장음표시 사용
481쪽
ratos,& respondebat omni rationum & auctoritatum vi, qua poterat,contrarunn sentientibus: ipsi etiam Romano pontifici socerissima libertate contradicebat: sed tamen inquit, vesuperius ostendimus, neminem a iure communionis separan tes,propterea quM contrarium senserit.Vide itaque Spiritum tenaci stimum unitatis: hoc enim ut ex Aug. superius diximus ostendit,quam fuerit Cyprianus lolicitus seruare unitatem spiritus in vinculo pacis usqueadeo,ut quanquam diuersam teneret sententiam, contrari uiri Ieriudicauerit eius, quod magna pars episcoporum aliarum regionum sentiebat : non tamen propterea affectu,& communione 1 caeteris se separabat: Ubi etiam obserua, quid sit ab Ecclesia se separare: nec enim Cyprianus ait, non separantes nos ab Ecclesia . sed nemine inquita iure communionis separantes. Non ergo is solum unitatem relinquit,qui ab uniuerso corpore, & tota fraternitate se separat , sed etiam ille schismatis , &diuisionis auctor est, qui pro
sententia sua, clim nondum catholicae Ecclesiae est sententia, sed unius aut multorum philiata,vel unum duntaxat ex fratriabus,ex his,qui in catholiciet Eces ae nitate manent,a communione sua separat: conuincitur enim praeuenire eius iudicium, quum quot illa nondum ut certum definiuit, ipse tam certuna habet, ut alienum etiam dicat a fraternitate contrarium sentientem. Itaque hoc est reuera Ecclesiam scindere: clim pro
tua priuata sententia,antequam ab illa sit scepta si, alios dat nas 3: res eis P eommunione: quod misi seuε illi conuincuntur agere,qui a te certum iudicium Ecclesiae rem aliquam 1t asirmant,ut alios propterea separent a sua communione: aut haereticos, de alienos a Christo definiant, siue transgretares legis estis, , peruersores doctrinae. Quid enim rogo magis est separate aliquem P eommunione sua,quamasMrere illum do , vicinam Christi peruertere/Siquis,inquit Ioanes,venit ad vos,hahc doctri aTert .molite recipere eum in domu, nec alie et 'dixeritis. qui enim dieit illimo, communicat operibus Eius malignis Ioc de eo,qui hac doctrinam no affert, loquitur: qua inqua doctrinam nisi certam de manifestam in Ecclesia de
hac prius dixera Qiij non confitetur Iesum.Christum venisse
482쪽
In eame,lile est seductor de Antechristus. Qui ergo hanc doctrinam non adsert,qui contrarius est huic, quam constat totius Ecclesiae esse, hic est seductor: hic est a communione sep randus.C terum quamdiu hoc non est cur Ecclesiς iudicium praeuenimus: certe quod Cyprianus asserebat, iudicabat consonum esse scripturae,& ex ea efficacissime inferri, non lumipse, sed caeteri episcopi contrariu reputarunt scripturae, quod alij sentiebant, ut in sententiis concitu manifestum est: sed via debant se homines,& suam sententiam non susceptam in tota 'Ecclesia:Vnde quanquam eum,qui contrarium sentiebat, falsum sentire non dubitarent,& contra scripturae veritatem: sed no propterea alienum a Christo & doctrinae eius peruersor atque seductorem dicebant, quoniam nondum is ab Ecclesia recesserat,cuius maxima pars contradicebat Cypriano nec res uniuersali concilio definita erat. Dicant, quod volunt, aduξ sarh, certe negare non possunt, longe se ab hac modcstia Cypriani esse .non est cur Ecclesiam catholicam,quam volent illi definiant & ab ea dicant nos recessisse.Illii l ex hoc opere Cy priani habemus dignu quod attente consideretur quod etiam is,qui non nouam introduxit consuetudine circa religionem,& contra quam constat factum esse ante eum in tota Eccle-sa: sed etiam,qui Ecclesiae suae antiquam iam consuetudinem, contra quam in alijs Ecclesijs fit, sequitur, cauere debet: ne propter illam alios a communione separet, ct alienos a Christo iudicet.hoc enim minus est,quam primum, & hoc Cyprianus agebat non primum: nec enim a D eo primo rebaptizata
sunt ab haereticis baptizati: sed praedecessoris sui sequebatur
exemptu,&constitutu ab eo tenebat,&ta me nemine inquit 1 iure communionis separantes. quareὶ non quia no erret. iudi . catenim Cyprianus illum errare: sed quia non recedit ab Ecclesia quae hoc non uniuersaliter obseruat,nec definiuit . quare putabat Cyprianus quod si vel minimum , & pusillum ex
his,qui credunt in Christo, ipse a sua communione separasset, non ab Ecclesia separatum: sibi potius inserebat hoc malum, α se,alium priuare volens,vere communione Ecclesiae priuabat. hoc est exemplum Cypriani,nec illius solum,sed frequen
483쪽
tissimum etiam in Ecclesae antiqua. quod in quaestione illa de obseruatione Pasche ostesum fuit a sancti stimis,& grauissimis patribus Polycarpo Ioannis discipulo , & Aniceto Romano Iontifice,ut enim testatur Irenaeus apud Eusebium,Beatus Poycarpus elim Romam sub Aniceto venisset, de hac quaestione ita egerunt, ut non unusquisque sententiam suam obstiis nata contentione defenderet, cum neuter alteri suam persu dere posset, sed communicauerunt sibi inuicem,atque plena fide pace integra,& firma charitate discesssierunt, hoc statuet tes,ut omnes Ecclesiae concordiam custodirent etiamsi inobis seruatione Paschae diuersa sentirent.Idem voluit Irenaeus victorem Romanae Ecclesiae pontificem seruate. Hi omnes non Mouam, & nunquam receptam consuetudinem introducebat in Ecclesiam: sed qua in acceperant a maioribus & tamen,quia non erat uniuersalis Ecclesiae, non propterea aliquem a communione separabant ex quibus illud, quod aperte inatus est, multo magis cauendum ostenditur: si quis permanente Ecclesia in pace,& tranquillitate, & uniuersaliter aliquid circa relusionem obseruante, contrarium introducere conetur: contrarium inquam eius,quod tota Ecclesia seruat: quod omnes in Christum credentes,nullo aperte,& manis ste contradicet te,tenent: nonne iustu est, & multo iustius, quam quod Polyacarpus,& Cyprianus fecerunt, ut non propterea a iure comunionis aliquem separet, hoc est, ut diximus, alienum faciat a
Christo seductorem, & Antichristum dicactsit ille unus , sint
multi quantςcunque auctoritatis .certe,ut vel minimum quod dici potest,in eos dicamus iraeueniunt iudicium Ecclesiae. siefacit Brentius , ct sui circa sacrificium altaris,circa sacramentum confirmationis,& chrisma, quo consecratur aqua baptismi.Contra haec omnia,cum in Ecclesia tota Observentur,clamant,& introducunt alienam consuetudinem . Nonne hoc maius est, quam quod Cyprianus fecit cur ergo propterea se separant, & a communione sua nos alienos faciutruos perin nemus in hac co nsuetudine , di quando illam certissimὸ videmus catholicae Ecclesiae esse,cum ea permanemus: nec praeu
nimus eius iudicium, quod certo intelligimus hoc tae. quam
484쪽
eotra nos no est quid dieatur. terum illi si de hoe dubitant. si contrarium sentiunt, quare saltem non requirunt iudicium Ecclesiae,& expectantξ Quid rogo eis nocuisset haec nonnulla modestia: ut saltem non certo definirent omnes alios alienos esse a Christo. Polycarpus, ct Asiani episcopi, Cyprianus , Ac
Aphri rem urgebant, quam non viderant contra totius Eces istae sententiam esse: parati,si viderent,sequi & tamen neminem propterea a communione submonent. Causa communionis utriusque speciei,& exigendi votu coelibatus ab his, qui maioribus ordinibus initiantur,accedit magis, do similior est causae Cypriani,& aliorum. Ecclesiae quaedam comunicant sub utri . que specie,& multo plures ante non multos annos communita carunt,& ante mille forte omnes: similiter nec omnes Ecclesiet exigunt votum illud ab his, qui ordinantur.Igitur qui contra consuetudinem communionis alterius speciei, & votum hoc maiorum ordinum loquitur, non contra uniuersalem totius Ecclesiae consuetudinem disputat,sicut nec Cyprianus.Ver umsi hoc non fit illa eius modeuia si hoc fit definiendo iam,& iudicando alienos esse a Christo,& Ecclesia qui hanc consuetudinem sequuntur,quod Lutheri discipuli faciunt, nonne vides ut ab Ecclesia recedunt Z Non est quid iam expostulent nobiscum,aut causentur , quod eos communione expulerimus: ipsi se primo alienos fecerunt, nos iudicantes alienos, praeter ulla uniuersalem. definitione Ecclesiae: ut no dicam contra illam, quod verum esset.Sed de hoc nu Dion agimus :id sit satis, quod exemplo maxime illorum patrum explicauimus, quam
mmanifestum signum spiritus erroris ab Ecclesia catholica separari & quomodo id circa fidei sententia,sive religione fiat haec nobis primo declaranda erant.iam de illud ex his manifestius fit, circa omnem aliam internam inspirationem idem seruandum:aliam inquam,quae de quacunque re est, qua sciliacet vel faciendum aliquid, vel omittendum inspiratur nobis. est enim illud semper exisendum ad Ecclesiae regulam,& consuetudinem si lenunia inspirantur , si abstinentiae ,si corporis aflictiones si vilitas vestis ,& rerum huius mundi contemptus. fiant haec omnia iuxta quod in Ecclesia consueta sunt, & probataet
485쪽
bata non alia ratione, nec ultra Ecclesiae metas. alioqui super stitiose erunt Ieiunandum igitur est,ad subflciendum earnem spiritui,ad mortificationem Christi serendam, non in abominationem ciborumnec ieiunandum diebus dominicis, quibus Ecclesia prohibet,&sic de caeteris rebus. Nam haec erepti causa dicta sunt,ut aperte videamus, quod no in fide latum, sed in operibus omnibus Christiane vitae sint nobis omnia ad Eccle-sa catholicae iudicium reserenda,& secundum magisterium eius exerceda: cuius nisi inebra simus, & magisteria sequamur, nihil certe agimus, quod promoueat salutem. Itaque usque- adeo proprium iudicium nobis sequendum necessario no est, ut tanto magis fides nostra , & uniuersa opera grata sint Deo, quanto magis in eis proprio renuciamus iudicio,vt Ecclesiam catholicam sequamur. hoc enim proprie pertinet ad illud Salomonis consilium Ne innitaris prudentiae:& ad alterum eius
Prouerb.3. dem simul et Pauli. Ne sis sapiens apud temetipsum:&, nolite
esse prudentes apud vosmetipsos. Nam illud certis limum est,' Roni. 1a. eum hoc maxime imitari qui in dubio sensu scripturae suo re nuciat iudicio,vel omnino adhqrens alterius sentiri quem pluris facit,quam se: cuius sapientiam suae praefert, vel saltem non, contra se sentientem damnansued expectans Dei iudicium. quod in Ecclesia sua ille ostendet. Qui vero neutrum horum facit,sed sententiam suam mordicus tenens alios damnat: quomodo non etiam contra saluberrimum illud consilium Pauli facit: Non alta inquit sapientes, sed humilibus consentientes Quare merito timendum est alli,quod Esaias deplorat,Vae qui Ibidem sapientes estis in oculis vestris, & coram vobismetipsis primidentes. Fides vera,quid aliud est,quam proprio iudicio recedere , illi renunciare , nihilque tribuere, quae vera illa captiui
tas est, in quam Paulus se dicit spiritualibus suis Euangelicae
praedicationis armis redigere intellectu omnem in obsequium Christi.Scio his facile responderi,captivandum esse intellectu,
in obsequium fidei: sed fidei scriptura: sacrς, fidei, qua Deo creditur nobis inscriptura loquenti: non qua hominibus, hoc est enim quod aduersarij nostri perpetuo clamant, Scriptura sacrae credendum esse, ad illam omnia exigenda quibus quanquam
486쪽
mus de ratione,qua credendu est catholic Ecclesiς,putamus omittendum quantum errent, & sibi ipsis contradicant, qui Christianam, atque catholicam fidem non aduertunt non tantum Deo veros fideles subiicere, sed etiam Ecclesiae. Revera enim fides integra non est, si latum Deo nos credere dicamus: nisi etiam Ecclesiae crediderimus .scut enim iudicio nostro,ut Dei sequamur iudicium fides docet nos renunciare: ita etiam
ut sequamur iudicium Ecclesiae. No est Ecclesia fatemur fidei nostrae primum stabile fundamentum: sed Christus ipse primo qua Deus, deinde qua homo. Creditis inquit in Deum, & in
me credite: hac ratione Diuinitatis. Et rursum secundum etiahumanitatem, Si crederetis inquit Moysi, crederetis forsitandi mihi. ille igitur fundamentum est, praeter quod ', ut Paulus inquit, nemo potest aliud ponere: sed post illum proxime est Ecclesia catholica tanquam unica sponsa, quae unum cum illo est. Erunt inquit duo in carne una,quod Paulus de Christo, de Ecclesia intelligit. Quare quicquid humanum est, quicquid EChristo Deo & homine derivatum, omnes gratiae eius , opus posterius est Ecclesiamihil illi propinquius quam sua Ecclesia' in illa abundantior gratia,integriora dona,&perseetiora. Denique omnia charismata diuina in ea sunt,quae est corpus eius, Vt inquit Paulus,& plenitudo eius, qui omnia in omnibus adimplet: plenitudo eius inquit,hoc est, quς uniuersa colanet,
α complectitur eius & dona, & opera. in ea,& per eam remi tuntur peccata,administrantur sacramenta, exaudiuntur preces, donatur perseuerantia . Haec inquam omnia Christus voluit non nisi per Ecclesiam suam nos consequi: quae est Plentitudo eius .Eadem ratione fidem ipsam,& cognitionem sui r uelat quidem ille , sed in Ecclesia, ct per illam. Christo igitur credendu est, sed agnosceda est eius schola, & cathedra quodammodo docentis, quae non alia est , quam Ecclesia catholica.Scripturae credendum est: sed quς nobis tradita est ab Eeclesia,ut superilis probauimus: no igitur homini, nec cogregationi humanae innitimur, cum credimus, ct agnoscimus in Ecclesia certissime,& verissimὸ Deum nobis loqui. Nihil itaque Hli tutius,
487쪽
tutius,& tranquillius circa fidei, ik salutis eausam, qu uri semper λ iudicio Ecclesiae pendere: quam diu sic dispoliti sumus,
ut a sensu Ecclesiae nullo modo recedamus,tam diu certε in catholica fide permanemus: hoe expedit nobis iudicare, ut siquid sapimus,aut iudicamus totum iudicio Ecelesiae sit subdiatum, quod non solum sine nostro ipsorum iudicio, sed contra illud etiam oportet nos sequi. Sed quoniam catholicam hanc Ecclesiain obscurare,& incertam reddere conantur aduers rh,&adhuc Brentius clamat, Quid si Ecclesia contra euangelium: quid li concilium uniuersale contra scripturam definiat3& addit, Si absque iudicio sentetiae eius standum est non ergo sequentes iudicium Annae, & Cayphae in danatione Christi peccarunt: quin potius damnabimus Iosephum nobilem illum decurionem, qui non consenserat consilio, & actibus eorum . damnabimus Nicodemum,&ipsam beatissimam virginem eius matrem. Quamuis his omnibus priori loco pro captu nostro quantum satis esse possit respondimus: exigit tamen hic locus, ut de errore ,& ignorantia circa fidem, & religionem qualiter,aut excusent, aut accusent apud Deum agamus: quod propter hodiernas controuersias maximὸ putamus necellariu:vt nouerimus qualiter agentes aut no erremus, aut excusemur saltem errantes a crimine haeresios, ct infidelitatis apud Deum. Hoc igitur vltimo loco iam nobis agedum est,ue saltem vel ostendamus,vel excitemus eos, qui salutis suae soliacitudinem gerunt,ad cositandum quid in horum te porum turbulentia , sententiarumque diuersitate agendum,ut excusabiles sinus coram Deo.hoc igitur sic exordiendum putamus.
488쪽
De errore, aut in gnorantia circa fi
Gnorantia,& error aded sunt infirmitati humanae,& fili)s Adae sub eius damnatione nascentiabus communes. congenitae, & quodammodo naturales ut nullus sit cui ignorare,& errare nofrequenter contingat: nulli inquam hominum
praetereum , qui simul etiam verus Deus est , &ipsa summa sapientia,& prima veritas. De altis enim Omnibus meritδ clamat Psalmista , Deus de caelo prosipexit super filios hominum,ut videat,si est intelligens aut requirens Deum romnes declinauerunt simul,qub rogo, aut unde3 nisi i scientia ad ignorantiam: ab intelligendo,& requirendo Deo: ad ignora dum,& amittendum. Quid enim magis facit ut Deum amittamus, quam illius ignorantia: cum primus, quo illi appropinquamus,gradus cognitio eius st: merito igitur inquit Psalmina omnes declinauerunt simul inutiles facti sunt, non est qui faciat bonum,non est usque ad unu .Et ut Paulus colligit, Contritio & infelicitas in vi)s eorum,& viam pacis non cognouerimi non est timor Dei ante oculos eorum. Quid enim aliud ante oculos timorem Dei non esse,quam non videre quatum, qualiterq; timendus sit Deus,nec pro dignitate cogitare.Cum igitur tam familiaris,& cognata nobis sit ignorantia, ear u m Timὸ rerum,quae ad felicitatem nostra pertinent,& ad Deum, diuinarumq; reru c 'prehesionem: quis audeat sine magna temeritate se,no dica, sapiente,& persem doctum . sed vel circa quantumuis minimam earu rerum, quae ad veram sapientias aistis instructu pertinet, satis oculatu cogitareξ Revera hςc sui ma insipientia est sapientem se credere, quem merito hoc nomine dignum censet Apostolus,qui se putat,inquiens,aliquid scire nondum cognouit,quomodo oportet eum scire. Quid enim hoc aliud est, quam pronunciare eum: qui se existimat aliquid scire aliquid inquit quantumuis parum, nihil omnino scire3& merito quidem quia modum sciendi nondum nouit,
cap.r. Dedgnosce da propria humanae natura ignorantia circa
489쪽
quia non attigit, ut aiunt, primis labris sesentiam: cuius ratiore modiis hic 'est ut primo ignorantiam nostram noscamus. Et rursum ait,si quis videtur inter vos sapiens esse in hoc seculo. stultus fiat ut sapiens sit. Quid vero stultu fieri aliud est,quam sitam agnoscere agnorantiam: suam inquam origine, quodammodo,& natura: propterea dixit si quis videtur sapiens esse in hoc seculo, non la quis est nam non esse alique vere sapientem in hoc seculo id etiam ostendit,quod praemiserat: nemo se s ducat:& tum subiungit,siquis videtur inter vos sapiens esse in hoc seculo. innues ,quod nemo nisi seductus sibi sapiens vid
ri poterit. de quo & alibi dixit, Qui se putat aliquid esse, climnihil sit ipse se scducit. Fieri igitur potest,ut in hoc seculo, in
his tenebris,in hoc exilio,& elongatione, qua proiecti sumus a facie Dei,& lucidistima illa paradisi regione sibi,aut alijs quis sapiens videatur: fieri inquam potest, ut inter caecos videatur sibi, aut alijs videre, hoc cit, in hoc seculo sapientem esse qui tamen si vel tantillum cogitare coeperit quanta sunt,quit ignorat,& inter ea,qui; scire videtur,'uam sint pauca,quq ad liquiadum nouerit: & denique quam facile omnis sua cognitio hal
lucinetur,& conuertatur in tenebras: quoties tandem contii
gat sutipsius obliuisci seipsuna, non considerare, nec attende re,videbit aperte se merito stultum,& non sapiente esse: auod si attentius cogitare velit, & vel tantillum conuertere oculos ad radios verae sapientiae qui ex verbis eorum, quos Deus instruere dignatus est,prode ut, si attendere velit verborum Dei splendorem & lucem,&ab ipso Deo erudiri coeperit tunc d mum incipiet agnoscere quantae sint ignorantiae humanae t nebrae ct quam verὶ stultum sit apud Deum,veritatemque ipsam quicquid humanus animus ex sese concipere valet, de c gitare: tunc verὸ stultus fiet sibi,& huic mundo: deficiet in eo, de obscurabitur lux illa, quae apud homines videtur sapientia, ct ea deficiente incipiet vere aliunde esse sapiens.stultus inquit
enim huius mundi stultitia est apud Deuni' scriptum est enim. Comprehendam sapientes in astutia eorum. Et iterum, Deus nouat cocitationes hominum quoniam vanae sunt. haec est igi
490쪽
tur Christianae philosophiae prima pars:hle est aditus ad scho
Iam Christi manifeste agnouisse, quae si ignorantia nostra, de quod vere ex nobis ex origine, de ortu nostro nihil aliud hisbeamus quam non ignorantiam tantum . sed errorem etiam ersa illa maximὸ, quae ad salutem nostram necessaria sunt: iuxta id quod meritis in Psalmo scriptum est Alienati sunt peccat res a vulva errauerunt ab utero:locuti sunt falsa quare nisi si periori luce perfundamur, de , ut ita dicam , nouos induamus Oculos,nihil possumus solidae de ad nos pertinentis veritatis agnoscere . illud igitur primum omniu nobis in hac diuina schola religionis Christianae consertur, ut superiores nobis effecti altiorique luce illuminati proprias natiuitatis nostrae agnoscamus tenebras, hoc est Christianae sapientiae principium: hic prosectus: haec denique consummatio. Et ut caetera, laquae ad res alias pertinent, omittamus. mysteria fidei nostrae
ct scripturae sacrae sensus quis non intelligat, quam sint supra zitur tonorii vires; de facultatem humani sensusZnon nuc agimus coir eo F, ita no ni requi scripturam sacram apertam, de per seipsam lucidam asse--nmisrunt. nam de hoc superius satis: sed loquimur quam difficilὰ sit mysteriorum fidei vel inuestigare rationem , vel ea pro dignutate cogitare: quod de cupimus ante oculos eorum maximὰ, qui circa ea verrantur, semper esse. Quanta enim profunditas
mysteris incarnationis fi li) Dei 3sicut illud etia diuinitatis ip-aius verbi, atque procedentis spiritus, quam excedit omnem Vogitationem nostram Quis inquit August. Christianus t nere potest, In principio erat verbum,& Deus erat verbuὶ&c. quis capere Θ sic de extera incarnati verbi mysteria: in sacromento Eucharistiae praesentia illa Christi, de veritas quὶm a scondita Quis non aperte intellisat erga ea omnes quantumuis sapientes homines infantes esseξ de res quidem ipsas crede- re eius lumine adiuti possumus,plenὸ autem nosse, aut inuestu gare modum, rationemque earum, non magis nostraruin est
'irtu, quam infantis sapientissimi philosophi sensus cognoscere. Quis enim aeternς generationis Fili),atque processus Spirititus sancti ratione intelligit Z Quis illius simplicillimae unitatis,ptque verissimae trinitatis modum potest cogitare Quis 'u