장음표시 사용
101쪽
ordinata sunt, reiicienda. Audi igitur Bernudum de hac reastierius haeretic. sermone 6s.in Cant.ubi eos vulpeculas vo cat ta inquit.Iam vero qui Ecclesiam non agnoscunt, no est mirum si ordinibus Ecclesitae detrahunt, si initituta non reciapiunt si sacramenta contemnunt, si mandatis non obediunt. Peccatores,inquiunt, sunt Apostolici Archiepiscopi, Episcopi, presbyteri,ac per hoc nec dandis,nec recipiendis idoneis c mentis..nunquam vero ista duo conueniunt. Episcopum esse & peccathem. Falsum est Episcopus erat Caiphas,& t men quantus peccator Apostolus erat Iudas, licet auarus, di sceleratus,tamen electus a Domino. de post multa in hanc sententiam,citato loco illo,Super cathedram Moysi,&c. pauret,inquit,quamuis Scribae,quamuis Pharisaei, quamuis vid licet maximi peccatorcs, propter cathedram tamen Moysi
ad eos quoque nihilominus pertinere, quod item dixit: Qui
vos audit,me audit quivos spernit,me l pernit. hoc nos dian . . taxat asserimus: si Episcopi ordinantur ad docendum, etiam
si peccatores sint, vel Brentio teste Spiritus sanctus per eos' ' operabitur.Sed iam quae sequuntur audiamus. quo vero, at ' ' quales sint praelati horum temporum, agnoscatur, audienda' ' sunt testimonia Adriani Sexti Papae, & delectoria cardinaltu,' ' & aliorum praelatorum ad Paulum tertium: re legatorum se-' ' dis Apostoliet ad Patres in concilio Tridentino. Adrianus in '' instructione legati sui, quem ad comitia Norimberg. anno' ' i a. destinauit, ingenue latetur banc rersecutionem Deum' ' permisisse Ecclesiae suae inferri, maxime propter peccata s ' ' cerdotum,& praelatorum. Scimus, inquit, in hac sancta sede multa abominanda fuisse: abusus in spiritualibus, excessus in
mandatis,omnia denique in peruersum mutata, omnes nos,
id est, praelati Ecclesiastici declinamus vi squisque in viaso suas, Icc. I tanquit Brentius summus pontifex ingenue fiat tur,de uniuerso suo ordine,& hos proponit nobis in me Io- quens in iudices caelestis doctrinae.Ego 'ro Brenti non Iro Pono sed dico, quod de tu hos esse praelatos Ecclesiae, nisi peς catores, & ministeria eorum noninefficacia esse .an v ro intexministeria eorum sit iudicare de dubijs doctrinae fidei, posteas vide
102쪽
videbimus .nunc interim haec peccata non abstulisse ab Ecclesia Episcopos, vel ipsam omnino corruisse tantummodo asserimus:quod illis verbis Adrianus testatur, cum praelatos Ecclesiasticos nominat, quos in vias suas declinasse dicit. Sed iaad aliud. Delecti Cardinales,& Legati a Paulo tertio ad consultandum de Romana curia, & Ecclesiae medanda,libera de syncera veritate, prout sibi iniunctu fatentur nullius comodi pontificis,aut cuiuspiam alterius rei ratione habita significat
ei grauissimos morbos,quibus iam pridem Ecclesia Dei, &praesertim Romana curia laborat. naec illi primo testantur, quae Brentius omisit, deinde enarrant, quae ille refert, vitia: nonnulli inquiunt pontifices praesessores tui prurientes auribus coacervarunt magistros ad desidcria sua : non ut ab eis discerent,quod facere deberent: sed ut eorum studio,& calliditate inueniretur ratio,qua liceret id, quod liberet: hine factum esse,ut quidam docerent pontificem esse Dominum beneficiorum omnium: in eo non posse cadere lituoniam : voluntatem suam,qualiscunque fuerit,regulam,qua suae operationes, de actiones dirigantur . ex quo tanquam ex Troiano equo,ortos referunt abusus,& morbos grauissimos per quos nomen Dei blasphematur. ordinationem scilicet clericorum,
presbyterorum absque ulla cura, aut diligentia probandi mores,& reliquas a iure requisitas qualitates: collationem beneficiorum,episcopatuum maxime non in utilitatem Ecclesiae, α gregis Christi,ted eorum,quibus conseruntur: quod Cardinales pendeant a regibus, de ita liberξ sententiam non possunt dicere qubd magna sit deformatio in ordinibus religiosorum, & in gy mnasiis multa impia in Italia doceantur,& dia sputentur irreuerenter diuina coram populis. Hinc colligi: Brentius testimonio horum,nihil sani esse in uniuerso corpore Ecclesiasticorum praelatorum.& clamat quod hos ego costituam ad quos controuersia doctrinae religionis deseratur: a quorsi sententia,tanquam ab ipsiusmet Spiritus sancti responso pendeamus. Ego vero respondeo testimonium horum sensum esse membrorum Ecclesiae,& dolorem ex morbis corporis. Quare non omnia corrupta sunt: quod promissio Eua
103쪽
gelica Christi no permittit,ut credamus. Portae,inquit, infers
non praeualebunt aduersus Ecclesiam . praeualerent ver5 si corrumperent peccata uniuersos praelatos,quod res ipsa ostedit non esse,quim diu sunt in hoc ordine, qui vitia aliorum reprehendunt.Igitur hoc testimonium, atque libera, de sali bris horum mordacitas ostendit rectE considerantibus, v
ram esse Ecclesiam Christi, in qua sunt, ct cui uniuntur, qui haec dicunt.idque duplici ratione: primo, quod haec ostendant eundem spiritum esse in eis, qui olim fuit in prophetis. arguebant illi vitia & populi, de sacerdotum, ut ostendimus, a planta pedis vique ad verticem non est sanitas , inquit Es ias,' tamen non sc separabant ab eis vel fide, vel sacra me ris,vel templo. Idem ipse Spiritus perseuerauit postea in E Semo. de clesia. quando Cyprianus collegas suas, ut Aug. inquit, a qti lapsiis. bus tamen nulla corporali disiunctione separatus est. sed prutib. 3. coni. denter,ac λbriὸ saluberrime mordacitatis inferens medici epissi. Peris nam, his verbis grauiter arguit: quia esurientibus in Eccle- memini. sia fratribus,habere argentum largiter vellent: sundos insidi cap.r. sis fraudibus raperent: usuris multiplicantibus foenus augerent.Pro peccatis huiuscemodi, inquiens, quid non perpeti tales meremur ut apeltissime ostenueret, inquit Aug . de his se dicere,cum quibus in unius Ecclesiae unione viverent, non dicit merentur,sed meremur. Hunc eundem spiritum in his cardinalibus, de praelatis cum ego intuear,cur no merito agnos ani hos ad veram Ecclesiam pertinere,ad quam & prophetae olim,& Cyprianus,August atque Bernardus pertinebant: de in his eundem esse spiritum, qui in illis suerat. Deinde agnosco non maiora,nec alterius rationis esse peccata, quae nunc
reprehenduntur in nostris Episcopis,quam illa, quae vel prius a prophetis, deinde a Cypriano, ct Bernardo legimus nussereprenensa suis temporibus auaritiam, usuram,& fraudes,ambitionem, dienitatem, pompam fastum intolerabilem. Agnoasto igitur in nis morbos Ecclesiasticos, a quibus quidam sonantur,& conualescunt: quidam corrumpuntur omnino. corpus Christi est Ecclesia: sed in hac perefrinatione non sine morbis,non sine periculis:sicut non sine spe sanitatis, no sine sal
104쪽
e Tito L. eo NpEC Nsaluberrimae mordacitatis medicamine,ut inquit August.Haec igitur testimonia adeo auctoritatem praelatorum Ecclesiae nolabefactant,sicut Brentius putat: ut confirment potius, nec debent certὸ ullum bene sentientem ab Ecclesiae Romanae, de Apostolicae unione deterrere, aut tepidiorem in fide eius effucere sed potius adiutrire, & accendere quando quidem ostendimus verum esse in Ecclesia dolorem, & sensum malorum: non deesse in ea viros gementes & dolentes super cunctis abominatio nibus,quae fiunt in medio eius: vi queadeo, ut si hoc non esset, merito timendum esset nobis ne vel Ecclesia rusret,omnino quod non permittit nos Christus credere vet,ne deesset nobis, quid res ponderemus haereticis Ecclesiam contemnentibus propter tanta crimina, quae verὸ agnoscimus. Nimc autem agamus gratias Brentio,& suis,qui undique coIligunt, de reseruant testimonia, quibus nostram Ecclesia eandem este,quae semper,eosdem morbos habere, easdem media cinas, adem vicia,eundem spiritum. ostendamus, Deo ita metes eorum obcaecante, ut putent, maxima contra nos offerre
testimonia. sed haec est natura inaliciae, de corruptorum humorum,ut bona etiam unde sanari,& corrigi, atque in meliorem senium reduci deberent,conuertant in perniciem, de corruptionem coinquinatis autem, de infidelibus, ut Paulus in--τὰ
quit nihil est mundum: sed inquinatae sunt mens eorum, de conscientia. Itaque bonus hac odor Christi, qui merito esse debuerat in vitam. Est enim odor vitae libera Vox in arguen* 2.coria. dis viti)s, liberum iudicium,liber sensiis factus est odor moriatis in mortem his, qui inde Ecclesiae detrahunt:& se ab ea se para ij autem sunt, Paulo ibi dicente, qui pereunt. Itaque qui haec asserunt,contra Ecclesiam,vt diximus,seipsos eius nostes esse nobis manifesu ostendunt. Simile de huic est, quod sequitur, audiamus,ait,Apostolicae sedis legatos ad Patres sy nodi Tridentinae: nostram,inquiunt actionem, nostram auari tiam, nostras cupiditates his omnibus malis populum Dei prius affectile statim inueniet,atque harum vi ab Ecclesi)s p stores fugari, eas pabulo verbi priuare: bona Ecclesiarum,quae
sunt pauperu,ab illis tolli: indignis sacerdotia conferri. Qiyd
105쪽
enim horum est, quod negare postumus a nobis per hos annos factum esseὶ quare si Turca , si haeretici hoc iciem adue sus nos faciunt,quid aliud quam sagitia nostra,& iustu in Dei iudicium videmus: iudicium vero plenum misericordia. Si enim pro meritas nos castigaret,iam pridem sicut Zodoma&Gomorrha fuissemus. Hactenus inquit Brentius, legati, qua igitur fronte audet de me loquens nobis Sodomiticos, αGomorriticos obtrudere,quorum iudicio salus Ecclesiae co- stetῖvetus est haec Brentu catilena, sed multo impudelior: eoq; magis,quo manifestius contra illum pugnat. Nonne hac tam veridica, & humili consessione aedificari debet quiuis eam a tente considcrans)video in ea Spiritum Danielis costentem,
ut ille inquit peccata sua,& populi sui; peccauimus, impiὸ egitimus iniquitatem secimus tibi Domine, iustitia nobis consu- so faciei,&c. quem no hoc merito aedincare debeat, & doc re spiritum prophetarum esse nunc in Ecclesia, ubi est vera cognitio peccati,vera humilitas Bretius ipse non multo post in eodem loco,explicans,quid sit in nomine Christi conuenire meque conuenitur,inquit,vere in nomine Christi,si conii nerint impoenitentes,qui hoc unum praecipue agunt, Vt CO sulant potius dignitati opibus,gloriae, otio, & voluptati prae latorum,quibus verbis aperte indicat merito in nomine ditiisti credendos esse conuenire eos, qui cum poenitentia, & vivere consulant Ecclesiae, conueniunt. cur ergo non agnoscit in hac legatorum admonitione quod ille inquit,eos non sine mandato pontificis,de cardinalium dixisse, quod poenitentes conueniunt pontifcx,& cardinales per suos legatos:& ad hoc exhortantur caeteros Omnes atque ita in nomine Christi con renerunt. Vides itaque, quod unde maxime aedificari debuit, ct remediu accipere, inde maxime hausit virus. Scio ego Epi- scopos,& prudentes his legatorum verbis auditis exhilaratos animo,quod in Ecclesia,atque adeo in eius praxipuis capitibus,veracem confessionem peccato rum,& humilem poenia tentiam viderint . quibus testimoni)s confirmarentur in ea, quam certo habebant,fide:non defuturum Christum suae Ecclesiae.sed Brentius ex his in extremam prorupiti contumelia:
106쪽
ut sodomitIeos,&Gomorriticos appellet praelatos, di omnes maximis contumeliis oneret, ex Vocula occasione sum
pta. illi dicunt, si Deus pro nostris meritis nos puniret, sicut Sodoma essemus Et Brentius non est,sicut, sed pleno ore S domiticos,& Gomorriticos vocat. quibus verbis, nihil tuae cause,mihi crede,fauisti Brenti nihil tibi: sed prodidisti sum
mam amarulentiam, qualem nunquam in aliquo nostrum legisti , vel audisti, quam non est fas ulli Christiano in os assu
mere dicente Christo: Qui dixerit statri suo, fatue, reus erit gehennae . nisi sorte tu Paulus aliquis, vel maior eo, datus es praelatis omnibus,& toti Ecclesiae a Christo iudex:& reuelata sunt tibi peccata omniu.Sed de his satis: quibus putamus dilutas esse obiectiones omnes,quibus propter mores, vel vita catholicorum praelatorum auctoritati detrahit Brentius: aut eos ab Ecclesia,& eius ministeriss exclusit. Nam quod attinet ad auistoritatem conciliorum, de definitionem dubiorum religionis, seorsim tractandum est. Hoc interim ex omnibus supradictis nobis certissimὸ constet, Ecclesiam nec propter manifesta peccata,etiam praelatorum,nec propter occultam Dei gratiam incertam reddi,obscuram,& incognitam: sed perspicuam semper,& visibilem,Permanere. His igitur sic constitu c p Eo tis,& quasi impedimentis sublatis, quibus a cognoscenda vetas ra Ecclesia quodammodo impediri possemus restat,ut dilige ter inquiramus deinceps verae Ecclesiae signa, atque conditi, ni e tam agnes.quibus scilicet Christus, eius sponsus, eam constare vult: tios credi sic quibus quasi caracteribus,& coloribus eam depingat: quid lit a cdenique ad eius integritatem, Sc veritatem requirat. Haec in neceI rint quiramus certa regula fidei, non vlpueriliter contendamus, ita inis de corrixemur: sed ut phs, de suam salutem quaerentibus pro pν hilatenuitate captus nostri ubi sit vera tranquillitas, veraque conia cyς
solatio animae fidelis, Ad ubi anchora cordis Christiani tuto eollocari possit,ostendamus.Vbi in primis constituamus nobis,ut certissimum fundamentum, hoc non impossibile fidei, certam videlicet.& manifestam ita inuenire Ecclesiain , qt vi, tra fides non habeat,quod quaerat: nisi sutura,& aeterna. Hoc Matth.r . ostendit manifestissima ratio fidei. Qui enim dixit omnibus
107쪽
a. cor. 4.ngsENfro ttin serib,ta veraciter: videte ne quis vos seducat, multI erunt venient in nomine meo dicentes Ego sum Christus,& multos seducet,& deinde tunc si quis vobis dixerit Ecce hi e est Chri astus,aut illic,nolite credere: surgent enim Pseudochristi,&dabunt signa magna,& prodigia: ita ut in errorem inducantur, si fieri potest,etiam electi. Ecce praedixi vobis, &. quo hane
admonitionem magis necessariam ostenderet, adhuc addit. Si ergo dixerint vobis,Ecce in deserto est,nolite exire: ecce in penetralibus,nolite credere. qui inqua liqc tam serib nos ad monet nonne manifestissi inὸ ostendit,id magnopere necessa
rium cise ad salutem non credere scilicet, aut sequi eos, qui abstrahere nos volunt ab hac Ecclesia. uod clim fieri no pocst, nisi ubi ea sit agnoscamus: non debuit in re tam necessaria,& quam tam serio nobis praecipit. deesse, aut subtrahere lumen, in quo veram Ecclesiam possimus agnoscere. Certὶ qui dicunt,sic est Christus,aut illic. Ecclesiam conantur ostende re.In cofesso est enim nec extra Ecclesiam Christum esse, nee abesse ab ea. non igitur in re tam necessaria deesse potuit Christus . nam qui ait, Nemo accendit lucernam, & in abscondito ponit eam, sed super candelabrum,ut qui ingrediuntur lumerideant, non est credendus Ecclesiam suam domum glorificationis suae,in tenebris,absque manifesto lumine reliquisse. nopotest ait alibi ciuitas seoridi super montem posita,quae rogo alia dignior ciuitas, quam Ecclesia, citutas Dei, ciuitas, de qua gloriosa dicta sunt,uera ciuitas Hierulalem, cuius sando menta in montibus sanctis: Prophetis scilicet,& Apostolis: sed primo omnium in monte illo vere domus Domini, qui est in vertice montium,hoc est Christo, omnium sanctorum sanctissimo.&leuabitur inquit super colles, & fluent ad eum
Omnes gentes. Haec ergo tanta ciuitas, super tantum montem
collocata,quomodo abscondi potest, nisi his, qui consuetudine tenebrarum,& proprio sensus tumore, ad manifestius it men magis excaecanturade quibus Paulus dixit, qubd si ope tum est Euangelium in bis, qui pereunt: opertum est in quibus Deus huius seculi excaecauit mentes infidelium, ut non
fulgeat illuminatio Euangeli; gloriae Christi, cum pri his dixis sev
108쪽
let de doctrina Euangelica commendantes nosmetipsos in
manifestatione veritatis, ad omnem conscientiam hominum
coram Deo. Maniscstum est itaque Euangelium, sed his, qui cap. s. Di
conscientiam coram Deo mundam seruantes,seipses luce veis vitia gratia,
ra non priuant Ecclesia lumen habet, de quidem euidens, de luminea; ois manifestum: sed aspiciendi virtutem solus is dare potest, qui pus esse ad docet hominem scientiam . quod si ille non aperuerit nobis agnoscenis oculos quo maiora lumina,cum magis sulgida in Ecesesia tu dam Eces cent,eo magis excaecabimur : sicut ni , de quibus Prophetasia, hu- inquit,impegimus incridie quasi in tenebris, de quasi absque mili oratio- oculis attractauimus. Quare in hoc loco, in hoc inquam arti- ne impetroculo,quoties de vera agnoscenda Ecclesia aggredimur cogi- da sunt. rare aut loqui inuocandus est altissima oratione Christus, de Esaiae s9. cum ipsa Ecclesia clamandum est nobis,atque dicendum: In- cunt. l. dica mihi, quem diligit anima mea, ubi pascas , ubi cubes in meridie locum pascuae tuae: De quo Psalmus inquit, Dominus pascit me, de nihil mihi deeritun loco pascuae,ibi me collocauit. Ostende nobis ouile illud tuum, de quo inquis, Fiete ch 3
unum ouile, de unus pastor. montes illos Iliael excelsos, de quibus inquis,Ego pascam oves meas: in montibus excelsis Israel erunt pascuae earum: ibi requiescent in herbis virentiabus. terram inquam illam, de qua inquis, quod congregatas oves tuas de populis educes in terram suam locum hunc, ubi in meridie in feruore,& plenitudine lucis Euangelicae iidei, sccharitatis pascis oves tuas,da nobis agnoscere, Menere: ne vagari,inquit,incipiam post greges sodalium tuorum.Nam, si Ecclesiam tuam ignorauerimus, necesse erit, nos tanquam errabundas oves deuia quaeque sequi: de greges illos haereticorum,qui in diuersa dogmata scissi sunt,qui nomen quidem hasent Christianorum,& signa,atque verba amicorum, Se sodalium tuorum,sed reuera dum discipulos trahunt post se,&a tuo ouili separant,inimici sunt veritatis tuae, gloriae tuae, denominis dum illam corrumpunt,hanc sibi usurpant, de nometuum blasphemare inter gentes cogunt. Ne igitur post horusreges post errantes,& ducatum tuum non agnoscentes incia
piamus vagari: indica nobis Ecclesiam tuam, nisi enim illam
109쪽
teneamus,neeesse erit hoe fieri. reuela oeulos nostros da lates lectum,ut scrutantes legem tuam agnoscamus Ecclesiam ' αdeduc nos in semita mandatorum tuorum , ut eam perpetuo
cj, λά. xζneamus. Hac itaque humili oratione praemissa, hae fidelita milia hi tς,α fiduci steti iis si de nobis,& diuinae gratiae nixiaeeedasbai ,E mus iam ad manifesta Ecclesiae signa quaerenda. Nos itaq; tria Leel iὰ si, pr. Cipu lumina intuemur, quibus nobis fit Ecclesia manife m. luitu, st/,n Π lxi si ali GO, cd quati suo, hoc est a Christo tibi dato.
' splendore . Sunt enim haec non extranea Ecclesiae,sed ita illi coniuncta: ut eis constet,& aedificetur. quae quidem nos in catholica assertione,& scholijs breuissime attigimus, insinuat tes magis rem,quod ratio instituti,& propositi illius exigebat: quam accurate,& plene pertractates,de quibus iam, quod no. bis datum est sentire sine inuidia, & contentione in commune conserentes,quod possit utile esse, &ad confirmandos, αquietandos pioru animos,dicamus.Sunt igitur haec tria: consonantia,& co spiratio in publica doctrina fidei & externo cultu Dei,cum antiqua,primitiva,& Apostolica Ecclesia, cumq; omnibus toto terrarum orbe diffulis fidelibus, atque patri- bus illis,& doctoribus,quos constat iam inde ab initio Eccle iliae populos sibi commissos viam salutis consona voce, d cuine succellio legitima,continua,& non interrupta ininistro. rum ab Apostolis,atque hac ratione derivatio potestatis docendi, irinistrandi sacramenta,gubernandi ad salutem aeterna
populos:&de his,quae ad hanc pertinent iudicandi ab eisdem Apostolis,& discipulis Christi: denique cognitio unius pastoris vicarii Christi,& loco eius capitis totius gregis,& corporis .
Christi succedentis Petro:& veso,atque communicatio cum
prima matrice,atque Apostolica Ecclesia, cui ille praesidet, &
eum caeteris ei participantibus, tanquam cum unius Christi Reip.& Ecclesiae membris. De quibus iam ordine dicendum. est nobis:& ostendendum haec omnia necessaria esse Ecclesiet, ct ei ita coniuncta,ut sine eis nulla ratione elle valeat, quodq; thaec non possunt non esse perspicua & manifesta. Ex quibus α tertium constabit,eos videlicet, qui aut ea non vident, aut ostensa refugiunt,& alio se vertunt, cos esse, &suam amare
110쪽
praedicatio e qua ut absque ambiguitate loquamur,secui Apostolorumus interim Iudaeorum,di eorum,qui Praecesserunt aduenti ip/hcit Christi Ecclesiam. Quamuis enim illa non sit alia a nostrased ne officum una semper Ecclesia conditione,& statu diuersa, prin o min- turifantia quadam,& pueritia Heinde adesta,atque persecta: tune
sub Vn uis, ille nunc inman 'statione splendida
luce& scha una est,ira eandem habet fidem, & similem orSinem. Illa enim vetus Ecclesia a doctrina eorum quibus Deus se primo reuelauit,atque aliorum, quos constituit doctores, ortum habuit:sicut di nostra a primis suis doctoribus Apollo lis videlicet Dum trallit principium' sic & caetera, quae de nostra Ecclesia dicturi sumus,antiquae iuxta suam quandam prQportionem conueniunt ed omittamus nunc. antiquam illa, ct contemplemur nostram Christi Ecclesiam,de qua nunc ip- ternos agitur:hanc videlicet, quam Christus aiare pallioraem
vobis in tenebris,dicite in lumine, & quod in aure audistis, praedicate super tecta.& nolite timere eos,qui occidunt co Pus ubi quo illos magis animaret,& astringeret addit: Omnis qui me consessus fuerit coram hominibus, confitebor & ego eum coram Patre meo: qui gutem negauerit me coram bonunibus,ego negabo eum coram Iratre meo. quod apud alium Euangelistam explicans,qui me inquit erubuerit, & meos sex Lueas. mones hunc Filius hominis erubescet,cum venerit in maiestate sita,& Patris,&ianctorum angeloru quae quocunque m do accipiamus ,ostendunt manueste Apoliolos eorumq, sui
cessores,denique totam Ecclesiam accepisse 2 Christo praec plum annunciandi publicὶ fid , docendique omnes illam.