장음표시 사용
341쪽
q1 Pars III. Dist. IV. De Gratia, sec.cidere non possἡt , nisi gratia esset externa Dei promiLsio de dando amore amicabili,ut explicabimus quast. sequenti ergo gratia praesentis ordicis, in quantuin est hujusmodi promisso,est formaliter expulliva peccari; aique aded incompossib: lis cum mortali habitualis. Ad id, quod additur, concedo Tridentinum non
damnare has opiniones requirentes praeter gratiam intrinsecam aliquem favorem extrinsecum ad remissio. nc peccati:dico tamen,melius salvari vel ba Concilii in nostra sententia quod scilicet sormaliter agratia praesentis ordinis tol Litur peccatum; quatenus essentia: ter pendet ab ea Divina promissione : sicut enim actus pidei v. g. dccxistentia incarnationis est essentialiter verus,atque adco in impossibilis cum non existentia Incarnationis , quia sientialiter pendet a Divina revelatione de Incarnatione est gratia praesentis ordinis est incompossibilis cum reatu odit,quia flentialiter pendet a Divina promissione collativa juris
VI. Hinc sequitur,quod licet gratia,quatenus gratia est,sit essentialiter participatio natura Divinae atqι aded Dei adoptio, nisi subjectum sit incapas talis denominationis,ut est incapax Christus Dominus nihilominus exigitive solum est amicitia,seu jus ad amorem Dei amicabilem,& ad haereditatem atque ad ed exigitive, non formaliter est expulsio peccati , ut calor est expulso frigoris: quia scilicet gratia secundum se exigit solum pendere ab ea Divina promissione , exigeniatia divinitus frustrabili. Contra vero gratia praesentis ordinis est sormaliter jus ad amorem, expulsio pe
cati non secus ac amor est formaliter,&essentialiter
expulsio odii , quia scilicet essentialiter pendet ab ea promissione Propterea l. Jq. dicitur et omnis quinatus est ex Deo , peccatum nonsarit , nec potest peccare, quonia ex Deo natus est, quod intelligendum
342쪽
s f. V. De incompossibilitate Gratia, oec 3 sest de potentia simultatis; unde etiam sequitur , gratiam sectindiim se esse participationem Divinae naturae physice sumpta per hoc quod ordinet hominem ad Deum videndum gratiam vero praesentis ordinis participare Divinam naturam etiam tbice per hoc, quod reddat hominem incompossibilem cum mortali, sicut
est Deus. Uti objic. r. Privatio gratiar est poena peccati; ergo expulsio gratiae non consequitur ad peccatum csentialiter, neque ex natura rela ergo peccatum,&gratia non sunt incompossibilia Antecedens supponitur, quia peccatum destruit gratiam demeritorie , quat nus qui peccat demeretur Dei amicitiam. Prima consequentia probatur quod consequitur ad aliquem aisci iam ex natura rei,non potest esse poena.aut praemium Eliusci hac enim de causa habitus vitiosus non est poena,quia naturaliter consequitur ad actus vitiosos idque multo magis est verum, si consequatur essenti liter ut in casu nostro essentialiter ad peccatum dicitur consequi privatio gratiaeci quare si gratiae privatio est peccati poena, non consequitur ad peccatum essentialiter scd solum demeritorie. Confirm. i. Poena ,Δ praemium debent posse pruindenter a legisl tore imponi;ergo non debent consequi ex naturare , essentialiter ergo privatio gratiae, quae est poena peccati , non consequitur essentiali
Confirm. L. Potest Deus poenam debitam remittere; ergo debet posse impedire,ne ad peccatum consequatur privatio gratiae. Confirm. 3. Infligere poenam est exercitium justitias vindicativae exercitium autem cujuscumque virtutis debet esse liberum .ergo debet esse liberum Deo toti re vel conservare gratiam post peccatum. Consenia est. Gratia,& peccarum iisnspponintur
343쪽
31s Pars III. Dist. IV. De Gratia, . contradictorie ut lux,dotenebrat sed contrarie icit ut possit homo carere gratia simul peccato: quae auistem opponuntur contrariὸ,possunt Divinitus componi ergo potest componi gratia praesentis ordinis cum gratia culpa habituali. Resp. Duplicem distingui poenam a D. Th. in a.
dist. 17. art. alteram comitantem, quae scilicet ex natura rei consequitur ut est conscientiae remorsus alieram inflictam, quae scilicet libere a Legislatore imp nitur. Hinc privatio gratiae quae essentialiter adie catum consequitur, dicenda est poena comitans, non inflicta in quo sensu habitus vitiosus ab Aug. lib. a. ad simplicianum vocatur poena frequentatorum actuum, quamvis ad illos naturaliter consequatur;In hoc autem distinguitur poena inflicta a comitant , quod illa tantum demeritorie causetur ab actu;haec vero tum demeritorie, tum physice. Ad primam Conhrm. Legislator potest prudenter comminari, seu denunciare poenam comitantem, imponere tamen non potestinisi poenam inflictam unde privationem gratiae potest Deus in praesenti providentia comminari, non tamen libere infligere. Ad secundam:potestJudex remittere solum poenam inflictam, non ver,comitantem. Ad tertiam Exercitium virtutis vindicativae satis
est, si sit Iiberum in causa , sicut enim ad actus super.
naturales consequitur vita aeterna ex exercitio Divinae misericordiae in causa , quatenus misericorditer voluit Deus promittere vitam aeternam bonis operubus ita privando peccatores gratia , exercet liberὸ
justificationem vindicativam in causa, quatenus liberὸ voluit peccatum permittere , cui deberetur gratiae privatio , quam deinde in poenam libere conservat quoad libuerit. Ad ultimam Gratia , peccatum non opponun--
344쪽
Quasti V De incompossibilitate Gratia . . a Ttur contradictorie,seu private, ut lix,& tenebrae kn que cae,ntrarie, calor,&βigus, c. aequivsenter con
tradictorie si ut assensus,& dissensus adeo ut sicut
potest intellectus carere utroque hoc actu, non tamen
habere utrumque ira potest homo carere gratia , c
peccato,nota tamen habere utrumque.
num cst remissio peccati,quam gratia pergo non potest gratia esse de se essentialiter deletiva peccati,cdm non possit bonum majus contineri in inferiori Antecedens probatur , quia condonare peccatum fert tollere malum quod est ordinis supremi, Divini ergo ferib num ordinis pariter supremi,&Divini Learentia enim mali est bonum negativum, quod reponitur in eo Ordine,in quo est malum , atqui gratia non est in ordine supremo,& Divino, ergo non est tantum bonum gractia, quantum est remissio peccati Hinc communius docent, posse justum mereri de condignb innocenti
gratiam,non vero peccatori remissionem peccati. Resp. i. Posse bonum minus exigere bonum praestantius, quamvis non possit illud adaequale priaecontinere : Quare sicut potest v. gr. potentia passiva naturalis exigere porentiam activam naturalem, ita poterit gratia . quatenus est jus ad amorem amicabilem. exigere extinctionem reatus odii , quae est quid praestantius ipsa gratia. Resp. 2. cum Espar. q. q. ad 4. distinguo antecedens tmajus bonum est remissio peccati,quam gratia entitative sumpta, nego: in ratione ardui , ac dimcilis , concedo antecedens , ct nego consequentiam. Sic pote tia visiva entitative sumpta non est quid majus expuusione caecitatis,quandoquidem ipsa formaliter caecit tem expelli sed in ratione ardui est bonum pret stantius expulsio caecitatis, quam potentia visiva qua 'tenus naturaliter non potest tolli caecitas a caeco ,
345쪽
si Pars III. Dist. IV. De Gratia, ctia potest tamen naturaliter conferri potentia visiva Emisinioni. Idem dicas de resurrectione mortui, quae est quid praestantius vita, non quidem entitative , sed in ratione ardui, propter impedimentum naturaliter insuperabile. Idem ergo dicas de remissione peccati quae est quid praestantius gratia sollim in ratione ardui: Propterea quamvis possit ex meritis justi conferri in praemium gratia innocenti, non tamen peccatori , ut
IX. Ohic ult Contra secundam Conclusionem. Ad adoptionem consequitur, tanquam proprietas meta- physica, jus ad amorem Dei amicabilem ec haereditatem; ergo non potest dari gratia quae sit formaliter adoptio,& non sit amicitia cum jure ad haereditatem, unde sit etiam incompossibilis cum peccato ergo secunda Conclusio non subsistit. Confirm. Quia aliter data hac gratia divinitus con-jtincta cum peccato,Deus conservaret peccatum miraculose; non secus ac n)iraculose conservaret calorem
ut oes o simul cum frigore ut octo ι atque adeo Deus non mere permitteret peccatum,sed contervaret illud; unde esset causa,& auctor peccati. Re θ. I. nego universaliter antecedens. Nam in humanis potest etiam dari filiatio naturalis cum inimicitia filii cum Patre sine ure haereditatis ta scilicet filius peccet graviter adversiis Patrem ergo a fortiori poterit filius adoptivus esse inimicusium adoptiolae. Resp. 1. Adoptionem Divinam posse sumi large pro participatione speciali Divinae naturie,ratione cuius homo dicitur filius Dei,adeoque connaturaliter eis xlgens jus ad la ereditatem , posse sumi stricte pro participatione speciali Divinae naturae, quae simul dicat jus ad haereditatem ortum ex promissione Divina qua Deus se obligat dare alicui suum amorem ,
346쪽
cuastis V De incomps 'bilitate Gratia, sec. 32
vitam aeternam , ut mox dicemus quaestione sequenti.
Hoc posito : Adadoptionem Divinam primo sumptam consequitur amicitia, &jus ad haereditatem, tanis
quam proprietas physica, separabilis ad adopti nem secundo modo sumptam consequitur tanquam proprietas metaphysica, inseparabilis. In praesenti Ordine adoptio Divina est stricte dicta , quia verba Conciliorum sumi debent in sensu proprio,vi rigoroso, nisi quid obstet, ideo gratia praesentis ordinis est inseparabilis ab amicitia Divina, arque adeb incominpostibilis cum peccato. Ad Confi.Deus in hoc casu contra exigentiam graintiae non remitteret peccatum per hoc autem quod non remitteret, non diceretur esse auctor, & causa peccati; Muti enim de facto Deus non est causa peccati habitualis per hoc.quod nolit illum remittere,ita neque sisset tuc causa peccati per hoc, quod nollet illud remit. tere frustrando gratiae exigentiam. In tantum miracu lose Deus conservaret calorem ut octori frigus ut octo, ita ut esset causa particularis conservans utrumque,quia utraque qualitas est ens postivum,cujus Deus est causa,vi auctori; unde quando utraque ista qu sitas conservaretur miraculose , utriusque Deus est causa particularis, non merὸ causa prima universa..tis secundans rerum exigentias: At relate ad peccatum
Deus nullo modo est causa etiamsi physice cocurra adesus productione,&reatus odii resultet per horiqubdDeus nolit illud condonare ergo per hoc, quod nolit
allud condonare contra exigentiam gratiae , non per hoc erit ullo pacto illius causa Sicut in humanisnon dicitur eausa reatus ad carcerem subeundam in latrones gr. Judex, qui non vult illi poenam debitam, mittere, etiamsi preces aliorum moraliter exigerentauijusmodi remissionem.
347쪽
QUAESTIO LUtrum independenter ab extri reo Dei more Gratia reddat hominem justum Dei adoptivum. Heredem t
Ι-C Ertum est ex Tridentino , gratiam haec omnia praedicata homini tribuere elaenim eis c. cap. 6. praemissa definitione justificationis,subdit: Unde homo ex in iusto sit,stus,oe ex inimico amicus,uisit hares secundumstem ita aterna. Dubitatur tamen primo , utrum gratia reddat hominem amicum,& filium ex intrinseco favore Dei volentis illum acceptare in amicum, filiisum,ut docent Nominales, & Seotistae. An ex natura sua,ita ut essentialiter sit amicus,& filius,posita gratia Secundo Quoniam pacto possit homo dici Dei amicus, cum amicitia fit inter aequales Tertib, quomodo dicatur adoptivus, si adoptiό inter homines fert jus ad harureditatem ortum ex contractu, fide data adoptio vero Divina fundatur in entitate physica gratiae, quae
non potest obligare Deum ad dandam homini haereditatem: esto possit exigere hujusmodi obligationem,
promissionem. Ad has difficultates evacuandas. II. Suppono i amicitiam consistere in mutuo duo. rum jure ad amorem gratuitum,permanentem,&manifestum,resultantem ex promissione saltem implicita, interpretativa utrimque data , laeseptata talis amoris. Ita Philosophus 8 Eth. I. Ratio est,quia violator amicitiae dicitur infidelis &fardistagus;ergo supponiturius promissarii in utroque propterea dici solet Frangenti fiamfidei frangatur eidem, quia supponitur fides data sicut inter populos amicitia publiea per foedus publicum conciliatur, ita privata per privatam sponsionem aliter non esset ratiq, cur rescindi non posset citra injuriam.
348쪽
Neque dicas i amicitiam consistere in mutuo amore vel actuali , vel habituali duorum , absque mutuo jure,vi obligatione amandi Ratio autem cur sine i juria non postit amicus ab amore cessare est, quia amor ipse est quaedam sui donatio, quae non potest citra iniuriam revocari. Nam contra est, quia amor mutuus vel est donatio, qua amans obligatur ad perseverandum in amoreri jam habetur jus mutuum ada morem amicabilem, in quo diximus consistere amicitiam,vel non seri obligationem perseverandi in amore, Iosne iniuria posset amicus desistere ab amore, quod nemo dixerit. Et sane amicitia saepe habetur ab que ullo amore , ut inter Patrem & infantem inter Deum,' puerum baptizatum ergo amicitia unicὸ consistit in jure mutuo ad amorem. Neque dicas, saepe dari v. g. inter fratres obligationem mutui amoris ortam ab ipsa naturari conjun- Etam cum inimicitiaci ergo amicitia non consistit in mutua obligatione amoris. Nam contra est, quia obligatio amandi inter fratres orta ex mutua promissione vel formali, vel interpretativa,in qua diximus consistere amicitiam, tollitur per hoc, quod alter a sua obligatione deficiat Unde si alter stater odio habeat alterum, amicitia rescinditur.
Neque dicas 3 posse duo a Superiore obligari ad
mutuum amorem, qui tamen sint amici; ergo amicitia non habetur per mutuam obligationem ad am rem. Nam diximus cius mutui amoris constitutivum amicitiae debere oriri a mutua promissione, saltem implicita, Minterpretativa non ver,ab extrinseco, ut in casu adducto. Hinc infantes per gratiam sunt Dei , mici, quia obligantur a natura ad Deum amandum 8c simul interpretative obligantur a promissione talis
Neq; dieas ult. inimicitiam non consistere In mutuo
349쪽
3 3α . Pars III. Dist. IV De Gratia, c. . iure ad odium, sed in odio mutuo ergo pariter amicitia non consistit in mutuo jure ad amorem, sed in amore mutuo. Nam concesso antecedentes, negatur consequentia Sicuti enim foedus initur per mutuum jus populorum non vero bellum aliter bellum esset utrinque justum , si oriretur ex mutuo jure ad bellandum ita amicitia privata oritura mutuo jure ad amorem
inimicitia verynon oritur ex jure odio habendi, quia se inimicitia esset justa. III.Suppono .possibilem esse amicitiam cum Deo, ut constat ex Script. Joan enim et s. habetur: Non dicam vos servos,sed amicos; M. Trident.Et ratio est,quia potest utrimque dari jus mutuum, & mutua obligatio ad amorem, in Deo scilicet orta ex promissione liberali , in homine vero ex sua natura, qua ad id obligatur , atque adeo ex promissione interpretativa. Et quamvis Philosophus 8 Ethic. . videatur requirere
ad rationem amicitiae aequalitatem inter amantes, loquitur tamen Philosophus de amicitia sodalitatis, quae est inter homines, non de amicitia dignationis supereminentiae, seu excellentiae quae intercedere potest inter Deum,&creaturam,quoties creatura per excellen
etiam gratiae, participationem naturaeDivinae reponitur in gradu excellentissimo, ac Divino,&siccum aliqua aequalitate cum ipso Deo ex ejus dignatione. Pri terquamquod datur aliqua aequalitas etiam inter amores, non quidem arithmetica, sed geometrica, probportionis,quatenus creatura amatDeum,quant Sm ' test pro viribus suis,&Deus amat creaturam,quantum
eius meritum exigit, seu quantum ipse ex dignatione suae benignitatis debet. . IV. Suppono ult non posse dari secundum se G doptionem rigorosam sine amicitia; nam eo ipso acquis adoptat aliquem , obligat se ad dandam illi haere, vitatem,atque adeo ad amandum velle enim botrum,
350쪽
nempe haereditarem, est amare; Ex alte a parte adoptatus accepcando adoptionem obligatur ad redamandum .unde adoptio secum fert amicitiam raropterea Concilium Fran fordiense definiens adoptionem dicit: Quid es adoptio , ni si charitatis Utilatio , qua Pater adoptiones, Mala quem per generationem non habet V. Hinc fit t. quod quia amicitia fert has mutuunt ortum ex mutua fides ac promissione amoris, idcirco adoptio divina, quae in praesenti ordine est rigorosa doptio, ac propterea ab amicitia sejungi nequit fert mutuam obligationem amoris ortam ex fide data. Fit secundo, quod adoptionis forma, quaecumque illa sit, ferre debeat jus ad haereditatem ortum ex promissione liberal cum ad adoptione spectet, quod nequeat citra infidelitare negari haereditas. Fit tertio, quod Deus adoptando creatura , adoptione stricte dicta per gratia suam debeat a suamet promissione aliquo modo obligari ad dandam haereditatem; si enim a gratia intrinseca creaturae solum connaturaliter exigeretur haereditas,cum Deus non teneatur secundare naturales erunt
exigentias,non obligaretur ad conferendam justo ha inditatem , quod est contra conceptum adoptionis. His praemissis. VI. Dico . Grada priesentis ordinis, independentei a quolibet favore Dei extrinseco, ex natura sua, Meia
sentialiter reddit hominem Dei adoptivum , amicum. haeredem, justum; Ita communiter cum Espar nus 9. conrra Scotistas, ac Nominales cum RipaL Hθ Hr.Iect. s. ubi docet, gratiam praestare denominationeri amici solurn in actu primo, eo quod ad denominationem amici in actu secundo requiratur Dei favor tollens inimicitiam, seu peccatum, quippe quod non