장음표시 사용
171쪽
Cap. III. Me gratuitate et distributione gratiae actualis Prop. XXXII. Troa 66. OBL II. Axioma est theologorum Facienti quod est in se, Deus non denegat gratiam. Ergo si homo facit quod est in se, CCipiet primam gratiam,
et sic aliquo modo eam meretur.
Resp. Dist antec. FaCienti quod est in se Cum auxilio gratiae actualis, Deus dabit gratiam habitualem, conc antec. facienti quod est in se per vires naturales, Deus dabit gratiam Clualem, subdist antec. Dabit gratiam ut praemium pro merito, Q. an ec. non denegabit gratiam, quatenus Deus lege universali statuit omnibus dare gratiam, qui impedimentum non ponunt, et quatenus homo faciendo quod eS in Se non ponit impedimentum seu negative se disponit ad gratiam, conc antec. Dist conseq.: Si homo facit quod est in
Priore sensu, i. e. de homine praeparante e Cum auxilio gratiae actualis ad gratiam habitualem, illud axioma explicat . Thomas I, 2 q. O9, a. ad 2 q. ΙΙ2, a. ). Hae eXplicatio St CommuniSSima inter theologos, neque ullam difficultatem annexam habet. Altera explicatio, quod faCienti quod Si in Se per ire naturales, Seu non ponenti impedimentum et si negative se disponenti Deus non denegabit gratiam, est etiam valde Communi inter theologos, qui si intellegunt varia dicta . Thomae In a Sent. diSt. 28, . , a. 4 ad 4 De Verit. q. 4, a. II ad 1 Sum. I, 2 q. 89 a. 6 . Ita e g. Caietanu Ino 2 q. 89 a. 6ὶ, anes In 2, 2 q. O R. , Ub. 2, ad arg. et J Dom Solo De nat et grat. l. 2 C. Quod autem inventorem primum in Medina In I, 2 q. 89, a. 6, OnCl. I CirCa n. , Molina ConCOrd. q. 4, a. 3, diSp. 9 , Ripalda De ente Supern. l. I, disp. o SeCt. Ι , alii multi. Si ita axioma accipitur, non statuitur nexus infallibilis inter dispositionem negativam et gratiam propter praeparationem naturalem hominis sed propter voluntatem Salvificam universalem Dei, qui nulli denegat gratiam, qui non ponit impedimentum. Ideo non dicitur: Deus dat gratiam', sed et Deus non denegat gratiam', ut hoCloquendi modo exprimatur Deum iam antecedenter esse paratum ad dandam gratiam, neque umquam denegare nisi ponenti impedimentum CL Suares, De grat. l. 4, C. 5 n. 4 De Vera intellegentia auxilii effiCacis C. IIJ. De-feCtus gratiae prima Causa est e nobis, sed Collationis gratiae prima Causa est a Deo secundum illud Osee 13 9 Perditio tua e te, Srael, tantummodo in me auxilium tuum S. Thomas I, 2 q. ΙΙ2, a. 3 ad ). Cf. Dens.
a6T. Ohi. II. Benigni hominis est bonam dispositionem et preces humiliter oblata respiCere et remunerare ultra earum dignitatem et exigentiam. Atqui Deus est benignissimus. Ergo eodem modo aget Cum hominibus naturaliter se disponentibus et petentibuS.
Ress. Conc. mai et min. Sed ex conSequens e conseque=rtiam. Nam
Deus alio modo pro benignitate sua providit, offerens omnibus auXilium, ut 9ΟSsint Supernaturaliter Se praeparare et petere. Si iam antecedenter ad dispositionem et petitionem naturalem largissime manifestavit benignitatem Suam. Immerito Contra O semipelagiani provocant ad bl 23, 5, ubi in parabola dominus quidam dicitur servis suis plura aut pauCiora talenta dediSSe, uniCuique Secundum propriam virtutems, quasi hae verba ita appli Canda sint, ut significent gratiam distribui secundum naturalem dispositionem hominum am in parabolis saepe quaedam ideo tantum dicuntur, quia
172쪽
16 Tract. III. Me gratia. Pars I. Me gratia actuali.
revera ita inter homines fieri solet in applicatione autem respiciendum est ad tertium Comparationis, quod hi est in sola diligentia vel neglegentia SerVorum CirCa talenta CCepta. Unde frustra quaeritur, quid in ordine supernaturali respondeat illi inciso secundum propriam virtutems nihil respondet, quia in o non est tertium Comparationis CL Anabenbauer, Comment in hun locum).
Prop. XXXIII. Nulli homini, qui habet usum rationiS, ene
268. Stat quHESt. Quia homo e Se nihil conferre poteSt, Ut Primam gratiam accipiat, reStat quaeStio, quomodo Deus statuerit gratiam dare hominibus, utrum omnibu Velit dare, an quoSdam XCipiat. Supponimus tempu gratiae, de qua hi loquimur, Sse Vitam mortalem, post quam finitum est tempuS acquirendi Salutem. Gratia autem actualis consistit in actibus rationalibus unde qui Sum rationi non habent, incapace Sunt gratiae actualiS. Homine poSSunt esse aut iuSti aut peccatores fideles aut infideles. Inter peccatore quidam Sunt obdurati Vel obstinati Obstinatio ser-ncta, quacum pugnat ConverSio habetur in solis damnatis obstinatio imperfecta huius vitae consistit in firma inclinatione ad peccandum, acquiSita per Consuetudinem diu Continuatam committendi peccata multa et magna, unde oritur obcaecatio intellectu et Complacentia voluntatis in malo, ut homo nullius salubris consilii vel interni vel externi sit Patiens, et Solummodo maiore quadam vi divinitus ad conVerSionem impelli possit Pauci quidam theologi , ut ane et Gonet CenSent interdum a Deo in poenam tot gratiarum repulsarum denegari Ulteriorem gratiam. Plerique autem theologi tenent nostram theSim, CuiuScertitudo alia est quoad alios ordines hominum, ut e dicendi patebit. a 69. m. I. Ex S. Seriptura. a Deus vult omnes homines Salvos feri, quia pro omnibus ChriStus mortuuS S Tim 2 4 sqq). Atqui homines adulti sine gratia actuali Salvi fieri non possunt. Ergo Deus vult omnibus adultis dare gratiam actualem Aufficientem ad Salutem. b Etiam iusti indigent gratia actuali ad superanda tentatione et permanendum in iustificatione supra n. 23 sqq). Ergo illis et quidem illis imprimis Deus vult dare gratiam sufficientem ad observanda mandata. Fideli autem Deus est, qui non patietur vos tentari Supra id, quod poteStis, Sed faciet etiam cum tentatione proventum, ut OSSitiSSuStineres Coro O, 3). Immo gratia actualis debet iustis dari tanta,
ut Verum maneat Verbum ChriSti et Iugum meum Suave S et OnUS meum leves Μ II, O). Haec est caritas Dei, ut mandata eiu Cu'StodiamuS, et mandata eius graVia non Sunt, quoniam omne, quod
natum S e Deo, vincit mundum Io 3, 3 Sq).
173쪽
Cap. III. Me gratuitate et distributione gratiae actualis. Prop. XXXIII. 16 I
c Quod peccatores attinet, iis incumbit officium e Convertendi. Atqui hoc sine gratia actuali fieri nequit. Ergo Deus peccatoribus vult dare gratiam Sufficientem ad OnVerSionem. Vivo ego, dicit Dominus Deus, nolo mortem impii, Sed ut Convertatur impius avia sua et Vivat. Convertimini, ConVertimini a viis vestri pessimis, et quare moriemini, domu ISrael ξη E 33, II; Cf. 8, O IS I, 8.)Neque haec de Solis Araelitis valent; nam Sapiens sic alloquitur Deum e Misereri omnium, quia omnia PoteS, et disSimula peccata hominum propter paenitentiam. Diligi enim omnia, quae sunt, et nihil odisti
eorum, Uae PCiSti. . . . Parci RUtem omnibUS , quoniam tua Sunt,
Domine, qui ama animaS Sa II, 24Sqq). ChriStu Saepe protestatur se venisse ad salvo faciendo peccatores L 3, 32 9, 36. I 3, 7 Ι2, 47 . Deu et Patienter agit Propter o nolen aliquo perire, Sed omnes ad paenitentiam reUertis 2 et 3 9 . Hae valent de omnibus peccatoribuS, etiam de pessimis. Immo diserte idem dicitur de obstinatis. Convertimini ad Correptionem meam . . . . Quia UOCRUi, et renuiStiS, Xtendi manum meam, et non fuit, qui aSpiceret, despeXistis omne ConSilium meum, et increpatione mea negleXiStiS Pro I, 23 Sqq).e An divitias bonitatis eius et patientiae et longanimitatis contemniSPIgnoras, quoniam benignitas Dei ad paenitentiam te adducit Secundum autem duritiam tuam et impaenitens cor thesaurigas tibi iram in die irae et revelationis iusti iudicii eis Roma, Sq; cf. Sap 2, 2 SQ
Acta, I). Itaque Deu omne peccatoreS, etiam obduratOS, Vocat ad paenitentiam.
d Neque in deles XCluduntur a gratia Sermo est de iis infidelibus, qui dicuntur negativi, i. e. qui non habent fidem, quia iis
evangelium nondum praedicatum eSt. Nam infidele poSitivi, qui gratiae ad fidem excitanti resistunt, utique habent gratiam, Cui reSiStunt. Deus vult omne homines ad agnitionem veritatis venire I Tima, ). Hoc autem fieri non poteS Sine gratia. Deus miSeretur omnium, quo CreaVit Sa II, 24Sqq). Verbum Dei St tu Vera, quae illuminat omnem hominem Uenientem in hunc mundum IO I, 9 Cf. 8, 2 Romo I, 32 . ChriStu eSt propitiatio pro peccati noStris, non pro nostri autem tantum Sed etiam pro totius mundis I I 2, 2 . Ergo totus mundus fructu huiu propitiationi particepS St.
a Io. Arg. a. Ex traditione. a Des iustis . Augustinus ait Deus iustificat impium, et cum
ad persectam sanitatem, hoc St, ad persectam vitam iustitiamque perduXerit, non deSerit, Si non deseratur, ut pie Semper iuSteque vivatura De nat et grat. C. 26). Hoc dictum recepit concilium tridentinum SOSS. 6, C. II et Deu namque Sua gratia Semel iustificato non deserit,
nisi ab iis prius deseratur, Dens. n. O4 cf. 828). Innocentius X hanc IanSenii propositionem damnavit ut haereticam: Aliqua Dei praecepta
hominibus iustis volentibus et conantibus Secundum PraeSentCS, NURS
174쪽
162 Tract. III. me gratia. Pars . me gratia actuali.
habent vires sunt impossibilia deest quoque illi gratia, qua possibilia fiant Dens. n. O92).b De peccatoribus. EXplican verba apoStoli Rom I, 28)S. Aug Stinus ait: Ea Si caecita mentiS in eam quisqui datus fuerit, ab interiore Dei luce Secluditur, Sed nondum penituS, Cum in hac vita Sunis In PS. 6 n. ). in et de quocumque peSSimo in hac Vita constituto non St utique deSperandum ne pro illo imprudenter oratur, de quo non deSperatur RetrRCt. l. I, C. 9 n. 7). S. ProSser:
et Nemini Deus correctionis adimit viam, ne quemquam boni possibilitate dispoliata Resp. 3 ad obieci. Vincent. . Concitium lateranenses Vc de fide cath. Si post Susceptionem baptiSmi quiSquam prolapsus
fuerit in peccatum, per eram poteS Semper paenitentiam repararis Dens. n. 43O). Concilium tridentinum SeSS. 6 Can. 29 S. q. d. eum, qui poSt baptiSmum lapSuS St, non poSSe per Dei gratiam reSUrgere . . . A. S. Dens. n. 39 Cf. Op). Haec universaliter dicta Sunt ergo Sine reStrictione intellegenda Sunt. Recte igitur . Thomas ait: Dicere quod aliquod peccatum Sit in hac vita, de quo qui paenitere non OSSit erroneum St 3 q. 86, a. I .c De insidelibus. S. Ioannes Chrysost.: Si illuminat omnem
hominem venientem in hunc mundum, quonam pacto tot homineS sine lumine manent Neque enim omne ChriStum cognOSCunt. Quomodo ergo illuminat omnem hominem Illumina profecto, quantum in ipso est. Si qui autem Sponte Sua menti oculo Claudentes ad huius lucis radio aciem dirigere noluerint, non e lumini natura in tenebris perstiterunt Sed malitia Sua, qui Sponte tanto Se dono indignos reddiderunt. Nam gratia in omne diffuSa St, non iudaeum,
non graecum, non barbarum, non Cytham, non liberum, non SerVUm, non VirUm, non mulierem, non Senem, non iuvenem effugit aut dedignatur omnibus eadem est, omnibu Se facilem eXhibet, omne pari honore advocat In Ioan hom 8 n. I). S. AufuStinuS: Cum Verbum caro factum est et habitaVit in nobiS, mortalitatem noStram SUSCipienS, non permisit ullum mortalium XCusare se de umbra mortiS et ipsam
enim penetravit Verbi Calor In Ps. 8, enarr. , . ). Similiter multi alii Patres Alexander VIII damnavit hanc propositionem: Pagani, iudaei, haeretici aliique huius generis nullum omnino accipiunt a IeSu Christo influxum adeoque hinc recte inseres in illis esse voluntatem nudam et inermem Sine omni gratia sufficientis Dens. n. 293 . CD- mesus XI damnavit has propositiones uesnelli 26 Nullae dantur gratiae nisi per fidems 27 Fides est prima gratia et fons omnium aliarum s 29 Extra ecclesiam nulla conceditur gratias Dens.
n. 376sqq). Ergo certum est etiam infidelibus dari gratias. 271 ATL. S. Ex ratione. Omnibus iustis imponitur obligatio gravis servandi mandata Dei graVia. peccator baptizatu debet paenitentiam agere et e praecePto
175쪽
Cap. III. De gratuitate et distributione gratiae actualis Prop. XXXIII. I6secclesiae Semel in anno digne SuSCipere Sacramentum paenitentiae infideles obligantur ad servandam legem naturalem et ad amplectendam fidem. Atqui haec omnia fieri non poSSunt in gratia. Ergo omnibus Deus offert gratiam, quae Sufficit, ut officia Sua implere possint.
a Ta. Obi. . Cum gratia actualis Consistat in illustratione intellectus ad recte iudicandum et in inspiratione Voluntati ad reCte amandum, omneS, saltem iusti, tempore tentationis Sentirent han illustrationem et inspirationem, si haberent gratiam actualem. Atqui non ita St, Sed Saepe eorum iudicium est perturbatum et eorum appetitu vehementer inClinatus ad peccandum. Ergo non omnes, ne iuSti quidem, habent Semper gratiam actualem adtentationem Superandam et legem SerVandam. Resp. ex Suppositum argumentationis. Sensu enim thesis non est omnes homines, vel Saltem omne iustos habere semper actu gratiam immediate iussicientem, qua posSint omnia mala vitare et omnia bona debita facere; sed senSus est omnibus hominibus, praecipue iustis, adesse suo tempore gratiam, qua bene Si, OSSint ulteriore gratia obtinere, quae ii necessariae sunt. Est enim alia gratia proxime SumCiens, alia autem remote sufficiens. Gratia proxime sug ciens est, praeter quam alia non requiritur ad hi et nunCrecte agendum. Gratia remote sui ciens Si gratia, quae Sussicit, ut homo se disponat ad gratiam proxime Suffcientem Saepe a Deo datur gratia orationis, ut homo orando impetret gratiam abundantiorem, ut docet concilium tridentinum ess 6 C. II Deus habendo monet et faCere, quod POSSiS, et petere, quod non possis, et adiuvat, ut OSSiS' Dens. n. o ). Itaque etSi tempore vehementis tentationis iudicium hominis est obscuratum et affectus ad malum valde inclinatus, potest tamen homo Confugere ad Deum orando et oratione impetrare remotionem obscurationi et malae inclinationis. Peccatores gratia proxime invitantur ad Conversionem Si nolunt converti et gratia recedit, sibi adscribere debent, si in nova peccata incidunt CL Supra n. 233 e). Neque tamen Semper actualis gratia deSt, Sed opportuno tempore datur praecipue Cum gratii externis praedicationis, lectionis etc. internae gratiae coniungi solent. EX altera parte non est putandum illos solo habuisse gratiam, qui reapse tentationi resistunt vel reapse Convertuntur Sed illi etiam, qui cadunt, gratiam saltem remote sufficientem habuerunt, et CeCiderunt, quia ea beneus non Sunt.
273. Obi ΙΙ. Interdum S. Patres dicunt aliquem hominem in peccatum incidiSSe, . . Petrum negasse ChriStum, quod gratia eum deseruerit. Ergo hi atres negant omni homini dari gratiam Cf. Massella, De grat. n. Io .REss. Dist antec. Illi Patres dicunt Deum interdum homini in poenam
alicuius peccati, maxime superbiae Vel praesumptioniS, Subtrahere gratiam Uberiorem, qua Cum esseCtu protegatur Contra PeCCatum, conc anuc diCunt interdum homines ne remote quidem sufficientem gratiam habere, qua poSSint CaVere a peCCato, nex antec. Et eodem modo diStinguendum est ConSequens. Hanc distinctionem auctor librorum De Vocatione gentium ita enuntiat, ut dicat omnibus exhiberi benignitatem generalem , non autem miSeri-
Cordiam SpeCialem' l. 2 C. 25 31ὶ S. A intinus eo ipsos, qui Secundum Scripturam Io II, 30 non poterant credere, dicit non potuiSSe, quia noluerint
176쪽
164 Tract. III. me gratia. Pars I. Me gratia actuali.
gratia oblata uti. Quare non poterant, Si a me quaeratur, reSpondeo, quia nolebant. . . . SiCUt ergo quod Dominus se ipsum negare non potest a Timet, 13J, laus est voluntatis divinae, ita quod illi non poterant, Culpa est voluntatis humanae In Ioan tract. 53 n. 6 ). Quod autem Deus dicitur excaecare tales homines Io II, o), intellegendum est de Subtractione uberioris
gratiae, qua Superaretur eorum ObStinatio, non de OSitiVa XCaeCatione, neque de subtractione omnis gratiae, etiam remote Sufficientis. Nam aliis locis iidem homines dicuntur se ipso eXCaeCaSSe. OCul OS SUOS Clauserunt, ne
quando videant oculis Μ 13, 15 .aT4. Obi. II. Nemo poteS Credere, nisi audierit praedicantem Rom Io I J. Atqui multi sunt infideles, qui numquam audierunt praedicationem evangelii. Ergo hi non habent gratiam sufficientem ad Credendum.
Res . Dis . ai. Praedicatio St via Ordinaria, qua ex voluntate Dei homines adducendi sunt ad fidem, conc. H. hae est unica via possibilis, nex mai. Conc. min. Dist conSeg. Ergo hi non habent gratiam immediate sufficientem ad Credendum, conc conseq. non habent gratiam mediate sufficientem ad Credendum, eg . conSeg. De qua re S. Thomas ait: Non sequitur inconveniens, poSito quod quilibet teneatur aliquid explicite credere, si in silvis vel inter bruta animalia nutriatur. Hoc enim ad divinam providentiam pertinet, ut uilibet provideat de neCessariis ad Salutem, dummodo ex parte eius non impediatur. Si enim aliquis taliter nutritus ductum naturalis rationis sequeretur in appetitu boni et fuga mali, Certissime est tenendum, quod ei Deus per internam inSpirationem revelaret ea, quae Sunt ad Credendum necessaria, vel aliquem fidei praedicatorem ad eum dirigeret, sicut misit etrum ad Cornelium De verit. q. 14 a. o ad ). Ergo S. Thomas docet Deum homines, qui nihil audierunt de evangelio, prius iuvare ad servandam legem naturalem, quam si observaverint, Deus Suo tempore iis procurabit notitiam revelationis articulorum neCeSSitate abSoluta Credendorum. Eadem est doctrina D LX: Notum est eos, qui invincibili circa sanctissimam nostram religionem ignorantia laborant, quique naturalem legem eiusque praecepta, in omnium Cordibus a Deo insCulpta, sedulo servantes a Deo Oboedire parati, honestam rectamque vitam agunt, posSe divinae lucis et gratiae operante Virtute, aeternam Consequi vitam, Cum Deus, qui omnium mentes, animos, Cogitatione habitusque plane intuetur, Crutatur et noscit, pro Summa sua bonitate et Clementia minime patiatur quempiam aeternis puniri Suppliciis, qui voluntariae Culpae reatum non habeat ' Dem. n. 1677 . Sane Sapientiae et omnipotentiae divinae non desunt ad hunc finem viae plurimae, quae nobi OCCultae Sunt.
SOBOL De inaequalitate gratiarum CluRlium. a 75. DeuS, quamquam nulli homini denegat gratiam, non tamen omnibus dat gratias aequales, Sed dividit singulis, prout vult RomI 2, 3 qq. I Or 2 4 Sqq). HOC Viden eSt quoad gratia eXternaS. Ita maiore gratia accipiunt christiani quam infideles evangelium ignOranteS; et inter Christiano alii plures habent occasiones audiendi bonaSinStructione et accedendi ad Sacramenta quam alii. Alii ante mortem adeS Sacerdos, qui eo ultimi Sacramentis munit, alii non deSt.
177쪽
Cap. IV. me efficacia gratiae actualis. 63
Sed idem valet de gratiis internis CL S. Atig St. De corrept. et grat. C. , . 8 q). Ita . . . Paulu ceterique apostoli et alii insigne Sancti acceperunt Sine dubio gratiaS, quale Communiter non dantur fidelibus. Prima causa huius diverSitatis accipienda est X parte ipsius Dei, qui diversimode Suae gratiae dona dispensat ad hoc, quod e diversis gradibus pulchritudo et persecti eccleSiae OnSurgat, sicut etiam diverso gradus rerum inStituit, Ut SSet niUerSum perfectum. Unde apostolu ad epheSioS4 Ι2, OStquam diXerat: Unicuique data Si gratia Secundum mensuram donationis Christi , enumeratis diversi gratii Subiungit: ad consummationem Sanctorum in aedificationem Corpori Christi S. horna I, 2 q. II 2, a. ). Neque ideo DeuS S acceptor perSonarum Rom 2, 1. Ephi, 9 Co 3, 23); nam acceptio perSonarum locum habet in his, quae e debito dantur in
hi Vero, quae e gratuita Voluntate Conseruntur, CCepti PerSOnRrum locum non habet. Non enim Si personarum acceptor qui e liberalitate de suo dat uni et non alteri sed si esset dispenSator bonorum Communium et non distribueret aequaliter Secundum merit PerSonarUm,eSSet PerSonarum acceptor Salutaria autem beneficia Deus humano generi Consert e Sua gratia unde non St PerSonarum CCCPtor, Si
quibusdam prae aliis conserat ibid. q. 48, a. 4 ad ). Si quis fideliter cooperatur cum gratia accepta, non CS dubium, quin Deu remuneraturus sit hanc fidelitatem novis gratiiS; et haec erit communior via. Sed Deus potest gratia ei quoque concedere, qui e non praeparavit, Vel maiore gratia ei, qui Se minii PraeparaVit, ut patet in Xemplo Mariae Magdalenae vel Pauli. Itaque non, ut Semipelagiani volebant, prima ratio diversae distributioni gratiarum actualium Si meritum hominum sed beneplacitum Dei. Sicut in See dicit Vocabo non plebem meam plebem meam, et non dilectam dilectam,
et non miSericordiam consecutam misericordiam consecutam. Et erit
in loco, ubi dictum est iis: Non plebs mea vos ibi vocabuntur filii Dei vivi, Rom 9, 23 q).
HOC St mysterium electioni et praedilectioni divinae, quod omnibu quidem datur, quod sufficit ad salutem, sed alii multo abundantiore gratiae conceduntur quam aliis. Huius distributioniS gratiarum ratio est apud Deum abscondita, et in altera tantum ita nobis manifestabitur cf. Molina, Concord. q. 23, B. 4 diSP. I,
DE EFFICACIA GRATIAE ACTUALIS.
Cf. Bellaraninus, De gratia et libero arbitrio; sal a Contra Baium se tomus III De ente Supernaturali; ferri. Decha s, De haeres iansentana; nares, De gratia Proteg. I et l. De auxilio efficaci; - De vera intellegentia auxilii efficacis Molina, Concordia liberi arbitrii cum gratiae donis Lessitis, De auxilio efficaci Tamieri, De gratia theS. 49sqq; csti ni, De gratia 46 sqq; Victor Frins S. Thomae doctrina de cooperatione
178쪽
166 Tract. III. De gratia. Pars I. Me gratia actuali. Dei cum omni natura creata Parisiis 89O; - De actibus humanis I Friburgi 897; Schneemann ControVersiarum de divinae gratiae liberique arbitrii concordia initia et progressus, Friburgi 88 D. Lanr Nerti, e theologicis disciplinis l. 4 Di actis Amares, De auxiliis gratiae et humani arbitrii viribus filmarI De gratia Dummernatis , S. Thomas et doctrina praemotionis physicae, Parisiis 886 N. de Prado De gratia et libero arbitrio, Friburgi Helv I9O7 Ant. Magner, Doctrina de gratia sufficienti Graecii
Prop. XXXIV. Exsistit gratia vere et pure SufficienS.a76. Stat. URESt. a Gratia XCitan Seu gratia illa actualiS, quaeliberum ConSenSum Voluntati antecedit, poteSi aut SSe Coniuncta Cum effectu, i. e. Cum libero ConSenS VoluntatiS, et Vocatur gratia e cax, aut manere Sine ConSenSU VoluntatiS, et Vocatur gratia Sug ciens. Omnis
quidem gratia efficaces etiam SufficienS; Sed Si Simpliciter Sermo est de gratia sufficiente, intellegitur gratia pure SufficienS, i. e. gratia, quaCum poteSi quidem coniungi consensus liber Sed reapse non Coniungitur. Etiam gratia sufficiens semper aliquid efficit, i. e. tribuit homini potentiam ponendi actum liberum salutarem. Haec St w acia virtutis. Sed gratia efficax ea tantum dicitur, quae habet effaciam effectu Seu
operiS. Quod cum gratia non Coniungitur OnSenSuS, non prOVenit X
desectu gratiae sed e desectu liberi arbitrii gratiae resistentis. Itaque
Sufficientia gratiae Seu efficacia virtuti eadem manet, Sive Sequitur ConSenSUS, Sive non equitur Gratia aliqua Sufficien non ad omnia
sufficit sed ad aliquod determinatum opus salutare, ad quod dicitur proxime su ciens; sed Si homo ea utitur, accipit aliam gratiam, Uae ad aliud sufficit, ad quod prior gratia erat remotes Sug ieras. Ita
aliqua gratia Sufficit proXime ad orandum, remote ad tentationem Superandam. De fide est esse gratia vere et pure SufficienteS.b Hanc doctrinam negabant haeresiarchae Saeculi XVI, Secundum quo per peccatum originale liberum arbitrium hominis ita periit in rebu religiosi et moralibus, ut Sine gratia necessario impellatur ad malum morale, per gratiam autem neceSSario impellatur ad bonum. Ita utherus De servo arbitrio), Calvinus Instit. l. 2 C. 2 qq), alii. Ergo Secundum hos nulla est gratia SufficienS. In eundem errorem inciderunt Baius et IanSentu. Cf. Supra n. 2I6b).LanSenta reponit gratiam actualem in quadam Suavitate Supernaturaliter immiSSa Contra dominantem Concupiscentiam. Si haec Suavitas Si sortior quam OPPOSita ConcupiScentia eam Ue incit, non Solum StSufficiens sed etiam efficaX Si vero tanta non St, non Solum manet inefficaX, sed etiam est inSufficiens. Unde gratia pure Sufficiens Videtur monStrum quoddam Singulare gratiae, Solummodo peccati faciendiS maiorique damnationi accersendae serviens, ideoque lapsis hominibuScitra Dei invidiam damnandis Xcogitatum De grat. l. 3, C. ). Iansen istae quidem interdum loquuntur de gratia Sufficiente Seu ParVaη, quae 'St cleni Velut aurae tenui insistatu Ss, et nullo modo Sufficit,
179쪽
Cap. IV. Me efficacia gratiae actualis. Prop. XXXIV. 167
ut homo Dei mandatum operetur . . . Sed Velleitate vel ComplacentiaSexcitat s l. 2 C. 27 . Tali gratia efficit, ut homo absolute poSset, nisi obstaret maior concupiScentia, Sed relative ad talem Concupiscentiam non sufficit Seu dat potentiam in SenS diViSO, Sine impedimentis, non in Sensu CompOSito, Cum impedimenti cf. echan S, De haeres ians. l. Q diSP. ).a77. m. I. Ex S. Scriptura. Apud Isaiam , I SQ Deu populum Sraeliticum Comparat cum vinea, quae etSi diligentiSSime Culta, fructu eYSpectato non tulit. Quid est, quod debui ultra facere vineae meae et non feci ei Anquod exspectavi, ut faceret VaS, et fecit labruscasPs Habuerunt igitur israelitae gratiam Sufficientem ad facienda bona opera, quae tamen gratia mansit pure SufficienS, quia bona opera non fecerunt. Ergo
exsistit gratia Vere et pure SufficienS.Christus ait: Vae tibi, Corogain vae tibi, Bethsaida quia si in
Tyro et Sidone factae essent virtuteS. quae QCtae Sunt in vobis, olim in cilicio et cinere paenitentiam egiSSent. Verumtamen dico vobis
Tyro et Sidoni remissius erit in die iudicii quam vobis Μ ΙΙ, 2 sq).
Ergo coroZaitae et ethsaiditae habuerunt gratiam vere sufficientem ad ConverSionem, quia aliter Pro abuSu gratiae neque vituperari neque puniri possent; fuit tamen gratia pure SufficienS, quia ConverSi non Sunt. Generatim Saepe hominibus abuSu gratiae obicitur e g. t 23, 37; Io I 3, 22 Ac 7, 3I Roma, Sqq; I, 22). Hoc autem Supponit gratiam Vere et pure Sufficientem. a 78. m. a. Ex traditione. S. IrenaeuS: Vis a Deo non fit, Sed bona sententia adest illi semper. Et propter hoc ConSilium quidem bonum dat omnibUS. . . . Et qui operantur quidem illud, gloriam et honorem percipient, quoniam Operati Sunt bonum, cum poSSint non operari illud; hi autem, qui illud non operantur, iudicium iuStum XCipient Dei, quoniam non Sunt operati bonum, Cum poSSint operari illud a Contra haer. 4, 37, ).
S. Ioanne Ch SoSI.: Gratia in omne diffusa St. . . . Qui autem eiu munere frui neglegunt, hanc Suam Caecitatem sibi ipsis imputent s In Ioan hom. 8 n. ). S. Augustinus: Visorum Suasionibus agit DeuS, Ut Uelimu et CredamuS. . . . Sed ConSentire Vel diSSentire propriae voluntatis Sis De Spir et liti C. 34 n. O). PoteS homo adiuvante Deo Superare. ConcupiSCentiam, Si non in Vacuum gratiam eiu SUSCeperiis De PeCC. merit et remiSS. l. I, C. 39 n. O). HiSet multis aliis atrum dictis significatur gratia, qua homine POSSUnt bene agere, qua tamen multi non UtUntur, Seu gratia Vere et Ure sufficienS. Idem docent theologi S. Thomas: Gratia novi teStamenti, etSi adiuvet hominem ad non peccandum, non tamen ita confirmat in bono,
180쪽
168 Tract. III. Me gratia. Pars I. Me gratia actuali.
ut homo peccare non poSSit hoc enim pertinet ad Statum gloriae. Et ideo Si qui post acceptam gratiam novi teStamenti peccaverit, maiore poena Si dignus, tamquam maioribu beneficiis ingratus et auxilio sibi dato non utenS. Ne tamen propter hoc dicitur, quod te nova iram Operatur, quia quantum S de se, Sufficien auXilium dat ad non peccandum I, 2 q. O6, a. 2 ad 2). Plura apud Mares De grat. l. 4, C. H qq). Concilium aratiSicanum II OS Can. 25 Hoc etiam Secundum fidem catholicam credimuS, quod accepta per baptismum gratia omneS baptizati Christo auXiliante et cooperante, quae ad Salutem pertinent, possint et debeant, Si fideliter laborare Voluerint, adimpleres Dens. n. OO). Concilium ridentinum SeSS. 6 Can. 4: S. q. d. liberum hominis arbitrium, a Deo motum et XCitatum, nihil COOPerari . . . neque POSSe diSSentire, Si Velit, ... A. .s Dens. n. I 4 . Innocentius damnavit ut haereticam hanc propositionem Iangenii: Interiori gratiae in Statu naturae lapsae numquam reSiStitura Dens. n. O93). AD-xander VIIJ damnavit hanc propositionem et Gratia sufficiens Statui noStro non tam utili quam perniciosa St, ut proinde merito POSSimuSpetere A gratia Sufficienti libera nos, Domines iens. n. 296).
a79. ATD EX ratione. DeUS Vult omne homineS, maXime iustificatos, salvos fieri 1 Tima, ). Atqui in gratia Sufficiente ne iusti quidem salvi fieri poSSunt.
Ergo etSi pereunt, habuerunt gratiam Sufficientem ad Se SalvandoS.Christus non pro Solis praedestinati mortuuS Si Dens. n. ΙO96).
Atqui Si iusti, qui pereunt, gratiam sufficientem non accipiunt, ChriStUS non potest dici mortuu nisi pro Solis praedestinatiS. Ergo etiam ii, qui pereunt, habent gratiam Sufficientem, qua iis Salus possibili fit. Etiam iusti debent servare mandata Dei. Atqui in gratia Susiiciente hoc non OSSunt. Ergo etiam ii, qui mandata tranSgrediuntur, habent gratiam ad ea SerUAndR.
Gratia adiuvat hominem ad libere operandum. Atqui qui libere
OPeratur, PoteS etiam non perari. Ergo potest homo ei gratiae, quae dat ei vires sufficientes ad operandum, resistere et eam inefficacem reddere Cf. Dens. n. 797 . Si hoc fit, habetur gratia vere et pure sufficienS. 28 O. Obi. . Voluntati Dei nemo resistit. Atqui per gratiam excitantem
vult Deus hominem perducere ad bene operandum. Ergo gratia XCitanS non potest manere Sine effectu bonae operationis. Ross. Dist. mai. Voluntati Dei abSolutae nemo resiStit, conc mai Voluntati Dei condicionatae nemo resistit, ei mai Dist. min. Deu Pergratiam vult absolute perducere hominem ad bene perandum, nem min. vult Condicionale, i. e. Si homo duci e sinit, conc. min. Et ex conses. DeuS