장음표시 사용
91쪽
Dei ab impoenitentibus, de sceleratis merito reprehen Ituriscut de alibi idem Propheta,nolite inquit, confidere in ve bis mendacii dicentes templum Domini templum Domini templum Domini templum Domini est. ideo mendacium dia. .citur,non quia templum Domini non erat: sed quia a sacril his cordibus Deum contemnentibus ,& nihil minus, quam diuinam spectantibus reuerentiam, de nunc sumeptibus si perbiendi & cotemnendi Dei leges ansam dicebatur.Sic omnino Episcopus, aut doctor qui in sua auctoritate sapientiae, de gradu gloriatur vitae sanctitatem non curans, arguitur ipropheta at vero subditorum est, quod Christus dominus iubet:Quaecunque dixerint vobis seruate ' facite: secundum opera eorum nolite facere quod de illis dimam est,qui supra cathedram sedent Moysi: qui legitime adepti sunt auctorit radi 2 . tem do cendi.& gubernandi Ecclesiam .His dicit Christus ex.
patre diabolo estis.&: vae vobis,qui clauditis regnum caelorii. . ante homines' de, serpentes, genimina viperarum , de tamen non eos negat sacerdotes, nec ab eorum obedientia subtrahit populum: nec ab eorum templo, aut sacrifici)s sese via qua segregauit. nec translato iam sacerdotio per mortem eius,
quam diu synagosa,vi Augustini verbis dicamus,cum bonore ducebatur ad sepulcrum ante plenam scilicet praedicationem Euangelii, Apostoli ab eoruin pontificatu se subtrax runt: sed poticis illos manifeste agnoscunt principes populi: de seniores,inquit,Petrus. Denique Caiphas ipse,quem BrenAau. 4. tius nominat,prophetasse dicitur a Ioanne Euangelista: non, inquit,a semetipso,sed cum esset pontifex anni illius. Pontia sex itaq; erat,& de illis,quibus Christus dixit,vos facitis opera patris vestri: ille homicida erat ab initio, non tamen men titur Euangelista, qui esse facerdotem dicit. multδ minus Deus ipse fallitur,qui prophetiae dono dignitatem eius honorat.& quid pluribus opus est, Brenti, nonne fassus es, quod . malorii ministerio efiicitur id, ad quod ordinati sunt a Deo. hoc solam nos asserimus non propter peccata minastrorum inutilia reddi ministeria eorum: aut Ecclesiam propter pecca
ta illorum perire.Sed quia Brentius multa frequenter expec
92쪽
e Tito L CONFE . 4seatis & erroribus sacerdotum veteris legis, & ex iis quae adauersus eos in prophetis dicunturA maximeque ex peccato Annae,& Caiphae, & caeterorum in mortem Chrisi co mura torum clamat , quae turbare possint simplicium fidem non sunt omnino omittenda:sed paucis res odendum illis .Quod igitur multis verbis agit priori loco quo probet tontificibus veteris legis, uniuersoque populo Israel non minus factas esse promissiones de praesentia Dei, quam nunc Ecclesiae post diuulgatum Euangelium,no omnino reij cimus. Quanqua enim plura testimonia eorum, quae adducit,ad Ecclesiam Christi merito referri possimi,& certum est Ecclesiae temnoris gratiqeteuelatae plura esse promissa, quod attinet ad assistentiam Spiritus sancti,illustrationemque eius,& gratiae dona: quam antiquae illi synagogae:Ideoque moderatius loquendum est quam urentius loquitur,cum inquit,non minus Israeliticum populum habuisse proniissiones praesentiae Dei quam nunc Eccle sa:tamen haec omnia missa iaciamus,quod ad praesentem locum non pertineat de statu veteris legis dicere. Illud constat
defuturaveritate doctrinae in E cclesia.
Sie est illud Psalmi.Semel iuraui in sancto meo,ii Dauid mentiar semen eius inaeternum manebit:Et deinceps Si autem de reliquerint filij eius legem meam, & in iudicus meis non ambulauerint,& post caetera, quae eo loco scripta sunt visitabo,
ait,in virga iniquitates eorum, & in verberibus peccata corum misericordiam autςm meam non dispergam ab eo. Haec
est summa,& ut Paulus inquit,finis legis christus scilicet. Caeterum di illud valde eredimus diuinae bonitati, scripturaeque iactae.& exemplis sanctorum consonum est nunquam defuis se etiam in illo populo aliquos,apud quos & fides, & expectatio illa venturi C isti, vitaque consona leni, imo & gratiae Christi perseuerarint. Ii enim iunt, qui eundem spiritum habuerunt , quorum quam plurimi eiu sub umbra illa legis, &earnalium promissionum figuris agerent: tamen iam ad gratiam Christi,& nouum Testamentum pertinebant.hoc ostendit
93쪽
dit quod Dequenter scriptura ancta loquitur de sanctis,sidelibusque illorum temporii,in quibus maximξ iniquitas praeualuisse videbatur in illo populo: ut tempore Achab iniquin simi illius regis,quando Elias sibi videbatur solus superesse in
decem illis tribuous se aratis a Iuda:& tamen curae fuit Deo multorum milium seruandorum etiam in populo illo id do latriae dedito de alieno 1 Dei cultu. led de tempore ipso aduetus Christi cum ipse nasceretur,& cuncta in illo populo co- fusa,& quide deiecta sere videretur, an iitIo iam regno, de ad alienigenam delato,& redactis omnibus ad imperium Gentium , historia ipsa Euangelica nos docet non defuisse, quam plurimos iustos,& incedentes in omnibus mandatis Domini Mne 'uerela,viventesque in expectatione Christi, ut Zacharias ille,Sitneon, Anna,is: caeteri,quibus ipsa in templo loquebatur de illo, omnibus, qui expectabantiredemptionem Is rael. Ex his igitur de multis aliis illud libenter amplectimur. illi populo promtisiones praesentiae Dei, gratiaeque eius fi ctas fuisse. Et quoniam sacerdotibus doctrina legis commis sa erat,illud etiam probabile est, nunquam de suisse Deum i
lis omnibus: ut permitteret omnes errare, de populum,qui eos tequebatur,in errorem ducere,quam diu ab illis necesta.
xio pendebat populus. quod verba ipsius Christi maxime confirmant.Super cathedram Moysi seueriit Scribae, de Pharisaei:
quaecunque dixerint vobis seruate, de iacite: secundum vero opera eorum nolite facere. Sed ex his Brentius multo acrius
in nos insurgit:& ait, si facerdotum iudicium populus sequi tenetur,& iuxta legis edictum mortet plectendus est, qui non obedierit sacerdotis imperio,moriatur igitur Apostoli,& Ioseph nobilis ille decurio: imo &ipia beata virgo, quia non consenserunt consilio Annae, de Caiphae, in morte Christi. Hoc ille inquit. quibus&nos hoc addimus: quod ii linc ver essent saltem taberentur illi, qui morti Christi non consense
rurit transgressiores praecepti illius: Quaecunque dixeriptu bis seruate,& facite.si lautem facerdotes tunc dicebant populo, Christum teductorem esse,&falsum Prophetam. sed quum i)s respondemus non fuisse illos a populo audiendos
94쪽
e 4 et M H I. C o s. 47 tam apertε contra legem, Sc Prophetas errantes in Christum Brentius colligit. . illud salte sequi errare etiam posse uniuertasos totius Ecclesiae Episcopos imo iam errasse asserit omne; quotquot sunt.siquidem agnoscunt omnes Ecclesiam Romanam,& ab ea suscipiunt ordinationem, ' propterea a Bre tio,non alio loco ducuntur, quam, ut ille inquit, Synedrion Annae de Caiphae. Iis igitur est nobis respondendum: quod breuissimis iam faciemus imo ex illis nostra confirmari ostent .dimus .Errarunt summi sacerdotes, & uniuersinia concilium eorum,& quidem grauissimὸ in Christum suum,&Deum eo Ast. . ita permittente: imo hoc,errore eorum implente ut Ecclesia in oratione inquit liue manus sua,& consilium fieri decreue rint. Sed hic tam necessarius ut ita dicamus error irrepsit in eos,eo tepore, quo ia impletis promissis legis,' praesente
Christo,no ab eis necessario pedebat salus populi, de doctrio ,
.usq;ad aduentu Christi status ille primus populi,& sacerdotum illud antiquum Aaronis necessarium erat,& ab eo pendebat populi gubernatio.iam vero praesente Christo vero legis latore,&doctore,sacerdote, atque pontifice hs, quibus ipse apertissimὸ se manifestarat, raculis,de operibus , de quibus ille ait.Opera,quae ego facio nomine Patris mei, illa testim nium perhibent de me: non amplius necessari, erant sacerdotates legis. Itaque hoc exemplo comprobatur manifestissimὸ implesse Deum,quod promiserat populo Israel: nec unquam defiecisse omnino a veritate sacerdotum doctrinam: quousq; prilis cessasset legis ipsus obligatio,& necessitas. Sicut igitur tempus lepis usque ad Christum vel, ut ipse inquit, usque ad Ioannem scilicet praedicantem poenitentiam,& Christit ostendentem durauit:. post haec vero,incipiete tempore gratiae,pe
missi sunt cadere legis illius doctores, de sacerdotes: Sic omnino clim tempus gratiae,at lue Ecclesiae Christi usque ad fi nem seculi perseueraturum iit,dicete ipso Christo, vobiscum sum usque ad eo summationem seculi necessarium fit, ut tamdiu perseueret sacerdotium, atque dinstrina veritatis apud eos quibus Christus illa commisit.ita ut vel hoc exemplo e roris sacerdotum in mortem Christi merito confirmari pocsta
95쪽
st durante hoe seculo non destituram doeti me veritatem in sacerdotibus Christi.Vbi non est omittedum, quod ille error utilis etiam fuerit, & ut Paulus inquit, illorum caecitas salus fuit Gentium, & reconciliatio mundimon quidem hoe illo rum merito, sed Dei prouidentia. id tamen manifeste vid
mus illum errorem nec in omnibus etiam tunc cam Christus
erucifigeretur,praeualitisse. sed in illis,in quibus gratia eius,&Iux locum habuit: & qui iam ad legem gratiae pertinebant.si
non in omnibus perseuerauit integra fides: mox tamen ipsbresurgente restaurata est. Itaque error ille nihil detraxit siluti illius populi,quanqua multi ex eis ceciderint: & tamen etiam. postquam errauerant,& lux Euangelica ostendi coeperat honorabatur illud lacerdotium .ut Cyprianus ex Paulo probat, qui principem sacerdotum fassus est, se non nosse: cum pari
tem dealbatum illum vocasset. Sed de his postea nune satis sit C p 39 L' respondisse Brentio de errore hoc Annae, & Caiphae. Sequa-- d li inue iam extera. Multa alia adducit Brentius aduersus Episcovrςti' cit pos: Inter quae citat de Basilium deplorantem mala Ecclesi pii rum Orientalium quae certE,ut ille fatetur, ex haeresi emana- ' bant: non patet inquit,aditus ad primam Ecclesiae sedem, nil per impietatem. Itaque, qui grauias blasphemat, dignior est
sed tanquam fures se intrudunt, qui cum legitimὸ non luccedunt, merito nee veri pastores sunt agnoscendi. sed nunquid defecerat propterea Ecclesia ξ Deerant multi alij in Oriente, inter quos erat Basilius Z nonne ille, & reliqui, qui cum eo erant scribebant ad Occidentales Episcopos catholicos, fi
gitantes ut secum in concilium conuenirentὶ Basilius eo loco persecutiones deplorat ab haereticis illatas eatholicis Episse pis: contrahereticos loquitur,& violentos usurpatores Ecclesiarum, qui non erant legitimi successores: de utrunque ibi confitetur illorum persecutiones,' propria peccata.Ita enim sequenti epistola de eadem re eisdem loquens ait, vos ad c miserationem commouebat africtiones nostrae, quibus pro-
96쪽
pter peccata nostra traditi sumus. Quorsum itaque lare adducenda erant contra auctoritatem legitimε vocatorum Epi scoporum Addit Brentius ex libro i .histor. Nicephori e
rorem Theophili Episcopi Alexandrini, quod Synesium philosophu non credente resurrectione baptizauit, de ordinauit sacerdote: & inquit,ubi est hic Spiritus sanctus quasi nos unquam dixerimus,aut suspicati fuerimus, nullum Episcopum
errare posse.Totam Ecclesiam tantum dicimus nunquam e rare,totum eorum concilium speramus nunquam destituendum Spiritus sancti praesentia: caetersim singuli eorum errare possunt: α frequenter errant. quod vero de Moyse insigni quodam heremita refert,adhuc ex Ecclesiastica historia apud Rustinum: qubd a Lucio Episcopo Alexandrino non permi- . . serit se ordinari,nonne manifesta est impostura, ct bonam M' V dem desiderari facit in Brentio .chm apertὸ historia illa ostendat Lucium hunc Arrianum suisse, & non legitime: sed vi re cedente Petro successore legitimo Athanasij, de Romam adeunte eum inuasisse Ecclesiam Alexandrinamῖ Quorsum igiatur dissimulat Brentius, ct inquit, ille Lucius etsi profitebatur,se rectam fidem sequi,tamen persequebatur reliquos Episcopos.Dixit quidem ille hoc Moysi: at vero sanctus ille, de integer eum tanquam aperte haereticum, & illegitime intrusum in Ecclesiam,& persequentem catholicos omnes merito noluit agnoscere. Loge haec causa est Breti a vestra. At inquit ille,nos consecrationem,seu ordinationem peteremus ab his, de Catholicis scilicet loquens qui no solum sunt saeuitia crudeles,verum etiam doctrina impb quam longὸ distat haec cati cap. o. sa ab illatille Arrianam haeresim sectabatur, & vi eieco vero mam se pastore occupauit Ecclesiam:quo solo nomine constat eum ne esume non legit E successisse in ea,quod de nostris nunquam tu tur,cum EpiBrenti probare poteris:sed de legitima eoru successione po- scopos,et castea dicemus. Quod autem ad impietatem doctrinae attinet, ibolicos ota quam illis imponis:certe nec probasti unquam: nec probare doctores Ipoteris,nostros manifeste damnatam haeresim in Ecclesia si se doctrinae qui aut persecutos suisse ullos pios .vociferatur quidem,& sire accusat, quenter hoc inculcat contra catholicos nostros Episcopos, flenditur.
97쪽
quod contra apertam Christidoctrinam doceant. Eoe fate .mur ad rem esse diximus superitis apertὸ falsam doctrinam sequentem Episcopum non esse agnoscendum in Eeesesia: etiam si Angelus de caelo .inquit Paulus,&e. Hoc itaque quia
ad rem pertinet considerandum est, an probet Brentius. imbvideamus saltem qualiter proponit: δε, seipsum proponendo damnet.frequenter igitur nostros praelatos crimine haereseos aspergens ab eis propterea recedendum esse aisi mat. primo loco de auctoritate principum mox in principio haec sunt eius verba,de me loquens.Hos praelatos vocat, qui cis nec honestate vitae,nec puritate doctrinae cum maioribus, quodia se successores gloriantur,conferri possunt quod putauerim ego praelatos nostros in vera bumilitate daturos illi,agnosce- tes se longe distare puritate tum doctrinae, tum vitae a maioribus illis sed quod sequitur quis vel humana modestia pro ditus sustineat audiretita enim alti sed potius Ecclesiam Dei pessimis quibusque exemplis offendunt, ac vese eiam Apostoloru doctrinam eriideliter persequuntur. Primum horum demus multis posse couenire. esto,nis desint, qui E esia Dei malae vitae exemplo otiandunt: sed nunquid omnes t aut Omones sort) Brentius agnouit & per omnes Ecdlesias totius orabis discurrens vitam omnium Episcoporum inquisiuit cur ergo tot sibi ignotos tam graui nota inurit Z sed nec illud ad causam pertinet,nec enim propterea non sunt agnoscendi veri Christi ministri etiam ipso confitente.Secunda verb, quod scilicet persequantur veram piam Apostolorum doctrina . potest quidem vere ita dicere Brentitis: nostro iudicio, o stro inquam qui Lutherum sequimur,& nouum Euangelium mundo adnunciamus,quod omnibus retro seculis in Ecclesiis Christi,vel vi minimum proximis trecentis annis igito tum fuit. Horum iridieio piam doctrinam catholici antitiales persequuntur . sed non sunt pauciores hodie, & in Romanoamperio,& in reliquo orbe Christiano, ut contrariam alia irunt. nonne ergo alienum est ab omni humana aequitate, in ea causa in qiriditapuli Lutheri accusatoros sint nostrorum, sibi usurpare iudicium, re si tentiam ferrest ita in capite de Ecclesia.
98쪽
Ecelesia rursum eanJem cantilenai repetens sed maiori eonsidentia i impii hypocritae, inquit docuerint pugnantia eum. Glesti doctrina, & neruerterint veru usum sacramentorum
Christi quales esse Alotiem praelatos supra ostendimus,& po
stea propitio Deo copiosius probabimus nulla amplius reuerentia nec obedientia obstricta est eis eatholica Ecclesa. non audis definitivam sententia inrouis te constituit iudice Brenti omnium praelatorum Eccl elix nisi Lutherus sed rogo ubi ostendisti docere nostros quae pugnant cum caelestidoctrinarquia, Vt ibidem ait, transferunt officium, quod solus habet Garistus,in humana opera:& ideirco habet Ethnicas de Deo cogitationes , profitentes verbis aliud,& aliud in latebris cordis retinentes. Haec eodem capite parum alitὶ disserit, quibus
verbis id significat quod alibi apertius loquitur. quoniam dicimus bonis operibus Matu scilicet Spiritus sancti, & chim si virtute persectis fidendum esse, de coram iudicio Dei per
opera nos fore iudicandos: Sicenis inquit in ipsa nuncupa toria epistola ad suum ducem de me: Permittit quidem Deli, α Christum esse saluatorem nostrum. solum, sed non solit
rium: adiungit enim ei contritionem,ieiunium, quibus manufeste affirmat, considendum esse ut quae sint expiationes peccatorum nostrorum,& merita aeternae vitae L mox reclamat:
Quid obsecro est impietas Ethnica & idolomania, si haec no
est ubi post multa in hane sententiam, tandem ait, hoc esse ex Deo patre & filio eius facere Deum Platonicum ut Christus quidem sit Deus maiorum gentium, opera autem homi in sint dij minorum gentiunt. Haec itaquς sunt,cur recedendum sit ab omnibus praelatis Ee lesiae. non agimus nunc de hoc dogmate quod non est a me aliter interpretandia, quis ab ipso Brentio refertur Inquit enim me dixisse bonis operiabus, quae scilicet ex diuina gratia fiunt,ita est fidendum, ut &ad expiandum peccata, iram Dei placandam, & vita aeternam consequendam necessaria sint,& utilia.& addit. En hic est honor,haec eo gloria,qua assiciunt filium Dei. En igitur ista sunterimina idololatriae & impia doctrina, quam contra prael tos omnes cathesicos adfert Brentius. & ut aperiss sit,ita &
99쪽
in s ne totiushuius operis loco de Ecclesa. hane suam cusationem repetens cum accus emus, inquit, sodalitium Asbticu Antichristianismi,& reipia mansscstum sit eos impia docer . re institutiones sacramentorum Christi deprauare, necesitas fallitis nostrae exigit,ut colliniae in eorum qui in Apostolica doctrina nou permanserunt,detestemur. Ecce iam hoc loco nanifestum dicit id,de quo nos accusat. At vero nos aperte fatemur unum solum verum Deum agnoscere, α maiorum, di minorum gentium, & creaturarum Oirmium,' unum me
diatorem Dei, & hominum Christum Iesum .hoc ore, di toto Me ita tenemus ut parati sinus pro hoc asseredo mortem subire Quod vero inquit Brentius, latebris cordis nos contraritam tegere: speramus in iudicio Dei falsum esse ostenden duminam hoc ad illud ilium pertinet, nec impias alias cogutationes tenemus in corde cum contritione, α bona opera, spiritu Christi,nos emcere: &eis propter Christum, eiusque gratiam fidendum esse asserimus de quod scriptura nos do- cet nulla blasphemia est,creaturas Dei laudare illis uti, dc viria tute illarum sidere ad ea, ad quae a Deo facta sunt perseicim da nulla hic idolomania.si accusas Brenti ruficiun,quod pli uiae temporali,& calori solis,' terrae sertilitati fida ut fructu desidera;um cons quatur,quia ita a Deo ordinatum est mili
rem ectuum s uuim,aut arma,aut vires,&. robur corporis, quae
agnoscit se a Deo habere Deos dicis .issicere di tanqua Deos minores adorare quia congressurus cum hostibus illis tur, α fidit, ut donis Iani, & instrumentis belli dicas idolqlatras esse me,& omnes catholicos,quia contritionem iesui3 a,elci mosynas,& vota forum legitime oblata Deo agnoscimus a ira esse eius ad salutem nostr a ,& vitam aeternam consequendam nobis donata atque ita illis fidimus sub Deo.Haec vestra non aliud continen quam verba,& verborum pugnas,res up
xo nulla cst,& pro hac dicisidiscededum esse a catholici . Sed, omittamus nunc hanc causam, id certo constat, nihil aliuJProbasse contra nostros Episcopos, ct doctorcs, quod ait net ad doctrinam quam hac,& huiusmodi ' , 'i'. ipsisti inferre videmur,& putantiaecessario sequ nobis econtra ci mantibu S
100쪽
mantibus' eoratri Deo in eonscientia cognoscentibus, falci illa imponi Illud igitur tantam in hoc loco agimus: ut apertum fiat, de ea a impiae doctrine nihil contra nos probasse nouos hos doctores,nullo iudicio. legitimo nos comi icisse,&super omnia inicitiis sim tentiam ferre. Audi quid ultimo in sine omnium Brentius dicat. An non est, haec est nostra co
trouersia quod ipsi quidem de nobis loquens discesserint
vera pia doctrina nos autem iam psofiteamurgo diuina cle mentia teneamus.H te sunt verba Brenth posse milia quae si perius citauimus,quae etii contumeliosa, tamen libenter audiuimus. Haec est vestra nobiscum controuersia. quis ergo vos iudices constituittin quo legitimo Eccletiastico eonventu I ra est sententia,qua hoe, quod controuersum est , iudicatumnierit certus do manifestum pro vobis contra nos Itaque quicquid de impia doctrina,ili haeretica Brentius obhest, no-Πris Episcopis,& Ecclesiis: constat ex veritate suorum do matum pendere,non ostendere potest damnatam legitimo iadicio Ecclesiae sententiam illos sequi: quod si probat ut, illos cibi:
statim n agnosceremus.Sed testimonia,quae contra m ζ3 ouicisti
adhuc adfert, sunt nobis perstringenda. PostBasilissim igitur, Bernardum citat, sermone. super Cantica, de sermone do tui bra
conuersione Paul, acerrime arguentem praelatorum vitia, α Ois
liberritis omnes insectantem. QRaerunt quae sua sunt, es , mi' mores ealbonistri Christi sunt I seruiunt Antichristo: honorati in Gnῖ Mos' dis
de bonis Domini,&c.quae sequuntur in reprehensionem excessus vestium mensae, Ic reliquorum omnium.Idem in iecura rido loco, & post omnia inquit Brentius. Quid igitur na ς di' in iis Bisiscemus an in tanta turpitudine, ac foeditate audebunt adhuς naires iseis de ordinaria successione gloriari num Veritas doctrinae eouilarum: tae spectanda est ab his, qui, cum in Ecclesia primatum ha- beant, primi sunt in Ecclesiae persecuta et at nos Vicissim si lquaerimus a Brentio. num per hos inicit Spiritus Π id, eonfimbus ad quod ordinarescini, vel non certe ipse superius alseruit. 'Quorsum ergo haec adferunturῖnullus enim est,qui dubitet, multa saepe vitia in praelatis fause, nec tamen propterea non agnoscendi sunt praelati aut ministeria eorum d uuae scilicet G 1 ordiu