장음표시 사용
361쪽
la traditione sola agnosci posse veritatem . Et docet post re ditam scripturam ad hanc traditionem in dubi)s confugiendum. Quomodo ergo loquitur de traditione scripturae,quum dicat apert) traditionem nanc apud Barbaros esse sine literis& atramentos Hoc noest apertὶ corrumpere sensum Patrum, expolitionem E diametro pugnantem cum manifestis eorum verbis afferre)Inquit Irenaeus,Traditionem hanc habent Barbari sine literis,&. Brentius inquit, Loquitur Irenaeus de traditione scripturae. Nunquid scriptura potest haberi sine literis3 Constat itaque quam sit confictus hic sensus,& quam mani sese Irenaeus traditionem Apostolicam omnem doctrina,quam ab eis lusceperunt Ecclesiae, licat siue scripta sit,sive non serupta. Et eadem ratione sumitur a Tertulliano libro de Praeseriptionibus haereticorum: sic enim concludit multa quae de haere grauissime loquitur. Ouid Apostoli praedicarint, quid illis
Christus reuelati erit, non aliter probari debet, nisi per easdem Ecclesias quas Apostoli condiderunt,ipsi eis praedicando,tam Viva, quod aiunt,voce, quam per epistolas. Postea, Constat pnoinde omnem doctrinam, quae cum illis Eccleiijs Apostoliacis matricibus,& originalibus fidei conspiret, veritati deputandam, sine dubio tenentem quod Ecclesiae ab Apostolis, Apostoli a Christo Christus a Deo suscepit, reliquam verb doctrianam omnem de mendacio praeiudicanda, quae sapiat cotra veritate Ecclesiaru, & Apostolor ii,& Christi; & Dei.Hoc modonos hic loquimur de traditionibus,ad quas in omni cotrouerasa docet Patres hi cofugiendu esse: ta cum de sensu scriptur , si cum de re alia ad religionem pertinente agitur.Inter has etia ip. st. Lo, illae sunt,quae sine scriptura in Ecclesia tenentur. De quia ea de sus cie bus nunc est nobis cum Brentio congrediendum: quem vix tiascriptu, certe intelligas,probet illas,an neget.Cap. de scriptura quantare,qi B. ci dicit aduer ius eos, qui traditiones praeter scripturain suscipiatat non pro α unt,de quibus nonnihil superiust Traditionarios & traditobare, no osse res nos appellat, de ex prosesso disputat de susticientia ut in traditionibus quit ille dc perfectione scripturae.Idque primo ex verbis illius siue scriptu* legis,Quae tibi praecipio , hoc tantum facies, nec addas qui rustanduci. quam,ncc minuas . Quod,inquit,ides a nobis eadem grauitate dicia
362쪽
dicitur,si nos,aut Angelus de cςlo aliter euangelizaverit,praeter id quod euangelizatum est, ct c. Et ne reseonderi posset, quod Paulus non dixit, Praeter id quod scriptum est, sed quod euangelizavimus vobis , quod ad praedicationem referri debet. Addit Euangelium, quod Apostoli praedicarunt , non voce tantum vulgatum esse, sed in script Ga prophetica prius comprehensum,ut Paulus inquit, Segregatus in Evangelium Dei, quod ante promiserat per Prophetas suos in Scripturis sanctis:& iam etiam inquit, tum mandabatur literis Apostolicis. Iis adiungit curam Christi &. Apostolorum circa probanda ea quae docebant ex scripturis. Nam, inquit, Ap otioli in Synodo illa sua de qua Actuum Is scribitur, non audent quicquam definire absque sacrae Scripturae auictoritate, ex solis traditionibus 1 γράφω, . Citant enim Prophetarum ' oracula. Et Petrus,inquit tanti secit sacram scripturam,ut prae ipsa manifeste damnet Patrum traditiones. Redempti,inquit, estis de vana vestra conuersatione paternae traditionis. Et Paulus Collossensibus scribes aperte dehortatur, ait Bretius,a sectandis hominum traditionibus .Videte,inquiens, ne quis VOS decipiat per philosophiam & inanem fallaciam secundum ' traditionem hominum. Et idem etiam seipsum reprehendit. Abudantius,inquiens,existens aemulator paternarii mearu tra ditionum His itaque & traditiones proprio nomine reprehen dividentur, & exemplis Christi & Apostolorum admone nur 'omnia probare ex scripturis.Sufficientes ergo sunt, & conti- 'nent quae ad veram nostram salutem cognitu sunt necessaria. . 'aperte testate Paulo elim inquit, Omnis scriptura diuinitus in spirata utilis est ad docendum,&c .Etuet perticinus sit, inquit, ' homo Dei,& ad omne bonum o Pus in stritistus. Quibus verbis nihil potest maius dici de sufficientia scripturae. Quibus etiam illa suffragantur Christi, Habent Moysen & Prophetas,
audiant illos. Et quae apud Ioannem, Multa quidem & alia lia 'gna secit Iesus, quae non sunt scripta,&c. Haec autem scripta sunt ut credatis, quod Iesus est filius Dei, ut credentes vita habeatis in nomine eius. Igitur fatis nobis ad salute R. fidem
363쪽
nem niti Brentius respondisset sibi. Nam post haec omnia,quet de persectione scripturae, & quod contineat omnia inicientia ad salutem dicta sunt,refert, quod nos in scholijs diximus,
exponentes scripturam sufficientem esse: quia in uniuersum omnia complostitur, vel eb maxime, quod docet audiendos Praelatos,& Ecclesiana atque in ea esse auctoritatem gubernandi nos ad salutem.Quare specialia iam ab Ecclesiet auctoritate sunt suscipienda. Clim itaque haec refert, irridet quide ea, ut inquit, acumen meum: sed reuera nihil respondet: nec est acumen meum hoc, sed sinceristima veritas Pauli,Tenete , inquit traditiones nostras siue per epistolam,sive per sermone. Op- s3. Tenetur Brentius hac ratione, si scripturae credendum est,
diger & obediendum: illa praecipit non scrieta teneri. Quibus Bren-Mnec sibi co tius nihil aliud dicit, quam non esse suscipiendas traditiones, Ilanssit Breti quae cum scriptura pugnant meque cuiuis credendum sineiudiiij doctrina cio obtrudenti nobis quasvis traditiones Apostolicas. Quae circa trudia duo nec nos unquam diximus, & toleranda non esse aperte fallanta. temur. Quis patietur audire recipiendum esse aliquid quod pugnat cum scriptura,aut Apostolicam traditionem scripturet posse cotrariam esse Illud etiam quis Catholicorum unquam petht,ut cuiuis credatur diceti, Hanc esse Apostolicam tradi tionem illas solas recipiendas dicimus, quas testimoniis sidedifinis Ecclesiarum constat probari. De quo postea. Dicat igitur Brentius nunc , an contra has certissimis testimonijs pro
batas quicquam afferat. Quδd si non : nihil est inter eum denos in nac re quaestionis.Sed video illum utrinque urgeri hinc apertissimis illis verbis Pauli de tenendis traditionibus,& alijs certissimis testimoni)s Patrum. Vnde sic aperte proprio loco , , de traditionibus inquit,In hac igitur dis putatione negari quia , , dem nec debet,nec potest, quin tam Christus multa dixerit α,, fecerit, quam Apostoli multa tradiderint de instituerint, quae, , non sunt ab ipsis literis comprehensa. Haec sunt eius verba,idque statim confirmat verbis illis Ioannis, Multa & alia signa fecit Iesus:& Pauli,Tenete traditiones,&e. Vides his disertis
verbis Brentium traditiones non scriptas confiteri . tantum postea in hoc loco petit, ut non recipiamus fictilias traditiones pris
364쪽
pro Apostolicis quod nos etiam quam maximὸ volumus. Finita itaque videtur causa traditionum, quod attinet ad earum auctoritatem.Si enim quaeram a Brentio, an ista quae Apostoli tradiderunt, & instituerunt ut ille inquit nec tamen scripta
sunt, minoris auctoritatis sint quam scripta: puto eum non negaturum aequalis auctoritatis esse cum Apostolica praedicatione,in qua continentur etiam non scripta. Iuxta verbum illud Pauli,Tenete traditiones, nc. siue per sermonem, siue per epistolam. Cur igitur paulo ante in eodem capite statim post principium dicit traditionarios siue traditores , quorum tuo bam me nunc praecedere affirmat, suscepisse his temporibus servitutem Iudaicam do Cabalisticam atque tyrannidem inducendam in Ecclesiam .Quare rogoὶ Quia, inquit verba enim eius reseram cuius de priora q hae diximus sunt Non contenti c escriptura diuinitus commendata de confirmata, iactant ApO- castolos multa tradidisse posteris sermone quae non minore na- c cbent auctoritatem,quam quae scripto mandata sunt. Veriss- ιι
mum est nos ita dicere , de Brentius fatetur in his quae citaui- mus,negari nec debere nec posse nonulla instituta ab Apostolis sine literis.Inter haec non magis distat,quam qubd nos retuIit dicere multa esse eiusmodi ille dicit non ulla. Uossunt nonnulla multa esse sed utcunque sit,non de numero de multitudine traditionum disputamus,sed de veritate earum. Hanc nos asserentes grauissimis criminationibus & conuicijs onerat, Cabalistas, Talmudicos, traditores de inuectores Iudaicae seruitutis, de tyrannidis in Ecclesiam vocans . Et, ut diximus, eodem loco dicit,negari non posse nec debere,tradita esse ab Apostolis aliqua,sine literis.Merito itaque dicimus illum coarctari. Hinc enim confitetur illas,eum urgetur supradims testimoni)s. Cui certe tum dicturi sumus, ut reliqua lita soluat ar-
umenta,quibus Petrum de Paulum inquit reprehendere tra itiones, de caetera quae ex illo proxime diximus. Sed quia aget, qui cum ad illa attendit,& suis placitis, de sochs vult consentire,negat plane traditiones: de ,ut vides, apertissime sibiipsi contradicit in capite de scriptura . post illa, quae contra traditiones dicit. Et ut probet omnia confirmanda scripturis, ita
365쪽
cap. 4. Qualiter scriptura omnia cotiueat, et tomae prae
inqisit,de Paulo loqueris, Qui postquam raptus fuerat In te
tium caelum, de didicerat Euan stelium Christi in Paradiso tamen in docendis fidei dogmaticius confert se ad testimonia scripturae sitae,inquit, pr dicet siue scribat confirmat sua scripturis. Et post nonnulla alia quibus hoc confirmat,responsu rus obiectioni, sic inquit, Et quanquam alicubi iubet tenere
traditiones,quas siue sermone siue epistola docuit: tamen nomine traditionum non intelligit traditiones asoticas: led doctrinam testimonias scripturae confirmatam. Cum enim dicit,
Si nos, aut Angelus de caelo, &c. &affirmat Euangelium hoc promissum per Prophetas in Scripturis sanctis perspicue significat,quod nulla traditio contra & praeter testimonia scripturae agnoscenda sit pro dogmate necessario ad salutem.Contra testimonia scripturae certissimum est nihil suscipiendum, sed praeter illam fastus est ipse Apostolos aliqua instituisse, nunquid illa non sunt suscipienda Itaque satis ostendit,quam sibi constet nouitas. Antiqua vero de Catholica sententia,testantibus grauistin is Patribus , agnoscit Apostolicas traditiones easque sequitur siue in exponendis scripturis, siue circa alia, Juae scripta non sunt. Iuxta hoc facile Brentio responemus , cum nobis obhcit Euangelaum comprehensum esse literis Propheticis: atque ideo cum praeter Euangelium nihil sit suscipiendum, nihil non scriptum fulcipiendum. Respondenitis,inquam,id,quod ipse retulitinos dixisse: scripta esse in genere omnia, non vero ungula in specie, quod multo magis de scripturis Propheticis, quam Apostolicis dicimus . Sunt in
illis multa quidem mysteria Christi & Euangelij, magis sub
quadam communi ratione quam in specie singula.Cum Moyses inquit,Prophetam suscitabit tibi Deus de gente tua & fratribus tuis sicut meipsum audietis. Omnia quae postea Christus locutus est, nrobauit, &ibi omnia comprehensa sunt. Qua ratione Paulus intelligit Euangelium promissum esse inscripturis sanctis, quia in eis promulus est Christus , promissa eius doctrina, exempla & miracula. Caeterlim nunquam Paulus se ita constringit,ut nihil assereret quod non proharet scripturis . Satis erat illi probasse Christum veru Messiam,verum
366쪽
hominem,uerum Deum Ferum redemptorem ad iudicem omnium. Cum enim ait, Accepi 1 Domino, quod de tradidi vobis quoniam dominus Iesus in qua nocte tradebatur, accepit panem,Sc. non opus illi suit ex Prophetis probare. Nam licet sint aliqua, quibus hoc crat adumbratum in sacerdotio Melchisedcch: aperte tamen non ita scriptum erat, Vt prCbaretur iam tunc completum eme. Quum Paulus id scriberer, nec Prophetas citat, sed traditionem Domini, Accepi, inquit, a Domino,quod tradidi vobis. Sic de caeteris omnibus qliae ad Euangelium pertinent,dicere possumus quod quatriduanum Lararum resuscitauerit Christus: quod ibi lacrymatus fuerit: quod Martham de Mariam diligebat: quod haec sedebat ad pedes eius, illa ministrabat,& alia sexcenta, non est opus ex Prophetis probare: sed id duntaxat aperte probatur, plurima miracula Christum editurum . Vana igitur est illa ratiocinatio. Euangelium est comprehensum in Prophetis: nihil ergo nisi
scriptu suscipiendii. Sicut illud multo apertius fallo dictu est, Apostolos in sua illa Synodo nihil ausos fuisse definire absque
scripturae auctoritate Certe cum definierunt non imponenda
Iegalia gentibus usi sunt auctoritate Prophetica in qua de Vocatione gentium facta est mentio. Sed posteὶ cum iubent abstinere a sanguine di sustocato, absque auctoritate scripturae faciunt nec a Christo se id accepisse affirmat, sed illi hoc sta ruunt nouum praeceptu , quod putarunt pertinere ad Quen dam concordiam Iudaeorum de Gentium atque unitatem E clesiae: idque auctoritate illa, qua regendam Ecclesiam susceperunt. Et habemus in hoc loco exemplum manifestum, posse pastores & gubernatores Ecclesiae illa prccipere de statuere, quae iudicauerint tranquillitati Ecclesiae, salutique suorum conducere. Et sunt quidem haec extra scripturam , sed confirmantur etiam cius auctoritate. Verissime diximus, quicquid Brentius asserat, omnia esse in scriptura, quia in ea iubemur Christo credere dc Apostolis,atque eorum successoribus obedire , audire Ecclesiam , dc huiusmodi multa , quae omnia alia
communI ratione comprehendunt: non explicite de disertes
sed quod aiunt implicite,& sub uniuersali illa ratione . Hoc
367쪽
modo est scriptura sufficiens, perficitque & Instituit ad omne bonum opus. Nihil addimus scripturae vel Euangelio, traditiones suscipientes, quas ipsa scriptura suscipi iubet. 'ca, Non opus pluribus haec dicere , sed illa non sunt omit Phidii hi pau xς'dδ qax cit/t brent us ex Petri & Pauli verbis: ut apertὸ Ii auctorita gno se tur,' 'in pum scripturam sacram tractet. Petrus, in .e, quidad quix, nisti: dλmnat prae scriptura Patrii traditiones. Quid traditioni. rogo aussio. Petrus damnat traditiones Patrum auoru ob- fu, εχνlieau secro Nunquid eorum,de quibus dicit, Memores sitis eorum, turrique. B. quae praedixi,Vζrborum a sanctis Prophetis, de Apostolorum iu lienu deis Vςstroruin praeceptorum Domini, & Saluatoris Nunquid ita torta sunt lorum,de quibus dictum est,Interroga patrem tuum,&cὶ Pa Dissuri. trum traditiones damnat Petrus. Quibus verbis3 Redemptia Pet.3. estis Vana Vestra conuersatione paternae traditionis. Quanta est haec peruersio stripturae3 Paternam traditionem vocat Petrus manifesthquae ab infidelibus parentibus tradita est,aut incultu daemonii a gentibus, vel superstitiosius a Iudaeis. D nique ipse inquit, Redempti estis de vana couercatione pate nae traditionis. Hoc est redemptos esse ab infidelitate,& igno
rantia Christi a seruitute legis, sub qua qui erant,non ibi ita &vera, sed transitoria haec bona quaerentes, naerito dicuntur u ne conuersati maxime tunc,post aduentum & praedicationem
Christi. Sive itaque de Iudaeis .siue Gentibus intelligas hunc locum, de vanis & ab infidelitate derivatis traditionibus manifeste est accipiendum. Quam longὸ vero hae sunt a traditioni bus Apostolicis.Simile est huic, quod ex Paulo ad Collossen ses citat. Dehortatur inquit Brentius Paulus a sectandis ho, minum traditionibus,Videte nequis vos decipiat per philosophiam & inanem fallaciam secundum traditionem homina. Hic aperte de traditione infidelium est sermo: sicut cum de se
dicit, Abundatius aemulator existens paternarum mearum traditionum. Haec erant quaedain legis iustitiae,in ieiunijs, purificationibus & obseruatijs, quibus gloriabatur,&Christi Euangelio resistebant. Qua in manifeste hoc est scripturam corrumpere,& in sensum omnino cotrarium trahere. Ipse Paulus qui illa dicit,suas traditiones non seriptas teneri iubet.Et in Actis
368쪽
iracepta Apostolorum de seniorum: damnat vero traditiones in α fidelium Iudaeorum. Itaque responsum est his,quae contra tra. ditiones Brentius adducit. AiIerimus ergo, quod ipse cadietiam Brentius,ut ostendimiis,assirmat, instituta quaedam csie otias ibrectat, Apostolis sine scriptura. Et illud ei libentissimὶ damus, di--rrobariscernendam esse traditionem incertam & dubiam, ab ea quae dio tui certa est. Et non recipiendas esse pro Apostolicis traditio tricinibus , nisi quae fide dignis testimoniis probantur. Certum est ita i& haereticos quaedam nomine traditionum Apostolicarum divenditasse,contra quos loquitur Irenaeus loco explicauimus: & Catholicos de hac re etiam id e nonnullis traditionibus, & errasse etiam quo sitam. Certὰ Cyprianus & Aphricani Episcopi in causa Baptismatis ab limreticis collati putariit, ut ostende inus postea ex August. se traditionem sequi,cum reuera cotrarium sequuti sint. Et Papias Ioannis auditor,de quo Brentius dicit, qui quam plurima sibi a maioribus tradita reserebat, ex quibus resnum illud Christi mille annorum dicebat quod occasionem dedit nonnullis e randi .Haec omnia ex ignorantia ut Eusebius prudenter conia Lib. 3. eccleiectat dixit, quia secundum literam ct corporaliter suscepit, hia. cap. λquae mysticὸ & spiritualiter intelligenda erant. Multa contingere possunt,unde merito in dubium veniet,num sit aliqua traditio Apostolica. Fatemur igitur certis testimonijs opus esse, de quide non leuibus,ssed lata re dignisi Vbi merito attente cogitandu est,quae iuste dici possint sufficientia testimonia Apostolicς traditionis. Nec enim uni aut alteri scriptori, nec quidem pluribus etiam magna sanctitate & eruditione pollentiabus credendum est. Quod ostedit Concilium illud Cypriani,& quaestio illa antiqua tanta contentione inter Praesides sancussimos agitata de celebrando Paschate cum Iudaeis,vel Dominica die resurrectionis. De qua habes apud Eusebium,Asia Lib. s. ecclesnos omnes Episcopos traditione maiorum putasse cum Iuta hist. cap. 23. daeis celebrandum Pascha,contra omnia alia totius fere orbis er 2 . Concilia. In quibus I reliqui omnes Episcopi traditionem Apostolorum etiam se sequi existanabant, cclebrantes Do
369쪽
minico die. Et vix tandem in Concilio Nicaeno terminari potuit hcc qinestio, ut habes in epistola eiusdem Coneiiij ad EGHi t. eccles clesiam Alexadrinam de Aegyptios omnes. Merito igitur quia Tripart. lib. bus testimonias traditio Apostolica probetur, considerandu G. est .Quod Irenaeus de Tertullianus manifestissimὶ nobis traduderunt,docentes ad Ecclesias Apostolicas,ouas vocant matriai ces de originarias fidei, eas scilicet, quas Apostoli fundarunt de docuerunt,ad quas dederunt literas , quibus praesecerut diascipulos suos in Episcopos, considendas esse circa Apostolica traditionem. Et fatis illi ostendunt unius ex his Ecclesi)s testia monium sufficiens esse,cum alter Romanae solius mentionem
facit,& Tertullianus his qui in Achaia sunt,Corinthum: qui in Macedonia Philippos qui in Asia, Ephesium. qui in Italia, Romam ostendit. Quid rogo manifestitis ostendi potest 3 Quid
Apostoli docuerint & tradiderint, unde melius agnoscetur, piam ab ipsis Apostolorum discipulis, nec ab uno aut altero ed a consensu multorum Ignatius Ioannis discipulus,qui aduersus haereticos traditionibus Apostolicis prςcipuὸ agebat,
Iab. 3.hi t. ec inquit apud Eusebium,qubd traditiones has,ne quid apud pori 1 cap. 36- steros inccrtum maneret, scriptas reliquerit. Hunc laoorem tam pium si haberemus,aut maiores nostri habuissent,non est dubium quin multum praestitisset ad traditiones confirmat das. Sed utcunque sit, Deus Ecclesiain suam non deseruit, quare nec deesse illi pos Iunt quae ad salutem necessaria sunt: α ideo nec sum cietia testimonia traditionu,quas Deus voluit perpctub seruari,de ad salutem necessarias esse constituit.Hoeest quod Ecclesiae promittitur,veritatem perpetuo in ea mansuram. Igitur post Irenaei& Tertulliani sententiam in qua E clesias Apostolicas testes esse fide dignos Apostolicae traditi Epig. u8. G nis censent, Augustinus ad Ianuarium illud ut certistimum b sequenti. bet, ea quae per totum orbem seruat Ecclesia sine scriptura,
vel ab Apostolis tradita esse,vel a totius orbis Cocuhs. Et ni rito quidem: quoniam omnium Ecclesiarum in quavis reconsensus, manifestat causim aliquam unde consentius hic ortus fuerit,communem quidem Ecclesijs omnibus,& in qua co
ueniunt omnus. Potcst quidem Spiritus sanctus sine hominum
370쪽
. ministerio id esscere. Sed quia Ecclesiam constat ab homini bus ex commissione Christi sundatam esse .. & gubernari per
homines,etiam sicut unam fidem,sic & eundem cultum,& condonantiam in reliquis omnibus ad Christianam vitam spectantibus per il os oneratur Deus. Si ergo omnes Ecclesiae conue niunt, necesse est id vel ex praedicatione Apostolorum esse, quae consona fuit & communis omnibus Ecdlestis , vel saltem ex Concili)s uniuersalibus quet ex totius orbis Ecclesjs conueni ut & ideo in eis constituitur quod omnes Ecclesias astrin
at. Igitur iuxta hoc eius quod ab omnibus per totum orbemcclesi)s custoditur, certum est ipsas esse testes, quod Christian et religionis sit, quod non repugnet scripturae: cum totam per orbem Ecclesiain impossibile sit a veritate defeeisse, siue hoe ab Apostolis sit traditum,siue in Concili)s definitum.Co- sensus igitur omnium Ecclesiarum in quavis re probat, illam esse tracstionem a maioribus,cui contradicere, ut Augustinus inquit, insolentissimae insaniae est. Nec de illis magis dubitaudum,quam de ipsa scriptura fatis ille ostendit. Prinatim igitur hoc habeamus esticaciuimum medium ad probandam tradiationem , cui meritb sumus auriisti. An verὶ Apostolica sit neene,ex eadem Augustini sententia consensum esse omnium e
clesiarum: eonsensum, inquam , perpetuum, ab ipso Ecclesiae ortu.Considera itaque duplicis ordinis traditiones, in quibus uniuersae conueniunt Ecclesiae. Aliae sunt de quibus nullum unquam extitit dubium, nec initium illarum inueniti potest: . sed perpetuo constat illas fuisse in Ecclesia. De his igitur non dubitari potest Apostolicas esse, quales sunt Abiuratio sathanae a baptizandis,Inunctio illorum,Baptismus infantium,Oblatio sacrificij altaris. Horum apud omnes mentio est, nec ullus tam antiquus inuenitur,qui de eis dubitet,vel nouas esse in Ecclesia existimetti sed semper cum de eis mentio fit,tanquaruab Apostolis recepta habentur. Dionysius Pauli discipulus aperte dicit saec ab Apostolis esse, cui consonant posteriores
Oinnes.Sunt porro aliae traditiones, de quibus legimus dubiusuisse,&diuersas legimus Ecclesiarum sententias, quas tamen
postea intuemur probari ab omnibus. De his quid aliud cogitandum