장음표시 사용
221쪽
dismo eius praecessore missi sint legati In Aphi eam de H
causa actitri,ut sexto Concilio Carthaginensi patet: sed, eum ille unum annum tantum, & paucos dies sedisici, succellit Bo nitactus,ad quem ex eo Concilio scriptum est ab Aphricanis: te quidem in canonibus, quos habere poterant, Nicaenicon eui; non reperisse statutum: ut ad Apostolicam scdem appellori liceret, ut Isuis legatis proferebaturivelle tamen te id serti re,quod petebatur: quoadusque authentica, & verioraexemplaria, Nicaeni concilij habere possent: quandoquidem diue 1itas erat interea exemplaria, quae ab Apostolica sede profi rebantur quae in Aphrica inu stiri poterant,quae ut haberentur authentica,&ipsi ad Ecclesiiaru Graecarum antistites on stantinopolitanum, Antiochenum & Alexandrinum se nun cios mittere profitentur: & Petunt , ut & a Bonifacio mittan turlaec omnia constant ex sexto illo concilio Carthaginens ct epistola, uaepost Concilium Aphricanum . quod sequitur septinum Carthaginense posita est: adque factum esse in eodesexto Carthaginensi concilio constat,consentientibus Aposto Iicae sedis legatis: ut scilicet authentica exemplaria suaerere tur: Sic habos quinto capite eius concili, Faustinus Episcopus legatus Ecclesiae Romanae dixit: Nec sanctitas vestra praeiudiueat Ecclesiae Romanet siue de hoc capitulo,siue de ali s quia dicere dignatus est Mater noster & coepiscopus Alrpius, iubi esse canones: sed haec ipsa ad sanctum ,& beatissimum papam nostrum scribere dignemini: ut ipse integros canones inquirens,cum sanctitate vestra de omnibus constitutis tractare nos sq&c. ne contentio in Ecclesiis nasci videatur: sed magis cliaritate fraterna deliberare positus . Vide igitur in his omnibus, quam longe erant legati Ecclesiae Roman a tanto crimine corrumpendi scilicet Nicaeni concilij canones: imo vide quan ta modestia omnia agebant, cum enim suspecti su canones, quos proferebant, ingenue ab episcopis dicerentur: Non i viunt illi, praeiudicat sanctitas vestra Ecesesiae Romanae: de petiuit ut id tantum scribatur pontifici, & praecipuὸ cauent, ne
contentio oriatur interEcesesias sed de omnibus charitate fratcrna deliberetur .Quam longe haec omnia crimine talsi inte
222쪽
eAYnt L ito tando Vbi iam hoc est attentὸ eogitandum non in eo c*.lo Concilio de auctoritate capitisae lini sitisse inter Romanam, Discrimeo α Apbricanas Ecescitas, quam iam inde a Cypriani tempore, ctoritatis, et Ut supra inendimus , ' antea agnoseebant Romanae Ecclesiae pote statis po conuenire tin tunc mani ste tempore Augustitii ad Innocen- tificis Romtium scribentes consessa hunt: sed de usu at 3 ieexercitio pom tu, G sussatis huius , qua in re magna integritas Episcoporum omnia, ei L& magna filodestiaci omanorurn pontiscum merit5 nobis est consideranda:cum apud omnes aequalitas quaedam, de libertas verit Christianae charitatis ita vigeret, ut si aperiores per humi litatem inferioribus se subderent:& inseriores aeon scientiae se .curitate,& lolius Dei vero timore, libertato quadam sinceris. sima cum superioribus agerent. Itaque illud Euangeli ab omnibu, audiebatur: Reges gentium dominantur eorum, & qui ν η λ potestatem habent super eos benefiet vocantum.vos autem no os ed qui maior est in vobis,fiet sicut minor & qui prςcessorsiculaninistrator. Eta ursirin: Quicunque voluerit inter vos Matth.2α maior fieri sit vester minister, A qui voluerit inter vos primus letae, erit vester seruus: que irae in humilitate spiritus superi res se inuicem arbitrantes,de cogitantes Romani pontifices potestatem sibi traditam in aedificationem non in destructioneat e non ea a principio pastini utebantur: sed eum id saluti EG, i sic expediret. Nec tam soliciti erant, vi sua auctoritate fes - . . H. , fieri videretur quam ut fictet quod Ecclesiae expediebat. Mul- ira possemus huius rei adducere exempla: cum L in conuocari
dis conciliis imperatoribus omnem deserebant auctoritatem, inferiores se illis, α tanquam seruos exhibentes , ut scilicet ita eos lucrarentur Christo. α interim olim Opus crat,&Ecclesia- .stica seueritas post re de Arubrosius Theodositim ad publi- I ib9.belo. catar poenitentiam gix, ctim prius interdixissetillumangressu irip.cip. 3o. E colatiae , quodUmirandum massis est,inter ipsas sectiletae cutioires ια summas Ecesta angustias Fabianus Philippum, Lib. histo. una Matet omnes illorum temporum imperatores Christia ruse .c .asenum,non permittit in solennitate paschali sacrifici)s communicare sid*lium: nisi pri- confiteretur peccata , ct inter poeta Moisi su pi in Ecc si '; o vicias qtunia humilit tantς in
223쪽
In usu pol statis aescriptum ese ab aliis patribus
cto Itali coniuncta suerit in illis. Ad eam etiam Eum litatem
pertinet, quod & ipsis imperatoribus parebant:& de ordina tione sua decretum eorum suscipiebant. Bonisecius ipse cuius Brentius meminit, electus in schismate cum Eulalio Augusto rum iusta egreditur Romam: ct consrmatus iam Bonifacius concilio ducentorii,& eo amplius, Episcoporu eorundem Imperatorum auctoritate obtinet: vi,si duo Romaeelecti fuerint, nullus admittatur.Itaque quaerebant, quod utile erat Ecese's
destia auctoritate parum solici in quae certe sola est verisiima ratio eam stabiliendi: cum scilicet propter gloriam, & salutem animarum videtur negligi. Lege epistolas plurimas Gregori ad Imperatores,ci Leonis papae.vide quam obliti suae auctoriatatis loquuntur, de ii illius antiquitatis alia videre placet, lege epistolam Agatonis papae Constantino , Heraesto, α Tiberio Augustis Cocilio Romano dii echa quae est actione quarta sectae synodi. Nos,inquiunt, exigui Ecclesiarum praesules, vestri Christiani imperi; tantuli. Non est opus plura prosequi. Hoesit fatis. Illorum temporum simplicitas a prima illa Apostolo rum Ecclesia derivata ea erat, ut quiduis posset inferior apud superiorem prosequi,loqui,& ager e sed in vera, de Christiana1ubiectione: de nihil humilitatisi perior detrectaret apud inferiorem: modo in fraterna charitate,& sancta pace coleretur Deus,' salus animarum promoueret . . Igitur iuxta haemodestissimam rationei fatemur Romanos pontifices in usu,
atque exercitio tantae potestatis sibi a. Deo concesta passos fuisse priescribi sibi a patribus modum,quem paci Ecclesiae,&filuti iudicarent conuenire: ut scilicet praeceptum illud primi sui praedeces ris,primique vicarii Christi seruarent: non quasi dominantes in cleris,siccisor facta gregis ex animo, hoc asse nouerimi Christum ab eis exigisse,& verbis, exemplis Ego, inquit,non veni ministrari sed ministrare Propi quod etiam Paulus saluberri Eadrnonuit: lebemus nos,inquiens, firmi res imbecillitates infirmorum sustinere, Ad non nobis placere. Etenim Christus, non sibi placuit. sic in concilio Nicaeno alia quid statutum est, & habemus in paucis illis capitul quaesi bis sunt resiqua sextum caput ii quo de cosiletudine, qua Ro-
224쪽
manus. episcopus curam habebat vicinarum Ecclesiarum. vi minimum fit mentio,& ibi, atque sequenti capite de Hieroso lamitanae,atque Antiochenae auctoritate agitur: & ut cuilibet Ecclesia sua seruentur priuilegia,statuitur.Vbi videς iam tunc vix trecentis annis a. Christo,& consuetudines, & iura, atque priiulegia introducta suisse circa usum iurisdictionis, de potestatis inter Ecclesias. Ibi lcm etiam cap. s.canetur, ne excommunicati in una prouincia in alijs recipiantur.Et Zoetimus ipse, quem diximus, primum legatos misisse ire Aphricam de hae causa appellationis episcoporum ad Romanam Ecclesiam, sie inquit' ii decreto apud Gratianum contra statuta patrum condere aliquid,vel mutare,ne huius quidem sedis potest auctori
ras: apud nos enim inconuntiis radicibus vivit antiquitas cui decreta patrum sanxere reuerentiam.Nihil ergo contra primatatum Romanae Ecclesiae est,quod hoc, aut illud quandoque illi . non suerit permissum. Ccrte Cyprianus ipse, cuius tam aperta testimonia huius primatus vidimus, in ea ipsa epistola ad Co nelium postquam Romanam Ecclesiam cathedram Petri, at, que principalem Ecclesiam,vnde unitas sacerdotalis exorta est , dixit: suod citauimus supra,& ostedimus quid significet: mox post illa verba sic loquitur Cornelio : Clim statutum sit omni Dus nobis, aequum sit pariter, acaustus .ut uniuscuiusque causa illic audiatur,vbiest crimen admissiim: & singulis pauoribus portio gregis stasscripta, quam regat unusquis*, de gubernit rationem sui actus domino reddi urtis: oportet utique eos, quibus praesumus inora circuncursare : nec episcoporum eoncordiam cohaerentem sua subdola,& fallaci remeritate collidere. Loquitur ibi multa Cornelio etiam nonnihil subiratus, sed modenissime. atque sanctiissime nolens permittere, ut a se excommimicatos audiret Romanus pontifex. luc omnia satis
ossendunt,& ista,& multa alia, quae ab aduersarijs adseruntur, non esse contra auctoritatem illam primatus, quam Christus Oncessit Petro, & successoribus: quς magis pertinent ad in dum rationemque illa viendi,in qua viribus,consuetudinibus, patrumque decretiuiustissime Romani pontifices parent, seruata sibi in omnibus auctoritate dispensandi,ut Paulus inquit, , Pr
225쪽
λ. cor. a. propter vos in persona Christi, hoc est in Ecclesiae utilitatem. de gloriam Christi. In qua re id maxime in prima illa Eeciei
integritate cautum videmus ne ulla yel species secularis fastus
se esse epilcoeorum constituit aut tyrannico terrore ad otis quendi necellitatem collegas suos adigit: quando habent om
nes episcopi pro licentia libertatis, & potestatis sui proprium arbitrium, tanquam iudicari ab alio non possent, quomodo nec quis potest alterum iudicare:sed expectemus uniuersi iudicium domini Iesu Christi, qui unu est, tolus habens potestate
praeponendi nos in Ecclesiae suae gubernatione , ct de actu no- .ltro iudicandi.Hςc cum summa modestia loquebatur Cypria . nus in concilio,superior ipse caeteris omnibus, libertatem omnibus non tam tribuens,quam excitans ad loquendum liberti quod sentirent de baptizatis ab li reticis. quae fatia verba ni cleste,sicut dicta sunt,accepta ostendant in dubiis fidei, & S cramentorum , rebus nondum exploratis, nullum quantum uis gradum superiorem suam propriam sententiam aliis debes re obtrudere: quousque,vi Augustinus eo libro loquitur,viii uerset Ecclesiae concordi auctoritate, rebus bene discussis h mala sit veritas de quo etiam memoravisse illud Cypriani verbum in epistola ad Quintum Aug. merito eodem loco commendat. Nam nec Petrus,inquit,quem primum Dominus et git, de super quem aedificavit Ecclesiam suam: cum secum Pata nis de circuncisione disceptaret, postmodum vendicauit sibi aliquid in lenter, aut arroganter assumpsit: ut diceret se prumatum tenere,' obtemperari a nouellis,& posteris sibi debeo Haec Cyprianus.In quibus vide iam,rogo, attentὸ id, quod hie agimus a Cypriano apertissime ostendi primatum habet Petrus, habent eius successores, de Petro hoc loco manifestEid dicit,ut supra ostendimus,& de successoribus ostensum est, quid ille sentiat Non igitur inquit hoc loco,quod Petrus non vere diceret, se primatum tenere:quin potius utetur duerum
226쪽
e sed laudat illum modestiae, ouod nihil arroganter dixerit, nee despexit inquit statim Paulum, quod Ecclesiae persecutator fuisset sed consilium veritatis admisit, ct rationi legitima
quamPaulus attulerat,sacile consensit . Documentum scilicet nobis de conco iae,& patientiae tribuens: ut non pertinaciter
nostra amemus: sed qtue aliquando a fratribus, Ac collegis inostris utiliter,& salubriter suggeruntur,s sint vera, de legitima ipsa potius nostra ducamus. H c omnia Cyprianus illo lota co:ex quibus constat primatum quidem esse in Ecclesia, de in Petro ron tamen infallibilem circa gubernandi rationem, oc, qui nunquam errare possit,sensum. auare modestissime is cui cap. io .
Deus primatum dedit, & audire alios , α sequi merito debet. ibi is, Quod Cyprianus docet ex ipse Petro: dc agit ipse in suo Conmo Aphri cilio:& a Cornelio peti ut pariter de ipse agat Hoc igitur con cinctu constituto,ea scilicet, q1 utcunque sunt a Brentio ex illo Aphri - eiliora prono concilio adducta , nullo modo esse contra primatum Ro- batur nulli, manae Ecclesiae. Intueamur ia an crimen salsi, aut quod vi eriminisuri aliud , unde Romanae Ecesinet testimonia suspecta eode-Mli ebriis ant,quod Brentius agit ex eis probetur, Ait igitur ille: P tum esse Rotres Aptiricani concise petunt ab Ecclesia Alexandrina, de O maritim ponstatinopolitana vera exemplaria canonu Ni ni concilij. Verii timidem. est, petunt ea , id etiam volentibus legatis Romani pontificis, sequitur Brentius:& deprehendunt Romanum pontificem am bitione excitatum designasse in proserendis canonibus Nicae- ς .nis crimen falsi. quare inuehuntur meum grauissime de argui ceum aperia mendacii. H c ille ubi illum in primis rogo,patien- cer ferat, si ipsum falsitatis aperte redarguam: non enim dico mendacii neque criminis falsi: quod ille Romano pontifici tribuit sed falsitatis duntaxat illum arguo, quantς autem cutipς,quantique peccati id sit,Deo relinquo, Ic omnibus,qui vo-lunt sine affectuiudicarecerte huius rei non habemiis certio- ra testimonia quam ipsas epistolas Aphricani Cocith. inde scribunt alij,quod pro sim assectu sorte colligunt,sicut nuncBrentius:sed nos inquiramus ex illis veritatem. Quas pontifex R manus ambitione Excitatus admisit ςrimen talii in canonibus
Nicaeni Concili)t quem pontificem ApEricani patres arguunt
227쪽
apertὸ mendaci a Prima epistola Aphricani Concilii ad Boni
facium seribitur,d sic aiunt: Quoniam Domino placuit vide his quae egerun obiscum fratres nostri, coepiscopus Fausti nus,& conpresbyteri Philippus,& Asellus, ut non beatae mea
moriae episcopo Zo Zimo a quoad nos mandata, literas tulerunt sed tuae venerationi, ut in eius locum es diuinitus contastitutus humilitas nostra subscriberet , ea breuiter inlinuare debemus, quae virorumque concordia determinata sunt: αdeinde: quatuor, aiunt nobiscum agenda mandata sunt eis, litosum unum de appellationibus episcoporum ad Ramanae heclesiae sacerdotem suisse reserunt:omittamus reliqua.Et tan
dem de hoc respondent ut superius diximus se id seruaturos, nisi aliter habeant canones Nicaeni Concili, . Quamuis enim, inquiunt plurimos codices legeramus: sed nusquam in Nic no Coeilio in Latinis codicibus legimus, quemadmodu in si pradicto comentario inde directa sunt: unde tandem mittiit ad Ecclesias orientales, & haec est sexti Carthaginesis Cocliij eon elusio. Vbi primo vide Zoetimum legatos misisse, α per eos in suo, ut vocant monitorio, illos canones Nicaeni Coneilii: &mortuus est Zoetimus antequam quicquam rescripsissent pa tres Aphricani antequam in orientales Ecclesias misissent: at rue ita re adhuc illa de canonibus Nicaeni Concitu dubia, une de ea non ad illum,sed ad succes rem Boni facium scribui. Zoetimus igitur unius non est conuictus criminis falsi ne te . quod ambitione excitatus fuerit,ut Brentius dicit.nec arguuteum aperte mendach,ut ipse manifestius false dicit,quippe qui iam mortuus erat, priusquam ullas literas scriberent Aptirica ni nec ipsae literae ullum verbum cotinent, quo id significetur, nec poterant quidem. quandoquidem adhuc res, ut his literis fatentur,dubia apud eos erat: Non arguunt igitur Zorimum ullius criminis,non Bonifacium, qui nihil egerat. Subindicane uidem modestistimE Bonifacio, ne aliquid imponatur Eceseis Aphricanis, quod non in concilio Nicaeno sit eonstitutu Itaque dicunt: credimus, adiuuante misericordia Dei tua sanctitate Ecclesiae Romanae praesidente,non sumus iam istum t pum passuri: sed seruabuntur erga nos ea, qua custodiri de beant
228쪽
eAYMoti coNνη M . Π beant eum fraterna charitate quae secundum sapientiam, atq;. iustitiam,quam tibi donauit altissimus etia ipse prospicis esse seruanda,la forte aliter se habeant canones Cocliij Nicaeni. Vides itaq; liberam quanda,sed plena modestiae querela,& petitionem humilem. Fatetur enim se aliqua coactos tolerasse: vel intolerabilia passos,quae commemorare,aiunt,nolumus: Haecipertinent ad libertate, quam diximus: sed nihil in eis criminis. falsi. Audiamus iam quae sequuntur,recipi ut ab orietatibus recte*s exemplaria Concilij Nicaeni, quantum videtur illa duntaxat capita,quae nos habemus continentia: dc uiuente adhue Bonifacio aduertunt,non ea contineri,duae 1 Romana Messsia missa fuerant: idque significant Bonifacio,cuius rei testimoniu habemus in altera epistolano ad Bonifactu, sed ail Caelestinii successore eius seripta:& ingenue fatentur,quia illud,quod pridem per eundem eoepiseopum nostru Faustinu, tanqua ex parte Nicaeni Cocliij exinde transmisistis, in exeplaribus veriora b. Cocilis Nicaeni a sancto Cyrillo Alexandrinae Ecclesiae e istono Sc a venerabili Attico Costantinopolitano antistite trasmisais,ex authentico: quae etia ante hoc venerabilis memoriae
Bonifacio episcopo praedece re vestro a nobis transmissa sunt: in quibus tale aliquid no potuimus reperire. Hςc ad C lestinu scribunt. Ex qua etia epistola patet, per eosdem legatos, eade capitula Nicaeni Cocith Caelestinii rursum misisse sed necvltu vel bu est in his omnib. de crimine falsi,nec ulla coiectura, unde id colligi possi. Nuquid tres potifices Zoetimus, Bonifacius,' Caelestinus cotinue sibi succedetes, cu quibus haec causa acta est,ambitione excitati filiarutexe plaria Nic ni Cocith: aut hoc eredi potestr ceria nihil de hoc loquuntur Aphricam,
nec verbii in eis est de medacio,vel crimine falsi nec ex mora
metis illius temporis aliud colligi potest: merito igitur dicam ego,falsum dixisse Brentium. cum dicit, quod Aphricani arguunt pontificem apertὸ mendach, ignorantia, an assectu, an utroq; potius, ipse viderit: ego, quod dicit,video esse falsum. Habet haec secunda epistola Aphricani concilij,quae est ad Caelestinum, nonnihil querelae de Faustino legato Apostolicae s dis PrQcipes. Nam primum.inquiunt, quantum obstiterit ori
229쪽
ni congregationi diuersas iniurias ingerendo, quasi Eeclesse Romanae asserens priuilegia.Haec de legato sito dicunt ponti sci de quod in causa Apiarij magis fascepit patrocinita, quam iudicium,& defensionem,quam disceptationem: sed de ipsi,
etiam pontifice conqueruntur,& satis a eriὶ,quamuis modeste:& humiliter illum arguunt in causa illa Apiarij, quod scit secet nimium festinauerit in restituendo eum comunioni: quM facile credidit illum ad se appellasse, quod probare,inquiunt, non potuit. sed haec quam longὸ sunt a crimine falsi, vel pontifici,vel legatis inuredo Habet etiam haec epistola plurima symcerissimae certe libertasis praefato itaq; inquiunt debitae sali rationis officio,impendio deprecamur, ut deinceps ad vestras
aures hinc venientes non facilius admittatis: neque a nobis excommunicatos in comunionem ultra velitis accipere: quia hoc etiam Nicaeno Cocilio definitum facile aduertit vener bilitas vestra. Nam si de inferioribus clericis, vel laicis videtur
ibi praecaueri: quanto magis de Episcopis hoc voluit obser ri3 Deinde aiunt presbyterorum quoque, dc sequentium cleriacorum improba refugia,sictit te dignum est repellat, sanctita tua: quia nulla patrum definitione hoc Ecclesiae derogatum est Aphricanae. Et post multa de ea re. Nam Vt aliqui aiunt, ta
quam a tuae sanctitatis latere mittantur, nulla inuenimus p trum synodo constitutum. Executores etiam clericos vestros, quibuscunque petentibus,nolite mittere molite concedere nesiimosum typum seculi in Ecclesia Christi, quae lucem simnliaeitatis,& humilitatis diem Videre cupientibus praeseri, vide mur inducere. Quae ex illa epistola ideo hoc loco adduximus, ut quanta tunc fuerit libertas in Ecclesia ostendatur,& quanta modestia in pontificibus,quod an tempore Augustini scriptast,non satis nobis constat.idduntaxat hinc habemus,quod in tanta libertate,nihil quod sapiat crimen falsi audimus . cum t men Brentius dicat,quod pontificem apertὸ arguunt huius criminis'. Sed inquiet Brentius, Aphricani dicunt, non inueniri in authenticis exemplaribus, quod pontifex scripserat: req-ciunt illud, & amplectuntur Graeca exemplaria: hoc non est arguere criminis falli: imo inde quam maxime ego te arguo. Brenti,
230쪽
Menti, quda hoc tu in peiorem partem tam sinistia interpreteris: tu inquam, aut quisquis ille est, unde id de iumpsisti, cocitare debuistis, potuisse pontificem bona fide, quos pi tabat Nicaenos canones protulisse: quoniam sic ad manus a.
eius venerant. quod non est difficile contigisse, etiam nullo ex intelione hoc agente ut corrumperet scripturam. Quot iaiusmodi diuersitates inuenimus ex insciti aut incuria scriptorum in ipsis sacris literis ' in numero annorum primae illius aetatis mundi in ipsis prophetarum verbis.inter Hebraica ori-Einem, de transsationem septuaginta. Ouid ergo nurum , liquod alterius Concilij proximum erat, Concilio Nicaeno inter scribendum assixum fuerit : ita ut ratione aliqua eluidem creditum suerit: quod multis modis fieri potuit: dc pollea a alio eodem modo transscriptum,& sic demum lectum, oc creditum.Quis unquam eum, qui falsum etiam instrumentum in iudicio profert, dicet conuictum esse criminis falsii eo quoa instrumentum conuictum sit falsitatist potest enim bona fide protulisse,quod hic Brentius agit, tam certo, tam conitanter, ut ter etiam id repetat: ut lectores bene aduertant rem tam indignam: sed, si de re ipsa agitur, quanquam non magnopere ad nos pertineat, qui tantum primatum afferimus, ciunon sollim nihil repugnat limitatio quaedam, & moderatio usus illius, ad quam hoc pertinet, sed conducit potius :menvi de hoc etiam dicamus: multo nobis probabilius eii, veriora fium exemplaria Romanae sedis:quod ita patet. Primo ex his quae supericis attulimus ex Athanasia epillo- cap io lis,atq; Aegyptiorum ad Marcii Iulium,3 Felicem,&du Exeplaria epistolis Iulii ad Orientales,& altera Felicis, atq; ex Castiodo Nicaeni coro &Theodoreto, & historia tripartita fatis constat:& quod citis a Roisa nita fuerit & quantum fidei etiam paci Ecclesiae tunc coit mana sedetulerit superioritas ista Romanae sedis,& facultas ad illam ap- prolata veis
pellandi ' qua tune usus est Athanasius sanctistimus, ct con- riora fuisse
stantissimus veritatis assertor: imo constat iam tum hoc ha- probabιIι-buisse Ecelesiasticam regulam. Ita inquit Cassiodorus: Iulius ire ollem. sequens Ecclesiasticam legem , & Ulbs de calumniatoribus ditur. Aviana' loquens Romam venire Praecepit: α venerabilem