장음표시 사용
401쪽
sensum alienum ab alijs sequitur sed consonu de eommunem cum reliquis.Deinde etiam asserit: quoniam illorum testimonia ostendunt sensum Ecclesiae quae est columna de firmamen . tum veritatis,quo fit ut sensus Ecclesiae circa fidei dogmata nopossit esse alienus , veritate fidei.Cum ergo is osten)itur,non potest efficacius veritas fidei probari. Ecclesia vero non aliud est,quesn congregatio omniu fidelium, cuius praecipua membra illi sunt quos Deus dedit doctores & pastores , quos reli qui sequi tenentur, ut ostensum est. Ergo necesse est eam talendem lectitam fuisse antiquis temporibus, qualem sui doctores & pastores docebant. Noverant Ecclesiae illud Christi:. Qui vos audit,me audit, Et Super cathedram Moysi sederunt Scribae de Pharisaei, quaecunque dixerint vobis,seruate de faciate,&e. Sequebatur igitur eos Ecclesia,cuius sensus certus nobis esse debet . Atque his rationibus illud etiam ostenditur,
cum Patres appellamus de ad eos confugimus, non unum aut alterum siue quosdam ex eis,sed omnes communiter,& eoru
consensum atque consessionem nos appellare. Non itaque cum sitas illi sententias proprias quide de alijs contrarias reserunt quod in nonnullis rebus dubi)s factu esse cognoscimus eorum testimonia tantae auctoritatis nobis sunt,ut eis fidem confirmemus.Cum enim contrari; sunt constat alterius falsam esse sententiam. Et constat aliquorum Patrum sententias postea re magis discussa, a tota Ecclesia reicetas esse. Sed tunc demum testimonia Patrum nobis maximae sunt auctoritatis, de quidem tantae,ut siue haercsios de schismatis nota contemni non possint,cum certa de communia dogmata proserunt,cum
aliqua affirmant non ut suas sententias, sed ut quae in Ecclesia
praeter omnem contentionem doceantur de teneantur.Quod
tunc maxime ostenditur quando in expositione scripturae alia quem sensum afferunt non dubitantes de dogmate, quainuis' scriptura illa alium sensum nonnunquam habet. Sicut verbi gratia cum Hieronymus interpretatur locum Ioelis Prophetatae Quis scit si conuertatur & ign0scat Deus,de dubio remisissonis peccatorum, fidem Lutheri, quod remissa sint peccata, ostendit notiellam cssc ves cum ad confirmanda dubia vel incerta
402쪽
certa, alia afferunt quasi certa, Sicut Augustinus ex Cypri
no notat, qui ad probandum baptizados pueros neque expera stadum diem aliquem, rationem adsert ex peccato originali. Quod inquit AuZ.tam certum erat,vi neque cogitauerit quidem Cyprianus illud probare: sed ex eo tanquam certissimo alia confirmaret.Cum itaque ostendimus omnium aetatum Patres ide sine ulla contradictionis suspicione vel metuissed sect ritate illa qua certissima docent asserentes, tunc sensum Ecclesiae manifestius ostendimus .Et quoniam non semper omnium de qualibet re monumenta habemus , cum duos aut tres siue plures dogma aliquod ut diximus,consone &ut certum assi rentes adducimus, satis factum credimus, ut probetur etiam eonsensus Ecclesiae duorum vel trium testimonio,clim aligno eontradicunt. siue quia de ea re non loquuntur,sive quia obiter aut obscurisis.Sed & illud etiam non omittendum,quod etsi nonnulli sint quos vel Ecclesia aperte damnaitit, ut Origeneci Tertullianum:alios quorum opera suspecta haberi volunt, ut Lachanth, Arnobh , Cassiani d similium: cum tamen & hi
consensui Ecclesiae attestantur, de ea reserunt quae in Ecclesia . catholica certa habebantur sua male,recipiuntur ab omnibus ut fide digna testimonia horum. Hinc est, ut nullus Origenis auctoritate non utatur,& Tertulliani maxime clim non suas sententias reserunt priuatim , sed catholicae Ecclesiae sensum, cum in ea perseuerabant.Sic scripta Tertulliani antequam de- siceret ad Montanum multae sunt utilitatis & auctoritatis, quorum assidua lectione usus est Cyprianus, ipsumque magistrum vocabat. Et sunt in eo magna aduersus haereses,& quidem contra seipsum testimonia. Vt illud Christi in eo imple tur.Ex verbis tuis condemnaberis. Et sic de caeteris quos diximus suspectos haberi,censendum est. Quare cum de auctoriatate antiquorum Patru agitur, duas has classes distinguamus.
Alteram scilicet probatis limorum de orthodoxorum, qui, ut In concilio 'Gelasius inquit in nullo a sanctae Ecclesiae Romanae consortio 7o. Episco deuiarunt, neque ab eius fide vel praedicatione seiuncti stini: porti de aposed usque ad vitii num vitae suae diem communionis eius parta- cophissaticipes fuerunt.Inter quos idem pontifex Cyprianum, Grego- prurit '
403쪽
cap. 7o- Antiquorum Patrii auctoritatibus sequentes Patres semper
rium Narianzenum,Basilium,Athariasium Cyrillum, Chrysii stomum,Theophilum, Alexadrinum,Hilarium, Ambrosium.
Augustinum,&Hieronymum, di Prosperum recenset: Oro- su etiam,Scdulium , &Iuuecum. Altera vero classis sit alioru, quorum auctoritas non omnino certa est,nec in omnibus,nec
tamen omnino ab Ecesesiae sensu dissentiens , quae apocryphaeodem loco a Gelasio dicuntur. Inter hos Origenes & Eus bius ipse Caesariensis in Historia Ecclesiastica collocatur. Qui reprehenduntur in quibusdam, sed non in omnibus. Origenis inquit Gelasius opuscula , quae vir beatissimus Hieronymus non repudiat legenda, recepimus.Et de Eusebio librisque hiastoriarum eius inquit,Propter rerum notitiam singularem via quequaque non dicimus renuendos : quamuis in primo libro repuerit,& in laudem Origenis schismatici unum librum conscripserit.Iam vero illa, quae haereticorum sunt constat omnino rehcienda.Vbi ctiam noc obseruandia, quod inter hos Gelasius eo loco Tertullianum, Lactantium, Arnobium, Caiasianu, Faustu Regiensem recenset:quamuis, ut diximus, qua tam etia in his sunt utilia & ad antiquitatis maxime cognitione pertinentia, uare multis leguntur,& in multis comendantur. Sed opus est in eorti lectione regula Apostoli uti, Omnia probata,&c. Haec iὴitur quae de auctoritate Patru, necessitateq; & ratione ea viedi diximus,la manifesta sunt,ct ex his quae superius diximus ita colirmata, ut pluribus no sit opus. Refert Socrates in Historia Ecclesiastica, optimam rationem reui cendi haereticos a Nectario Theodosio Imperatori propositana hanc fuisse,ut testimonia veterum adhiberet antiquorum scilicet Ecclesiae doctorum, qui ante dilusionem floruerunt. Quid hoc aliud, quam no sollim illos adhibere testes, qui sine affectu partium locuti sunt, quo nomine non parum eorum testimoniaeauctoritatis habent sed etiam traditione o sensum consonum Ecclesiarum eo tempore elim nulla erat dissensio, fide dignis testimon s agnoscere Qua ratione ut perpetuus usus ostendit, sequentes omnes doctores praecedentium au.ctoritatibus usi sint. Et quidem August. quem constat summa eum libertate Ad modestia de omnium nominuscriptis post
404쪽
eras literas sensisse, Scripturam, inquit, secram quis nesciat Lib. 2. de his omnibus posterioribus Episcoportim literis ita pr poni, ut pl. cor ira de illa dubitari vel disceptari non possit, uti imbuerunxves re- Donati Letum sit quicquid in ea constiterit scriptum esse: cpiscoporum G p λ. autem literas, & per sermonem sapientiorem cuiusibet in care peritioris, &per aliorum Episcoporum grailiorem auctO- . britatem & doctiorum prudentiam, α per concilia licere repre henes,siquid in eis serte averitate deuiatum est: Ipse, inquam, Augustinus aduersus haereticos auctoritate utitur Patru pra: cedentium. Vnde in quodam loco aduersus Pelagian O sic ait, LA. . de pedPost allata restimonia Patrum haec non ideo commemoraui, cato intria quod disputatorum quorumlibet sententi S tanquam canonis iis et re.cap. ca auctoritate nitamur: sed ut appareat ab initio usque ad praesens tepus quo ista nouitas orta est , oc de originali peccato apud Ecclesiae fidem tanta constatia custoditum: ut ab eis qui Dominica tractarent eloquia, magis cerΠssimum proferretur ad alia falsa refutanda , quam id tanquam falsum x utari ab aliquo tentaretur.Vbi vides manifeste,quod dictum est , consensti Patrii probari sensum Ecclesiae, & eundem nς Tarium ad scriptura intestigendam. Alibi etiam contra costam,Quia, Lip i. contra inquit, scripturas sacras secundum sensum situm legunt,in il P I .et colis nec aperta contuentur , utinam ergo fallem in catholico last degratiarum virorum scriptis a quibus eas recte intellectas non dubi chriliι cap. tat,quid sit sentiendum ae adiutorio diuinae gratiae non neglia 4 senter attenderent.Idque frequenter in i)sdem libris aduersius elagitanόs subinde repetit, maximeque in libris contra Iuli nu. In qtubus postquam primo libro inultoru Patrum sententias citauit,& in b.rursum. ih eorunde sententi; s resellii eius. calumnias, inter alia sic inquit contra illum , Ipse dixisti quod omnes iudiees ab odio, amicitia, ira & inimicitia vacuos esse deceat, pauci vero tales potuerunt inueniri: sed Ambrosium aliosque collegas quos cum illo commemoraui, tales suisse,
credendum est. Verum si tales non fuerunt cum hic viverent in causis,&c. ad hanc tamen causam tales erant,quando de illa sententias protulerunt, nullas nobiscum vel vobiscum amicitias attenderunt,uel inimicitias curcuerunt,nec nobis nec vo
405쪽
Libi. eontra a. epist. Pelag. cap. 8. cap. 7I-Qualiter
concilia auctoritatibus Patrum Uasunt.
bis irati sunt,nec nos nec vos miserati stini: quodinuenerunt is Ecclesia tenuerunt: quod didicerut,docuerunt: quod a Patri bus acceperunt,hoc sths tradideriit. Quid his rogo, apertilis dici potest de Patrum auctoritate de ratione agendi aduersus profanas vocum nouitates,& certillime confirmandi fidei dogmataZVnde Ad alibi etiam ita inquit, Ad euram nostram exi-uimo pertinere,non sollim scripturas sanctas canonicas aduersus eos testes adhibere: sed etiam de sanctorum literis,qui eas ante nos fama celeberrima de ingenti gloria tractauerunt, aliqua documenta proserre: non quo canonicis libris P nobis vllius disputatoris aequetur ati toritas, sed ut admoneantur qui putant istos aliquid dicere, quemadmodum de his rebus ante noua istorii vaniloquia Catholici antistites eloquia diuina sequuti sunt:& sciant a nobis rectam de antiquitus fundatam catholicam fidem , aduersus recentem Pelagianorum haereticorum praesumptionem pernitiemque,defendi. Hoc etiam ipsum magnae auctoritatis Concilia aperth testantur, de suta dem,ut superius diximus,omnia hanc rationem sequuti sunt, ut sensus scripturae nouos ab haereticis adinvent0s ex certi stuma traditione in scripturis Patrum agnita refutarent. Vide in
Concilio illo Ephesino primo a Cyrillo Romani Pontificis locu tenente aduersus Nestorium celebrato ut habes in Actiore prima Chaleedonensi s Concilij post recitatam fidem NLeaenae Synodi sic inquiunt catholici Patres,Quoniam prae manibus habentes libros Sanctorum de beatissimorum Patrum. Episcoporum de diuersorum Martyrum,elegimus ex his pauca capitula quae recitamus, & confestim Petri Alexandrini,
Athanas' Iulii de Felicis Romanorum Episcoporum, Theophili Alexandrini EIiscopi Cypriani,Ambrosi),Gregorij metimetent, Basili), Gregorii Nysseni lucidissimis testimon sChristum verum natura Deum & non gratia adoptatum contra Nestorium ostendunt. Et quinta Chalcedonensis Concilii Actione post definitam fidem aduersius Eutychetem haec est Episcoporum acclamatio, haec fides Patrum, haec fides Ap stolorum, huic omnes consentimus, omnes ita sapimus. haec nos docent quae fuerit Conciliorum vere catholicorum cura&s
406쪽
dZ solicitudo: eerte no alia, quam ut antiquam fidem Patrum haereticorum conatibus obleuratam,in lute educerent. Quod etiam epistolae illae Agathonis de omnium Occidetalium Episeoporum ad Constantinum maiorem in sexta Synodo pleianissime ostendunt. Cum enim destinatos a se atque Concilio suo Imperatori proponit Ponti sex Agatho, quibus, inquit, is stimonia aliquorum sanctorum Patrum quos haec Ecclesia Apostolica suscipit, cum eorum libris tradidimus: ut facultatem suggerendi consecuti ex his duntaxat satisfacere studeat, quid haec spiritualis mater eorum Apostolica Christi Ecclesia credat de praedicet, non per eloquentiam secularem, sed per synceritatem Apostolicae fidei, in qua de ab incunabulis edocti. usque in finem caeli Domino omnes nobiscum deprecamur seruire atque obedire. Et statim praescribit illis ut non aliter agant, niti quantum,inquit, eis iniunctum est, ut nihil praesumant augere,minuere vel mutare. sed traditionem huius Apostolicae sedis,ut a prςdecessoribus Apostolicis Pontificibus inastituta est, synceriter enarrare. Et post nonnulla de Petro inquit,Cuius auctoritatein utpote Apostolorum omnium principis , semper omnis catholica Christi Ecclesia de uniuersiales synodi fideliter amplectetes sectuutae sunt: omnest vener biles Patres Apostolica eius doctrina amplexi,per qua de probatissima Ecclesiae Christi luminaria clarueriit. Et post pauca, Haee est Apostoloru Christi viva traditio qua ubiq; eius tenet Ecclesia, quae praecipue diligenda atque fouenda de fiducialiter praedicanda est . utitur vero in ea epistola auctoritatibus
A m bros' Allianasis, A ugustini Leonis ,Gregori, Nazian eteni, Cyrilli, Gregorii Nissent, Hilari) de Conciliorum Chalc
donensis atque Constantinopolitani. Denique non est obscurum, in hac sexta Synodo actum esse de a catholicis de ab hae reticis Patrum auctoritatibus, de diligenter inuestigatum v rum illorum sensum collatione exemplarium , conuictosque haereticos falsitatis de mendach, veritatemque fidei, ad iter lusquam plurimos haereticos una volutatem & una operationem in Christo dogmatizantes,in eo manifeste definitam. Patet igitur ex his,quam vanὸ de reuera minus syncere quam deceat vi-C e rum
407쪽
uersus patruauctoritate ιoquitur,rei
rum grauem, Brentius reprehendit quod ad patres remittam in dubi)s de sensu scripturae de dogmatibus fidei. Nunquid Augustinus, Cyrillus eum tota Synodo Ephesina tertia ex quatuor illis probatissenis ab Ecelesia, & sexta Synodus su
mittunt scripturam sacram sensui hominum3 Aut moliuntur eius destructionem tam diligenter aduersus haereticos testimonijs Patrum utentes Sed ait Brentius in capite descriptura, Si ad veteres iam mortuos mittimur, nominentur ergo,ut sciamus, quorum interpretatio sacrosancta de inuiolata haberi debet.Cui nos dicimus iam eos nominatos esse ab Ecclesia, orthodoxos scilicet omnes qui perpetuo in unione Ecclesiae perseuerarunt ut Gelasius inquit nec unum aut alterum sum ceredicimus, nec interpretationes proprias singulorum aut sensum proprium in eis quςrimus,sed Ecdlesiae atque
ita cum Vincentio illo Lirinensi,quod ubique, quod semper, quod ab omnibus creditum est,id tenemus : quod propriὸ de
vere catholicum est,hoc facimus,sequentes uniuersitatem ,-tiquitatem de contentionem ut ille & sanctὸ& eloctuenter
docet quid per totum orbem terrarum confiteatur Ecclesia sanctorum ae maiorum de Patrum,uel omnium,vel pene omnium auctoritate confirmamus. Nunquid hoc . est luce ad tenebras ire a scripturae splendore ad humani tensus tenebras ct non potius ab haereticorum,quas offundunt Scripturae s
crae ct iidei,tenebris, ad lucem illa de qua Christus inquit, ν abscondi no potest super candelabra posita: ut qui infrediuntur lumen,videant:& aliteris de scriptura externa ad i criptam ab ipssi Spiritu sancto in cordibus vivam de certam conuertit quod constat hos omnes Patres egisse Vide,rogo,quam prouinciam assumpsit Brentius, quam difficilem, cum singulos Patres suspectos reddere de priuare auistoritate conatus est.
Habuit, inquit, Ecclesia Grςca suos Patres,Origenem,Chrysis
somum Basilium, Nazianzenum de alios: habuit Latina suos, Tertullianum,Cyprianum,tactantium,Hieronymum,Augi stinum de alios,atque his recensitis,ut alios omittamus,Neg
ri, inquit, non potest quin in Patribus sui sint errores &ali nae a sensu stripturae interpretationes.Origenes,inquit, habet; qua
408쪽
quaedam dogmata quae non sunt Scripturae sacrae consentanea Tertullianus Montani Zat: Cyprianus baptizat. Hierony- . . mus Origenietat& digam irat : Ausustinus scribit libros RG tractationum , de communicat infantes corpore & sanguine Christi .Haee vero aduersus veteres Patres se uixisse inquit, nohoc animo quM censeat eos abhciendos : sed quem animum 'habeat, nos vero iudici relinquimus. Caeterum naeuos quosdasiue species potius errorum in Patribus quaerere, sim stre in terpretari, Ze ex eis offendiculum infirmis obhcere quae camdide accepta etiam aedificare possunt, quid aliud est quam calumniari , eum maxime nihil ad causam id pertineat Z Nos ad consensum Patrum mittimus, non quod ab uno autialtero, sed quod ab omnibus constanter,unanimiter,& perseueranter docetur,illud tenendum dicimus: non eorum duntaxat auctoritate,sed magisterio Spiritus sancti in Apostolorum praedic tione de Eccletiae sensu lucente. Ouid igitur ad nos,quod unus aut alter in hac aut illa disputatione etiam errauerit averitate scripturae: illud certbscimus catholicos non propterea ab Ec clenae sensu recessisse, quanquam interim ignorauerint. De Origine igitur di Tertulliano quod errauerint, no nos mor tur,damnati sunt ab Ecclesia. De Cypriano iam omnibus no tum est,in causa illa Baptismi haereticorum eum errasse,ut Au Lib. sgustinus inquit, praedecesibris sui exemplo deceptum, dum de bap. cotraquod ab eo statutum vidit, putauit tradationem esse maiorii: Donaiqia sed paratissimum se semper exhibuit, ad sequendum Ecclesiae sensum obseruantissimus etiam in hac parte.Ecclesiasticae uniatatis. De Hieronymo vero,primo illud certum est, quδd Origenem de grauissimis erroribus arguiti, libros praecipue P riarchon:&in Rufinum inuehitur , qu5d eos Latine reddide rit.In quibusdamnietur cruditionem eius sibi pluere hoc noest turpiter,ut ita dicamus,& perperam Origenizare. Dedigamia vero illud constat,in quam plurimis e putolis, in illa maxime ad Gerontiam vehementiorem fuisse in dehortando a s eundis nuptijς, sed salua fide. Et si enim aliquando conferat illas scortationi, sed apertὸ dicit se no eas damnare: quanquam α hoc videatur nonnihil postea attemPerare , ut non sine rea e a prelie
409쪽
prehensione illas relinquat. In his tamen omnibus nouerunt omnes fidem & ineenium Hieronymi: certὸ nec in his nec in alijs unquam discenit ab Ecclesia, nec pertinaciter imbnec ullo modo asseruit dogma contrarium fidei.Dum vero seuerior in moribus &districtioris disciplinae tenacissimus,& verborupondere efficacissimus est,dum ad ineliora hortatur,dum hγreses impugnat, videtur non satis attentὸ considerantibus ad
extrema deflectere. Sic contra Iovinianum etiam unico m
trimonio iniquior videtur, & in causa digamiae multo magis secundis nupti)s videtur detrahere.Iam de Augustino illud primum mirandum in Brentio , quod putauerit derogari Augustini auctoritati quod Retractationes scripserit in quibus m ximum exemptu modestiae & diligentiae atque circunspectionis circa doctrinam nobis reliquit. Ouibus quanta auctoritas scriptoribus accres cat, quis non vide&Certὸ vel nomen ipsium Retractationum apud rectὸ considerante Aug. auctoritatem conciliat erga ea, quae non retractauit: apud introspicientem vero hos libros multo maiorem ex diligentissima censura δρecclesiastici sensus tenacissima constantia,quas in omnibus illis prae se fert, ex quibus nec minimis quidem verbis suis parcit . Si Aug. edidit libros Retractationum, qua non retractasuit, bis ab eo cofirmata sunt, quare maioris sunt auctoritatis. Quod verbde communione infantium loquitur Brentius, s
lis ostendit eum magis quςrere in Patribus quid reprehendat quam quid sequatur.Ex Augustino non habetur, quod huius res ille sit auctor. Apparet nonnunquam suo tempore fitisse actum ita in Ecclesi)s , Lex hac consuetudine illum accepisse argumentum aduersus Pelagianos. quanquam si recte omnia Augustini in hac parte pensentur verba illa, Nisi manducaueritis carnem Filij hominis, adspiritualem manducationem in gis refert,quod apertὸ in ipsum locum Ioannis dicit: haec vero manducatio spiritualis & vnio ad Christum in solo baptism te fit sine quo Aug. non esse vitam infantibus probare voluit, ct nihil praeterea.Vnde & quod secundo loco Brentius assumpsit quod in Patribus sint pugnantes interpretationes scriptuam,& si sorte nonnunquam verum est, nec id quicquam nobis
410쪽
φssicit qui consensem Patrum sequimur, non tamen est probatum ab eo. Nam exemplum quod attulit huius loci, Nisi
manducaueritis carnem,&c.nihil probati sed facilitatem Brentil, dc pruritum quendam reprehendendi Patres manifestat Nam quod alij Patres de spirithiali manducatione intelligunt, id etiam constat Augustinum aliquando intellexisse: sed qubdde Sacramentali etiam intelligendum sit multi alij Patres senserunt. Et demus etiam Augustinum alibi sentisse, non tamen . hoc contrarium est priori expostioni, nec enim unius tantum sensus capax cst ille locus icut multi ath scripturae loci de quo silpra satis dustum est.Illud omnino negamus Brentio, Augustinum earuulorum communionem necessariam putasse,qua- isi baptismus non susticiat: sed haec ad necestitatem Baptismi probandam attulit contra Pelagianos,qui non baptizatis paruulis salutem&vitam non negabant, . . si extra regnum emtorum propter verbum Christi. Nisi quis renatus fiterit, non potest intrare in regnum Dei. Propter hoc igitur Augustinus utitur aduersus eos hoc loco,Nisi manducaueritis,&c.non habebitis vitam, referens illa ad Sacramentum Eucharistiae a que intelligens in Baptismate spiritualiter vel voto saltem &ordii rationρ Christi atque virtute Baptismatis iam fieri paruulos participes eius, quia unitatis Ecesesiae sunt participes.s a de hoc alias. Nuc latis nobis stabilita est Patrii auctoritas: sitis ostensum est quae sit necessitas,quae utilitas,&vsus illius. Iam igitur ad Concilia,hoc est ad Patres viii :adh enim, C p 7J Ne Velit nolit Brentius . remittimus in dubiis scripturae & sdei. Hos ponimus vltim tanquam nobis propinquiores con festiores, ut scilicet habeamus semper vivum de praetens iudita ciliomnucium, cuius videm1nisestissimam necessitatem ex praemissis. Quis enim dubitat. scripta Patrum id etiamab haereticis pati posse quod scriptura ipsa sacra, Trahutur etiani eorum verba in diuersos sensus: nec desunt haereticis in scripturis Patrum, unde sua videantur confirmare: ostendit hoc res ipsa. Pelagius ad integritatem humanae naturae & liberi arbitri) sine gratia. Christi asserendam testimonijs utebatur mortuorum iam Pa
xrum Cypriani, Ambros' & aliorum, atque Augustini ipsius C c t adhuc