장음표시 사용
81쪽
Cap. I. De neceSSitate, eonvenientia, ne incarnationis Prop. XV. 60
non de passione Christi, quia paSSione et mor Sunt fructu peccati. Non quaeritur, num Si inCarnatio, praeSentis decreti divini futura non fuisset, Deus aliud decretum incarnationis facturus fuisset. Nam de tali decreto nihil scimus. Sed quaeritur, num Secundum ea, quae DeUS revelavit de decreto incarnationiS, quod nun habet, dicenda sit incarnatio futura fuisse etiam Adam non PeCCante. Duples des hac re S theologorum enuntia. Scolu et cotistae et praeterea alii theologi docent Substantiam incarnationis decretam esse antecedenter ad abSolutam peccati praeviSionem, Sed POS peccati praevisionem decretum SSe modum, ut ChriStUS Veniret in Carne paS- sibili. Stiares statuit duplex decretum adaequatum et sufficiens ad incarnationem efficiendam. S. Thomas et hornistae et plurimi theologi docent Deum non decrevisSe incarnationem niSi OS abSolutam prae-Visionem peccati. Concedimu Utramque Sententiam esse probabilem, Sed Secundam praeserimu ut probabiliorem, quia melius convenit Cum iiS, quae traduntur in sontibus reVelationis.
I a T. ATL. I. Ex S. ScripturR. S. Scriptura ubique rationem incarnationis indicat redemptionem a peccato. Atqui de iis, quae e libera Dei voluntate pendent, loquendum Si Secundum ea, quae reUelata Sunt. Ergo dicenda est incarnatio facta ad tollenda peccata, ut peccato non XSiStente futura
non fuisset Christus Dominus de se dicit: Venit Filiu homini . . . clare animam Suam redemptionem pro multis Mi O, 28. M IO, 3 . Venit Filius hominis quaerere et salvum facere, quod perierat LCI9, O Cf. 3, 4). MiSit Deu Filium Suum in mundum, . . . Ut Ri- Vetur Undu per ipsum Io 3, 7 Cf. O, O). ScitiS, quia ille ap-Paruit, ut peccata nostra tolleret IGO , 3 Cf. 4, Sq; om 3, 3. Tim , 3 IS C. I). Immo e munere Redemptoris Uerbum incarnatUm nomen CCepit. Vocabi nomen eius Iesum; pSe enim SalVum faciet populum Suum a peccati eorum s Μ Ι, Ι CL L I, I). IeSUSeSt Deu Salvator cf. S. Thomas 3 q. 37 a 2 . IamVer Si CSSet alia principalis ratio incarnationis, non intellegitur, cur S. Scriptura nullam eiu mentionem faciat ergo nulla alia principalis ratio XSistere di
S. AthanaSAS: Humanae naturae Susceptionem hominum antecedit neceSSitaS, Sine qua carnem non induiSSeis Contra arian Orat. 2, 34 . S. AmbroSAS: Quae erat auSa incarnationis, niSi ut Caro, qua PCC 'CaVerat, per Se ChriStum redimeretur Ps De incarn. 6, 36. S. Augo,
Stinus docet Dominum Iesum Christum non ob aliam cauSam in Carne VeniSS . . . nisi ut haesdiSpenSatione omne . . . Salvo.faceret, liberaret,
82쪽
7 Tract. I. Me Verbo incarnato. Pars II Soteriologia.
homo ad imaginem et similitudinem Dei factus in Suae honore naturae mansisset, ne diaboli fraude deceptu a lege Sibi posita per Concupiscentiam deviaSSet, Creator mundi Creatura non fieret Serm 77, 2). Similiter omnes Patres, qui de hac re loquuntur, qui non Solum ita docent de adventu Christi in carne passibili sed de adventu Christi simpliciter. Etiam in Θmbolo profitemur: Qui propter nos homine et Propter noStram salutem descendit de Caelis. Ecclesia in benedictione cerei paSChali canit et seli Culpa, quae talem ac tantum meruit habere Redemptorem is Ia9 ATL. S. Ex auctoritate theologorum. Auctoritate theologorum haec Sententia melius fundatur quam Opposita. Ergo etiam e hac parte Si probabilior. 1 Bonaventura ait et Tam Novum quam Vetus Testamentum, ubi de Filii Dei descensu
loquuntur, generi humani liberationem rationem reddunt. . . . Ideo magiS videtur pietati fidei consonum, quod praecipua incarnationi ratio Sit liberatio generis humani, quam aliter Sentires In , diSt. Ι q. 2, a. ). S. Thomas: Cum in . Scriptura ubique incarnationi ratio e peccato primi homini assignetur, Convenientius dicitur incarnationi Opta ordinatum esse a Deo in remedium Contra peccatum, ita quod peccato non XSiStente incarnatio non fuiSSeis 3, . , a. ). dem docent
alii theologi. Immo haec sententia tam communi facta St, Ut Xtra Scholam Scotisticam opposita vi iam defensore habeat. I 3O. OBL . Scriptura ait 4 Dominus possedit graece creavit me in initio Viarum suarum, antequam quidquam faceret a principio ' ΡrOVI, 22 . Quae verba multi atres intellegunt dicta de Verbo incarnato Atqui viae Domini sunt ideae ab aeterno praeexsistentes in mente divina. Ergo Verbum
inCarnatum est initium harum idearum, seu decretum incarnationis fuit ante deCretum Creandi alia. Re . Conc. mai Nex. min. si hi diCitur esse sensus illorum Patrum; nam S. Patres solum docent Christum ibi dici creatum secundum humanam naturam, et inCarnationem esse initium reparationis generis humani. . . S. CFrillus Alex. Illud creavit me significat incarnationem quando nimi rum ad reparationem operum atris factus est Caro TheSaur. SSert. 5
Mi 75, 8a). Illa verba in se considerata potius dicta sunt de aeterna Sapientia, non de incarnatione. Similiter CCli 24, 5 primogenita ante omnem Creaturam diCitur aeterna sapientia. Similiter Colo, I Christus
Deus dicitur primogenitus omnis Creaturae 3 i. e. ante omnem Creaturam.
PoteSt tamen vo et primogenitus accipi ut titulus excellentiae et si tribui Christo secundum humanitatem, quatenus ut caput ecclesiae in omnibuS
83쪽
Cap. I. Me necessitate, OnVenientia, ne incarnationis. Prop. XV. I
I 3 1. Obi. I. Christus est finis Omnium, propter quem omnia et per quem omnias Hebr et 'oὶ Atqui fini intenditur ante media. Ergo. Res . Ne o suppositum mai. Illa Verba Hebr a Io non referuntur ad Christum, sed ad Deum. Christus quidem recte dicitur esse finis praedesti nationis omnium salvandorum Cf. Om 8, 29), quatenu omneS, qui prae' destinati sunt, propter Christum praedestinati sunt. Sed hoc nihil iuvat ad solvendam quaestionem, Utrum tam Christus quam alii praedestinati sint ante an OS praevisionem PeCCati. I 3 a. Obi. II S. Frillus Alex docet iam ante mundi constitutionem Christum positum esSe firmum fundamentum, Ut si Salutem nostram per peccatum labefactari Contigerit, iterum in ipso instauremur Thesaur asSert. Ι5
M G 3, 28 sqq). Atqui hisce innuitur decretum incarnationis factum esse
ante absolutam peCCati praeViSionem. Ress. Conc. mai. Neg. min. Nam brevi ante Cyrillus ait et Deus ac Pater, praeSCiens, quae humanae naturae ConduCibilia forent, neque ignorans, quod omnino in Corruptionem prolapsura esset, rationem a modum inStaurationis reductionisque ad inCorruptionem ei quaerens, veluti radices quasdam
eiusmodi spei egit in Filio suo.
I 33. Ohi. V. Multi et magni theologi docent incarnationem decretam esse ante absolutam praeviSionem peCCati. Ita Alber, M. In , diSt. o. a. 4 , colus In , diSt. 7 q. 3 , CotiStae omnes, Suares De inCarn. diSP. 5, CCt. 2 n. 3 , . ranciscus Salesius De 'amour de Die l. I, Chap. 4 , alii. Ρraeterea hi theologi optima ratione nituntur. Nam id prius intenditur quod est essentialiter excellentius, et ad quod omnia alia minora bona diri guntur. Atqui Christus infinite excellentior est omnibus aliis Creaturis, et omnes aliae Creaturae ad eum diriguntur. Ergo incarnatio intenta est ante
Ross. Con Cedo propter auCtoritatem theologorum et propter argumentum allatum an Sententiam esse vere probabilem. Attamen propter doctrinam S. Patrum et maximorum et plurimorum theologorum opposita sententia est probabilior. Ad argumentum autem propositum Sic
Diff. mai. Id quod est excellentius, et ad quod alia diriguntur, prius
intenditur supposito libero decreto hae omnia Creandi, conc. mai antecedenter ad ho liberum decretum, ne . mai. Dist. min. ChriStu eSt X-Cellentior, et ad eum omnia alia diriguntur, Si XSiStit, conc. min. eiu eX' Cellentia antecedenter postulat, ut prius deCernatur eius XSiStentia, quam eXSiStentia aliarum Creaturarum, ne . min. Nam Deus libere decernit, quo gradu et modo velit glorificari, et potest velle, ut per Sola pura CreaturaS
glorificetur. Sed si vult efficere incarnationem, eam omnibus aliis praefert et alia omnia ad Christum refert. Salus hominum est finis inCarnationis, Sed quia non est finis absolute ultimus, ipsa rursus refertur ad gloriam Dei et Christi.
84쪽
a Tract. I. Me Verbo incarnato. Pars II Soteriologia. CAPUT II.
DE SATISFACTIONE ET ΜERITO CHRISTI MEDIATORIS.
Prop. XVI. Christus homo ut mediator Dei et hominum pro peccati hominum paSSione et morte Sua Deo SatiSfecit. 134. Stat. UHESt. Tota haec thesis est de fide definita, ut patete concilio tridentino SeSS. 3, an SeSS. 6 C. 2 et 7 DEns. n. 79O
a Christus homo dicitur mediator quatenu Medius inter Deum et homines, qui per peccatum inimici facti erant, Deum cum hominibus reconciliavit. Nam quia ipse erat amicu Dei propter unionem hypo-
Staticam et propter Caritatem, et amiCUS hominum, de quorum genere ortu et quorum Caput ConStitutu erat, aptiSSimu erat, Ut CSSet
mediator Dei et hominum homo Christus Iesus Tim 2, 3). De
qua re ait S. Mustinus: Mediator Dei et hominum, quia Deu Cum Patre, quia homo cum hominibus. Non mediator homo praeter deitatem, non mediator Deu praeter humanitatem. Ecce mediator divinita Sine humanitate non est mediatriX, humanitas sine divinitate non est mediatriX, Sed inter divinitatem Solam et humanitatem Solam mediatrix est humana divinitas et divina humanitas Sermo 47, 2, 2I CL S. Thoma 3 q. 26, a. q). Christu Secundum humanitatem praeStitit opera Satisfactoria, Secundum divinitatem dignificavit haec opera, ut SSent Sufficien SatiSfactio pro peccatiS.b Satisfactio est reparatio iniuriae personalis. Peccatum est iniuria in Deum OmmiSSa, eaque infinitae cuiusdam malitiae. Hanc iniuriam potuit Deus multis modis remittere Supra n. Ι2 Voluit autem, Ut pro ea Condigna SatiSfactio praeStaretur per SUSCeptionem Poenae CCCato debitae. Hanc Satisfactionem, quia pura creatura rHOStare non Poterat, ChriStu Secundum voluntatem atris e libera oboedientia et caritate pro hominibu praeStandam suScepit Supra n. O Sqq). Ad hoc Filius Dei carne assumpta venit in mundum, ut Pro CCCAt humani generi SatiSfaceret. Unu autem pro peccato alteri u SatiS Cit, dum Poenam pro peccato alterius debitam in Se Suscipiis S. Thomas , q. 4, a I). Et quia Caput et membra Sunt quaS Una perSOna myStica, ideo satisfactio Christi ad omnes fideles pertinet Sicut ad Sua membra 3 q. 48, a. 2 ad I). Immo passio Christi fuit sufficiens et superabundan Satisfactio pro peccatis totius humani generis exhibita autem satisfactione Sufficienti tollitur reatu poenae a 3 q. 49, a. ). DeuS quidem Propter peccatum non Simpliciter cessaverat diligere homineS nam Caritate erga homine misit Filium suum, ut Salvarentur Per
85쪽
Cap. II. De satisfactione et merito Christi mediatoris. Prop. XVI.
ipsum. Amabat igitur eo quantum ad naturam, quam ipse fecit, Sed odio habebat eo quantum ad Culpam, quar homine Contra eum commiserant et ab a Culpa et a poena ei debita Christus nos redemit PASSion SUA 3 q. 49, a. 4 ad I), quae PASSi non erat ulliu Valoris quatenus ab alii erat Christo illata, Sed quatenus a Christo e caritate erat libere SUSCEPin. c Redemstio Secundum rem idem S a satisfactio Christi, Sed ita appellatur sub alio reSpectu Per peccatum homo Se quodammodo vendiderat in servitutem Culpae et poenae I 8, 34 2 et 2, 9 , et quatenu Si agendo fecerat, quod diabolu Volebat, etiam in Servitutem diaboli. Ab hac igitur Servitute, quam Deu ratione Culpa PermiSerat, ratione poenae pro Culpa Statuerat, ChriStu redemit homineS, quatenuSSanguinem et Vitam Suam dedit quaSi pretium, quo CCepto DeuS OS liberavit ab utraque Servitute S. Thoma 3 q. 48, a. ). Diabolo non
est datum hoc pretium ibid. ad 3). Si nonnulli veteres doctore hoc
dicere Videntur, recte interpretandum Si Secundum ea, quae alii locis eXplicant, Videlicet Deo datum est pretium per modum sacrificii et CultuS, diabolo autem sola data eSi permissio malitiam suam in Christum eXplendi et eum per ministro suo morte assiciendi, qua malitiae SatiS- factione impleta vidit diabolus se privatum dominio, quod in homineSCOmparaVerat 3 q. 49, a. ). Itaque probandum est Christum tamquam caput generi humani poenam peccato debitam pro hominibu SuScepisse Deo obtulisse, et ita pro peccato SatiSfecisse et homine redemi SSO.d Hae doctrina negatur a manichaeis et ab omnibu itS, qui negant eum Vere incarnatum Sse. Item a pelagianis, qui negant Peccatum originale et docent homine posse suis viribu naturalibus Salutem SSequi. Item a Socinianis, qui dicunt Christum doctrina tantum et exemplo nobi Viam Saluti monStraSSe Vetere ProteStanteSadmittebant hanc doctrinam, sed recente rationaliStae eam Vehementer impugnant, maXime A. iuch et assectae eius, ut inter gallos A. Sabatiar. Ceterum quia hi ad finem impugnationis prius doctrinam deformant, dein deformatam aggrediuntur, ViX OPUS St eorum declamatione reSpicere. Eo magis mirum St, quod etiam quidam catholici theologi ob metum harum impugnationum Saltem modum loquendi immutare Student et Suadent oportere dicere Christu patien nos redemit, non ero Christus pasSione Sua no redemit. Sed standum eS modo loquendi, quem Scriptura, PatreS, theologi, Concilia SanXerunt
ChriStu paSSione, Sanguine, morte Sua no redemit.
135 Arg. Ex S. ScripturR. a IS. c. 33 habetur Vaticinium de Christo patiente, Ut ConStat X Novo Testamento M 8, 7; C 3, 28 L 22, 37 Ac 8, 32 SQ I et 2, 22 sqq). Atqui in hoc vaticinio Christus dicitur in se SuSCepiSSe
86쪽
πA Tract. I. De Verbo incarnato. Pars II Soteriologia.
nostros ipse tulit, et dolore noStrOS pSe portaVit . . . IPSO Utem vulneratu 'Si propter iniquitate noStraS attritu AES propter celera nostra, diSciplina paci noStrae Super eum, et livore eiu Sanati SUmUS Et posuit Dominus in eo iniquitatem omnium OStrum. . . . Si POSVerit pro Peccato animam Suam, Videbit Semen longaeVum. . . . In Scientia sua iustificabit ipse iustus servus meus multos, et iniquitate eorum
portabit. Ideo dispertiam ei plurimos, et sortium dividet Spolia. Clarius idea satisfactioni Vicariae Xprimi nequit.b In Novo Testamento Christus ipse de se ait: Filius hominis Venit . . . dare nimn Suam redemptionem pro multis Mi O, 28;ΜC IO, 3). Redemptios, λυτρον Si pretium, quo quis emit libertatem vel vitam cs. EX I, 29 Sq; O, 2 Nin 33, 3 Sq etin). Ergo ChriStuS
dicit se daturum SSe Vitam suam, quo redimeremur a SerVitUt et morte Spirituali. Et hoc quidem facit e oboedientia erga mandatum PatriS. Ego Sum pastor bonus. Bonu paStor animam Suam dat pro ovibus suis Propterea me diligit Pater, quia ego pono animam meam, Ut iterum Umam eam . . . . HOC mandatum accepi a Patre meos Io IO, IUS I Sq). Et de Sanguine Suo ait: Hic Si Sangui meu novi teStamenti, qui pro multi effundetur in remiSSionem peccatorum s M 26, 28. Co 4, 24 L 22, O). Ideo Christus vocatur agnu Dei, qui tollit peccatum mundis Io , 29); ipse est propitiati pro peccatiSI OStriS, non Pr nostri autem tantum Sed etiam pro totiu mundis
Fideles autem dicuntur redempti esse pretio Sanguinis Christi. Empti eSti pretio magnos Imori, O Cf. 7, 23 . Non Corruptibilibu auro Vel argento redempti Sti . . . Sed pretioSo Sanguine quaSi agni immaculati Christis I Petro, I 8 sq). Itaque habemu redemptionem per Sanguinem eiuSy CO I, 4 Cf. I, 2 22). et Reconciliati SumuSDeo per mortem Filii eius, Rom , O . His et multis aliis testimoniis clare docetur ChriStum in se Suscepisse poenam peccati debitam, et PASSione et morte Ua no Deo reconciliaSSO.136 ATL. a. Ex traditione. S. Clemens Rom. 4 Sanguinem Christi intenti oculi intueamur, et OgnOSCRmUS, quam pretiosus Sit Patri eiuS, qui propter noStram Salutem effusu toti mundo paenitentiae gratiam obtulit Cor. 7, 4 Cf. 2, 7 49, ). S. Basilaus: Unum inventum St, pro omnibuSSimul hominibus Sufficientissimum, quod in pretium redemptioni animae nOStrae datum St, Sanctu ille ac pretiosus Sanguis Domini noStri IeSu Christi, quem pro nobis omnibus effudit In PS. 48 n. 4). S. Ioannes ChrFSost. Christus perinde faciens, ac si morti adiudicatum quempiam altu insons, illius damnati vice sponte mori volenS, eripiat Sic et Christus secit. Cum enim Christus non esset obnoXiu maledicto tranS reSSioniS, hoesin Se recepit pro omnibus, ut omnes ab illo liberaret s In Gal. 3 Q3 S. AmbroSisis Christus, e quia peccata OStra SuSCePit,
87쪽
Cap. I. De satisfactione et merito Christi mediatoris Prop. XVI.
peCCatum dictu CSt, . . . quia OStrum SUSCepit ipse maledictum, De incarn. Omin. SaCram. C. , . O). S. Hieror muS: Quod pro nostris debebamus Sceleribu SUStinere, ille pro nobi paSSUS St, pacificans per Sanguinem Cruci SVae, SiVe quae in terra sive quae in caelis
sunt In IS. 33, 3 qq). S. AuguStinus: SuScepit Christus sine reatu Supplicium noStrum, Ut inde OlVeret reatum noStrum et finiret etiam Supplicium noStruma Contra Faust. 4 4). Et Si multi alii Patres. Eadem est unanimi doctrina theologorum Cf. Supra n. 34b et Suares, De incarn diSp. 4, ecl. 3). Addit S. Thomas hunc modum liberandi hominem fuisse Convenienti SSimum. Nam hoc modo a homo optime cognoscit dilectionem Dei, qui tanta pro ipso passus Si b habeteXemplum maXimarum Virtutum, quae in PaSSione ChriSti cernuntur; C deterretur a peccato, quod tanta poena luendum erat; cl consciussit propriae dignitatis, quia tanto pretio redemptUS St 3 q. 46 B. 3 .
Praeterea notandum Si ChriSti paSSionem et mortem SSe auSam Saluti noStrae non Solum per modum SatiSfactionis et redemptionis
sed etiam per modum meriti et Sacrificii S. Thoma 3 q. 8, a. q). De satisfactione et redemptione diXimus de merito et Sacrificio postea
Concilium ephesinum an Io definivit Christum Semetipsum obtulisse Sacrificium pro peccatis nostriS, et addit Si quis dicit pro se obtulisse Semetipsum Oblationem et non potiu pro nobi Solis non enim eguit oblatione, qui peccatum omnino neSCi Vit), A. S., Dens. n. 22). Concilium lateranense V Christus pro Salute humani generis in ligno
CrUCiS PASSUS et mortuuSs Dens. n. 429 . Concilium orentinum decreto pro lacobitis Christus humani generis hoStem peccata noStra delendo Solus Sua morte proStraviis Dens. n. II). Co=Icilium tridentinum SOSS. 3, an docet peccatum non tolli alio remedio quam per meritum Unius mediatoris Domini nostri Iesu Christi, qui nos Deo reconciliavit in Sanguine uos SeSS. 6 C. 2 docet ChriStUm SSe propitiatorem pro peccati nostri in Sanguine Suo SOSS. 6 C. 7 CRUSameritoria iustificationis nostrae est IeSu ChriStUS, Ui, Um OSSem USinimici, propter nimiam Caritatem, qua dileXit OS, Sua SanctiSSima paSSione in ligno crucis nobis iustificationem meruit, et pro nobis Deo
Patri satisfecit De=rs. n. 79 794 99). Ergo dubium SSe nequit,
quin Secundum doctrinam Catholicam Christus patiendo et moriendo pro peccati hominum SatiS.Cerit. I 37. Ohi. I. Nemo potest sibi ipsi satisfacere. Atqui etiam secundae
personae S. Trinitatis satisfaciendum erat pro peCCatis. Ergo hae perSOna non potuit SatiSlaCere pro peCCatiS. Foss. Dist. mai. Nemo, qui est una perSona haben Unam naturam, potest sibi SatisfaCere, concisai neque ille, qui S una quidem PerSona, Sed habet duas naturas rationales, potest Secundum unam naturam ibi SatiS-laCere ut offenso secundum alteram naturam, nex mai Conc. min. DaSt.
88쪽
τ6 Tract. I. De Verbo incarnato. Pars II Soteriologia.
conse . Christus secundum divinitatem non potuit facere opera SatiSlaCtoria, conc conSEq. De Ue SeCundum Umanitatem, ex comes Satisfactio proprie per voluntatem Deo praeStatur, per alia Vero opera eatenus, quatenu avoluntate procedunt. Voluntas autem humana Christi est alia atque voluntas divina. Ergo hae voluntas potuit se Deo subicere ad satisfaciendum pro peccatis et in hunc finem susCipere passionem et mortem Personalitas Verbi relate ad actiones suas humana eliCiendas e solum habet ut condicio, quae non tollit diversitatem harum actionum ab actionibus divinis. Unde manet distinctio requisita ad satisfaciendum. Praeterea Christus est duplex persona moralis, ut Deus et ut repraeSenian generis humani. Potest autem fieri, ut qui a seipso, ut est perSona publiCa, aliquid emat, ut est persona priVata, vel ut recipiat a seipso ut perSona privata eCtigal, quod Colligit ut persona
publica Simile quid in Christo factum est, qui ut Caput generis humani solvit Deo, et etiam sibi ipsi ut Deo, ea, quae ab hominibus Deo debebantur. Hoc utique fieri non potuisset, niSi Christus simul fuisset homo; nam ut
Deus non satisfaCiebat, Sed Olum opera per humanam suam naturam facta
moraliter dignificabat.138. OBL IL Iniustum et crudele est pro reo punire innocentem. Atqui Christus erat innocens. Ergo pro hominibus reis puniri non debuit. Ross. Trameat Iosum, quia ChriStu proprie punitus non est, etsi interdum quidam Patre Sensu minu preSS ita loquuntur. Nam poena proprie dicta non infligitur nisi homini reo. Dolores autem vel alia mala physica possunt etiam innocenti inferri ob altiorem finem, ut non raro accidit inter homines. Si vero poena Sumitur SenSi latiore pro poenalitate, si distinguenda
est obiectio. Dist. mai. IniUStum et Crudele est innoCentem Contra suam voluntatem Cogere ad SatiSfaCiendum Pro eo, conc mai non licet innocenti voluntarie satiSfaCtionem pro re PraeStare, eg . mai. Conc. min. Dis
conseq. Christus non debuit Contra Suam Voluntatem cogi ad satisfaciendum pro hominibus, conc conseq. non debuit Chri Stus voluntarie satisfacere pro hominibus, ex consess. Et a Voluntate ChriSti supposita potuit etiam Deus Christo homini mandatum dare satisfaciendi pro hominibus. Dein vero notanda sunt haec Neque Deus interfecit Christum, neque Christus seipsum interfecit, sed inimici eius eum interfecerunt Deus autem hoc permisit, et Christus mortem CCeptavit, ut hoc modo pro peccatis hominum satisfaceret, et ita divina providentia ex malo permisso maius bonum fecit Cf. S. Thomas
I 39. Obi. III. Si Christus pro hominibus satisfecisset, ipsis hominibus non eSSent imponenda mala, quae sunt poena peccati originalis, quia satisfactione praestita et CCeptata Cessat ius exigendi poenas. Atqui hominibus imponuntur mala, quae Sunt poena e Cati originalis. Ergo Christus pro peccato originali non satisfeCit. Ressp. Dist. mai. Si Christus satisfecit, homines, qui non renascuntur ex ChriSto, non amplius SubSunt poenae pro peccato originali debitae, nem.
Videlicet Christus quidem secundum sufficientiam pro omnibus satisfecit. Sed haec SatisfaCtio Singulis applicatur, quatenus fiunt membra Christi per baptis-
89쪽
Cap. II. De satisfactione et merito Christi mediatoris Prop. XVI. Schol.
mum Μ 16, 16. I 3, 5 . Nam huiu SaCramenti effectus est remissio omnis Culpae originali et actualiS, Omni quoque poenae, quae pro ipSaculpa debetur Conc. orent deCr. pro arm. Dens. n. 696ὶ Miseriae autem huius vitae, ut dolore et OrS, relinquuntur in iustis, non in poenam peccati per baptismum remiSSi, Sed ut Conformentur membra capiti Christo, et ut Cum eo patienteS, XCellentiorem in Cael Coronam mereantur. Qui vero post primam iuStifiCationem iterum graviter peccant, iusto Dei iudicio debent aliqua poena SuStinere, quae tamen im SatiSfaciendi pro peccato non habent nisi ex satisfactione ChriSti Cf. Dens. n. O4 S. Thomas , . 40, a. 3 Sunt v, Soteriol thes 8 . Obiectiones vero, quas A. Sabatis et alii rationalistae movent, sunt tam
miserae, ut reSPOnS OPUS non it, ut Si diCunt Secundum doctrinam Catholicam Deum non potuiSSe Condonare peCCatum e pura Caritate, Sed eius iram neCessario plaCandam fuiSSe Sanguine et morte, Deum Considerari ut
hominem nobilem, qui nolit tolerare, ut honor Uu laesus inultus maneat; multa alia similia non minus stulta, quae si illi vere homine erudito digna
aestimant, non tam refutationem quam CommiSerationem merentur. Quaedam
vide, si placet, apud Labaurae, Leςon de theol dogm. I, 34 Sqq. SOBOI De acceptatione et valore SatiSfactioni Christi.
I 4o a Satisfactio Christi, ut Si hominibus Uca in acta Secundo,
Deso acceptari debet. Nam poena pro peccato gravi a Deo Statuta est aeterna damnatio. an autem poenam nem in aliam Convertere potest nisi DeuS. Praeterea satisfactio a Christo praestita est aliquid peccatori Xternum, quod eum non immediate iuStum reddit, sed est Deo ratio, ut ipse hominem intrinSecus iustificet ergo acceptatio ex parte Dei requiritur Deu autem Statuit modum, quo Sati Si actionem acceptare et hominibus applicare Vult. Ad quem modum pertinet, ut opera SatiSfactoria ChriSti, quamvis quodlibet eorum Suffecisset ad
redimendum genuchumanum, tamen ConSummanda SSent Per mortem
Christi. Ideo morte Christi dicimur redempti ROm , O Hebr 2, 4). Acceptatio autem e parte Dei nihil aliud erat niSi decretum incarnationi et mortis Christi eo enim ipso quod Deus Christum ad hunc finem misit, Satisfactionem eius acceptavit. Sed quia Cceptatio nihil addit ad internum valorem satisfactionis, nominaleS, ut fiat In ,
diSt. 9 q. I, OnCl. 3), et Plerique CotiStae immerito e eiu necesSitate Concludunt satisfactionem Christi non esse in Se condignam ad delenda peccata omnium hominum. b ES communissima sententia theologorum Satisfactionem Christi ESSE condignam et Superabundanum CL S. Thoma 3 q. 48 R. 2 Suares, De incarn diSp. 4, ecl. 3 n. ΙΙ qq). I S. Scriptura Sanguis
Pretium Condignum. Quare Hebr C. I docetur Sol illo Sacrificio, quod Christus in cruce obtulit, potuisSe homine Sanctificari, non autem Sacrificii veteris testamenti. Iamvero acceptare potuit Deu etiam hae macrificia ad temittenda peccata. ergo non in acceptatione Sed
90쪽
' 8 Tract. I. De Verbo incarnato Pars II Soteriologia.
in interno valore est essentialis differentia inter sacrificia veteris testamenti et Sacrificium Christi, id quod etiam X expositione . auli
Immo S. Scriptura docet satisfactionem Christi ESS Superabundantem. Non Sicut delictum, ita et donum; si enim unius delicto multi mortui sunt, multo magis gratia Dei et donum in gratia unius hominis Iesu Christi in plures abundavit. Et non Sicut Per Unum peccatum, ita et donum; nam iudicium quidem ex uno in Condemnationem, gratia autem e multi delictis in iustificationem. Si enim Uni uidelicto mor regnavit per unum, multo magi abundantiam gratiae et donationis et iustitiae accipientes, in Vita regnabunt per unum IeSum Christum s Rona Sqq). Haec igitur est Xcellentia operi ChriSti, quod in satisfactione Christi multo maior vi erat ad salvandum quam in peccato Adam ad perdendum. Eadem est doctrina S. Patrum S. Prosper et Contra VulnuSoriginali peccati . . . Verum et poten a Singulare remedium Si morSFilii Dei. . . . Quod ergo ad magnitudinem et potentiam pretii, et quod ad unam pertinet auSam generis humani, sanguis Christi est redemptio totius mundis Contra obi. incent. . Ι). S. CFriasis HieroS. Non tanta erat peccantium iniquitas, quanta eiuS, qui OStra gratia moriebatur, iustitias Catech. 3 n. 33 . S. Ioanne Chy SOSI. et Multo plura quam debebamuS, PerSolvit Christus, quanto stillam Xiguam immensum pelaguS XCedit In Rom. Om. O n. ).C Immo Secundum plurimorum theologorum Sententiam Contradicentibus cotistis Satisfactio Christi rationes di nitatis moralis ratis ita, quia eo maior Si dignita Satisfactionis, quo maior est dignitas SatiSfacienti personae. Atqui persona Christi est dignitatis infinitae; ergo etiam dignitas Satisfactionis eius. Nam licet opera humanitatis Christi in se sint finita, dignitatem moralem accipiunt a perSona ChriSti, et ab eo deificantur; quae quidem dignita est in eius operibuS humanis
per modum participationis, et Xtrinsecu iis accedit, non intrinSecuSea ConStituit. Unde unum opus humanum Christi tantum valet ad satisfaciendum, quantum omnia, etsi solum omnia Simul et per mortem Completa offerebantur et acceptabantur ad satisfaciendum. Quod autem opera in Se attinet, pertinent ad alia et alia virtute moraleS et OCSensu Sunt diverSae bonitatis moralis.
Cum Christus se ipsum obtulerit, persona infinita obtulit rem in ite diluam. Nihilominus ratio dignitatis potiu repetitur a PerSona
offerente; nam Si perSona offerens esset finita, ratione rei oblatae infinitae, non SSet SatiSfactio Simpliciter infinita. Ita missae Sacrificium, in quantum a Sacerdote humano offertur, non habet alorem infinitum CL Sua res, De incarn diSp. 4, ecl. 4 n. 29). Neque ideo, quia pretium oblatum est infinitum, satisfactio est infinita, quia satisfactio menSUratur Secundum dignitatem Satisfacientis; et ipsa Satisfactio, qua qui Satisfacit SlVe pro Se Sive pro alio, pretium quoddam dicitur,