장음표시 사용
111쪽
xo rar III. Dil'. I. De Gratia auxiliunte.
dicendum contra Lugo, orationem istam non esse suis pernaturalem, atque adeo non mereri fidem de congruo aliter initium silutis non esset ipsa Fides , inquantum libere posita, sed esset hujusmodi oratiotquod
est contra Trident. Quapropter oratio illa, jejunia , leemosynae Maliae virtutes morales in Turca non de-' serviunt ad fidem promerendam, sed solum ut indirecte disponatur ad facilius credendum, cooperandum gratiae qui enim habet virtutes morales, carer habitibus vitiosis, facilius gratia cooperatur. Sequitur a. Nullum adultum damnari sine prois prio peccato personali communissime enim Patres de Theol. docent, hoc nobis Christum Deum meruisse. Quare si Barbarus primae gratiae, qua ad fidem alliciis iur,cooperatur, Fidem obtinebit, & sic ad justificatio. nem se disponet secus vero peccat, propter hujus modi peccatum actuale detruditur ad inferos, si inteis rim decedat. Neque dicas , quod si Barbarus illustratus lumine supernaturali ad cognoscendum Deum, velit credere, non semper in promptu habet Praedicatorem,a quo instruatur ergo falsum est,qubd Deus non deneget gratiam suam ad fidem amplectendam illi,qui prima gratia supernaturali cooperatur. Nam contra est, quia ut diximus quast 1 ex Vas'. si Deus praevidisset, hunc Barbarum primae gratiae praevenienti cooperaturum , ita res creatas disposuisset, ut ibi citra miraculum aD futurus esset concionator. Adde,quod aliquandoDeus vel per seipsum , vel per Angelos homines instruat, quamvis hoc,utpote praeternaturale sit perrarum, ut notat Aug. lib. de bono perseverantia , cap. Ira apud Maerat. His cap. s. ubi haec habet Paucissimis est donatimi ut stomi radicante per ipsum Deum, aut
112쪽
suasti IX. Facienti quod est inse, e ros
zuomodo in telligendumst Axioma in i cienti quoa in se est Deus non denegat
Gratiam tI. Tῖ X hactenus dictis facile intelligitur, in quo sensu
usurpandum hoc axioma. Dico igitur i. Non esse verum in eo sensu,quodDeus facienti quantum est in se per vires naturales , non deneget grati misive opera naturalia dicantur mere
ride congruo gratiam , sive ad illam disponere , aut positive aut negaxive Ita communiter cum Tann dilh-3. Aldrete dist. 7. de ProvidentiaIect 7 qui fu- eostendunt, in hoc sensu usurpatum fuisset Semi- pelagianis hoc axioma. Prob. Si axioma in hoc sensu verum esset, non vitaretur, quo minus gratia initteret rationem gratiae id cente Apostblo ad Rom ii. Si autem gratia, jam non ex operibin alioquin gr4tiagam non est gratia, S ad Ro. . Ei qui operatur, merces non imputatur secun/ὰm grariam se secundis debitim; ergo non est verum in hoc sensu. II. Dico a In eo sensu axioma verum habet, quod scilicet Deus facienti quantum est in se per vires grariae praevenientis, & vocantis, non deneget ulteriorem gratiam, quousque ad justificationem,& salutem perveniat. Ita Auctores audati, & hoc videtur expressisse Aug. qui lib. . de praedestinatione Sanctorum quaest. . haec habet Solat dici: ideo credere meruit,quia vir bonu erat, anteqκam crederet; quod de Cornelio dici potest , cu- ius accepta erant eleemostua, ct exaudita orationes, ante quam credidisset in Christum nec tamen ne aliqua Fide donabat, ct orabat; Nam quomodo inpocabat, in quem non
113쪽
1 os Pars III. Di ' L De Gratia auxiliante.
eum ad candum mitteretur Architectus apostolus Petrus. Quare ex Augustino fidem Christi solent praecedere bona operainon quidem naturalia, sed procedentia ex fide supernaturali Dei Remuneratoris, quae ad fidem Christi necessariam ad salutem disponant. Prob.Conclusio. Non potest esse sensus illius axiornatis , quod Deus conferat auxilia gratia facientiquantum est in se viribus naturae, seu intuitu operum naturalium, ut jam ostendimus pergo sensus est debet, quod non deneget gratiam ulteriorem facientiquod est in se, viribus primae gratiae praevenientis. Confirm. Ex Patribus, conciliis Fulgen in Epist. ad Theod habet: Ipsa namque Gratia inί pit m
fundi, ut incipiat posci ipsa quoque amplius infunditur
c in poscentibus datur. D. Bernard de icitia, lib. Arb. Omnes nostri conatus ad bonum seca insunt, si agratia non adjuventur,ct nugis non ex itentur. Hoc etiam expressit Trid eis. 6.cap. dicens Cum dicitur Convertimini ad me,se ego convertar ad vos bertatis nostra admonemuricum re stondemus, converte nos Domine ad te, convertemur, Dei nosgratia praveniri confitemur. III. In hoc sensu locutum est Molinam in sua concordia, fuse ostendit idem Aldrete, ut propterea immeritis contra illum tragardve fuerint excitatae coram
summis Pontificibus ierinde ac si voluisset, gratiam esse naturae pedissequam , iuxta harrcsim Massiliensium, nunquam enim Molina docuit , quδd prius homo faciat quod est in se viribus naturae, deinde Deus conferat gratiam ; quia sic aliquo pacto natura se ad gratiam disponeret , Deum excitaret ad gratiam conferendam. Docuit solum , quod quoties consurgunt cogitationes naturales ad bene operandum
Deus simul gratis concedat in praesenti providentia ex meritis Christi Domini illustrationes supernaturales, quia
114쪽
quia semper stat ad ostium, multat, si quis autem his
illustrationibus adjutus faciat quantum in se est, ulteriorem gratiam obtinebit,quousque ad gratiam habi-.tualem, & Gloriam perveniat. IV. Ex dictis sequitur , miniis aptὸ aliquos cum Scoto, Gabr. Pallav. de Gratia hac in redistinguere inter gratiam sussicientem, &4ssicacem , dicendo quod facienti quantum estis se viribus naturae detur
gratia sussiciens , non essicax cum enim utraque gratia sit supernaturalis , neutra confertur intuitu operum naturalium. Quod autem gratia actualis auxilians, etiamsi non sit essica c, sed merὸ sussiciens, sit intrinsece supernaturalis, constat, quia simul cum voluntate potest causare aetiaria salutarem intrinsece supernaturalem ergo cum supernaturalitas actus salu-
raris non pr. econtineatur in voluntate , praecontineri
debet in auxilio lassicienti. Hinc secunda ad Cor. 3. dicitur: Non quod susscienteomitu cogitare aliquid ex nobisaanquam ex nobu, sed susscientia nostra ex Deo est; dc Trid sieg. 3 can. 3. Si quis dixerit,fine praveniente Sy ritus Sancti adiutorio hominem credere,flerare, diligere se paenitere posse , cui oportet, ut ei Iustification gratia conferatur, anathemast. Praeterea quod actus salutaris sit intrinsece supernaturalis , ex eo etiam constat, quia causat principaliter sitiem meritorie grati am,sic gloriam, quae toti naturie est indebita. Nam vel actus salutaris antecedit justificationem, ut est contritio peccatoris, meretur gratiam de congruo vel subsequitur,is meretur augmentum gratiae, gloriae de condigno, atque adeo positis actibus salutaribus, est illis debita gratia, 8c gloria; non secus abest debita forma subjecto disposito Dispositio autem quamvis differre possit genere a forma, ad quam disponit, ut calor differt genere a serma ignis, organi-gatio corporis ab anima;at non potest differre ordines,
115쪽
168 pars IILDis'. I. De Gratia auxiliante. q, i a differre ordine importat nullam ha re proportionem , adeo ut nec vage , nec determinate ab eo, quod est in ordine inferiori, exigitur quod est in superiori ergo actus salutares cum disponant ad gratiam glotiam, illamque mereantur, non possunt non esse in eodem ordine, atque adeo intrinsece superna
V. Adde demum, Axioma illud in hoc alio sensu habere etiam legitimam explicationem , si dicatur Wiod Deus ponenti bonam operationem supernat uin ratem vi grati ae actualis , ultimo disponentem ad gratiam habitualem justificantem, infallibiliter hanc gratiam sit collaturiati Ratio est, quia Deus in ordine gratiae accommodat se naturetera atqui in naturalibus post ultimam dispositionem statim forma introducitur ergo etiam post ultimam dispositionem ad gratiam justificantem statim haec introducitur, consequenter etiam in hoc sensu axioma illud veriscatur.
De Gratia Auxiliante, prout substat Divinis Praedefinitionibus.
intelligendam gratiae auxiliaris ficacitatem oportet illam considerare, pro ut substat praedefinitionibus Divinis, sive scientiai me diam consequentibus; sive antecedentibus ; sic enim constabit, quomqdo conciliari possit infrustrabilitas Divinae voluntatis efficaciter intendentis consensun liberum , pci edestinantis creaturas cum libertate voluntatis creatae capparebitque , quomodo scienti inedia ita sit necessaria divino intellectui, cui omnium omnino objectorum debetur notitia, ut sit etiam
116쪽
Quasta. De Pradefinitione actuum, oeci ros necessaria ad calvandam efficaciam divina gratiae, in frustrabilitatem divinae praede finitionis actum tib
rum intendentis. Cum enim nequeat Deus esticii citer velle actum liberum creatura per physicam praedeter-mmationem, quam supponimus libertatis eversivam, sicut etiam Iibertatem actus evertit decretum c. incomitans Scoticum , prae ic finitio actus anteced classcientiam mediam, ut mox ostendemus sequitur, non
pos e Deum aliter consensum liberum in filii biliter obtineres, nisi conferendo auxilium, quod per scientiam mediam praevisum fuit esca , cum non post tnon fore, quod praevisum est futurum, si tale auxilium indifferens conferatur. Ex quo etiam fit, quod Deus discernat Electos a Reprobis per hoc , quod Electis prauer auxilium sussiciens, quod etiam Reprobis confertur,conferat ex speciali benevolentia auxilium prae- visum escax unde non solum operari possit, sed tis clam de facto operentur. Quaeremus itaque primo, an, ivi quomodo, definiantur a Deo tum essestus necessarii, tum actus liberi Secundo Utrum in omni providentia necessaria sit praefinitio actus boni Terti, Num praefiniendo actus honestos Deus conferat auxilium essicax ti essicax Praeterea, Num praede finitio actus liberi sive consequens, sive antecedens scierutiam mediam , adimat libertatem actus, definiti An Deus praedefiniat materiale peccatio Num peccati malitia consistat in positivo, an in negativo Ac de mum Num auxilium inessicax detur qui inefficax i
m ct quomodo Deus praedefiniat tum Q
aes necessarios, tum actias liberos honestos.
I. PRaemittendum I plures esse actus voluntatis DL vinae Primus dicitur Amor, seu simplex conaplacentia
117쪽
mo Pars III. Dist. II. De Gratia, sec. centia objecti, quae consistit in quadam affectiva testimatione voluntatis , praescindens ab existentia , vel non existentia objecti. Sicut enim simplex apprehensioneque affirmat objectum,neque negat, ita simplex co- placentia neque vult objectum es se,neque non vult i
demque dicas de simplici displicentia , quae simplici
complacentiae opponitur. Secundus actus divinae voluntatis est desiderium seu voluntas,ut res ex illat quod si versetur circa finem dicitur intentio, si circa media ad finem conducentia, dicitur Electio Huic actui orponi tui Fuga,seu nolitio existentiae rei.Tertilis dicitur complacentia de re existente, puta de actibus honestis;
Cui opponitur displicentia de existentia objecti, puta
Praemittendum 1. Voluntatem facienda rei in Deo vel esse essicacem,quae scilicet effectum habet;vel inefficacem, quae non habet. Rursus voluntas Dei cssicax alia est efficax ab intrinseco, habens scilicet intrinsecam, es sentialem connexionem cum effectu sive immediatam, & ratione sui,sive mediatam, & ratione al- terius alia est efficax ab extrinseco, quae scilicEt cum effectu connectitur, independenter a praedicato ullo sibi intrinseco Praemittendum ult nomine praedefinitionis venire voluntatem efficacem rei faciendae , atque adebconnexam essentialiter cum effectu ; quae aliquando est absoluta, nullam expectans conditionem, aliquando est conditionata, quae effectum non trahit, quo . usque ponatur conditio. His postis, Quaerimus An, Quae sit praedefinitio tum effectus necessarii, tum actuum honestorum4 in sexta enim quaestione quaeremus, An peccatum praedefiniatur saltem quoad ejus materiale
str Prima Conclusio Effectus pendens a solo Deo
x nullatenus a libertate creata,cadit sub praedefinitio-
118쪽
uuaslio I De Pradefinitione actuum, c. Orinem Dei absolutam ita ut nequeat poni citra hujus modi praeviam praedefinitionem. Prob. Quia hujusmodi effectus, g existentia Anis geli,poni nequit, nisi per voluntatem Dei;atqui non per
voluntatem Dei indifferentem, ut pater Pergo per Oluntatem Dei praedefinientem absolutam. Dicesci potest Dcus concurrere ad aetiim liberum
creaturae v.gr. ad peccatum, absque ulla praedefinitione et ergo etiam potest ponere Angelum absque caevia praedefinitione. Confirm Voluntas creata determ esse ad amorem absque praedefinitione praevia ergo etiam Deus potest Angelum ponere absque praeviat definitione. Resp. Concesso antec nego Conseq. Nam in primo casu voluntas creata determinare se ad agendum videlicet ad peccatum in secundo casu nonnisi Deaus potest sua voluntate determinare existentiam An
geli Ad Confirm nego pariter Consieq. quia clim amor sit
actus voluntatis, non indiget actu alio voluntatis praevio,quo determinetur ad existendum:Angelus verbion est actus Divinae voluntatis , ideo indiget praedefinitione piaevia , ut ponatur. Quod dictum est de existentia effectus independentis alibertate creatai quod scilicet per praedefinitionem divinam absolutam ponatur dicendum etiam primo de non existentia effectus hujusmodi puta de non existentia alterius Mundi , cum non possit aliter determinari alius Mundus ad non existendum , nisi per voluntatem Dei praedefinitivam absolutam , quaessicaciter Deus vult , alium Mundum non existere;& ideo in Scripturis tam existentia rerum , quam non existentia tribuitur Dei voluntati. Supponimus autem ex dictis in de Actibus humanis dist. . quast. a. puram omissionem liberam repugnare , ac prae sertim
119쪽
ti pars iItis. II. De Gratia , c. sertim in Deo inde non potest alterius Mundi non existentia'. beri per puram Dei liberam omissionem circa illud, sed haberi debet per posse ivam nolitionem illius, seu per praedefinitionem talis non existentis.
Secundo hoc idem dicendum etiam de Eesti ne cessario causaes cundae omnino independente a liberistate creata, puta de existentia lucis posito Sobri qua n. doquidem hic pariter effectias a voluntate divina dea terminatur ad existendum. Si tam cia effectus aliquis neccffarius,sive solius Dei, sive causarum secundarum aliquando pendeat alibertate creata tunc vel porcst praede finita Deo absoliuὰ vel conditio nate quando enim conditio potest ipsa etiam praede finiri. tunc este-etiis hic praede finitur ab lut , ut infuso gratiae in peccatore polita contritione, vel infuso gratiae in inrisantes, posito quod baptizetur. Quando vero conditio praedefiniri non potest, tunc praede finitur solum conis ditionate, puta, si praedefiniatur auxilium susciens ad resurgendum, posito peccato, quia scilicet pecca rum, quod est conditio, pra: finiri non potestia erit,idem dicendum de non existentia necessaria effectus liberi v. g, de non existentia necessaria liberae conversioliis Tyriorum. Ratio est, quia in tam tum ista non existentia conversionis liber Tyriorum potest esse necessaria, in quantum vel nbn existit causa talis conversionis, puta voluntas Tyriorum, vel in quantum causa non est completa ad agendum atqui Deus voluta tale sita emcaci determinat absolutes, vel quod non existat hujusmodi causa vel quod non compleatur ad agendum ergo per praedesinitionem Dei absolutam habetur non existentia necessaria effectus Iberi.
ili secunda Concluso Achis liberi honesti praesi
viri possunt a Deo absolutὶ Ita communiter contra nonnullos apud Vas'. t. p. dis'. M ap. I, πι, 3
120쪽
uualii L De Pradestritisne actuum,ctc. φputantes, ex tali praefinitione tolli libertatem actus praefiniti.ὶ Prob. Primo ex Scripturis Proverbria dicitur Cor te is in manu Dei, quocunque voluerit inclιnabit ιllud Estheris 3Inditione tua cunctasunt posita Non es qui possit resistere νoluntati tira Hinc August. in Encherid. V.98. Desipere ait, or impie delere qui regat, Deum, IM hominum voluntates quas voluerit,quando,oluerit, abι voluerit, in bonum posse conνertere. Prob. Secundo ratione,quia ad Dei dominium erga creaturas spectat, posse ab illis obtinere aetiis etiam liberos, quos voluerit,ut ostendimus disp. amecedenti,qu.2. ergo potest Deus absolute praefinire actus bonos honestos;neque enim obstat eversio libertatis, ut infra ostendemus quae 4. Circa actus vero liberos malos quod solum praesciri a Deo possunt, non praefiniri ducemus postea, quia scilicet obstat bonitati divinae illos intendere, seu velle, ac praefinire. IV. Tertia Conclusio Actus liberi honesti de facta abaeterno non solum praesciti sunt a Deo , sed etiam praefiniti Mefficaciter decreti determinatesin par ticulari cum omnibus suis circumstantiis. Ita etiam
Rrob. Prim,auctoritate Patrum, & Scripturarum apud Ruiet de Providentia dist. s. sect3 praesertim D. Prosperi, dicentis: Dubium non est , Deum. pr scisse us, O praedestinas qua ipso erant auctoresacienda ise qua madis meritis justo erant iudicio retribuenda rpraescisse autem, non pratisinasse, qna Mum ipso erant causam operationis habitura Hinc Isa s. dicitur et Sanctus Israel Plastes ejus , hoc est operum bonorum Deus est figulus,praede finiens illa per decretum absolutum efficax,non vero per velle irarem, aut voluntarem
conditionatam, quae communis est ciescitis,& electis; Misal. 3i apertius dicitur Quhsaxu ossatim corda Pars III. H iam