장음표시 사용
61쪽
6a naetatus esset, praeter incium ad Ilebraeos scribere videretur; quocἰrea Insne Epistolae se excusat, quod ad eos Scripserit, quorum Apostolus non erat, Metaratque id fecisse ut eos consolaretur, non ut eis Rogo aditem pos tres, ut susseratis verbuυι solacii , etenim 'erpaucis serjsi νobis. Ouietant a. Auctor liu juν Epistolae, ca'. 2. seipsum numerat inter eos qui fuerunt ab Apostolis edocti, vel saltem confirmati, et tamen Paulus ad Galat. x constatuer assirmat Apostolos nihil sibi contulisse; ergo, etc. Resρ. nego ant. Nam quando Apost. dicit, Salutem id est, sa-Iuiis praedicationem, iis studierunt, confirmiatam in nos, contestante Deo signis et oirtutibus , etc. unn agit de confiruiat onerer doctrinam, sed per miracula. ΟIjiem it 3. Auctor lii aus Epistolae pugnat cum doctrina Christi: nam Christus i) dicit; Uenite ad me omnes. et c. et auctor Epist. o. 6. dici ci Impossibile est eos, qui semel illia minati fiant , stra iterum renopali ad patientiam. Et de Esau, cap. ia. dicit: Νoninoenis locum poenitentiae; ergo Res'. nego ant. cum suis Probationibus: In his enim nulla est oppositio, alias Christus, qui cap. ia, Matth. dieit. Blas hemiuisi in Spiritum sanctum non remitti, esset sibi opposeius; non loquitur itaque Apost. de omni peccatore, sed de eo qui voluntarie agni- am veritalem impuguat, quod peccatum quomodo sit irremissibila, dicemus in disserti de poenit. vel, ut alii volunt, loquitur de renovatione per baptismum, qui cum non possit iterari, per eum non
In cv. II. Non loquitur Apost. de poenitentia Ε au ; sed de Poeni letilia Isaac. ut sensus sit. Esau 'non potuisse essicere, ut Pa-uem poeitilerei se dedisse benedictioilem silio suo Iacob , eamque i
objiciant 4. Aucior Epist. dicit, quod in arca fuerit tirna au- lrea hahens manna. et Mirgam Aaron, et tabulas Testamenti
repugnat ei quod 3. Reg. 8. dicitur, In arca non erat aliud, nisi duae labialae lapideae , ergo. Res . nego min. Nulla ibi est repugnantia,nam Apost. per prο- Positionem, in , non significat . infeci , sed juxta Arcam , in aliquo Bitia, qui erat appendix Arcae, quomodo Christus. Lucae, 3. dici Iur moriturus in Ieriasalem, cum tamen iuxta civitatem illam sit mortuus, et non intra muros eius. sic licin D. Ioa nites baptizaret iuxta urbem Betharitae, dicitur tamen, Asaee in Bethani octa sunt . Resρnudent, alii cum Theophilaelo, quod tempore Salomonis non fuerint in area, nisi duae tabulae legis. caelera aulem postea suerint reposita a Ieremia, quando abscondit arcam, ut refertur ε
62쪽
da proteromenis. 63. s. vly obeetiones contra Distolam Iacobr. sipetunt Magdeburgemes i. Eusebius sa) asserit Epistolas Ia-
ebbi et Ilidae esse adulteririas; ergo noti sunt caiιoni Cae. Resρ Cum Bel Iarm ιὶ mendacium esae hoc, non argiimen luim, sie eitini scribit Eusebius. Licet a quihusdam, tamquam adulterina propterea judicetur, Epistola Jacobi, quod non adeo multi ex De terihusi illius Epistolae. sicut nec etiam ejus qtiae dicitur Iudae, quae etiam in septem Catholicarum Distolarum numero Ponitur, ullam mentionemfaciant, tamen nos istas cunι relι quis, in quam plurimis Ecelestis piablice reee'tas aρρrobatasque coςu Mimus.. Objιciunt a. Auctor hujus Epistolae utitur salutatione tantun prosa ua, non gratiani divinam sonante. Iacobus Dei et Domini N. I. c. serpias I a. tribubus saeuiem. Ergo eius auctor non est Apostolus Christi. , ,
. Resρ. nego ant. Quia quando Apostoli appiscatitur alicui salutem, apprecantur haud dubio salutem Christianam, quae ei Dei gratiam ei pacem complectitur; ergo saIulatio non est prosatia: alia ista. quae habetur Act. 5. ostoli et seniores fratres, his qui sumamiochiae, etc. ultatem. esset pro sana, nam est eiusdem formae.
Γυ otaut 3 In hac Epist. iustificatio non sidet , sed operibus adscribitur, cum tamen Paulus se dicat hominem iustificari ex
Ide sine operibus; ergo aberrai a doctrina Apostolica. Re p. neς. Conseq. Inter doctrinam utriusque Apost. nulla est
oppositio, Dam Paulus excludit a negotio justificatiotiis opera citraiidei At gratiae Spiritum facta, et Iambua reii iitrii opera fidei et Eratiae . quae etiam requirit Apostolus dὶ dicens: Factores legis justificabuntur. iinst. Solent Apostoli aliquid semper inierserere de sidei doeiriana; atqui haec Epistola ioia est in operibus commendaudis, de fide
autem silet om Dino; ergo non est Apostolica. i
ReSρ. nego min. Natri in hac Epist. scribitur : Probatio fdei vestrae patientiam osteratur se) et Ides coeperatur oρeribus ilitas Abrahae, et ex veribti des consummata est. f) Ε luidem mahys commendat opera, quam fidem. quia contra eos scribit, qui, neglectis operibus, ex sola tide salutem sibi pollicebantur , unde diuti e) Ex operibus jusιiscatur homo, et non ex ide ilaritiam sides sine operibus mortua est. Utiumque ergo commendat, et OP ra et fidem.
Objiciunt 4. Auctor huius Epist. profert testimonia ex Epist Iis Petri ei Pauli; ergo non est Apostolus, sed aliquis ex Apost lorum discipulis.
63쪽
Res . nexo ant, siquidem ad marginem huius Epist. e regione .
verborum Iacobi, antiolantur quaedam Ioca Petri et Pauli, verum inde concludi non debet unum Apostolum ab alio citari, sed similes sententias in Apostolis inveniri, quod ideo secit Spiritus saucius,
ut ostenderet se unum eumdemque eorum ornritum auctorem es e.
Similiter ωd marginem Epistolariam primae Ioannis et primae Petri annotantur plurima loca Pauli, eodem tamen tempore vixerunt, nec eorum Epistolae tu dubium revocantur al3 adversariis.. I. VII. Objectiones eontra Epistolam Iiadne. objiciunt x. Judas asserit se post Apostolos vixisse cum ait: Memores estote Oerhorum quae praedicta sunt tib Apostolis Domini N. I. C. qui dicebunt Oobis, quoniam in no oissimis lemyoribus oenient illia fores, elα citatque aliqua loca Petri .ei Pauli sαὶ .Resp. neg. ant. Iudas enim cum aliis Aposto Iis vixit; sed quibusdam, nimirum Petro, Paulo. Iacobo, super vixit. posteriusque Epistolam scripsti, et ideo merito potuit ita loqui, et A postoloruin aliorum Epistolas citare. objici ex a. Judas citat librum Enoch, qui est apocryphus;ergo et eius Epistola est opocrypha, ei minime caiionica Resy. retorq. Paulus Apost. profert testimonia ex Ethnicis Poetis, Menandro et Epimenide: ergo ejiss scripta sunt profana. itaque in apocryphis, et Ethnicis libris potest esse aliquid veri, et illud est quod Apostoli, Spiritu sancto inspirante, proserunt, nee tamen propterea totum librum approbant. Ins ant, Judas testimoni utit Enoch, non ut apocryphum, sed ut propheticum citat ergo approbat tolum librum. Res'. nego conreg, Sine dubio credet id iuriesi Enoch aliquid Pe plictici ei divini scripsisse, et eius vaticiniuin in eo libro. quem Iudas citat, insertum fuisse ; liher nihilominus est apocryphus , quia multa sabulosa silvul cum hoc vaticinio, quod Iudas citat, continet. S. III. Obieetiones contra Epistolas secundam Petri , secundam et tertiam Ioannis, et Aeo cal)Psim.
Contra secundam Epist. Petri, Haeretici nihil aliud obiiciunt .
quam diversitatem styli a prima Epistola qtiam esse 'etri certo con-ὰat .... verum haec diverisitas provetiit, vel a diverso interprete , quo usus est Petrus, ut ait Div. Hieron, c vel a diverso lempore, quo scripsit Petrus non enim novum est eumdem holi libem diverso 'tempore, diverso stylo scribere. Contra secundans et tertiam Ioan . ovonunt .auctoritatem P
Piae, qui d) duos fuisse Ioannes asserit, uitum Apostolum, et alium
64쪽
iiii semor Sicebat iIr; et cum nucto Y liuium FΡisi non Apostolum. sed seniore in se ii ominet, verisimile est has Epist. esse ab illo Ioan aeniore scriptas. Resρ nego conseq. Papias enim non dixit hasEpist. non esseJoannis Apost. sed solum duos Ioantius nominat . uter autem Epistulas seripserit. incel. Porro Ioannes poterat se Setitorem appellare tuiti quia post omnes alios Apostolos vixit , ei ad extremam seuemulem perve uit , tum quia senior ident est ac Presbyter. , Iciatii ies autem ferat Presbyter et Apostolus. Ορρο nunt a. Auctoriis lem D. Bieron. . a qui asserit Epist. ε eundam et iem iam Ioatinis. adsci ibi Joautii Presbytero. Res ρ. I .Hie onymum per Ioaimem Presbyterum iiii ellexisseIostinem Apostolurn . Oonstat ex sua ad Evagrium Epist. 85 Pinu gat, ait, Traba Eoaneelicastius Tonserui quem Iesus amapit pla-rimum: Presbyter h) electae Dominae, et filis ejus. Contra Apocalyρsim opponunt l. Titulum hujus libri non esse Ioannis Αρostolis. sed Ioannis Theologi. Ergo. Res R. nego conseq. Nam idem est Ioannes Theologus, qiii et Ioannes Apostolus, idest prae caeleris Apostolis Theologus appellatus. quia caeteris de humanitate Christi, Ioannes vero de ejus divitii in te praecipue scripsit, unde Aquilae comparatur, quare D. Dionysius Areopagita Epistol m, quam ad Ioatinem scribit, sic in titulat: δε- anni Theologo, Apostolo et Eoangelistae.
Obiotiant α. Iu hoc libro e) dicitur : Beatus Homo qui seroat perba Pro hetiae huius; cum lainen nemo sciat qui haec Prophetia significet. Res'. D. Ioannes, per Prophetiam, intelligit totum librum , in
quo non mirum est quod multa, quae eroplicii ce praedicuntur sint obscura; in eo tamen mulla sunt vitae praecepta clarissima quibus nos hortatur ad patientians et perseverat uia in iii persecutionibus.
De idiomate, quo scripti sunt Libri Canonici. Nota. Duplex est lextus Libri Canonici, primus ess autographusi
seu originalis: Secundus, est apographus seu in varias linguas tran- latus, Ilio est de aut Ographis quaestio; de apographis,seu tu varias linguas versionibus, agemus quaestione Sequenti.
Quaeres I. Quo idiomate libri peteris Testamenti fuerunt con- eripti pNem. Fuerunt Hebraica lingua dὶ eaeeeplis Io libris Danielis . Tobiae; Iudith , qui ex D. Hiero ii e) Chaldaice Primitus exarali
D Ire Vulgata habetur, Senior electae, ete. O Cap. l. et uti. D. Hieron. Prae a. od illos libros. ce Praefat. ad illos libros.
65쪽
Tractatus Derunt. Exceptis di. libris sapientiae et Meundo lachab. qui graeea fuere scripti, ut habet D. I ieron. in prologo galeato. Machab. I hrum primum, inquit, Hebraicum rveri, secundus graecus est. Et de lib. Sapient. ait: Aptid Πebraeos nusquam est, quisqtie strἰαι
Quaeres a. Quo idioma e scripti stitit libri noui Testamentit Resp. Omnes libri novi Testamenti glaece editi sunt ab Apostolis , excepto Matthaei Evangelio , et Epist. ad Hebraeos, qua libri Syriaee fuerunt scripti; ita hal et D. Hieron. Praestit. in Eoangelia ad Damastim, dicens: De noνο nunc loquor Testamento, quod Graecum esse non diabium est, excepto Aρost. Matthaeo qni ρrrimns in Iudaea Eoangelium hebrnieis litteris edidit,seu potius Syriacis,quia quo tempore scripsit, Iingua pure hebraica non erat apud Iudaeos vernacula. sed Syriaca. Idem dicendum de Epistola ad Be-hraeos, quom Paulus hebraeus hebraice scripsit ad Hebraeos. ait
De partis Seripturae sacrae editionibus. Nota. Variae Scripturae sacrae editiones ad quatuor praecipuas reseruntur. nimirum, Hebraicam, Graecam, Latinam, et Vernacu-Iam, de quibus et de earum aut lientici tale totidem agemus articulis.
De editione Hebraica. Quaeres 1. Quid sit editis Hebraicar Rev. Est ea, quam Esdras post captivitatem Babylonieam, non
pridem In incenato templi a Nabuchodonosore combustant,de novo edidit. sed in varios codices dispersam , in unum corpus redegit , et divino sussultus auxilio a multis depravationibus expurgavitiae vid suam primaevam puritalem reduxit. . Quaeres a. An editio Esdrae sit authentisa Authenticum dici illud. quod est indubitatae auctoritatis, ita iudiciis fidem Iacit. Porro aliqua editio potest esse authentica duplHiier; 2. Per expressam Ecclesiae definitioneni, a. Perlongum
et non Interruptum Ecclesiae usum. RRespra . Certissim iam en editionem hebraicam Esdrae, qua usus est D. meronym. in sua persione, fuisse peram et authenticam.Ba- io evidens. quia vulgata versio, quam iit authenticam oppr
BalEcclesiaCalliolica,est secundum partem illius maiorem D. Hie- Ton. qui lextum hebraicum latine interpretatus est;ergo ipκ textus suIt authenticus; neque enim major potest esse auctoritas versionis, quam exemplaris ad quod efformata est; in hoc conveniunt omnes. cu Lib. 6. histor. - . M
66쪽
Prob.Textus hebratens temporeD. Hieron. erat incorruptus quoad partes essentiales, et authenticus ; atqui ille textus ejusque exem p ri semper fuit custoditus et conservatus a sanctis Patribus a on anis Pontificibus et usque in hodiernum diem servatur in Va ticano e in aliis Bibliotheeis; ergo est authemicus.
vino iura α et saneti Patres maxime D. August, docent ad hebraicos et graeeos sontes genuinos esse recurrendum , dum latinae editiones ambiguae aut vitiatae videntur. ωpicies x. Sola vulgata est declarata' authentiea a Conc. Trid. Ergo. Res . dist. ant Sola Vulgata est declarata authentica, per exclu-llionem aliarum lautiarum versionum. conc.ant. cum Bellarm. b ealumniae Calvini respondente: Νec emis, ait, patres fontium αἰ- Iam mentionem fecerum, sed solum ex tot persionibus latinis, quae nunc circumferuntur, unam delegerunt, quam caeterri anteyonerent. Unde Patres Trid. solam vulgatam authenticam declarando, nullo modo, quidem tacite,declararunt sontes non esse aullieulicos objicies a. Aliqua loca dantur in textu hebraico, quae non solum disserunt, sed opponuntur nostrae Vulgatae, quam Conc.Trid. iubet, ut nemo reiicere quopis 'raetextu audeat, pel praesumat. Ergo textus hebraicos non est authentions. ResP. ueg. ant. Vulgata etiim nostra est omnino consormis cum
extu hebraico: hinc ait Bellarmin. se) Quod Vulgata editio trans-Mta sit ex Hebraeo, ipsa quodammodo clamat. dum pene ubique recordae ctim Hebraeo. Quod si aliqua versio graeca in aliquo ubstantiali due det cum Vulgata nostra, signum est quod sit vi
tata, et consequenter quod textus non sit puriis et genuinus. ResM-s: Quamvis luetio nostrae Vulgatae semper sit omnibus praeserenda. lanieli, ut optime notat Sylvetra d). textus hebruicti magnae utilitatis est, tum ad meuda, quae in latinis Bibliis subinde horit m Auctorum incuria irrepunt, corrigenda; tum ad vossem, sen- 'iamqtie in latino, et graeco codice ambiguum,etiodanda in ' tum d litterales sensus eruendos, qui sub iisdem apicibus hebraeis. Oblinguae foecunditatem, latere possunt; atque ut ipso puro' fonte εοripturae, Iudaei, ei Haeretici, confundantur et convino ratur. Quaeres 2. Quaenam sepsiones repoeentur ad editionem hebraia eam rite . Tres sunt quae a lingua hebraica ortum dueunt. Chaldar eo, scilicet, Syriaca, et Samaritana, de quibus Duca dicemus.
67쪽
a. Chaldaim, potius paraphrasis est direnda, qui m versio. et de a Judaeis targum . id est interpretatio. dicitur; haec Dullius est auctoritalis, cum Thalniudis larum sabulis sit conspersa . . . ADtM , quod non loquamur de libris. qui Q, auctoribus sacris Chaldaice fuerunt editi, sed de versio De lolius vel eris Testanaculi, quae Para phrastice facta est ex Hebraeo in Chaldaeuum. Syriae a, quae lingua, orta in captivit sile Babylonica ON COmmixtiotae hebraicae et chaldaicae, iacta est deinde lingua vulgaris et quasi malerna omnium Hebraeorum , qua proinde Christias et os loli usi sunt. vocarique solebat Hebraea, quia Hebrnoi illam sibi vulgarenti. serebant. Haec semper suil summae auctori inlis.. 3. Samarriana, quae non nisi characteribus discrepat ab Hebraica Esdrae, unde ejusdem semper suit auctoritatis.
De Versionibus peteris Testamenii Graeeis. Quaeres x. Quot sunt Versiones graecae liBrorum oeteris Te-Ita menti 'Rev. Ex pluribus; quae numelantur, quatuor sunt magis celebres 'Prima era Io. Inte Pretum, sic dicta, quia eam secetunt Io. Seniores Iudaei, sex nimirum ex qualibet tribu . graece pariter et be-hraice petitissimi, regnante Ptolemaeo Philadelpho Απptiorum rege. qui ad Eleazarum summum Pontificem miserat. senioresque totidem petierat, qui sacros libros in graecum sermonem transferrent. in Pharos insula. Quaeres a. Quomodo TO. Interpretes petras Testamentum tran-Stulerant ΤResp. Satis constat quod spatio dierum a. mirabili consensione id hi, solveritii, ut asseruiat Aristaeus et Ioseph a sed an simul separatini in diversis cellulis. an bini et bini, an potius inter se conserentes inter prelati sitii y est incertum, aliis Patribus assirmantibus. aliis ilegii ni ibus: probabilius lamen se omnes inter se contulisse, tum quia nec Ioseph, Dec Philo , historiam versionis Io. describentes , harum cellularum seruiit mentionem, lum quia Aristaeus aperte asserit 7 o. Interpretes simul usque ad horam nonam conferendo Versionem inter I a. dies absolvisse; unde D. Hieron h) aii: Nescio
quis Wιmus auctor TO. cellulas Alexandriae, mendacio suo extruxerit, quibus dioisi eadem scruρserint.
Secunda , est Aquilae Pontici, qui postquam ex Christiano sa- elus est Iudaeus , Scripturam c) in graecum idionia transtulit, ita
odium Christianismi pervertens ea quae deCliristo erant testimo uia. α Aristaeus unus ex legatis a PtoIo nec missis Ieroso mam,mst. Mer Aon. Io. Interpr. δεινh. l. 22 antiquitat . cap. a. b praefat. in remis
68쪽
alianus, et e Christiano factus Ebioni a. postea Scripturam ex Hebraeo veriti in Graecum a et ut Iudaeis placeret, ea quae ad Christum pertinebani , subdola interpretatione ceta vii, ut testatur D. Hieronym. Praefas. in Ian. Quarca , est Theodotionis Ephesini, qui ex Christiano iactus
Mare titia icunx illi haeresi postmodum esset itifensus, ad Iudaismum transivit, deinde Scripturam graece est interpretalus, sub Imperatore Commodo, ora. 1 bd. ejus tamen versio ponitur quarto loco ab auctoribus . quia sequuntur orditiem . quent Origenes constituit in suis lixaptis, non alienia temporis ratione. . . Nota: Inter tres posteriores versiones haec est disserentia , quod Aquila verbum e verbo reddiderit, Srmmachus sensum e sensu , Theodotio media quadam via inter iii runtque incessiti lic Irarui h ensu rix, Partim Verba sequens,u nstat.Divus Hieronymus b). Quares 3. Quanta auctoritatis polleat in Ecclesia Mersio 7α Imae retrame . , χ ἡ
Res . Di Mina et irrefragabili pollet auctoritate. DProb. I. Quia utriusque Ecclesiae graecae et latinae Iudicio, et
. a. Quia Apostolica usi suerunt, et ea etiamnum utuntor Graecusatho,ita . u. tradit D. Aug. lib. ia. de cloit. Dei. eaρ. 43 dicens Hanc, quae sePtuaginta est, tanquam sola esset sic recepit I Leria, eaque Mintur Groeei Christiani. quorum plerique taliam. alia 'sit aliqua, ignorant...3. Quia non sine Spiritus sanesi a sistentia saeia' videtur. Hinc rurenaeus se de hae tranda . ait: Per asyirationem Dei, inter'retae sum. mpturae. niv. August. d) ait : Spiritus qui in Prophetis erat quando tuta dixerunt, idem ipse erat in 7o . Miris, quando illa
Dises; Translatio Io Interpretum, quae modo circumfertur,no est simpliciter alii hetilica ; tum quia ni ilium est de illius authentiaeuale Ecclesiae Iudicium, tum quia notabiliter discrepat ab editione vulgata, quam Concit. Trid. decyaravit Authenticam. Reβρ. nego ant. I. Quia ιam probavimus editionem 7o. non discrepare a nostra Vulgata , quo ad paries essenitales. Quia perplura saecula. Ecclesis universa illa editione usa est, et ellammam utitur Ecclesia Graeca Catholiea. Imo Sixtus V. in suω diplomate.
Praefixo versio ii Io. quae iis Vaticano est. sie loquitur: Molumus et 3-mmus ad Dei gloriam et Ecelesiae utilitatem, ut oetus Testamentum juxta γα recognitum. et e ostium, ab omnibus recisti .
- ei teneatur non autem quomodocumque, sed ut authentica Me cu Anno 233. SeMero imperant .
69쪽
ra Traelatus sio . . . . Prohibentes. ne qui de has nopa graeca e litiona auiuetae in posteriam. vel addendo: Met demendo. quidq-m mutare Quaeres c. CNil auctori utis siuι νersiones Aquilae, Symmcx-ehi, et Theodotionis Res . h. In iis quae aci Chri , tum , Christianamque Reli 'onem spectant, itulliso su ut auctoritatis, quia ipsi omines fueru ut Christiatii filii desertores et hostes,qui illius odio multa in suis translatiorib-
Resp. a. In aliis. quae Christiariam Religionein non spectant , possunt inservire ad cognoscendum verum sensum Scripturae, cara ei origenes in suis Exaptis posuerit, et S. Hieron. eis usus sit in sacris litteris interpretandis Patres lamen Theodotionis versionem praeserunt, quia, ut testatur D. Epiphio. a maiori iide,quam ea ivij, facios codices est interpretatus. - .
Da Versionibus Latinis iatriusque Datamenti. Notar Aui' tempor. D. Hieron. ivvulnerahites serant versiones
latinae, lamen utia erat coitim uuior, quae tum φωε, tum Vulga M
interpreta ιionibus, Iιala cocirris praeferasur, nam esι ad perbia urenacior, cum Persyieuitate sententiae. At postquam D. Hieron. iussu Danaasi Papae, suam ex hebetaeo Iatinam versionetri absolvit, et tis illa aliquandiu luidem releuia est cum nova Div. Hierou ., sic lamen ut nova pluris fieret , Laridemque sola retineretur velut hebraeo sonti prius respondeus, ut D. Gregor. d testatur, et haec, quae tempore Div. Gregor. dice Latur noμα editio. tot saeculorum exinde usu, faeta est veltis etia gata, quae nunc in omnium manibus versatur,de qua B. Isidorus e aii. 5 Πιeronymi editiose omnes Ecclesiae rusqueqtivi e utuntur. Ergo nostrae Vulgalae auctor, est D. Hieron. hoc isnsu , quod fere totum vetus T lalueuium ex hebraeo immediate transtulit in lalii uini, et DoVum, ad graecum emendovit, ut ipse ) testatur , AOptim lestamen ι , inquIt, graeco e sdei reddidi . Metus juxta hebraiciam δωustuli. Dixi . Fere totum: quia libros Sapientiae, Ecclesiastici. Ma- ωhubacmum. Baruch cum votincta Ierimiae Epistola non transtulit, sorie quia non eraut ua Canoue Η.braeorum, ut ipsemet de
libro uaruch g) testatur: Obrum Baruch , qui apud Hebrseos
70쪽
de Protegomanis. I VH a. mera totum ex hebraeo: I. quia libros Iudith et Tobiae non ex hebraeo, sed ex originali Chaldaico transtulit, ut ipse testatur a a. Quia duo posteriora capita Dati telis, quae in Hebraeo
non reperiebantur, desumpsit ex versione Theodotionis, ut ipse te Matur, Praef. ad Danielem. Dixi 3. F. re Psallerium, quod extat iti nostra Uul noti est illud, quod D. Hieronymus vertit ex hebraeo, nee illud. quod vertit ex graeco in latinuiti, cum illae versioties . quae extant inter opera D. Η eri Dymi. . ullum dissera iit a Psalterio nostrae Vulgatoe; sed est P,alteri uni antiquae versionis Italiae , quod . D. Hieron. ad hebraicos ei graecos sotites emendavit seniel et ilerum ut patet ex Praefia . Psall. ad Paulam et Eustoehium. Peles: Quare Ecclesia Vulgalam peterem Psallertia translaιionem reliniait Resρ. Causa videtur, consuetudo qua omnes Ecclesiae Iatinae iam assueverant qilotidie cancre Psalmos juxta latinam velerem ver- iovem, et plerique ex memoria Psalmos recitabani ; porro valde arduum suisset novam translationem inducere , eum disseile sana enis sit ιιnguam mutare. et canescentem iam iandum ad initia retrahere ρ rotilorum, ait Div. Bieroii. Praefat. in Daniet. Dixi: 4. nouum ad graecum emendaνιt: quiae D. Hieron. nu quam novum Testamentiain versit, sed antiquam Iialam versionen, a mendis, quae vel per impi udelitia in , vel per Librariorum iucu-mm, irrepserant, emenda ii.
Deo gratias agimus de opere mo, quod ΕMangeliam ex graeco in rerpretastis es, ergo ηυρ. nego conseq. Ila en ut vox, interprescistis es, sumi debet pro haeo alia, emendasti, ui eam explicat D. Hier. ad Aug. rescrimos b) . Et si me, uι dioιs, inquit, in nopi Testamenti emenda
Quaores I An Vulgala nostra sit aiathentica lResp.Vulgaia nostra est dec rata authentica a Cone . id .sess. . his verbis: Sacrosancta Srnodias consideram min parum utilitatis accedere posse Ecclesiae Dei, si ex omnibus Litinis editionibus . quae circumferuntur sacrorum librorum, quaenam Pro 'authentica habenda sit, innotescat: statuas et declarat, ni Mec ψ.a Metus ea νulgata editio quae longo tot saeeiuorum usu in iρsa EccDsia probata est, in publicis Ictionitas, maedicationibias. et expositionibus, pro authentica habeatur, et ιιι nemo illam rejicere, quoνis praetextu, audeat, pet Praestamat. . Obicies. Vulgma nostra non est conformis primigenio scripturae intui, sive Nebram, sive Graeco, ergo uota est authentica . in iit. 1 i, istar Aus c.