Emundi Richerii ... De potestate ecclesiae in rebus temporalibus, et defensio articuli quem tertius ordo comitiorum regni Franciae pro lege fundamentali ejusdem regni, defigi postulavit anno Domini 1614. & 1615

411쪽

narrat quod Adrianus I. Papa ad tuendas res Ecclesiis Carolum Roma, accersivit, quo pergens Papiam obsedit, 3brque octo exercrtu Romamρω- venit, sanctam Resurrectionem 3b peregit Postea rediens Papiam capit Iterumque Romam rediit: 'nodum constituit cum Adriano Papa --

universali 'nodo dedit ei jus Mendi 'ηrificem es ordinuri fossos camsedem, dignitatem auoque Patriciatus. Insive Archiepiscopo F Di copo per singula provincias ab eo investituram accipere definivit, ut uisi

Rege laudeturis investiatur Discum, a nemine consecretur, omnemo huic decreto rebelle anathematisavit, o nisi resipiscerent, bona eorum pu-Meari. Quod indubitatum Sigeberti testimonium Aubertus Miratus . ut Curiae Romanae gratiam aucuparetur, induxit atque expunxit ex Sigeberti Chronico, quod anno I 648 edi curavit continuavitesic enim hodie ambiuntur Praelaturae. Sed quotusquisque Α uberto

Miraro fidem in his quae Sigeberto adjunxit habeat quando certissimam ac pervagatissimae veritati ac fidei antiquorum scriptorum absque ulla verecundia sie ausus est detrahere. Quod autem passim Baronium quasi Ecclesiasticae historiae regulam laudat sequitur, paulo post

convincemus Baronium hac in parte prae studio & nimio amore placitorum Curiae Romanae caecutire.

Supra jam monui Gratianum , canones quos in hac re exhibet dist. 53 verbum de verbo exavonis Pannomia, sicutis permultas alias regulas, non autem ex Sigeberto hausisse Et quoniam renun tiatio juris necessario possessionem praecedentem supponit Gratianus vero contendit Ludovicum Pium uri Investiturarum eligendi Pontificis Romani renuntiasse Can. Ego Ludovicus dist. 63. Consum git ex ipsius Gratiani collectione certissimum esse quod supra ex Lupo Abbate Ferrariensi, Ivone Carnotens, Sigeberto Gratiano de jure Investiturarum retulimus idque insuper comprobatur eo. Cum Adrian dist. 63. Ubi collector canonum memorat Legatos Ludovici Pii qui Romae erant, cum Adrianus II eligeretur, graviter tulisse qud se insciis inconsultis Adrianus portaretur ad Lateranense Patriarchium, ut consecraretur eamque ob causam expostulationem habuisse quia ad electionem Pontificis nequaquam invitati fuissent. Si enim certo rescivissent Ludovicum Pium huic juri suo renuntiasse, non questi suissent se insciis Pontificem deligi. Verum dato quod Ludovicus Pius,uisngitur,can. Ego Ludovicin jus eligendi Romanum Pontificem ejurasset, nequaquam tamen Ludovici succe

fores huic ejurationi obstricta fuissent. Ratio est quia 4 invito

412쪽

IM RABU TEMPORALIBUs. 389 Principe creari possit Episcopus, tamen absque Principis consensu non potest mitti in exercitium .pollessionem Episcopatus neque

ante Baronium Maliquot recentiores obnoxios ullus umquam de hac re dubitavit. XVIII. Verum Onuphri de hac controversia sententiam lubet exponere in vita Gregorii VII. quam ipsemet reis crus magno quidem Veritatis praeiudicio vulgavit. Ut omnia accuratius intellι-gantur, ait Onuphilus, ta unde tot malorum caeschsmatum origo inch

averat, cognosicatur, eorum temporum consuetudinem referam, ejussu primordiapaulo altius repetam. Erat tum consuetudo a temporibus Caroli Magni Imperatoris primum ex auritoritate Romani Pontiscis Adriani introducti, ut alic in urbis vel Abbatiae Discopo aut Abbate mortuis, statim Curus velMonach in unum congregati Legatos ad Imperatorem qui tunc erat, dirigerent, ad quem defunZi 'alat pedum onusticale annulum deferentes, eum pro novo Antistite deligendo nomine seu Collegii interpe Libant, qui statim senatu seu congregato, ex ipsius plerumque sententia, velex ipsis collegis, velex amicis cis capesianis, caterisque domestici 2D- miliaribus sui juxta loci dignitatem, ut e tibitum erat, pro arbitrio a se electum annulo ta virga pastoral 'alati defuncti ad se transmissis, Gna-ί.ιt eumque de illo Sacerdotio diplomate suo Imperiati, ut tum dicebatur, investitum, hoc est illa dignitate donatum, in Episcopum vel Abbatem consecrari mandabat absque alia cieris Monachorum lectione. Hoc autem per Gatham, Germaniam Italiam quae tunc Latinu Orbis censebatur, usur pari mos erat. Deinde aliquanto post contormitc ad ea quae scripta sunt ex Lupo Abbate Ferrariensi retulimus, narrat Gallia Reges, maxime Apinum Carolum Magnum suo sanguine atque immensii benestetis erga Sedem Romanam hoc redemisse prιvilegium, exciso Longobardorum regno, sparte magna ejusdem attributa Ecclesiae Romanae Tot 1gιtur tantorumque beneficiorum non immemor Papa Adrianus sub quo tam magni- sice de Romana Ecclesia bene meritus fuerat, Synodum IIJ Episcoporum, Abbatum, asorumaueplurium Pralatorum anno salutis 79s Laterani in rustica S MI Ioris qua Constantiniana vocatur, congregavit In qua ex totius Θnodi consensu dedit rabus Spotestatem Pontificem eligendi ta or-ἀnand Apostolicam Sedem, cum eo tempore liberis Romani Clerita populus fragiis Romanum Pontificem creari mos esset Insuper Episcopos, Archieps os, ta Abbates omnium provinciarum ei subditarnm ab eo δε-

vestituram accipere definivit, eorum quibu praerat Sacerdotiorum sta ut

vis a Rege iaudarentur c investirentur Episcopus vel Abbas, a nemine

413쪽

39 DE POTEsTATE ECCLEsIAE consecrari possent,in omne qui contra hoc decretum egissent, anathemato notavit, ta bona 6 M proscripsit. Hu rei meminit Anastasius Ablioth

carius in historia Ecclesasticari suem locum Gratianus canonum OL EJor 63. ι notavit Imperatoribus aAtem qu Carolo Magno successe runt ad eam gnaviam delapsis, ut non solivm busemodi privilegium tueri nollent,sed nee ulla Impem jura curarent Eam occasionem naisus Adri-nu Papa III sub Imperatore Carolo III anno salutW89 . ita quidem quodpubprioribus Pontificibus sensim exoleverat, congregata Synodo omnino antiquavit fabrogavit, instituens ut in Papa electione Imperaro se non intromitteret. Privilegium Adriani L. Imperatori ab Adriano LII. ereptum Leo Papa VIII. Othoni L. Imperatori de Romana Ecclesia optime merito, e-m eam ex Tyrannorum Berengarii ta Adeserti manibus resexam, tam tibertatem quam amiserat vendicasset anno Dominissa in Synodo Laterariensi congregara exemplo e usdem Adriani L. qui illud Carolo

Regi concesserat, restituti, renovavit, sis novo confirmavit, utpatet ex eadem dist. 6r apud Gratianum. Porro autem contra hoc Leonas VI ILdecretum nulla deinceps Romanorum Pontificum reclamavit vel aperte

contradixit usque ad Gregorium VII qui Imperatarum simonia offensus,

in contrarium editis decretis, hac duo Adriani Lin Leonis VIII pristiua omnino abrogavitis induxit Henricus enam IV. Imperator eum muμ tuo maximis binorum occupationibus ampli lus, ingenti pecuniae vi indigeret, Oscopatus ta Abbatia plerumque his qui plus ei erebant, lasegiebalur, personarum coniurionisnulta habata raιιone quod factum hares simoniaca labem fugere non poterat. suocirca anno Io9 . Gregorius VII. Pontifex Concilio mustorum 'scoporum obbatum habito constitutionem stam tune primum edidit , qua Imperatorem non solum auctorιtate instituendi Romanum Pontificem, quam trecentis prope annis antepraedecessores sui habuerant; sedis omnibus etiam ceterorum Sacerdotiorum investituris privare conatus est: omnemque Discoporum G Abbarum instituendorum rationem ad electionis capitulorum ta Monachorum formam reduxit, 2 c. His autem decretis in duobus potissimum m sa S Romaei Imperii dignita evertebazur: ta quod longe pejus erat, ea fundamenta aciebantum, quibus Romani persipotestas omnino labefactabatur. Primum erat, quod ex omnibus Orbu Latini partibus infinita prope hominum diversarum conditionum mima aulam Imperialem frequentabant, spe ducti ut ab Imperatore Sacerdotia consequapossent quemadmodum nunc usus est an Romana Curia. Imperator enim non solum Episcopatus omnes, AbbMias, Mnoraque omnia Sacerdotia, ut 'abendat, Canonuatus,

414쪽

IN RE Bus EMPORALIBUs. 3 IPrvosituras, ta Decanatus conferebat,sed etiam ut jam visum est, ipsium Romanum Pontificem designabat. Si igitur decretis Gregorii locus esset, illico consequebatur ut omnis hac aula Imperialis mayestas obsolesceret, c.

hera vero causa qua multo majoris momenti existimab.vur, erat quod si Caesar Praelatorum vestituras, ita enim collationem appellabant, amitte rei, majorem Imperii μι, meliorem fortioremque partem deperderet: maximarum calamitatum sieminarium Imperi faceret. Nam quando pria

milegia Carolo Magno Gihoni L. AEugustu, ab Apostoli sede concessa fuere, Ecclesia i Episcopatu tenues tunc pauperes, ta sine tot reditibus

erant. Fostquam vero Iuris Imperi acta est eorumdem Presatorum electio. Uuemadmo m cateri Principes seculares Imperii, tum Caesares qui de Relgione bene mereri volebant, sine tamen Imperii praejudicio coeperunt Discopos cs Abbates ob Re ionem tanquam potior Imperii membra pracateris laicis Principibus honorare , profana ditioneis ingentibus opibus honestare, arces, oppida, urbes, Marchias, Ducatus, Provincias, e dagia, telonia, et tigalia portoria, ta multa alia qua Imperii propria erant, Episcopalibus concedere Uua vel ex suis propriis bonis qua ad Imperium pertinebant, vel ex alienu fudi erant: Nam laicis Principibis sine egitιmo haerede mortuis, eorum provincias qua beneficiario jure ad Imperium pertinebant, non abis amphim laicis Regulis sed Episcopis concede barit atque hac ratione omnes Episcopatu C Abbativi Italiae, Galliarumta Germania, imo totius Orbis Latini, ta denique ipsum Pontificem bo- manum ex pauperibus ditissimos maximo Principes jecerant Ex his scii cet opibus qua ante Imperi juris erant, in nusta re Imperialia propterea jura minui existimantes, quippe quod certi essent eos omnes Praelatos a se designandos fore, O non nisi usu seu ta voluntate Sacerdotia ipsa obtentuia ros Gregorius igitur suis Decretis dimidium Imperi Caesari tollebat. Nam

Discopi nulla ratione adduci poterant ut qua ab Imperatoribus antiquis obtinuerant, dimittere 2 Imperatori restituere vellent, cum ex sua eruenάi

essent potestate : Id enim Caesari e quarebat, nec Imperator id agere poterat, ut Oscopi ea imperiorestituerent, qua ab Imperatoribus non ut Episcopi, sed ut imperialia membra obtinuerant. Haec Onuphrius, cujus narratio octo potissimum capit notabilia. Primum designat quo ritu, quibus ceremoniis Investiturae per annulum te dum Pontificale fierent; quae instrumenta erant corporalia. Unde ab Ivone ejusmodi In vestituram corporalem vocitari supra observavimus. Secundo non est leviter praetereundum quod mem

rat Scilicet Anastasium Bibliothecarium in historia Ecclesiastica

415쪽

3ρα Da io TEsTATE ECCLEsIAE meminisse hujus privilegii, Gratianum qua refert M. σ3. - .

a manus, ea ex Anastalio sumpsisse. Qua ratione omnes Barcinii. Bellarmini di aliorum cavillationes ac effugia obstruuntur, qui persuadere volunt Sigebertum imposuille Gratiano , quas cuin, non Anastasium sequeretur Onuphrius autem ea scribit quae apud Anastasium in scriniis Vaticanae Bibliothecae legit. Tertio monet ignavia

socordia Principum, jura trivilegia quibus Maiestas Imperii

sustinebatur, amissa, atque Eccletiasticos persaepe ex status regnorum imbecillitate Principum ignavia opportunam captasse occasionem suas ampliandi fimbrias in rebus temporalibus quod ab omnibus historia studiosis debet diligenter notari. Et ne peregrina exempIa quaeramus, ipsemet Onuphrius in vita Gregorii VII. quam postea integram exhibebo, ait Gregorium nacta, explorata temporis occasione Henricum IV censuris innodasse, ubi illum bello Saxonico lea implicitum vidis, ut jam inde incolumem reversurum minime steraret M-que Gregorii VI ingenium c charitatem prodit. Quarto observat Adrianus primum Galliae Regibus privilegium Investiturarum concessisse, nequis arbitretur hoc jus tributum nostris Principibus tan- ruam Imperatoribus. Id enim testimonium Lupi Abbatis supra lavinatum ample confirmat. cceditque post regnum Longobardicum a Carolo Magno excisum, Romam in potestatem Regum Franciae redactam, Adrianum Caroli Magni beneficiis cumulatum curavisse ut Carolus ejusque successores Patricii nominarentur, cillo ipso iure quo antea Imperatores Romani in electione Romanorum Pontificum fruerentur quod jus sive privilegium Adrianus ampliavit jure nominandi atque investiendi Episcopos & Abbates. His vero de causis Navarrus cap. 27. Enchyridii numero 7o perhibet Gadu praseu

ponere Ecclesia Gallicana libertates, quas vocant esse remuneratorias obsi

culorum a se magnis mensis sariunuo fortunarum praestitorum. Cui pariter Onuplicius hac in parte assentitur. Quinto indicat Imperatores Reges magnis opibus, proventibus ac seudis ideo Ecclesias Iocupletasse, quod jus investiendi praelatos in jus imperii perpetuum tranuisse ducerent, viderentque hoc stante privilegio Imperium inde nihil capturum incommodi. Quae enim dabantur Ecclesiis tum erant uris Regni atque Imperii. Porro Guillelmus Malmesburiensis libro f. de gestis Regum Angliae Caroli Magni aliorum Prine pum in ditanda Ecclesia Consilium nobis ita reserat Cum Urbano

Papa Paschaωsuccessisset, ait, rursus uasti de Investituris Ecclesiarum,

rurseus

416쪽

rursia belli, usui lites agitari, neutris partibus loco cedentibus. Imperator omnes Episcopos rabbates regni sui , quod citra zontes est,

fautores habebat, quia Carorus Magniu pro contuenda gestium illarum ferocia, omnes pene terra Ecclesiis contulerat consitiosissime perpendens, nolle sacri ordinis homines tam facile quam Laicos fidelitatem Domini rejicere. Praterea si Laic rebellarent, lus posse excommunicationis auctoritate V potentia severitate compescere. Papa Ultramontanas Ecclesia seu razioni subyecerat , parumque suscipiebant urbes Italia Henriei dominium , servitio putantes se exutas post Conradi fratris ejus interitum, tac. Qui locus almesburiensis magnum nobis patefacit arcanum scilicet Principes non tam propter Jesum, quam propter Lazarum, ut vulgo dicitur, hoc est humana ductos consideratione , Ecclesias locupletasse muta timerent a laicis Principibus rebellionem, & futurum cernerent ut Ecclesiastici , partim pietate ducti, partim etiam quia essent imbelles, fideliores Regibus forent. minusque facile jugum excuterent. Quod consilium male quidem, atque in Imperii QPrincipum exitium cessit, quoniam inde ruina manavit unde Imperatores robur, amplitudinem Imperii sperabant. Profecto semper infortunatum nacti sunt eventum quotquot Imperium in Ecclesiam , is undanam sapientiam in religionem effundere voluerunt quasi qui securi anuam aperires clavo lignum findere moliretur. Nam Ecclesiastici locupletati, majorem multo curam rerum temporalium quam spiritualium gesserunt, sicut experientia comprobavit. Quocirca Deus, ubi peccatorum nostrorum

cumulo mensurae nihil superaddi potuit, Laicis quidem acclesiasticis merito iratus, ut peccata hominum castigaret, tot immitit mala, adeo ut Henricus I V. Princeps infelicissimus partim suorum,

partim alienorum delictorum poenas temporales literit. Hinc autem patet undenam tantae opes Ecclesiis accreverint. Sexto observat regorium suis decretis Caesaribus dimidium Imperii abstulisse atque

Majestatem ad illud tuendum necessariam funditus labefactasse, ex hac ruina Curiae Romanae splendorem ad eam quam videmus speciem, pedetentim effuli isse ac hominum ambitiosorum oculos captasse. Ab hoc enim tempore Collegium Cardinalium institutum, dignitas Cardinatatus maximo sapientiae mundi arcano exteris nationibus communicari coepit non quidem Episcopis, ut fit hodie, sed Abbatibus, atque aliis viris doctis, quos Romani Pontifices suae monarchiae Vominatui propagando tibi usui esse posse cernebant.

417쪽

Ita enim omnes provinciae Christianae incogitantes oppigneratae lanuad mordicus defendendam absolutam Papae Monarchiam, di omne&Curiae Romanae abusus, eo quod Papa ab omnibus nationibus ado

ptaretur.

XIX. Septimo quod Onuphrius memorat Caesarem a Papa petii se ut jura&4euda Imperii restituerentur Imperio, neque umquam ii consequi valuisse. Hoc ipsum certe Henricus V. Henrici IV. filius explicat in quadam constitutione quae legitur tomo priore constitu tionum Imperialium. Cum per nuntios nostros a Domino Paschatia ι reremin quid de nobi erat, inquit, in quo regnum nostrum constat quomodo fere omnia Antecesseres nostri Ecclesiis concesserunt stria derunt. subjunxit Paschalis, Fratres, Ecclesta decimis sobiationisin suis conten risnt Rex ero praedia ta Regalia quae a Caroloo Ludovaco, Othone GHenrico Ecessu eoliatasunt , sibi successeri sui recipia ta detineat. Ad hoc cum nostri responderent, nos quidem nolle violentu Ecclesiis inferre, nec ista pubstrahendo tot sacrilegia incurrere Utariabieγpromisit 'sacramento pro eo Armavit Dominica est mihi, se omni hae cum Iustitia savictoritate reddere. Nostris itidem frmantibus, si hoaut praemissum est, sta complesset, quod tamen nudomodo fera posse sciebat me quoque, ut quarebat Investitura Ecclesiarum resignaturum, sicut in charta conventionis pleni. poteritis videre. Hucusque Imperator et Deinde subjicit chartam memoratam, quam hic exscribere pretium operae est Dominus Papa praeipiebat Episcopu praesentibin in die coronationis Regu, ut dimittant Regalia regno, qua ad regnum pertinebant tempore Carob, Henrici, ta aliorum praedecessorum qin 'scripto maria anathemate, ne auis eorum vel praesentium velabsentium vel seuccesseruis

eorum intromittant se ullo modo, velinvadant eadem Regalia, id est eiυμ tales, Ducatus, Marchιas, Comitatin monetas, teloninm, mercatum, advocat in omnia Iura centurionum 3d est villicorum, turres ta virus

quae resti erant cum omnib- pertinentDrsuis, militiam iastra nec ipse Regem ta regnum super hu ulterius inquietabit, sed privιlegio suo sub an rhemare coorma&t, ne poster seminquietare praesumant, Regem ben/gnata honorifice suscipiet, s more praedecessorum suorum Cathoticorum scienter non si tracte coronabit, intenendum regnum cum his ommbin usicii sui auxιba adjuvabit. Caetera videbit Lector, quorum Baronius meminit etiam magna parte ad annum Christi q. statim initio,is nos capite sequenti numero q. uberius tractabimus. X. Porro his de causis iam observavimus Othonem Episcopum Frin Diqiliae by Ooste

418쪽

Fr singensem in prologo Libri septimi Chronicorum sie Ingratitudinem Eeelesiasticorum deflere Constat: ait, Ecclesiam non prius in tantum regnum humiliarepotuisse, quam Use regno ob amorem Sacerdoti eviscerato, ac viribus exhausto, Eudque non spirituali tantum, sed suo pro prio materiali scilicet gladio percusum destrueretur videri tamen culpandos Sacerdotes per omnia, qu regnum suo gladio quem ipsi ex Regum habent gratia, ferire conentur. Item Cardinaliscusanus lib. . de concordantia cap. 29. notat pratextum tollendi jus Investiturarum Imperatorιbus quaesitum, eo quod Imperatores acciperent pecunias a Pralatis Sed Curiam Romanam tantum exhaurire pecuniarum, ut omnes se depraedariccim tent Temporaba Ecclesarum quid prosunt Reipublica quid Imperio quid subditu certe parum aut nihil Arandabatur Othoni 63. s. in Synodo absquepecunia investituras Episcoporum dare. An ab ipso Impseratore sola investιtura sublata si per Papam vidimus, quoniam non forum pura absque acceptatione pecunia attracta est Inwmiura per Romanum Pontifcem: Sed etiam tantum de pecunia, ut per Alemaniam omnes se non gravatos tantum, sed destructos etiam conquerantur. Rabidiu appetitus ad ipsa terrena Ecclesiis annexa dominia Episcopis ambitiosis hodie inest, ut ea videamus expresse agere dum promot sisnt, qua ante ambiebant: de temporatibus omnis cura, despiritualibus nulla. Non fuit ista peratorum intentii non volebant spiritualia a temporalibus absorberι, qua pro eorum augmento . Ecclesiis dederent. Et hάc omnia, proh dolor sex perverso ordine evenιunt. Et quia nussi canones servantur, nulla coercitio, disistina, nec punitio. Praetereauliud temporam dominis Ecclesiasticorum regimen multism Reipublicae sub ectis obest Dum vacant Ecclesia semper in periculo schisematis existunt, aut quod exactionari plus debeant aliis sub seculuribus existentes tuoniamsper electιonemprovidendum est, ambitio procurat aedisonem votorum: si per Curram, facilius persuadetur pro plus offerente Et omnia riagravamina adveniunt pauperibus siubditis. Curia attrahit quicquid pingue est Do id quod Imperium contuliti pro De cultu es bono pubtico ordinavit sanctissime, avaritια, ta cupiditate exorta, passatis rationibus si novis adinventionibus totaliter pervertitur, b Imperiale essicitur Papale, spirituale temporale. Haec Cusanus de lignans quot mala Mincommoda nimiam dotationem Eccletiarum subsequuta sint Et quod ejusmodi opc in solius Curiat

Romanae commodum cssundantur.

XXI. Sed ad Analysim Collectionis nuptiri regredior , qui

notat decretis Gregorii VII eitectum ut electiones ad sola

419쪽

D POTEsTATE ECCLE IACapitula aut Collegia Ecclesiarum Cathedralium monachorum reducerentur cum antea ex praxi Ecclesiae primitiva Nicaenis eanonibus consecrata electiones a toto Clero Dicecessis iopulo celebrari consuevi enit ut libro a defensionis Libelli de Ecclesiastica &politica potestate cap. 7. fuse ostendimus. Porro Gregerus qui viis tam Gregorii VII ab Onuphrio concinnatam edidit, multa adve sus hanc Onuphri narrationem historicam proseri, quorum veram notitiam a Baronii Annalibus, tanquam ab historiae Ecclesiasticarinis dubitata norma repeti debere contendit. Id autem quam verum sit, infra probabimus, cum Baronii argumentationes extricabimus. XXII. At vero pretium hujus disputationis facit Bonifacit VIII. Epistola ad Philippum Pulchrum Franciae Regem, quam hic exserisbam Bonifacius servus servorum Dei Philippo Francorum Regi De time 'mandata eyus observa ore te volumus quod in spirituatibus es temporatibus nobis subes. Beneficiorum , Praebendarum ad te collatis nul- iaspectat, Us quorum vacantem custodiam habeas , ustumstuctum eorum successoribus reserves: Et siqua contubsti, collationem haberi ire

tam decernimus, ta quatenus pracesserit, re νocamus oppositum sentien- trahareticos reputamus sistramus. Datum Laterani IV. Nonas Decembris, Pontificatus nostr anno . Haec Bonifacius, cui Franciae Rex eodem anno ita respondit, ut Scriptores nostri memorant Philippus Dei gratia Francorum Rex Bonifacio se gerenti rosummo Pontifice, salutem modicam sive nullam Scia tua maxima fatuitas in temporatibus nos alicui non Abesse, a uarum Ecclesiarum ρο 'abendarum vacantem collatιonem ad nos Iure Regiopertinere, re percipere fructus Ginum contra omne possessores nos utiliter nos tueri Secus autem credentes fatuos reputamus atque dementes. Datum, tac. Tum temporis pro Philippo Pulchro ejusque Regio jure aliquot Doctores Parisienses scripserunt, ut jam supra lib. . cap. 3. monui quorum scriptorum Magister Joannes Surdi seu de Parisiis Ordinis Dominicanorum Choriphatus est lib. de potestate Regia QPapali cap. autem is disserit utrum jurconferendi beneficia possit Linis competere, quando jur illud habet quid piam spirituale. Summa autem illius sententia est, quod aliaus da catur spirituale respectu habitudine ad Spiritum Sanctum, qui essca a efficiens omnium ci irisematum sipirituatium , atque ratione hujus respectus abitudinis abquid tribus modis esse spirιtuale nιmirum per ca ustatem aut concomvantiam per consequentramis per antec dentiam vi spirisaatia sunt per causastatem, uisacramenta eorumque ad Diqilige by Orale

420쪽

xu anus EMPORALIBUs. 397 minimatio, uia gratiam spiritualem isonjunctam habent per modum cause atque esse tusis concomitantia alter modin e consequentiam est

velut Ius Decιm .irum, quod a spirituri incio manat; ideoque in Laicum cadere non potest. Ut enim officium spirituale non competit Laicem ita neque jus Decimarum tametsi fructu corporales iec.marum ex Ecclesiae concesislane in Laicos transfere queant, ut contigit tempore expeditionis Hiero δεθmitana tum enim Ecclesiastici quidam I. u percipiend Decimas vendiderunt Laicis, ut bello sacrosubvenirent unde hodierna die ejusimod Decima infodatas vocant. Itaque hinc bque abud esse habere Iusta actionem Iuris ad collectionem Decimarum, quia ut jam monui, setis Ecclesiasticis jus propter sui si consiquentiam convenit. A actio juris non est directum plenum jus, sed quodammodo diminutum Tertius modin ea complectιtur qua connexionem aut respectum habent ad spiritualia per antecedentiam, sicut juspatronatus conferendorum beneficiorum quandoquidem non ita pendet a jurespirituali, sicut duo priorismodi. Et idcirco his titulis aut cause potest conferri Laicis, videlicet aut expacto F institurione, aut ex permisone sconcessone Ecclesia, aut ex inveterata consuram

dine ex pacto ut Laicus velit proventibus acessariis fundare Ecclesiam ea lege ut, quando vacabιt, provideat de Pastoreis Sacerdote Expe mi ne, ut si Ecclesia id ustra vel aliqua de causa concedat Laicis, crati Adnectit Ioannes Parisiensis neque absurdum neque detrimentosum esse Ecclesia, s Regibus aicis jus conferendorum beneficiorum deferatur, cum pia satis liqueat Regesis personas Laisas ex consen uas permi ne Ecclesia istud ab inveterata consuetudine possedisse. Tamesautem hoc videatur jur Oriunariorum derogare quoniamore communicollιιι ι ta distributio

seneficiorum illis ropria est nihilominu juri publico γ Eccles prodesse ,

quatenus Principes Laici hac via excitantur ad fundanda , locupletan da ta propugnandas Ecclesias. Praterea cum auctore Aristotelel. Ethicorum hoc ipsium facere existimemur, quod per amicos facimis Ecclesia dicitur conferre beneficia per Patronos, inundatores Lascos Hactenus Joannes Parisiensis, cujus sententia comprobatur canone 2 Co cilii Toletanti Pia compassione decernimus, ut quamdiu Ecclesiarum Fundatores in hac vita severstites extiterint, pro eisdem locis curamper mittatur haberesilieιtammollicitudinem pracsuam atque Rectores idoneos in eisdem B. licιι iidem ipsi ferant Episcopis ordinandos. Quὸ sit les forsitan non inveniantur ab eis, tuη quos Discum probaverit Deo placiso ,sacris cultibin instituat cum eorum convenientia servituros utiodsi superstisibin eisdem Fandatoribus Rectores ibidem praseumpserit ordinara