장음표시 사용
381쪽
huaianis, d, relaxatione ori, de condonatione peceati venialis, Se de condonatione 'attis . oenae te oratis. Directe alii aliter apud Lugo de Poemi disp. 7. num. isti fusius apud Oviei'. tract. 8 contr. . pun. s. Equ dem dic , volitionem Dei condon et vatia habete pro Obleao reatum ci lii, nolendo illum. quia reatus hie constitui tur per peccatum prietetitum, & carentiam Siluscunque
formae incompossibili, videlicet per carentialia tum gla-tLr, tum condoirationis extrin ecae, tum condignae lati
factionis; ideo vul h icco inplexu i tolli: susticienter autem tollitur quodvis totum, tollen do una naanuam a tem, unde sumcienter destruitur talis realtis, si sola condonatio extrinseca ponatur. Idem aicendum ab Adversa. riis etiam in condonatione debiti reali quando enim Petrus reinittit debi ori centum aureos, oblectum hujus voluinatis est destructio reatus , qui cum tollatur aut per condonationem, aut per olutionem, susti tenter destrui. tur, politi tantum voluntate condonativa : Sic etiam quando sacerdos .gr. vult conficere Sacramentum,ob
tectum volitionis adae litatum non est ipsamet volitio, sed ipsium Sacramentum, quod, opposi a materia,& forma,
tantum requirit intentionem, seu volitionem ut sit adaequale constitutum. Quare dicendum,voluntatem condo
nativam pollis habere pro objecto inadaequate seipsam sicut intellectus, dum cognosti confuse ens, ita attingit omnia entia ut habeat etiam pro objecto inadaequato i psum cognitionem. Alii vero, ut ab histricis se expediant, dicunt, ondo nationcm osse quidem actum Divinae voluntatis, sed non eis in rigore volitionem, aut nolitionem ; sicut fruitio,
gaudium, dei uterium timor, audacia, donatio, promissiorum sunt in rigore volitione aut nolitiones , quamvis proeedant ex amore, aut odio alicujusobjecti. inedi- eunti objectum condonationis, ut condistinc a volitione rigorbae dicta, esse reatum odii,sicut objectum donationis,
382쪽
cu. M. De eondonatiora extrinseca se. 3sstionis, quando quis donat librum, non est liber, sed ius ad librum Per hoc autem, quod objectum condonati nis sit reatus odii, hic reatus destruatur sormaliter per condonationem, non sequitur,'iaod condonatio vesit seipsam, quia condonatio non est volitio Unde non debet assignari objectum, quod ipsa velit atque adeo negandum seppositum, si Adversarii inquirant, quidnam velit condonatio dicuti quamvis formaliter jus ad librum conis stituatur per donationem, non sequitur,quod donatio, lit seipsam, clim donatio non sit rigorobe volnio inare sicut inepte quis quaereret, Nolitio Mundi quid vult elim enim nolitio non sit volitio, non debet quaeri , quid velit, sed quid nolit; ad quod respondetur, Nolle Mundum, & mundum esse objectum talis nolitionis; na ineptEquis quaereret, Condonatio quid vult y cum enim cono donatio non sit volitio debet selum quaeri, quid condonet, ad quod respondetur, Condonare peccatum,seu re tum N hunc esse objectum condonationis. Tertio ad argumentum responderi potest expeditissime, transmittendo, quod condonatio sit rigoroia nolitio directa reatus, dorigorosa volitio indirecta suimet; atque
adeo quod habeat pro oblecto indirecto simul; de inadaequato ieipsam negandum enim hoc repugnare: Sic no litio mundi sine repugnantia habet pro oblecto directo nolito Mundum, pro objecto indirecto, volito se ipsam Sic relaxatio voti, condonatio debiti realis, peeea ti venialis dec habent pro objecto nolito,, directo re tum, seu obligationem moralem, pro objecto volites, de indirecto se ipsas.
VIII. Uamv1s in eadem disput. i. de poenitenis
383쪽
lite paucis. In praesenti providentia id fieri non posse, ut constat ex illo Christi Domini: Nisipaenitentiam egeritis, omnessimiliter perisitis posse tamen in alia pro videntia, ut communissime dociat contra Scotuna, Beca
num, Loream apud Esparaam qu in
PROB.De facto infantibus remittitur originale absque
ullo praevio achil ergo etiam poterit remitti habituale; utrumque enim peccatum convenit in hoc, quod sit voluntarium; quamvis in originisti voluntarietas ut solum interpretativa, in perlonali vero sermalis Ratio a priori est, quia esto connaturaliter exigatur retractatio peccati ad infusionem gratiae, ut approximatio v. g. ad combumstionem, potest tamen divinitus forma introduci absque praevia connaturali dispositione. IX. Opponitur I. Peccator donec peccatum retractet, manet habitualiter aversus a Deo , ergo non potest citra retractationem peccatu. Dremitti,seu tolli hujusmodi aversio. Antecedensprobatur, quia voluntarium liberum actuale universim perseverat habitualiter, donec re
Resp. s. antec manet aversius a Deo aversione v luti physica, concedo aversione morali propria reatus ad odium Dei, nego antecedens, Et consequentiam: probatio antecedentis procedit de perseverantia habituali physiciti non morali, potest enim perseverare aversio physca habitualiter, quin perseveret reatus, seu aversio moralis; sicut econtra potest tolli conversio habitualis physica quin tollatur moralis, putari Deus nolit condonare peccatum, quod retractatur, ut de facto non condonat, si, tractetur per blam attritionem extra Sacramentum. Adinde quod sicut originale, tuod est interpretative voluntarium, remittitur infantibus , qui tollatur illa voluntarietas interpretativa ita potest tolli peccatum habitua-k, quin tollatur perseverantia voluntarietatis. Imo saepe remittitur peccatum, duin remanet habitus vitiosus, per quem
384쪽
cu.M. De eonaonatione extrinseca. c. 36 quem physice peccator inclinatur ad aversionem a Deo.
X. Opponunt 2. qui non retractavit peccatum , non
dicitur ad Deum conversus, etiamsi illi gratia infundatur, sed qui non est ad Deum conversus, non est justificatus ergo donec peccatum retraclatur,non potest haberi justificatio, seu peccati remissio: propterea Tridentinum sus6 cap . dicit, Iustificationem elIe peccatorum remissionem per voluntariam susceptionem gratiae, donorum quia ad justificationem requiritur voliantarietas, atque
Confir Quia per gratiam homo desponsatur cum Christo, juxta illud oseae a Sponsabo te mihi matrimonium autem hoc spirituale debet ella voluntarium, & ex mutuo consensu; ergo voluntarietas,atque adeo retracta. tio peccati requiritur ad justificatibnem Resp. Justificationem in praesenti ordine esse non Gallim negativam, consistentem in remissione culpae, Mablatione aversonis moralis a Deo per reatum odis, sed elso positivam per conversionem ad Deum moralem, videli cet per jus ad amorem, haereditatem, in utroque sensit dicimus, ad justificationem non requiri retractationem. In forma dist.majo.qui non retractavit peccatum,etiamsi habeat gratiam, non dicitur ad Deum conversias moraliter per jus ad amorem, seu conversione aptitudinati,neto; physice, seu conversione actuali, concedo majorem, dedimn iis liner min.nego conseq. Tridentinum loquitur de iustifieatione in prae senti tantum ordine. Ad confirm Matrimonium hoc spirituale haberi potest per consensum hominis interpretativum, ut habetur
eontractus pupilli per Tutorem. XI. Opponunt ult. Indignatio Divina adversus e catorem non est justa, praecis quia homo peccavit, alit et semper esset justa etiam post condonationem, quia seminper est verum,quis peccaverit,neq; est justa, quia homo peccavit, δέ Deus non condonat, quia justitia indigna-
385쪽
3ς Pars III. Disp. IV De Gratia. e.
tionis Divinae non debet fundari in Divino arbitrio , sed in obiecto reo talis indignationis; non enim ideo Ddiis inis dignatur, quia ut indignari, sed quia homo meretur in dignationem ergo caula justae indignationis inquirenda est in peccatore; haec autem nequit elle alia, nisi quia non
retractavit peccatum , ergo peccatum non retractatum nequit condonari.
Rest. Indignationem Divinam esIe justam, quotiesicusque peccatum perseverat, peccatum autem perseverat, quousque Deus condonec; unde fit, reatum peccati dependere a Divino arbitrio non positive, quasi vero ideo peccator sit reus odii, quia Deus vult illum elle reum, sed negative, quatenus ideo non tollitur a peccatore re ius, quia Deus non vult illum tollere,vi condonare. Informa negosecundam partem antecedentis Adprobationem dico,jushitiam indignationis haberi in objeddit,seu in peccatore per peccatum, quod com misit, & ex Divino arbitrio haberi solum negative, quatenus Deus non vult ejus reatum abolere.
DISPUTATIO RDe Gratiae Auxilioris Necessitate.
Um necessaria sit ad gratiam habitualem tum promereiadam,tum conservandam gratia actualis, propterea agimus hic de gratiae actitatis necessitate, inquirendo, in quonam naturae statu, & ad quas operationes sat necessaria. Examinabimus itaque varios naturae humana status, in quibus potest homo indigere gratia deinde quaenam gratia requiratur ad cognoscen- das veritates sive iacticas, sive peculativas, ad ope randum secundum virtutem , nec non ad totam legem naturalem servandam,&ad Deum supet omnia diligendum:
386쪽
Qu. I. De lupura natura. 369dum: Deniquqta nam sit de facto impotentia ad vitanda onnia venialia cum auxiliis ordinariis gratiae.
Si nepossibilis iam purae naturae, Natu
FAplicandi sunt varsi naturae status, de deinde quaerenis
dum, Num repugnet status naturae purae, seu non e
levatae ad finem supernaturalem , quaerendum etiam Num dari possit status naturae purae, non selum integrae, seu cum subjectione concupiscentiae ad rationem, ut fuit in Adamo, antequam justitiam originalem amitteret, sed etiam non integrae, seu citra hanc subjectionem,
De multiphcinatura statu. I. Atura humana a Theolagis consideratur sibmultiplici statu is prodi vetiit uestatuum considerantur erus vires, indigentia gratiae ad beatitudinem consequendam Status naturae dicitur ipsa natura humana sub suis accidentibus, potens diutius permanere,&libere operari, disponendo se per operationes meritorias ad finem ultimum altequendtim definiturque a Scoto in i dist. 3. qu. 3. Stabilis permanentia legιbus diavinasapientιa firmata. II. Prianis dicitur status Naturae purata qui importat naturam cum proprietatibus, facultatibus sibi debitis absque ordinatione ad finem supernaturalem per dona supernaturalia,&absque corruptione naturae per peccais tum originale. Secundus dicitur status Naturae integrae, qui supera itidit naturae purae subjectionem appetitus sensitivi rationi
superiori, & subjectionem, attonis erga Deum, ac legem Param a Di-
387쪽
37 Parim. Disp.κ. D. restate e Divinam; quae subiectio cum non sit naturae debita, imis portat donum aliquod quoad modum supernaturaledicet non quoad substantiam,ratione cujus homo polliet legem naturalem plen observare, absque lucta,ri impedimentis naturalibus, dolia consequi beatitudinem naturalem. Quare status naturae purae fert naturam in puris naturalibus; status vero natune integrae superaddit carentiam so- mitis,in concupiscentiadesseaenis indebitam naturae . illi tamen contentaneam, ut notat Angelicus I J.art. 6. Et ratio est, quia silea esset naturae debita, permansisset in nobis post peccatum, quia peccatum non abstulit naturalia dona, ex D. Dionysio Hinc damnata est a Pio V. Greg. XIII in Bullis contra Michaelem Bajum propositio 26 dicens: Integritasprima creationis nonfuit in debita humana natura exaltatio, sed naturalis condi
Tertius dicitur status justitiae originalis, quem habuit
Adam in statu Innocentiae, importatque supra naturam integram immunitatem a morte corporis,nec non a.mortis vestigiis, nempe dolore, sebribus, &c dc pactum cum Adamo de hae perfectione in posteros transfundenda, si non peccaret. Quod autem in statu Innocentiae per donum justitiae originalis collata sit Adae immunitas a morte, caeteroqui debita naturaliter, est de fide, dicente Apost ad Roman s Per unum hominem peccatum in hunc mundum intravit Uper peccatum mors, idque definitur a Tridentino s. ean Σ. Quod vero etiam collata fuerit immunitas a mortis vestigiis, non est de fide ut notat U- vied tract. r. η m. Ias est tamen fere communissima ex Alagust. Bernard.4e cum enim haec sint mala poenae par erat, ut exularent, ubi culpa exulabat. III. Quartus est status Gratiae, seu naturae elevatae ad beatitudinem supernaturalem, importatque ultra integri- eatem naturae justitiam originalem, etiam gratiam habitualem, quam comitantur habitus infuli. Quod sta-
388쪽
cu. I. De tu pura natura. LII tus Gratiae debeatur,adurae integrae, docuit Bajus in P opositione 2 r jure merito damnata, quae habet: Humana natura sublin alio ει exaltatio in consortium divina natura debitafuit integritati prima conditionis G proin inde naturalis dicenda est nonsupernaturalis Constat autem, quod Gratia nullatenus debeatur naturae,iae in statu quidem Innocentiae et quonacriis enim donum Innocentiae, seu justitiae originalis,quod est tantum quoad moridum supernaturale,potest exigere donum gratiae intrinse-ce,&quoad substantiam supernaturaleri modulatant Doctores, an quando Adam fuit creatus cum justitia originali, statim gratiam habuerit, Videtiirque negare Se
tus, Bonav.&ahi apud Oviedum Communiter tamen affirmant cum Augustino, Hieron. Suar Va'. I. a. disp. 13 1. Ceam dicatur Ecclesiast. 7. Fecit Deus hominem,
ctum inomine autem recti venit justus , ut colligitur ex Iob. i. ubi dicitur: Erat vir simplex, ta rectus. Quintus est status naturae lapsae importans lapsium per
peccatum statuves naturae purae, es naturae integrae
v ljustitiae originalis, vel a statu gratiae, es ab omnibus his statibus, vel ab aliquibus, de facta tamen in Adamo
importavit lapsum a primis tribus statibus, non vero lapsum a statu gratiae,seu a statu Naturae sevatae ad beatitudinem supernaturalem quia tamen in praesenti providentia integritas naturae, donum justitiae originalis collata fuerunt in statu gratiae; idcirco per lapsum utrumque illud donum una cum gratia amisit Adam, cum eo posteri. Imb quamvis ex Tridentino seg. 6. cap. s. contra Lutherum, Calvinum, manserit in homine libertas ad bene, ves matboperandum, non mansit tamen cum illo perfecto libertatis statu, absque gravamine corporis,mo.
tuum, ac passionum, dicente Arausicano can. i. Peccato
Adae totum hominem secundum corpus, Manimam in deterius esse mutatum, ut dicemus quaestione sequenti.
389쪽
Ultimus est status naturae lapse,, per Christum reparatae quoad infirmitatem culpae, licet non quoad infit mitatem concupiscentiae, & mortalitatis, qualis est etiam in justis.Hic status importat in natura gratiam gratum facientem cum virtutibus omnibus tam theologalibus
quam morali is infusis, atque adeo specialia auxilia,qui. bus Deus filiis adoptivis patrocinatur,
IV. conunc priinis: Status naturae purae non se levatae ad finem supernaturalem non repu gnat, potuitque homo in tali statu creari. Ita Catholici contra Jansenium, Bajum, Lutherum, Calvinum somniantes, sententiam Catholicam suffragari Manichaeis, Pelagianis dicentibus, Deum elle iniustum, si hominem in pura natura decedentem, privaret regno coelo um, eo quod citra peccatum redderet illum miserum, cum miseria sit carere suo ultimo fine.
Conclusio, quae aut est de fide, aut fidei assinis, probatur primo ex propolitionibus contra Bajum damnatis praesertim a 6 ubi dicitur Integrita prima creatronis non fuit iuribιta humana natura exaltatι sed naturalis conssilio. Et s3 quae habe CDem non potuisset ab im-notalem hominem condera qualis nunc nascιtur.Sec do ratione, quia status naturae purae et importat, videlicet de positivo omnes persectiones connaturatier debitas, 'cdenesativo, negationem peccati, de elevationis ad finem supernaturalem, atqui haec non repugnant; ergo Proba tur minor, tum quia ratione naturali ostenditur , repu- nare lubstantiam supernaturalem, seu cui sit connatur
ter debita Visio Dei, tum etiam , quia ex Apostolo ad Rom.6. Gratia autem Dei vita aterna in Chris Iesu: ergo si elevari ad Visionem Dei est gratia, potuit homo condi naturaliter abique elevatione ad talem finem tque
adeo in statu purae naturae. Conin
390쪽
cu. I. Desutustura natura. 73Confirm. Si vita aeterna ellet debita naturae humanae , eo ipso posset naturaliter homo viribus propriis disponere ad talem vitam, hoc autem est contra Tridentinum Iess. s. can. 2. ergo vita aeterna non est debita naturae humanae; atque adia potuit homo condi in statu naturae
purae. V. OBJIc primo: Hamo in pura natura esset subditus
morti,4 mortis vestigiis, nempe aegritudini ignorantiae,&e repugnat autem Deum condere hominem imna nem a culpa, subditum his miseriis et ergo repugnat, hominem condi in statu purae naturae. Probatur minor quia est haeresiis Manichaeorum, quod Detu animos infantiuiride se innocentes cogat ad peccati miserias. Confirm ex Alagustino b. I. de civit. cap. 13. ubi ait: Constat, nobis corporis mortem; non lege natura,sed merito inflictam esse peccati. Reo. Nego minorem; milacia enim isthaec in statu purae naturae non ellet poena stricte dictasipponens culpam sed mera naturali, poenalitas. Unde Aug. hb. . de lib. Arb. cap. χo dicit, Creatorem in statu purae naturae fore laudandum, quia naturalis et Iet ignorantia, & difficultas, quae nunc est poenalis. Adprobationem minorium nichaei in eo errabant, ubd putarent, Deum non posse privare pueros sine baptismo decedentes Visione Dei, eo quod non commiserint peccatum actuale. Sed errabant, quia Deus eos juste privat in poenam originalis, ratione cujus sunt filii irae, Minimici Dei. Ad confirmatibnem: August. sol im vult, hominem de facto non mori ex naturae exigentia,sed mori ex demerito culpae, quandoquidem si homo non peccasset, Deus
decreverat contra naturae exigentiam ejus mortem imp dire.
VI OBIIc secundb Homo essentialiter ordinatur ad Deum amandum, eo lite fruendum,ergo repugnat condi in pura natura excludente ordinationem ad vitam aeterna. A aes Con-