장음표시 사용
381쪽
inquit ratio, cur citra scriptum quaedam sint tradita , ne do
matum cognitio propter assuetudinem vulgo veniret in contemptum. Et ut Brentius inquit, traditiones recenset eo loco δ' sequentes; Signo crucis signare eos qui spem collocarunt in Christo. Ouod existimo dictu esle maxime de Catechumenis, quos constat,cum primum ad Ecclesiam venirent,cruce semia p. 3, per signatos:quod ad Orientem versi precamur: Inuocationis verba cum ostenditur panis Eucharistiae de poculum benediactionis:& alia etiam, quae antὸ & post dicimus tanquam mul-4. tum habentia momenti ad mysterium: consecratio aquae Baptismatis:& olei Vnctionis,& ipsius etia qui baptizandus est: T. oleo inungere: ter immergere baptietatum e renuntiare Sath
nae& Angelis eius, de rcliqua quae in Baptismo fiunt: quod in 3- prima sabbathi, hoc est, Dominica die ab erectis & stantibus
fiat oratio,sicut toto tempore Resurrectionis usque ad Pente P costen per dies scilicet quin uaginta: genua sectere in ora tione, de rursum erigere. Nonne has traditiones externarum caeremoniarum ex eo loco Basilh Brentius retulit Et mirum est,in quas se vertat sormas,Vt Basilium rehciat.Modo,inquit, L i agnoscimus Basilium, de reueremur magnum de insignem doctrina & pietate: ac dolemus, quod necessitas nos cogat ab ilialius sententia in hac parte recedere.En modestiam : sed quae rogo necessitasῖQuoniam,inquit,in re seria dc ad salutem perti nenti diuina magis quam humana sequenda est auctoritas.Magna certὸ necessitas,iatemur: praeserenda est diuina auctoritas humanae. Verum Basilius non contra diuinam auctoritatem,
sed ex illa potius credidit suam sententiam esse. Vide enim quid ait de non scriptis traditionibus postquam dixerat,quod parem habent vim ad pietatem cum scripturis, sic loquitur. Nec his qui'uam contradicit, qui vel tenuiter expertus est quae sint iura Ecclesiastica. Nam si consuetudines quae scripto
proditae non sunt, tanquam non multum habentes momenticonemur refccre, imprudentes etiam ea damnabimus quae ita Euangelio necessaria ad salutem habentur: imo potius ipsam. fidei praedicationem ad nudum nomen contrahemus. Videvitavc quanti momenti traditiones credit este, sine quibus i
382쪽
tam praedicatIonem EuangeliJ,inquit,ad inane nomen eontraahi. Recenset etiam maioris momenti traditiones, quam eas quas Brentius attulit.Ipse,inquit,erosessio fidei,qua credimus in Patrem ,& Filium,& Spiritum sanctum , ex quibus scriptis habetur Eadem ratione, inquit, gloriam Deo offerimus per hane vocem, Gloria Patri,& Filio cum Spiritu sancto, siue in Spiritu sancto,nihil ex nobis dicentes,sed velut ex regula Dominicae doctrinae & contra eos qui hoc negant Nunc,inquit, doctant nos, ne Daptizemus quemadmodum accepimus, aut ne glorificemus quemadmodu credidimus. Igitur ex hoc ha bemus no hic agi vi cotra scriptura eredamus homini: sed an quod Basilius inquit cotra scriptura sit. In qua quaestione quiequid Brentius loquatur,plus apud nos valet auctoritas Basilij, suam eius omnia' nam ex scriptura nihil habet nisi suo sensu. Et vide adhuc modestia,Hanc inquit, sententiam Basili),ut honorificentiae tanti viri parceremus, mallemus silentio obruere quam exagitare. Et hoc nomine acerrimὸ in nos inuehitur,&irrisores esse dicit ignominiet Patrin peioresque ipso Cham, ὴui si non obtexit verenda patris, non tam n tanquam venuissimam & pulcherrimam partem laudauit. Et vide in quae verba prorumpit haec modestia,Illi,inquit,de his, qui hunc lo .cum Basilij proserunt, immunda porci, non solum ipsi denudant verenda Basilir,vertim etiam contendunt ea esse honestis . . simum membrum corporis. Et denique ut liberius ei loqui lia , ceat non in Basilium, sed in nos se dicturum protestatur. Sed quicquid simulet,res manifesta est, non est dissicile aliena rea prehendere. Multo certe dissicilius est Patrum se exhibere diascipulum, pieque de illis sentire de inquirere potius verum iu Iorum sensum, quam facise superficiem verborum reprehendere.Non nobiscum,sed cum Basilio,Damasceno in hac parte illi agendum est. Siquidem Damascenus libro primo Apol getleo pro Veneratione imaginum cum summa veneratione hunc locum Bascitans.Sic inquit eximius ille Basilius xxvij. Etriginta capitulis quae sunt de Spiritu sancto ad Amphilochisi scribens de dictione,Cum,his verbis,Dogmata & prςdicationes quae hactenus in Ecclesia seruata sunt, nonnulla habemus Aa s ex dia
383쪽
eae doctrina scripta prodita, quaedam ex traditione: Ie. Et post
1lla ita inquit Damascenus Haec Baslij magni sunt verba. Et quasilam traditiones recenset ex illis quas Basilius,& nonnullas addit confirmans demum ex auctoritate Pauli ad Thessa lonicenses traditiones sine scripto nequendas. Cum his Patri
bus age Brenti,imo eu omnibus alijs antiquissimis. Vide quos appelles immundos porcos qui hunc locum Basilii proserut& agnosce in Damascenu etia doctrina & sanctitate commen datum Ecclesiae hoc te dicere. Sed iam tandem quod ad rem attinet audiamus. Proseri Brentius primo Basili4 verba in laudem & commendationem scripturae,Omne verbum,inquit iuIe , oportet confirmari testimonio scripturae: & inde collieitatilium hoc velle,ut traditiones omnes ad scripturam exigantur,quod nos non negamus ut supra expositum est. Nulla tr
clatio scripturae repugnans recipienda est: sed sensus seriptura: non quem Brentius, sed quem Patres asserunt agnoscimus Quod itaque Basilius omnia esse confirmanda scriptura dicit α ipsam esse commune pharmacopolium aduersus omne in indigentiam, ostendit eum optime de scripturasentire & ad moneri debuit Brentius inde alia quae de traditionibus postea
dicit,non esse his contraria. Semper hic suit mos errantium virium nimium in partem unam seruntur, omnia damnant Quae
illi videntur cotraria. Pelagiani eatholicis Patribus peccatum originale agnoscentibus imponebat,quod negarent cum Mais nichaeis generationem hominis & nuptias a Deo esse. Sic isti nuc agut,ut si traditiones non scriptas confiteamur, videamur scripturae detrahere: sed catholica Ecclesia longe aliud sentit. Patres omnes,satis dictum est,traditiones agnoinunt sine scrupto,& scripturam venerantur, quos nos sequentes ex scripti ra confirmamus traditiones sine scripto suscipiendas, ratione certistimam probandi traditiones veras esse & Apostolicas. Ostendimus apertὸ esse consensum Ecclesiarum,idque ex ipsa scriptura,& no esse minorem auctoritatem earum quam scripturae certa ratio docuit,quoniam utrumque a Spiritu sancto
est per Apostolos, ct utrumque hsdem testibus probatur E clesiarum scilicet consensu.Haec certissima sunt. Iam igitur sie
384쪽
eontra Basilium Brentius agit,hoc est contra hane elus sententiam ,Traditiones illas pueriles de paedagogicas, ait, si Basilius
aduertisset, quomodo ausus esset aequare cum auctoritate sata erae scripturae,aut cu Sacramentis Christi in scriptura traditis Haec est eius ratio , ex qua & ait consignari cruce,rem non necessariam, aut ad pietate aliquid coierentem magis esse quὶm si circulo consignaremur: quare non credendum est ab Apostolis hoc traditum esse, qui disertis verbis, de manifesta doctrina mysterium & imitationem crucis docent, non signaculis digitorum Quod si tradiderunt,ut paedagogicam quandam hoc est ad instituendos paruulos, sed liberrimam docuerunt esse. His igitur nobis respondendum & verbum illud BasilhQuaedam non scripta parem vim ad pietatem habere attente intelligendum. Primum non inquit Basilius,omnia quae tradita sunt sine scripto tam necessaria esse ad salutem , ut quae scripta sunt. Namque in his scriptis vel non scriptis gradus quia
dam sunt:nec omnia aequaliter aut necessaria aut utilia haberi oportet. Scriptum est non esse mentiendum: non tamen est aequale quod ad necessitatem attinet cum praecepto, Non occides. Scriptum est in ieiunijs,vigilsis caeterisque afflictionibus
corporis seruiendum esse Deo: de tamen de nis etiam vera est
illa sententia Pauli, Corporalis exercitatio ad modicum utilis est, pietas autem ail omnia. Fateamur igitur gradus esse in his quae seripta sunt similiter de in non scriptis. Quaedam ut necessaria ad salutem,alia ut minus necessaria agnoscimus,& in hae diuersitate tam certa fide credenda sunt parua vi magna, tanta reuerentia discenda de docenda. Hoc Basilius inquit, Parem vim ad pietatem habent: non, inquit, minus credenda sunt, non minori suscipienda reuerentia. Nonne verissimum est omnia verba scripturae parem vim habere ad pietatem, pari reuerentia credenda esse de honorandat Iota unum aut ape non prςteribit ex lege: sed tamen sunt inter ea maxima: sunt mini ina: omnia suo loco habenda. Diliges dominum Deum tuum, inquit Christus,est maximum mandatum. De alijs autem i quit, Qui soluerit unum demandatis istis minimis, minimus
385쪽
saeis,DeeImatis mentam,& anethum,&cyminum reliquustis quae grauiora sunt legis,iudicium & misericordiam,& fidem.Hςc oportuit facere, & illa non omittere. Sunt igitur inscriptura quaedam, quae facta non multum adiuuant: omissa, maxime contempta, ct non credita damnant. Facienda sunt etiam minima : led non omittenda maiora. Eodem modo in traditionibus dicimus. Absit ut Basilius aliter senserit quod Brentius sinistrε certe accipiens eius verba intelligit. Vt ergo exemplo eius utamur, hoc quod agit non est patris verenda irridere aut detegere: sed non verenda reprehendere & deturpare.Non scripta sed tradita ab Apostolis parem habere vim ad pietatem cum strittis intelligimus, pari ratione credenda cab AE, DE csset & suscipienda: oo seruanda verb pro suo gradu.iradisibiseeo Cyd igitur consignatio qua primo in Eecleta Caleehu senatio,i, meni clim ad discendam & audiendam fidem admittebantur, crueis passa ςonsign bantur,& secundum quendam modum, ut Augustia fides ejus inquir p r e M, & orationem straue impositionem ma νἡ ghois nus lanctificabant .certa fide credenda est, Ab Apostolis traditu dita, idque omnium Ecclesiarum consensu habenda est vix b , db Christiana caeremonia, non temese, non incertis aut obseuristi ..iuisiti uctoritatibus; sed ab ipsis Apostolis inuecta in Eeclesiam Medi remigio, e citandam in nobis pastionis Christi memoriam.Fide tenenatiὸ eis, io ' dum est, signum crucis honorandum & venerandum a nobis.1 b Leat, ii quod unum Hlh hominis dicitur in Evangelio: atque ideo. siue digitis crux formata in aere , siue qhracunque alia materiasa, ' expreua adozanda,Vt Damascenus inquit,est, no ob materia, sed ob Christum, cuius signum specialiter dicitur: quia per eam triumphauit ille.Hoc Apostoli voluerunt animis venientium ad Christum primo omnium infigi: & ideo eorum fuit
traditio,vt Catechumenis primo omnium traderetur re commendaretur cum impositione manus,& orationibus Ecclesitivi Augustinus ait . Atque ideo hoc etiam fide certa tenendum est ex traditione, orationes Ecclesiae quae in consignatione fiunt, siue Catechumeni siue cuiuscunq; alterius efficaces esse
apud Deum ex persona Ecclesi ,α verba ipsa, & opus conii cri. gnandi Deo probari. Et denique ea Passionis Christi virtute
386쪽
delendere ab incursibus Daemontim, protegere in bonis operandis, & roborare atque confirmare animum ad vitanda omnia malao agenda omnia bona credit pietas Christiana: quae omnia ex hac traditione derivata sunt. Inter haec etiam & admonitionem quan om in crucis consignatione agnoscimus, qua ad memoria Pasilami christi cxcitamur, ad cogitandam redemptionem nostram,remistionem peccatorum, victoriam de Sathana, adoptionem filiorum Dei, de cillestis haereditatis promisitonem. Quae omnia in cruce habemus, &in cruce sugnamur,ad ea cogitanda admonemur . Quod cum facimus. magnum fructum consequimur cum vero vel omittimus, vel negligentius perficimus , no propterea omni fructu priuamur:
sed Catechumeni consecrati α dicat Deo manet, & quasi regio ch raetere indelebili quide hostibus formidabiles assecti in protectionem suscepit diuinam. Omnes vero ath post hoc. vel post Baptismum se consignantes , ainite illud iterato & freqlit iter repetentes,si non suis meritis vel operibus, saltem Ecςlesiae oratione quae solet coniuncti tesse nec enim sine verbis cris consignamur de virtute ipsius Passionis Christi diuime protectionis non dubitant se gratiam consequi,quae nulli non utilis est, etsit no in omnibus aequat s. Alii enim plus,alij minus Proteguntur virtute crucis. Hocigitur Basilius , hoc Augustinus de consignationet Catechumenorum dixerunt , non situm sensum sed Ecclesiae reserentes. Desiis vero consignationibus Tertullianus libro de colona militis hoc ipsum dogina de traditionibus non scriptis suscipi dis confirmans multis exemplis, sic inquit Ad omnem progressiim,ad omne aditum& exitum,ad vellitum ,α calceatum,ad lauacra, ad mensas dlumina .ad cubilia, ad sedilia Huacunque exercet nos convc satio frontem crucis signaculo tς imus Vide quam apertE consuetudinem hanc antiquistina m ostendit. Et quia ultimo hoc inter traditiones posuerat,statim sic ait, Harum & aliarum huiusmodi disciplinarum si legem expostulas scripturarum, nullam inuenies. Traditio tibi praetendetur auctrix, consuetudo confirmatrix,& fides observatris. Vide itaque haec laia,tradi-
387쪽
mb vult traditIones suscipi ex consuetudinci de eredi: postea
docet rationem esse inquirendam, ut in caeteris rebus fidei, se enim statim inquit, tionem traditioni,cosuetudini,fidei patrocinaturam,aut ipse perspicies, aut ab aliquo ciui perspex rit disces. Interim nonnullam esse credes , cui debeatur obsequiti. Ouod utinam Brentius & sui cosiderassent. Obsequium debemus traditioni, obsequium, inquam, de quo Paulus ii quit,Captivantes intellectum in obsequium fidei. Quod thmmaximὸ fit, cum veneramur ea quorum ratio etiam nos latet.
Sed crucis consignationem frequentissimam consuetam esse in Ecclesia perpetuo vel altero teste confirmemus, ut in ore duorum vel trium stet omne verbum. Hieronymus in illa verba Ezech. Signa Thau super fr6tes,&c. ita ait,Thau litera eruta
cis habet silmilitudinem, quae in Christianorum frontibus ii pingitur , ct frequenti manus inscriptione signat. Nullus est antiquorum qui cum occurrit de hoc non manifesu, taquam de re certis lima loquatur. Quod igitur Brentius inquit, super stitionem & ma iam confirmari ex secquen i consignatione crucis,&diabolicae fraudi tribuere,quod de Iuliano legitur fit gatos ab eo,alioqui impio, Daemones signo crucis, quod Bretatius agit omnino impium est, de totius Ecclesiae sensui repugnas. Non putamus hoc esse tam necessarium ut Baptismum ut fidem & caetera internit pietatis opera : sed certa fide dicitamus,caeremoniam esse cultumque externum pietatis Christia nae. Quod in catechismo omittere ex propolito,vel ubi ex Ee
etesiae ordinatione fi eri debet, sacrilegium & transgressioneni Apostolicae traditionis asserimus. In alijs vero ubi consueuit fieri,si quidem ex obliuione aut leui qtiada negligentia omi
ratur,non grauius afferimus peccatum: sed interim admone mus omnes, ut tantae tamque antiquae traditionis non obliuia scantur. Contrahaee credero aut docere, recedere est ab Ecclesia vera & antiqua,ab omnium Patrum consensu , quod adeo manifestum est antiqua legentibus, ut superfluum sit plura addere. Illud vitimo de hac & caeteris traditionibus quas Basiliu srecensuit est addendum,quo criminationibus Bretii fatis sat
Quod cum manifestissimis testim ij s Patrum Baslu arilicet, Tertula
388쪽
. Tertullian Damasceni Ac denique reliquorum omnium quos de his loqui eontigit, de consuetudine omnium Ecclesiarum
constet,externas illas caeremonias etiam minimas, de non ma
gni momenti,quod attinet ad externam ipsam speciem,stantes orare,quandoque genua flectere, ad Orientem se conuertere, ab Apostolis traditas Ecclesius maxime inde admonemur , α instruimur. Primo ad suscipienda magna cum reuerentia, de multi facienda quaecunque incultu Dei tota obseruat Ecclesia,etiam si minima videantur, qui; non dubitamus ex speciali Dei cura re magisterio Spiritus sancti ab Apostolis commen data sitisse Eccletiss. Deinde etiam admonemur nihil temere dc facile in cultu Dei admittendum esse, quandoquidem ctiam minima quaeque ab Apostolis tradita sunt. icquid sane cum hac disciplina Apostolica non consentit, merito resciendum est. Denique ultimo etiam admonemur,quod qui homines su .mus natura iciales, α secundum fi m Christianam magis
consociari debemus, oportere nos non tantum interiora ct
inre sed externa etiam,pr cipue in Ecclesia ut sicut Paulus in quit,omnia secundum ordinem de honeste fiant in ea. Et pro- ri. cor.I4.pterea Apostolos hoc curasse t Paulus ipse de modo administrationis Eucharistiae dixit, Cari a cum venero ipse dispona. Eius . ivi Ex quo Augustinus collegit, ut supra diximus, ab Apostolo traditum Acclesi)s, quod incelebratione huius Sacramenti
sertiatur ab omnibus. Et sicut non dubitamus pjurimum v lare Sacramentorum vina,quanquam sint externa,& Vt Augustinus inquit, contempta sacrilegos faciunt, sic etiam &obseruantiarum harum quas ab Apostolis acepimus circa Sacramenta, vim non dubitamus non minimam esse , ut dictum est: .ci eadem ratione ea contemnere grauistinum sacrilegii ies . .. . .. .se.Haec igito de minoribus ius caeremoni)s, quas ex traditim cum a. De ne Apostolica Basilius recenset. Sunt qui tam tradicio maioribus et
nes auet maiores, de quibus poste Propter quas Basilius eode minoribus Aioco dixit, Quod si traditiones Omnes reiecerimus , etiam illa si s truditio-danabimus quae ad salutem necessaria sunt in angelio,& ad tubus iuxta inane nomen contrahemus Euailseli im prςdicationem line Boii Giici dicta sunt propter grauioru rer a traditiones, scilicetSacra- tiari.
389쪽
metorum multorum,ut Confirmationis, de ordinis, Poenirentiae atque Consessionis peccatorii. Haec si rehciantur, nonne reiicitur quod necessariumest ad salutemZSimiliter traditio ipsta sacrorum librorum,&,ut inquit Basilius,prosessionis qua in Baptismo Patre,& Filium,& Spiritum sanctiun profitemur
ad ipsam substantiam religionis pertinet et cum tamen non ita hanc trinitatis professionem necessario in Baptismo exigendam tam apcrtum sit in scriptura,ut si non adesset traditio certissima in dubium vocari non possct Haec sunt grauiorum rerum traditiones,de quibus post munc interim caeteras,quas recensuit Balilius, temur minores csse,& quidem non ita necessarias,ut vel ex ratione aliqui mutari non possint, vel praetre contemptum omissa damnent,reumque faciant grauis peccati.Sic respondemus Brentio,Ad Orientem conuerti non est tam necesiarium, quam in spiritu de veritate adorare: sed re prehendere hoc, de ad veteris Testamenti obseruantias reser re,in impium. Ter mergere in Baptismate non est ad substan-siam eius necessarium,mutari etiam potest ob aliquam necis. sitatem, ut in decreto Coneilh Toletani habetur: sed propria auctoritate mutare consuetudinem cuiusque Ecclesiae illicitudicimus.Quod vero contra hoc dicitur, Apostolos in die Pentecostes non potuisse ter ungere, cum tantam multitudin nbaptIZarent,ridaculumies,nec eo die credjmus eos benζdixit se aquam aut alias adhibuisse caeremonias, de quibus Dionysius&antiquissimi Patres mentionem faciunt sed haec omnia huniano more paulatim commendata suntEcclesias
bicininit de Brentius tertio loco Epiphania ei restri quod ille inter alia quaede traditionibus Apostolicis locutitur, Tra diderunt nquit amiDei Apostoli peccatum cile post ς creti virginitatem ad nuptias conuerti. Qi d confirmat etiam verbo illo Paum, Postquam luxuriatae fuerunt in Clixisto volunt nubere. Hoc igitur Brentiiis unpugnat: primo quia verba
illud Pauli non putat dictum esse propter votum virginitatis, aut coelibatus quasi illud laritum iecori sed qccipiendum potius ideo esse dictuin , qui, siugi L lesiarus a secuit alibus a Gicistianismq,orumpo dcfcici, ne ii nu
390쪽
beret Inter Christianos,inferiori loco haberetur Itaq; primam fidem irritam facere, de Christiana fide, quam susceperant, intelligit. Non est nunc latius de his disputandum cotra Brentium, nos priorem sensum magis conuenire literae credimus fidem viduitatis, de coelibatus, quam dederant cum suscipiebantur alendae in Ecclesia dicit eas Paulus irritam fecisse. Sed quod deinde dicit contra virginitatis votum, quod scilicet sit nouus laqueus conscientiae contra libertatem Euangelicam, imo inquit,contra obedientiam legis naturalis, unde merito, propter hoc votum prohiberi coniugiu, non aliud esse,quam praeterire mandatum Dei, propter traditionem humanam, quod,inquit,nonfisit Apostolorum ossicium:nihil horum illi fecerunt, non opus habet in hoc loco longa tractatione: his omnibus non est opus aliter respondere, quam ut librum Au- dicit in matrimonium, Aug.recipiat modestissime loquetem, utriusque tamen Catholica de manifesta ex scripturis s entenatia est,ccelibatum gratissimum esse Deo,ciusque gratia serii ri,ideoque Deo illud promittere non minus est acceptum obsequium, de cultus Christianus, quod implendum esse docet, Vovete,& reddite domino Deo vestro,&c.Hoc apertὸ Paulus docet,Bonum est homini mulierem non tangere. Hoc etiam Christus tam aperte ut merito irridendus si conatus Brentii de omnium suorum.Post tam manifestas scripturae auctoritaαtes Se definitiones Ecclesiae,sufficiat Gangrente Concilium citasse bi inter caetera,Nos,inquiunt, virginitatem cum humialitate admiramur,& continentiam,quae cum castitate, de relisione suscipitur: approbamus & nuptiarum castum vinculum onoramus.Deniq; quod tertio loco adsert Bret.quo probet, non esse matrimonium rescindendum quod post votum hoc contrahitur ex Epiphanio ipso,&ex Concilio Ancyritano,Cy cq.8 priano quoque de Augustino,non est,quod nos teneat,qui prim5 agnoscimus matrimonium post votum, quod simplex vocamus,contractum validum esse: post profestionem vero Resiasionis, ut sicri ordinis lusceptionem , in quibus solenne vo-