장음표시 사용
331쪽
quit, ego neglexi eos. Haec est igitur lex, de qua merit5 IGquit ille,si culpa vacasset,hoc est integra,& perfecta esset, non utique secundi, hoc est noui Testamenti locus inquireretur: unde sequitur in Propheta, Hoc erit pacto,quod feriam eum
domo Israel. dabo legem meam in visceribus eorti,de in corde eorum scribam eam & ero eis in Deum, de ipsi erunt mihi in populum.Vides legem nouam cordibus inscribi,cordibus,tn-ret si quam,quae Deus promittit per alterum prophetam:Dabo v bis, inquies, cor nouum,& spiritum nouum ponam in medio vestri & auferam cor lapideum de carne vestra, de dabo vobis cor carneum, de spiritum meum ponam in medio vestri. Hoc
enim post prominionem baptismi ibi positum, postquam dixerat: Effundam super vos aquam mundam, de mundabimini
ab omnibus inquinamentis vestris,manifesse ostenditur,ad noa.corintd. uum Testamentum pertinere quod,ut Paulus inquit, constat non litera, sed spiritu litera enim occidit, spiritus autem vivia ficat.vnde sicut, ibidem Paulus ait, quod non eget epistolis commendatiiijs ad eos, quos docet,aut ab eis: quia, inquit, epistola nostra estis vos manifestati, quod epistola estis Christi ministrata a nobis, de scripta non atramento, sed spiritu Dei viui: non in tabulis lapideis, sed in tabulis cordis carnaliabus.. Nos merito dicere possumus legem gratiae , Testame
tumque nouum non necessario egere vllis literis: sed natura sua else insussim cordibus Spiritum sanctum: cuius tanta est efficacia, ut non putauerit Paulus eam aliter posse explicari,nisi diceret,Christianos epistolam esse Christi, hoc est in eis Christum descriptum esse in eordibus scilicet moribus fidelium , multo tirmilis, quam vel literis, vel penicillo, in ta bulis,quia,inquit,spiritu Dei vivi. Multo igitur minus in noua lege scriptura necessaria est,& post Christum,quam ante: cum
tamen de antea sine scriptura constiterint apud homines diuianae reuelationes non pauco tempore. At vero Christum nihil scripsisse,nec mandasse quidem Apostolis, ut scriberent, ce to credimus: non eis tabulas,sed Spiritum sanctum dedit: non scriptum aliquod eis praecepit tradere custodiendum, &l
sendum: sed praedicate,inquit, Euangelium, de docete omnes
332쪽
gentes . quod & ipsos diligenter obseruantes ipraedicasse quidem,superius ostendimus, post aduentum Seiritus sancti plenissimE ,& quidem omnes: lono vero scripsisse pauciores ex
eis: & comparatione eorum, quae praedicauerant pauca. vnde& Paulus, qui in scribendo caeteros excessit, in scriptura praedicationem citat, & ad eam quodammodo mittit legentes. Notum,inquit,vobis facio, ratres,Euangelium,quod prς- i. coriis. dicam vobis, quod & accepistis, &c. de statim,Tradidi enim Vobis, quod de accepi: de alibi etiam, Ego accepi a Domino, ii uod de tradidi vobis: in quibus illarum rerum breuem quanam recapitulationem facit, significans certe latius se illa tradidisse verbo: de qua re superius multa diximus. praesenti igitur loco id duntaxat sussiciat: ut ex diuersitate hac temporum , dc legum atque statuum populi Dei aperte agnoscamus verbum Dei, hoe est manifestationem eius, de cognitionem rerum omnium, quas ipse nobis reuelare dignatus est ad salutem, non idem esse, quod scriptura: quandoquidem re sine illa suit Min noua maxime lege non omnino necessarib eam exigit: imo vero illud etiam constitit, tanto Verbum Dei dignius a Deo tradi, quantb remotius ab omni scruptura , imo etiam ab omni vocali verbo: quando scilicet solacii uina reuelatione sine ulla imagine,& phantasmate,ab eo inafunditur cordibus. Igitur ab illo aeterno verbo, quod Ioannes contemplatus tanquam pernicistima aquila attigit dia verboraticens. In principio erat verbum: de quo & alibi loquitur,quod Deiquatuor fuit ab initio,quod audiuimus, quod vidimus oculis nostri quidi grais quod perspeximus: & manus nostrae contractauerunt de ver- dus , veIuti bovitae ab hoc inquam immenso ,& incomprehensibili,&genera eius. unico verbo derivantur plura quide,& captui nostro propor- i.lOOM.cio nata diuina verba: quibus scilicet seipsum,& reliqua omnia nobis reuelat: quae merito dicere possumus illius verbi quasi participationes quasda,& veluti semina: quae clim metes nostrς suscipitit,atq; cogitationes suas, de affectus illis subhciu no aliter se habet ad Deli, i discipuli ad magistru . Mane,inquit, E las,erigit mihi aure ut audia eu,quasi magistrii, et quodam odo deificatur, & hoc quide pro gradu,& puritate cuiusquita ut
333쪽
ab illo summo verbo descendetibus, quasi quibusdam graduhus occurrat nobis primo verbu Dei in eordibus illorii, quos ad hoc elegit scriptum reuelationes scilicet prophetarit,in suis ipsoru cordibus a Deo infusae: secundo loco verba prolata,de hs qui corde tenebant, ct ministerio vocis ad aliorum corda tralmissa. haec sunt doctrinae Sc praedictiones propheticae, quibus non dubitamus Abraham suos docuisse : scut ante illum Seth Adae filias, ct Noe, atque adeo ipse Adam: quibus similes in nouo Testamento Apostoli sunt:& verbo primo ad fidem coeperui trahere, & quos traxissent instruere. Quartum vero, & vltimum gradum Verborum Dei scripta tenent, qine cum voces ipsas significent,& quasi absentibus edant, merito post illas ultimum locum tenent a quibus ascendentes inueniemus quattior quosdam verborum Dei gradus, scilicet scriptura diuina, praedacatio prophetica & apostolica, reuelatio ipsa prius in eorum cordibus permanens ,& super hanc verbum ipsum aeterni Patris, his omnibus verbis nulla humana ratio, aut auctoritas aequari potest: sumus igitur his omnibus subditi, quare etsi Christus euangelium scribi non iussit, ut dixiamus. sed quia postea ipso inspirante scriptum est ab his, qui in ecclesia allistoritatem obtinuerunt, certistimam habet auctoritatem verborum Dei, sicut reliquae scripturae Apostolicae- cadi. s. Dei Q R in ro etiam α insi 'itati nostrae subuenit Deus,& graorouidentia xiam nouae legis humana consuetudine attemperauit: ut scilian ista etia ςςx borentur quaedam, & transmitterentur ad posteros. .sse Euolue si enim Omnia sola interiori gratia ageret, quae secretior est,i: ex heu e cognita minus condescendisset Deus consuetudia Doliau.eda. ni human*,ut igitur humano more constaret euangelica praesidalia solo dic GO , addita sunt scripta humanis verbis, & phrasibus,qui- rebo ita bu alia humana stribi solent . id suidem in ipsa originali, deprima lingua, qua ab auctoribus scripta sunt: α multo magis
postea cum in diuersas gentium linguas transterrentur : non iam diuino spiritu sed humana diligentia interpretantium: quamuis.7 o. etiam spiritu Dei transtulisse Aug.non improbabiliter opinetur . de quo non est nunc agendum .Habemus it quc noui,& veteris Testamenti libros, diuertos quidem,licuelexa
334쪽
rex, de euangelium distinguituran illis veteris Testamenti lex scribitur,quae quasi pςdagogus illius aetatis puerilis eratot Paulus inquit: in istis vero noui Testamenti scriptum est euangelium & quonia lex in origine sua,& ortu scripta est,fatis probabile esse credimus, nullam aliam traditionem diuinam ne cessariam fuisse instituendo illi populo post legem: cui cum
umbrae tantum,& figurae commissae essent, non erat, cur non
omnia scriberentur. Dubia quidem, & ambigua habuit soluenda a maioribus: caeterum ita fuerant omnia praescrinia tanquam seruis, tanquam paruulis: ut merito extra illa nihil via Deo reuelatum sit habendum.& quamuis non desint, quibus videatur habuisse etiam illos traditiones, sine scripto de necessariis ad salutem,&cultum: id nunc inquirere sit persuum credimus. etiam si nullas habuerit lex illa,non inde sequitur, eas non esse,vel non conuenire in lege novarilla enim ex sua natu Ta,& in primo suo ortu scripta non fuerit: sed partim verbo ab'ipso filio Dei: partim interna reuelatione tradita. propter quod dicit Christus, Multa habeo vobis dicere: sed non poteius portare modo, cum autem venerit spiritus vcritatis,doc hit vos omnem veritatem. Non est ab Apostolica praedicatio ne separanda scriptura nostra: nec ita restringenda nostra fides ad eam, ut nihil nisi scriptum recipiamus. & haec est traditionum Apostolicarum origo , & auctoritas, nascuntur ex Apostolica praedicatione,& sunt dogmata fidei,' Dei cultus,praeis dicata ab Apostolis:de quibus Paulus verissimὸ dicebat, sed 'Adadesi vobis aut Angelus de caelo euangelizet, praeter quod euangelizavimus anathema sit, non dicit praeter quod scripsimus. nihil aperti iis dici potest. Nam praedicationem ostendimus superius fuisse pleniorem,& mami estiorem,sicut priorem scriptis hac tradi inesse alia, quam quae scri eta sunt.deinde grauis . timorum patrum auctoritate, Uionysij scilicet Areopagitae, Irenaei, Cypriani Basilij,Eusebb Caesariensis Jertulliani,O mgenis,Augu. probauimus. Verbum Dei, siue sermo utrunc uecomplectitur,scilicet scripturam & traditionem: unde frustra etiam Brentius calumniatur me,queid verbum illud Petri, habemus firmiorem propheticum sermonem, dixi, non de sola
335쪽
se Aptura intelligendum quia sermonem dixit, miod eo nimii , , ne est scriptis,& non scriptis sermonibus: & ait Brentius, hodie
, , est clara, de manifesta verborum Petri deprauatio. sed audia., i mus quare. quia, inquit, haec non possunt nisi de scriptura in ,, telligi. Petrus enim coetaneis,his scilicet,quibus scribebat lo- , , qui tur: hi vero non audierunt prophetas loquentes : solum corum scripta habebant, sicut de ipse Petrus illa citat: habe mus,inquit, propheticum sermonem, false igitur, inquit, me hoc referre ad non scripta. at ego ingenue dico verbum illud uniueri alius capi, quam Brentias dicat: non damnamus sensum quem ille affert, ut Petrus ad scripturam prophetica mi tat audientes: scd hoc solum significari, nec ex contextu, necvlla certa ratione fidei Brentius potest probare. nos igitur inscriptura sacra illum sensum magis amplectimur, qui capacior est,atque amplior, qui plura complectitur modo veritati, de contextui conueniat: hoc enim dignius est Deo,immensaeque eius sapientiae,a qua est scriptura. Intelligo ergo,& fateor, me ita intellexisse,quum hoc scripsi, Petrum loqui de sermonibus omnibus, quos concionabatur, dc de quibus ibi mentionem fecerat, de transsiguratione scilicet Christi in monte, de voce Patris audita: propterea dixerat non indoctas fabulas secuti notam secimus vobis Christi virtutem,&c. de his igitur,& omnibus quae docebat,inquit, habemus firmiorem propheticum sermonem ,hoc est, quae vobis loquimur, prophetica quaedam sunt: vox illa Patris, claritas Christi: denique quicquid aliua concionatus sum ad vos, habeo ex diuina reuelatione: quare prophetica sunt, de no humana:& huic consonat quod sequitur, cui benefacitis attendentes, quasi lucernae lucenti in calia ginoso loco, donec dies illucescat: quod etiam magis consonat contextui, quia comparativum illud firmiorem, pro p stitio accipi intelligunt, qui phrasim Graecam considerant: de Augustinus ipse. Non ergo dicit, firmiora esse prophetarum scripta tantuni sed omnia,quae docuit,firmam esse prophetia.
inter illa non dubitamus prophetias citasse, &de illis postea inquit, quod omnis prophetia scripturae protria interpretatione non fit,quanquam nonnulli libri,& certe plures eorum.' quos
336쪽
quos habemus tantum habent omnis prophetia , itaqubdin toto illo contextu nulla sit mentio scripturae. Est etiam phr sis scripturae habere sermonem Dei, habere prophetiam ad si-
doctrinam habet,&c. Ita igitur Petrus: habemus propheticum sermonem de se suisque consortibus dicit. non igitur habet Brentius, quod falsitatis me arguat: aut quare prouerbio illo utatur contra me,semel malus,&c .Ego intelligo locum Petri, vi a viris doctis intelligitur : & nullum alium sensum excludo. Satius fuerat Brentio sita attente cosiderare,& non adeo pra cipitem serri in Scriptura sacra commendanda, ut excesserit limites omnes. Moyses,inquit,acceperatilegem, & euangelium,
re virum oue scripsit: quod certe &. falsum,& alienu est ab omnium patrum ,& Ecclesiae, atque scripturae sensu. A Moyse lex scripta est, de qua Paulus apertὸ dicit, lex autem subintrauit, ut abundaret delictum .non est dubium in lege promitti eua selium,& quidem sub obscuris verbis, &. factis prophetarum: sed euangelium pertinet ad lucidam illa praedicationem praesentis iam Christi,atque gratiae eius.Nunc autem,inquit Pau-uus, sine lege iustitia Dei manifestata est, testificata a lege,d: prophetis. Haec manifestatio est euangelium, de quo Paulus ait, quod virtus Dei est in falutem omni credenti: quod semper a lege distinguit . alienum itaque est ab omni doctrina, de inconsiderate ditium,euangelium scriptu esse a Moyse, quod
etsi non magnopere curandum putem, & verum sensum habere possit,scriptit euangelium hoc est, promistione de Chri sti adventu: sed in hoc loco ubi de scriptura veteris, ct noui cap. o. Testamenti agitur, proprie loquendum est,&distinguendum Traditiones euangelium,a lege, ut ostendimus Paulum distinguere: ikle- distinguere
fissatorem ab euangelista. sed iam audiendum, quam scriptura ea false,& inique mihi imponat Brentiu ,quod sopbismatis pue- stolita esses: rilibus in re tam seria ludam: ubi ipse no sophismatis, sed prae- nee quidquamghs magis egit.Guia enim ego dico dogmata fidei non mi- inde detrahinus seruari posse in cordibus hominum, cum ita Deus serua- scripturae.
337쪽
ri voluerit, quὶm seruentur in tabulis, & papyro eonscrἰptarquod aperte dico,& manifeste,cam contra eos assero credenda esse certo dogmata quaedam,quae non sunt scripta, sed tr dita qualia sunt quae ad Sacramentum ordinis, & reliqua Sa eramenta,& substantiam eorum pertinent,& plurima alia, de quibus postea. Cum itaque dixerim esse dogmata fidei extradripturam scripta in cordibus non minus fideliter,non minus tenaciter,quam tabulis,ille fabellam narrans plusquam puerilem cuiusdam dicentis,Christianam religionem fiundatam esse in panniculis laceris,quia descripta est in papyro: ait me Schmpturam sacram putare esse papVrum corruptibilem. quid igῖ- tur dicemus huic homini, certe hoc agunt in patria mea praestigiatores,& impostores: cum populis imponere cupiunt, α ad sua commoda trahere: ludunt ineptis fabellis,ut inter risus, ct iocos non attendant simplices quo trahunturi sic agit nune Brentius cum manifeste falsa mihi impingat, quae nec dixi, neque quidem aliquid , unde eorum vel leuis unia suspicio oriri possit,inter fabulas iocosas inquit quasi ex meo nomine Sertia plura sacra continetur membranis, & veteribus panniculis. Haec putrescunt, ergo Scriptura sacra, & addit de me quanta est huius hominis impudentia Imb vero Brenti, non te pude tam apertae falsitatis ego Scripturam saeram verissimἡ,α ce tissime sententias ipsas a Deo in ea reuelatas intelligo: sed scriptas lingua,& stilo humano, sententias has certissime veneror ut diuinas: sed ultra has dico esse alias sententias non scriptas nisi in cordibus, non minus certae fidei, non minus diuinas, quam sint aliae, liae scriptae sunt in tabulis .Est hoc dicere Scrspturam sacram esse membranas, & veteres panniculos non certe, nisi ei qui nihil videre vult nisi quod reprehendat. Scria litura cacra,velis,nolis,sententiae sunt, & reuelationes diuinae, criptae sermone,& stylo humano in tabulis,ultra hic sunt dogmata inscripta cordibus , sine ullis literis, line ullis humanis cap. 7.lib. vocibus:&,ut inquit Dionysius Areopagita, ea sunt, quae san- de Eccl4. Ehi duces, ac praeceptores nostri tradiderunt, & ex animo in animum medio interueniente verbo corporali quidem, sed quod carnis penitus cxcedat tensus sine literis transfusa sunt.
338쪽
Audis sine literis & sine tabulis ex animo in animis. Hoc no est ridiculii:hoe no est puerile sophisma distinguere verbu Dei,et aliud asserere inscriptu tabulis A atramento: & aliud inii iunicordibus. Hoc Dionysius agit illo loco: hoc Chrysostomus ubi citauimus hoc Aug.hoc res ipsa clamat. Est puerile dicere .Abraha,& sanctos illos,cu quibus Deus locutus est,felicius de purius sine scripturis diuinas reuelationes habuisse, quam qui ex scripturis habent quod dixit Chrysostomus Est puerile cuAugimino dicere, literas sacras ta scriptas machinas esse, quibus charitatis aedificium perficiatur in cordibus nostris, quae cum plena suerit,iam literae n ecessariae non erunt, atquesne illis perfectius Antonium, & Paulum in desertis, seliciusque
vixisse,quam ath cum libris Hi patres omnes distinguunt vera bum scriptum literis,a verbo infuso cordibus,hoc non est puerile, hoc non est Scripturam sacram esse membranam, scd est credenda esse,& diuina habenda dogmata quςdam ,quq in Scripturas acra scripta non sunt, eordibus fidelium coivinassa. De quibus Paulus illud dixit De quo in catholica nostra assertione satis sumus locuti,Quae audisti a me per multos testes, ccommenda fidelibus hominibus,qui idonei erunt alios docerire,non est,quae scripsi, tu transscri e la trade, sed quae audisti commenda . Asserimus igitur falsissimὸ vos dicere, Apostolos scripsisse omnia,quae docuerunt,hoc inquamsicimus esse contra ipsam scripturam,contra patrum omnium sententiam a vobis dictum, sine ulla ratione, sine ulla auctoritate,diuinatione
quadam. Quando itaque de hoc agimus, ct distinguimus d gmata scripta a non scriptis,non ludimus sophis natis, sed se-rid agimus,do serio vos ruisum dicere allistoritate patrum com firmamus,tam omnia crededa scripta asseritis. Hoc,si verum putas, erat tibi Brenti confirmandum, & non confugiendum ad aniles fabulas,& praesumpta atque conficta conuitia: reuersus,de me inquis, fuerat fortassis paulo ante a sy nodo puellarum onacharta &inter haec non pudet etiam te dicere tradici narios,aut liciat iniquis, si breuiori vocabulo delectaris traditores : atque alibi Tali nudic esse eos, qui citra scripturam
dogma aliqhiod suscipiunt: & deinde audes perfricata frontea dic
339쪽
se solenne cuin vigerentur scripturis, ad traditiones confugere. as locum ex tertio libro . quem agnosco, sed a te apertE . detortu nam in his, quae citasti, verbis,refert illos ad traditiones constigere,cum reprehensione scripturς: Quasi,inquit ille, Eon rectξ habeant scripturae, nec sint exauctoritate eas acci sant. Hoc nos non agimus,sed scripturae omnem auctoritateni disertis alme semper tribuimus. Nam eodem loco eos arguens ostendit,ad quam tradationem confugςrent: Hanc,inquit, s pientiam non per literas, sed per vitiam vocem traditam unus quisque eorum esse dicit, quam semetipso adinvenit fictionem. Hanc traditionem asserere haereticorum esse dicit Iren iis nam post quaedam etiam verba eodem capite eos lem reprehendit quod Apostolicam,& certam traditionem,non qno cunt.Inquit enim eodem capite, ex quo alia citasti, & parum
post ea quae dixist Ad eam itera traditionem, 'uet est ab Apostolis , quae per successiones presbyterorum in Ecclesiis custoaditur,prouocamus eos, qui aduersantur traditioni. Dicent se non ibium presbyteris, sed etiam Apostolis sapientiores, sin-Feram inuenisse veritatem: de tandem ita concludit, Euenit itaque neci cripturis, nec traditioni consentire eos. Aduersus tales certamen nobis est dilectissime qui more serpentium lubriciundique fugere conantes, dec. Vide itaque quam longe ab illis simus 'qui traditionem A scripturam negant, nos, qui utriunque confitemur. Sed quod magis ostendit aperte te posuisse, Irenaeo: cam verba eius, quae citas in contrarium sensum quam ille accepit,torquens sequens caput eiusdem libri est: in quo apertὸ traditionem Apostolorum in toto orbe manifestatam in Ecclesia adest perspicere omnibus, qui vera velint audire. Dicit hic haereticorum esse agnoscere tra ditionemὶ Nequaquam: sed potius omnium, 'ui vera volunt
audire. Vos ergo , qui traditio em non agno scitis , Irenaeus dicit vela nolle audire : nam omnes agnoscunt traditionem, qui volat vera audire. Hoc merito dicimus impudentiae esse, truncaram sententiam afferre , unde contrarium intelligatur
eius,quod minii;stulinae,a ex Prosella is, quo sumitur,asit.
340쪽
Certum st Irenaeum in eo loco traditiones non scriptas pro bare. quem locum quia aliter corrumpis, postea latius expli- eabimus. nunc satis haec nobis sint de scripturae, re traditionaratione reliqua de ij sdem sunt explicanda, quae impugnantur Brentio. Asserimus nos, & quidem Catholici on cap. Lobones. hoc nolumus in pr senti multis probare Petrus ipse Apo quodi nihil stolus de epistolis Pauli inqui quod in eis sunt qu*dam disti hoc obsit a cilia intellectit, quae indoecti , dc instabiles deprauant sicut caeia latilagevia. tei as scri turas, ad suam ipsorum perniciem. Hieronymuc in cepistola
a ad Paulinum de omnibus diuinae scripturae libris Eon aliud agit omnibus eloquentiae neruis. quam ut dissicultatem scripturarum, & quanto studio opus sit, quantaque diis ligentia doctores audiendi ad eam intelligendam , ostendat. Rugustinus secundo de doctrina Christiana loquens de sacra scriptura: Multis, inquit, ct multiplicibus obscuritatibus, Mambiguitatibus decipiuntur, qui temere te sentientes quibusdam
ct temere legunt aliud pro alios,quid vel fallo suspicentur,
non inueniunt .ita Obscure 'tuedam di sta densissimas caliginem obducunt quod sanctillime ibi cons larans prouisum diauinitiis non dubitat ad edomandam labore superbiam, & au- serendum fastidium, quod sequi solet facilitatem inueniendi: . non dubitat quidem,quod certissimum est, multa esse maniuscita, aperta,quibus,inquit, fami consulitur, ne desciam ctoris multa alia obscura ne torpeat,aut fastidium incurrat: - eneque opus est aliterprobari, quod res ipsa cogit eos, qui it -- maxime negant,contiteri. Propter hanc dissicultatem, biguitatem scripturet docet nos Patres ab humilibus quidem, uct vero corde agnoscendi diuina voluntatem lectione,atque . . doctrina maiorum,& in primis puritate gnimi aut omnia, aut . quamplurima attingi posse:ad quod consequendum An i i ter caeteros patres,quatuor illos libros de doctrina Christiana
edidi intenos praecepi'rum, 'obseruationii protervos vero ' silo sensiti haerent exscripturis couinci impossibile iudicarue .