장음표시 사용
251쪽
as pars III. Dist. III. De u scacia, e. Fatum non ponunt nisis alui;quis eo ipso ac voluntas non potest se ab illo ad arbitrium dividere, nequit dici quod in sensu diviso possit non operario atque adeo
non libere operatur. Idem dicas in casu nostro. V. Respondent, ineolumem esse libertatem sub praedeterminatione ad consensum, quia voluntas potest dissentire, si minus in sensu composito, certesin sensu diviso. Sed haec responsio pluribus impugnatur praeter hactenus dicta Primo quidem si non potest se dividere voluntas a praedeterminatione ad consensum , eo ipso nequit in sensu diviso ab illa dissentire; aliter neque compedes tollerent libertatem ad motum, nee visio beata tolleret libertatem ad peccandum, nec gratia Calvinistica, aut fatum inferret necessitatem , quia datur potentia ad haec omnia insensu diviso, et-tiamsi non possit se voluntas ab iis dividere. Secundo nec potest voluntas insensu diviso a praedeterminatione ad consensum ponere dissensum quia etiam sejuncta a praedeterminatione ad consensum , non per hoc habet in manu sua praedeterminationem ad dissensum, quae praerequiritur ad ponendum talem actum ergo etiam ex hoe capite non daretur potentia ad dissensum in sensu diviso, Quare ista propositio, voluntas praedeterminata adeonsensum potest dissentire . si velit, nullatenus est vera . ne insensu quidem diviso a praedeterminatione, etiamsi posset voluntas ab illa se dividere, eril,quando Tridentinum dicit, Liberum arbitrium assentiendοDeo excitanti,=νocanti posse dissentires velit intelligendum est in sensu composito talis vocationis,nam nemo dicitur resistere virtuti,quae non existit,in resistentia semper habetur in sensu composito virtutis impellentis Hinc cum damnatur propositio secunda Jansenii, quae habet Inteniori gratia infla-'tumatura lapsa nunquam re 'stur,sensus est de resisten min sensu composito cum Pari Neque
252쪽
Neque dicas . cum Bagne , Concilium non esso intelligendum de gratia efficaci seu praedeterminatione, sed de gratia sufficienti, seu de inspiratione, Mi lustraticine. Nam Tridentinum loquitur contra Cauvinum, qui dicebat posse nos resistere inspirationibus. Millustrationibus, Mnos de facto resistere gratiae purὸ sufficienti in solum negabat, posse nos resistere gratiae efficaci ergo Concilium intelligendum est de gratia etiam efficaci. Neque dicas 1 cum Alvar distra 3 de auxiliis, Tridentinum intelligendum esse de auxiliis non ut datis, sed ut oblatis, quibus resisti potest. Nam haec etiam
responso dari posset a Calvinistis ad tuendum suum
Neque dicas 3 cum aliis, posse nos resistere entitati gratiae,seu praedeterminationi secundum se non eis ro prout substat Divinae voluntati infrustrabili , eo modo, quo in sententia Societatis potest voluntas reis sistere auxilio efficaci entitative sumpto , non tamen prout si stat praedefinitioni Divinae consequenti ad scientiam mediam.Nam sententiaThomistatum longὸ distat d nostra:nos enim dicimus,voluntatem non Os.se resistere praedefinitioni Divinae efficaci impotenti Consequente, quae non violat libertatem continis gentiam ex D Anselm, Thomistae vero impotentia
antecedente, quae libertatem evertit. VI. Resp. a. Recentiores Thomista praedeterminationem non laedere libertatem , quia non se tenet ex parte actus primi sed secundi sicut non laedit per nos libertatem, seu potentiam ad dissensum concursus Dei ad consensum, quamvis sit necessarius, ut actus pona, tur, quia se tenet ex parte actus secundi. Sed contra est 3 quia praedeterminatio per Ad versa. tios est causa aetus,& est in priori ad actum;ergo se tener ex Prte actus primici um e parte ectu secun-
253쪽
2 3 Pars III. Dis'. III. De Escacia c. di non se teneat nisi ipse actus,&actio quae juxta communiorem sententiam identificatur cum ipso actu via tali. Secundb etiam si praedeterminatio non esset causa actus sed sol uni praerequisitum adhuc se tenet ex parte actus primi, sicut appro*imatio v. g. gentis ad passum, quatenus removet distantiam impeditivam actionis, est in priori ad actionem, se tenet ex parte actus primi, ut notat Angelicus Sie pariter habitus
rui supponit actum primum.& dat solum facit posse,
icitur se tenere ex parte actus primi, ergo a fortiori praedeterminatio, quae a Thomistis dicitur esse com .plementum ad inprimi. Tertib etiam dato,quod prae- determinatio se teneat ex parte actus secundi, at ita est necessario requisita adactum, ut non sit in manu voluntatis illam habere, vel non habere; ergo actus, ad quem praedeterminat, non est liber; sicuti si concursus Dei in actu secundo necessario requisitus ad actum non esset in manu voluntatis, quis dixerit, volunt tem ponere libere actum, etiamsi talis concursiis iden . tificetur cum actione creatur .Fingamus itaque,qubdpraedeterminatio seleheat ex parte actus secundi,sicut se tenet ex parte actus secundi actio , seu concursus Dei is sicut sessio est actus secundus potentiae adsedendum certe si non habet voluntas in manu sua coni. cursum Dei ad consensum, non libere consentit nec libere sedet, qui non habet in manu sua sessionem, ergo nec liberὸ consentit qui non habet in manu sua
praedeterminationem, quam vis haec se teneat ex parte actus secundi. . . .
VII. Respondent, alii apud Fasolum , posita prie-
determinatione, consensum esse necessirium necessutate consequentiae seu ex suppositione, non necessitate consequentis quiapraedeterminatio non tollit potentiam domin lavam aequilibrem ad dissensum in statu sispensivo antecedente ad pr*determinarioncm.
254쪽
contra est , quia ex doctrina Ansel neccssitas antecedens, quae fert necessitatem tum consequentiae, tum consequentis, est necessitas praecedens actum ac est causa , ut res ste necessitas ver,consequens, quae fert necessitatem solius consequentiae , est necessitas
sequens actum, quam res ipsa facit;ut ostendit Ansel exemplo sic praecedem, O sciens necessitas est,Cs-lum νοIνj, quia neces est ut volvatur; sequens vero,
qua ni bil sit , est, te ex necessitate loqui quia loquem atqui praedeterminatio est necessitas antecedens actiim , non sequens illum Pergo fert necessitatem tum consequentis, tum consequentis. Neque obstar, quod in priori ad praedeterminationem voluntas sit indifferens, Nam illa indifferentiae solum negativa , seu praecisiva tollitii enim per ptaedeterminationeati Sicut per speciem albi tollitur ab oculo indifferentia ad videndum album, vel nigrum, quia praedeterminatio&est causa actus necessario inferens illum, antecedit actum tum physicὰ tum logicὸ; atque adeo fert ne
cessirarem antecedentem violativam libertatis.
Neque dicas cum Rispolis apud eundem solum, doctrinam D. AnseL intelligendam ess Gquod destruat
libertatem necessitas antecedens, quando antecedens
supponitur per modii necessarii liberrate destruentis, non per modum necessarii linientis, confortantis, de dulciter determinantis. Nam contra est , quia haeci sponsio petit principium,dum dicit,tollere libertatem illam necessitatem antecedente, quae destruit libertate. Quare omnis omnino necessitas antecedens, si cr ediis mustaAnsel & rationi,est libertatis eversiva.Sic engr. tam vinculum quod cruciat, quam carcer, qui defendit a temporum iniuriis,libertatem laedit quia utrumque est impedimentum ad motum et ergo cum omnis necestas antecedens consensum sit impedimentum ad
dissensum,omnis necessitas antecedens evertit libertatemν
255쪽
x ars III dist. III. De .cacia see. tem, etiamsi se habeat per modum necess rii linienti
ac dulciter determinantis. VIlI. Responde. . Alvareet dio. I s.cum praedeterminatione manere libertatem , quia manet judicium itidifferens.
Sed contra est , quia posito judicio indisserenti cir-
ea bonum particulare v. g. circa jejunium, compossibili cum ejus amore, vel odi, adhuc potest voluntas necessitari a Deo ui scilicet Deus nolit concurrere . nisi ad amorem jejunii, aut si per qualitatem superadditam ad talem amorem determinet Ad eum modum quo si cognitioni abstractivae Dei, compossibili cum amore,& ejus omissione superaddatur Dei visio, cetiate per visionem tollitiir libertas ergo etiam per pr determinationem physiciam superadditam judicio iu- differenti non sectas ac Gratia Calvinistica necessitans,
si superaddatur judicio de se indifferenti, libertatem
Respondet uir Gonetus per praedeterminationem non everti libertatem, quia necessitas orta ex Praed terminatione est necessitas aequivalanter conlequens ad nostram libertate Sicut enim odium v.g non totili libertatem ad amorem quia odium est ipsa determinatio nostrae libertatis;iti qui praedeterminatio est d, terminatio orta a Deo, qui, ut habet August. magis in sua stestate νoluntates hominum habet, eram ipse βώ, idcirco nec violat libertatem. Sed contra est quia sic posset etiam dici libera, luntas sub gratia Calvinistica Imo etiamsi voluntas 'ssive tantum se haberet relate ad suos actus; quia etiniam in his casibus actus esset aequivalentet a voluntate , quatenus est a Deo continente magis voluntates
hominum , quam ipsi suas. Q re ista praecontinentia nihil confert adactus imputabilitatem quia est soli praecontinentia physica , quae non satis est, ut actus pra
256쪽
praecontentus dicatur libere a nobis postus, Horaliter imputabilisci Aliter etiam actus beatificus posset dici liber, & meritorius. IX. Hic autem notandum, ptaeteri determina tionem hanc Bagneetianam, quam omnes Thomistae admittunt ut necessariam in quovis actu bono libero ad salvandam debitam subjectionem Creatura in operando erga Deum primum liberum, admitti a Neot . ricis novum genus Praedeterminationis, quim vocant
Augustinianam,iniue scilicet solum datur in statu naturie lapis ad operandum salutariter, non ut salvetur subjectio creatura primo libero, sed ut salvetur, quomodo gratia medicinalis collata nobis per merita Christi Redemptoris faciat nos salutariter operari Docet quippe D. Augustinus lib. de corrept. Grat. cap. Ia duplex dari genus Gratiae; Alteram vocatu istoriumsine quo non , quatenus sine illa nemo potest salutari et operari, quamvis habens illam non eatenus operetur; sicut sine cibo nemo potest vivere, quamvis
habens cibum non eatenus Ivat Alteram vocat ad istoriam quo , quatenus cum illa salutariter operatur.
Additque Augustinus, in statu naturae integrae coli tum fuisse Adamo,& Angelis peccantibus Adjutorium sine quo non, ut possent perseverare in gratia; liter non peccassent, si caruissent tali auxilio Instatu ver naturae lapsae conferri nobis per merita Christi D. Adjutorium quo, nempe gratiam medicinalem, quatenus sine tali adjutorio nemo perseveraret in st tu gratiae. Hinc Neoterici docent, auxilium gratiae in statu naturae integrae non fuisse praedeterminantem ad actum bonum i aliter non potuisset cum eo auxilio cohaerere peccatum Adae, Angelorum contra vero in statu naturae lapsae auxilium gratiae praedererminare , aliter posset cum eo componi omissio actus salutaris , inde cita de non esset radiatorium
257쪽
torium quo Quamvis iuem ut advertit Ripa Halom. 3. dii'. 7.ct dist. 1 .Bajam vellent adjutorium quo ita praedeterminare , ut tollat libertatem indisterentiae, Sc solum relinquat libertatem a coaction quiam putabant sufficere ad meritum , demeritum in statu naturae lapsae nihilominiisNeoterici isti post condem. nationem tertiae propositionis 1 insenii, qua asserebatur, sussicere libertatem a coactione ad meritum , docent, Adjutorium quoi altaedeterminare ad conson sum , ut relinquat libertatem indificientiae ad illenissum & in hoc dumtaxat adhaerent Titomistis, cum
tamen a principiis Thomisticis longd recedint. Adversus hanc sententiam dicimus primo , quod
eadem argumenta, quae expungunt pi aedeterminati nem physicam ad mentem Thomitarum tanquam eri ersivam libertatis, expungant etiam hanc Neoterico rum secundδ, incohaerenter admitti praedeterminati onem ad aetiim salutarem in statu natur: lapsae rene gari in statu natur integraeci cum in utroque statit
salvari debeat esticacia gratiae, quae non solum det posse, ut gratia suruiens, sed etiam de ipsum facere, faciat nos facere, unde sit Adiutorium quoa quamvis non in eo sensit,in quo Augustinus vult nobis per me rit Christi dari in statu naturae lapsae Adiutorium
quo , seu liberatio a cantivitate peccati, auxilium gratiae uberius,quo perleveremus in statu gratim Teristio dicimus, iuxta hanc viam negari non posse scientiam mediam ad salvandam escaciam gratiae in statu naturae integrae: admissa autem semel cientita media, optime salvatur efficacia gratiae etiam in statu naturae lapsi citra ullam praedeterminationem,ut perpendemti si palare, Denique dicturus D. Augustinum nunquam sol iasse de hac praedeterminatione, knomiis ne Adjutorri sine quo non, intellexisse gratiam suscientem , nomine Adjutotii quo gratiam esseacem.
258쪽
suasti II De P0sica praemotione et IPropterea sicut in natura integra Adamo, Angelispeecantibus non defuit Adjutorium sine quo non citii Angelis perseverantibus libere in accepta justitia non defuit Adjutorium quo quamvis non fuerit illis necessaria gratia Redemptoris pro eo statu, in quo culpa non praesupponebatir vi sicut in natura lapsa benὸ...perantibus confertur gratia medicinalsi, bessicax seu Adjutotium quo, ob Merita Christi Medici, ae Rhdemptoris, ita peccantibus deesse non potest Adiutorium sine quo non, seu gratia sussciens, aliter non peccarent, dum peccant. Hinc dicitur . ad Timoth. . Noli negligere gratiam Dei; 4 ad Timoth. L. Reis justilagritiam quas in te; ad Hebr. 11. Nequis deligratia Quare dum Augustinus dicit, dari nobis in statu naturae lapta gratiam medicinalem , qui sit Adjutorium quo, solum vult, quδd per merita Christi Redemptoris detur gratia, quae expugnet demerutum eccati,in simul ut uberior, ac intensior, quam essetis statu naturae integras ut proinde sit efficax, 3e superet disticultates omnes Provenientes ex concupis Aeentia inclinante ad bonum delectabile s quas non suis peraret nec esset efficax, si esset minus intensa, prout conserretur in statu naturae integri independenter a meritis Christi. ciae omnia fulissime ostendit Ripal-ga loco laudato , ubi nurn iis varia alia discrimina distinguit auxiliorum grati iustatu naturae integrae M in statu naturae lapsa . . .
Utrum admissaρrmotione puer sica sequatur, eos qui ec- cant, careres cientia ad non peccandum, atque adia
XI UErtum est praeter gratiam ficacem , quae
confertur bene operantibus dati gratiam pure sussicientem in iis ιν peccant calitet non pecca rari III vent,
259쪽
a x pars III. Di θ. III. De Escacia, ctc.
rent, si carerent susticientia ad non peccandum.Pro
terea damnata est secunda propositio Jan senii nega tis in natura lapsa gratiam pure sufficientem,& admittentis tum gratiam e cacem:dicebat enim: Interiori gratia in statu natAra lapsa nunquam est lituriquem re rore dcdiiccbat exprima propositione paliter damn ta,quae habet. liqua Dei pracepta hominibis justis νου
sunt imposilbilia. Des quoquιigiigratia , qua ομώιliasant in quia hinc sequebatur, vacare culpa eos, qui hujusmodi necepta transgrediuntur , idcirco Jan- senius ulterius deliravit, dicendo in tertia propolitione ad merendum νel demerendum inflatu natura lapsa
non requιra ubertatem a necessitate.
XI. Dico nunc Admissa necessitate ciemotionis physicae ad consensum, seu ad non peccandum, salvari non posse in male operantibus uincientiam ad non peccandum necessario ptaerequisitam, nec dari iisdem de facto gratiam pure sufficientem. Ex quo fit vacare culpa eos, qui male operantur. Probatur conclusto. Qui caret actu primo proximo ad non peccandum , seu ad ponendum consensum praeceptum, caret sufficientia ad non peccandum , a que adeo si dissentit, non peccat atqui si praemotio physica sit necessaria ad consensum , qui peccat, seridissentit,caret actu primo proximo ad consensum, seu ad non peccandum , cam careat priemotione ad consensum t ergo caret sufficientia ad non peccandum. Unde fit , admissa necessitate praedeterminationis tolli de medio gratiam pur sufficientem , vacare culpa eos, qui male operantur Maior est certa; inον probatur primo , quia praemotio physica juxta sententiam Adversariorum est complementum actili primi Proximi, ita ut ea circumscripta , desit actus primus proximus. Secundo dato, quod praemotio non esset
260쪽
quasti II De Physica ramotione. 2 3
causa actus, sed solum praei equisitum, sicut est approximatio agentis praerequisita ad actionem circa passum adhuc sequitur,quod peccans careret acti primo proximo ad non peccandum quia scilicet careret praerequisito, quod se tenet ex parte actus primi cum enim sit in priori ad actum secundum,nempe ad consensum, M ad actionem quae probabilius cum Uib actu idemtificaturi eo ipso constituit actum primum proximum. Tertio etiamu transmittatur Recentioribus homistic, quod praedeterminatio se teneat ex parte actus secundi, ne fiat is de voce, adhuc recurrit ratiocinaritio adducta nam qui non habet in manu sua carere, vel habere actum secundum peccaminosum, caret sufficientia ad non peccandum,Sicut qui non habet in manu sua sessionem quae est actus secundus sedendi. non habet sussicientiam ad non sedendum & ciui non habet in potestate sua concursum Dei ad consensum. non habet sufficientiam ad consentiendum med voluntas dum peccat, non habet in manu sua praedete minationem ad consensum,cum non possit illa ad arbitrium carere , utpote quae datur a Deo antecedenter ad operationem creaturae ergo Voluntas, dum pecca caret sussicientia ad non peccandum. Neque dicas, quod peccans, quamvis careat praeis determinatione ad consensum , constituente actum primum proximum , aut se tenente ex parte actus cundi, non per hoc caret sussicientia ad non pecca dum, quia scilicet si vellet consentire, eo ipso haberet praedeterminationem ad consensum. Sic, ut notat AuvareΣ,qui caret alis ad volandum, vel pharmaco ad se nanduria,non dicitur carere sessicientia ad volandum, aut ad sanandum dummodo possit ea habere, si velita Nam contra est , quia voluntas non potest habere ad sui arbitrium praedeterminationem ad consensum,