장음표시 사용
131쪽
circumspecte progrediendo, od interiorem theo logiae Pythagoricae rationem, quam fieri potest, proxime coniectura accedamus; id primum teneamuS, V On tam amentem suille Pythagoram, qui ipsos numeros per se esse rerum principia atque causas voluerit. Intor vetustiores enim pariter atque iuniores interpretes plane conuenit, numeris Pythagoram nonnisi sgnis viam esse ac symbolis ea ana rerum, quae per se in oculos non incurrunt, ideoque animo tantum possunt comprehendi & intelligi d). Deinde vero rerum aeternas sormas, quas Plato ideas appellauit, Pythagoras in numeris luis intelu exisse mihi qui dom non videtur. In hanc tamen numerorum Pythgoreorum explicationem cum post iuniores Platonicos nonnulli. recentioris etiam memoriae longe eruditissimi viri incidissem e); maiori eandem celeber. BRVC- KERVS, quam ante eum quisquam, ingenii &eruditionis apparatu exornare conatus est f, Singula equidem praestantissimi viri, ex quibus id, quod vult, essici putat, argumenta eXCutere, meum esse in praesentia non arbitror, qui non ram confutare aliorum sententias , quam meas qualescunque coniecturas confrmare apud animum propositum habeatia : vel duobus tamen
132쪽
verbis causis exponere dissensus mei, non alienum erit. Ac primo quidem loco, quaecunque eruditissimus vir in medium affert. Ut numero rum Pythagoreorum cum ideisPlatonicis conuenientiam probatam daret, ea iuniorum Platonicorum auctoritate magnam partem nituntur: me vero huic hominum generi fidem uti trihuam, ab animo meo impetrare non poste, quos in eX
plican iis vetustorum philosophorum, Pythagorae inprimis, decretis pessime summaque malitia versetos esse, ipse per integros propemodum duos priores historiae philosophicae tomos demonstrare tanto conatu sategit: in eo ignoscet veneranis. Vir haesitationi meae. Nec, si quidem scholae Alexandrinae suspectis demas eX-plicationes, tam euictum planumque est, Ut celeber. sibi vir persuadet , eidem fundamento inaedificas es othagoram numeror, I Plat
nem ideas, nempe emanationi rerum siue entium spiritualium, eoru=nque variorum ordinum ex fuminmo Deo eodemque modo desuluisse'distinxisse &α g). Etenim ea, quam Puthagoreae physiologiae exauctorum fide dignorum testimoniis ipse dedit, delineatio, entibus eiusmodi spiritualibus, quae Plato postea introduxit, nihil in Prrhagorae disciplina loci relictum esse, abunde docet. Quod quidem ipsum secundo loco obseruari velim, totum scilicet istud idearum genus , cum sine monte illa incorporali simplicique, quam A NaXagoras Graecorum primus tradidit, sibi non
133쪽
eonstet, in Pythagorae rationem plane nori Coninvenire. Sunt enim ideae effluxiones qu rodam ex pura mente, itidem incorporales ab omnique materia procul remotae. Pythagoras igiatur qui posset, quaeso, idearum spinosis quaestiones instituiste, cum tamen eiusmodi mentem
in sua disciplina plane ignoraret. Hinc & Timaeum Locrum videmus, a quo Platonem ideas suas accepisse aparet, hac in parte Anaxagorae secutum esse auctoritatem, &, quo idearum sibi, constaret ratio , eandem probaste mentis essectionem, quam Anaxagoras docuerat. Qua tamen ipsa in re Timaeum a reliquorum Pythagoreorum sentcntia longillime discessisse, iii pratam obseruatum est. Sensit hanc ditscultatem ipse eruditus .vir, qui propterea has Pythagorae ideas, siue numeros, non plane a corporearum siue sentibilium rerum genere remoueri, neque eas ad Platonicorum dicta omnino exigi
vult sh). Verum hoc ipso totum idearum genus ex Pythagorae disciplina tollitur, neque numeri Pythagorici ideae putari poliunt, nisi huic idearum Voci plane alienam omnibusque priscis scriptoribus ignoratam vim subiicere velis. Quod
iam eruditissimus an vCRE Rus arbitratur, ad liberandum ex corporis vinculis animum numero
Pythagoram obiectum constituisse, ut Platonem ideas, Anemque cognitionis numerorum idearirum utrumque eundem posuisse , Deo nimirum
feri milem, immo imum fieri deum ; id quidem
134쪽
ad probandam numerorum & id earum coitu nientiam quidquam facere non putem. Etenim Stoicis in cognitione ordinis naturae idem fuisse propositum, quod Platoni in cognitione idearum, quis ignorat Z Nemo tamen inde concludere vellet, naturae ordinem secundum Stoicos , atque ideas Platonis unam eandemque rem esse. AC Pythagorae numeros omnino ad Stoicorum potius rationem reserendos esse , quam
ad Platonis, mox videbimus. Denique si nobile istuc philosophiae Pythagoricae caput de numerorum ratione singulare quidquam conrineret, quod a reliqua disputatione de generatione rerum , ut supra illa est exposita, seperatum esset; cur quaeso a discipulis Pythagorae ita esset illud. PraetermissiIm, ut nullum eius in horum sententiis apareat vestigium p Nihil enim in vetustiorum Pythagoreorum placitis inest, quod idearum significet rationem. Quae vero celeber. BRu CKERus passim huc transfert, ea quident longe aliam explicationem & pati & postulare, partim de Ocello Lucano supra iam obseruauiamus, partim de reliquis Pythagoreis dei neeps patefiet. Hos autem aperte & perspicue de ideis exponere oportuitiet , si quidem eas a Pythagora accepissent: relicta enim obscura per numeros philosophandi methodo, de rerum naturalium causis ἀπλως magis N aperte mentem
suam exposuisse, ipse eximius vir testatur i).
135쪽
Vt igitur meas de Pythagorae numeris comiecturas ipse proferam, primum quidem, non ad unam quandam naturae partem, sed ad generationem mundi uniuersi numeroriIm rationes Pythagoram transtulisse, tam perspicuum esse arbitror, quam quod maxime: nisi vetustiorum scriptorum auctoritatem omnium eleuare aut Omnino tollere in gratiam iuniorum Platonicorum consultum ducamus. Quod Vt apareat, qui sine partium studio Pythagorae decreta exposuisse putantur, singuli audiendi sunt. DIOGENES LAERTlvs igitur ita rem expedit: αρχηrvμεν τῶν απαντων μρvαδα' εκ δἐ μοναδος , ἀορκον δυαδα, ως α, υλην τη μοναδι αιτίω cvτυποςην V. εκ δε της μιργαδοc Q, της αρρι ου δυαδος τους ἀριΘριους' εκ δε των αριΘμων . τα tra laeti ' Fχδἰ τουτων τας γραμιμαχοῦ, ἐξ uαν τα ε πεδατ α' εκ δε των ε πnrεδων τα τερεα σχ Maατα ἐκδῆ τουτων τα ςερεα σαρματα , άγκη τα τοιχεῖα LVM τετταρα, πιte, γῆν, αερα. Princia pium quidem omnium esse unitatem : porro ex Cnitate inde litam dualitatem, veluti materiam auctori unitati subiecisse. Ex monade vero ac indeterminata dualitate numeros gigni P ex numeri, Puncta: ex punctis lineas, ex quibur planae Aurae consent. Ex planis aretem solidas Agmras : ex quibus item solida con cre corpora, ruorum N quatuor elementa esse, mm, aquam
136쪽
ruit numeros eorum convenientiam consensumque, quam etiam harmoniam vocate quae vero
cx utrisque s numeris oc harmonia) compsta Iunt, Hementa esse dicit . quae quidem vocemur geometrica. Item postea unitatem es indefinitam dualitatem in principiis PPthagoras refert. Pcς-ἔinet vero Iecundum eum principiorum illud
quidem vnitas) ad earinas e cientium inte Iectualium rerum, Falis est mens, id est, Dcus: hoc autem dualitas) ad materiam quae e Pscitur aliquid, qualis est ad pectabilis muu dus si). Nemo in his verbis temere aliud quid inesse suspicabitur, nisi generationem Vni-
137쪽
versae naturae. Idem PLUTA 'Cuus alio loco: πυθαγοζοις, inquit, τυ v αρχμῶν τήν μἐν μοναδα θεον φ ταγοβον. η τις λὶν ἡ τοῦ ε νος φυτις, ἀυτος ο νοῦς' την δἰ άροιςον δυαδα, δμμονα via; το κοικον , περὶ ρο ετι το υλικὸν π Θος, ετι ι, ορατος ό κοσμα. 'thagorarprin ipiorum alterum, unitatem scilicet, Deum vocat, s quidem bonum, qualis es natura unitatis. imaque meus: alterum vero . dualita em, daemonem statuit es malum, per quam existit turba corporearum rerum atque i e ado
ros quosdam VI mensuras , adinvenit naturae foe-cuudam generationem sita Guo Novavs Verba interpretatun o). Haec vero cuncta hoc praeposuimus consilio, ne iam AR Is TOT LEM putemus inuidia erga Platonem inductum,
quod nonnulli existimarint, tanto studio atque cura separasse distinxisseque a Platonis ideis Pythagorae numeros. Aristotele enim nemo clarius cnQ l. e. p. T. p. 266 nὶ de Isid. de Osir. T. I. Oper. p. m. 344.
138쪽
rius hos ipsos numeros docuit non ad ideas: sed ad initia generationemque totius naturae pertinere: quod quidem pluribus locis agit Aristoteles, testimoniaque eius quaedam iuuabit Commemorasse. De initiis igitur rerum dispu
SPARE dicunt spin. Non igitur ad ista intelligibilia, siue rerum ideas, quas Timaeus &Plato commenti sunt, pertinent Pythagorae numeri: sed ad generationem rerum, quae ad specili percipiuntur, id est, totius mundi. Atque alio loco idearum opinionem cum numeris quidquam commune habere Omnino negat Aristoteles q). Quod quidem aeque clare his verbis indicat: ταρ τλιον αριυῶνὶ τῶν οντων ἀρχάς οδ ει ιν ειν IIANT M. Numerorum principia ENTIVM CUNCTOR v M principia esse putarunt rin. Item: τα
tarunt c s). Atque clarius etiam postea: έομ
139쪽
quam quae insint in rebus constare ae fui substantiam aiunt st). Ex his sequitur illud, quod cludum dixi, nihil noui commentum esse Aristotele in , qui, ut reliqui vetusti scriptores,
Don ad unam naturae partem, sed ad genera tionem mundi uniuersi traduxit Pythagorae numeros. Quae cum ita sint, obseruari tamen deinde velim, eosdem numeros vix ita capi posse, ut Pythagorps illis ipsa rerum elementλCorporea, quae quatuor eum politisse, supra vidimus, seu internam elementorum naturam nam riuamque indolem declarari voluerit: si quidem veterum testimonia conciliare, nec ingentes quaS-dam lacunas hiatusque in disciplina Pythagorae relinquere cupiamus. EXternam eam, quam elementa habent ad se inuicem in procreando mundo rationem numeris indicari putem, a que quem quodque illorum in aeterno isto rerum ordine ac serie locum obtineat: ut elementa, quatenus aut igneae, aut aereae, autaqueae aut terrestris naturae sunt, in censum Plane non veniant; sed quatenus in mundi totius coagmentatione ac concentu alia habent es sectionis, alia effectuum rationem. Totum Situr causarum atque progressionum naturae ge-
140쪽
tiuς inest in Pythagorae numeris, atque, ut paucis dicam, ista συνιπλοκη των 'τιάν, siue fatum, quod supra eXPlicauimus g. VI.), cuius naturam Pythagoras numeris declaraturus, illud putauit estici, cum in toto complexu
concentuque causarum ac eventuum eo modo aliae ex aliis aptae nexaeque sint atque procre-λ entur, quemadmodum aut Per additionem aut per multiplicationem numerus eta numero. Quod quidem nuda coniectura putanda non est: hoe enim ipso modo PSEVDO - ORI GENES explicat rerum generationem eX mente Pythagorae , poti quam indicasset, par es uniuersi nu-iseri esse unitatem, dualitatem &c. ων Ρ μι- τλοκοψ, addens, ala γέ εσιν αυξη- σεως γίνοντα κατα φυδεν, τον γονιμον olei
ριον αποτελουσαι. Deque numeri partes) proaucendi incrementi cauya foecundum propagantes
sCENT vst su). Quin & additionis atque multiplicationis, quibus naturae generatio numerorum lege perficiatur, expressam in eadem ista disputatione Pleudo - Origenes iniicit mentionem. Hanc Vero unam arbitror rationem
esse conciliandi Aristotelis cum reliquis historiae philosophiae auctoribus: qui cum tantum non omnes Pythagoram memoriae prodiderint in duas partes distribuisse rerum naturam, alterainque dixisse ignem diue calidum, alteram