장음표시 사용
81쪽
-. 78 vom habet genere quodam uno circumscribin II. autem nou neCessa tum erat iterum dosi ni H rem eandem, atque Μtum 6, u4. coss. 25. inesta ex iis, quae apud L. speciatim dicta traduntur, generatim euosuisse Constati Delude, si quis universarum divitiarum vanitatem. aliunde cognitam esse, neque igitur a τῆ α οἰκονομου αδικία repeti oportuisse, sed sim pliciter cum hac conferri potuisse contendat, ab his N ostrorum de hoc genere rerum SentiendI
tio de qua infra dicendum aliquantum, dicendi
tisus autem plane abhorret: rerum ipsarum va mitatem, non ab hominibus potissimum dolatam,hκδηλοτητα I Tim. 6, 17. et απατην est. 13, 22 νυδικίαν autem nunquam dixerunt 54 Grosam. doct. 58 : in σε si 1λκια, καὶ --ποιθεν ἐπ αυria' at in hanci sententiam Nostri se mula dicendi illa usi. non sunt , ne Paulus quidemia Thess. I, 7. Et duplicis illius προιο νοποιlae priOTPars Μαμ. ob Verba ποιεῖν ἐκ ab li. I. aliena; altera inutem, ut sint ἄδικοι, iv Nostris non reperitur. Denique in tanta sermulae τὸν Oia. τ. AN. dichndi Propinquitate dubito, an et V. ἁλκ. et modus ho nomen cum altero coniungendi tam multum ab illa discrepare Possit.
35 Ne Alexandrini quidem, a quibus Nostri ἱn pluiaribus, quam Vulgo putant, discedunt, magnum ad xem asserunt adiumentum. Prov. II, 18. ἐζργα αδικα eane, quae spem faIlant2 Iste in ips. ne is quidem fortasse fuit, qui propter opp. μισὶ et πιιττὸν orationemque totam ad auccessum rei spectantem aio interpretaretur: impius nesarie agit et sciunt
82쪽
M Ad quam Inem usua illa voceare dabaal: Praecipitqx υἱοῖς του φωτος. Ut igitur in usu di vitiarum emendando curare iubentur, ut εἰς τ. αἰωνίους σκηνας recipiantur.
omnes, male hoc cedere tandem); contra etc. Cona sueverat dicere αλκον, dixit igitur. - Iob. 36, 4. ubi doct. Schleusneri coniectura Vix opus est : is neque inepta inepte nnimo reputabis.ς Iactat Elihu Ruam ἐπιστημην. - Iob. I 3, 4. Ob V. u. et λin eos, qui sibi viderentur esse experientissimi: Iαταὶ κακῶν male, quia ambigue: Odyss. II, 384. Ien 29, 9, 28, 15. a Reg. 9, 1 a. 5 Esr. 37. 38: non vitii expers, improbus, ideoque Vanus, qua ἐν
Haec sere sunt ea loca, in quibus vocis ἁδίκου non αδικιαι usus ab honestatis turpitudinisque rationo seiunctus ait. wetst. eius, et diversissimi quidem, generis loca, ex quo Deut. 25, 15. est, atque Rom. mendacem fundum Hori, perfidiam terrarum seni til. , iustissimam tellurem vita. inter se contenditi Communi autem usu Hebr. ἡ rerum ab ho minum ἁλκει soIa repetitur, vel sic, ut dari,
tura facinoris: perfidia, iniuria φ ad foederis enim Tationem ficta vocabulo, veI τὸ ἄδικον sit φευMe, etc. exitus, ex quo illi facta et metiebantur et appeti Iabant). Ninc duplex illa voce. illorum inter sacommutatio; atque ad dupIex hoc genus omnia V. T. Ioca sacile reseres. Et Hebraei, quoniam, quemadmodum civilis rerum conditio dbmi forisquo serebat, potentiam et divitias plerumquo vitiorum
causas esse iudicabant, huno i PD, Tm,e κ , non potuerunt non in illo rerum hum ,
83쪽
tum quodvis subito et ad breve tempus exstru Ctum potius quam tutum refugium, licet stirps et origo vocis ut σκευος et σκιά, a κυωκευθω Ioco, qui adversus coeli iniuriam tueatur, signi sicando convenientior videri posSit. Primae vo cabb. significationes usu paulatim CxoleSCunt. Ι c. 9, 55. σκην)l, HOR οικια, quia, quod subito cxstrui posset, Petrum offerre oportuit; refugio aute 1 Non opus erat, rei coelesti DctWas Ucboririli selicti ) Don Iocus. Atque idoneam Causam vi dos, cur aabitaculum Iovae in his terris νοφιαδικῶς per deserta cum populo prosiciscentis σκηνὴ di ctum sucrit: Sublata enim causa illa o ἐκός οε ob dici coeptum, et hic ὀ τοπος τ. καταπαυσεως ACt. 7, 46-49. τῆ σκηνν OPpOSitus est. Non magis'
hoc a propria vi verborum discedit, quam quaecunque divina in his torris dicuntur. Quum igitur sedes diViua σκ=ηνῆς nomen non propterea, potissimum, quod hoc tutum ac perpetuum Io cum significaret, adepta Sit, neque οἰκου et Oικμ .ας Domina cit, eadem, S. ea tu terris inci.) , s.
quae propter hom. iniquitatem Vanao essent, g nere habere. Nola autem illa, qua causa huiusce sententiae est, ap. Alexandr. ct Tilarg. ab nullo Ioco abest Iob. Io, Is. , ne ab illo quidem:
quem I. plurimuiti iactant. Contra iis in locis, velut in solo libro Soheleth, in qilib. de rerum ipsa-Tum Vanitate agitur, non repeTeris, si me memoria non Latiit, voce. aut αδικωι. Disitir Cooste
84쪽
tur, Prorsus aliena iudicata sint, nostro. in Iocov. σκηνῆς non ideo praecipue delectum ex aliis putaverim, quod id solum ad coelestia habita cula significanda aptum visum esset, sed oratio nis variandae et exquisitiore, h. e. vulgari usu mi nus trita, immo a pristina habitaculi divini appel- Iassone aliquid sanctitatis Ηos. Ia, IO. nacta voce distinguendae causa. APOc. 15, 6. 12, 12. Alieni a re sunt loci ex ep. ad Hebr.
z6 Quae de illis, quibus r. α1m. eκ. in his terris exstruero placuit, ab aliis dicta sunt, iis, praeter quam quod 'ν. ἁνταποδοσεως expectatio altera vita a 'Iesu descripta fuit, L. 14, 1a. 14. 6, 33, atque iustia oratio ad divin. Terum curam spectat,
hoc addi possit, quod de usu arti li crae constat Tob. 3, 6. Diod. I, 93. in. . Poterant illi ex Alexandri n. loca iis, in quibus εIe m αIῶνα scriptum est Berth. Iro , aut .quae e patribus a Suicero I. 14o. delecta sunt, Ionge aptiora, ut Ies 58, 12, afferre : verum articulus ab h. I. pariter atque a I. Iob. 4o, α8. Philem. .15. abeat et quis illum urtisum in V. T. Iibb. frequentiorem miretur, quo
tempore duo oI altario accurate inter se discerni nondum soIebant i Si auteri ex N. T. intellexeris, v. αἰώνια esse coelorum, Vix est quod ap. alias etiam gentes sempiterna suisse ex Wetst. demonstres Berili. ao9. Gsm. 6O. al. , aut cum Bertholdio Winter- bergiove acriter Contendas, aut cum iis, qui eccle- . aiam christianam dici erediderunt, de v. disputes. Namque haec, quam postremam eXPosui, sententia Cum usu V. αἰων. Pra'cipue pugnat, quandoquidem societati vel rerum institutioni, quae in
85쪽
- 82 Quoniam igitur ad τ. α νια contendi debet, ut oratio sibi constet, tempus, quo fructum ex usu illo percepturi illi sint, mortem esse et ἐκλίπητε Scriptum a L. fuisse puto. Schulet. 8 I.)Tκλείπειν carere, inopem esse cruinam re rum pali, Moll. 244. plane commenusum, quanis tum sciam', docent hoc ea ipsa duo loca, quae Κyplaus ad h. l. attulit, luculenter. Interiti autem sexcenties atque adeo mortem haud raro
Alexandrini Gen. 49, 5b. Iob. 15, 19), Iosephus Arch. 15, 1o, d) et Graeci de his, qui non
omnibus in Iocis τ. βιον, το ζῆν addunt, v. WetSt. το ἐκλειπιιν dixerunt. Noster singulare hoc Voc.' ideo ex ceteris delegit, quia oratio praecipientis ad narrationem accommodanda videbatur; quam apta autem Sit Vitae et Oικονομίας inter se colla tioni verborum ἐκλιπειν et μεταστῆναι cognatio, vix est quod separatim dicam. Atque vulgata lectio significationi, quam dicunt, ἐκλίπη autem sensui tantum V. μετασταθω Convenientior est: mors vel interitus est μεταστασις ipsa μεταστῆναι mori Arch. 18, 4, a. 19, 1, 14 ; ἡ τ. μαμ. εκ ληνις Sequitur c μεταστασιν. Si hunc verbi sensum potius quam significationem in couciutiubis terris esset praeparatura animos ad τώ αla ια ipiscenda, ἐπιθετον nomen αἰωνίων secundum Iinis guae leges imponi non potuit. An τ. υIοὐς ν. αἰῶνος κείνου υἱούς αιωνιους dici potuisse credes 3 Non commemoro, et vlabe τευ φωτὸς non potuisse curare, ut in Teferrentur.
86쪽
tate orationis exἰstimanda secutus Schulg. 85 causam, Ob quam Vulgata apte posita, sustulisti' tum sano haec inepta. Tantum abest etiam, ut secunda persona, quam grammatici dicunt, oratione ad μαθητάς audientes Conversa, dubitatio nem cuiquam movere debeat Schula. 8M, ut disicilius eiusmodi vocabulo suppleatur oratio quod non fuit subiectum primarium. Immo maior quaodam Orationis concinnitas, cui h. in I. aliquid tribuondum, in eo inest, quod Secunda persona primae illi μετασταθωὶ respondeti Homines enim,
.non O μαμωνας, Cum diSPenSatore Conseruntur.
Dcinde, ut opportunum sit, quemadmodum iaparabola, refugium illud, necesse est non casu sese excipiant necessitas et usus refugiu Inopia rerum autem si diu ante obitum incidit; diu mi
seros istos et opibus et T. Guυν. σκηναις Carerct
oportet; sita nunquam, possunt facile his carere.
Si igitur Christus ipse, cum inopiam dixit, vilao sinem , quippe in quem necessario illa incidat;
significavit, par est in hoc genere utriusque Ie ctionis ratio, et Causa, ob quam ὀ μαμ. ἐκλίπης neque sumtus Sunt, liberalitatis causa facti squao causa, honesta hominum Voluntas, ne Consenta nea quidem usui Vocis , neque impro lsa , quam fortunae vicissitudo asseri, fragilium et mobilium rerum humanarum ruina. Ex criticis autem, quae dicunt, praeter librorum praeStantiorum quorun dam auctoritatem nihil magnopere, ob quod vulgatam Contemnas, esse Videtur. Similitudo enim ' llabarum τε et da multo facilius etiam ad ab
87쪽
sorbendam, quam ad adiiciendam syllabam τε va Iuro potuit. es. Εur. Heracl. Io 15. Prioris i ' lius corruptionum generis multo plura inveniuntur exempla; et Prosecto minus sacsso accidit, ut ultro, donec nulla Oculis se offert similitia do cf. supra V. ct σου et Paul. S. V. ad h. I. ἐαλιπηδεξωνται, Similis syllaba aliqua affingatur, quam ut praesens oblata Soni formaeve similitudo auditum aut visum a discernendi diligentia avocet. Quod nonnullis in libb. ἐκλεέmiτε seri .ptiam est, id pariter contra ἐγ λίπη, ad exitum vocis im autem nihil Valet. Huius generis varietas tam frequens, cui, Si omnes libri in exitu
vocis consentirent, non minus erat locus, haud scio an adversus reliquarum partium integritatem, non magnam mOVeat SUSpicionem. Interpretum veterum, latinorum inprimis, auctoritas eo immi
cuti, s. ut a recentiorum haud paucis factum)potestatem Vocis hanc esse rati, MCum defecerit - uobis intcrpretari sacile potuerunt. Taceo, quam saeclle tum frequentior usus inopiam hoc
genere verbb. significandi tum του μαμυνα com
memoratio fraudi et librariis et interpretibus a liquis fuerit; vicissim non item.
37 Lutherus Aoristi potestatem non neglexit Schula. 83.), ut mihi quidem videtur: Iaborat enim inopia darbi , et cuius bis et sc cui ,,defecerit, verss. Iat. .
88쪽
Q Cornitur usus illa in τῶ φίλους ποιεῖν βο).
Si quident rem si octas ct propriis verbis dios, potestas του δεχεσθαι penes deum Solum
58 Videtur quidem narratio ipsa quasi offerre inte
preti ἐκ πι-ευ παθονταG unde infinita eorum
multitudo, qui do liberalitate vel restitutione prae- Cipi censuerunt. Verumentinuero, ut largitionum, quas dispensator secit, et virtutis liberalioris disse-xentiam, de qua supra dixi, in accommodanda ad praecipiendum similitudine minus curandam fuissa largiar, tamen, si rei et causae utri usquo inter socollatae, non orationis tantum concinnitas quaedam fuit, tetra haec verborum Iosu sententia es tr pla-- cate alios, si deuin non Potestis ; nam ὁ Οικονθικος quidem non νώ κύρὲον διλ τῶν φίλων aut hae του φιλους ποιεισθαι plaCare Voluit, sed hos τοῦ κυρίω oppo- , fuit; αtque altera ea v. δέχεσθαι Vi, quae sola
apta ad rem est au uehmen - emplangen), eiusmodi potestas significatur, quae plane a rebus illorum. τ. εὐ παθίντ-, abhorret. Ubi autem de alicuius gratia bene iis ooncilianda praecipitur, hic, quemadmodum οἱ του Οἰκονομου, debet esse is, qui, si animum eius siexeris, possit quod expetieria impertire. Non possum b. I. singulas persequi Glassi nas interpretandi, vel, ut dicam quod res est, dissicultatem illam tollendi Tationes. conferre ad receptionem vel hintercedendo Schreiteri cum Q. , veI hindirecte Ex. uo, II. Aet. 13,
46. ML a 3, 3x , vel illo : siquod quis per alium
deum) facit etc.; simile τω ἁπος έρειν LC. 16, a I, ut angelis, , αναγωγοις, Iocua suus sit; δέξωνται personale pro impersonali, antaQt. pro pass. Tetscbuck.); v. δέχεσθαι ita inter' Pretandam esse, ut Potuerint δέχεσθαι . s. stilὀeli s
89쪽
hunc eundem curam Salutis Omnem rcferri iubete .
Neque numerus multitudinis 2oc impedit: quum
homines.J Alii Deum et Christum silium dei
una Voce Comprehensos putabant. Profecto tam tecto dici necesse erat: parum enim ab hac disserteorum sententia, qui praesectorum rei messianae gratiam beneficiis comparandam dici opinahantur; eum fere in modiim, quo Salvianus ad laicos isadriavaritiam scripsit. Neque, Deum solum dici, eo
defenderim, quod genus pro uno quodam, hui*subiecto, dicatur. Schulet. 88. certe loca, quae
anni ap. Mi., hoc non demonstrare videntur. 27, 44 si accuratiorem rei e Ositionem, quae in L. . commentariis reperitur, sequaris, Vide, ne hoor ipso doceas, quam multas habeat commentariorum utriusque inter se contentio cautiones. 9, 8 potestas Iesu data exemplum tantummodo Capernaumitis, Visa est potestatis hominibus in genere concessae,
opportunitatem igitur dedit hanc ,admirandi, non illud ipsum fuit, quod admirarentur. cs. inpri Miner. S. V. gr. 72. Iieumanno locum Mi. 2, uosuppeditaverat Glaas. ex. suis Iocupletissimis th Bauris: OL Lc. II, IO. Eidem in locis x Beg. IK 5 et a Paral. 28, 3 inter se coIIatis ἐναλλαγῶ numerorum daa 'NI inesse videbatur. - D
, ' niquo si φίλωs nomine praeter deum . ,,omnia coe- estis curia 4 comprehenditur, ψ in eo cerni non potest, ut optura in cogitatione Ponanti ire, quam . in Verbis et atructura grammatica' appareant.
.. Ctura grammatica potissimum, complures dici, d Monstrat, non igitur isplures in cogitatione Ponunis Diuitiam by Cooste
90쪽
enim in universum et generatim φίλοι dicendi essent argumentationis Causa, numerus facile potuit ad concinuitatis rationem accommodari. Rectius autem hoc tu disceptationem qua stionemque vocatur, quam Ob Causam narratio ita ficta sit, ut deus eorum Ioco, quos ὀ ota. τωκυρι- , tanquam n OVOS quosdam patronos, Oppo Suerat, poneretur, et cur, quo hoc magis appareret, non ὀ ἔπαινος του κυρίου diceretur; ad quem ut tamquam ad suom Propositum contenderent,
non minus commodo praecipi illis potuit. Iudaei
Spem Suam et expectationem veniae ad beatorum
sedes adeundi a deo impetrandae iucundior 'bus quibusdam coloribus ct una nibus distin
guere Consueverant IOS. Mace. 55. ap. Woisti Lo. 16, 22. Beriboldi. Io9. not. u. et τῆ φιλία malo rum suorum confisi ius quoddam civitatis messianae adipiscendae assectabant. . Portitores Suo,
quodam modo in similem huius generis erroremtur, quam in structura apparenti Atque-hisi quae sunt ex dialogorum genere, locis cos. Le. II, J9. 19, 9 multum dissert et I. ap. Ovid. Het. 13, 376, ubi est αἴρουσις, et noster, in quo, quum φιλο υς scriptum ait, nequaquam ,,unius alicuius mentio inieci compluxium recordationem Tesuse tat. Istiusmodi non est h. I., s. unum s.compIurea numero multitudinis signi sicari existimas. Omnino autem, quum neque m cpiam neque του δέχεσθαι genus diversissimum uno verbo eodem in Ioco comprehendi lacilo Poluerit, quem ricoeticolarum delectum habeas, neutiquam liberum videtur es Riudiciump