장음표시 사용
411쪽
adhue vitientis. Si ergo dubius est sensus seri tuta ex tradne iudicandus est,ex sua maximὸ certa dogmata fidei habe tur traditio vero ex scripturis Patrum agnoscitur.Cum de sensi Patrum quaestio est, necesse est,ut ce tum iudieiii habeatur
in Ecelesia ubi id definiri postit: alioqui semper manebit dii bitatioμ liberu erit cuilibet sentire quodlibet dicet qiusque.
Hunc esse senilim scripturae , hanc esse traditionem Apostolicam & sententiam Ecclesiae,& hoc a Patribus affirmari. Ita de 'multis inquit Lutherus ,& nos circa notia eius haec domat econtrario haec ipsa exponimus Patrum testimoritassensum EcHeliae & traditionem Apostolicam. Cbnstat ioitur in Ecclesia unam fidem de una eoninitione seruarinon poli:,nisi iudiciimvvnum sit & praesens,in quo certa seratur sententia, cui omnes'
sint subditi.De quo quia satis stiperitis, ct in Assertione cathoetica proprio capite de Conciliis & scholhs consessionis Vri
renbergensium egimus, non est cur nunc pluribus dicamus . Originem Conciliorum ab ipsis Apostolis derivatam esse auia istoritatem illoria in Ecclesia semper agnitam ostendimus m nifestillimis auctoritatibus, utilitatem eorum ex tota historia Ecclesiae manifestauimus,& sine contentione,quata poritimus modestia, certitudinem illorum ostendimus ,& qualiter non errare possie intelligendum sit, satis indicauimus Post haec omnia non opus est multa addere.Sed quia respondendum est iniquissimis certocriminationibus Brenti; aduersiis sacrosancta Concilia,huius duntaxat in hocuocorursum admonendos esse lectores credimus , quod cum haec Conciliorum auctoritas
-IV . . a Christi promissionibus & potestate quam tribuis A postolis
atque eorum luccestaribus sit, quia illos magistros Ecclesiae constituit,& audiri ab ea praecepit, no pendet ex humana vi tute,non ex metitis hominum:sed ex ipsa dulina veritate. Atq; cap. 4. ideo etiam di illa desint quae ex hominibus sunt, ct ab eis exiis calumae Bre Suntur,sanctitas scilicet vitς & puritas,non propterea erit ineriij aduersus ficax eorum ministerium. Haec certissima liint, etiam ab
ectoritate aduersari s nostris concessa, ex quibus clamores omnes. quia conciliorum bus contra mores & vitam Praelatorum Brentius clamat'coi
rei eruntur. stat reiectos esse: & id tantam in Concitus considerandum am
412쪽
legitimi Praelati sine quibus probatum est Ecclesiam esse non
posse legitima etiam auctoritate, eius scilicet,qui omnibus su Ierior est, conueniant ad implenda ministeria sua de quod eis Christo commissum est.Hoe,inquam, satis nobis esse debet,
ut nullus priuatus nullus minoris auctoritatis pollit de eorum sententia aut dubitare aut censere. Deo necesse esse illam relinqui, quem non dubitamus vel ita adsuturum Pr latis, ut per eos tanquam per instrumenta dc organa qu dam doceat Ecclesiam suam veram fidem, vel si occulto suo iudicio permiserit eos,dum non quantii debent ad inquirendam veritatem agiit, errare non permittet diu hoc latere Ecclesiam:sed aget ut persequens aliud Concilium eorrigatur antequam receptum sit
in Ecclesia. Quod ostendimus exemplo secundae Ephesinae Synodi numerosissimc quidem de multorum Episcoporum , in
qua error Eutychetis de cofusione naturarum in Christo post Vnionem probatus est: sed mox cum non deessent, qui fiaudere dolo id actum esse quaererentur, congregata est Chalcedonensis Synodus,de veritas explicata prilis quam definitio alte ra nocere potuisset in uniuersa Ecclesia. Itaque hunc putamus
sobrium dc sanum sensum esse illius quod a pluribus asseritur, Concilia errare non posse. Intelligunt enim legitimξ eonSre gala,& legitimῆ absq; Daude de dolo agentia. Talia certὸ sunt quibus promittit Christus,Vbicunque sunt duo vel tres com
gregati in nomine meo, in medio eorum sum. Qu5d cum non de Concilio tantum uniuersali, sed de quocunque legitimo de in unione Ecclesiae perseuerante accipiendum sit, non dubit
mus a Christo impleri quod promissum est sic cogregatis: aut si eorum culpa hoc eis negauerit, Ecclesiae suae non est negaturus quod promisit Porte inferi,dcc.Et si igitur hominum potestas non sit superior diuina voluntate, nec quod Brentius non tantum calumnio , sed blasphemὸ etiam nobis tribuitγSpiritus sinctiis vllis sit alligatus nominibus, tamen congregatio legitima probat praesentiam Christi,atque ostendit pro
mistionem eius ei non defuturam, modo ut dixitnus,non dolod fraude agatur. Atque hac ratione non Spiritus sanctus alli
413쪽
mentiri non potest,alligat homines sibi,si non per veram
ita teirisaltem per illam operationem qua impleat eorum in nisteria.Non est eur Brentius clamet,nullum nisi a Spiritus
cto praeditum scripturam posse intelligere quae ab ipso Spiria tu sancto est.Cui paucis postea respondebimus. Nunc apertEdihimus per malos ct alienos a Spiritu sancto homines facilε
esse Deo etiam prophetare. Nec dicimus,ut Brentius imponiuquod quia quandoque fecit, semper teneatur facere: sed diei mus quod ipse fatetur ministerio peccatorum perficere Spiritalti in sanctum id,ad quod ordinati sunt. Haec est Conciliorum& auctoritas& certitudo: quae duo nunquam aduersari, int gre confiteri volunt. Si enim non errare fatentur. quod nonnunquam faciunt coacti testimoni)s scripturae,mox nullii Concilitiin posse certo cognosci legitimum esse dictit: quod si admittant mox dicunt, errare posse quodcunque hominu Con 'cilium sit. Sed vera fides utrumque horum certissime confite tur,& illis verbis a Christo promissum agnoscit Vobiscu stiiri omnibus diebus.Et, Ubicunque sunt duo vel tres in nomine meo. Et rursum,Portae inseri non praeualebunt aduersus eam. Vbi non omittendum, quod auctoritate Nicolaide Lyra me premit Brentius,& arguit,quod vulgatissimum& notisὶinuimauctorem in Ecclesia non inspexeris,a quo didicissem, quantum errarem in asserenda bacauctoritate Episcoporu&Conciliorum. Sic enim Brentius ait : Haec verba, Portae iiiseri noupraeualebunt aduersus eam,exponens Lyra inquit,Ex quo pG'tet, quod Edclesia non consistit in hominibus ratio ne potestatis vel dignitatis Ecclesiasticae vel secularis, quia multi Principes & summi Pontifices & iij inferiores inuenti sunt apostatasse a fide, propter quod Ecclesia consistit in illis personis in quibus est notitia,& vera confestio fidei & veritatis. Haec sine
quae ex Lyra contra me adducit,& irridens ait inuenturum me
fortὸ aliquam expositionem . Ego vero dico nullam me velle quaerere : sed fateri ingenue verissimum esse quod Lyra inquie& manifestissimum: primo in Ecclesia non esse haereticos&apostatas,quod nunquam negauimus : prosessione enim fidei α Sacramentis ostendimus superitis Ecclesiam congregarici
414쪽
nune Lyra inquit, Ecelesiam consistere in illis In quibus in
notitia Ad vera confesso fidei r solos ergo haereticos rei et tabEcclesia, qui scilicet neque credunt neque constentur verahi
fidem: isti non solum non stat viva membra clesiae quod de alijs peccatoribus diximus sed etiam propria volutate omnino reliquerunt Ecclesiam. Eos verb qui agnoscunt & confictetur fide, negat Lyra pertinere ad Ecclesiam Z Imo certὸ ape tὸ confitetur. Quod si illud torqueat in me Brentius , qu bd ait: Ecclesiam consistere in aliquo no ratione dignitatis Ecdlesia- ,sticae vel secularis, videat Lyram non negare in illis consistere . Ecclesia nisi quia a fide,inquit, menti sunt apostatasse. Ouod verum esse fatemur quando a fide discedunt. Oujs enim Iudam
neget suisse Apostolum quamdiu adhaesit Christo,& in eo suisse Ecclesiam: sed postea cum discellit in locum suum,non amplius fuit in Ecclesia. Sic de caeteris dicimus: nee dubitamus Lyram catholicum virum hoc sentire; non tantum eos qui perpetuopermansuri sunt in Ecclesia, sed etia eos qui ad te mispus permanent, pro eo tempore quo tenent di profitentur fidem ad Ecclesiam pertinere, de veros esse Episcopos: nec putauit ille sine Episcopis & ministris Christi integram esse E clesiam.Hoc nos de illo credimns: quod si aliter Brentius putet eum sensisse, nihil nos moratur. Nec enim ex illis primae auctoritatis Patribus Lyra est, quos magistros suscipit Ecclesa, neque ipse testis esse potest sufficiens Apostolicae traditionis, ncc illo loco hoc agitur ut attestetur illi fatis igitur haec nobis de Lyra dicta. Caetera vero omnia loca conatur Brentius peruertere sed Dustra nihil aliud habens quod dicat,quam quod omnes homines errare possitiat,& dccipi atque decipere: cum eatholica fides non hominum virtuti innitatur, sed promissioni diuinae quam experientia ipsa agnoscimus implesse Deum
Ecclesiae suae totis mille quingentis annis. Stat Ecclesiaistat tades , stat prima illa traditio : nusquam deleri potuit usque ad hanc diem ab Ecclesia, etsi nullas omiseritSathanas fraudis
suae machinas in eam admouere . Quare nec dubitamus permansuram usque ad finem & fidem ipsam, di hanc Concilioruuiuentiumque Patrum auctoritatem de certitudinem quam fi
415쪽
des vera nos docet: euius in Patribus manifestissimasunt resumonia.Confitentur enim Catholici omnes ut in assertione ca.. tholica ostendimus non solum quatuor illoru Conciliorum primorum de reliquorum sequentiu veritatem: sed etiam eorti auctoritate constare nobis fidem catholicam asserunt. Quare Op s. non opus diutius his immorari. Vnius tantum Augu-Aus testimo stini in omnibus sese quae aduersus Donatistas scripsit,frequeania de colici tisilinae siententiae quam certa fuerit haec auctoritas Concilio aliora aucto, rum latis ostendunt, dum definitionem de non rebaptizandis ritate. Erpb haeritici, Uniuersalis Concilii certa esse quae prius dubia erat te late. incunctanter asseritnaec dubitat Cyprianum illi statim obtein pcraturum,si eo vivente facta eiset. Sic igitur inter multa alia libro primo aduersus Crescomum Grammaticum loquitur: Cip.32. er Sequimur sane nos in hac re auctoritatem certissimam seriis l. pturaruml: nec enim parui .momenti est , quod cum inister Epilcopos auterioris aetatis ista quaestio fluctuaret, α varias haberet inter se collegarum salua unitate sententias hoc per uniuersim catholicam , quae toto orbe dissan
ditur , obseruari placuit, quod tenemus. Et post pauca
ita ait, Proinde quamuis huius rei de scripturis canonicis non proferatur exemplum, earundem tamen scripturarum etiam in hac re a nobis tenetur veritas: cum hoc facimus quod unia uersis nunc placuit Ecesesiae, iam ipsinim scripturaruin commendat auctoritas. Quid hic Brentius dicet)Derogatur ne acictoritati scripturae quando indubiis eius ad Ecclesiam mittimus)Imbinquit Augustinus quam maxime cofirmatur, quoniam in scriptura Eeesesiae auctoritas commendatur. Nui
quid sententiam Ecclesiae quam in re prius ambigua & qum
certum non habebat inscriptura exemplum ,Oportet rurium exigere,ut Brentius inquit,ad scripturam Z Certe in hac male ria quod Augustinus fatetur, exscriptura certum exempluminon habetur, neque quid Apostoli egerint ac docuerint in scri plura constat: lea inquit Aug.constat Ecclesiae auctoritas,quet
hoc post longam disceptationem definiuit. Vnde post verba quae citauimus statim sic loquitur, Et quoniam sancti scriptura fallere non potest,quisquis talli metuit, in huius obscurita
416쪽
re quastioias eandem Ecclesiam de illa consulat, quani suae ulla ambighitate Seriptura sancta demonstrat.Vides itaque in
re obscura nec habente in scriptura exemplum; quanti Atig stinus definitionem Ecclesiis faciet, non ad aliam illam exigeos scripturam quae certe aperta non est: ted ad illam tantiim in qua auetoritas Ecclesiae praedicatur.Et eodem loco Ecclesiam hanc certam & toto orbe diffusam non agnoscere erroris donatistarum dicit esse. Hanc,inqua, Ecclesiam, cuius auctoritas commendatur inscriptura, certam esse & manifestam asserit, pquae tune Aug. tempore Donatistas damnabat. Ne mihi dicat otBrentius aut Caluinus. Ecclesia vera de stabilis praedestinatoruest congregatio,quae inuisibilis est & incerta illa vero congre- satio baptizatorum S profitentium fidem, non est vera Eeclesia quς errare no potest.Contra hoc Augustinus imo per eum eritas ipsa ostendit illam Ecclesiam stabilem I firmam , certatam ine &. manifestam,quae scilicet incommunione catholica Patram peritianet. Et ne calumnientur nos aduersarh, quod EccIesam pro suo arbitrio fidem nobis tradere dicamus. mii sine certo testimonio scripturae, non repetendum Baptisnum haereticorum Aug.dicit ae finiuisse, non est omittendit quod idem non dubitat ,& huius contentionis historia satis ostendit hoc ex traditione Apostolorum filisse: quia consuetudinem Ecclesiae totius . etiam ante Cyprianum, tuisse res ipsa endit .Hane autem,inquit Aug. fuisse consuetudinem Eccloo. a. iatrasae quae postea multis discussa ambagibus perspecta vcritate Doliatillus plenario Concilio confirmata est, satis Ostenditur ex ipsis ver- cap. . bis Cyprianimamque Cyprianus fatetur consuetudinem contrariam fuisse suae sententiae. De qua rursus inquit Aug.Quam Eodem lib. consuetudinem credo ex Apostolica traditione Venientem,sis tap.7.cut multa non inueniuntur in eorum literis nec in Concili)s posteriorum:& tamen,quia per uniuersam custodiuntur Ecclesiam non nisi ab ipsis tradita & commendata traduntur. Vbi vides quam intrepidE, quam manifestE traditionem praeter seripturas agnoscit Aug. & uniuersalis Ecclesiae consuetudine testimonium esse certissimum eius docet. Vides denique E clesiae & Conciliorum auctoritatem, & rationem deliniendi
417쪽
ex traditionibus. Haec omnia lucidissima sunt reIpsa ostensi ab Aug.Quae si negentur , necesse est no rantum Donatistaruhaeresim, scd in via lucisum onanes simul exuscitari, cum aucto .ritas Ecclesi ct Conciliorum aut certitudo eorum in dubium vocatur. Hoc igitur quod afferimus non est meditari destri ctionem Ecclesiae vel scripturae,sed aedificationem potius. Noest hoc Asoticum,aut Talmudicum,sed vere catholicum.
cap. s. Sed illud ctiam in hoc loco non est omittendum .ut ea quae Episeopora dicimus de auctoritate Conciliorum &i Episcoporum inanima siue con festiora fiant . quod non tantum eoncilis plenam; eoniensiun, cilio auctori sed Episcoporum etiam bin sui3 prppri)s sedibus per literas vel .
tus in danan, quacunque alia ratione conspirationem consonam praedecendis heresibus forum doctri me Augi ipse ad consetandas haereses de finienda ex August. dubia fidei abunde iussicere credidit. Clamabant Pelagiani, ostendituri quod sine plenχrij Concilii congregationς damnarenturuera. torta scilicet ab Episcopis in suis locis sedetibus subscriptio Lib. 4.cotra ne. Contra quos ita inquit Aug. Quasi nulla haeresis aliquando a. epist. Pea uili Synodi congregatione damnat sit, cam potius raristimaei a Q. ιλ. inueniantur propter quas damnandas necesitas talis extiteriti multoque ac sine comparatione plures sint,quae ubi extiterunillic improbari damnarique meruerunt, atque inde per cael ras terras deuitandae innotescere potuerunt. Habes igitur auctoritatem damnandi haereses Episcopis ipsis conuenire, neci congregatione Concilij, semper opus esse; cum etiam illudi . Christi, Ubicunque sunt duo Vel tres tu nomine meo spiritua- li vitione impleri possit. De qua Paulus dicit,Congregatis vobis de meo spiritu cum virtute domini nostri Iesu Christi. Con sensus igitur Episcoporum perpetuus & mortuorum de viventium iste est,quo consiliantur haereses mec concilis, teste Ai
. sustino,opus fuit, nisi quam raris lime . Quod etiam hic ideo admonemus, ut quam superbe Concilium generale ab initio litis dissensionis ortae Lutheras de sui petierint. Quibus merito illude iusdem loci Augustinus dici potest, Istorum suis
perbia hanc etiam gloriam captare intelligitur, ut propter iulos Orientis & Occidentis Synodus congregetur , α nos di- eamus omnia Ecclesiiaru catholicarum Sunoduin eos voluis
418쪽
se cogregarI. Orbe, inquit Aug.catholicii quoesam Domino
eis resistente peruertere nequeunt, saltem commouere conantur.Sed quid tandem illa Concilii appellatione voluerint nucsatis apertu est, maxime agente Bretto cuna no Episcopi tam tum alicuius aut pluriu, sed nec totius Concilis uniuersalis,de ni', nec alterius alicuius sententi; quam Christi uniuersalis omniti iudicis stare se velle manifeste testatur, Ut superius vidimus. Datiab uia Et ut intelligas tantae huius praesumptionis qui sint fructu , eustiae B. quid scilicet ex tam pertinaci animo necesse sit sequi, non sa- L coheiliatis fuit Brentio errasse nonunquam Concilia asserere: sed COn si ita ellio illi sanctissimo & a tota Ecclesia, ut Vnu ex quatuor Euan rasse circi regelij libris,siuscepto,Nicaeno scilicet imponit Primo quod ζ unici postrauerit contra Euangelicam doctrinam: sic enim ut eius verba baditi mareferamus inquit primo illo loco de officio Principum, Cum iniistiani Patres Nicaeni Concilij post definitam aequalitatem Filij,tudia . .
carent eos, qui Christum prosem ad militiam redirent, dam- ιι natione dignos certe humani aliquid passi sunt,qubd damna. . . uerint legitimam militiam, quam Ioannes approbauerat, nec ec Christus reiecerat. Haec austis est Brentius in Concilium cc Nicaenum dicere,qubd definierit aliquid contra veritate Euangelicam. Et quidem certissimum est,militiam licitam esse Christianis: quin & illud consta rimis illis temporibus, & ante de post Concilium Nicaenum sanctissimos Martyres & probatis. umos Christianos, etiam sub Iuliano illo apostata militasse,
atque tam Christiano ani mp. ut non sollim militiae honores, sed de vitam etiam potius a ni re, quain alictuid contra pro fessionem Christianam facereparati essent. Crassa certὸ ignorantia& nimium reprehensibilis in religione Christiana est militiam damnare. O uae si Concilio Nicaeno tribuatur, quis non videat quantum eius auctoritati detractum sitὶ Sed absit hoc, ut tantum Concilium contra veritatem fidei errauerit,quo u cesse est fieri, ut omnium Conciliorii auctoritas pereat. Qua re falsissime omnino Brentius hoc tribuit Nicaeno Concilio,
α sine ulla auctoritate, imo contra veritatem omnem. Certe Lib. Io. e
inter capitula Nicaeni concilij quae habemus a Rushq hoc est cle hist. cap. de causa hac.Qui vero propter confestionem militiam abie- G.
419쪽
cerant,&rursum ad hanc abier ut,hos tredecim annis poeiatentia agere,& postea suscipi,&c. Ouanqua huius capitis aliter in alijs habentur verba. Certe quae habemus in Concilijs magna ex parte ab Isodoro collectis, ct in libris Conciliorum qui ci
cumferuntur viginti tantum capita continentur,inter quae decimum sic habet. Quicunque vocati per gratiam ,primo quidem impetum monstraucrunt deponentes militiae cingulum, postmodum vero ad proprium vomitum sunt relapsi , ut quia clam etiam pecunias tribuerent R. beneficijs militiam repeterent, hi decem annis post trienni) tempus,quo inter audientes erunt,in asilictione permaneant.H iuxta editionem primam
habemus in Concilijs, a quibus parum secunda distat. Quae
verba clim intueor, miror unde Brentius collegerit damnasse
militiam Patres Nicaeni Concilis. Iudicarunt inquat ille eos, qui proselli Christu ad militiam redirent,damnatione dignos. Si enim intellexit quid Concilium & qua ratione circa militiam statuerit, & tum quid aliud egit quam ut volens simpliaces deciperet,& seipsum irrisioni exponeret. Adeone putabat
Omnes ignaros esse rerum omnium Ecclesiasticarum,ut nullus
aduerteret male eum de sinistia interpretatum tanti Concilij definitionem Aut si non intellexit, magna certe est thistoriae antiquitatis &disciplinae Ecclesiasticae in Brentio i3norantia. Discant igitur & aauertant omnes, quid Nicaenii Concilium in hoc statuerit, b videant eius manifesta verba. Primδ non
Christianos qui militauerint, stibilest poenitetiet: sed qui deposita militia ad primum, quir Uiuitum sunt relapsi. lam aliud est militare, vel retinere quam rius habueras vel quam nunqua habueras acquirere ce quibus nihil Concilium loquitur aliud est, quam reliqueras, quam propter Christud: religione cotempseris militiam rursum assumere, & pecunias atq; bene schs quaerere. Hoc damnauit Conciliu , ct vocavit reditu ad vomitu: qua phrasi in scriptura reditus ad peccata s)nificatur. Quid ergo intelligemus reditu hue ad militiam prius abiecta significare, nisi id quod manifestissimum estZEt Rufinus in sua transsatione aperte dicit, Qui propter cossessionem, inquiens, litiam abiecerat, propter consessionem,inquam,fidei. Est enim
420쪽
enim eompertum tyrannos frequenter fidem persequentes iussis Ie,ut Christiani cingulum militiae deponerent: erat enim gradus ille in Romana Republicano parui honoris de gloriar: nec nisi ingenui locu in militia habueru quod cingulo milit ri significabatur: ad omnes enim dignitates usq; ad imperat riam constat eos habuisse aditum: hic erat magnus honor in Republica: hoc igitur tyrani imperatores lege publica priu bant Christianos Hinc factum ut lege illa tyrannica manente, multi non expectauerint ei, ei a militia: sed nondum interr sati cingulum deponebant. Hoc est ob consessionem fidei abiecisse militiam. Qui vero postea eam restimebant, & ambiebant ad eam, hoc ipso opere fidem negabant, quam prius
confessi erant. Si abhcere cingulum erat confiteri fidem, resumere erat negare: igitur Concilium Nicaenum non militia , sed fidei abnegationem damnauit. Sussicere debuerat Brentio ad hoc intelligendum contextus ipse eorum quς prςcedunt in eo Concilio. imponitur poenitentia his qui fidem abnegauerant, absque ulla coactione: similiter & his qui timore amistionis facultatum eam negarant:quod factum,inquit, est stib tyranni- 'de Licini). Et mox etiam in eodem capite iuxta secundam ediationem quam nos habemus, hoc additur de cingulo militiae
his verbis,Si sui vero per gratiam Dei vocati primo quidem
ostenderunt ndem tam deposito militiae cingulo, post hcc autem ad vomitum reuersi,&c. Vbi multo maior his poenitentia 'imponitur quam his, qui vel sine ulla coactione vel metu tan- atlim priuationis facultatum fidem negarunt maius itaque peccatum illud,quam hoc. Quare nisi quia aliud est ignauiter & iobi curὸ a fide recedere, quod punitur leniori poeniteria: aliud vero post sortissimam confestionem & post insignem quadam ivictoriam,postquam etiam inimicis factus es formidabilis,lurpiter deficere animo & succumbere ei, quem prostratum haubueras. Debuitne Nicaenum Concilium maiori poenitentia panire militates Christianos, etiam si in eis cogitati et aliquid delicti esse.quam negantes fidem citra periculum, mortis maxia me Et denique ut hanc absoluamus causam, nec coniecturis
agam Nonne manifeste Ecclesiastica Historia auctore Euse- Lib. 9.M. io.