장음표시 사용
231쪽
Athanasium ad Iudicium regulariter euocauit. Non est opus de hae re plura referre . constat Romani pontificis auctoritate restitutum Athanasium sedi Alexandrinae, a qua suerat
ab haereticis eiectus, idque imperatore etiam consentiente.
fuisse a catholicis omnibus Episcopis agnitum, ut legitimum: seribit Iulius in epistola sua hoc etiam cautum esse in Nicaeno Concilio,& aliquot canones citat triginta scilicet, de sex eiundem concilii: inter quos illi ipsi sunt,quos in Aphricano Concilio legati pontificis proferebant:& hoc scribit Iulius,uiuente Athanasio,& non dubium quin multis aths, qui Concilio
Nicaeno interfuerant, clim recens esset eius memoria : quomodo ergo tunc posset corrumpere, & crimen falli admittere in canonibus Nicaenis, quit multi stiperessent testes,quibus conuinci possit fallitast accedit quod ad tesbs orientales haec scribit,apud quos concilium celebratum merat,quique quai tu poterat,resistebat Iulio, de Athanasio. Praeterea Athanasius o. capitula fuisse Nicaena Cocili; asserit, qua inquit decreto omni u Episcoporu attuli, de cora omni b. recitaui, atq; trans scripsi quae conqueritur ab haereticis cobusta esse, ut supra diximus: atque ideo ab Ecclesia Romana eos de canones sibi mitti petit. Ex quibus omnibus satis osteditur nullo crimine falsi, imo nulla falsitate, sed integerrime canones illo Romae seruatos,& post centii ferme annos prolatos in Concilio Carthaonesi: quibus cum illi no adhibuissent fide, recipiun t ab Ecclelia
Constantinopolitana, ct Alexandrina quantum videtur, non plures Canones quam nos habemus, viginti de uniun duntaxat. Itaque merito credere possumus integra omnia fraude
haereticorum in Ecclesi)s orientalibus periisse, etiam si per Marcum pontificem fuissent transmissa. Vbi ego magis video modestiam magnam Bonifacis , L Romana Ecclesiae, quod Aphricanis negantibus veritatem exemplarium Roma, nae Eceseliae,non durius,de obstinatrias restiterint nec turbati rint propterea pacem Ecclesiae,propter rem videlicet non tam fidei quam cuiusdam consuetudinu,qua: pro diuersitate ten porum ibi et diuersa esse , & reucra de hae crediderim ego ab unitio Ecclesiae magis consuetum sitisse, ut omnia ayxςntur
ab Episcopissetque metropoliuinis; quod Cyprianus in epistola
232쪽
stola ad Cornelium dicit apertὸ , & in Aphrica id sortὸ se
uatum fuit usque ad Concilium istud sextum Carthaginen se:quia fortε non occurrerat necessitas ulla, ob quam fuisset confugiendum a catholicis episcopis ad Romanam Eccle-.sam post priora illa tempora Cypriano vicina. Certe valde consonum veritati videtur, quod in Concilio Nicaeno, quando,pace data Ecclesias , licitum fuit maturius , de quie tius de statu Ecclesiarum cogitare, & fontem ipsuin institutionis Christi expendere, statutum fuerit : ut ad Romanam Ecclesiam licitum esset confugere Episcopis sicut de non conuocandis Concitus sine eius auctoritate: nec causis maioribus fidei finiendis: quod ita videmus seritatum ab Athanaissio , & alijs catholicis orientalibus Episcopis eiusdem termporis: de quo superius diximus. Illud constat ex historia tria partita , docrate auctore, Sardicense Concilium, grauis limum quidem auctoritate Iulis pontificis Romani undecimo anno a Constantini morte fuisse celebratum: cui trecenti Latini Episcopi interfuerunt: quanquam pauciores Graeci in Concilio tantae auctoritatis, cui etiam plures interfuerunt ex his, qui Concilio Nicaeno praesentes fuerant, manifestisti- me statutum fuit de appellando ad Romanam Ecclesiam licite : ut patet septimo capite illius: in quo omnia illa, quae tiricani negant in illo Concilio sexto constituuntur, & tamen post annos centuin plus minus videntur nondum haec agnita fuisse in Ecclesi)s Aphricanis quia, ut diximus , sorid
non fuerat ulla necessitas: dc eum coepisset Romana Ecclesia hoc exigere ab illis occurrente tunc causa resistebant sancti etiam Episcopi Aphricani: & inde illa, quae citantur a Brentio sunt: quae omnia si bene pensentur,magis ex illis unde aedia scari possumus,quam contrarium videbimus. Romana sedes non importune , neque intempestiuὸ sua auctoritate uti voluit:aut illam obtrudere praeter necessitatem .Hinc factum est, ut apud quosdam non satis cognitum esset, quid in exercenado usu eius statutum in antiquioribus Concili)s fuerat, & d mum,quem exitum res haec habuerit apud Bonifacium secundum huius nominis, est videre, eius tempore hoc pacisce ag-
233쪽
nouerunt Aphricani, lamnaruntq; cotraria omnia,ctu e quantia ego credo aliquanto post Ausust. de sextu illud Concilium i inmoderatilis acta sunt .etia cit schisinate, atque diuisione ab
Ecclesia tepore scilicet Bonifach primi,& Caelestini successo,
ris eius. Vide epist.huius Bonifach secundi ad Eulaliu Alexandrinii episcopii de reconciliatione Carthaginensis Ecclesiae in illa est exemplar litcrarum ipsus Carthaginesis episcopi de re hac. Satis igitur haec esse debent, ut di primatus ipse Romanae Ecclesiae certissime constet institutus a Christo ,& agnitus in Ecclesia:& ut denique Romanorum pontificum inculpata fiades ab iniurus,& maledicenti)s Brenti; ostendatur immunis. cap. i 18. Superest ultimam manum huic loco imponere, de vera ses Signora Ecis licet agnoscenda Ecclesia. Ostensum est enim manifestistimaclesiae verae, esse,quae diximus signa, de perspicacissima lumina: ut nullum quae allata latere possint consensus in doctrina fidei, & cultu cum Apo- sunt, quae stolica praedicatione, & fide suscepta iam inde ab ipsis Apo a Brentio po stolis in Ecclesia consensu patrum, de populorum: succellio
nuntur, coI, certa,& continua ministroru ab Apostolis,& Apostolicis Ee Iatio. clesiis: Deniq, unio cum Romana Ecclesia, de pontifice eius vero successore Petri,de vicario Christi quodlibet horu tam perspicuum est,ut nulla fraude haereticorii possit abscondi. Varia ergo haec nostrae Ecclesiae catholicae signa dicemus, quibus ab Omnibus etiam inimicis agnosci possit, sicut reuera certa sunt signa,quae Brentius profert suae Ecclesiae, quam ille catholicam dicit,quibus Se ipsi,& nos illam agnoscamus. Nec Brentius nec ego erubescimus Ecclesiae nostrae, ut ita dicam, tesseram, de caracterem. Quare libet nunc in fine utriusque signasmul conserre . Quod Brentius loco illo de Ecclesia fecit:
ubi &nostrae,& suae omnia collegit: nis quod in quibusdam
imponit nobis:& in aths,ut illi solent, minus aperte loquitur. Ita igitur ait Ecclesiam suam constare ex gratuita, de clementi electione Dei per filium eius in Spiritus ancho nostram vero, ex meis verbis colligens,non constare ex electione Dei,sed sui ficere quod confiteatur Christit ore,ctia si corde sit Epicureo:
sua i enasci non ex carne,& sanguine. no ex humana electione,
sed ex Deo per sermones uu: nostra vero fieri ex electione hominum
234쪽
minii quia nos dicimus veros episcopos ex legitima electione pendere: sua agnoscere sincera praedicationem verbi Dei,& verti.& rectu usum sacramentorii: nostra utrunq, corrupere, verbii,quia no tantum recipit scriptura, scd traditiones sacramenta,quia sordidat,inquit, Dapti sinu fictiths appendicibus ab humanis traditionib.& poculii coenae Dominicae dicit,no bibendu omnibus. Sua, inquit,interpretari patres,traditiones,& Cocilia per scriptura,eandem scriptura,per scipsam: nostra interpretari scripturam per patres,per traditiones,& concilia: Sua fundari super doctrinam propheticam,& Apostolicam nec ulla dogmata extra scripturas sacras suscipere : nostram indari super traditionibus,& dogmatibus,extra scriptura .Et deniq;, breuite inquit, suam unu solum caput agnoscere, ta in caelo, quam in terra,Christu illi soli esse alligata, ministris eius utitur, ut serviant ipsi,iuxta regula praescripta in scriptura: nostra vero in terris pro suo capite agnoscere Romanu pontifice,& alligatam esse praelatis illi subiectis, nec pedere I solo Christo, sed
quaerere etiam salute in contritione,in ieiunio,in horis canonicis & omnib. suis operibus,quibus cofidit se gratia Dei mereri. Sic igitur Bretius ista rerii,& ligno ruantithesi,& coimpositione utraq; Ecclesia,qua ille scilicet describit,& qua ego,imo Verius quam oes sui,& omnes nostri, aperte satis ostendit. Ex
ruibus si auseramus quae manifeste imponit,& quae detorquet
nistre facile erit ante oculos utranq; habere Ecclesia nec id dissicile erit ex iam dictis colligere. Satis enim ostensum est falsum nobis imponi,quod scilicet dicamus,Ecclesia vera no pendere ex electione Dei, vel non renasci spiritu eius . Haec enim aperte assem imus Ecclesiae conuenire: sed falli sumus ad eam pertinere peccatores, non quidem, ut Vitia membra, quamdiu sunt peccatores: sed ut subditi, vel praelati, ut ministri, &quibus ministranda sunt verbum, & Sacramenta. Similiter quid aliud praeter Christum agnoscamus ad nostram saluistem aeternam necessarium , latis superius ostensum est, falso imponi nobis: nihil l pectamus nisi Christum ,& quod ab ilialo nobis donatur,aut constituitur : sic spectamus Episcopos, α pastores: ieiunia, vera, & pia opera: ideo dicimus nos gras . . . P 6 tiam
235쪽
tiam mereri, quia sunt affectus gratiae, quod Brentius Ipse
diserte refert nos dixisse . His ergo reiectis iam ad illa signa accedamus. Haec igitur sunt contraria nostrae, de suae Ecclesiae signa. Nostra Ecclesia, quam confitemur, de credimus,uia sibilis est, omnes complectitur, qui fidem publice confitentur,& visibilia suscipiunt Sacramenta. Inter hos non dubitat esse electos a Deo, de praedestinatos r de admonet quemlibet de se dubitare, an praedestinatus sit, sed in sancto timore, & bonis operibus id sperare: nec ullos extra se manentes saluari credit: Brenth vero Ecclesia , quam ille credit veram, de firmam, solos praedestinatos , & electos a Deo habet: de iubet quemlibet de se credere,quod a Deo praedestinatus sit, de electus, Omnes alios, peccatores scilicet, contemnit, & rehcit a se de omnino alienos ducit.Conser rogo haec. Certὸ illud primum negari non potest, nostram, quae peccatores continet,& quemlibet docet, de se timere, &de Deo sperare caraacterem habere Christi. de Apostolorum : nouit non esse opus
valentibus medico, sed male habentibus: Christum venisse propter Peccatores, quorum primus inquit Paulus ego
sum o Altera vero caracterem Iudaicae superstitionis, quae murmurabat de C H Os To, quod peccatores reciperet , ct manducaret cum eis: de qui dicunt, ut Esaias ait, Recedas a me, dc non appropinques mihi, quia immundus es. Nonne hoc apertE dicit, qui ait Roma iam pridem purpurata meretrix dicebatur, nec interea temporis melior facta est, de nos talem agnoscemus pro matre Ecclesiarum
Nonne hoc dicit, qui clamat, indignum esse asserere , quod ad Ecclesiam pertineat, qui Epicureo corde, & vita Sybaritica sit In hac itaque causa nos eas partes Christi tenemus, quas ille aduersus Pharisaeos egit: Illi quas e contrarib Pharisci aduersiun Christum. Alicrum porro circa hoc non omittam, quod qui ex praedestinatis tantum Ecclesiam constare dicit, nullo modo potest, quod aliqui ad eam pertineant certo asserere,quandoquidem de nullo sciri potest, an praedestinatus sit. Quare igitur urentius se,& suos, ad hanc Ecclesiam pertinere
dicitὶNam etiam si fide hoc de se credere velit, quod praedesin
236쪽
natus sit certum est de nullo alio se id credere posse,quousque
veniat Dominus ut Paulus inquit qui manifeltabit ab scondita tenebrarum. Nullam ergo habet Ecclesiam Brentius, cur ergo dicit iure optimo illis adiuuimus catholicae Ecclesiae nome& nobis vendicamus. Qui,inquam, vos estis vos praedestinati, ut Catholicae Ecclesiae nomen vobis vendicetis, quod si de Ec-Hesia externa dicere hoc reseratis,intelligant omnes vos catholicam veram Ecclesiam nullam agnoscere: & mirabor si etiam vestri non a vobis discedant, utpote qui nullam veram Ecclesiam cui certo a Christo promina sit gratiae suae, & protectionis praetentia credant. Ecclesia enim catholica, quam definit Brentius,cuius tanta priuilegia resert, nulli agnita esse potest, de quibus satis iam superius diximus. Sed haec dicta sint nobis
de duobus illis prioribus sibi oppositis signis Brenth,& nostrς
Ecclesiae. reliqua breuiter perstringamus. Ecclesiam catholica nasci ex Deo,inquit,Brentius, nostram ex electione humana, ct successione. hoc verum est: Hanc nos dicimus veram Ecclesiam quae succedit Apostolis: sed liqc etiam renascitur ex Deo. Hςc duo non sunt contraria , sed si contraria signa quaerenda sunt,sic dicamus: Ecclesia,quam Brentius agnoscit,contemnit omnem humanam electionem, & successionem ab Aposolis: Ecclesia nostra haec duo , tanquam Deo ordinata agnoscit, nec ullos ministros recipit,nisi legitime electos,& primis,quos Christus instituit succeaentes. Nonne etiam hςc sunt manis
stissima signa Nonne nos verbum Christi habemus, qui non intrat per ostium fur est)Nonne Apostolos electione, re impostione manuum constituisse ministros scimusξ sequimur ergo institutionem Christi, qui vero econtra electioncm R. succescsionem contemnunt,caracterem illum praeserunt,de quo Christus inquit ui vos s pernit , me spernit, satis ergo haec duo signa cuius sit Ecclesia Brentu,nempe Antichristi: cuius nostra, hoc est Christi,ostendunt. Quae ergo tertio loco ponit audi
mus. Ecclesiam catholicam agnoscere sinceram praedicatione verbi, & rectum usum sacramentorum : nostram vero Vtrumque peruertere, sed hoc falsum dicit .Fatemur eam,quae verum Uei verbum,ae vera Sacramenta non agnoscit non esse veram
237쪽
Ecclesiam: sed esse verum verbum Dei, quod BrentIus de sui
credunt,& verum usum Sacramentorum,quem obseruant negamus: Verlim utrumque ex consensu patrum ,& consuetudine ab Apostolis derivata iudicandum esse cum dubium aliis quod est, dicimus. Itaq; haec non sunt satis aperta signa: illa ponamus, quae nullus nostrum negare possit. Ecclesia,qua Brentius describit,nullas traditiones suscipit,circa fidem, & Sacromentorum v summec ea quidem,quae per totum orbem seruat Ecclesia,sed solam scripturam: nostra, quam agnoscimus E
clesia,traditiones Apostoloru , quae scilicet ab eis traditae sunt illis,quos praesecerunt Ecclesijs,& ab illis succetaribus suis,&sic ad nos usque peruenere, de semper per totum orbe in Ecclesia seruatae sunt, veneratur,& sulciῖit. Iam intueamur, quid magis consonet veritati. Certὸ nos Paulo obedimus, i nete,inquit,traditiones,quas accepistis siue per eyistolam, siue per sermonem:& scimus plura illii ordinasse in Ecclesia quam scripserit: caetera inquit,Corinthis clim venero disponam. Illi ipsam scripturam negant, negantes tenendum esse, quod sine epistola, sermone traditum est. Huc etiam pertinet duo sequentia signa, te sensu scripturae. Catholicam,inquit Brentius, E clesiam, quia non agnoscit nisi scripturam,interpretari tradiationes, patres,& concilia,& scripturam per ipsam scripturam: nostram scripturam per patres,& concilia .verissimum est hoc. ita satemur,cum scriptura est dubia,ut frequenter est,conse su patrum, conciliorum iudicio,& consuetudine totius per orbem Ecclesiae dicimus explicandam, & in his tribus non aliud quaerimus,quam Ecclesiae sensum,quae est columna, &firm mentum veritatis. Nos ergo hunc caractere praeserimiis: Christus dedit in Ecclesia sua pastores, & doctores: ut non simus paruuli,& circunferamur omni vento doctrinae.Illi vero e contra habeant suum caracterem , qui non acquiescunt sanis se monibus,3: et,quae secundum pietatem est,doctrinae, &c. Sed α duo sequentia huc pertinent: catholicam enim Ecclesiam, est,fundatam esse super doctrinam Apostolorum, de prophetarum, & nulla dogmata extra scripturam agnoscere: nostram
vero fundari super traditionibus: ad idem haec pertinet. Dicat
238쪽
igitur sic,quod nostra Ecclesia doctrina Christi,& Apostolorure colensu totius Ecclesiae cognita & non scriptura tantum suscipit. Illi iam scripturam .Ex quo conuicimus, quod nec scripturam recipiant,quae praecepit: tenete traditiones siue per epistolam, siue per sermone. sed de traditionibus postea agemus. Vltima duo audiamus,rcicinis, quae de operibus ,& contritione loquitur.nam ostendimus falso imposita esse nobis. Ait igitur Ecclesiam catholicam unum solum caput agnoscere in caelis,& in terris,scilicet Christum , uti vero ministris, ut ipsi scrutant, iuxta regulam praescriptam in scriptura: Nostram vero Romanum pontificem agnoscere pro capite suo, & alligatam esse prelatis. Hoc fatemur insigne nostrum est Obedite praepositis vestris,& subiacete eis illorum sit sunt enim multi inobedietes,vaniloqui,& scd instores, non possumus certe his signis non manifeste cognosci.Illi nullum caput,nullum superiorem nisi iuxta sensum,quem illi concipiunt ex scripturis,agno scut:
ideo nullam unitatem colunt,nos unum Deum,unum Christu,
unum in Ecclesia catholica Episcopum,& sub eo rc liquos specialium Ecclesiarum,& ab his ordinatos ministros suscipimus'& indubi)s illorum expectamus iudicium: atque ita non unitatem quam nos nobis somniamus, sed quam instituit Deus custodimus: habemus ministros homines, & ex hominibus, at-gue humana electione, de succcstione cognitos : se quos cum suo spiritu non dubitamus gubernare , ut Ecclesiae suae Praesint. Quare claudamus iam uniuersa hcc exhortatiosne illa veri stima Abiae regis Iuda, quam habuit ad Ieroboam, ct decem tribus quae se a regno David separauerant quae huic loco optime conueniunt, optimξ 'regnum Dauid temporale quidem,& terrenum, regni spiritualis Christi figura est. Legimus autem quod , cum decem tribus a domo Dauid , de hoc eius rcgno se separassen Deo hoc propter peccata Salomonis permittente,&Roboam stulte,& superbe agente, quanquam haec separatio primo non ad spiritualia spectaret, & religione: sed ad temporale dominium solum , mox tamen secuta est religionis, & fidei diuisio constituente Ieroboam impi)stimo r se nouum,& fallum idolorum cultum, atque ad eum trahen-
bom a cultu Dei de praesentibus hae resib. exponitur πverbis
239쪽
re populit: ut a Hierosolymitano te pio separaret: ato; hac ratione Se salii sacerdotes,atque eleuitae falsi prophetς , talia & fa crilega sacrificia, de peruerito totius cultus veri Dei sequuta sunt. Nonne haec omnia manifestissma sunt figura haeresion omniuod schismatum. Quid enim aliud ii resis eu,quam idolii quoddam , de figmentum ζ opus manuum hominum: cum scilicet
quisque,quod sibi placet,quod sibi gratu est, elegit in reli vione,& fide Separatio igitur illa a regno David scindentes se ab Ecclesia nobis significat, idolorum erectio nouarum opinionum, de haereseon figura est: de hiic in omnibus haereticis semper fuit, semper illi humana ad inuenta coluerunt. Manichaei, Marcionistae, Valetiniam,& reliquae illos sequentes pestes,nescio quem nouum Deum alienum ab eo,quem fides praedicat, sicut Arriani,Sabelliani,& Macedoniani, aut patrem sine filio,
quare non verum patrem: aut utrumque sine Spiritu sancto, quare nullum verum Deum coluerunt Sie reliquae omnes haereses, quamuis de Deo non falsum aliquid assererent: atque ideo nec nouum fingerent Deum , semier tamen alienum aliquid verae fidei adiungentes,Deo imposuerui, de ratione quadam fabricarunt sibi idola atque ita merito ad regnum Hieroboam,& idola eiu pertinent. Verum plures horum quanqua falsum aliquid fidei admiscetes, participes facti sunt huius idololatriae, tamen dum in caeteris omnibus eosdem ritus sequuti sunt, quos tota Ecclesia: idem offerentes sacrificium, eisdem orationibus, & caeremonijs, quibus reliqua Ecclesia, eisdem minitiati sunt facramentis, de denique omnia eisdem ritibus fecerunt minus impietati Ieroboa videntur similes. At vero nostri hodierni haeretici, qui ultimis his temporibus exorti sunt, a centum proximis annis, Antiehristo iam essicacius mysteriuoperante, in Ioanne Vvicte quem Lutherus, de omnes post riores haeretici magna exparte sequuti sunt, quanquam mitius atque suauilis poculum salsitatis videri volunt attemperasse. Hi igitur omnes hcretici,dum omnes Ecclesiς ritus, omnes caeremonias,Sacramenta omnia,Opera denique ordinem, & gubernationem immittant,& convelluntrauid aliud agiit, quam
ut cum Ieroboam nihil aliud, quam idola sua, colant. Merito igitur
240쪽
Igitur illis alia Ecclesiam ostentantibus, alia sacramenta, alios
ritus,&e. de contra nos dimicantibus,etiam magna eloquetia, magnis clamoribus,conuiths,& maledicentijs nos obruere conantibus dicam qubd Abias ille sortissimus rex,qui cum qu draginta milibus veniebat contra Ieroboam, qui in octoginta milibus,duplici scilicet numero, gloriabatur, conesonabatur ad illos: Audi, inquit,Ieroboam,& omnis Israel. Num ignor tis quod dominus Deus Israel dederit regnum David super Isarael in sempiternum ipsi & filiis eius in pactum salis Et surrexit Ieroboam seruus Salomonis fili) Dauid de rebellauit conistra dominum suum,congregatique sunt ad eum viri Belial, de
praeualuerunt contra Roboam lilium Salomonis. Haec vobis iam dico,o Brenti,& Lucterani omnes, nunquid non certum est,non agnitum &praedicatum in uniuersis Eccles)s per uniuersum orbem, Christum constituisse vicarium, de regno suo
praeresuisse Petrum, de filios eius, legitimos scilicet successores,vsque in sempiternum,scedere stabili ,α indissolubili , rogaui, Inquiens pro te,ut non deficiat fides tua3 Nonne res ipsa indicat , exurrexisse Ioannem Uvicies prius pontifici Romano subditum, in eius obedientia ordinatum in Ecclesia,& doctoris officio fungentem,aduersus illum, cui adhaeserui fili; Belial ' veluti primi antesignant,loannes Hus, de Hieronymus de Pri sa,qui praeualere non potuerunt aduersus eum , quem constituerat in Ecclesia Nec enim hic ut Roboam Deo permissus est rudis,& pauidi cordi esse, ne resistere posset. Damnati sunt igitur hi omnes publico iudicio Ecclesiae &ut dignum erat,vltimo supplicio essem,imperatore ipso, de principibus imperii cogentibus quanto ergo iustius iam vobis dicam quod Abias: Nunc ergo vos dicitis, quod resistere possitis regno Domini, quod postidet per successbres Petri. Improperandum me ito Hierat Iero boam, qudd praeualere se putaret contra constituturegnum a Deor etiam iam cum iam principia ei prostera sucis cellissent: quia non tan tum humanum regnum, hed Dei ipsius impugnat, a cultu vero avocans suos: qitanto iustitis improperandum est vobis, quod putetis pri ualere vos posse damnatis, o exterminatis communi consensu Ecclesis primis auctoribus