Renati Descartes Epistolae, partim ab auctore latino sermone conscriptae, partim ex gallico translatae. In quibus omnis generis quaestiones philosophicae tractantur, et explicantur plurimae difficultates quae in reliquis ejus operibus occurrunt. Pars

341쪽

EPIsTOLARUM PAR s I. Epist. XCIX. randum, vel ipsium nos posse decipere vel de omnibus esse dubitandum, vel sidem

omnem sensibus abrogandam, is omnum a vigilia non distinguendum, vel si milia, quae a calumniatoribus imperitis aliquando mihi obiecta sunt; sed omnia illa expressis limis verbis reiecisse , validissimisque argumentis, imo etiam auliin addere validioribus quam ab ullo ante me refutata fuerint re-su lasse: quod ut commodius & effcacius praestarem, proposui, initio m dstationum mearum, ista omnia tanquam dubia, quae non a me primum fuerunt inventa, sed a scepticis dudum decantata. Quid autem iniquius, . quam tribuere alicui scriptori opiniones, quas eo fine tantum refert ut

eas refutet ' Quid ineptius quam fingere, saltem illo tempore, quo istae

falsis opiniones proponuntur & nondum resutantur, eas doceri; atque ideo illum, qui refert atheorum argumenta, esse atheum temporaritim

Quid magis puerile quam dicere, si moriatur interim priusquam speratam suam demon ationem scripserit vel invcncrit, cum atheum moriturum, ipsumque in antecessum perniciosam doctrinam docuisse, non autem esse acienda mala ut eveniant bona, & talia. Dicet forte aliquis, me istas falsas opiniones non retulisse tanquam aliorum, sed tanquam meas: V

rum quid hoc refert; 'quandoquidem in eodem libro, in quo ipsas retuli, omnes refutavi; atque ex ipso libri titulo potuit intelligi, me ab iis credendis esse plane alienum, quandoquidem in eo demon Mariones de existentia Dei promittuntur. Estne aliquis adeo stolidus, ut existimet eum qui talem librum componit ignorare, dum primas ejus paginas exarat quid in sequentibus demonstrandum susceperit λ objectiones autem tanquam meas proposui, quia hoc exigebat stylus meditationum, quem rationibus cxplicandis aptissimum judicavi. Quae ratio si nostris censoribus non satisfacit, velim scire quid dicant de sacris literis, cum quibus nulla humana scripta sunt comparanda, quando vident in iis nonnulla, quae non possunt recte intelligi nisi supponantur tanquam ab impiis, vel

saltem ab aliis quam 1 Spiritu Sancto vel a Prophetis dicta esse, qualia sunt

Eccl. cap. 2.haec verba: nonne metius es comedere bibere, ta ostendere an

me suae bona de laboribus suis,shoc de manu Dra est. cuis ita devorabit S d ticus affluet ut ego' & in capite sequenti: Dixi in corde meo desilus hominum, ut probaret eos Deus, ta ostenderet si miles esse bestiis. Idcirco unus interitus est homInis Iumentorum,cae aqua utrisue conditis,sicut moritur homosic ta ilia moriuntur ,si militer sipirant omnia, ta nihil habet homo Iumento amplius. c. An credunt ibi Spiritum Sanctum nos docere, ventri esse indulgena ira,& amuendum deliciis,animasque nostras non magis esse immortalcs quam jumentorum Z non puto eos usque adeo esse furiosos: sed ncque debent T t 2 ctiam

342쪽

3 3 a RENATI DE SCAR T. Es etiam calumniari, quod iis inter scribendum non usus incautelis, quae nunquam ab ullis aliis scriptoribus luerunt observatae, nec ab ipso qui

dem Spiritu Sancto. . .. - .

Tenu denique moneo libellorum i storum auctorem, me nunquam scripsisse , Deum non modo negative, sed e positis ui causam orientem dui debere, ut in pag. 8. posterioris sui libelli valde inconliderate affirmat. Quaerat, legat, evolvat mea scripta, nihil unquam sitnile in illis reperiet, sed omnino contrarium. Me vero a talibus opinionum portentis quam maxime esse remotum notissimum est iis omnibus, qui vel scripta mea. Ieserunt, vel aliquam mei notitiam habent, vel saltem omnino saluum esse non putant. Atque idcirco admodum miror, quis sit scopus istorum calumniatorum. Nam si volunt persuadere hominibus ea me scripsisse, quorum plane contrarium in meis scriptis reperitur, deberent prius cum rare ut omnia, quae in lucem editi, supprimantur,' nec non etiam, ut ex eorum qui jam ea legerunt, memoria deleantur: quamdiu enim linc non faciunt, plus sibi nocent quam mihi. Miroratiam quod contra me , qui eos nunquam lacessivi nihilque nocui; sed qui lortasse, si me irrit rim, nocere possem, tanta cum acerbitate ac tanto studio invehantur, i terimque nihil agant contra multos alios, qui eorum doctrinam libris i tegris refutarqnt, ipsosque ut simplicios & andabatas deriserunt. Nolo tamen hic quicquam addere, quo revocem illos ab instituto libellis me

suis impugnandi: video libenter me tanti fieri ab ipsis, sed iis interim pro

Clarissimo Viro Domino M.

Censura quarundam epistolarum Domini Balatarcii. Clariesime Domine. Uocunque animo legam has opistolas, sive ut serio examinem, sive magis ut oblecter, tantopere mihi satisfaciunt, ut non modo nihil inuemam quod debeat rcprehendi, sed nequidem etiam in rebus tam bonis iacile judicem quid praecipue sit laudandum. Est enim in illis puritas elocutionis, tanquam in humano corpore valetudo, qua scilicet exco

343쪽

eo maxime credenda est optima, quod nullum relinquit sui sensum. Ethinsuper elegantia & venustas, tanquam in perfecte formosa muliere pulchritudo, nempe quae non in hac aut illa re, sed in omnium tali consentu & temperamento consistit, ut nulla dei ignari possit cius pars inter caeteras ei ninentior, ne simul aliarum male servata proportio imperfectionis arguatur. Sed veluti singulae pulchritudinis partes, inter naevos & defectus formarum quas vidcre consuevimus, facile distinguuntur, atque harum nonnullae interdum tanta laude dignae sunt, ut hinc optime, quanto majora taeni formae omnibus numeris absolutae merseta, ii quae talis reperiretur aestimemus; non dispari ratione, si ad alio rum scripta mentem converto, plurimas saepe in illis virtutes orationis enumero, nempe quorumdam vitiorum mixtura distinctas..Et quoniam illae etiam 1bi suis laudibus non carent, hinc maxime percipio,

quanto pluris hic faciendae sint, ubi purae existunt. Apud alios cnim sicubi verba tediissima, curioso ordine disposita, & liberali stilo prosu-sa, non parum auribus fortasse satisfaciant, ibidem ut pluvimum sensus humilis, S in vasta oratione dispersus, attenta ingenia frustratur. Si contra significantissimae dictiones, nobilium cogitationum abundantia, mentes capaciores interdum oblectent, easdem presso & subobscuro stilo saepius fatigant. Si qui vero inter haec extrema medium tenentes, Verum Termonis institutum in puris rebus exprimendis rigidius obscrvent, tam austeri sunt, ut a delicatis non amentur. Si qui denique in salibus& socis teneriores inusis exerceant, illi fere omnes vel in vocum exoletarum ficta maiestate, vel in peregrinarum strepitu, vel in novarum mollitie, vel in ridiculis aequivocis , vel in cogitationibus poeticis, falsisque rationibus & puerilibus argutiis male collocant Orationis venustatem. Atque hae nugae severioris notae hominibus non aliter placere possunt,

quam histrionum ineptiae, aut gesticulationes simiarum. In his auicni epistolis, & elegantissimae orationis ubertas, quae lola implendis lecto rum animis posset sufficere, vires argumentorum non dissipat, nec obruit; & sententiarum dignitas, quae se proprio pondere facile sustine ret, nulla premitur inopia dictionum, sed cogitationes altissimi spiritus , atque a plebe semotae , verbis in ore hominum frequentibus, ct longo

ulu emendatis, accuratissime exprimunturr atquc ex tam felici rerum

cum sermone concordia, faciles quaedam gratiae exurgunt, ab astititiis illis, quibus vulgus decipi solet, non minus diversae, quam formosis

is mae puellae color ingenuus, a minio & cerussa prurientium vetularum.

Et haec quidem de elocutione dicta sint, quae sola fere in hos scribendi T t 3 gene

344쪽

33 RENATI DES CARTE fgenere esset spectanda, nisi hae litterae aliquid altius saperent, quam quae

vulgo mittuntur ad familiares. Quia vero saepius non minora tractant argumenta, quam ipsae conciones quae ab antiquis oratoribus publice habebantur , quaedam dicenda sunt de eximia illa persuadendi scientia, quae

requiri solet ad eloquentiae complementum. Haec vero apud alios habuit etiam suas virtutes &sua vitia. Nam primis & incultis temporibus, antequam ulla iii illent adhuc in mundo dissidia, & cum lingua candidae mentis affectus non invita sequebatur, crat quidem in maioribus ingeniis divina quaedam eloquentiae vis, quae e X Zelo veritatis dc sensus abundantia profluens, rudes homincs ex silvis eduxit, .leges imposuit, urbes

condidit, eademque habuit persuadendi poteitatem simul de regnandi. Sed paulo post illam apud Graecos de Romanos fori contentio dc conci

num frequentia corrupit, dum nimis exercuit. Transmisit enun ad vulgares homines, qui, cum aperto marte, dc solius veritatis copiis, auditorum animos vincere desperarent, confugiebant ad sophismata, de inanes verborum i nlidias, quibus elli non raro incautos fallerent, non m liori tamen jure cum prioribus de oratoria laude contendebant, quam proditores, de vera tortitudine, cum animolis militibus. Et quamvis tu catas suas rationes aliquando etiam ad veritatis patrocinium adhiberent, cum tamen praecipuam artis gloriam ponerent, in deterioribus causis sustinendis, in hoc illos fuisse miscrtamos puto, quod optimi oratores esse non potuerint, quin mali homines viderentur. Hic vero Bala cius quaecumque diccnda suscipit, tam validis rationibus explicat, & tam prandibus exemplis illustrat, ut maxime admirer quandam in clus stilo Vcbementiam, de naturae impetum, curiosa arte non frangi, sed inter elegantias de ornatum aetatis ultimae, prioris eloquentiae vires de majelt tem retinere. Neque cni in abutitur ille simplicitate lectoris, sed iis uti solet argumentis, quae licet tam perspicua sint, ut apud vulgus facile inveniant fidem, sunt nihilominus tam solida dc vera, ut quo majori quisseque ingenio est, eo certius ab illo convincatur, idque potillimum qu ties non alia probat, quam quae tibi prius ipse persuasit. Quamvis enim paradoxa veris interdum rationibus adornari posse non ignoret, periculos aseque veritates aliquibus in locis prudentilliina arte declinet, est tamen in ejus scriptis generosa quaedam libertas, quae satis indicat illum nihil aegrius sustinere, quam mentiri. Hine, liquando vitia nobilium describenda suscipiat, non servili potentiae metu, si virtutes, nulla animi malignitate a. vero dicendo prohibetur. Si vero de se ipso sermonem instituat, nec corporis morbos de naturae imbecillitatem exponendo,contemptums

345쪽

EpIsTOLARUM PAR s I. Epist. XCIX. ptum, nec meritas ingenii sui laudes non dissimulando invidiam reformidat. Quod non ignoro a multis primo intuitu in deteriorem partem sumi posse: vitia cnim tam frequentia sunt lioe saeculo , & virtutes tam rarae, ut quotiescumque idem eitectus potest ad hon .stam, vel turpem causam referri, de illo non dubitent mortales, juxta id quod saepius accidit, judicare. Quisquis autem animadvertet eundem Balaacium, non bona tantum, sed mala etiam, tum sua tum aliena, in scriptis suis libere declarare, nunquam profesto rebitur, adeo diversos in eodem homine mores existere, ut modo dedecora aliorum per malignam temeritatem, modo recte facta per timidam adulationem divulget, modo etiam infirmitates suas per quandam animi vilitatem, modo egregias dotes per cupidinem inanis gloriae describat: sed potius illum haec omnia, tantum quia talia esse lentit, ex amore veritatis, & per in si tam quandam generositatem dissimulare non posse. Atque hunc candorem & antiquos mores , ingenii supra vulgus potiti, rebitur aequa posteritas, etiam ii nunc in homine vivo lividi mortales tam sublime virtutis genus recusent admittere. Tanta cst enim depravatio gentis humanae, ut quemadmodum in coetu corruptae juventutis castum esse vel sobrium, ita fere apud omnes vitio vertatur ingenuum esse & veracem, multoque advidius falsa crimina, quam verae laudes audiantur; idque potissimum, si quando viri egregii de se ipsis loqui velint; nam tunc maxime veritas superbiae, dissimulatio vero& mendacium moderationi tribuuntur. Unde famosi in Batractum libelli tam speciosam criminandi materiam habuere, ut quascunque alias, quantumlibet injustas vel ridiculas accusationes capitali isti conjungerent, limul tamen Omnes, tanquam hujus favore commendatas, imperitum vulgus admitteret: & certe hoc in loco calamitosum mihi videtur, tam multos, ex iis qui se Aliquos putant, vulgi appellatione comprehendi. EPIs TOLA CI. ,

Ad Dominum Batracium.

o si ergo. Uanquam non ignorabam tibi molestum sere, in rurestri tuo se-

ccessu, commercium omne eum quovis alio praeter te ipsum, tamen

non potuissem ad te interdum non scribere, si putassem te ibi tamdiu

346쪽

RENATI DR s CARTE fν mansurum. Jed cum unas a teraccepissem, per quas spem mihi faciebas

te in aulam propediem venturum, tenuit me serupulus ne quietem tuam usque in eremum turbatum irem, S credidi satius esse ut expectarem

usquedum cx illa tri grasses e hincoactum cst ut ab una tabellarii profectione in aliam sesquiannum integrum distulerim id quod nunquam mi hi fuit animus ultra hebdomadam unam protrahere; adeo ut absque ullo meo de te bene merito, te per totum illud tempus lucrarum mearum importunitate immunem praelii terim. Sed quandoquidem iam es Parisiis , peto a te partem temporis illius quod in eorum, qui te invisitri sunt, eo loquio perdere decrevisti; & scias ne semel quidem mcellisse me cupidinem , revertendi Lutetiam biennio abhinc relictam, nili ex quo renu ciatum est tu te ibi cile. Sed certe hoc me monuit alium aliquem l cum elle in quo felicior esse pollem, quam hic; & nisi occupatio, quae me hic loci detinet. cflet sententia mea earum omnium, quibus ine pollim addicere gravillima; spes sola confabulationis tuae, in qua videre licet nascentes coram validos illos sensus, quos in Opcribus tuis miramur, sufficeret mihi hinc abstraheudo. Nc quaeras, si placet, quaenam sit o cupatio illa, quain tanti facio, puderet enim me tibi illam indicare: fractus sum usque adeo Philosophus, ut eoruin maximam partem despiciam, quae vulgo sunt in pretio, nonnulla vero alia magnifaciam, quae plerunque parvi seruolent. Verumtamen quia non sentis cum turba, mihique saepius testatus es tuum de me judicium candidius esse quain me rear, id tecum apertius aliquando, si tibi non sit ingratum, communicabo. In praesens dicam tantum non esse nulli amplius, ut olim erat an mum scribendi quicquam; non quod famam non magnifaciam, si qui dem quispiam certus tuerit bonam, ut tu, & magnam comparare: medi crem vero & incertanu, qualem sperare possem, longe posthabeo quieti& animi qua fruor tranquillitati. Dormio luc decem horas ling.ilis noctis bus; & postquam somnus animum meum cura omni vacuum diu de xit per topiaria, hortos & palatia, in quibus Voluptates Omnes experior, quas tabulae finxerunt, diurnas meas meditationes nocturnis sensim admisceo; cumque me ex percectum esse animadverto, id fit tantum ad voluptatis incremcntum, atque ut sensus quoque veniant in communionem oblectamenti; non enim sum usque adco sevcrus ut iis quicquam denegem

quod illaesa conscientia pollit Philosophus iplis concedere. Denique hic mihi nihil deest praeter consueti idinis tuae suavitatem; sed illa est mihi ad

selicitatem tam necessaria, ut consilia mea Omnia prope abrumpam, ut

possim praesens praetenti tibi dicere me cile ex animo, &c. Dipitigod by Corale

347쪽

Invitar illum ut Amstiloatimum veniar. Ammodami laaderi AD movi manum oculis dubitans an dormirem, eum in literis tuis la gerem te huc venire decrevisse; neque adhuc audeo de hoe aliter quam de somnio aliquo laetari. Nihilominus non miror anImum magnum & seriem, ut tuum, non posse ad serviles aulae sermulas se componere; α quoniam serio profiteris Deum tibi inspirasse desiderium valedicendi mundo, putarem me in Spiritum Sanctum peccaturum, si te a sancto hoc instituto conarer retrahere; quinimo debes zelo meo ignostere si te Amstelodamum invitem, illucque secedere siradeam potiusquam in quaevis, non dieam Franciscanorum aut Carthusianorum coenobia, in quae plurimi boni concedunt, sed etiam amoenissima quaeque satiliae & Italiae loca, imo&praefero illud inelytae isti eremo in quaeras anno superiore. Quantumlibet instructa si rusticana domus, innumera semper in ea desunt non reperienda nisi in urbibus, imo & solitudo quae-.sita nunquam ibi persecta occurrit. Esto enim, illic reparias rivum quives loquacissimum quemque cogitabundum essiciat, aut vallem tam s litariam ut ineinasin aut laetitiam quemvis rapiat; at certe vix fieri po test quin vicinulos multos habeas qui te nonnunquam importuni adeant, di quidem molestiorcs iis qui te Parisiis invisunt; cum e contra in m gna hac urbe, praeter me nemo non mercaturam exerceat, quoque est ad rem suam ita attentus, ut possem hic totam vitam agere, nemini notus. Deambulo quotidie per ingentis populi turbam non minus libere& quiete, quam in tuis ambulacris spatiari possis; neque aliter homines mihi obvios considem quam silvarum tuarum arbores, vel pascentia in illis animalia. Imo & negotiantium strepitus cogitationes meas non magis interpellat, quam rimi alicujus suinrus. Quod liquando in eorum actiones reflecto, eandem ex iis voluptatem percipio, actu ex ru sticis praedia tua colentibus; quippe video laborem illorum omnem con serre ad loci quem incolo ornatum, nequid nimirum mihi desit. Quod si volupe sit fructus in viridariis tuis crescentes intueri, atque omnibtis affuere; an putas minorem voluptatem este, videre naves huc appellantas, quae quicquid serunt Indiae, quicquid eximii habet Europa, huc

348쪽

RENATI DE s CARTES apportent. Quem locum in caetero o e cligas, in quo omnia vitae commoda , Omnia ea quae raraatis nomine curiolitas commendat, facilius quam luc reperiantur Z Quam aliam regionem in qua maior sit libertas, ubi tutior somnus, ubi exercitus nunquam non instructi sint ad custodiam nostram, ubi venena, proditioncs, calumniae minus notae

sint, & in qua avitae innocentiae plura superlint λ Nescio cur usque adeo captus sis amore coeli Italici, cum quo tam saepe spiratur & pestis, atque ubi aestus diei est seinper intolerabilis, aura vespertina frigidula quidem , sed insalubris, noctisque obscuritas tegit surta & caedes. Quod ii septentrionis hyemes metuas; dic quaeso quaenam umbracula, quod.stabe lum, qui fontes aestus incommoda possint Romae tam bene arcere, at quc hic hypocaustum, aut caminus luculentus te a frigore defendat pCaeterum te expecto cum parva meditationum collectione quae tibi forsan non erit iniucunda, & live venias, sive non, ero semper ex animo, S c.

' Rationes cur in Meditationibus sitas Dei anima humana existentiam non clarius nec fusius probaverit.

FAteor esse magnum, ut observas, in illo quod vidisti scripto desectum, meque non satis fuse persecutum fuisse rationes, quibus evincere me puto, nihil esse in mundo evidentius pe se aut certius , quam Dei & utimae humanae existentiam ; quod tamen probandum fuisset ad illas omnibus faciles reddendas. Sed non ausussum id aggredi, quia necesse habuissem validiores scepticorum rationes multis verbis explicare;&ostendere nihil materiale esse de cujus existentia certi simus; atque hoe pacto 'assuefacere lectorem menti a sensibilibus abstrahendae: deinde fuisset ostendendum, eum qui hoc modo desulat de eo omni quod est materiale, neutiquam tamen posse de propria sua existentia dubitare; unde sequitur eum thoe est animam esse ens sive substantiam, quae certe nequaquam corporea est, & cujus natura est cogitare; atque etiam illam esse primam inter ea quae sunt certo cognoscibilia. Imo & meditationi huic diu immorando, acquiritur paulatim clarissima, &, si liceat ita Ioqui, intuitiva cognitio naturae intellectualis in genere; cujus idea absque omni limitatione considerata ea est quae repraesentat nobis Deum; limi- Dissiligod by Coosl

349쪽

limitata vero Angelum aut animam rationalem. Impossibile autem est, ut recte intelligantur ea quae de Dei existentia subieci, nisi hinc ducatur initium, quemadmodum satis declaravi pag. 3 8. Sed veritus sum ne haecisagoge, quae prima fronte visa tuisset scepticorum opinionem induccre, debiliora ingenia turbarct, maxime quia vernacula lingua scribebam: it1 ut ne ausus quidem fuerim pauca illa quae de hoc habentur pag. 32. nisi praefatis quibusdam dicere; quod vero ad te attinet, tuique similes, hoc est, doctiores, speravi eos, si porro non graventur ea quae meditatum me fuisse dixi, non solum legere, sed etiam ordine meditari, cuilibet

conclusioni tantum immorando, quantum satis erit ad explorandum an erraverim necne, easdem mecum conclusiones ex meditationibus istis

deducturos. Quamprimum licebit mihi per otium, libenter adnitar hanc materiam illustrare, & gaudebo hanc mihi datam fu iste occasionem te tiandi tibi me esse, &c. EPIs TOLA CIV.

Opera sua offert legato Gallico , αque etiam Regi, G Cardinia, de Richelim. .

CVm nuper te comitatus fuerim in aedes Domini de Charnasse, ut illum salutarem, putavi tibi non fore ingratum, si te rogaverim ut exemplarium, quae ad te mitto, unum illi oneras una cum duobus aliis, quorum unum regi, alterum Cardinali de Richelieu, osserri cuperem, ut sint humillimi mei erga illos obsequ ii pignora, dum ne gravetur ipse suam mihi oberam in hoc commodare. Verum est quod cum nomen meum in hisce scriptis retineri voluissem, neutiquam speraveram obla tum iri occasionem illud declarandi hominibus in tanta dignitate constitutis r sed quia novissime accepi privilegium regium, in quo quicquid in

contrarium curaverim, nomen meum additum fuit; credo mς jam debere fere idem, ae si fuisset animus illud vulgare, nec posse amplius supponi quod lateat. Quia autem nonnuIIa in hocce privilegio adjecta sunt, ruae in aliis libris nunquam vidi, quaeque meritum meum longe exce-unt, quanquam certe illa non optarim, nec rogaverim aliud quam ut in vulgarium auctorum numero haberer; hoc me illis tantopere devincit, ut, quo pacto gratitudinem meam fgnificem, nesciam. Haud enim V u 2 existi Diuitiaco by Gorale

350쪽

3 o REN ATI DES CARTE fiaex istimo debere nos iplis ea tantum beneficia quae ab illis immediate recipimus, scd ea etiam omnia quae per illorum ministros ad nos deriva tur; tum quia ministri suam ab illis auctoritatem accepere, tum maxime etiam quia cum illi hosce viros, potiusquam alios cooptarim, aequum est ut credamus suas erga nos propensiones easdem esse cum iis quas in illis experimur, qui ab ipsis instructi fuerunt potestate nobis bene finciendi. Atque ita quamvis non sim adeo vanus, ut putem Regis aut Cardinalis cogitationes usque ad me descendisse, aut scire illos quicquam de privilegio quod in mei gratiam Cancellarius obliguavit, nihil minus primarias illis & principes gratias habeo; atque tu hoc agnosco Gallia in longe aliter & quidem mclius gubernari, quam olim Ephesum,

in qua votitum erat excellere; nam e contra nostri gratificantur nons lumus qui excellunt, quibus certe accensere me non ausim, sed iis etiam qui tentant eximia, quanquam pcrvias insolitas; quo quitam nomine potui siem apud Ephesios sure postulari. Caeterum excusationes non quae' ro apud Dominum Charnasseum, quod illius in hac re operam audeam asciscere : nam certe & legati munus, quo ipse hie fungitur, & benigna exceptio, qua me dignatus est cum illum inviserem, & accurata cognitio qua scientias illas amplcctitur, de quibus in hisce scriptis ago, potius Iu dentipli ingratum fore, si cujuspiam alius opera uterer. Nullus autem dubito quin preces meae ipsi gratiores futurae sint a te, quam vel a me, vel per epistolas oblatae. I taque tuam, si placet, operam hac in re adhibebo , di ero dum vivam, & c.

Ad Patrem quendun ex oratorii familia

ne ideis adaequatis inaiquatis. Utrum anima semper eo teri Desensu brutorum.

Q Ualitum faveas desiderio quo teneos progrediendi nonnihil in v rixatis investigatione, satis expertus sum; sumque tibi devinistissimus quod id mihi per literas testificeris. Sum etiam devinctissimus R. P.

de la Barde, quod mese physicas meas meditationes legere non fuerit gravatus suique patrocinii graciam mihi secerit contra illos, qui crimin bantur me omnia In dubium revocare ; menium meam optime cepit, & si, Diuili su by Corale