장음표시 사용
141쪽
vero humidi siue frigidum ; unus Aristoteles ipsam equidem bipartitam illam diuisonem retinens, caeterum cunctis reliquis repugnare vi-1us est, negando, Pythagoram qui l quam certi decreuisse, igneaene naturae sint duo ista principia, an vero humidae aut frigidae 3 θι πυ- Θαγορeιοι, inquiens, ους μεν τἀς αρ ς
κατηγο 6ντ ' λὰ e, αρίμον εινα -ουτίαν απαντων. PIthagorei duo quidem dixerunt P RiNCIPIA: tantum addiderunt, quod N proprium e rum es, quod finitum es tu itum G unum non putarunt ullas alias esse uaturus, ut Puta ignem,
aut terram, ata aliud mile: sed ipsum in Atum D ipsum unum substantium horum esse, de quibus praedicantur: propterea es numeros D flantiam esse omnium rerum siv). Sed i alua
res esto: nec enim Aristoteles internam eleinen-
torum naturam conatur explicare, de numeris Pythagorae disputans: neque ea considerat, quatenus 1unt ignis, aut aqua; sed ratio, quam habent ista elementa in aeterno rerum ordine v- niuersoque causarum completati, quoque modo ex iunctis illis connexisque rerum causae a que progredio nos emciantur, ea Vero est, quam in Pythagorae numeris Aristoteles contineri pu
142쪽
. tat. Huius igitur nostrae disputationis ut ratio constet, ipse Aristoteles audiendus est: qui: et πυΘαγορειοι, inquit, διὰ το ρραν, πολλατων παθη υπάρχοντα τρις αισΘητρις σώμασιν, ρονμ μεν α ρίμους ἐποπιπι τοὶ οντα,κ-οε, αλλ' ἐξ αριθμῶν τοὶ οντα. διὰ τι δε; οτι τα πάΘη τῶν α Θριων εν αρμονία
PIthagorei, eo quod multas numerorum passiones sensibilibus inesse corporibur videbanis numeros quidem esse entia fecerunt siue clarius: statuerunt , entia i a numeris constare non tamen δε- paratos, verum ex numerit entia. Cur autem 'quoniam numerorum passiones in harmonia sunt in coelo caeterisque multis xj. Perspicimus ex his Aristotelis verbis totam rationem atque causam numerorum Pythagoreorum. Quod enim videbat Pythagoras, pulcerrimum Concentum atque harmoniam vertari in rerum viii. versa natura; ideo & numerorum rationem inesse in naturae elementis putauit: nec ea ipse elementa ex hac parte, quatenus pulcerrimam causarum gignunt & eventuum seriem, ut ignem aut aquam spectauit, sed prout sese inuicem habent ut numerus ad numerum, cuius quidem more ac lege mundum ex elementis prodiisse arbitratus est. Quapropter Pythagoras lubilat tias quidem esse elementa voluit, ex quibus Corpora eisciantur: cum vero ad harmoniam siue ordinem rerum, quod ipsum etiam satum est, sermo deductus esset, praetermista elena en
143쪽
torum interna natura, connexionem dui itaxat eorum atque vim, qua continetur illud fatum , considerari iussit. Melius enim atque concinnius explicari posse naturae Constantiam & connexionem caularum eventuumque putauit Pythagoras, si in numerorum ratione contemplemur elementa , quam cum internam propriamque eorum indolem, quatenuS ignis, aut aqua, aut
aliud quid sinit, solum intuearis. Quocirca idem Aristoteles cle Pythagoreis : εν δἰ τρις ἐδοκουν Θεωροῖν ρμιιωματα, πολλῶ τοῖς ἔτι at, γιγνο- μενοις μαλλον, ὼ εν -ρὶ , υθατι. Iunumeris plurei similitudines tum ad exsentia, tum ad ea quae sunt, quam tu igne, in rerra, in aqua esse putaruut sy). Sed hoc ipso loco
Aristoteles totam numerorum causam ita expedit , ut quo constio iis usus sit Pythagoras, prorsus indubium reddatur. ἔτι δἐ , ita pergit, καιτων ἁρμονικων ἐν ἀριΘμῶς cρωντες, κρέτα πάΘ η, και τους λογους, ἐπιὸή τα μἐν αλλα τοῖς αριυοδ
με η καου προς τῆν ολην διακοσμητιν , τἀυτα. αν ά Ποντες ἐφηρματτον. Item cum harmoniarum in numeris inspicerent pusiones ac rationes, eumque caetera quidem VIDERENTVR N v MF RI s νῖ Metaph. L. I. e. l.
144쪽
RIs AssIMILARI IN OMNIBVs, ntimeri vero totius naturae primi; numerorum elementa eniatium quoque cunctorum clamenta esse putarunt. To TvMQUE COELUM HARMONIAM ETNvMEnvM Ess E illa quidem , QV A E DENvMERIs ET HARMONIIS CONSENTANEAPAssIONIBUS ET PARTIBVS COELI AC v NIvERSI MUNDI DISPOSITIONI MON-sTRARE poterant, colligenter applicabant set). Quid sit, quod ad perspiciendam Pythagorae mentem adhuc desiderari queat, vix video. Quis enim est, qui non intelligat, ea de causa Pythagoram ad numerorum rationes delatum fuisse, quod illustrem illum naturae ordinem atque seriem ita nexum videbat & aptatum, ut euentorum causarumque aliae ex aliis pendeant procreenturque, quemadmodum nUmerus eX numero. Quare nullum aliud consilium habuisse Pythagoras in accomodandis ad naturam rerum Dumeris putandus est, praeterquam, ut ordinis
istius, qui in natura incit, atque ipsus fati gene. rationem habitumque quodammodo describeret atque explicaret. Nihilo tamen secius in elementis his numerorum solidi quidquam atque
eminentis versari idem a rhitratus est, ut quae tamquam ignis, aut aqua, aut terra, materiam constituant generationi corporum subiectam: quamuis, quod saepius moneo, corporeae illorum naturae rationem non habuerit, cum nu
145쪽
merorum signis eadem indicaret, sed harmoniae duntaxat atque concentus, quem producunt, quando iuncta inuicem connexaque 1 pectantur. Quod quidem rursu ita declarat ARISTOTE
UT MATERIAM EXISTENTIBUS , ET- VT
PASSIONES AC RABI Tvs sa): hoc est, ut ego opinor ; per numerum indicarunt υἱέagorei non modo corporea elementa, sed praecipue eorum erga se inuicem assiectiones ac rationes.
Sed quod rem plane conficit, numeris nihil aliud in Pythagoreorum disciplina indicari , nisi leges
& ordinem generationis rerum ; alio loco ARISTOTELEs Pythagoram a Platone discernens:
enim IMITATIONEM numerorum alant entia esse:
Plato vero nomen mutando, participarionem si, Pythagoras nimirum nihil, quod quidem a corporeis naturae elementis diuersum sit, in numeris intellexit: sed ipse illa elementa, Vt iuncta connexaque sunt, considorauit, ex quibus
numerorum IMITATIONE atque lege mundum effici arbitratus est: cum Plato contra alias quasdam naturas induceret, quae plane sint ab
146쪽
omni eorpore remotae; quas in materiam atque corpora diuinitus domum demergi ac intrudi putat. satis autem constanter Pythagoras hac de numeris disputatione ad expediendam ratio- nam sitam usus est. Vix enim elegantius fatum
istud, quod idem probabat, animo depingi, aut aptiori similitudine explicari posset, quam his ipsis numerorum fgnis a Pythagora factum est.
Vt enim , quocumque iam modo eosdem numeros aut iungas alterum addendo ad alterum, aut in se ipsos ducas, eadem semper essiciatur lumma aut productum idem, necesse est; sic de eam rerum omnium naturam esse voluit Pythagoras, easque inesh ur elementis naturae leges,
uti fatali quadam necessitate hic, qui Nunc est, rerum ordo seriesque ita prodierit, ut illam causZrum eventuumque perpetuitatem ne ipse quidem Deus, si vel maxime velit, sistere aut immutare possit. Ex quo tandem essicitur &illud, unum idemque prorsus & Stoicorum s tum esse & Pythagorae. Sit iam ista numeri definitio, quam Iamblichus a PHILOLA O Pr luctam esse dicit, pro genuino Pythagoreorum decreto habenda: φιλολαος φησι αρι Θριον riv jης τῶν κοσριικοῦ, διαμοῆς mi, κρατιςλ ουσαν καὶ ἀυτογε συνο v. Philolaus dicit,
Numerum esse vinculum continens aeternam rerum
mundauarum permansionem, quod ex sese stfum nascitur c . Qui uis tamen facile intelligit, nihil in his verbis inesse, nisi declarationem isti
147쪽
illius atque aeterni naturae ordinis, suentis ab aeterno in aeternum immutabili quadam internaque necessitate, quo tota continetur permansio atque administratio mundi neque ego ullas in
hoc Philolai dicto inuenio Platonis ideas. g. X.
Neque tamen unius Aristotelis auctoritas sacit. Vt ea, quam ostendimus, Pythagoreorum num rorum vis tantopere nobi S pro hetur: accedunt enim &alii, nec minus graues auctores, atque in his vel maxime sEXrvs EM PYRI Cus. Hic enim primo loco numeros ex mente Pythagoreorum ita semper eXponit, ut fiat, non via uinquoddam separatumque elementorum genuS, sed principia atque elementa totius mundi universaeque naturae, tamquam materia 1 ubiecta generationi su). Deinde vero longam idem instituit dii putationem se in , numeros csse obicura 1entibus elementa atque incorporea, neque eadem cum ipsis, quae numerentur, rebus, ita tamen, ut in numeratis rebus in sint & contineantur. Quocunque te vertas, vix sanum ex his elicies sensum, nisi eam numeris vim subiiciast, quam Aristoteles indicauerat, eos scilicet ipsa esse elementa totius naturae: non autem in se ac secundum internam suam corporeamque naturam considerata: sed quatenus rationem , quam habet aliud elementorum ad aliud, intuearis, atque ex
148쪽
eoniunctis istis inter se copulatisque & fati pro-gcessiones intelligas & pulcerrimam onmium rerum estici harmoniam. Quae quidem explicatio ab ipso sΕxro perspicuis traditur Verbis: laουτω τὰ σίείατα, ολον τὸν κοσμον cevειδωλο ποι-'ουσιν, αντινα γ' oιοι εισλου φασι κατα αρμονικους λσγους. Atque ita corporum cs totius mundi SIMULACRA HAEC nobis sinζunt ostenderat autem SeXtus, quomodo numerorum lege secundum Pythagoreos ex punctis lineae, superficies& corpora denique solida gignanturin quem etiam
SECUNDUM HARMONICAS PROPORTIONE sGvBERNA Ri a mant f . Nihil vero exspectari potest, quod totam nostram disputationem illumet magis pariter atque confirmet, quam hae Sexti verba: καθολου μῆν άν οι ἀπο ταν μαθημάτων τοῦυΘαγορικοὶ αεγάλην ἀπονεμουσι δυναμιν τοῖς αριΘμοῖς, ας τῆς των ολων φυσεως καταυτ ους διοικουμενης. ρΘεν Q, ἀει τοῦ τε ε πεφωνουν, τοἀριυω δέ τε παντ επε αεν. Atque uniuerse quidem ac in genere mathematici 'thagorei magnam vim tribuunt numύrrs, Utinpore quod UNIVERSARUM RERUM NATURA EX EIS ADMINIsTRETUR. Vnde etiam semper acclamabant iliud
IIaec ego mecum saepius recordans miratus sum, quid tandem eruditissimos cuiusque aevi viros K 3 Per- s l. e. s. I sq. g γ Advers. Math. L. Iv. s. 2.
149쪽
tantum abest, ut Pythagorei numeris suis incorporales duntaxat quasdam naturas indicarim, uti Potius corporearum psalter atque corpore Uacantium s sensu nimirum Pythagoreo & Stoico 'rerum affectiones quasdam communes esse numeros eodem Sexto auctore dixerint: παν τοκαταλαμιςαν μενον ἀνΘρ-ω, , η τι σου μιωεςιν, η ἀτίματον εαν τε δε σωμα ετιν, ἐάν τε φατώματον, ου χορk της των ἀρι Θμων ἐοριας ταλαμύανετ . Et praeterea quidquid, inquiunt, ab homine comprehenditur, aut est corpus, aut incorporeum. Sive autem At eoi pus, siue incorpo Teum; non comprehenditur absque numerorum motione si). Ex quibus verbis prorsus confici arbitror, in numeris non singulare aliquod principiorum genus contineri: sed uniuersiam istam, quam diximus elementorum Omnium communemque affectionem, in qua series, conneXio atque ordia rerum versatur.
Fortassie vero de numeris dici quidquam vix possit , quod magis in uniuersam Pythagorae disciplinam conueniat, quodue aptius sit ad Constantiam quandam tu illius decretis reperiendam, quam haec interpretatio. Quod cum in fati ratione modo ostendimus; tum vero magis etiam ex iis intelligitur, quae Pythagoras traditur de honorum fine disputasse. Etenim illos ipsos Κ nume i ci l. c. s. Io I.
150쪽
numeros eorumque persectam & absolutam scita entiam extremum honorum finemque, ad quem omnia reserantur,Pythagoram consi ituisse, THEO DORE TvM auctorem habemus Ex quo sequitur, ut, s quid Pythagoras de summo censuit bono teneamus, nec numerorum possimus vim ignorare. Vix autem quidquam ab ullo scriptore videtur in medium allatum esse , quod magis Pythagorae sententiam aperiat hac in parte, quam quae sunt apud CiCERONEM, qui sermonem illius cum Leonte Phliasiorum principe eXponens, omnem philosophiae causam , quidque homini ad beate vivendum in tota vita pro postum esse debeat , declaraturus , PIthagoram , inquit,
respondisse. similem Isbi videri vitam hominum,s merculum eum, qui haberetur maximo ludorum apparatu totius Graeciae celebritate. Nam ut illis alii corporibus exercitatis gloriam o nobilitatem coronae peterent ------- esset autem quoddam genus eorum, idque vel maxime
ingenuum , qui nec plausum nec lucrum , quaererent , sed visendi causa venirent, sudiosequefcrspicerent, quid ageretur cs quomodo: ita nsrquasi in mercatus quandam celebritatem ex urbe aliqua . Ae in hane vitam ex alia vita eue natura profectos; alios gloriae servire, alior pecuniae: raros esse quosdam . qui caeteris omnibus pro nihilo hiabitis. rerum naturam studiose intuerentur: