장음표시 사용
351쪽
si vestri similes fautores multos haberem. , nullus dubito quin partes meae brevi superiores futurae ellent; sed quanquam paucos habeo, placet in men magnopere, quod summi viri sint & acutissimi pauci illi qui opiniones meas amant & defendunt. Mihi facile persuadeo R. P. G. si in vivis mansisset futurum suisse in hoc numero unum e praecipuis. Domini vero Arnaldi, quanquam non ita pridem Doctoris , iudicium pluris
facio, quam dimidii leniorum Sorbonensium numeri. Nequaquam autem speravi impetraturum me totius illorum societatis approbationem; 'minime ignoravi, diuque praedixi cogitationes meas non iri probatum multitudini, atque ubi lustragia erunt ad calculos revocanda, illas facile damnatum iri. Privatorum etiam approbationem non Optavi, 'uia pige rei me si quid mea causa eorum ullus faceret, quod daret sociis sujs Oilei sionis locum; atquc ctiam quia tam facile pro aliis libris impetratur, ut crediderim mihi non sore indecoram causam propter quam suspicari quis possit approbationem istam mihi fuisse negatam; hoc tamen non obstitit
quo minus meditationem meas facultati vestrae nuncuparim, ut scit . eo diligentius examinentur; atque etiam ut sitam celebris societas rationes
justas nullas reperiat quamobrem reprehendantur, mihi curto constare possit de veritatibus quae in illis continentur. Quantum ad principium, ex quo mihi videor cognoscere, ideam quam de re quapiam habeo non reddi a me inadaequatam per abstractionem intellectus, illud non desumo nisi ex propria mea cogitatione e cum cnim certus sim me nullam habere posse cognitionem eorum qua: sunt extra me, nisi per ideas quas de illis in me habeo, diligenter quidem caveo ne iudicia mea ad res immediate reseram, aut rebus positivum si icquam tribuam, quod in illarum ideis prius non perceperim. Verum existimo etiam rebus inesse necessario illud omne quod in illarum idcis reperitur; atque ua ut sciam an idea mea facta sit incompleta sive inadaequata per aliquam mentis meae abstractionem, examino tantum an illam desumpserim, non quidem ex subiecto aliquo magis completo, sed ex aliqua alia idca, quam in me habeam, magis completa & persecta; atque an non illam dolumpserim ex hac per abstractionem intellectus, hoc est, abducendo cogitationem meam a parte aliqua eius quod in ista idea comprehcnditur, ut animum melius applicarem & inc attentiorem praeber ad aliam partem; siccum considero siguram aliquam, non cogitando de substantia aut quantitate cujus est figura, abstractionem mentalem facio, quam postea agnoscere facile possum, examinando an non desum plerim ideam hanc, quam de sigura tabco, ab aliqua alia, quam antea ha-
352쪽
3 2 RE NATI. DE CAM TR si buecim, & cui ita juncta sit ut licet possit quispiam de una cogitare omissa
altera, nequeat tamen illa negari de hac altera, quando de utraque cogitatur; etenim hoc pacto clare video ideam figurae adjunctam este ideae extensionis, S lubitantiae, quandoquidem impossibile est ut concipiam figuram aliquam, negando esse illi extensioncm ullam, audetiam negando extensionem hanc esse substantiae alicujus. At vero idea substantiae extensae dc figuratae completa est, quia possum illam per se solam concipere, deque illa negare caetera omnia quorum ideas habeo. Videtur autem mihi valde clarum, ideam, quam habeo de substantia cogitante , completam esse hoc pacto, nullamqueesse in mente mea idem, quasiliniam praecedat, aut quae sit cum illa ita conjuncta, ut nequeam illas recte concipia e negando unam de alia; talis enim in me nulla esse potest, quin illius conscius lim. Denique praeter modos nihili est, cujus ideae redda tur incompletae per abstractionem mentis nostrae, quando scit. illos eo sideramus sine re illa, cujus sunt modi; substantiae enim nequeunt esse non completae; imo & impossibile est qualitatum, quas reales vocant , ullam concipere, quin eo ipso quod vocantur reali , concipiantur ut completae; unde fit etiam ut coneedant posse illas a substantia separari. si non naturaliter, at certe supematuraliter, quod quidem susscit. Discet tortasse aliquis manere adhuc difficultatem, quia licet concipiam an mam & corpus ut binas substantias, quarum una potest esse abique alte inra, tamen certus non sum eas esse latcs, quales opinor. Sed hie recumrendum est ad regulam, quam supra tradidi; nempe non posse nos ullam rcram cognitionem habere, nisi per ideas quas de illis concipimus; ae proinde debere nos de illis judicare secundum ideas istas, imo & cogitare esse absolute impossibile', & implicare contradictionem quicquid ideis istis repugnat. Sic ratio eur asseramus noh dari montem absque valle palia non est quam quod videamus montis & vallis ideas non posse eis completas, quando illorum unum absque alio concipimus; licet possimus per abstractionem habere ideam montis, sive loci clijuspiam per quem ascenditur, non considerando quod possit per eundem locum stiam descendi. Sie possumus direre implicare contradictionem quod doetur atomi, sive partes materiae extensionem habentes, & tamen in diri sibiles; quia nempe exicnsionis nulla idea haberi potest, quiu etiam habeatur idea semissis eius, aut tertiae partis, & proinde quin concipiatur ut divisibilis bifariam aut trifariam; nam ex hoc Mno quod cons roduo dimidia cujusvis partis materiae, quintulacunque illa esse possisi ut duas substin tias completas, & quarum ideae non redduntu tame i daequatae
353쪽
quatae per abstractionem intellectus, concludo certo illasesse realit ei d1- visibiles. Si quis vero dicat quod quanquam pollim illas separatim concipere , tamen nefc io an non Deus illas ita univcrit, aut tam o vinculo
inter se iunxerit, ut sint prorsiis inseparabiles, atque ita nullam cse ra tionem quamobrem id asseram: respondeo quod qualicunque vinculo illas junxerit Deus, certus sum illum possc eas separare, & sic absolute loquendo illas esse s pirabiles, quandoquidem ipse mihi indidit faculta icin illas concipiendi ut separatas. Idem autem dico de anima & corpore , Δ universim de iis omnibus, quorum di versis & completas ideas hambemus: sed tamcn non nego quin plurima esse posssint in anima aut in corpore quorum idcas nullas habeo; hoc unum nego, ncmpe quicquam esse quod pugnet cum ideis quas de illis habeo; secus enim Deus esset imposior, nec ullam haberemus regulam ex qua veritas nobis ccrto constare posset. Ratio cur credam animam semper cogitare, eadcm est quae mihi suadet lucem semper lucere, licet nulli lacrint oculi qui illam intueantur; calorem esse scmper calidum, licci se nemo calcfaciat; corpus sive substantiam extensam habere 1cmper extensionem; S generatim id quod rei
cuiuspiam naturam constituit, illi semper inesse quandiu illa ex titit; ita ut longe facilius existimarim animam desinere esse, cum quis dicit illam a cogitando cessare, quam concipiam illam absque cogitatione ex istere. Neque portullam hic dissicultatem video, nisi quod videatur supervacaneum quouilla cogitet, dum nulla remanet in nobis cogitationis istius memoriar sed si attendamus mille cogiistiones dormientibus nobis quamlibet ncuste obversari, imo & vigiles nos de mille rebus intra horae sp tium cogitare, quarum vestigium in nobis nullum relinquitur, &quo rusti utilitatem haud melius percipimus, quam eorum ciuae ante nativita
tem cogitare potuimus; longe facilius erit id sibi persuadere, quam ut inducamus animum substantiam, .jus natura est cogitare, existere posse sine cogitatione. Neque etiam videtur mihi esse dimelle intelligere quod facultates imaginandi & sentiendi ad animam pertineant, quandoquidem illae sunt cogitationum spretes; quae tamen non pertinent ad animam, nisi quatenus ita juncta est eorpori, quia nempe tales sunt cogitationum istin rum species, ut possit sine illis concipi anima pura. Quantum ad animalia bruta, videmus quidem in illis motus quosdam eorum similes, qui imaginationes nostras sive sensus consequuntur; imaginationes vero aut sensus utrum illa habeant, ignoramus; econtra vero eum isti iidem motus pol
sint absque imaginatiune fieri, non sine causa suspicari possumus illos m
354쪽
3 RENATI DE s CARTE iis ita produci, quemadmodum spero me clare ostensurum, subtili ter describendo totam illorum corporis compagem, & istorum m tuum causat Sed vereor no tibi jam fuerit taedio epistolae huius prolixitas; itaque me felicem existimabo fi me amare & defendere per
Solatur illum de morte uxoris.
L Icet procul a mundo secesserim, tamen tristis afflictionis tuae rumor
ad me usque pervenit. Moerorem certe tantum testatus es ab initio morbi uxoris tuae, ut si te ex vulgarium animorum modulo aestimarem,
timerem ne morti ejus perferendae impar esses. Sed cum non dubitem quin tu tibi secundum rationem omnino imperes, mihi persuadeo esse jam tibi longe facilius inlatium admittere, &solitam animi tranquillitatem recipere, postquam nullus relictus est remedio locus, quam cum adhuc manerent spei & metus causae. Certum enim est spe prorsus sublata cessare desiderium, aut saltem remitti, &suam vim perdere e cum autem vel nihil vel parum desiderii remanet recuperandi id quodamistum est. dolor non potest esse admodum vehemens. Porro non sum nescius an mos infirmiores hane rationem neutiquam gustare, quia cum ipsi non
intelligant quid optent, sibi fingunt posse adhuc esse quicquid olim fuit,&Deum veluti teneri votis illorum per omnia subservire. Verum anima fortis & generosa, ut tua, gnarer conditionis naturae nostrae, se this ejus necessitati nunquam non sii Micit: &quanquam id sine aliqua aegritudine non fiat, tamen tanti facio amorem, ut credam jucundum esse quicquid ejus causa patimur ; ita ut etiam ii qui propter amicos se morti opponunt, milia videantur ad ultimum usque vitae suae momentum beati. Quanquam autem valetudini tuae timebam, dum te de eibo &somno fraudares, ut aegrotanti uxori ipse inservires, tamen visus nissem. mihi sacrilegium admittere, si te a tam pio & suavi officio retrahere fuissem sonatus. Sed quandoquidem nequit luctus tuus jam illi prodesse; nec proinde justus sit, ut antea; atque adeo habere nequeat comitem laetitiam istam & interiorem satisfactionem, quae bonas actiones sequitur, facitque ut sapientes in omnibus sortunae casibus se beatos exilii-
355쪽
EPISTOLARUM P A n s I. . Epist. C VII. mera; si putarem non posse te dolorem tuum ratione superare,' adirem te importunus, omnibus modis conaturus te oblectarc ; nollum enim aliud in eiusmodi malo remedium novi. Hic quidem nullo loco numero iacturam quam fecisti, quatenus illa te spectat, quatenus scit. privatus es consortio tibi carissimo. Utique enim mala quae nosmetipsos spectant, haud mihi videntur aequiparanda iis quae amicos nostros assiciunt:& quemadmodum virtus cst alienis malis vel minimis assici, ita ignaviae genus est propriis adversis quantiscunque perturbari; praeterquam quod1unt tibi tam multi necessarii, & quidem qui te amant, ut nihil fere sit quod in familia tua desideres; & vel una soror tua M. V. satis possit te solitudine sublevare, & rei familiaris cura, quam alius quispiam post mor' tuam uxorem sersanti meret. Excusatum me habeas velim quod senten tiam meam Philosophica libcrtate ad te scribam; idque eo istomento quo D. G. reddit mihi fasciculum a te, in quo non intelligo quid tibi velit P. M. Nam nullum adhuc privilegium adhine mittit, & videtur tamen me sibi devinctum habcrc, contrarium facienti ejus quod illum rogo.
Solatur illum de morte Fratris.
A Udivi modo tristem assectionis tuae nuncium, & licet mihi ne quaquam pollicear me quicquam hic scripturum, quod ad dolorem tuum minuendum multum valeat, tameα non possum mihi temperare a scribendo, saltem ut me tecum dolere tellificer. Is porro non sum, qui putem lachrymas & tristitiam non decere nisi mulieres, atque ad hoc ut fortes videamur, debere nos tranquillum vultum affectare : sensi non pridem jMuram duorum hominum mihi sanguine conjunctissimorum;& expertus sum moerorem meum graviorem factum suisse ab iis, qui/mihi volebant illo interdicem; contra vero ab iis subIevatum, quos deafilictione mea dolere mecum videbam. Sic scio, me melius lare&iachry- mixtuis non adversantem, quam si susciperem dolorem, quem certe lustum cxistimo, a te amoliri; sed tamen adesse debet aliquis modus : Mq admodum barbarum esset non omnino dflere, ubi res postulat; ita etiam nimiae. Gripe esset se totum aegritudini dedere, & male pru . V . Xx dens Digitigod by Cc oste
356쪽
RT NATI DE s CARTES deres ester is qui totis viribus non contenderet se passione tam incommoda liberare Ptolemone armorum, in qua fuisti educatus, assuescuot homines opinatis amicorum etiam carissimorum fatis; nec quicquam estusque adeo molest im, quod conluctu dine non fiat tolerabile. Magna est similitudo inter manus & fratris acturam; priorem cum olim pallus fueris, haud unquam observavi te de ea dolere; altera cur tibr magis doleret Si res tuas respicis, certum est posse hanc melius quam illam reparari; cum fili amici acquisitio possit boni fratris amicitiae loco cile. .Si vero ob illum ipsum quem desses tristis sis, .ut certe abhorret a magnanimitate tua ut aliud quicquam lugeas; non ignoras nullam este aut rationem aut religionem quae ullum poli hanc vitam insum minetur iis qui bene vix runt, sed e contra utramque ipsis polliceri laetitiam & praemia. Desique omnes nostrae amictiones vix pendent a rationibus, quibus illas ascribismus, scd tantum a commotione & interiori perturbatione, quam in nobis excitat natura. Etenim sedita demum illa, licet omnes, quibus antea
commovebamur, rationes eaedem maneant', tamen dolorem nostrum .
desaeviisse sentimus. dolim autem tibi auctor esse, ut omnes constantiaestae vires intendas ad interiorem, quam sentis, agitationem derepente 'comprimendam; esset forsan remeatum hoc durius ipso malo: sed n que etiam auctor sum ut te tempuri soli sanandum committas, & multo minus ut malum tuum cogitationibus tuis sevcas & propages; velim tantum ut illud paulatim mollire adnitaris, nsiderando casum tuum ex ea
tantum parte, quae illum tibi tolerabiliorem possit essicere, aliis te qua tum poteris occupationibus addicendo. Scio equidem me nihiFEic scribere quod sit tibi novum; sed non sunt bona remedia contemnenda, quia vulgaria; & quia hoc cum fructu aliquando adhibui, existimavi est e -- 'cii mei ut te illius admonerim; sum enim, &c.
Ad veniam impetrandam rustico, qui vitric- suum interfecerat.
S Cio csse tibi tam multas occupationes, & quidem graviores, quam titteras legas hominis inter rusticos vcrsintis, ut non ausim ad te se fi-bcre, nili quando datur occasio tibi aliquid supplicandi. Ea jam se offra
In qua locum habes caritatem tuam qxercendi. erga miserum quendam. viciniae Disti by
357쪽
viciniae meae rusticum, qui alium infeliciter intcrsecit. Cognati ejus coeperuiit consilium implorandae Principis clementiar, ad veniam illi impetrandam ; atque Giam rogaverunt me ut hac causa ad te scriberem, teque obsecrarem ut data occasione illorum postulationem vorbo favorabili adiuves. 'Quod ad me attinet, cum nihil aeque acsecuritatem re tranquillitatem quaeram, amo utique esse in ea mGione in qua animadvertatur rigide in crimina, quia improborum impunitas miniam illis licentiam ad
dit. Verum uia 'llionum nostrarum motus omnes non sunt in nostra potestate, nonnunquam fit ut etiam optimi homines ad maxima delicta rapiantur, quo certe casu utilius est gratia, quam legibus uti; quia i sempe satius est ut bonus aliquis servetur, quam ut mille improbi puniantur ; & sane nihil postiant Principes facere quod sitfloria di maiestate dignius, quam ut ignoscant. Rusticus ille, cujus causa reprecor, minime contentiosus audit, neque ulli ante hunc casum nocuisse fertur. Hoc unum ipsi crimini dari maxime possit, quod mater ejus nupta esset ei quem is interfecit: sed si addatur illam a marito suo pessine vapulasse, idquc per multos annos quibus cum illo convix crat, donec tandem ab illo discessisset; ita ut illum non amplns mariti loco haberet, sed persecutoris de inimici; qui ctiam discessionem hanc ulturus, siliorum ejus quorum hic unus est vitae imminebat, liquebit hoc ipsum ad illum excusandum multum pertinere. Et prout scis mihi moris csse in ca sus omncs obvios philosophari, dicam me disquisivisse causam, quae miserum hunc ad hoc patrandum adigere potuerit, a quo alienuς admodum videbatur. Intellexi autem gravissimam illi afflictionem incubuisse. quo tempore id contigit; unumque e liberis lus, cuius vitae quolibet momento metuebat. govissime aegrotasse; cumque illi adcitet evocatum fuisse ad opem ferendam marito sororis suae, quem communis illorum hostis fuerat adortus. Quo fit ut neutiquam mirer illum non fuisse in hoc casu sui compotem: dum enim gravis aliqua affictio ingruit & moerore ad desperationem animus agitur, certum est tum longe magis abripi hominem ira, si causa exoriatur, quam alias. Et ii quidem sunt optimi plerumque homines, qui instante hinc morte filii, inde periculo fratris, vehementius perturbentur. Quapropter etiam delicta sine 'praemeditata malitia hoc pacto admissa, mihi vi)entur prae caeteris condonanda; &-uic quidem a praecipuis omnibtis mortui cognatis condonatum fuit, eo ipso die quo ad mortuum efferendum convenerant. Et prMerca loci hu' ius judices illum absolverunt, . d praecipiti nimis gratia, . tuae cum Pro curatorem fisci adduxi issct ad provocandum de illorum lcntcntia , non.
358쪽
3 8 . RENATI' Disset Anae Es . audet reus se coram judicibus sistere, quibus incumbit legum rigorem sequi, nulla habita ratione personarum; sed vero supplex or i ut vitae anteactae innocentia possit a Celsitudine sua ipsi veniam unpetrare. Porro non ignoro utilis smum nonnunquam esse exempla ponere, 'ad metum malis ilicutiendum; sed mihi videtur hic casus parum ad id idoneus: nam phaeterquam quod reus abest, nec alio modo in ipsum animadverti. potest, quam ut a xegi' e arceatur, atque ita uxor di liberi ejus masis quam ipse . puniantur; audio plurimos esse in hisce provinciis alios rusticos, qui excusabilia minus crimina admiserunt, & quor n vita est minus innocua, qui tamen hic mane.nt, etiam neglecta Cellitudinis suae condonatione cerat autem moriuus in hoc numero. ; quo fit ut credam, si a vicino meo insiperet exemplum, eos qui stringendo gladio magis assueti sunt, quam ipse, dicturos, insontes tantum & idiotas esse legibus obnoxios, atque hac ratione inlicentia sua magis obfirmatum iri. Denique si quid conflaras ad hoc ut miser iste liberis suis reddatur, ausim dicere te Mne facturum, & praeterea uae tibi novo nomine devinctum habebis, Sc. ' .EPIs ToLA CIX.
Ad Dominum . Responsio ad judicium quod de Philosophia e us assius quispiam tulerin.
md tibi eutae fuerit exquirere quodnam sit descriptis meis vestro rum hominum i inicium, est adiiciuae tuae argumentum quod me tibi magnopere devincit. Sed quamvis post editum librum nunquam non volupe sit rescire quid de eo lectores sentiant, tamen ausim profiteri me de hoc non magnopere laborare; imo & puto me tam bene nosse carptum maximae partis illorum qui docti habentur, ut cogitationes meae mihi minus placiturae essent, si eas illis probari viderem. Nolim porro asserere eum, cuiusad me judicium misisti, esse in hoc numero: sed cuin ille dicat modum quo c3plieui Iridem vulgarem esse, & principia mea esse a Democrito desumpta, certe opinor illum scripta mea non multum Iegisse; quod etiam confirmant objectiones ejus contra rarefactionem. Si enim attendisset ad id quod scripsi de rarefactione quae fit in Eolipi- .liis, aut aliis ligenus machinis in quibu aer violenter comprimitur, aut Um quae fit in pulvere pyrio, haud utique mihi proposuisset raretini
359쪽
nem quae sit in fonte cjus artificiali. Et si advertisset ideam, quam de corpore live materia habemus, prout illam explicui, non distorre ab ea, quam habemus de spatio, non fuisset immoratus illustrandae penetrationi dimensionum exemplo motus: certe enim habemus ideam distinetissimani variarum celeritatum motus; sed implicat contradictionem, & im possibile est concipere quod duo spatia se mutuo penctrcnt. Nihil r spondeo ad eum qui dicit, demonstrationes in Geometria mea deside rari: verum enim quidem est plurimas fuisse a me omissas, sed omnes illae tibi notae sunt, neque ignoras eos qui conqueruntur me illas omisisse, quia nimirum illas ex se nequeunt invenire hoc ipso prodere se non esic magnos Geometras. .At vero unum cst quod prae caetcris mirer, conclusionem nempe judicii quod ad me misisti, maximum videlicet impedimentum fore Principiis meis ne in schola admittantur, quod illa non sint experimentis satis confirmata, & quod aliorum Plillosopliorum
rationes non relutarim. Miror enim certe quod quanquam demonstra verim isti creparticularia experimenta, quot sunt lineae in scriptis meis ;tradiderimque vii versim in Principiis meis omnium naturae phamome-nωn rationes; atque eadem op explicuerim quotquot sic corporibus inanimatis habcri possunt, experimenta: c conti a autem expcrimentum
nullum ex Philosophiae vulgaris principiis fiterit recte explicatum, ta men ob iciatur mihi cxperimentorum penuria ab iis qui illam sectantur. Miror ctiam quod sagitent ut argumenta scholae refellam; id enim si aggredercr, iacturus cilcm, opinor, rem iptis minimc gratam; .& sane nonnullorum malignitas mihi sani pridem praebuerat causas id faciendi, S forsan tandem ad hoc cogar. Scd quia Patres Jesultae ii sunt quorum
hoc maxime interest, abstinui propter Patrem B. cognatum meum, qui inaeorum Societate primarium locum tenet ex quo mortuus est Generalis, cuius ipse erat assistens; atque etiam propter Patrcm D. nec non
alios quosdam qui in ista Societate primas tenent, & a quibus me revera amari existimo; quin imo Principia mea ita composui' ut dici possit illa neutiquain adversari vulgari Philosophiae, sed certe illam plurimis, quibus carcbat , ornamentis ditasic : nam quandoquidcm innumerae aliae opiniones sibi mutuo contrariae in ea admittuntur,. quidni etiam admittaciatur & meae; nollem tamen hoc illos rogare; nam si falsae sint, mihi doleret eos decipi; si autem verae sunt, cit c re illortim ut cas amplectantur, magis quam e mea, ut illas commendem. Ut ut sit, sum tibi
devinctissimus quod sis mei memor. Nullus dubito quin Dominus a L. ad te scripturua sit, quid agatur Ultraiecti; quaru hic nihil addam, nisi
360쪽
3 so RENATI DES CARTES. quod tempore & absentia nihil unquam detrahetur studio quo velim esse
maternis veritatibvi. Deperfectione nutorum. De cogitatisne es libero a firmo hominisia Rationes pro ει contra editionem Aufices με.
QVamvis R. P. 'Mersennus contra precetimeas directe secerit, nomen meum vulgando, tamen non pollum ipsi succensere, quod . . jus opera venerim in tui notitiam. Sed multa sunt quamobrem falsi insimulem formam privilegii, quod ille renunciat se laborare velle ut mihi impetret: ibi enim me inducit laudantem me ipsiure, &praedicantem plurimarum eximiarum rerum inventorem, & pollicentem alios tracta- 'tus, praetcr eos qui jam editi sunt; quod quiden pugnat cum iis quae scripti iam in initio pag. 77. discursus Qius quem praetationis loco p sui, quam alibi. Sed Gn dubito quin ipse tecum communicaturus lit id quod ad illum scribo, quandoquidem ex ea, qua me honestasti, video te
illi suppeditasse obiectiones nonnullas ex iis ad quas mitto illi responsionem. Quantum ad tractatum illum Phylicss, quem rogas ut in lucem edam, fuisset inconsultum de illo scribere, ut feci, nisi citet mihi animus illum vulgare, modo ut id cupiant homines, & cum rationibus meis 8c securitate 'constet. Et quidem velim scias, mihi non aliud consilium fullse,' cum animum inducerem ecpublicituras facere, quae iam imprimuntur, quam ut illi viam strucrem&vadum tentarem. Atque idcirao propono Methodum generalem, quam equidem non doceo, sed cuius specimina conor exhibere in tribus sequentibus tractatibus, quos dissertationi isti de Mettiodo adjicio, & quorum primus argumentum habet partim Philosophi cuda, partim Mathematicum. Secundus, pure Pli .losophicum. Tertius, pure Mathematioum; atque in his non verebor dicere me a nulla materia tractanda scarum saltem quae ratiocinationis vi cognosci possitnt abstinuisse, 'uod illam ignorare me crediderim: ita ut mihi videar satis praestitisse, unde quis judicet me ea uti Methodo , qua possem quamlibet aliam materiam aeque bene explicare, si quidem suppeterent experimenta necessaria, de tempus ad rcs expendendas. Praeterquam quod ut ostendam Methodum hanc ad omnia extendi, non-Diuitired by Coosl