장음표시 사용
91쪽
pi Ioel pium quo producti. um Uerba e Similiter relatio spira
tionis activae eonstituit in Patre,oc Filio uniunta em noti nalem inquantum m ciuiscat, determinat, seu ecimplet v .luntatem eis rit talem, ut sit principium ρυo spiractivum Spiritus Sancti . Tum uero se vos relatio paternitatis in Patre indistin Od modi fient tum intelli ct a ri . tum poluntatem essentia. lem in rati ne principii producti si verbi. Et smiliter te. latici si ita ionis activae modificat tum voluntatem, tum
intellectum in ra ione prti ei pii producti ut Spiritua sancti. Et se tam hene spiritus Sancius, ac F.lius per intellectum proeedet dc d eonverso; seqne non distinauetur proces.sio spiritus sancti a processione Filii ; quia eatenus di.
sti guuntur, quatenus una est per intellectum , altera per voluntatem. vel tela tiri paternitatis modis eat , de deteris minat duntaxat intellectum in rati me principii producti- ut Uerbi . non verri uoluntatis . Et similitet relatio spirationis activae si vii sca duntaxat voluntatem in ratione prineipii spirativi spiritus Sa est. Et tune iam de volunia e , At intellectu essentiali veriseantur praedica a contra. dictoria , nimirum ab eadem relati ne modificari, de non modiscati in ratione principii productivi .
Plura alia, s aves, e ira Eipat Ea lege apud Ferre p. p. agendo de alti i iis q r.s
ε. prob. praeterea quo ad eandem p Εε iam de attributis verae nunciantur eontradictoria , pina de Misericordia quod indulgeat, non vero de Iustitia, Geos cum Deus quempiam per Iustitiam punit, verum foret, quod ei per Miserieordiam parcit. Neque redintegrare iuverit , contradictoria esse penes diversos essectus. Non , inquam, quia , ut nuper diximus , habere ali. quem in um dc non habere silum , producere aliquem e sectum , dc illum non producere , sunt ecin tradictoria etiam ex parte producentis, cum produn Io se teneat eu parte proin Oeentis t ergo aliquam distinctionem exposcit ex parte pro. dueentis , nimirum ex parte Dei.
L adfers vriam auumenta sareamur . . . A Rg. I. probando non extare in ereatis, omnibus argumentis solutis in Logica Syntas 3 q. . ait s. ad a. arg. n γ. Illi adeas . i. Arg a.ello victo ad idem arg. ibidem soluto. Ideo asseveratur disti inici virtualis pro ecim ponendis contradiactoriis, quia aequivalet reali, sed hoc salsitate laborat: et .m Ate Prob. min. si ita aequivaleret posset quoque valere
ad salvandum, quod posset in creatis aliquid plod uel, Ac non produci, scut in divinis veris eatur, produei Vm. Filiationem, de non Essentiam , sicque posset quis blasphemus e tendere, quod extet in cieatis Trinitatis mysterium: ergo die Ptes. ant. Illa per distinctionem realem salvantur: ergo s Acc. a. de Resp. ex dictis loco nuper ex Loglea appellato ad 3. vel . arg. dist . maj. quia aequivalet distincticini reali illi, qua e utaret inter aliqua realiter distincta, sed tamen eonnexa, eo cedo. secus, nego maj. Ae distincta min. nego conleq. Lege in Ostiea loco citat m. 7. Dices. Et iam communicari, de non communi mi sunt contradictoria versantia in erea, quae connexa non sunt; sed hoe non obstantehaee eomponuntur in diuinis sufflagis soliti, distinctionis virtualis: ergo regula a nobis ad n venia
Resp dist. maj. In ereatis, e redo, In divinis nego mai. di data min. De eons . Essentia squidem, quae eommu . ni eatur, est ratione suae infinitudinis realiter, re essentia
litet eum nexa eum Paternitate, quae non communicatur, de E eontra paternitas, quae non eommunieatur, est tali
ne suae ins nitudinis se eum Essentia ecinnexa . oppugnabis. Per nos produci, & non produci sunt contradictoria versantia inter ea. quae non sunt eonnexa; sed in divinis verum est, produci Filiationem, de non produci Essentia me ergo semper descit tegula . Resp. dist. maj. produei, & non produci sumpto non prodae, latissim8 etiam pro non eommunicari, e cedri .pse si , nego maj de concessa min. nego conseq. Quando namque di , quod produci, de non produci, sunt contradictoria versantia inter ea quae non sunt connexa, su. mo ly non pro ei prout comprehendit in se et Iam non
cum mula ιcui, quia in endo , non patre unum sne alio alate ratione c. innexionis. Sive enim communicι tur, sive prciducatur unum, dum aliud pioducitur , semper haberitur, qυ unum non stat sine alio. Dum autem pioduci tui filiatio , esto non producitur , iamen communicatur
ς Λrg. 3. ad idem. Dissio lici virtualis non sussieit ad
veri scandum, quod animalitas Hiaminis non sit rationali-las : Ergo non iussicit ad componenda contradictolia
idem arg. potest seri in Divinis, puta quod si itualia di- sinctio non sum cit ad veristandum, quod intellectus di vinus non sit realiter voluntas divina; stem quod Essentia non si realiter Paternitas; quod misericordia non strea.
Res p. d MD ant. dist. consequens, non sussicit ad uelificanda contrauictoria realia, quae eonsequimio e ad distinctionem, nego, quae sunt ipsa mei distractio. concedo conleq. Distinctio namque τι itualis aequivalens teaii, quo adesse num componendi contradictoria . illi a qui valet, non quo ad ea, quae sunt de primamrii piamet distinctio. ut anima inlitatem Titii ncin eae rationalitatem realiter, Iustitiam in Deo non esse realiter Nisei iecitdiam , de e Seeos e sim de ipsa st distinctio, aequi .almet sibi ipsi . sed solum quo ad ea . quae consequuntur ad ipsam distincti ciciem, ut puta esse principium semiendi, de ni,n esse oranei pium ra ocinandi, dcc. esse principium intelligendi, di non uolendi die Praeterea cum alii, Re p quod distinctio vitiualis nequit praecontinere essectum illum Mimalem , qui praebetur Adistinctione reali in genere ea usae formalia, ut est . unum liparae rei nran esse aliud; sed illum duntavat, ad quem distinctio concurrit ut crindilio , se ut lunt illa, quod de uno versseetur aliqui id piaedicatum, et non de alio. io Arg. 4 ex Mastri in a. sent. d sp a. q a. osset. Si virtualis distinctii, sussicit ad umifieanda eontradictoria, tollitur via probandi contra Haere reos, aut alios in m deles distinctionem inier patrem, de Filium. Nam si id piobes quia inter in dueens. dg pe ductura debet seis ait distinctici realis Pater autem est ni ducens, de Filius est productus ἔEvestigio I iisdelis tespondebit, sum cete dulinctionem uir
Resp. primit/r, quod insdelis posset etiam respondere , sufficere distinctionem se malem ex natura rei. praeterea habes ex dictis num et Ad ,.arq Et he eriam Pater cum Filio connectatur, non ramen in omni modo, seu in omnisgno; quia in aliquo priori a qua est sine Filio, licet non in 11iquci signo in qua reas 3 prior . Accedit , quod non lialom via productionis , vero metiam via oppolitionis relativae probatur realis personarum distinctio. Λecedit etiam, quois Fidei mystella sussicit prohate M. gati νἐ nimirum se tutando ab infici lium argumentatiori hus , Him ceu supernaturalia nequeant naturali demonsttaritatione
a I. Λrg. s. eontra utramque p. Minor est telativa , quam eontradictoria oppostici; c d uirtualis di stinctio infosset etiaest ad relativam salvandam oppostionem, seclis Personae disinae virtualiter duntaxat distinguerentur: ergo neque adeon tradictoriam . Idem die de eontraria oppositione, quae
Resp. ad hoe satis suisse dictum in Logica Syntag 3 q. a.
art. s.subn. ad a. ars illo adeas. ra. Arg ε contra a p omnibus arg. hactenus solutis etiam eontra pr . Arg. r. direct/ ecintra a p. probando non extare diis sinctionem vitrualem in rinsecam in divinis ex Godoy pugnando rationem nostram , ae probando, non veriscarieon tradictoria de Intellectu, de voluntate se . Nullum praedieaium eo veniens intellectui prout in re existenti po. test ver8 negari de voluntate realiter ex hoe ipso, quod voluntas, At Intellectus prout existunt in re sunt actuali. ter omnino idem eis ruit fundamentum nostrum . Prob. ant. r. Nam quia Intellectus, de voluntas prout in re extis quot sunt actoaliter omnino idem , nequit verificari, quMIntellectus prout in te existens non si u luntas realiter rei gra eandem propter rationem dce. a Non stat praedi ea. tum , puta principium generandi Verbum de voluntate realiter summa negari , quin de illa realiter negetur in istellectus prout conssilutus in aliquo esse reali, nimitum in
92쪽
De Enteesse pri elpil gignendi verbum ; sed nequit Intellectus tit
entistitutus in aliquo esse reali de Voluntate rea li ter regari re gocte. Mai in conspicua, quia non stat, de aliquci negati constit uena, quin constitutum negetur. Min etiam est palam, secus Intellectos realiter a voluntate distingue rei ut , e m G modo unum distinguatur ab alio, quomodo de illo negatur: ergo&c. Re p. mgoant. ad a. proh habes ex dicts sub num o.
Ad a. negia min Adprob diu ant, realiter distingueretura τοὶ untate ahlotive, nego, seeundam illud esse, in quo constitia itur ι seu teduplicativὰ secundo in esse generativun vel bi, conoedo ant. & Dego eo seq Erli . hoc, quod estes e generativum vel bi distinguatur duntaxat virtualiter abi omei Intellectu ; hoe non inat, quia . com , ut diximus . distinctio virtualis aequivaleat reali, susscit, ut realiter negetur unum, S non aliud, quemadmodum realis
sinceret distinesto. Dices ex ecidem Non stat, hoc praedleatum, nimirum mine pium intellectionis, di generationis Verbi de voluntate realiter negari, quin realiter formaliter distinguatur a voluntate seeu sim praedicatum proprium intellectus, comesse principium intellectionis, eis ipsa intellectus definitio, nee virtualiter intrinsec8 ah intellem distinguatur a sed
illud nequit realiter formaliter a voluntate realiter sumpta dis ingui : e gocte. Min. est dubii expers. Si namque prae- dieatum proprium eonstitutivum intellectus realiter forma. litet a volum a te distinguitur, noo potes formaliter rea Iliater ncin dis irgui intellectus a voluntate, eum nequeat distingui constituens, nis constitutum distinguatur . Mai. proh. Unum distingui ab alio est, unum non esse aliud di ergo eri modo unum ab alio distinguitur, quo non est aliud ; sed si esse principium verbi realiter de voluntate negetur, utiluntas non est realiter principium Verbi: ergo die. Resp. data maj. loquendo de v luntate reduplicativ/. ut
voluntas est , dist. min. nequit distimul realiter a voluntate inspecta absolut/, nimirum utens Divinum, aut perseolo Divina est , e Medo, inspecta praeeis 3 ut explieit/ tedupli. cat esse volitivum , s ue principium solitionis, nego min.&eon seq. Et hoc etiam modo eo edimus, quod Intellectus, non quidem ut reliqua praedicata implieita dicit. ni. mitum ut eos Divinum , aut persectio Divina est , sed ut praeelia ea plicit/ reduplieat esse intellectivum Divinum, idest mi et pium intellectionis, distinguatur realiter a vo.
luntate Divina, rimn quidem ut entitas Diuina , aut per sectici Di vina ociluntas est, sed duntaxat ut explieite redu-lieat esse voliti .um, ac prinei pium volitionis. Et quidem
oe dicere est neces , ut salvetur, processionem Filii a proeessione Spiritus Sancti distinctam esse, & d conuerso.
Solutio alia videatur apud Ferre p. p. q. I.
Nee iterum obin, quod esse proxim/ volt tivum in uo. luntate , & esse proxlvi intellectivum tu intellectu non distinguatur realiter ab hoe, quod est esse ens multitim, vel persectio Divina. Non, inquam. Siquidem distingui. tur virtualiter '& distinctici virtualia, ceu aequivalens rea. li, potest sal eare, q iod voluntas ut milias, Tel pelsectici Divina, sit realiter intellectiva et lam proxim/. non vero reduplicativd ut volitiva est; & quAd hoe modo non se realiter intellectus , sive principium intellectionis: Item quod Intellictos ut entitas, vel persectio Divitia est, sit
volitivus realiter etiam proxime, de talis non sit reduplicativ4 ut intellectivus, & principium huellectionia; dc quod hoe modo Intellectas non si reallidr Vcilunias, idest volitionis prlnei pium . Et ista erent dictoria illa sunt, quae
diximus, cramponi per virtualem distinctionem, nimirum esse H nemium in ιε Iectionis , o reuisalionii , es nouesse pνIncipium inretiection ι di gene par an is verit, &e. Si eut etiam s ut ex Concilio Later. sub Innoc Ill. ti eap. F ναιιὸν deSmnma Trinit. Essem am non generare, sed Pis/νem Certom est autem, contraditi ita realiter inter sedistingui Qudin ob em 3e ipsa Paternitas, non quidem ut es miti a Nisina, sed dia taxat ut resupieat ex. plieitd modiscationem intelissus, ut sit penerationis primcipium , distinguitur se realiter abessendia. Dices. Quaecunque sunt eadem unt tertio, sunt eadem inter se; sed pernos dicta praedicata ideiuifieantur realatercum intellecta. & uoluntate, ut entitas, de persectio Divina sunt: ergo debetent quoque inter se identiscari. Resp. ex dictis lih. a Summularum cap. s. principium illud loeum habere duntaxat in iis . quae sunt unum lums νι ΠΛ Bersa ph I. Tom. IV.
sirtualiter, clim formaliter; vel quae sunt idem eum tertio
adaequath, . te. secus & ista teneret consequentla Parest, edi Fusus sunt idem eum Ioalo nimirum cum Essentia: euosti ut idem Inrisse. Sed de hoc ad Theologos in matetici de Trinitate. 4. Arg8 ex eodem Godoy. Non est assignabile, in quo talis consistat virtualis distinctio intrinseca in Divinis rergo&e. Probant. Vel consistit in aequi valentia ad distinctionem realem in erratis, vel in hoc, quod una formalitas Divina exerceat diversa munera, ae s plures solent sordialitates; vel in hoe . quod contradictoria veri sceniatur; sed nullo eil his modis potest coo vinei distinctio sit
Prob min. qud ad a. modum. AEqul valentia ad disti ctionem illam realem, ouae in creatis reperitur, nec requiritur, nec lassicit virtuali prodistinctione: ergo Ne Prob. ant. quo ad utramque p. non requiritur. Quandoquidem inter bonitatem , di vetitatem Diuinam datur distinctio uirtualis intrinsera, si semel admittitui inter alia praedicata Divina; quoniam bonitas speciscat voluntatem, non vero veritas; & tamen bonitas. & veritas errata non distinis guuntur realiter: ergo Se Non sussieit. Siquidem Omnipotentia pluribus aequivalet potentiis etratis, scientia Divina cunctis scientiis etratis; personalitas Divina relationi, di personalitati creatae, quae omnia in ereatis realiter distinguuntur; & tamen nec in omnipotentia Diuina plures potentiae, nec in Scientia D vita plures Scientiae danis tui virtualiter disinctae; nee relatio, & personalitas Diviisna virtualiter intrinseeὸ distinguuntur: ergo &e Pio, quo ad x modum iisdem exemplis. D. ipotentia in producendo erraturas ita diversa exercet munera, ae si plures serent potentiae : Seientia Divina attingendo omnia. quae teibilia sunt, ita diversa exercet munera, ae s plures essent Seientiae: Paternitas quoque Divina ita exercet munera reserendi, Seonstituendi personam, ae s ti latione
hypostas s solet distincia a ratione resetendi; di tamen iα nullo ex his extat distinctio uirtualis intrinie ea: ergo &e. Prob quo ad 3. modum . De Divina essentia uetd affris matur iri sub conceptu speciei intellectui Beati, di de
illa sub eo eptu naturae negatur talis unici. Item Divintitas sub conceptu Sanctitatis unitur humanitati Christi solis ira aliter, non vero unitur subconceptu naturae, di intelle .esionis actualis , aut radicalis . Denique filiatio Diuitii Velia sub eone tu subsistentiae. & persona uatis est unita humanitati Christi, secus vero lub conceptu reserentis; duramen inter essentiam Divinam sub conceptu spee et , de naturae; Inter Divinitatem sub conceptu Sanctitatis , dc naturae; inter personat itatem Divinam sub eonceptu te se. rentis, & subsistentiae, non datur init inseca virtualis di.
sinctio : ergo ad Wetificanda contradicit ita , &e Resp. Testo ant. Etenim in quo stast satis displicatum est in Logica Mutag. r. q. a. art. 4 s. s. sub num. aci ad ult. oppugn. contra responsum datum ad a. arg. consiste te in illa aequivalentia , ex qua postea consequunmt alia duo, nimirum posse diversa exercere munera, di posse eo tradi. Oolia velis rati. ob idque, nego min. Ad r. prob eonita a. modum, nego ant. quo ad utram. que p. Λd prob. pro p. p dat O ant. nego conseq Esto namque non realiter in eleatis bonitas, di veritas distinguantur; tamen bonitas, & veritas Divina est satis aequipollere illis tametsi realiter distinguerentur. Nec sequitur, quod aequi valeat e ditionaid, adeoque si distinctio virtualis intain. sera eonditio nata Non, inquam , quia conditio ista se tenet ex parte bonitatis, di servatis et ratae, Freatiter Phsiuaerentur, at non ex parte veritatis, di bonitatis Di. vinae,. Ista namque quantum est de se aequi valet abso .
ImΛ etiam horistas , di vetitas creata , ceu praedicata
persectiora quaedam rei, proindeque nobiliores specifrantia potentias. intellectum nimirum, di voluntatem, diis stinguuntur virtualiter; quia quantum est de se aequivalenthonitati, & vetitati tealiter distinctae, si in aliquibus exta. rem, & praestant, quod istae piae starent. Cum hae tamen differentia, quod bonitas, di veι itas creata aequi valet pluribus realiter distinctis, s extarent; bonitas velis, ct vetitas Divina aequi valet pluribus, re itis nitis veritatibus, di bonitatibus realitet distinctis, s istae infinitae extarent. Accedit, quod liciti bonitas, ct ueritas transtendentalis in creatis non distinguantur realiter; tamen non est ita cerintum, qu6d non diuinguantur realiter veritas, di bonitas
93쪽
t 6 Quaesita Nonis De tute disincto.
speetalis . Ueritas autem , & honitas Divina aequivalent vetitati, di bonitati, non solem transcendentali, veto me lam ιpeciali. Λdde, quod etiam bonitas, & veritas transtendeo talis
cleata licti non dis insuantur realiter in una , eademque re, bene tamen in diversis rebus. Bonitas autem, ec veritas Divina a qui valet honitati, & veritati, non solum alicuius rei, ledec Omnium rerum . Ad 2. prob pro . p. data mai. dist. min. non dantur plures virtualiter potentiae, nee plures virtualiter Seientiae, eo modo, quo pluralitas virtualia datur inter ea. quae sunt diuersae lineae, eoncedo, divelso modo, nego minoc conleq.
Quamquam diei soleat, quod in his, quae tum esu dein lineae, non extat virtualis distinctio. puta quod omni . tentia non distinguit ut virtualiter a se ipsa, nec scientia Di. vina I seipsa, scut etiam quod intellectus non distinguitur virtualiter ab intellectione, voluntas a volitione. Ac essen. tia ab existentia, ut plerique dicunt ; bene uero in his, quae sunt in diversa linea, ut inter intellectum, & uoluntatem; quis unus est de linea intellectivi, dc altera de linea uolitivi. Tamen intelligendum uenit, quod interea, quae sunt eiusdem lineae non extet quo ad Omnia, seu omni eo modo, quo extat in iis, quae sunt divellae lineae, praeeipud relati ad intellectum nolitum. Pro Reeole, quod in Logica scripsimus, nimirum unam ,
eandemque ei se distinctionem viri ualem, quae virtualis di. citur, S sundamentalis, mutuum dicitur virtualis relate ad ea, quibus aequivalet. Et haec aequivalentia est actu. Di
citur ueto sundamentalis te late ad intellectum nostrum , cui distine lonis sundamentum praebui. In his itaque, quae sunt diversae lineae dire id piae hel in. tellectui sundamentum distinguendi, quia intellectus tomvideat in creatis ordinis diversitatim intei ea, quae sunt diuelsae lineae, statimatque in Deo deprehendit ea, quae sunt divellae lineae, applehendit illa ut distincta, de interdum ut potentialia . Atiniis, quae sunt ejusdem lineae non datimenectui sundamentum distinguendi, nisi refleve: Primo enim, ae concipit omnipotentiam, eo ipsi ut unam, sise ut seientiam, ece. At quando redit reflexd ad eonsidetan. dum, quAd eadem Omnipotentia saeit, quod plures face. Tent potent taedistinctae, eadem scientia quod facerem mul. topi iees scientiae realiter distinctae, quandam in ea concipit pluralitatem .
vel diras, quod virtual Is , & sundamentalis distinctiolleet si eadem , tamen duo praefat. in his quae sunt ejusdem lineae habet stom hoe . quod est pluribus aequi ualere . In his, quae sunt divellae lineae, ultra hoc, quod est aequi. valere, habet etiam hoc, quod est intellectui suppedi aiecerasonem , dc sundamentum distinctionis saltem dilectae . Si au emst veta Ferre sententia, quod distinctio virtua. Ila alia sit , fundamentali, dicendum venit, extare primam, de non secundam. Ultraquam quod ipse Ferre alui incedit via in diluen/ arg. istud . . Et per hoc sponte sua emera eo ruunt. Ad pto, quo ad a. modum dist. ut nuper, Et tamen non datut distinctio virtualis eo modo, quo datur in his , quae sunt diversae lineae ooncedo, lecas, nego . Responsumeκ dictis patescit. Ad orob. pro tertio modo distinguas ut supra . Solutiones aliae legi possum apud Ferre p. p. q. r. agendo
de attributis. ar. Λ p .s ex Maurot m. .q ra. Si persectiones attri. hut ales distingverentur viti ualiter ab Essentia , di manarent ab ea, ita ut essentia ut distincta ab attributis debetet esse adaequata ratio omnium perfect ionum attributalium; sed ominnis essectus debet eontinetl in causa tam emanante, quam producente proprii , s velat maliter, sive eminenter: ergo in Natura Divina p3out virtualiter distincla ab attributis deis herent virtualiter eontineri persectiones attributales vel so in alter, vel eminenter ἔ sed utroque modo repugnat : erisgo di repugnat, persectiones attributales distingui vi tua liter ab Essenii a Mitis ubi quoad p. p. praenitet, quia ut se distincta a sapientia, die. esset sol maliter sapiens, &c. Quo ad a. proh. Pet secti nes attributales sunt persectiones impliciter smpliees ; sed istae nequeunt concipi ut conten tae in Deo eminenter, quin concipiantur in eodem signo competere formali et i ergo&e. Prob. min. Persis id sim
plieiter simplex eu malim apsa, quam non Usa . sed comtinere eminenter persectionem aliquam . est ciabete illam aeque perlecti3, imo meliori modo eo. qui habet allam sor- maliter e ergo ece. Nam melius in esia tot malitet sapiens, quam non formaliter sapiens; tot maliter aeternum quam
Resp. missi satias prolixis responsis, ad maj. quod persectiones attributales duntaxat quoad explicitum di manant, quemadmodum tantummodo quo ad explieitum ab ea diti inguuntur . Ob idque pria aliquo pliciti praee t inentur in
Essentia. scit nisi, tr quidem . sed solam implicud. Et se
pro illo priori dicitur lapiens formaliter, jukta formaliter utiplicite. Quod si pro illo priori Nouiates dιeuatur, eam continere a tributa radicaliter , intellisendum tauicaliter explicite. Si quidem implieitd eonti net icit mali sind.a ε. Arg. io. Deus est iuniis unus, ud tibi est summa unitas, ibi nulla est distinctici etiam viri ualis et ergo eccPiob. min. Unitas summa est illa, qua maior excogitati non potest ; sed major unitas edicogitari pollet, si virtualem admittctet distinctionem : ergo die. Prob. min. Posset excogitati unitas sne distinctione etiam virtuali : eigo ece Res p. data maj. de summa unitate possibili, nego min. Ad pio, dist. maj. qua major excogitati non potest saluis reliquia, quae Deo tum mὰ uni conveniunt , concedo, secos, nego maj. dedistinctamin. negia cons . oportet s. quidem 1alvare cuncta s. a. reeensita contrad ctoria, quae absque vitiuali distinctione sal vati minime possunt. Ea propter si talis extaret unitas, foret imperiectio, de non per. iactio. vel aliter eum altis eandem dist. Mai. quae major exiseogitari non potest ab intelluctu non errante, conccdo, errante nego. Talis autem summa unitas est chimaerica, si
omnem explodat distinctionem virtualem intrinsecam, quia non impotiatet illam tantam perseo ionem , quae tota exprima non posset. Vid. S. Th in a. lent dist. a. tr. Λrg. post temo. Concilium Florentinum ses. x s. de ag Ec io Aca . inquit, quod relationes secundom modum intelligendi, et sola ratione differunt ab Essentia. Et S. Th. perlae proponens argumentum de e tradictoriis nusquam eonfugit ad uiui n. nem viitualem intrinsecam, sed ad solam rationis diuinctionem. Resp. Concilium Qqui de relationibus ut emitas, aut sor. malitas Divina sunt. Et loqui tui ptimitos de distinctione formali, quae pet solum intellcctum ibi extat. Praeterea dedistinctione rationis fundata , dc non pute chimaerica Quamobrem lupponit in eis distinctionem tiri ualem , a qua huiuseemodi praestatur Mea sci. Et ita interpretandus venit S. I h. iacisco illa Concilii aut horitas militat duntaxat ad .
18 Ex dictis eos ligitur , distinctionem virtualem, sive sequi valentiae non esse aliam a sundamentali, sed esse eandem di vel in eum respectu quieq iid in oppositum sentiae Ferie. Et semper hujul modi dia linctio piaebet intellectui fundamentum sol mandi, si non directe, i altem res xe ,
distinctionem sol malem. Et licet ab aeterno extet in Deo distinctio ustualis sine eo, quod exiet intellecius creatus , nihilo 9 ἔ Tum quia licet ab aeterno actu non existeret , tamen erat ab aeterno possi bilis intellectus noster . Eam ob
rem potest dici, quod talis dist nctio quo ad secundum piae. eipue munus pendeat ab intellectus noliri possibunate , non quidem a prioti, sed duntaxat aposteriori, ut de omnipo tetitia respectu possi bilium dici consuevit. Tum quia tametsi possibilis non suisset, adhue quan om est dele apta erat praebete su amentum intellectui, si extitisset asse vel possibilia fuisset. io. Colligitur etiam quod contradictoria, de ou bus su. reus hactenos loeuti, sunt cuniladi et orta absolute piaelem. dendo a virtualidistinctione, defuissent, nili viti sis ob viasset uisi fictio, qua posita non amplius sum talia , quiae tradictio debet esse assirmatio, & negatio eiusdem de
eodem ieeundiim idem. Semper tamen realitet distinguun. t ut praedicata illa contradictoria , quia virtualem per distinctionem possunt duntaxat conciliari, ne invicem pugnent, ct eontradicant, adeoque ne distinguatur res, de qua enunis
eiantur, at non ut invicem identiscemur, quia esse, di non esse nunquam identificari realiter possunt .
94쪽
E Velitate qn est lonem instituimus post expletam de distincti nibus , quoniam ex diis stinctionum notione non parum lucis suppe. ditatur pro veri agnitione.
x. π TTlque sermo hie non est de veraeitate, quae est v litas io dicendo. quaeque di eulier adeo in ore
H iminum inuenit ut, ut merito Psal. x a s. dicatur omnis Homo minis a , saltem sumpto ly omnia pro plurimis, ut exagerat Onis gratia, ae .perbolice novi infrequenter in sacris litteris eontingit; ut eum G. nesis 4 a. dieitur cνescebat aurem fames in omni terra, quamquam solam premeret AEgyptum i ct ibidem omnes provιnciae teniebavi, ut
eme νena esas Et Isaiae a de Messia leti bitur. ouod mens ad eum omn/s genae r vel pro generibus sngulorum , utchm dicitur, qu u amne animai fuit in Aν is Noe . ex aD. Paulo quod Deus isti omnes iam ines sareos Mνs.
Non utique de vetaritate, sed de veri a te roversia
pro nitur. Nihilominos de hujus perdigellis est asseeutio praelem re propter varia Doctotum placita, ante quorum
Reministere, quAd duplex vetitas pereensetur. obiecti. a una , quae diei etiam eonsuevit veritas in essendo, sive entitativa: Fiu malis altera. quae est ipsa intellectus cognitio objecto eonformis, S solei dici ueritas in eo noscendo. M M , agimus de ptima, d ctuti postea de secunda. a. Ut autem scil/ potio es opiniones discutere valeamus, sunt prae v d ntinusculae quaedam abiiciendae. Igitur Praemitto communi omnium plausu, extate hane veritatem in rebus. Quandoqu dem est una ex proprietati sentis . com dicatur ad convertentiam eum illo. De ouo ultra nostros Seriptores videri etiam Masstius potest hic disp. 3 q. ε ait. I.ubi fuse . 3. Praemitto x Falsitate laborare opinionem Durandi, Vasqueetii, di Hurtadi. qui arbitrantur, veritatem tran scendentalem nil aliud esse . quhm denominationem extrin. seram ab intellectu in res derivatam ἔ de res diei veras per hoc, quod sunt causa veri iudicii in Intellectu: non abs. mill modo, ae medicina dicatur sana, quatenus animalis valetudinem causare potest . omnimoda, inquam salsitate, laborare. Siquidem de . nominatio extrinseca non est, nee esse potest emis proprie. tas. cum proprietas di manet ab intrinsecis essentiae vel 9irtualiter , vel sor maliter, vel realiter eo modo , quo est proprietas; sed , nemine infimas eunte , veritas est proprie. tas entis: ergo vetitas nequit in sola extrinseca denomina. tione esse sta. Quod si S. Th. interdum seribit, veritarem esse denomi nationem extrinsecam , ut p p. q. Is ait. I. ubi ad 3. seriis bit, ad hoe, ut res eausent vetitatem in imellectu non re
ruit l, quod veritas si in ipsis rebus, scut ad hoc, ut me icina causet sanitatem non requiritur, quid prisis in mediis ei na sit sanitas. Dieos Th. ibi ad 3. loqui de rerum materialium veritate immaterialietata in speeie intentionali, quae species est intra intellectum, de non in rebus: Et idcirco dicit, veritatem non reperiti in rebus vero bonitatem, quia intellectus trahit intra se obsectum , non vero voluntas trahit media speeie intra se obsectum. Et quidem S. Th. illo in articulo docti conclusionem nostram statuen. dam ρ sequenti a Et quod de ejus mente ueritas si in trinis sec/ assieleas res, videri potest quaest a. de veritate art. la fine corporis, de ari. s. in eo pore. Iutantum autem medicina non est formaliter sana, Tum quia non est ea pax sanitatis formalis. eo qu5d sanJtas staest in temperie quatuor humorum . Res autem sunt uerita tis capaces . cum . ut festin/ dicetur, ueritas sta sit in eon. formitate ad intellectum praesertim Divinum. Tum quia medieria causat sanitatem. non per se, sed per accidens, nimirum extrahendo, abducendo, vel depellendri ii eos. p te . quae intra illud nocua latitant, de ptaepediunt, natu. eam ad primigeniam se recipere valetudinem: nee mediet sanant, sed sunt eoadjutores naturae. Eodem in sensu interpretandus venit Stapyllia, s interis dum selibe e comperii ut, veritatem esse exit inseram re
hus. Dicere ni malueris, philosophum loqui de veritate formali, non de veritate obiectiva, dc transcendentali. Argumentum quoddam intendens p obare, qυod intelligibilitas obiecti, quae idem est, ae veritas, si denomi natio extrinseca, vide solutum in Logita Syntag s quod fuit ad libros Posteriorum q. 3. quae suit de Scientia s 4. subnum. ε ad I arg. . Praemit ira 3. Falsam esse opinionem Aureoli . quis ut seri Capr. in a. sent. dist. Is docuit vera talem transcendentalem consistere in sola negatione, ita ui tes ea tesus dicatur vera, ouatenus d cit n-gationem eui scunque eκ- traneae naturae V autum dicatur verum aurum inq an. um non Ist alterius naturae auri, idest inquantum non est
scium. De quo nonnihil scripsi q. r. postar t. a. quae ii tu .
Falsam. Inquam, quia . ut serps mus q 8 art. . si I,
Num. 3. proprietas entis debet esse quid pias i. um . Tum quia, ut ibidem scripsi de unitate, vera icis dicit pe tecti nem ; negatio autem non est persecti , at qua . videri potest Malimus hie disp. 3 q s. art. . num I 4 Argumenta Λureoli haud aliud evineunt, nisi quAd se. ritas asserat de consequenti negationem aliquam, nimum negationem salsitatis squod ult id concedimus at non deformali.
Opinioni hule assinia est alia Niehi, de Metui ne, dicin-llum, veritatem cons stere neoni armitate rei ad sua prinoeipia. Ea propter Ec ista eandem res nee saliarem . Q andoquidem de illud, quod ab eis salsum nuncupatur, v G. Ruti ealchum, quod ab eis dicitur salsum aurum, habet sua principia. Nec satis suetit eum eis dieete . nomine principiorum non venire partes constitutivas, sed quod talem vetam ha heat naturam auri, de non apparentem. Non, inquam, Tum quia talis natura constituitur persuas partes eonstitutivas. Tum quia hujuscemodi explieatio est pura principii petitio. S quidem hoc illud est, quod vestigatur, nimirum in quo sta sit vetitas, videlicet taliana tutae ueritas. ob idque quod si talis natura realis, est quidpiaerequisitum ad veritatem . nimi um realitas, idest
emitas naturae , ut res dicatur vera , quatenus nis talis natura extaret, nec ejus veritas extaret, non veto in ea
natura sita est veritas. Per quod opinionis hujus ruit funda.
s. Plaemitto Falsam esse opinionem suarra, qui cenisset, veritatem transeendentalem noci importare. nis enti. talem rei ut e nn tantem cognitionem , de eonceptum i tellectus, cui talis entitas consormatur , vel potest conformari . a Falsa, inquam . Etenim, nisi per hane connotationem intelligat te spectum aliquem intrinsecum rei in ordine ad intellectum, et it mera extrinseca denominatio , uteret ut
opinio Vasquea explosa, quam ipsemet Suarer improbat. Λrgumenta Suater nil aliud evincunt, nisi quod veritas Importet respectum ad intellectum, quod de nos sequently , eo ludemus. Quando autem S Aup. lib a. de Solit . definit, verum esse id, quod es . sumit entitatem, ut fundantem respectum ad intellectum. s. His refutatis opinionibus, reliquum est, ut allas imsgniores in examen vocemus. Itaque OO
95쪽
Itaque scotissa, de Thomissa. eaeterique Me a physicis s eos demas, quos nuper refutavimus i consentiunt, veritatem dicere respectum ad intellectum. Noe autem inter eos versatur di scrimen, quod Seotista censet , verita. tem desumi per ordinem ad quemcunque intellectum , non tant m divinum, verum etiam eleatum: Thomisti ve
per ordinem ad solil in divinum intellectum. saltem de primario Thomistis ad si putatur Alensi Seotista. Plaeterea nonnihil dissa dii uel inter ipsos habetur Thm
istas. Nonnemo si quidem, ni Cajet. p. p. q Ιε. retur , quod ipsam relationem veritas dicat in recto. di magis plin. cipaliter . At reliqui, quos suis loeis addueit Znchi hie arta num. 3. asseverant, veritatem in tes o esse quid absolutum , de eon notato vero, & mlmIs prines paliter, lieὰt essentia. I iter, esse quid relativum, relatione tamen transcenden tali, reali quidem, s sumatur pro connexione essentiali, quain veritas habet ad intellectum, rationis vero, s R. matur ad modum praedicamentalis. quam intellectus conis et pit, aceepto sundamento ab ipsa relatione transcendenis tali, nimi tum ab ipsa eonnexione reali . Paucis vel bis Volunt, veritatem esse ipsam entitatem, ut sundantem
illum respectum, videlicet illam eonnexionem.
r. o:limat dilucidei ad hoc mens s. Th p. p. q. s. art r. I Δ q r. de ver art. a Et Piliti a. quoad p p. Ueritas rei est conformitas eiusdem rei ad propriam, & primam sui mensuram ; sed sola eo. pnitio, di id ea divina, non veto creata; est propria, reprima rerum mensura: ergo in consormitate ad istam saeptima A veritas. Min est explorata, quia quodvis creatum ad summo mpctest esse mensura secunda. Mai prob. Rite factum eatenus dicitur verum, quatenus est conforme Ideae, in mente artis eis exissenti, quae est attefacti mensurat ergo &c Neque objicias, quod hoc non competit omni vetita es, ut requiritur ad transcendentalem veritatem, eo mDei ibi lis non sit Essentia divina . Non, inquam . Hane si . quidem conformitatem tortitur etiam Essentia divina; quia etiam ipsa ita confirmatur absolutὰ eum ideis divinis
quatenus f perimpossibile seret sactibilis, haud aliter se
rei, quam per con imitatem ad illas. Et quia produci. silis non est, potiora contrarmatur m ci abs tu id cum illis, nimirum per identitatem cum ipss. Vide n ra.
Respondet t. Mastius hie disp. s. q. .n I a. & r 3. meis gando mai, si in ea sermo sit de veritate prout est passio entis. Dicit namque, eam velificari de peeuliari quodam
untaxat verita is genere, rerum artis alium propriae ;& hane .etitatem etiam . rebus natui alibus applicari conia
ue vim , prout opera dicunt ut supremi artiseis iretea
Contra . Veritas in peeuliari genere est conformitas ad euliaris Opiseisi deam, vel ad ideam iniseis divini ut
ii horis alicujus rei in speciali generer ergo pariter veritas eum munissima transcendentalis emis er i consormitas ad Ideam universalissimi Upiscis, ut eunctarum rerum Au.
de sumi per ordinem ad aliquod insallibile ; sed si ierum
veritas sciret conformitas ad intellectum creatum , jam veritas insallibilis destimeretur in ordine ad aliquod falli.
bile tergri vetitas n ouit cons stere in consormitate ad in
tellectum creatum , bene vero ad divinum duntaxat. Mai. elucescit. Min. etiam quo ad p. p. est palam, quia essen. tiae rerum sunt veritatis insallibilis . Quo ad . quoque , quia intellectus creatus est fallibilis. Respondet Mastrius ubi supra, ex hoe sequi duntaxat, quod veritas nequeat explicari per consormitatem ac ua
leni ad intellectum creatum , non vero tollitur , quod explieari possit per eonformitatem aptitudinalem ad ilia
Ium . Sed Responsum hoe nemine impellenre e mite . Etenim consormitas illa, tametsi aptitudinalia , hoe ipse quod es in ordine ad intellectum creatum , est in ordine ad aliquod salsi Sile, qui creatus intellectus suapte natura fallibilis est: ergo nequit in ea consilete veritas insat sibilis .
Alia ratio adetit g. sequenti 3. num. 1 8. s. Prob quo ad a. p. veritas, ut S. Th. inquit, duos obtinet e cepitis; unum nimi tumi quod si entitas depe in dens in ratione adaequationis a divino intellectu idea te alterum, quid intellectum perficiat ereatum : ergo comille sit conceptus primat lus, fle iste secundarius , saltem de seeundatio vetitas dieit consormitatem ad intellectum et ea tum, cui, quanteim est de se; ipsa ueritas dat insal libilitatem, ello salsi interdom per aecidens eoo tingat vel ex ipsus intellectus imbecillitate. vel ex aliquo extrinseco impediente, ut vel ipsemet Mastrius eum caeteris docet hic di s.f9. ait I. Verum est tamen, quod ereatum ad intel lectum dicit puram relationem rationis absque mutua connexione cum s la connexione non mutua, s ne connexione se tenente ex
parte ipsius veritatis obiectivae , seu i mensura ad mensurabile. Ad intellectum autem divinum dicit respectum ut mensurabile ad sui mensuram; de intellectus divinus ad rerum creatarum veritatem dicit solam relationem rationis absque ulla connexione eum illa, aut dependentia ab illa ut mensura ad mensurabile. Io. Quo ad 3. p. nimirum quid talis respectus eongredia tur duntaxat de connotato, prob. Tum quia s veritas transcendentalis sta seret quo ad rectum in ipsa relatione , etiam veritas specialis generis consisteret in speciali relatione in recto; hoe autem falsitate laborat, quia veritas quandam dicit persectionis eueellentiam, ceu una ex praestant loribus emis proprietatibus; relatio verri vel non dicit per se. ctionem in pluitum sententia, vel saltem non dieit persectionis excellentiam. Tum quia quemadmodum unum importat negationem, ita veritas relationem; sed unum de eonnotato duntaxat, ilest essentialiter importat negationem retgo I veritas cte. Tum demum, quia veritas vir tua liter tantom distinguitur ab ente, relatio uero realiter , ceu praedicamentalis, ut sestine dicam n sequenti.
Quo ad 4. de ult. p. nimirum quod in veritate speciali ista relatio si pra eamentalis . Prob. Quem ad modum veritas obiectiva sumitur per eonso ita em ad intellinum divinum ; ita veritas eognitionis, seu intellectus cognoscentis . per consormitat m ad res; sed ista est praed4eamentalis , ceu realiter distincta, & separabilis, cum in materia conis tingenti una, eademque pirapositici possit de vera evadere salsa, ut eum uni vettis D D contra Ostedum, dc paveos alios ex societate insta art. sequenti eonspiciemus r.ergo &illa. Videart. sequenti β. I. sub num q. M vero in veritate transcendentali st relatio transcenis dentalis Prob. Tum quia veritas dieit huiusmodi relati nem tergo quomodo est veritas debet esse relatio, ademque s veritas est transcendentalis, talis erit & relati . Tum quia seeos omnes tes scirent relativae, nee ulla abs tuta res extaret, chm quaecunque res se vera, vetitate saltem transtendentali.
Ioisuntur Adversariorum argumenta. II. A R8. I. Ueritas transtendens, quae ponitur entis
lx passio, debet omni hos, singulisque entibus conis
venire; sed consormitas ad divinas ideas non omn:bus competit entibus e ergo veritas transcendentalis non consilit in entitate ut fundante conformitatem ad divinas ideas. Nai. eerta adeo est, quam eertum est. quod vetitas tran-
seendentalis adaequat in latitudine ipsam ens. Min. proh . Deus est verus ; sed non est talis quia sit e formis divinis ideis: ergo Ece. Prob. min. Ex eommuni Theologorum non alla de musa ponuntur ideae in divina mente , nisi propter scientiam, & productionem rerum ad extra, cua ratione a D Augustino lih g I. quaestionum q ε. defetibitur idea, quod si ratio aereνna in mense divina, se natim quam aliquid es formabiti ad exιν , tia secundum propriam rationem ebus I sed Deus non est producibilis: ergo&c. Nec
96쪽
Nee respondere iuverit, ut platamque 'consuevit, conis clusionem hane esse de veritate dunt1xatereata. Non, in. qciam, Tum quia hic fit sermo de veritate transtendentali , quemadmodam supra agendra de unitate sermo erat de rinitate transcendentali. Tum quia debet assignati eonstitutivum veritatis transcendentalis, ut est proprietas entis. Alitee itaque Resp. nego min. Ad prob. nego iterum min. cuius ad proh . dist. mai. nis propter productionem vel absolutam , vel condit innatam , eo edo , absolutam , subdistinguocirca ea, quae agenda sunt ad extra, concedo, seclis, ne gomai. Et data min. nego tonseq. vide num . . dc quod euentia di .ina consormetur ideis divinis summam per identitatem. D. autem Aug. loquitur de idea ab ideato distincta . De quo iterum q. sequenti ari . n. r. ad I .arg. Contra. Ex hoe sequeretur, quod Deus esset verus duntaxat eondit lonaid; sed hoe dcciergo dcc. prob maj. veritas consistit in eon imitate ad divinas ideas; sed Deus elisorma.
ret ut illi duntaxat eo diti nat/r ergra die. Prob. min.Con formaretur quatenus si solet producibilis , non aliter pro duceretur, quam per conscit mitatem ad divitias ideas, idest
ad seipstim et sed ly sest dictio eonditionalis faciens propositionem hypoteticam, seu conditio tam : ergo die. Resp. nego sequiuam mai Ad prob. nego maj cujus ad proh data maj. dist. min. est dictio conditionalis saeteas propositionem conditionatam, conditione se tenente ex par te productionis , sue producibi litatis , concedo, ex patin te con emitatis , nego min. dc eon seq. vide praefato
Dices . Intellectus practieus, ceu opera ivuet, respicit rem ut producibilem ; sed idea pertinet ad intellectum practi eum, ei)m desniatur idea id , ad quoti ν psciens aνι fere operastiν : ergo deberet Deus esse producibilis Resp. dist. maj ut producibilem vel absolutE, vel eonis diti nat/. eoncedo, semper absolut/, nego mai. & data min. mego coni M. Nee iterum sequit ut , esse practicum duntaxat eo sonaidia Non, inquam, quoniam conditiose tenet ex parte produeibilitatis , non ex parte ipsius Intellectus, qui quantum in se est potens est producere omne produci hile. Nee sequitur , quod etiam ehimaera habeat ideam in Deo ex eo, quod quant .m est de se Deus eam producere potest, de i ta repugnantia se tenuit ex parte facti. Nn, inquam. Etenim esto verum scitet ex hoe rapite, attamen obstatur aliundd ne chimaera habeat sui ideam in Deo, quia nimirum chimaera est nil tum potentia, tura in v non se vero diuina essentia . Quod autem nihil omnibus modis est , ideam non habet. 3. At g a verum est ens ; sed eos nullam dieit habitudinem ad intellectum , elim ad esse duntaxat habitudinem dicat : ergo vetum non dicit conformitatem a intellectum.
Resp. ad maj. quod ens, B: verum litat sint idem impliei te tamen distinguuntur penes explicitum.
Contra Ensor distinctum explicit/ a vero est verum tergo dabitur proressus in infinitum. Prob. ant. Etiam ut d uinctum a vero est quid intelligibile . ergo de r. Rei p. nego ant. Si loquatur explicite. Ad prob. dist ant. est intelligibile ut verum specificative. concedo, ut verum redupli eati νῆ, nego ant. Et conseq. Ut igitur distinctum a
vero explieite est verum speeificative, idest est id, quod imis
14 Arg 3. Si per Impossibile divinus non extaret intelle.ctus, de extarent res, adhue istae forent verae r ergo veri tas non eonssiit in eonformitate ad intellecium divinum a Prob. ant. Forent ens ; sed veritas est proprietas entis: ergo die. Resp. dist. ant. solent verae repugnanter, concedo, non repugnanter, nesci ant. dc e leq. Essent itaque, de non essent verae . Essent, ut supponitur esse ens, Et non essent, eo quod conformitatem non habetent cum prima mensura . Et quidem hoc arg. potest fieri in omnibus materiis. V. G. ad pr. handum, quod esse creatum situm non sit in depen.
dentia a prima eausa dicendo se r etiam si per impae bile
prima non extarer cutis a , of extarent res creatae , addue
faνem tνearae r erga esse crearum non es sitim in Ipsa depende uti ea a pν a. Os endo praeterea . quomodo contra. Maserium, qui hoc utitur arg. possit ut gere satiendo suppos icinem post.. hilem, ubi ipse impossibili nititur suppostioni. Tametsis uiuersa Phit Tom. IV. non extaret intellectus erratus, de extarent res , hue issae
verae solent , est in essent ens r ergo veritas non est sta in eonformitate ad intellectum creatum. Is . Arg. . Si vetitas consisteret in consormitate ad intellectum divinum sequeretur, non posse quicquam cognosti ut verum, nisi cogntisceretur ut e sot me divinis ideis ;sed propugnati hoe minime poteste ergo dce. Mai. neminem praeterit, quem non praetereat, quod mensurabile non eo-gnoseitur, nisi per sui mensuram, re quod relativum nequit cognosci, nisi per ordinem ad suum terminum . Min. prob. Divinae ideae sunt nobis ignotae, ceu quae in divina latent mente ἰ de tamen optime deprehendimus, res eseveras, ob idque Aurisees luculenter veritatem dignoseunt aut i, ct argenti etiam quoad certum per Lctionis veritatis. gradum. & tamen ignotant, num haec consormia sint divinis ideis, quatum vel tioinen ignorant. Et sanit Argentarius aurum examinando ad lydium lapidem nil minus cogitat, quam Di vinis de ideis : ergo die. Si eum Brunci respondeas, quod in rerum cognitione esto non sat recursus ad divinas ideas in seipss ; tamen si te- cursus adeas, ut relueent in lumine naturali, quod est paristicipatio quaedam ea tum iuxta illud psal. fignatum es su
Contra est. Nam hoc est ponere veritatem per consorinmitatem ad lumen nostr uni naturale , quod est divina tum id earum partiei patio, adeoque est reponete verit item in consormitate ad intellectum creatum, non vero di. vinum. Λliter sgitur
Rela eum Io: a S. Th. Ferte. Bletiam Pasque tio disp.
εέ. R et ε. num. o. non solum cognitionem illam auiiscum, verum etiam quamcumque cognitionem veritatis habitam per aliud , quam se e divinas ideas, esse apolietiori . Contra. Ex hoe sequitur, quod nos nusquam habebimus nis scientiam imperfectam, quod hoc, vel illud ens habeat veritatem ; sed abscidum hoc vitetur : ergo die. Prob. mai. Ad persectam scientiam opus est, cognoscere constitutivum illius ; sed si hoe est conformitas cum divina idea, cognosci noti potest persecte a nobis ignorantibus Di uinas ideas s qui enim non videt ideam veri auri nequit cognoscere, quod hoe, vel illud aurum eum idea veri aurietin t metur ergo dce. Cons ex Maurio. Inde sequeretur, nee etiam Angelum a priori suis viribus assequi posse veritatem alicuius entisereati,quia non valet proprio marte divina exemplaria intueri in divina mente. Resp. data mai. nego min. Siquidem duntaxat a post.
ex accidentibus pioptiis nos iudicamus, res habere veritatem transcendentalem. Dum enim discernere volumus verum autum a falso attendimus ad eolorem, loliditatem,pon dos dc sic iudieamus, verum aurum esse,cui praelatae conveniunt qualitates. Aliam autem ieientiam habere non possurimus pro hoc statu viae saltem quia ipsarum rerum praedicata in seipsis contueri non possumus, nee Divinas ideas , quae sunt rationes, ob quas debita praedicata conveniunt. Ea propter minimet absurdum est , asseverare , quod nos pro hoc statu persecti , ae a priori rerum veritatem non an
Et licet interdum res h ptiori probemus , ut risbili.
tatem per rationalitatem ; tamen id si , non absoluid, sed duntaxat ex suppositione, nimirum ex suppositio e , quAd iam sit a post. cognita eausa per essi ctus, puta rationalitas set discursum, risum, die. Qualem, vel per figuram numanam , dcc.
Dices . lnde sequeretur . Metaphysicam nostram non esse scientiam 1 priori; at hoc absurdum videtur : ergo dce. Prob mai. Eatenus solet scientia a priori, quatenus deis monstrat et veritatem de eote . sed suxta solutionem datam nequiret Meth. I pliciti demonstrare veritatem enti eo verinire, quia tantummodo ex accidentibus rerum proptiis , rem esse dignoscit: ergo dcc.
Resp. nego sequelam mai. Ad prodi primodilm dist. mai. quatenus demonstraret ex suppositone alterius cognition impitius habitae I post. eoncedo , laeda, nego mas. Ac di iij quo min. nequiret demonstrare a priori non supposita pilos alia cognitione a posteriori, toncedo, hae supposta, nego min. dc eonses. Solutio nitet ex nuper dictis in exemia plo de risibilitate. Praeterea dist. eandem maj. quatenus demonstraret veritatem de eme, veritatem, inquam , qum
sta sit in con imitate eum ideis Divivia, nego, quae sta
97쪽
st in ratione eausatiri vetitatis formalia nostis intellectos.
concido maj. eum min. ec nego eons Itaque Meth. no. stra nequit a priori demonstrate, quod huic, vel illi mile veniat conformatio, & adaequataci cum idea di .ioa , sed Postquam h cognitum est a poli. per propria accidentureis rum, tune a m ut demoniteat, quod enti per eonlbrinita. tem ad ideam Disinam eonveniat eausa re veram sui appre. hensionem in nostro intellectu, seque demonstrat verum
Ad Coos primiter . nego ant. eiusque annellam prob. Angelus namque, & Beatorum quilibet per spieit cuncta . quae sunt in Deo scit maliter. Praeseindendo autem avis ne, concedo totum juxta hactenus dicta, saltem quo ad prima rerum praedicata, quae eontuetur in seipsa, di non per
aliud probat. rs. Λrg s Relatio e formitatis ad intellectum divi.
num ideantem supponit veritatem iam constitutam : ergocte Prob. ant. Relatio consormitatis ad intellectum divi. num ideantem supponit res causatas per ideam divinam, a a qua res verum , dc proprium obtinet esse : ergo die. Conis seq. est exacta; eci vel maxim/ quod vetitas rerum sta est
proprio in eorum esse, se quod nihil illi desit ex praedieatis,
Resp. dist. ant. adaequald , nego i supponit enim veritatem l hoati τὰ in inadaequat/ , videlicet ipsam entiis
talem, in qua debet landari pro aliquo priori a quo, dcra
Dices. Talis relatio debet supponere saltem qui ad explieitum illas res, idest illa entia, elim per nos veritas con .seouatur explici id ad ens, a quo proinde quoad explieitum distinguitur ; sed supponendo se ens, seu res, supponit se
uelitatem : ergo in ea non est sita veritas. Prob. min. De
conceptu essentiali talis entis est, non solam esse productum, veram etiam esse productum per ideam Divinam tergo si in hoe stat veritas , iam praesupponendo quo ad
explieitum ens, praesupponit q ad ad explieitum veritatem . Resp. nego min. Λd prodi dist. min. utrumque seeundum eundem conceptum, nego, unum secundum unum eonisceptum, Ac aliud secunddm alium e neeptum, coneelo min. ct nego conseq. Ut namque ens creatum est dieit, esse productum, ut autem ens creatum verum est dicit, esse
productum per Divinam ideam. Si eut autem realiter foris maliter idem est, esse ens, de esse verum sola eum virtualidistinctione penes explieitum ; sta quoque idem realiter
Iesmaliter est, esse productum, de esse productum pet Di. vinam ideam sola cum distinctione virtuali quo ad purum
ekplicitum. ar. Arg. s. S. Th q I. de ver. art. I. pandens rationem primatio eonstitutivam veritatis transcendentalis, eonvenientiam, inquit, emis ad appellium eam msa hoe naismen bonum, eandensentiam aurem ais inlotiectum expν
mit hoc nomen veνam. Ubi loquitur de intellectu nostro, quia sermo ibi est de Anima, in qua duae sunt vires, alia appellisua , secunddm eonvenientiam ad quam , dieitur bonum a alia Intellectiva , fecundom convenientiam ad
Res p. s. Th. voluisse displicite veritatem transtendem talem per suid seeundarium nobis notius, ut est conlat mi.
eas ad intellectum erratum . At p. p. q. ε .art. t. dc q. l. dever. art. a ubi eam explieavit per eius pii martum essentiale
eonstitutivum, eam edisserit per eonformitatem primatio ad intellectum Divinum. ar. Colligitur ex dictis r. qu maliena st 1 veritate in
exponenda vetitate Scotistarum opinio. Si namque veritas transcendentalis indigeret de primario exprimi per ordinem etiam ad creatum Intellecium, sequeretue, quod eom veritas cognitionis creati intellectus tae non Di Winil explie tur per consor mltatem ad res, ut omnibus eum D D. ad τerissus Οιledomat t. sequenti diemus, committeretur eircuius Witiosus.
Colligitur a. quod praefata relatio eonformitatis ad inis ellectum in ueritate transcendentali non est quid realiterruperadditumenti. Non, inquam , quia non est praediea. mentalis aliqua relatio, de euius ratione est realiter I sun. tamento distingui, sed transcendentalis explieitd duntaxat ab eme distincta. vel tametsi realiter distingueretur nullum solet lneommodum, quia, ut diximus, relatio e
greditur duntaxat de o notato.
clara veritatem formalem. I. Irea veritatem formalem nomine cuius vetat veri- tas ipsus conceptus, nimirum cognitionis InteII
ctus pluta vestigati eonsueverant . primo, In quo Hasis
eιιam is apprehendente. 3. Num iEνitas formatis f-manto fuse psal magis . oe minus . Λst quia quo ad prunum exploratum universs es, Peri ratem tot malem stam esse in con imitate conceptus con cipientis ad rem eonceptam, nimirum ad objectum, cum ex eo, quod res est. vel non est , cognatio dicatur vera,
vel salsa; lieEt dissidium aliquod, de ualde modi eum si
circa modum. Item quia omnium sensus est, veritatem sor malem stam esse in iolo judicio. ec circa hoe nos non in nulla seripsimus in Summulartim e kordio, quibus nihil addendum superest, nisi quod tametsi etiam apprehensio posist esse obiecto eoosormis, tamen apprehensonis conso initas est tantummodo materialis . eeis sne eompostione; de hujuscemodi eonformitas vel in sensu ipso habetur. De -ntque commune dogma est , Meritatem non suseipere magis, dc minas, Iieet certitudii de ea possit magis, minusque s stipere . ideireo his missis .idendis apud nostrum Io: miti- nez, ut quant lim permittitur brevitati deseramus, ad alias majoris momenti e eertationes procedendo st
a. T TΑud eadem est eo troversa ista eum illa, num una
babitas possit, licet de de ista, Deo dante, affirmanter 1esolvemus in tra de Opin. morat. probabilitate q. a. art. unico g. a. de q 8. art 3 s. a. Non, inquam, Tum quia ibi sit sermo de icita dractrina in specie, dc non de una num rice propositione Tum quia tia fit sermo de vero practi eo, quod ex nostia desumitur existimatione potius quIm ex eo quod res sit, vel non sit. Lis itaque est prout in titulo, ad quam dirimendam Animadvertas quaeso quAd propositiones nonnullae sunt de praeterito, aliae de praesenti. de aliae de sutur . Expi ratum extat, propostiones de praeterito veras non posse reddi salsas, nee fleontra , com ad praeteritum non detur potentia, adeoque stilas citca propostiones aut de praeserti, aut de futuro velitatur, exempli causa crius sedeι , aut
ista fovisserit l, de id genus .
Praeterea tuarum aliae sunt, quae ampliantur ad supponendum pro omni tempore disti ibutiv/, ut ista Eucessaui u aeternum ea ννιι. Et has certum est . non posse de veris
in salsas migrare. Quandoquidem ut propositi ista momedarius f se in aereνntim etiννιt , vera sit opus est, quod omni in tempore, & instanti euriat; s autem in omni tempore, omnique in instanti eurrit, impossibile est , quod aliquo in instanti cippristum eveniat, nimi tum quod aliquo
in instanti non curiat. Λliae ampliantur ad omne tempus, sed diuisud duntaxat, ut V. G. ista se rostas ahquando sedea. Et istam quoque semel. quod uetit vera, aeque certum est, non posse salsam evadere; quia ut vera st , sat est, quod aliquo in instanti, quodcunque si illia, hoe, vel illo. vel allo, sedeat. si autem semel aliquo in infanti sedet, iam implicitorium est, qutid salsum nat per hoc,
quod veriscetur oppositum, quAd sedeat nunquam . Λlia ad unum eontrahuntur solun modo instans determinatum,
V. G. Titiua sedet In instanti a . Et istam pariter explo ratum habet ut, ex vera non posse salsam reddi. aue E eonintra; quia sita est in unieo indi .isbili. Λliae postremo sunt, quae lic/t m parte modi signis odi nullum praeseserant tempus, tamen ex parte rei smiscatae pro pluribus supponunt instantibus vel praesentibas, vel suturis, sed tamensurectaned immediate se habentibus, vel habitutis illo pro temporis cursu. quo propositio enuntiat de subjecto praeditatum, ut U. G. ista sempronius sedet, vel ista sempe nitis sedetis. De quo luculentias num. g. ad a. Prob. ult. min. in I. ara. De hisee ultimis iis agitur; In qua 3. Λbauit ori edo ruto τ. r. de Anima puncto a mahac
98쪽
hae tempestate In chirographis adst Ipulantur plerique S
cietatis. Λnnuunt autem reliqui, quibustum
Proposi Io aliqua mentalis una , ω eadem ιn mareν aeontinenti absolutὰ prolata potes abire de ieris in falsam, ει ὰ contra. v I xla I ais, ut memineris, nos loqui de propos-l I ii ibus ultimo modo reeenstis. Dixi etiam men.
tali quia delati pia loquendo, omnes conclamant, posise de uera falsam evadere, V. G. ista Τιι tis ferit quia
certum est, eandem numero perdurare, etiam posteaquam
Titius, qui sedebat, postea stat. Dixi praeterea in misi ν is eonfingent , quia nemini dubium esse potest, in materia necedaria, aut impossibili, non posse de veta salsam
s. Concluso nostra petitur ex D. Th. tum p. p. quaest. I .ari r s. ad 3. tum cap de substantia eum Stapyrita, qui dicto ea p. de subsi. ser ibit, quod eadem oratio. & opinio potest de uera in salsam abite. Et quamquam ibi diserimen tradat inter eam, de substantiam suseipientem contraria , tamen statuit , orationem de vera in salsam transire. g. Proh Propositio est enunciatici; sed una, eademque mentalis enunciatio potest in materia contingenti absolut Eprolata de praesenti evadere de vera salsa: ergo Ate Prob.
min. Tune enunciat lo evadit de vera salsa, quando de enun. elante rem ut est, evadit enuncians rem aliter , ae est . sed potest una, eademque enunciatio evadere de enuncia niste rem sicut res est, enuncians rem aliter, ae ista est: et po dce. Prob. min. cum communi. Pone aliquem intelle
ctore iudieantem co ntinuo V. G. per horae quadrantis dimi dium , quia Sempronius sedet , Ac proferat menta litet semproniui seder : Pone ex alia parte, quod sempronius sedeat duntavat in prima medietate dimidii quadiantis horae , ae instantibus ejus, 3c in secunda sedeat medietate. Tum vero se . Eadem enuneiatio priρs enunciabat rem setiti erat, de postmodum secos, ae est, eo quod in prima medietate enunciabat sessionem sempronii, quae erat, de in secunda enunciat eandem de Sempronio sessionem, quae non est. Displieatur. Propost Ionem de vera in salsam abite est, de conformi eum objecto, in deformem obiee δε abire . quia ex eo, quod res est, vel non est, propositio dicitur veta .el falsa a sed ut palam est in praealtato experimento, potest eadem mentalis propositio migrare de consor mi in desoris mem cum objec ci: ergo Ece. Respondet Adversarius , non eandem esse propositi,nem, quae e ntinuo duret. Contra exurgo r. si non eadem duratet enun elatio , ma.
xime quia est actio transiens; sed hoe non obstante potest
esse eadem: ergo fictitid negatur . esse eandem Mai. est per spieua. Si namqur non est transiens, iam est eadem peria manens. Min. pro, Actio transens tune non eadem hendueto alia extat, quando prima abiit, & seeunda ad uenit,
seu elici ccepit; sed potest esse, quod illa non abietit, nee
secunda ad venetit, dum ille ita uersequeretur mente pro .set te Sempron dis sedes : ergo dcc. Ptob min. Τtine actio transiens abiit, aliaque advenit, quando illa finita est eli.
ei ; sed potest esse, qu5d tota illa dimidii quadrantis meis
dietate non terminaverit elici : ergo dce. Mai. paleeit , quia si terminata non est eius elicientia , jam perseverat ejus elicientia, adeoque eadem est actio, quia ista est ipsa met elicientia. Min. prob Adhoe. ut finierit eliel, de non perduraret Elici, opus iraret, quAd per minimam saltem motu lam cessaverit intellectus ah ejus et ieientia; sed esse potest, quod ab ea non cissa vetit: ergo die. Min est constans. Supponimus namque, quod nemo eum cogat, ab operatione cessare. Mai. proh . Ad hoc, ut non persisteret eadem eliel. opus seret, quAd interrumperetur, quia nisi
interrumpatur, eontinuo durat, com eontinuum omne id
dicatur, qu ad interruptione ea rei ; sed nequit interrumpi , nisi aliqua in morula, in qua intellectus cesset ab ejus elIcientia : ergo die.
Seeund A exurgunt alit. Tandio propositio est eadem , quam dici res enuntiata, dc subjectum , de quo enuneiatur,& modus enuneiandi per eo pulam est idem, prael et tim si SMI Ua tersis phil. Tom. IV. non inret rumpatur ἔ sed In nostro easu res enuncata. nimirum sessio, subjectum. de quo enunciatur . ninti uin
Sempronius, modus enuneiandi per copulam, nempe se praesenti, sunt eadem, de alias enunciatio non interrumpi tui r ergo &e. Si respondeas vallati numero tempuseon signiscatum, de hoe satis esse, ut non eadem si proposito. Contra, de optime exurgunt . Eo temporis sueeessu quamquam varietur materialiter tempus consgniscatum, ad eum modum, quo in fluxu fluvii variantur materialiter super se es aquae ambientes V. G. haculum; non tamen se malitet, eoqu/d semper eonsgnificatur in ea proposticine tempus praesens, non seclis, ac in suxu fluuii non variat ut sor maliter locus, ut ex η. Phys suppono . Quod idem
dicitur de partibus abeuntibus in nutrione vigentis, cuius proinde identitas non adimitur. Tum vetos e. Sed ma terialis illa temporis consigniscati vatietasnrin sume it adtollendam propolitionis identitatem : ergo dce. Min. prob. tum paritate supradictorum exemplorum, Tum quia sis la variatio materialis suisceret, sequeretur, quod in prima medietate illius dimidii quadrantis horae, in qua infinitae variantur temporis partes, de instantia infinita variaretur ins nities proposito, imo quod nulla mentalis propo.
stio posset plusquam per intians durare ; sed pro poenati
haee minime queunt: ergo die. Prob. min. tum experime
io, quo experimur . nos continuo plusquam per instans intelligere, eam aliquid meditamur. Tum quia . conceptus mentalis es qualitas habens totum suum esse simul: erg i potest dutare de per instans, dc per tempus ut peria spectum est de reliquis qualitatibus, quae non sunt de linea successivi. Tum denique quia id indubitatum apud eun.ctos est : et godce.
Prob piaeterea o pati. proposito scripta, At uocalis
potest ex vera evadere salsa in materia contingenti: ergare mentalis. Λnt. admittit ad vessae opinionis vindex. demerito, quia proposito illa scripta sempronius βδει non vatiatur dum postea stat , eum non varietur scriptura. Conseq prob. Tum quia quemadmodum proposito men. talis enuneiat mentaliter, ita propositio scripta enunciat scripturaliter . Tum quia scripturae, dc voces sunt inter pretes veluti, si ve interpretationes mentalium eo eptuum;
Ide iteo vores die tui signa eream, qui Dat in au ma
Respondent Ad geris partis vindices, discrimen esse , quia termini scripti, dc v ales sunt variabiles in sqni sexatione, eeu signa ad placitum ; termini vero mentales sunt syna naturalia, ideirco mini md variabilia Sed Contia. Tum quia lices verum si, quod termini voca. les , dc scripti sunt variabiles in sui s discatione, quia ponsunt authotitate publiea ab illa signiscatione deponi, sup, positione tamen facta, quod eorum perseveret impositi ad signifieandum, tune si proposito seripta de veta in sal sam migrat, non aliunde oritur, nis ex objecti mutatio ne ; sed haee objecti mutatio intervenit quoque re oectu pro positionis mentalis : ergo Ece. Tum quia , ut dictum est , scripta sunt interpretationes , Ace. Qua ex te inserti potest, salsum esse, quod nonnulli es.sutiunt, nimirum propositionem illam Se eonitis feria esse veram etiam postquam stat; quia necessatio refertutad tempus illud, pro quo sedit: Non secos ae Caesaris ima iago dum etat Puer dieitur vera illius imago etiam com est ienex perhoe, quod ei aliquando consormis extitit. Falsum equidem, Tum quia inde sequeretur . nullam propositionem contingentem posse salsam esse. Nam etiam propositio sempronius son sedet debet et sumi relate ad tempus illud, pro quo non sedit, de se de telio uis; soque sequit ut eomponendas simul in isto nune ἡuas eonia tradictorias, nimirum semmonitis feciet, sempronius nonorii. Ad id, quos de imagine sublieitur, dicetur n. a. Tum quia sequeretur, quM etiam concieratione peracta
sciret de hostia verum dicete Me es pavis, quia aliquan indu fuit panis.
99쪽
g. A Rg a Propos dio absoluti prolata de praesenti Iari materia eontingenti est aequi valenter divisua ; sed
Et ais, unctiva non falsisieetur sat est , quod aliquando sum rit semel ueta r ergo nequit amplios evadere falsa. Min. tam certa est, quam certum en . quod disiunctiva non sals sat ex unius patiis salsitate. Mai prob. Signiscat, Mevius
V. G si de re absoluti' ; sed hoc est signiscare sessionem disiunctive : et godce Mai. enitescit. Non enim aliquod determinat instans. Min. prci, exoviedo. Si signis eat Mevium sedere absolute , significat, eum sedere aliquando . idest in aliquo instanti ; sed se si gnifieare est signi heate ses.sionem disiunctivd : ergo flce. Prob. mai. Tum quia Pr positio nullo sgno assecia, quod idem est, ae absolινε pro lata in maletia continaenti disiunctive supponit, ut Summularum est ea non Tum quia non determinat aliquod peculiare instans, ut num x. scripsimus.
Resp. nego mai. s propositio sumatur relatis ad tempus. Λd proh negci min. cuius ad prob. nego maj. dc ad husus proh dist. ant ex parte subiecti, vel praedicati, concedo , ex parte temporis, nego ant. de eonseq siquidem copulac sim si iugiter verbum ygnificat senaper eum tempore illo , quod importat, ad disserentiam praedicati, vel subjecit . quod ceu vox fgnificativa ad placitum sine tempore , ad nullum enaictatur tempus. Ob idque som sequitur , quod
aer est iugitet vera . quia aliquando fult vera, sequitur etiam nune posse nos, seut Iudaeos, Messiam expectare. quia ista Mess.ra venier erit perenniter vera, quia fuit aliquando vera. Vide num . antegressis is sne. Contra. Superest assignare rationem, quare si virtu liter disiunctiva quo ad praedicatum, aut subjectum, quando utrum, vel utrumque absoluid profertur, de non quo ad tempus, si is absolute proferat ut . Undet Formatur a g. se . Proposito haec Neistas sedet aequiva.
ut huic Metitas H quisndo seria ; sed ne ista salsis at satest . quod aliquo in instanti sedeat, tametsi postea minimὰ sedeat : etracte. Prob. mai. 1 pari. Propositio hae Ba.
nimus Logievneulus novit : ergo a pati Λ e. Prob. conseq. Quemadmodum una est in materia contingenti quo ad cur. sum absolute prolata. nullum determinans hominem, ita altera est in materia eontingenti quo ad sessionem nullum determinans instans : ergo si die Resp. quod festinὰ rationem assignabo ad obiectionem, ad quam, nego maj. Ad prob. nego conseq. Ad prob. discit. reen est, quia cum instantia omnia sutura fiant succedanea essentialiter prae lenita, posIunt per modum unius fgnifica. m ab eadem propositione sub ratione sotmali praesentialitatis. Caeteroni Homines nrin essentialiter fiunt sibi suco. dentes incursu. Vide num s. suh finem . Λ d a. prob. dist. ant. nullum determinat instans, & alias plura signis i instantia per modum duntaxat unius forma liter, concedo, seeos, nego ant. & eon seq. s. Λ4.1. veritas est passicientis, quae virtualiter dun. ta Yat ab ente distinguitur, atque adeo inseparabilis : ergo propositio seme habens veritatem , cum sit ens, nusquam amitte te illam potest. Resp. quod arg. nimis probat. Nam probat , nullam posse extare propositionem salsam , cAm omnis propositost ens. Praeterea dis . ant. veritas transcendentalis, eoncedo , specialis nego ant. & e seq. Idcirco solum sequi tua, quod tune proposito si vera ad hunc sensum , quod
veram habeat rationem propostionis, dc non mete apparenter, aut in existimatione, at non quod verum enun-eiet i non seclis, ae eognitio salsa obtineat veram , de non purὸ ex stimatam e gnitionis rationem , licet nCnst vera ad hune sensum, quod attingat obiectum ut est in se. Contra . Veritas etiam specialis in sententia probabili Io: Martino, Ac aliorum apud eundem . sita est in relatio. re transcendentali tonsormitatis ad obiectum ; sed illa ad disserentiam praedica mentalis , non est separabilis I undamento, tam non distinguatur realiter ab illo : et. po Sc. Resp. quod illi docent, remanere veram in actu fgnato, at non in actu exeretto, ut de matellae. & formae uni ne, dce. Quomodo vero eomponere queant, esse positivd sallam in actu exereuo, de veram in actu signato ; ipsi eo-
vitent. Nos squidem eorum sententiam, at non omnem eorum dicendi modum conciliare tenemur.
Dices. Proposito, quae aliquando suum habet vetisti. tivum , est impossibile, quod illud non habeat ; sed si seis mel lupponitur propositio aliquando vera, supponitur, suum
habete velificativum e ergo occRes p. dist. maj. in sensu composito illius instantis, in quo supponitur habete, concedo, in sensu diviso, subdi si inguo, s proposito cesset cessante sui verificativo, concedo, si non cesset . nego. Nam in hoc secundia caluxerificativum, quod aliquando habuit, sufficit ad velifraudam propostionem de ptaeterito. ro Arg. 3. Ad hoc, ut propostici aliqua sit vera, debet
supponi ejus obiectum existens pro Omni tempore unporta into per copulam ; sed s supponitur objectum propulationis exissens pro omni tempore per copulam importato, Implaincat, eam sali fieri : ergo implicat , propositionem semel veram evadere falsam . P, ob min. Ut propositio si falsa debet obiectum Hos non esse pro aliquo tempore per LDp tam importato a sed si suppoditur existens piciti ni tem pore importato per copulam , nequit supponi non exiis sena pro aliquo tempote per copulam importato : ergos Ecc. Resp. ad hanc rationem. quam robustam non semel se suisse expertum iactat os edus, diu. maj. debet eius --jectum supponi exiit eos pro omni tempore importato per copuiam , dum propositici est vera, eoucedo, impostain, di importando per eandem copulam , nego mas. ec distinguo min. en ipso, quod supponitur Ob ectum existens pro omni tempore importato, dc importandia, implicat, ece. concedo. secus, nego min. dc conisii. Igitur copula temporis V. G. praesentis ello nequeat importare aliam disse iarentiam temporis, vel praeteriti, vel suturi, quia secos haud eadem erit pr p is ici, dc eopula . quia lamen non semper idem numero tempus , vel eadem temporis pars
est praesens i adclico adhoe, ut propositio vera sit , non est necesse, quod in omni portione temposis, quae succedania fit praesens, eius objectum erisat : hoc enim solum modo requiritur ad veritatem illius propositionus, in qua enunciatur existetitia obiecti suo lena t. idest Medius semis persedeι. Quamobrem ut sit veta propolitio sat est, quod dum enunciantur de ptae senti habeat obiectum existens illa tempolis in portione depraesenti. Quod si in seqυenti portione temporis, quae dc iplae importabitur ut praesens, non bi inebit objectum exissens , tune proposito erit salia, non
quidem per mutationem eau atam per verum motum , ut locum habeat authotitas Stagyruae allata num. s. com relatio habeat esse per meiam resultavi iam , sed per solam existrinsecam objecti mutationem.
Et memunt , quod ditii num g sub finem, illa pluia instantia sibi succedentia significari ab eadem propositione ,
non per miadum plurium, eo n ad hoc plures requirerent ut propositiones, sed per modum unius. II. Λrg. . quemadmodum cipponuntur bonum, dc ma. tum respectu v timi aras, ita respectu intellectus verum , dc
salsum , judice D. Th p a q is ait a sed idem actus iti-ternus voluntatis nequii suceedaneflesse bonus, ec malus , iudice eodem V. Th. p a q aε. ari 6. saliem idem in esse moris, ut universa pro .entur I homiliae, imo nee salva ideolitate physea insen ntia Gregorii Mattiner eadem p.
a. q. q. art. . ergo nee idem actus intellectus poteu esse
successiud uetus et salsus Nota de actu interno voluntatis. Exploratum namque est, quod actus i xternus a voluntate imperatus potest de bono in malum variati, ut evenit in comessitane carnas inch lata die Jovis ante mediam noctem ,ec prolata usque post mediam noctem. Resp assignando disci imen in hoc situm , quod verum , de salsum duntaxat ab ob ictu luniuntur. idcirco variato obiecto, tametsi non satietur is triti sece entitative actus , potest succedanee verus sera, de salius. At botium, ec ma istum sumuntur, non solum ab obiectra, verum etiam ab imtrinseca voluntatis aeceptam ne . Ob idque actus internus voluntatis nequit migrare de bono in malum moraliter, nisi etiam actus ille approbetur, adeoque nisi alius egrediatur a voluntate actus, quo illum aceepiet, ae proinde nisi fiat mutatio in entitate phy sea actus voluntatis.
Inst. ln esse emitativo nequit actus fieti de entitati.
100쪽
bono entllativδ malas i ergo nee de vero falsus. Rela nego suppost um. Non enim extat in rebus nee po stivum malum, nee salsum in rebus in esse illativo ut
conspicies ali. sequenti I. deq. sequentl a r. art. . solumque in esse moris primum extare potest, ct secundum inesse in istentionali, cognoscitis , de repraesentativo. a. Arg. s. propositio mentalis est rei imago naturaialis ; sed ista est in variabilis r ergo propositio mentalis est in variabilis. Res p. data maj. dist. min. est in vati iti s si obiectum si In variabile, concedo, si obiectum sit variabile, nego min.& eotis . Si namque objectum sit variabile , variabilis quoue est imago, quae prios erat illi eo formis, Ec postea eva-it illi disermis.
Cootra. Imago V. G. Clementis XI. quae erat et consormis dum puer erat, adhue est uel aetas imago modo ei msenex est per hoc praeci , quod aliquando ei fuit consormis: ergo dce. Resp. nego ant. Fuit enim, non vero est vera eius imago. Deinde patitas non est ad rem . Nam etsi hypotheti ed daremus, 'uod Clementis XI. Imago non potuerit variati in sui repraesentatione, haud aliud 1 pari eo edere adigeremur, nisi quod conceptus mentalis nequeat variari in sui repraesentatione squod ultio concedimus non vero quod nequeat variari in sui verisiratione. a 3. Λtg. s. Proposito nequit durare plusquam per in-saost ergo si uno in instanti fuerit vera, nequit in alio ea. dem esse tuis. Proh. ant. Est actio transiens: ergo die. Resp. nego ant. nisi interrumpatur per cessationem. Adprob. dato ant. dist. consequens , nisi eontinuo eliciatur, concedo, seclis, nego conleq. solutio nitet ex dictis num. g. refutando primum responsum datum ad primam prob.
I . Arg. aliud videatur solutum lib. a. Summularum
cap. a. de propositione num. a.
citra Falsitatem . a. tea salsitatem , ultra eomplura alia , quae habet S. Th. p p. q. ar. puta circa subjectum illius, an sit sensus, vel cogi tati va, vel intellectus solus; vestigati posset, in quo sita st i Vetum quia elueeseere hoe potest ex
dictis, omitto. Siquidem eam oppostorum opposta sint constitutiva; Ideiteo se ut diximus, vetitatem stam esse in eons tmitate de primat i5 ad intellectum Divinum; ita direndum, sal statem, saltem transcendentalem sitam esse in deformitate ad illum. Non autem sita esse debet in hoe, quod aliquid sit natum apparere aliter, ae est, vel in alio
ex modis, quos plerique statuunt; quosque vidimus art. I.
Quod si aut holitas obileiatur philosophi s. Meth. tex. 36. Interpretanda erit , sicut de veritate illa D. Th. art. a.
s. o fili is rebus salsitatem specialem, lieἡt non tran-
seendentalem, annuunt Mastrius hie disp. s. q. g. mum. acio. Λlensis, Meurisse, Pontius, aliique Seotist aesaltem quo ad aliquas rea, quae natae sunt apparere allud, quam sunt. Sie V. G. Λutica linum dieitur falsum aurum, uia natum est apparere uerum autum, litae tale non stitem stamnum esse salsum argentum, Ece. ad disserentiam eorum, quae tametsi aliter, ae sunt appareant, non dicuntur salsa, quia non sunt nata apparere talia, ut V. G. Sol etsi appareat minor tetra, adhue eius moles non dicitur falsa, quia non est nata apparere adeo modica, sed apparet talis per aecidens, nimi tum propter nimiam distantiam. Item salsa non dieunt ut ea, quae non suapte natura, sed ab arte aliquam obtinent apparentiam alterius. UME Homo marmoreus, pictus Ece ncin dieitur salsus Homo. Λbnuunt autem univers Thomissae, quibus adstipulantur Suareet disp. s. Meth sect. r. num. 8 Hurtad. 7. Meth.
disp. r. dieentes, non dari in rebus sal statem intrinsecam, sed duntaxat pet extrinsecam denominationem. Ist Ua inersa Psil. Tom. IV.
I Ista namqoe est proelietas entis transcendentalis; adeoque sextaret aliquod salsum esset simul ens, de non
. Quo ad vetitatem spemalem in rebus naturalibus Prob. di aliquod extaret hujusmodi salsum, maxime illud. q.od natum est apparere aliter, quam est; sed non extat
aliquod natum apparere aliter. ac est : ergo Ece Maj. est Absetiariorum. Min. prob. Si id extaret, utique auri l-chum, samnum , dce. sed salsum est, quod aut Iealchumst natum apparere verum aurum, Acc. ergo occ. Prob. min. Ruricalchum est natum appare duntaxat simile vero auro; sed se apparere non est apparere velum aurum: ergo die. Mia. videtur nota. Quemadmodum enim esse s mile veto auro non est esse verum autum, ita apparere simile ver auro non erit apparere verum aurum. Mai. pto, Λuticalis
ehi natura non protendit, nisi s militudinem eum autor ergo die. Cons. Et explicatur. Auriealchum suapte natura apparet simile vero auro, qua ex smilitudine oritur, quod interia dum intellectus eum verum iudicet aurum; sed nulla in hoe extat salsias, quia veia est simile vero auro: ergo nulla hie habetur intrinseca salsias. Urg. Λutiealctum est Uerum auriealchum , de veram sui sundat cognitionem. Illud vero non esse aurum, de esses mile vero, non saeit illud salsum, bene veto distinctum ab auto, de illi simile; sed indistincti e unius rei ab alia. de similitudine, nulla est salsias: ergo nulla in hoe tuteris venit salsias. Urg magis. Si res forent salsae, vel id soret ex actuat
deformitate ad Intellectum. vel ex amitudinali. Piimum autem , nee seeundum esse potest . Non piimum, quia litat etiam illud salsum sit, quod aliter se habet, qu1m apis pateat nobis; salsitas tamen illa non ca se ima litet in re. sed est lo intellectu nostro apprehendente rein aliter, qu Imst. Qi quidem res quantam est ex se vera est, de nata nee te talem sul aestimationem apud intellectum , qualis est in se. Neque secundum . quod eadem ostendit ut ratione. Nam aptitudo ista non eli ex parte rerum, sed est ex desectis intellectus: Ob idque objecti sal stas iugiter oritur ex impellectione cognoscentis, quia e: si accidentia aliqua smilia fundamentum aliquod praebeant, ut hine obiectum eum illo confundantur, dc aliud, ac est iudicetur; Lihilominus ex
se aptum erat terminate cognitionem veram, Ac accidentia,
quae s itudinem reserebant eum alio eme; tu eientia minim solent illum deeipere, si intellectus persecte cognosceret, ut palam est an Deo, qui piopter sui petfectionem deeipi nequaquam potest. Quae omnia eoneedit etiam Mais strius ibi q. sequenti I s. art. 1. Roborantur haec omnia. Si huiusmodi res natae solent aliter, ae sunt apparete, sequeretur, quod tales respectu omnium apparerent, puta etiam respectu Angeli, imo de respectu Dei. eam respectu omnium scirent eiusdem natu.
tae; seque Angelus, imo de Deus ipse iudiearet aurical
Hi 1 .ictus Mastrius satetur ubi supra num. ao a. talem falsitatem non esse simpliciter . sed solom per eomparati nem ad Intellectum nostrum. Sed hoc responsum poterat omitti; quoniam ex iam dictis emicat, nullatenus extare salsitatem, Tum quia nee
respectu intellectus smilitudo, dedistinctio. est in se salsi.
tas, litat per aeeidens ex imperfectione intellectus nostilpcissit ei salstatis formalis occasionem praebere. Tum quia si talia nata forent apparere, deherent talia apparere etiam intellectui Λngelieo, imo de Divinci . s. Prob. praeterea haec eadem pals Res naturalis dicitur vera inquantum eo formis est inteluctui Divino, ideamque imitatur Divina mi ergo imantum etit salsa inquantum Divino est dilormis intellectui, ideamque Divinam non imitabitur; sed impossibilis prorsus est res naturalis, quae Divino non eon imetur intellectui, ideamque non imit tui Divinam: ergo dce. Maj. liquet ex dictis art. . Conseq.