장음표시 사용
161쪽
se paulus magnitudinem suturae gloriet ex magnitudine noxae appetitionis , sed expectativae, non alicuius unius sed con munis tum omni nationi tum Apostolis, docet: quonia magnitudo boni quod est finis & obiectum appetitus, ex vehementia communi non velleitatis,sed expectationis cognoscitur secundum verae philosophiae rationem .ssi vide singula.Significanter dicitur expectatio, non solum ad excludendum velleitatem
quae est etiam impossibilium sed etiam desiderium dubi j ad
line hominis defuturo bono:expectare enim est hominis certificati de futuro bono. Et non de qualicunque expectatione, sed
de anxia expectatione loquitur, ut ex ipsa anxietate maximam vehementiam expectationis describat:expectatio nanque anxia importat tam vehemes desiderium , ut semper seipsam solicitet M moerore pariat ob carere re expectata. Poterat siqui de Paulus alio vocabulo vehementiam expectationis significare, isdmaluit per anxietatem illam significare: quoniam magnitud nem assectus nostri erga bonum, solicitus moeror maxime te statur: ut ad sensum experimur. Creaturae vero nomine quum constet non intelligi creaturam omnem ut testantur Angeli beati,quibus constat hare subiuncta non competere L in euanielio inueniamus omnis creaturae nomine omnem nationem
gnificatam dicente Christo, praedicate euagelium omni creaturae consequens est ut quadret sacrae seripturae quod quadrae
contextui praesentis literae r scilicet creaturae nomine nationem omnem,conditionem omnem hominum appellari. Et appellatur omnis conditio seu natio hic quemadmodum & ita Euangelio creatura,ad explicandum rationem qua de ipsis nationibus est sermo, scilicet ratione eius quod habet a Deo creatore: excluditur enim per hoc nomen quiequid peccati est in natione & conditione quacunque hominum, & consequenter quicquid comitatur peccatum. Et est sensus, anxia expectationationum secundum id quod habent a creatore, non secundum id quod habet admistum peccati. Reuelatiomm suorum 'Dra expectat. Et in hoc clauditur negativa, quὁd scilicet creaturae anxia expectatio non tendit ad bovum huius temporis, quo priuane passiones huius temporis. Ex hoc enim ci, tendit indubia expectatione ad statu mainfestationis filiorum Dei manifeste sequitur quod non tendit ad bonum praesentis temporis, ac per laocmanifestὰ habetur , quod anxia expectatio creaturae praeseret
suturam gloriam bonis praestatis temporis quod est mala praei entis
162쪽
mili temporis minoris esse quam bonu futurae gloriar. es V
nitati enim ereatura subiecta volenssed propter eum p is i cit eum inste. Superfluit eam .Probat ex causa extrinseca primum
quod anxia expectatio creaturae expectat manifestum statumhliorum dei. Extrinsecae autem causae runt duae: finalis & ei ciens,& propterea utranque tangit. Finalem quidem, dicendo propter eum, scilicet deum:effectivam vero dicendo qui subi cit. Et iuxta tria assumpta scilicet expectatione, anxietatem, &gloriam filiorum dei tria quoque affert: scilicet spem,qua probatur expectatio, & statum subiectum vanitati cotrarium gi riete adoptionis. vanitatis enim nomine constat in scriptura intelligi varietates huius temporis tam contrarias quibus Omnes subiicimur,& modum: scilicet non volens sed propter deum,adprobandum anxietatem. Et dicitur non volens,non solum quia nec ex appetitu aut electione voluit, sed potius quia non placet creaturae status iste: non voluntarie manet in statu isto,sed propter deum ut finem promerendum. C Et est sensus ac vis probationis: quod quia creatura subiecta est vanitati huius teporis sub qua clauduntur omnia bona & mala temporalia & t lem statum habet creatura non volens si enim ei placeret iste status, non esset vera anxia expectatio futuri status sed hunc statum sustinet propter desi tanquam fine promerendu:& quia . ipse deus statuit hanc subiectionem non semper duraturam,sed in spe transeundi ad ipsum,ad statum gloriae filiorum dei:ideo ex hoc optime insertur quod creaturae expectatio anxia est ad statum gloriae adoptionis.Nam hinc habetur ratio expectati nis ex statuta sibi spe. hinc habetur ratio anxietatis , ex eo quod
caret sperato: utpote non volens subiecta contrario statui ad promerendum deum. Quia O ipsa creatura liberabitur aseruituta eorruptionis in libertatem glorioliorum do.Probat ex causa intrinseca idem .directe tamen tendit haec probatio ad probandum iulud,scilicet expectatio creaturae:& eius probatione, scilicet sub iecit in spe. Probat siquidem ex futura liberatione creaturae ab intrinseco corruptionis malo. Minus dico , imbab uniuersa se uitute corruptionis:sumus enim nunc non solum corruptibiles, sed serui corruptionis. Cuiustibet siquidem mali non solum i cursus sed timor quaedam corruptionis seruitus est:quandoquis dem velimus nolimus subiicimur corruptionis dominio.Adue,
niente autem gloria filiorum dei, liberabimur ab hae seruitute, transati in Ibertatem no solum a corruptione dc corruptio, nis
163쪽
itis iugo, sed quod amplius est in libertatem talem: scillere
gloriae filiorum Dei, quae longe plus continet quam libertate a
serui tute corruptionis.Scimus enim quod omnis creatura ingemiscis parturit vise adtac.pro, cogemiscit & coparturit usque nunc. Postquam deesarauit causas extrin: ecas & intrinsecas anxis e pectationis creaturae, declarat modo ipsam anxiam expectationem creaturae ab essectu anxietatis manifestante vehementiam lammam expectationis.Et quoniam sermo eius fuit non de hac vel illa creatura,sed comuniter, ideo explicat modo tum omne creaturam tum comunem anxietatem, dicendo congemiscit de parturit. Ex aut horitate autem certae notitiae quam Apostoli& similes pastores curam gerentes ecclesiarum habent, manifestat dicedo,scimus, nos Apostoli φ omnis non aliqua creatura. hoc est natio ratione eius quod habet a Deo,congemiscit& c parturit, conuenit in hoc effectu expectationis quod prorumpit in gemitum & dolorem velut parturientes expectado gloriam adoptionis. ex hoc enim op carere expectata gloria, infert illis hos effectus,manifeste monstratur vehemes valde seu anxia e pectatio. Et attulit similitudine doloris partus non ratione causae scilicet quia venit hora eius sed ratione fructus expectatir ad significadum dolorem in spe fructus. Adverbium aute nunc, demonstrat tempus hoc praeientis vitae, perinde ac dixerit d
rante praesentis vitae tepore.vsquequo nanque durat hoc lepus, congemiscit & parturit omnis natio, no omnis nationis quia
libet homo expectando gloria filiorum Dei. Nulla siquide n
tio, nulla coditio,nullus gradus, nullus status, nullus sexus, nulla aetas rationalis,ab hac anxia expectatione excipitur: ut test
tur martyria : testaturque perfectio spiritualis inuenta vigens in qualibet hominum conditione,in quolibet statu,in quolibet sexu&c. Non solum autem illa. Alteram apponit rationem eodem essectu, stilicet cogemiscendi: ut ex testimonio quoque primata incoparabilitas gloriae ad passiones huius temporis innotes. t. Sed Cr nosibi, primitiaul iritu hab utes. Ad similitudinem primitiaru fructuu terrae descributur maiora spiritus dona na primitiae sunt magis desideratae,pretiosae, ac gratae: unde & Deo dicabantur ut significaret quod pretiosiora & quae magis desiderabilia sunt ab hominibus,quque sunt Deo magis grata spiritus
sancti dona habuerut Apostoli. Et dixit hoc, ut ex tanta Apost loru celsitudine testimoniu de magnitudine gloriae aut horitate haberet maiorem.Et ibi intra nos gemimus.pro, cogemiscimus.
164쪽
et Communis siquidem significatur Apostolis gemitus: n5 exteriori sono,sed interna promptitudo prorumpens in actum gemendi. Adoptionem filiorum dei expectantes. Interpres addidit ad maiorem explicationem duas dictiones,scilicet filiorum dei. Legendum est,adoptionem expectates. ubi tum rationem cong mi tus tam ipsorum quam omnis creatum explicat esse expectationem adoptionis.tum tempus congemiscendi explicat esse tempus expectationis: vi intelligamus cp toto tepore hoc congemitus est ob carere expectata adoptione. Ddemptionem eorpo-νuno Ari. Nisi appositive subiunxisset redemptionem corporis nostri, fluctu asses quo pacto Paulus dicit se& alios expectare ad optionem qui dixit iam accepissenos spiritum adoptionis &esse filios adoptionis: sed modo ex eo quod dicendo expectantes adoptionem, appositive explicat redemptione corporis nostri,omnem tollit ambiguitatem: explicando quod adoptio expectata dicitur,& est quantum ad corporis redemptionem. Corpus siquidem nostrum quod usque ad resurrectionis glariam detinetur sub captiuitate& dominio corruptionis, redimetur secundum effectum liberationis exoluto prius in cruce pretio, quum resurget aut fiet immortale per donum gloriar ad quam adoptati sumus haereditandam. Jpe enim salui famsumis. Probat simul duo. alterum est quod congruit huiusmodi expectatio statu 1 salutis nostrae: quia saluati sumus a Christo in spe non in re haereditatis aeternae. hinc enim manifeste habetur consonantia expectationis ad statum salutis nostrae in hac vita. Alterum
quod principalius intendit Paulus est quod superius dixerat,
si tamen compatimur ut &conglorificemur. Quem cotextum ut eruditus lector penetret, conserat huius particulae conclu- icet per patientiam expectamus cum verbis illis, Icilicet litamen compatimur adhuc no probatis: & eum omnibus interpositis in textu. Perspiciet siquidem quod postquam n ditionem illam adiecit scilicet,si tamen compatimur) statim non probauit sed obuiauit, ne dura haberetur conditio adiecta.Obuiauit autem monstrando impares esse passiones huius temporis ad futuram in nobis gloriam ex anxia expectatione tum omnis creaturae tum Apostolorum. Unde ordo ipse contextus exigebat, ut completa obuiatione rediret , imb prosequeretur probando adiectam conditionem: scilicet si tamen compatimur ut simul glorificemur.Et hanc conditionem adimetam directe probat, afterendo pro ratione quia spe salui facti
165쪽
sumus. Dupliciter potest aliquis saluari vel quod Immediate
transseratur in rem termini: vel quod mediate statu spei traffs redus sit in rem termini.Christus no saluauit nos primo modo
quia nec ipse seipsum saluauit primo modo,sed voluit per merita peruenire ad gloriam suam sed secundo modo.Et utruque dicit scilicet & quod salui facti sumus hoc est salutis statum no acquisiuimus, sed ab alio habuimus: hoc enim passiua locutio significat & quod n6 in re termini sed in spe donati sumus si tu salutis. Hinc enim inchoat Paulus ratione ad probandum si
tamen compatimur.Vnde subiungi t,Spes autem quae videtur, non
eliss es. Ratio textus consistit in duabus illationibus: spe salui facti sumus:ergo quod non videmus speramus,ergo per patientiam expectamus,probat primam illationem ex hoc quod spes, hoe est res sperata quae videtur non est spes: hoc est, non speratur.Et hoc probat subdendo, Nam quod videt quis, quidsperat 'Legendum est, Quid etiam sperat 3 significatur enim quod non est amplius locus spei accedente visione.Si autem quod non videmus steramus , per patientiam expectamin. Ha e secunda illatio absque probatione relinquitur pro constanti. et Vide singula.
Quaestio in primis occurrit circa veritatem assumptorum: eo quod rei speratae non repugnat videri. Speratur enim regnum Romanum quod videtur, speratur magnum praemium propositum aliquibus militibus deci quod videtur. et Nee satisfiequaestioni, dicendo quod sermo praesens est de spe Theologicae
quoniam Paulus manifeste probat ex eommunibus omni 1 petrvi clare testantur uniuersalissima verba eius. nam quod videt quis quid etiam siperat. CSolutio est quod res sperata integratur ex duobus: scilicet ex ipsa re quandoque praeexistente puta deo,regno,ciuitate, & huiusmocli & ex consecutione rei. Speratur enim consecutio regni seu ciuitatis: & similiter consecutio dei. Et haec consecutio est propriissime res sperata. spe enim directe tendimus ad regnum ut consequendum: & sic de aliis. Et de hac re sperata loquitur Paulus, dicens quod non videtur. Vnde non intendit dicere quod res pra existens ad quam cons quendam tendit spes non videtur: sed quod res sperata se maliter hoc est consecutio sperata non videtur. Videre autem de videri in proposito, commune est visioni tam oculis corporis quam oeulis mentis. Et est sensus quod eonsecutio quae speraturno euidenter cernitur, quia quod euidenter conspicitur habenisdum,hoc est quod habebitur ex hoc ipso quod euidenter cogno.
166쪽
itur quod erit, perdit rationem ardui perdit ratIonem dissicilis: ac per hoc non amplius subest spei. consecutio enim quantumcunque in seipsa ardua si euidenter cernitur quod erit, iam secura est, iam non habet rationem dissicilis,lam non speratur. Vnde dux exercitus quum pugna eo deducta est ut euideter n5 probabili coniectura eonspiciat consecutionem victoriar, non amplius sperat victoriam sed alio animi affectu scilicet amore, desiderio ac inchoata delectatione prosequitur illam .et Et per haec patet quod vis primae illationis costat ex propria conditi ne rei quae speratur: quoniam sundatur super arduitatem conis secu tionis. E x hoc enim quod c5secutio quandiu speratur est a dua sequitur quod no est visa: hoc est non euidenter nota quod erit.si enim euidenter conspiceretur,quod erit,desineret esse a dua illi a quo videtur: utpote euidenter secura.-Secunda autem illatio absque probatione in textu sub forma conditionalis posita, dissicultatem habet: quia se alis non apparet ex eo quod non tenet in omni materia. sperant siquidem Imperato
res exercituum,victoriam quam no vident, Ac tamen non expe
ctant illam per patientiam. Nec latuit Paulum hoc, imὁ inter has duas illationes differentiam ex modo loquendi insinuauit: dum primam tanquam formalem ex iam uni ratione spei proabauit: utendo tam spe absolute spes quae videtur non est spes quam sperantibus communissime, quod videt quis quid etiam sperat.Hanc autem inducit applicando ad nos, dicedo si autem quod non videmus speramus: ut hine intelligeremus quod hane introducit descendendo & applicando ad materiam propo tam : scilicet ad nostram spem haereditatis diuinae, ut intelliga
mus illationem primam esse ex comunibus communem: hane
esse propria propositς materiae,& fundari non super spem absolute, sed super spem contractam ad materia propositam. Et propterea quan uis non sit formalis de spe absolute, est tamen se malis de sipe tracta ad materiam propositam. es Quod ut penetres, scito quod in comuni loquendo ex hoe quod consecutio sperata no videtur, sequitur quod no est euidenter secura:ac per
hoc est anceps dissicili periculo subiecta. Et hine sequitur quod
oportet sperante ad pericula superanda paratu esse: sed quia ista promptitudo ad perieula superanda,non uno sed multis modis potest esse, nam potest esse vel per magnanimitatE aggrediendi: ut c5tingit in huiusmodi regnis temporalibus que homines propriis actionibus consequuntur,vel per patientiam sustinendi omnia
167쪽
omnia mala ne impediatur cosecutio tanti boni: ut tingit in bonis speratis non ex propriis actionibus sed ex dono alterius: quale est bonu quod nos speramus ideo non ex comunibus spei inquantum spes,sed ex contracta & applicata spe ad haereditate diuinam speratam a nobis,intulit Paulus,per patientiam expectamus. Sperando enim ancipitem multis periculis consecutionem no nostris ingenio viribus atque actionibus sed ex dei d no habendam,oportet nos expectare ab alio deo scilicet perpatientiam tolerando mala periculoru omnium patienter siquidetolerando mala huius teporis,superamus difficilia pericula consecutionis. Et sic probauit adiectam coditionem si tamen compatimur ut & coglorificemur,ex hoe quod spe salui facti sumus:
e inserente no videri consecutionem speratam,& consecuti ne sperata no visa a nobis inferente expectationem per patiemtiam. Similiter auum σ1Fritin adiuuat infirmitatem nostram. Pro infirmitates nostras. H1c incipit tractare bonu quartum iustimcatorum,scilicet gloriamur in deo:c5tinuando limul praecedentia.Nam quum declarauit quod per spiritu sanctum gloriamur in spe gloriae dei , quia est spiritus adoptionis,subiungit cons quenter modo;quemadmodum est spiritus adoptionis,simili modo est spiritus adiutorij infirmitatum nostrarum. Vt ex hoe quod est spiritus adoptionis, filiationem dei habere nos intel- Iigamus: ex hoc vero quod est spiritus adiuuans infirmitates nostras,progressum nostrum adiuuari ab eodem spiritu cognoseamus. Et quod sicut per spiritum sanctum inhabitantem in nobis,pro quanto est spiritus adoptioni , gloriamur in spe gloriae dei, patientes: ita per eundem habitantem in nobis spiriatum sanctum, pro quanto & spiritus adiuuans imbecillitates nostras, gloriamur in deo. Et apte hoe officium spiritus habitantis in nobis distulit explicandum post ostensam necessitatem patiendi cum Christo: ut intelligamus spiritum sanctum
adiuuare infirmitates nostras non solum circa bona agenda. sed etiam circa mala toleranda .Modus aute quo adiuuat tum ex parte nostri, tum ex parte dei exequentis subiungitur. Nam q-doremus cui oportet nescimus. Non saltat Paulus ab ad tutorio imbecillitatum ad ignorantiam orationis: sed ex hoenuod supplet spiritus sanctus ignorantiam orationum nostrarum,probat spiritum sanctum adiuuare imbecillitates nostras: ut doceat nos non nostris ingenio, viribus, aut operibus posse Bruate infirmitates nostras, sed mediaute oratione expectare adiuuari
168쪽
adiuuari 2 deo.Quia itaque prima arma nostra ad auxiliadum imbecillitatibus nostris sunt orationes: ideo ex supplemento harum, spiritum sanctum spiritu esse adiutorij declarat. et Quod autem dicitur nescire nos quid oremus sicut oportet, intellige modii significatum per sicut oportet ex parte rei petendae. Et est sensus quod quavis sciamus quid oremus, no tamen scimus modum quo res peteda expedit seu necessaria est nobis. Verbi gratia, scimus quod petenda est salus aeterna, sed nescio modii quo salutem aeternam oportet seu expedit comunicari mibi,acquiri a me. In fi ni ti enim sunt modi quibus potest acquiri, de modus rui est utilis uni,non est utilis alteri,& credimus quandoq; m um alique esse nobis utilem,qui secundum veritate non expedit nobis,ut patet de Paulo qui petiit angelii Satanae auferri a se putas talem modum esse sibi utilem, & tame non erat in veritate ei expediens. Ignorantiam itaq; partieulariu modorum expedientium fingulis edocet, dicendo quod ignoramus quid oremus sicut oportet: ut hinc indigentia adiutorij spiritus Iancti significet. Intellige aute ignorantia respectu eorum qu rum tam affirmatio quam negatio stat cum salute terna:& norespectu eorum quae sunt de necessitate salutis: qualia sunt er dereciperare,diligere deum, ac proximu propter deum,misericordem,patientem,benignum,poenitente, mansuetumq; esse.& similia. Haec enim scimus esse petenda, sed expedientes seu necessarios mihi ad coseruationem de promum horu modos, euentus, occursus & huiusmodi, in particulari ignoro,& propterea nescio quid ore sicut oportet me illud assequi. aia i estiarit-postulatpro nobu gemitium inenarrabitam. Ecce supplementa quo modos salutis ternet nobis incognitos spiritus nanctus p stulat pro nobis.esCaue hic in primis ne argumetum sumas msbus sanctus no est deus,eo quod postulare pro nobis ,repugnaeaeo: quom a postulare est inferioris. unde & filio dei non conus nil nisi ratione naturae humanae. No enim intedit Paulus quod ipse spiritus sanctus in seipso seu se dum seipsum orat aut postulat: sed quod in nobis habitans, secundum actus nostros postulat. Quod perinde est ac dicere, postulantes nos faciti seu adrostulandii nos mouet,postulationes nobis inspirat, Et quodie sensus sit intentus a Paulo conuincitur ex vel bis sublucti,:stitieet gemitibus inenarrabilibus, Oportet enim aut fateri cuspiritui sancto secundum se conueniant gemitui inenarrabiles
et uod est ridiculum aut i de postulatione in nobis quae fit no-
169쪽
stris gemitibus inenarrabilibus,est sermo .Et appellantur gemitus ineffabiles,gemitus illi,quoru termini ad quos tendui sunt nobis incogniti. Propterea si quide ineffabiles dictitur & sunt:ua nobis eoru materia ad quam tendiit,ignota est . quae enim sunt nobis ignota, sunt etia nobis ineffabilia. Experimur autem in nobis tales gemitus, quu ardenti desiderio orantes petimus dirigi seu duci ad aeterna salutem & similia,nescientes quid nobis de occurrentibus magis expediat.Talibus siqui de gemitibus nobis ineffabilibus,quia nescimus particulares terminos, particularia remedia seu adminicula ad quaesim petrada tediit, spiritus sanctus postulat pro nobis:quoniam spiritus sanctus habitas in nobis dirigit eos ad utilia nobis impetranda. Qui autemseruta. tureorda. scit.pro,sciuit, quid desideresspiritus. Dictio interpretata desideret,no est verbum,sed nomen in Graeco:& est illamet dictio superius interpretata prudentia, sapientia ,sensus, affectus, cura, cogitatio, a diuersis interpretibus. Vnde & hic diuertitas
est: alij quae prudelia spus, alij quis sensus spus,alij quis affectus
spus, ali j quae cura spus interpretantur. sed parui resert ad sententia:quia in eande coeunt. est enim sensus quod deus scrutator eordiu sciuit quo in particulari tendit cura spiritus sancti, sie in nobis postulantis. Vana quidem esset spiritus sancti cura postulare nos facientis tanq in conso,nisi adessiet deus a quo petitur, intelligens quid in particulari intendit obtinere spirituet sanctus in nobis promobis .es Et dicit sciuit in praeterito,ne noua aliqua notitia in deo credatur. Et est sermo de notitia approbationis, quo contra dicitur fatuis virginibus, nescio vos. . Est enim sensus quod deus cognouit approbado id quod intedit pstere spus sanctus per nostros ineffabiles nobis gemitus. εἴ M minit autem dei secundu officium strutandi corda, quia approbare petita in particulari, pendet ab exacta notitia cordium ita prosundissimo eorum . oportet nanque illum qui mihi de vero expedieotibus prouidet,nosse cor meu quid faceret in illo euentu& quid in alio :& quid post alterum tertiumq; ac deinceps euentum,no in hac vel illa materia,sed in omnibus occursibu , alioquin contingeret aliquam inutilem aut noctuam, quan uis per accidens petitionem admittere,seu prouisionem efficere. Ethie incipit fructus supplentis spiritus sancti: nihil enim prodenset ad auxiliuimbecillita tu nostrarum postulare pro nobis,nisi postulatio approbaretur.haec enim approbatio est ex parte dei
initiu diutorij,quo spiritus sanae dicitur adiuuare nos postulan
170쪽
Iando illud.Quia secundum postulat prosinau. qine apparet
'obd de notitia approbationis ferino est dicendo stivit que prui ρ dentia 'piritus. nam falsa esset hare redditio causae si de simpliei notitia esset sermo. sinaphei siquidem notitia nouit deus postu-ῖ i lationes etiam quae non sunt secundum deur sed notitia approbationis solas nouit petitiones quς sunt secudum deum:& ideoo approbat eas quia sunt secundum deum.Reddit itaque ratione η quare deus ab aeterno approbauit quae postulat spiritus sanctus s. In nobis,quia spiritus sanctus postulat secundum deum pro sanctis.Unico verbo scilicet secundum deum significat Apostolus Mi uniuersa petita sicut oportet: hoc est quae omnibus consideratisi = sunt necessaria cuiusque sancti saluti. Quod enim prius dixerae a sicut oportet,modo dicit secundum deum. Et continet qui equids seeundum diuini ordinis dispositionem in veritate singulis sanm ctis expedit.sim in autem quoniam.pro,quod . Non enim reddi-
ii tur ratio primi dicti ut continuatio per coniunctionem autem
, insinuat sed quum dixisset secundu deum, declarat quid signi, ficatur per hane formam secundum deum.& propterea optime P continuatur textus, legendo,scimus aute quod diligetibus deu,
, Omnia eooperantur in bonum. xtus Graecus anceps est ad omniata in nominativo vel accusativo:& rursus ad eooperantur pluralia 3 ter, vel cooperatur singulariter. Interpres intellexit in nominata liuo omnia & pluraliter cooperantur. Legere autem omnia in ργ accusativo & eooperatur in singulari,undique quadrat,tum seniis tentit rum contextui. Est enim sensus,scimus autem quod deugii cooperatur omnia in bonu diligentibus desi,&e. Et hic sensus quadrat sequenti statim rationi,nam quos praesciuit & praedesti l nauit.Certu est enim quod deus subintelligitur dicendo praelei di uit& praedestinauit. & ita deus.quod non spiritus sanctus: quutia expresse subiungatur fili j sui.Quadrat& praecedetibus. qiiudiet xit qui aute scrutatur corda Diuit,&c. na costat id eus ibi suta ita intelligitur. Et similiter quadrat ultimo dictae sorm . scilicet se. s eundum deti m.asserit siquide Paulus secum aliis apostolis cireus quid est hoc secudum deii. Et declarat illud nobis,quod scilicte
bis deus cooperatur omnia in bonum diligetibus deum, Re. Iuxtati hanc enim forma petit spiritus sanctus in nobis pro sancti si &t . simul explicat ex parte dei scrutatoris cordiu executionem asili tutori j imbecillitatum nostroru quod spiritus sanctus efficit pelli tedo in nobis, ut hinc perpendamus ad hoc dirigi inenarrabiles se gemitus nostros a seu sancto ut executioi madet deus hoc scili