장음표시 사용
281쪽
, autem ipse tota Ecclesia: quod verbad publicum eorum ossi
, cium attinet, ministri stini Ecclesiae , non domini rin seruiunt, Ecclesiae iuxta verum, de certum verbum Domini . dec. Igitur eis piorum praelaiorum meminit, non tamen propterea illis potestatem ullam tribuit circa iudicium de doctrina: de tamen
principibus ,& quos illi in Concilium adhibuerint publicani tribuit potestatem de doctrina fidei iudicandi. Haec est Brentii
sententia multis quidem verbis , ct clamoribus exaggerata ab eo,multisque conuiths in omnes , qui aliter sentiunt, eonfirmata.Caeterum probata non aliter quam diximus,ex gradu scilicet,& loco, quem principes in Ecclesia habent di reuera inde quicquid circa hoc dicitiar quod verum,& solidum esse potest confirmari debet. Iam igitur consideremus attente quantum sibi, sciveritati c sonet.Haecdoctrina Brenth: necentin parui eam fecit ille:nees vera est,parui fieri debet. Quod ergo facit principes membra verae Ecesta &id quia demi nedistinctione,videndum est,quid sibi velit.Primo enim quoniam Brentius duplicem facit Ecclesiam, alteram inexpugnabilem , de veram: alteram vero externam, de manissestam,
cuius Ecclesiae sitos principes membra facit: verae inquit Ecclesiae sunt membra at hanc urenti inuisibilem facis, de ex aeterna Dei praedestinatione,& electione pendere dicis cuius,ut ri loco ostendimus, nullum certo membrum ostendere vales fatere igitur de nullo thorum principum te scire an sit verae Ecclesiae membrum: aut vide quomodo haec consis nent cael ris,in quibus ais non esse certum, qui coetus hominum sit Ee
clesia illa a Christo scindata inuisibilis. quod si membra Eccle sae externae,ct visibilis principes tuos dixeris, quod magis tuis principi)s consonat: Iam ad illud responde: tinc ne membi a Ecclesiae secundum priuatam eorum persinam, an secundum publicum officium, quod habent:& vide quὶm inconsiderata locutus es,hoc distinguens in episcopis,& praelatis,non in principibus. is, quid publicum ossicium principum pertinet in gis ad Ecclesiam quis publicum officium episco 'rum non audebis hoc affirmare,ut magis pertineat ad Ecclesiam officius utaris principis, sine quo ibit longo temporeZcclesia , t
282쪽
probatum est, quam ossicium episcopi, quod est verbum , α
eramenta administrare, & gubernare populos iuxta Christi legem, sine quo non est Ecclesia. Si igitur non minus pertinet hoc ad EcIesiam quam illud imb multo magis, cur principes secundum publicum officium membra sunt nobilissima Ecclesae, de non episcopi. Quod si principes secundum priuatam
tantam personam membra sunt Ecclesiae, certe non sunt nobilissimamamque possunt esse ex priuatis & in fimet plebis homunibus sanctiores, & meliores illis , ita ut si velis nullum membrum Ecclesiae esse nisi secudum priuatam tantaen personam, . . illi nobiliora membra sunt qui sanctitate praecedunt:& hac ratione nullus ordo in Ecclesia, nulla distinctio nisi sorte apud Deum,qui spirituum ponderator est de iuxta hoc non est inter principem & praelatum distinctio.Quodsi fatearis,& dicas secundum publicum officium in Ecclesia esse ordinem certum, quod verissimum est: Nam secundum functiones diuersas est ordo constitutus in ministerijs Christi,aut igitur dicito membra publica esse praelatos, α principes secundum eorum officia ut de utrisque nega,& quidem si lcripturam, de ratio nem consulamus, non est, cur secundum publica ossicia non sint alij in Ecclesia capita dicente Scriptura,Optimates capita populorum, scilicet episcopi ath vel manus , vel pedes secuneum ministeria, quibus sunguntur. cur enim, quae Paulus inquit de diuersitate membrorum Ecclesiae ex similitudine corporis humani, non secundum hanc diuersitatem publicorum ministeriorum sunt intelligenda clim aperte ipse dicat, Qπ0dsumus singuli alter alterius membra habentes donationes, i, Ronti eundum gratiam,quae data est nobi deserentes siue prophe - itiam, siue ministerium in ministrando , qui docet in doctrina
qui praeestin solicitudine, qui tribuit in simplicitate , ct cart ra, quς eo loco refert. Nonne haec sunt diuersia officia Eeele. ὶ Nonne apertius alibi inquit, datos esse a Deo quosdam Apostolos quosdam prophetas,alios pastores ,re doctores in Ephes aedificationem corporis Christi)Haec manifestissima sunt. Se cundum publica ouicia, & ministeria sunt ptaetati, & ministri Christi membra Ecclesiae: quorsum Brenti, illis hoc auferes
283쪽
a uctoritas, o superioritas episco. pom in E clinia os noditur magna,miatis Pauli sentent s.
aut cur hoc das principibus sine ulla distinctione nisi quia omnia confundere vis)distingue apertE , ct principes, ct episcopi
secundum priuatam personam priuata membra sitiat: eum gradum tenoni secundum hunc ordinem , quem sit: erita illis conserunt coram Deo. secundum enim ea alij aths maiores sunt,& gratiores Deo secundum vero publica officia membra sunt publica,& quem tenent gradum,de ordinem ex sua vocatione , non est o oscurum agnoscere: atque ita haec distinctio membrorum manifesta est.Hoc igitur agendum erat Brentio, ut ostederet ad quid vocetur in Ecclesia episcopi E Christo: ad quid principes: quod cum nos ostenderimus ex ipsa scriptura, ex consensu totius Ecclesiae, manifeste secundum illud sequutur,episcopos, caeterosque ministros Ecclesiae, locum capitis, oculorum,& reliquorum Organorum eius tenere docent, si bernant verbo doctrinae, influunt virtutem, de motum fideliabus per sacrameta:respectu igitur Ommum aliorum, qui haec
ab eis suscipiunt capita sunt: quid igitur principes quam alia proximiora membra dixeris: & post haec capita nosiliori Padquos pertinet desendere Ecclesia, & fidem temporali gladio,
A propagandis illis operam dare, quantum vires eorum sussiciunt. Non est erFo,cur nobilissima membra Ecclesiae,&altiora cogitentur,quam sint episcopi, nec ulla ratione, quod in hoc Brentius dixit, probari potest. Nam quod ait, epise pos seruos esse quid pedit hoc nunquid principes non sunt etiam serui nunquid non satis ostendimus ad eos etiam pertunere dilud verbum:qui voluerit inter vos maior esse, erit omnium seruus. Haec seruitus nullam habet deiectionem, nullam insemiam non est haec mancipiorum seruitus, quod contume hole,& falsissime dixit Brentius,neque cogitans ea, de quibus loquebatur,nec quae affirmabat:& quod necesse est, multo minus intelligens, inquit enim Brentius, Paulus dicit, cam liberessem ex omnibus, omnium me seruum seci. quomodo non cogitauit,quod Paulus ipso contextu liberum te esse dicit Nosum liber non sum Apoitolus t sic enim aggressus est de hac re loqui eo loco,quem Brentius citat. Primo omnium statuit se
liberum esse,quippe qui ministerium suum honorificat,&. qui
284쪽
ait Malo mori, qu m vi gloriam mea quis evacuet. Iiberum igitur,& superiorem se agnoscit omnibus his. quos docebat, α gubernabat. Et stati post hanc tam manifeste assertam sua libertatem, clim liber inquit, essem ex omnibus omnium mesertium seci ut plii res lucrifacerem. Nim uid amissa libertate absit.Sed vide quomodo, sicut se fecit Iudaeis tanquam Iudaeii, ut Iudaeos inquit lucrarer:& his,qui sub lege erant, quas ubie .ge essem,ut eos lucrifacerem: his qui sine lege anquam sine te se,ctim tamen,inquit,non essem sub lege; nec sine lege. Ecce
ni omnibus omnia, non amittens quod erat: sed coaptans se omnium usibus: pari igitur ratione ex eodem contextu omnium se scruum fecit: clim tamen liber permanserit. Liber cera
rὸ Apostolus a necessitate alteri se quam Deo subi ciendi: liaber a cura placendi alter quam Deo,an quaero,inquit, homi- nibus placere)Si hominibui placerem, Christi seruus non es- Ad Gal. r. sem: liber ab omni subiectione legis,dc caeremoniarum eius,ab omni denique humano respectu,nc enim loquitur de subintro iductis falsis fiatribus , qui venerant exploraredibertatem nostram quam habemus in Iesu Christo, ut nos in seruitutem rea As, GH digerent. quibus nec ad horam cessimus. Haec est vera libertas,
vera celsitudo animi illius,& pectoris Apostolici,de qua merito gloriatur : Non sum liber &c. Ad tantae libertati animi libertatem etiam,& superioritatem offici, publici sui coniungit cum inquit,non sum Apostolus & alibi Apostolus, inquit de se non ab hominibus, nec per hominem , sed per Iesum Chri- Ad Gul. i.
sum & Deum patrem, in qua auctor state superio litatis nec alijs coapostolis,qui etiam eum tempore praecesserant apostolatu se subhcit, mihi,inquiens qui videbantur aliquid esse, Ad GaI2. nihiI contulerunt: α iterum nihil existimat se detraxisse a magnis Apostolis , de reliquis omnibus , cum summa auctorita 2. cor. II. te se praefert,an experimentum,inquiens, uaritis eius, iurare a cor i3. me loquitur Christus, unde& ait praedixi enim, d. praedico, vepraesens, vobis,& nunc abiens his,qui ante peccauerunt,& c teris omnibus,quoniam si venero iterum non parcam: & tan dem eisdem,arbitrantur nos ait eum quadam pia indignatio- , ,2 grauitate tanquam sectindu carnem ambulemus, tu car '
285쪽
ne enim ambulantes non secundum carnem militamus: nam arma militiae nostrae,no carnalia sunt sed potentia Dei. Et post multa eodem loco de hac sua auctoritate,qua omnes sibi su hcit,addit tandem. Nam etsi amplius gloriatus fuero aliquid, de potestate nostra quam dedit nobis Dominus in aedificationem,& non destructionem vestram non erubescam. Ecce vearam libertatem Apostolorum: ecce superioritatem potestatis,& ainstoritatis,quam Paulus in se ob exemplum certὸ aliorum ostendit.Hi enim suat, de quibus Christus inquit, sicut misit . me Pater,& ego mitto vos egati eius repraesentantes, & e ubentes ipsum,propter quod,inquit qui vos audit,me audita &qui vos recipit,recipit me, & qui me recipit, recipit eum, qui me misit. Hanc auctoritatis libertatem episcopis omnibus t a. cap. nendam commendat Paulus ipse, clim alibi Tito scribit: haeei cap. loquere, & exhortare, & argue cum omni imperio: nemo ter ad Tiri. . contemnat.Et alibi,Increpa illos Lia. Et Timotheo : Praecia. pe,inquit,haec,& docememo adolescentiam tuam contemnarict statim, indicans qua ratione hanc auctoritatem tenere d a beant Christi ministri,inquit Exemplum esto fidelium in verbo,in conuersatione n cliaritate,sn fide, in castitate dum v nio attende lectioni,exhortationi, doctrinae: haec meditare, in his esto ut praesectus tuus manifestus sit omnibus. Vides nunc non pompa, non multitudine famulantium, non splendorum vestium,non dedignatione aliorum denique non specie aliqua superbiae,& fastus secularis Apostolum docere seruandam esse 2.cap. auctoritatem sacerdotalis ordinis. Et Tito etia hoc aperia dicit in omnlaus praebe teipsum exemplum bonorum operum, indoctrina,in integritate in grauitate verbum sanum, & irre
Irehensibile viis qui exaduerso est vereatur, nihil habens nisum dicere de nobis. Vides etiam quod seipsum adiungit Paulus vi scilicet ostendat,quibus ille rationibus suam tantam au cap. zo. ctoritatem tuebatur. Vnde etiam manifestum sit,quod
Qualiter epi huic tam ingenuae libertati, de potestati Apostolicae nullo in sopi serui do aduersatur,neque contraria est scruitus illa Euangelica, de satEcclesiae: qua Christus Qui voluerit maior esse inter vos,sit omnia se ei quod haec uris .ic qua etiam gloriatur Paulus, Nos inquit,seruos vestros
286쪽
per Iesum noti enim amissione potestatis ac bri datae fit seruitis hieli e seruitus,non animi deiecitione: sed vera charitate,& hinni- .uctoritatilitate propter quam admonet Paulus Christianos omnes Fos repugnet, inquiens,in libcrtatem vocati estis fratres,tant dira ne libertate ii e bitum in occasionem carnis detis: scd per charitatem spiritus seruire cul.s. inuicem .Haec est seruitus, qua Christus ipse dignatus est nobis
seruire : in qua quo quis dignitate, & gradu propinquior est christo, magis seruit alijs: ct quo magis seruit,alcior est, propter hanc admonet seniores, consenior ipse, &testis Christi a. Petis pastionum Petrus pascite qui in vobis est gregem Dei, prouudentes non coaete,sed spontanee secundum Deum, nee turpis lucri gratia,sed voluntariὸ: nec ut dominantes in cleris, sed forma laeti gregis ex animo,Et Paulus ipse, quem liactenus audiauimus tantae auctoritatis stloriari,& quodammodo se extollere,quoties videbis quasi illorum omnium oblitum, non scrinii, o se exhibere, ted omnium seruorum humilimum: & de hoc cum seruis omnibus certare, clim ob infirmorum salutem
id opus essetThessalonicensibus kribit: ipsi scitis , fratres, in- i. The a. troitu nostru ad vos, quia non inanis sulti sedania pasti multa, ct contumelias affecti sicut scitis Philippis, fiduciam habuimus in Deo nostro, loqui ad vos Euangelium Dei in multa solicitudine:& multa ibi loquitur de sua hac charitatis seruitute, ex quibus pauca audiamus mora quaerentes inquit,neque a vobi neque ab alias gloriam,com possemus vobis oneri esse ut Christi Apostoli ficti sumus paruuli in medio vestrum , tanquam si nutrix soueat filios tuos, ita desiderantes vos cupidE. Memores enim facti estis fratres,laboris nostri, Se fatigationis , vel, ut ath dicunt,sudoris,nocte, & die operantes. ne quem vestrum grauaremus praedicauimus in vobis Euangelium Dei. Vos α.ties estis,& Deus quam sanistἡ,is: iuste, sine querela vobis , qui eredidistis,siimus. Et iterum inquit eisderm rion inquieti rui- cap. r. mus inter vos, neque gratis panem manducauimus ab aliquo: γsed in labore,& fatigatione, nocte,& die operantes Et alibi sic Act.ro. loquitur,ouς mihi opus erant,& his,qui mecu sunt,ministrauerunt manus istae. Hic illa seruitus cst, de qua ct alibi dicit, ego per omniatomnibus placeo, non quaerens,quod mihi utile est:
287쪽
s.cor.io. est: sed quod multis,ut saluisant, hoe Apostolos Christi set,
uos facit, non auctoritatis descimas, sed voluntas salutis omnium, propterquam vide quid de se, de ali)s Apostolis Paulus cor ψ. dicat,puto enim quod Deus nos Apostolos nouissimos osten-dri, tanquam morti destinatos, quia spectaculum facti sumus mundo,& Angelis, de hominibus: nos stulti propter Christu, vos prudentes in Christo nos infirmi, vos fortes: vos nobiles, nos autem ignobiles: usque in hanc horam esurimus, de sitimus, ct nudi sumus, de colaphis caedimur,& instabiles sumus, Ad laboramus operantes manibus nostris, maledicimur, Ac b nedicimus, persccutionem patimur,& sustinemus:blasphem mur,& Obsecramus: tanquam purgamenta huius mundi sacri, stamus,Omnium peripsema usque adhuc. Vide si potes esse humilior, de magis officiosus seruus:& vide quam non hςc pri ribus illis contradicunt,in quibus de tanti potestate, ae libe . rate gloriabatur, atque ita intςlliges, quod seruitus illa e . scoportim, quam Brentius tantopere urget,nihil detrahit auctoritati, quin potius, quam plurimum. auctoritati suorum principum detraheret,& veritati Christianae,si eos ab hac se uitute eximeret, quam Paulus illis non in opprobrium cert
sed in gloriam tribuit. Ministri enim Dei sunt, inquit,in hoc ipstim seruientes & cui rogo seruiunt principes , cum poenas si Rom i, mut de malis: de quo P ulus loquitur ibi, niti M ipulaticae. hoc est sius ipsis subditis Z Colligamus igitur haec omnia, quibus probatu est, neque quod tribuit Brentius principibus suis eis vel ἡ conuenire: neque quod aufert ab episcopis vere negari, utrique sunt membra Ecclesi sut secunaum priuatam personam,sive secundum publicum officium, sed in Ecclesia altiora mem bra episcopi,ae magis ne euar sunt quam principes: αillud etiam constat laruitutem, Asiam episcopis conuenire diu est, principum esse nec quicquam derog re auistoritati, pergat Titur Brentius sua illa ratiocinatione , principes sunt ii nilissima membra Ecclesiae, praelati serui ergo imperent illis, de iudicent de eis in his, quae ad doctrinam fidei pertinent: ac ex duabus illis praemissis in contrarium totius veritatis sensum detortis anserat tam maniscuum comm ntum quo. tota eccle. i si mei
288쪽
siastici ordinis ratio auferatur, do latinisteriorum Ecclesae, at- que ministrorum,origo Christi scilicet, institutio,& finis abo
leatur . & denique ipsorum secularium princinum ignoretur functio propria,' vocatio. Haec omnia inaniscite ostenta sunt . ex eius clicitis,& interim vocet me insani capitis,d: qui vertigi- . ' .nem patior,& dicat se nescire an unquam aliquid cogitauerim 'de diuersitate vocationum in EccleDa . Haec inquam ibi diu cat cum his viti s ille maxime laboret. Nam quae maior incos tantia diuersitatis vocationum, quam quae tribuit principius id id quod vocati,dc missi sunt Apouoli 3 Hoc est ad do
istrinam conseruandam in Ecclesia quae maior sensus vertigo, quam secularia ecclesiastis miscere, imb auferre a Christi munistris praecipua ministeria, o principibus tradere & quae s nitas doctrinae est,reiectis primis Christi ministris ad pr cipua
ministeria eius,ex in a plebe,imo dic infima, vocare quos libuerit principibus nico verbo perpetuam, de manifestam, ct ab omnibus agnitam totius Eceselix consuetudinem in finiendis dubiis c. doctrinam religionis ab episcopis, & munistris Ecclesiae, α nona principibus conuellere Sed cap. itin hic quiescit verum omnium hic tantus innovator maiora Quid circa
audet,quς post parum videbis : verum prius obiter, ne quic- sidenher e quam quod aequum est,trincipibus dari, abstulisse videamur, clesiallica ne non est omittendum,quod ea , quae primo principibus tribuit potia princia
Brentius,nec negamus, nec unquan negauimis,pertinere sei pibus delata licet ad diis confiteri fidem,S: dese re: atque ideo persequi si in antiqua impietatem, at impios in religione: cdm haec omnia illis adeo Ecclesia. catholici non denegarint,vt potius sustinuerint Donatistarum calumnias de hac re:iniquum enim, illi dicebant ut ad princia pes fidei negotia referrentur, nec tamen proptere illi id omi- ierunt, calumnijs illorum responditAugust. multa multis locis,ex quibus superius nonnulla diximus. Quamplurimum si ρὶ contulerunt catholici principes illis temporibus Ecclesi sadiuersus haereticos,& multis in rebus usi sunt catholici episcopi eorum opera:vel chira esset conserendum cum haereticis:ves clim Concilia congregari oporteret: vel certE cum temeritas
eorum foret comprimenda, ostendunt hoc collationes illae
289쪽
Augiistini cum Donatistis in quibus iudices ex principum o
dinatione dat: erant, J: suscepti a catholicis omnibus episcopis, quorum auctoritate, A. interlocutionibus tergiversatio nes haereticora comprimerentur, &. statueretur cuilibet, quid probare deberet,&an hoc ut oporteret fecisset definiretur: in Ul cprte collatione. in Donatistis cognitor sentenuaria scri .psit,co Uutatos D dititias a catbolicas omnium document Tilm ninnitestatione pronuncians. Ilandum idem α Nicaenuipsum, de reliqua prima illa Concilia principiun opera congrς gazae. Ostendunt etiam S leges imperatorum, α episcoporum pud eos instantiae pro Eces iis aut defendendis ne usurparentur ab haereticis diui recuperandis illis, quae vi ablatae tuerant ut eccletiasticae iustoriae ostendua, sed inlus omnibus iatis ia
Quod cotruauetoritatem episcoporum ex hi tortii Socratis, σ
opeare Brentius adducit, ostendimus principes non dubaa definisse , ea ut xl, cpis copis definirentur, ut nulli starii, , aut calumniae locu&esset: ut rata
uummae haberentur,quae do ita erant, potesta la temporali egiise. Haec cum ratione certa ostensa sint, α histori)s etiam ii sis, de operibus manifestantur, certe Bren libenter se in uenit olsent antiquitatis testimonia,pro se adduxisset. Cluri vcro tam aperta sint Concilia ipsaoninuab iscopis celeba ara,& definitiones fidei impiis ab episeopis prolatae, quid potuit contra tam apertam veritatem adferri quia vide bat; quantum haec perpetua eosuetudo Ecc esiae habeat ponderis; vaesiuit etiam, de vidcretur alimaud probasse. Socrates ait rei vilis in histo ecciniasticalib. cap. iae :inquit δε Thec dosio imperatore: quod chm ap eum diuersa agercnt drae sarum sententiarum,an quas tum scindebatur religio, episcopi cum alit Arriani alii Macedoniam,ali 3 Elmon alia,quae tres s erant contra substantialitatem Trinitatis, tande ita inquit
Socrates, leterminata die, cinia seunque religionis ebdicopi ad
aulam. vocati conveniunt, ubi cana conuelament, cepit eos
a perator, α accepto caluique dogmatis ocripto , seorsum Deum orat deinde, im his omnibus, reliqua omnia tanquam ei anationem sanctae Trinitatis inducentia reprehendit, α r Patmolum vero quod homousianam fidem continebat, laudat
A complectitur. Haec ea Socrate ille citans. quid hic inqua mihi
290쪽
m hia res 'tiis est in controuerita ecclesiastici doctrine tu
dex Primo imperator non accedit ad episcopos, tanquam ad os dominos: sed vocat eoi tanquam feruos, ad stram aulam: Hoc de tuo astumis Bremi , quali necessὰ foret aut eos seruos Imperatoris esse,aut e contrario imperatorem eorui certε Socrates non dici tanquam seruos fuisse voeates unde ergo eodligis quaa vocati sunt ad antam' nunquid propteri a s cietis, alit propterea inuiti tracti orati sint ipsis deiiderantibus , & p tentibias quomodo enim catholici episcopi, qili nec priuat 'rum do os dedignari debent, cum ad ad salutem animatum expedit, exemplo Pauli, vidici quod publice, & per domos docuerit: ct testificatus hierit Iudaeis , &Gentibus veritatem Euangelii: quomodo inquam dedignarentur aulam imperata toris adire' & non magis hoc ambirent sancta certe ambiti ne uo possent vera fidei rationem Catholico, ' aequissimis principi ostendere laoc agebant utrique ' catholici Edhaerotici ut Socrates ibi dicit. Quod igitur vocat eos imperator, o est stiperbiae,nil eontemptus eorum: sed humanitatis ,&mo destiae quod illi veniunt non seruitutis, &subiectionis , quam erga illum circa spiritualia agnoscebant, scd necessotis et wia nouerant potestati temporali,& gladio deserendum esse huna honorem, a quo tranquillitas, & pax Ecclesiarum sanetarum contineri,& seruari poterat .Hoc reuerebantur pii omnes epi scopiis. imperatoribus: hoc nomine illis se submittbbant, a uorum ministris Christus, & Apostoli noti dedignati simi hi GicarCinique quidem secundum causam quoniam impii erant: cum vero iam ph crant, iuste eis se submittebant episcopi ad temporalem lianc tranquillitatem Ecclaitarum quaerendam: quod tunc maximε agebatur 1 cat olicis. Sequitur Brentius, accepto cuiusque scripto, imperat . non est contentus istius, aut illius iudicio: sed prosternit se precibus orans mente lita gubernari a Spiritu sancto:ut inter sententias diuersas illam eligat,quae conuenit veritati. Haec libenter recipimus, consonanthiltoriae,& pietati Theodot .cur non oraret Deum , & agno se et suo spiritu opus esse, ut rectam sequeretur iidem, Aut emath sequerentur 'geret sed addit Brentius, legit ipse scris, pra,