum nihil potest compone te cum seipso, dces.se potentia te ad seipsum, ita nihil potest distingui a seipso: sed illa identitas persectissima realis non impedit distingui formaliter ab essentia, aut inter ser ergra neque impediet compositionem formalem. Et ratio est , quia etsi idem nequeat componere eum seipso eo modo , quo est Idem, iand tamen eo genere compositionis , quo est di.s in uni. Tum dentque quia persecta identilas resis en illativa non Obstat Scotieis haei endo vestigiis quominus matura, de attributa sint distincta sermaliter: ergo neque
sormali obstat eompositioni. Prob. eoni eq. Identitas , ut denti as ctu eatentia identitatis magis per se opponit ut distinctioni; sed iden ltas persecta realasentitativa non ob. sat dis snctioni scit mali tergo que ece.
Cuncta incommoda ista, dicit Seotista militate quoqueee distinctione virtuali quo ad explicitum . Sed de hoe
m. s. ad Cons. 3. arg dicetur, ε. Prob. a. alia ratione aequd emeaei. Quaelibet forma
litas in Deo est infinita sol maliter, eum se divina etiam si aliter; sed non esset talis nis una haberet in se aliam per formalem identitatem: erpo dce. Pr . min. r. Illud non est insnitum, eui aliquid deest; sed si sapientia V. G. non diceret in se per sormalem identitatem iustitiam, aliquid ei deesset se maliter . nempe deeget illi formaliter Iasti. Ha: ergo flce a. Si distinguerentur realiter entitati νδ non essent infinitae realiter entitat ivd , Tum quia deesset eis aliquid realiter entitat ivd , Tum quia seeos propugnat posset Gilberti error, de Gualteriit ergo a pati soce. quia alteri ea tum deesset aliquid formaliter. Respondent, satis esse, quod se malitas quaelibet sit infinita in linea propria V. G Sapientia in linea Sapientiae, tametsi non in linea Iustitiae. otta instant hol nulli Nostra es . Debet formalitas quae lihet ege infinita Atmaliter in tota linea entis; sed non foret insnita in tota linea entis Iustitia, nisi forma- δενι Universia Ph l. Tom. IV.
liter insuderet Miser leordiam, quia illi deesset sormali. ter aliquod ens, quod est Μisericordia rergo dcc. Probant maj. Ideo debet esse insnita in linea Iustitiae, quia est Iustitia divina; sed etiam est ens divinum: ergo dce.
Hie tamen Thom istam admonitum ipse velim, quod Secit ista negat mai. Dicit namque, relationes, de attribuista non esse ens divinum, sed duntaxat aliquid entis divini, idest quid pertinens ad ens divinum: non leelis, ae dicat , passiones entis non esse res, sed esse aliquid entis. Propterea, ne vel in minimo adigaris Ilmites controversae praeteri rite ad probandum, quod in Logica Symag. 4. q. I. art. r. s. demonstravimus, omne, quod habet esse ante intellectum esse simpliciter ens. Idesteo aliter Instes se. Iustitia V. G. debet em ins nita non tant limiti tota linea iustitiae, versim etiam in tota linea formalitatis, de persectionis; sed talis non foret, nis identi searet sibi sol maliter etiam Miserieordiam: ergo ece. Mai. est perspicua. siquidem illud non est Ins nitum in aliqua linea, cui in tali linea aliquid deest; nisi autem Iustitia identi fiearet sibi sormaliter Miserteordiam, deesset illi sorma. liter licit non realiter, aliquid in linea formalitatis, nempe formalitas Misericordiae, vel saltem identitas cum M lasericordia. Mai. prob. Ideo debet esse infinita in tota linea
V. G. Iustitiae, quia est iustitia divina , secos iustilla divina posset distingui formaliter a seipsa; sed etiam est formalitas divina: ergo dcc. Quomodo autem hae via possint non distingui sormallis ter ah essentia relationes, eam nec essentia si formalitas nee relationes dicant persectionem, praesertim secundom Scotistas di eo posse probari se . Relationes non possunt Identiscati sol maliter eum caeteris sermalitatibus, v. G. Paternitas, Filiatio, de e. eum Iustitia, Misericordia, die. res identiscentur sol maliter etim Essentia ; sed debent identiscati formaliter cum reliquis formalitatibus: ergo ec eum Essentia. Μin. potest , ut nuper, probari, quia debent esse infinitae in tota linea formalitatis, et quod sunt de ipsae formalitates, Iudice Seotista , seeos non distinguerentur sormaliter ab Esentia . Mai. vero se ostenditur . Alimiormalitates, puta Miserteordia, Iustitia, dce ceu de li-tiea absoluti non e veniunt personis, nimirum relationi
bus, nisi ratione Essentiae ; de ideireo sunt euinta pet- sonis communes, sicut Essentia: ergo non possunt Ate. Respondent alii Seotistae, satis esse ad ins nitudinem etiam in i in ea formalitatis, quod identi ieentur realiter. Sed Contra, ut supra. Illud est finitum in aliqua linea Glaliquid deest,r ergo eo modo, quo in tali linea et deesserit finitum ; sed si una finima litas non identi seatet sibi aliam, aliquid ei deesset formaliter litat non realiter: ergo die. Undd id valeret duntaxat pro ins nitudine reali sal.
Si denique reponant, quod de ratione sor malitatis In finitae es identi stare sbi omnem formalitatem modo possibili. Contra, Tum quia est mera prinethli petitio . S qu dem hoe est direre, quod sit impossibile , esse in sint tam in linea formalitatis; sed demonstravimus id esse neeessa iarium: e o dce. Tum quia post hae via Gilberti propugnari error. de Gualterii.
Cuncta dicta se in iure ponuntur. Ss Iustitia v G. Ideo.
tifieatet sibi realiter non vero formaliter omnem Iustitiae rationem, seret finita formaliter, secus posset formaliter
a seipsa distingui: ergo a pati die. . III.
Insnsorum argumenta d Ilvuntur. . A Rg. x. argumento, quod isto eum Choragio mihi A quondam publieo disputatorio in Congressu obiicie-hat ex Minoritis quidam,quos de Observantia scieant Datur Trinitas in Divinis r ergo inter Divinas relationes, dc Egetitiam datur distinctio sol malis , dce. Prob. conseq. Hoc ipso, quod datur Trinitas, jam vera extant de Emen
ita , dc relationibus contradictoria ante intellectum , nimi. Tum quod Pater eo unicat F tio essentiam, o non Pin ternit rem ; similiter ut erque communieat πιν tui s. Effentiam es non Paronitatem, er Finationem, seut etiam quod Essentia non geneνar, o Pateν genreat ut contra
Λbbatem Ioachim des nitum est in Con l. Later. sub Inis noe. Ill. de refertur in cap. Firmiter de Sum. Trin. ubi L etiam
89쪽
etiam contra eundem desinitur. Essentiam non geneνMe , sed Patrem a sed de una, eademque re nequeunt contradi actor ia veta esse ante intellectum: ergo die. Resp. inissa responsis Nominalium. ET Neoterieorum, uae art. sequently. a. resutabimus , neRci conseq. quam &eoi ista adigitur negare Gilberto, ct Gualterio de distinctione reali . Lege sub num. 4. adversus Maurium . Adptob. dist. min. Si eadem sit tum virtualiter, tum formali ter, coneedo, seeos nego . Vide in Logica Syntag. 3. q r. ait. 4 I. 3. Sane dc realiter datur Trinitas, adeoque non communicatur realiter Paternitas, dic. licet communiceis tur realitet Essentia. Accedit, quod etiam de un/, eademque formalitate vera eviant contradictoria sol malia, absque eo quod una eademque formalitas a sie ipsa formali ter secernatur, V. G. Paternitas ut forma litas est convenit sordi liter cum filia. tio ne , dc non convenit in ratione talis formalitatis, nimirum paternitatis. Et hae potest optima alia esse pro conci . ratio. Vide in Logi ea ubi nuper. Nee dicere juverit, quod etiam nos virtualem probando disti octionem utimur hac ratione. Non, inquam. ut habes ex dictis num. 4. quod non ins stimus, sevi Scotista ins stit, Ece. lege ibi. 3. Arguunt a De attributis Di vinis di versae dantur de snitiones, puta Misericordia des nitur, quod fit νψtiosor.
mam sublevanis Denam miser am . nim se vero Iussi. tia . Iiem quod de attribulis formalia veri scantur contradi. ctoria . Non enim Deus per Iustitiam formalitet miseretur,
sed punis νΛt,dhaee habes ex dictis in Logita Syntag. yq I. art. g. 3. eas definitiones esse inadaequatas , die. Et hoe est aliud pro Gil rto, de Gualterio iundamentum, cum Es. entiam realem explicet destiitio. De sontradistorijs nuper dictum est. Lege in loeo nupetrim/ ex Logica 3ppellato. ubi eunct arn possunt hie aptari, ut puta quod sustitia non est ex sui ratione formali Misericordia, secus udique etiam in creati r
s. Arg. 3. nostras oppugnando rati Inationes. Perso.ndi Divinae distinguuntur realiter inter se; nee tamen rea. em saetant compositionem: ergo pariter stc. Cons. Per nos distinguuntur virtualiter quo ad explicitum ἱ sed non saeiunt sompostionem quo ad explicitum: ergo pariter prob. min Deus est omnino simplex etiam quo ad explicitum: ergo&e. Prob. Ant. Ideo per nos deisset esse simplex formalitir , quia est Deus formaliter I sed etiam est Deus quo ad explieitum : ergo dcc Resp. ad arg. nego e seq. Disparitas xst amplissima.
Q doquidem Personae non uniuntur saltem ut una assi. ciens aliam ut ejus persectio. Lege sub num. s. in . ante mentis probationς. Diras. Rctio dc passio In nonnullorum sententia distin. guuntur, nee tamen iaciunt compostionem t ergo pari.
Re .-ant. non saciunt eompositionem per se, e .cedo, peraecidens, nego. Et se sentit opinio i lia . Praeterea lata est disparitas, quia actio non communieat serma. iitsi suum ess ctum formalem passioni, nec e contra: benduero attributa, de relationes suum erim munieant serma. lam effectum naturae, constituendo Essentiam Patrem. consituendo Deum iussum, miserieordem, dg cΑd Cons primodom, nego min. Λd prob. nego anticuius ad prob. dist. min. est i Ueus quo ad explieitum, &alias quo ad explieitum exprimit totum id, quod est, nego , secos, eo cedo. Praeterea data mai. & min. nego eos . Disparitas est , quia .irtualis distinctio secundom non paucos non importat pluralitatem virtualitatum, sed eminentiam duntaxat. vlt- tutem, de aequi polle ili iam unius, eiusdemque indivis bilis
sermae ad pluta realiter distinua, dc distinctioni eorum suo ad effectum verificandi contradictoria. At distinctio lotia ma)έs pluralitatem importat Arma litatum, ut sormatissa
Dices. Lx eo, quod una persectio Divina aliam non explicis, non sequitur, non esse explicite actum purum, aut esse explicite imperfectam, lae4s non foret φxplieith Ut vinar ergo nee ex eo, quod ας. Resp. emant qui uiat si explieite Divina, non tamen pxprimit totum id quod est. Nee ista impet sectio, sue non expresso pei sectionis derogat. Deo . Non, id
quam, quia provenit ex implieito excessu persectionis eiuι.
nimirum ex eo, quod adeo excedentem persectiorem mplietid contineat quiJibet ejus obffectivus e ceptus, ut tota exprimi nequeat.
Oppugnabis. Dum nos e reipimus Iussit iam ut a Miselleordia dis ictam , vel eoncipimus illam ut Divitiam. vel non. Sincn, fumus extia controversae confinia, quia loquimur de Iustitia Divina. Siser ergci deberemus concipere illam ut in s nitam etiam in linea se alitatis, auecique ut identisca iam cum Misericordia. Sicque vipeι dissicialtas, quam nos u. praegresso a. urgebamus contra sarmalistas. Resp. quod eoneipimus ut Divinam, sed inadaequatρ, imperfecte , de deficienter ; quia Intellectus noster, ceus nitus, ac simitatus noec nequit conoeptu Divicias absorbete persectiones, idcirco diversos de illis conceptus sor
s. Arg. s. si ratio formalis adaequata Iustitiae foret idem in Deo cum ratione scit mali Mileticordiae, vel hoc haberet quia in salta est, νel ex ratione formati Iustitiae ut se; sed propugnari neutrum potest: ergo de r. Min. quoad a. p. est eerta, seco, ubique etiam in creatis identificatenis aur. Quo ad p. νetopici, Inhmiud a non variat rationem formalem eius . cui competit, dc duntaxat perseu inmalatitudinem ejusdem rationis formalis, qua ratione quia ι i. nea non est ex tui ratione sermali supersciet, s extaret linea infinita non foret supersei es . Resp ratiorem esset, quia est in s nita non solo min rati ne Iustitiae, vel om etiam in ratione sotinalitatis. Linea autem si sciret 4nfinita in ratione quantitatis foret superficies. ob idque retorquetur ars.
Diei s Si per mi pius bile ex aret Iussitia Divina separata a Miletaeordia. adhuc scit i Divin 4; sed nou sciret tune infinita in linea sui malitatis, echiseolonis: ergo id non est do ipsus ratione. Ant proh. n uiset creatar ergo dcc. Reso quod solet Divina tepugnanter, id est foret. Ecnon foret Divina . Forei, ut iupponitur, quia non aesset creata, dc non foret: quia non esset L ima tias infinita.
Argum. s quid probat , probat quoque de distinctione
Ii Reliqua arg. probantia , disti. ct omm viitualem non suffcere ad contradictoria salvanda, solventur ait. se. quenti a. s. 3. per totum . Undd sit
3. Uid sit virtualis distinctio habes ex dictis in Logiea
Syntag. 3. q art. 4. 17 3 num 3 O. ad ult. Dppugn respolisio dati ad a. arg. eamque extare conspeximus itiari. s. imp aesentiatum superest per vestigare, num exteteilam intrinsec8. praeeipue in Dividi, λQuid autem si extrinseca virtualis distinctio haud me. lias innotescete potest, quam pereensendo modos dicendi eorum, qui eam propugnant quod praerabo g. sequenti a.
refellendo eorum res poma. a. intrinsecam admittunt omnes, tum in creatis tum in
Diuinis, Thom istae , s demas Godo p. p. q. a. disp. a. quo M Divina. Respuunt autem illam , admittentes solam virtualem extrinsecam tum in creatis, tum in Divinis. Nominales omnes, & Pp. Societatis, praeeipia sando in cleatis. liis edi nonnulli eorum, ec pauci cum Arriaga y p tom. t. disy a. lec . r. num. . admittant distinctionem virtus lem intrinsecam in Divinis; & nonnulli admittunt illam duntaxat inter absoluta, ct relativa , non veto inter abs tuta inter se, ut P. Elparra.
90쪽
ηιeν absoluta inter se . 3. V Xtare in eleatis enitescit ex dictis in Loglea Syntag. T. 3.q i. ari s illo ad eas. Imfleonspeximus ibi, imter Gladus metaphyseos versati distinctionem, si ve piae. ei sones object i uas etiam penes exclusum. In Divinis auistem, sent de in transcendentibus , ponimus distinctionem
virtualem penes explieitum antum .
. Quod extet in Divinis Piob. r. admittendam esse in .
ter absoluta. & relativa. De una . eademque re tam vir tua liter, qu 1 in forma liter, de realiter eadem nequeunt ue.
ra extare contradictoria ; sed dc absolutis, & i elativis , puta Essentia de Personalitatibus, veta extant eo tradicto. ria intrinsect di ergo aliquo extat distinctio intrinseca, non realis, aut formalis, ut praegresso art. perspectum est :ergo virtualis intrinseca. Mai sundatur illo in universalissiam ci principio quodnber es, teluones, fide impossibile es , idem mat esse, εν nos esse. Proh min. verum est ,
Neque in tuto suetis, si reponas, ouod e tradictoriae so in ereatis nequeant de eadem re praedicati, hend vero in Divinis rati ne infinitudinis. Non, inquam. Etenim, quod de eodem se m idem nequeant veta enunciati eon radictoria, in illo iandatur
metaphyseali ptinet pio, impos bile est, idem simules ,
er non se ; sed hoe loeum Obtinet elaam in Disi nisi ergo die. Mas. est palam, quoniam contradictio, ceu assima tio, eae negatio dicit esse, & non esse. M in prob min cipio Om es diriguntur scientiae, Sin illud cunctarum te solvuntur prineipia scientiarum , sed etiam de Deo extat sciretiatum naturalis, ut Metaphrsea, tum supernatu
Talis, ut Theologia r ergo &e Sanel semes eo sublato Principio, nihil determinate de Deo sciri poterit, ae my- sellis Divinis, omnisque locus praecludetur, tum eum sis delibus , tum eum infidelibus disputandi . eum Omnis disputatio debeat Omnia illud in mineipium resolvere posse. Et eadem satilitate , negare posses , quod in Deci iocum caetera ob ineant prinei pia, die. de omni, dici de mulio e quaecunque sunt eadem uni teνιιο suat eadem ιΛ- ro se . Respondes a. eum Gregorio, Granado, aliisque Neotelicis, contrad ct otia illa velificati duntaxat in intellectum stici . at non in te : Imri nee in nostici fetiscati intellectu; sed eatentis .eriscari in mala apprehensi ne , quatenus haud bend pronunciantur. Non enim diei debet Esn. s a non generare , sed emitas, quae est Esa entia non ge-noas. Filius non pi cedit me voluntatem , . te sed F hus non proce. ι peν entitatem , quae es voluntas , die. Et tune prci stiones non erunt verae. Quandoquidem en .
titas, quae est Essentia, eam si entitas paternitatis generat. Item esim entitas voluntatis si entitas intellectus, Filius f procedit per intellectu sentitatem, procedit quoque per voluntatis entitatem . Sed Contra. Docti ina haec totum eiurat Ti initatis myste. xlum. Si quidem si semes pater Ommunicat Filio entitarem , quae est Paternitas, iam Filius, de Patet erunt entitati. ρ una persona ἔ se ut quia eidem eommunieat entilain rem . quae est .ssentia, sunt una essentia. Λt absit hoe . Et quemadmodum hic, quod est non opponi relative in ementia permittit, quAd communicetur Essentia, ex quo si ,
quia una sint Esentia ; ita hoe, quod est opponi relative
in Persona faciet, quod non communicetur entitas, quae est personalitas, ne eadem snt persona. Item non amplios
distinguere ur processio Filii a processione Spiritus Sancti .
Eatenus namque secernunt ut pr cessiones istae, quatenus una est per intellectum , Ec altera per voluntatem .
Respcindet a eonsimili tamen, & pend eodem te sponso vasqueet p. p. diis Iro. cap a. & alii eum ipso, quod prae. dicata illa nonnisi ab intellectu nostro impet secte Trinitatis sns Ussieris P biI Tom. Iν.
mysterium e noscente asstmantur, in re autem Deo mi nim/ eonveniunt r Ob idque Deus seipsum ut in se est .gnoscens, non ea assit mat. Sed Contra x . Huiuscemodi propositiones eum veritate ab ici. tellectu affirmantur ἰ sed nequeunt eum veritate affirmari,
nis ita in te si ergo dce. Mai est Fidei dogma seentpto posui nes istae Deus est uuus in Epamia, . nos est
unus in Prasoua scirent salsae. Min. ptis. cimeeptus intellectus dicitur verus quando repi aesemat rem sicuti est, de dicitur salsus ex eo, quod rem aliter, ae est repraesentat
seu ab eo, quod res est, vel non est, cognitio, de propositio; dieitur ueta, vel salsar et go&e Nee satis erit, si dixeris, sufficete, qu5d praebeat nobis sondamentum distinctionis. Non, inquam. Etenim si sunt penitos etiam virtualiter idem, iam non est unde iandamentum hoe praestare queant.
Secundo, Tum quia Deus e noseit seipsum ut In se est Trinum in Personis, de unum in Essentia; sed id non salvatur, nisi per Me, quod eommunicetur Egeritia & non Pers na, ut nuper eontra praegregum tesponso in seripsimus : et go praedirata haee vera extant in re. Tum ouia, ut nuper eontra Granad.&Greg. dixi; hoe modo adimitur via distinguendi Filii processionem a processi me Spiritus Saacti .
Undi verbo, ti,tum evertitur Ttinitatis mysterium . Tertio respond. Gabriel p. d. a q. 1 dcq a caeterique Ν minales, ad Componenda prae sata contradictoria suiscere distinctionem ex parte eom,otati; seu susscete eonnotationem diversorum actuum, aut effectuum. Sed Contra a. Connotare, de non eon notare sunt contradiis
Otitia a sed ista non distinguunturpeties alia extrinseca conis notata, secas foret processus in infinitum : ergo aliqua extat intrinseca distinctio Secundo. Contradictoria exigunt distinctionem in eo , de quo veriscamur; seu quod Essentia eommunicetur, ει
ternitas non communicetur, setificantur de Essentia , ae Paternitate in recto : ergo&e Pr b min. Paternitas in te
cto non communieatut , ieetis Pater , de Filius scirent una persona, seut quia communicatur Essentia, sunt una Egentia. Tandem respondet God N p. p. quaest. a. disp. a. satiae . quid distinguatmir inadaequald de fundamentaliter. Sed Contra. Nam jam habeo, quod aliqua extat saltem inad. aequata intrinseca distinctio. η Praeterea nee in adaequatὰ Paternitas eommunieatur, se-esis Filius s,tet inadaequale saltem Pater ; seque duntaxat inadaequatὰ ab eo distingueretur, solumque inadaequale GD
Contra τeto id, quod dicitur de laodamentaliter jam habes eu dictis contra Ualque2. Si namque modis omnibus etiam virtualiter lant idem, non est undἡ hoe nobis distin.ctionis sundamentum praebeant . ulterios non tam om habetur fundamentum eontradicti nis, vetam etiam ipsa contradici io : ergra non sussicit diis
stincti is fundamentum, sed aliqua te quit Itur distinctio . Ea propter nos in Logi ea Syntag. i q. t.art. n. Io. scripsimus, quod distinctici virtuat is dicitur talis ecim parativd ad ea, quibus aequivalet, dicitur vero sucidamentalis compa.
ratis ad intellectum. s. Quod uiro distinctio ista virtualis intrinseea extet
etiam inter ah tuta invicem comparata Prob. eodem modo. Et certE iam visum es, extare debere liuet intellectum, re voluntatem, ut illa comporantur e tradis tria Fatitia procedit per intellectvim . o nas peν votaurarem a splν rus sauctus / eontra, Ece. Intellectus autem , & voluntas sunt de linea absoluti.
Evestigio respondet Espatra eum Mauro, inde solam se.
qui, quod distinguantur virtualiter Intellectus notionalis . A voluntas notionalis, qui sunt de linea relati νi ; at non intelletius, de sciluntas essentialis. Siquidem Filius pro .dit per intellectum rationalem, & spiritus Sanctus per vo
Contra ex Ferre . intellectus notionalis non aliud est , uuam Ipsemet intel lectus essentialis, ut modificatus ab ipsa Paternitatis relatione : di similiter voluntas notionalis titialiud est, quam ipsa voluntas essentiatis, ut modi seata in Patre, de Filio per relationem spirationis activae. Nam re latio ut relatio non est activa, de multo minus est vi, intel ligendi, aut volendi in linea propria:ergo relatio pater ilitatis constituit Intellectum notionalem in patre inquantum vi
discat intellectum essentialem, eumque determinat, ut si L a prin,