장음표시 사용
471쪽
sa nihilominus subsequente, m tenuit semper , m retinet in e servet ves Paternitas, m a Deo in prima Sede consitura auctoritas, nobis filiis, σμ Ectis Mi Episcopis Ecclefactica privilegia, a sacris Canonibus , ve-Aris Decessoribus, ac Praedecessoribus, nostr/s Deceoribus, ae Praedecessoriabus consemata : quatenus o Aposeolica Sedes proprium vigorem retineat, . a se concessa aliis sua non minuat. V. Uerum aceidit interdum, aliquot Episcopos, ceteroquin erga Apostoli eam Sedem obsequentissimos, ejusdem auctoritatem , non consulto,
sed potius incogitanter sibi usurpare ; deceptos nimirum a quibusdam misctoribus, qui potestatem , uni Romano Pontifici competentem, quarum- eumque Ecesesarum Praesulibus adjudicant . Astruunt scilicet ejusmodi Auctores, & veluti indubitatum axioma venditant hanc propositionem: Quidquid potes Pontifex in unkerso orbe, s ea excipias, quae totius Ecclem statum νelpiciunt, uti Fidei articulum definire, potes Episcopus in Dadiaeresi, nisi specialiter Papa Mi illud resematate eoque sundamento praeo jacto, Episcopalem jurisdictionem mirum in modum extollunt, ac ultra praescriptos ei limites protendunt. Hanc porro opinionem, plurium, &non infimae notae Doctorum auctoritate munitam, quos reserunt Fagnanus in Cap. Dilectus , de tempor. Ordinat. num. I 6. o in Cap. Pernis sissam, de osse. O . num. 28. atque Areudius Concord. ιib. 2. de Confirmat.
pag. IIo. Deile hauriunt Episcopi, eaque imbuti, sibi licere autumant, nonnulla in suis Synodis statuere, quae ad solam pertinent Apostolicam
Sedem. Quamobrem laudatus Fagnanus eii. De. Operae pretium existimavit, praelatam propositionem totis viribus convellere, ejusque salsitatem di ratione, & auctoritate demonstrare. VI. Ratione quidem: etenim, uti pariter argumentatur Suarra lib. s. de legibus cap. I 4. num. 4. σ 6. etiam seclusa Superioris prohibitione, nequit inferior legem, ab eodem Superiore latam, aut abrogare, aut reo
laxare: Superior quippe, statim ae aliquid per suam legem praescribit, aut prohibet, illud subtrahit ab ordinaria potestate inserioris; cui propterea non licet, in illam falcem immittere, nisi velit suam voluntatem anteis ponere voluntati Superioris, per legem manifestatae: quod profecto esset
tuae subjectionis jugum excutere, &, qui majoris potesaris est, iudieiis
suis addicere, aut propriis definitionibus subjugare o quam intolerabilem inis solentiam reprehendit Nicolaus I. in epistola ad Michaelem Imperat rem, relata in Can. Inferior, dis. a I. Praeterea , si integrum esset Episcopo , legem relaxare a Concilio Generali , aut summo Pontifice roga-Iam , tota everteretur Ecclesiae disciplina, eaput subjiceretur membris,&proinde actum jam esset de Ecclesiastiea Hierarchia Divinitus instituta: quod bene ponderavit idem Fagnanus in Cap. Nimis, num. 44. de fliis
Presbterorum , inquiens P Unde eriam apparet , longe minus admittendum
esse ,jure ordinario Episcopum dispensare contra legem Concisi; Generalις, veι
472쪽
summi Ani scis, quoties dispensani facultas ini non adimituν r Me is doctrisa , nis temperetur , secundum eo , quα dicta sunt, falsa , m perieula
D es , m nullatenus ad praxim deducenda ,' nam 3nferiorem posse contra Ie. gem Superioris absolute dispensare, nihil es aliud, quam caput membνis, superiora inferioribus subjicere, o Ordinem naturalem invertere , m Ecclesia. sieam Hierarchiam confundere, Dei ordinatione insituram: praesertim vero qui mos sacrorum Canonum, O Conciliorum es fere ubique simplicitis priseipere, aut probibere, quid faciendum si, vel non faciendum e raro auiam
descendunt ad probibitionem dispensationis . Unde , s liceret Episcopis dispen. fare , quotiescumque dispensatio in specie non probibetur, consequenter esses in
eorum facultate, totum Ius commune, oe Concilia universalia subisuere , in svulis castas dispensando et quod vi erroneum asserere. VII. Ad auctoritatem quod attinet, Fagnanus in cit. Cap. Dilectur. de tempor. Ordinat. ex hoc ipso texsu inferri autumat, falsitatem propositionis, quam impugnate cum enim Episcopus Rossensis in Hibernia tres
sacros ordines eadem die contulisset cuidam Canonico Ymilicens , in hujus Ecclesiae Episcopum electo, obtentu mandati sibi facti ab Arehiepi 1eopo Casiellensi, suo Metropolitano, rem gestam improbavit , & Rof
sensis excusationem respuit I nocentius III. rescribens, etiamsi constiti Lset de mandato Archiepiscopi, adhuc illi non fuisse obtemperandum, eo quod talis dispensatio nulli sit a canone permissa P Tum quia sunt ver. ha vulgatae Dee retalis, quae habentur in compilatione, qua utimur ) ,s de mandata Arebiepiscopi constaret, eum illi hujusmodi dispensatio a ea. none minime si permissa, ipse obtemperare non debuit in hae parte. Ad li. gandas igitur inferiori manus , ejusque jurii dictionem coarctandam, non est nece ite, inquit Fagnanus, ut . sit illi expresse interdictum , ne quid. quam, contra Superioris legem, audeat intentaret sed sat est, id ei non esse ab ipsa lege permissum, sicuti ab Innocentio audivimus . Verum, cum in integra Innocentii III. Decretali, quae resertur a Gonetalet, post verbum permissa, haec alia subdantur: Quam ad solum Romanum Ponti cem non es dubium pertinere : ex quibu& potest quis conjicere , potestatem relaxandi legem, de qua agebatur, tuisse a jure Episcopis ademispiam, unique Romano Pontifici reservatam οῦ iam corruit argumentum , quod ex ea Decretali Fagnanus instaurat. Clariores, nullique cavillationi obnoxii sunt alii textus, qui ad Fagnani opinionem roborandam,&contrarium axioma confodiendum, producuntur. Primus est in Clem. Ne Romani, de elect. in qua Clemens U. alte Nos, inter cetera , praecipue aris tendentes, quod lex Super oris per inferiorem tolli non pares: idque ita imtelligendum declarat, ut nequeat ab inferiori corrigi, vel immutari, aut
quidquam ei detrahi, me addi, wι dispensari quomodolibet elua ipsam,
seu aliquam eius parrem Alter textus est in Cap. Sancta Romana, de
religiosis domibus , inter Extraυag. Ioannis XXII. ubi legitur Quidam auram eorum dictum habitum, γ υλendi ritum a quibusdam Episcopis , seu
473쪽
seu eorum Superioribus . vel aliis Ecclesiarum Praelatis babuisse, promen. tur , quos nec eis tonsedere licuit eontra formam Concilii generalis o ad quem locum opportune notat Glossa liti. N. Non licet igitur Episcopis contra inbibitionem GeneraIis Concilii facere , cum sint adfricti ad obserυantiam ea- nonum: idemque late ostendunt Innocentius in eis. Cap. Dilectus . de tempor. Ordinat. num. 2. o. 3. Sc in Cap. 2. de eo, qui furtive ordinem suscepit, Panorm. in Cap. Tam litteris, num. 3. de resibus, Covarr. in ε.
pari. Σ. eap. 6. num. Is . Guttiered Gn. suaest. lib. I. cap. s. num. Ita Suareet eis. ev. Iq. VasqueZ rom. Σ. in I. a. disp. I78. eap. 2. Sancheae de Matrim. lib. 8. diis. s. num. V. Sc lib. 2. Summ. cap. ψ . num. I. Ponintius de Matrim. lib. 8. cap. 6. num. I. Cabassutius in t beor. OV prax. Iun non. Iib. 3. cap. 27. num. 3. Diana in edit. coord. tom. 3. tras. 2. res
liat. 23. per tot. aliique innumeri, ab his allegati. Et quamvis adversus haec afferatur textus in Cap. Nuper, de sententia excommunicationis, ubi dicitur, ab inferiore concedi posse censurae relaxationem, si conditor canonis eam sibi non reservaverit: sapienter tamen Gonzalet ad dictum p. Nuper, num. 3. animadvertit, id non esse extendendum ad alias
materias, in quibus ex eo dumtaxat, quod aliquid non sit expresse E. piscopis prohibitum, non licet inferre, idem esse eisdem positive concessum e speciale enim illud esse, ait, in absolutione a centuris: eademque specialitate gaudere, asserunt Doctores, dispensationem in impedimentis. quibusdam matrimonii mere impedientibus, de quibus infra loquemur. VIII. Alius est nonnullorum error, qui videntes, Episcopi consensum, tamquam necessariam conditionem, requiri pro alicujus actus validitate. aut legitimitate: ab hujusmodi consensu rem totam pendere putant, eamque Episcopali dumtaxat auctoritate, inconsulto Romano Pontifice, liciis te, & valide expleri posse, arbitrantur.' quamuis adsint Apostolicae Canstitutiones, aut Conciliaria Decreta, quibus supremum, & privativum,
ut vocant, jus in id rerum genus Apostolicae Sedi reservatur. Exemplo sit res i sta, quam subjicimus. IX. Statuit sacra Tridentina Synodus sus et s. de Regularibus cap. 3.
ne monasteria, seu domus tam virorum , quam mulierum , de cetero erigantur , me Episcopi, in cujus diaeres erigenda sunt, licentia prius obtenta. Hinc vero aliqui inserunt, ad erectionem novi monasterii in aliqua dioeeesi , sufficere licentiam Episcopi Diceeeiani , absque eo quod Romani Pontificis auctoritas ad id requiratur, 3c maxime ubi agatur de Episcopis ultra montes constitutis; propterea quod Innocentii X. Constitutio, quae habetur num. 27. in Bullan Rom. rom. q. quaeque Romani
Pontificis auctoritatem in hujusmodi erectionibus necessariam declarat. de Italia, & adjacentibus Insulis tantummodo loquitur. At, cum jampridem ante Tridentinum Conei lium Regularibus interdicta suerit novo. rum monasteriorum aequisitio sine expressa lieentia Apostoli eae Sedis, ut
videre est in Cap. Religionum, Confirmatos, de religiosis domibus, in Diqitigod by Corale
474쪽
sexto, & in Cap. Cum ex eo, de excessibus Praelatorum, eodem lib. 6. sa. tis patet, nihil a Tridentina Synodo detractum suisse ejusdem Apostoliacae Sed is auctoritati jam praecedenter stabilitae sed illud dumtaxat statuis rum fuisse, ut, praeter eam, Episcopalis quoque auctoritas & licentia in iisdem erectionibus interveniret. Quare communis hodie, & in Tribuisnalibus recepta est opinio, non licere Regularibus tam intra, quam existra Italiam, nova monasteria, aut conventus, sive collegia fundare, sola Episcopi localis auctoritate, sed Apostolicae Sedis licentiam praeterea necessariam esse. De monasteriis autem, seu conventibus, aut collegiis tantummodo loquimur; nam, si res esset de aliquo simplici hospitio . quod pro Regularium iter habentium commodo aedificari vellet, Episcopi Ioealis licentia ad id sum teret, etiam non accedente Apostolicae Sed is auoctoritate. Quae omnia mature discussa, & definita fuerunt occasione cuis jusdam causae E letten. Fundationis Hospitii, in qua tres decisiones Au.ditorii Rotae emanarunt, una die Io. Maji I 726. altera die 26. Apriis
lis r 728. coram 5 . mem. Gamaches , ac tertia demum coram bo. mem.
Ratio, postea Episcopo Cordubensi, quae in illius Decisionum eollectio. ne jam typis edita legitur rom. 3. num. 238.
Ex ἰis, qua dicta sunt, decernitur, quibus in eamus fas sis, aut non μEpiscopo, relaxare impedimenta dirimentia Matrimonium . Agituν etiam de consuetudine, ae nonnullis isnodis Gallicanis , eamdem
Episcoporum facultatem spectantibus .
Ex iis, quae hueusque stabilita sunt, sequitur, sis non esse Episeopis,
removere impedimenta dirimentia matrimonium, seu quemquam sol. vere ab impedimento, quo detinetur, veniamque eidem concedere, ut, impedimento non obstante, matrimonium eontrahat; quoniam ejusmodi impedimenta ortum habent aut a Concilio Generali, aut a summis Pon tificibus, quorum decreta nequit inferior infringere, iisque ulla ratione contraire: quod ex modo dictis liquet, & ad rem perpendunt Sancheae eis. lib. 8. disp. 6. num. Iq. & Pontius de Matrim. tib. 8. ωρ. I 3. num. I. Ne autem hac doctrina , quam communem esse citati Auctores asseverant, suam jurisdictionem nimium coarctari conquerantur Episcopi r priusquam ea uberius explanetur, plura sunt praenotanda. Et primo animadvertendum est, sermonem hic non esse de impedimentis mere impedientibus , quae nullus dubitat posse ab Episeopo relaxari, si exeipias impedimentum ortum ex sponsalibus eum altero initis, quod, isto invito, sine ejusdem injuria remitti nequit, & illud, quod provenit ex voto aut ingrediendae Religionis, aut perpetuae castitatis, quae vota , nisi fuerint conditionata, summo Pontifici reservantur, necnon alterum Proveniens
475쪽
LIB. IX. C A P. II. 4 pex haei es, de quo ia ea pite sequenti dicturi sumus: solus in A. in . 37.
quaest. unis. art. I. Navarrus man. cap. 12. num. 83. Sanchez lib. 7. de Ma.rrim. disp. II. num. I s. Salmanti censes in Cursu Morali Theologico ιom. 2. rast. 9. de Matrim. cap. I 3. punct. unici num. Io. I7. Peret de Mais trimon. Hsp. 23. ses. 8. num. s. Caballatius in ibeor. prax.Jur. Cano.κ e. lib. 3. cap. 27. num. 7. Natalis Alexander Theolog. dogmat. Ο moral. de Matrim. lib. 2. art. I 3. reg. I . aliique communiter. Neque res est de
impedimento, quod irritum reὸdidit matrimonium jam publice contractum: ultro enim eoncedimus Episcopo illud relaxandi facultatem, quam eidem adscribunt Sylvester verb. Dispensatis,st. Solus eit. dist. 37. quies.
tinis. art. 2. Na Varrus cit. cap. 22. num. 8s. Sanchez lib. 2. disp. o. num. 3. Pontius lib. 8. ωρ. I 3. num. 2. Zerola I. pare. Derb. Dispensatio Ad quintum. Cabassutius eis. cap. 27. num. 3. Sylvius Operum tom. s. inter rea
solutiones in verb. Dispensatio secundo, Fagnanus in Cap. Nimis, num. 33. de filiis Presb terarum , Natalis Alexander eis. Dc. reg. I . qui tamen una nimiter monent, non posse Episcopum eam potestatem sibi usurpare . ni si simul concurrant sex circumstantiae .' primo scilicet, ut iam matrimonium fuerit contractum in faciem Ecclesiae , omnibusque adhibitis solemni tat ibus: seeundo, ut contractum suerit bona fide, ex juris, aut facti ignorantiae tertio, ut sit consummatum.' quarto, ut impedimentumst occultum: quinto, ut non possit facile adiri prima Sedes, seu dispensatio a Papa obtineri, ob eonjugum paupertatem, rusticitatem socorum distantiam , aliasque similes causas e sexto denique, ut non possit separatio fieri sine scandalo. Si viro ait Cabassutius laci eis.) aliqua abst ex praefatis circumstantiis, m personae fini pauperes, aut rudes, ae russicie, simesum erit ordinarii prosequi hane dispensationem, in forma pauperum, via
Sedem postolicam, ut plane gratis . oe fine eo ostione obtineatur. NO-tant itidem iidem Doctores. dispensationem ab Episcopo in praedictis
circumstantiis obtentam, prodesse dumtaxat pro soro conscientiae, non autem pro foro externor non enim plus potestatis tribuendum est Epuscopo, quam habeat Maior Poenitentiarius Papae, qui in praedicto rerum
eventu impedimentum aufert. ut matrimonium convalescat solum in se. eo interno. Quocirca, si impedimentum antea occultum, postea deleg tur, & deducatur ad sorum contentiosum , opus erit nova dispensatione, a summo Pontifice impetranda. II. Tandem advertendum est, nec quaestionem hic esse de impedime to dirimente occulto, quod obstet matrimonio nondum contracto , sed proxime contrahendo. Scimus quippe, non deesse Doctores, qui Epist po saeuitatem asserant illud auferendi, cum tales urgent rerum circuminstantiae, ut nee summus Pontifex contuli, nec matrimonii contractus,
ad quem omnia sunt disposita, differri possit sine scandalo ,& paratorum ad nuptias infamia: ad praecavenda enim praedicta gravia mala, si alius non suppetat modus illis occurrendi, praesumendum est, summum Pontu- Tom. I. F f fidem Disitigod by Corale
476쪽
ficem delegare Episcopo potestatem dispensandi, quam certe, requisitus, non esset ei denegaturus. Hanc facultatem, nullius praecedentis Do is patrocinio fretum, se omnium primum Episcopis vindicasse, gloriatur
Sanchez est. lib. 2. diap. 4Ο. num. 7. sed eum postea sequuti sunt Pontius est. lib. 8. cap. I 3. num. 6. Hurtadus disp. 26. de Matrim. num. 7. Peree de Matrim. disp. 44. sect. o. num. I 2. Bona cina de Matrim. disp. 3. punct. Is . num. S. wrb. Rursus addo, Barbosa de osse. m potest. Episcopi parr. 2. allegat. 33. num. s. Cabassutius eis. cap. 27. num. q. de Iustis de dispensationibus matrimonialibus IV. 2. cap. 2. num. I 29. Cr plurib. ses Wie-stner siet. Io. tib. 4. Decretal. num. 55. ω seq. Anactetus in Jus Cano. nic. rom. 4. in append. de dispensat. super impedimentis num. 62. 63. sed, quamvis haec opinio, teste citato Bonacina, hodie sit fere comm nis, eam tamen acriter reprehendit, & exagitat Fagnanus in cit. Cap.
Nimis, num. 34. σ 3 s. de filis Presbter. fortasse quia , ut adnotavit
Perer eis. ses. 6. num. Ig. est moraliter impossibile , eas omnes concurrere rerum ei reum stantias , quas sibi fingit Sanchre , in quibus nequeat matri motatum retardari absque scandalo, sum alii plurimi semper praesto sine modi, ab eodem Perez indicati, protrahendi tempus nuptiis, absque ulla suspicione eriminis, & infamia eorum, qui jam erant ad eas celebranis
III. Sed, quidquid sit de ea extraordinaria potestate , quae ex praesumpta summi Pontificis voluntate in aliquo eventu , urgentissimae videlicet necessitatis, & impedimenti occulti, competat Episcopis, nullum in praesens de ea serimus judicium I sed tantum disserimus de ordinaria potestate dispensandi in quibusdam impedimentis dirimentibus publicis. Hane potestatem, communi sere eate ulo, Doctores denegant Episcopo: quin immo sacrae Urbis Congregationes, Concilii videlicet, ae supremae Inquisitionis, non semel proscripserunt, tamquam falsam, & temerariam proinpositionem asserentem Episcopo jus dispensandi super impedimento dirimente publico, quod obsistat matrimonio contrahendo, etiam si gravis uringeat illud contrahendi necessitas I uti videre est apud Ioannem Baptistam
Rigantium, virum apprime doctum, tom. 4. Commentarior. in Regul. Canoeellar. in notis ad regul. 49. num. I. ma. . ubi sacrarum Congregationum
responsa, sum mn diligentia congesta , per extensum, ut dicitur, referuntur, & Doctorum in hanc rem placita copiose allegantur. Et nihilominus aliquot Episcopi eamdem potestatem etiam nunc sibimet ipss adscribunt, & contra Iuris communis principia , ac communem Doctorum sensum, etiam in suis Synodalibus Constitutionibus sibi asserere quand que non dubitant.' Sc quod magis dolendum est, non desunt aliqui, licet pauci Doctores, hae in re Episcopis blandientes, quorum nonnulli inni. euntur praedicto axiomate, cujus falsitatem deteximus alii vero innituntur diuturna consuetudine, per quam, aequisitam decantant quibusdam
Episcopis potestatem relaxandi aliqua impedimenta dirimentia, qua, spe Diuitiam by Cooste
477쪽
ctato Iure communi, carerent. Hinc Gibertus suarum Consultationum tom. I a. consuli. sy. de Marrim. absolute docet, Episcopos in hoc negotio unice spectare debere suorum Praedecessorum praxim, libereque posse, legitima exigente causa, eas dispensationes indulgere, quas a suis Praedetellaribus concessas deprehenderint. Hine pariter Natalis Alexander Theolog. dogmat.
o morat. cit. lib. a. de Matris. cap. q. art. 23. postquam reg. II. auitoritatem
dispensandi super impedimentis matrimonium dirimentibus, publicis, ¬oriis, uni vindicavit Romano Pontifici, inquiens . Hodierna Eceti disciplina, secundum quam dispensationes in grainbus prohibitis consanguiniis
ratis , vel innitatis, alii e ιmpedimentis dirimentibus, Romano Pontifici reservatae sunt, cum publicum impedimentum es, m de matrimonis contra. heu do agitur, non permittit, ut Episcopi bis in circumstantiis dispensent. Cum enim ab Ecclesa uniυeoali, sis illius Capite Romauo Pontifice , fictis tituta impedimenta matrimonium dirimentia , dispensario super eis, communi Iure , ad Caput uniυersalis Ecclesiae Romanum Pontificem, non ad Episcopum, pertiner I ut colligitur ex Cap. Cum Inferior, extra , de maioris. Erobed. Onesitaque Provincialia plurima, Ritualia EeHesiarum, Auctores omnes id eonfirmant , auctoritatem dispensandi competere negant Episcopis ,
cum publicum impedimentum est , vel de eontrahendo matramento Vrtur:
postquam inquam hane communem do trinam diserte tradidit, & inis
sinuavit, in sequenti regul. I a. eamdem in hunc modum limitat: Si tamen antiqua sit, Iegitime praescripta dioecesis eonsuetudo , ut Episcopus in quarto gradu erram de contrahendo, certis in casibus dispenset , quia eius Decessores bac usi sunt ab antiquo ad bane usque diem facultate , quae a Sedeia postolica concessa ereditur quod in quibusdam Galltiarum dioecesibus fieri novimus , de bis dispensationibus baud moυenda tis es: se quidem eo uetudo legitime praescripta Iura positiis praeiudicat, ususque longaeυi non levis essauctoritas, ut dicitur in Cap. Cum consuetudinis, Cap. Cum tanto , extra ,
de eonfuet. Hinc denique nonnulli Gallieani Episcopi, ut narrant tantas in verb. Di pensatio matrimonii eas 3 S. Herminier de Sacramentis tom. 3. cap. ID A uctor Collationum Ecclesiasticarum Pari sensum sub Cardinalide Noailles rom. g. lib. s. eollat. 2. eap. 2. Gerbesus in Tractatu, quem edidit, de potesate Ecclesiae, in Principum super immvimentis matνimonia,
exentes suorum Detessorum, dispensant in impedimento quarti, & alicubi etiam tertii gradus consanguinitatis, seu affinitatis: & alii jus sibi vindicant relaxandi insuper impedimenta cognationis spiritualis, criminis, di publicae honestatis; licet alii ejusdem Regni Antistites , Observante e
dem Sain lebeuve, sibi integrum non esse arbitrentur, ab ullo cujuscum que generis ea nonico impedimento, matrimonium dirimente, quemquam
olvere: prout scilicet, sicuti idem Auctor prosequitur, fert diversa, quae in qualibet dioeeest inolevit, consuetudo . Ab eadem quoque consuetudine, quae ex privilegio,& indulto Apostolico initium silmpsisse eensenda sit, F f α COR Diqitirco by Corale
478쪽
eontendunt similiter Episcopi Leodienses, se potestatem adeptos dispensat di in quarto, & in tertio, hinc inde, consanguinitatis gradu: s immi.
nens appareat perieulum defectionis partium ad vicinos Fidei logies, mutue internecionis parentum, amicorum inter se, ob corruptam puellam , σpartes non babeant media recurrendi ad Urbem.' quemadmodum reserunt Lessius in cauctar. ver . Matrimonium casst. Gobat Theolog. experim. tras. 9. num. 395. & Van. Espen Iur. Eccl. Mniv. rom. I. para. 2. tit. I . cap.
I. num. II. quod tamen jus sibi non arrogare alios Belgii Episcopos, ne eos quidem, quorum dioeceles auctoritate Pauli IU. a Leodiensi divulsae sunt, opportune animadvertit Zypaeus ad tit. de eo, qui cognovit consanin
IV. Verum, sicuti graviter errant, qui potestatem, de qua agitur, Episcopis adjudicant, unice freti illo axiomate, cujus falsitatem plurima Concilia Provincialia , Ritualia Ecclesiarum , Auctoresque omnes agnoscere , fatetur etiam citatus Natalis Alexa aderro allegata regul. II. ita perioculum est, ne se, aliosque decipiant, qui eam a consuetudine mutuantur. In primis enim prudenter dubitari potest, an ejusmodi consuetudo, in florentissimo Galliarum Regno, Apostolicae Sedi obsequentissimo, & s, Crorum canonum relisiosissimo custode, ullo unquam tempore viguerit; cum non solum contingere potuerit, hune, illumve Episcopum in hoe,
aut illo impedimento dispensasse, ex privilegio sibi a prima Sede specia. liter concesso: sed etiam , ita rem se habuisse , constet ex regestis sacrae Congregationis de Ρropaganda Fide,& sancti Ossieli, in quibus frequen-Ies adnotatae reperiuntur hujusmodi speciales concessiones , Episcopis Gal. licanis indultae, dispensandi super impedimentis tertii, & quarti gradus: unde Ducasse, Auctor Gallicanus, in sua Pνacti ea Jurisdictionis Eceles Ricae cap. I o. sect. 7. scribit, timoratae conscientiae, & excellentis doctrinae Gallicanos Episcopos dispensasse post indultum sibi a Sede Apostoli ea conis
cessum, & a dispensatione abstinuisse, postquam cessaverat, nee fueras renovatum indultum, quod ad certum tempus obtinuerant. In hac autem dubietate, non licere Suecessori similes dispensationes elargiri, recte ad n lavit idem Natalis Alexander in fine eis. regul. I a. scribens: At , si dubioret , vel merito dubitare debeat Episcopus, an dispensationes a suis Derasser bur concesse At ex privilegio reali , perpetuo , an ex privilegio personali,
dispensare non pales, ni i m ipse dispensandi privilegium a summo Ponti.
me obtineat. In re enim Sacramenta Dectante non licet minus probab lem, ac minus tutam optatanem sequi, relicta probabiliore, atque tutiore.
V. Quod autem aliquot Galliarum Episcopi ex privilegio mere pers nati, non vero ex consuetudine, nacti sint ne ultatem super aliquo imis pedimento dispensandi, inde etiam coniicimus, quod ex una parte incredibile videatur, talem consuetudinem Intra unius, vel alterius diceeesis limites constitisse , nee conterminas permeasse : id quippe evenire vix potest in re Episcopis favorabili, atque in Regno servandae inter Past
479쪽
LIB. IX. C P. II. res disciplinae, morumque concordiae, & unitatis studios Tmor ex alia ψero scimus, quam plurimos Galliarum Antistites diserte declarasse, sibi fas
non esse ullum auferre, seu relaxare impedimentum, matrimonium dirimens squidem Concilium Turonense anni Is 83. Ni. P. de matrim. tom. Io.
Collectionis Harduini eol. r4os. definivit eis quarto consanguinitatis affinitatis, necnon cognationis spiritualis p bibitis gradibus, Episeopis dispensare non licere declaramus.' in Concilio Tolosano anni aspo. cap. 8. ibidem col. I 8O . legimus suos cognationis gradus impedis, licet jam Iegibus
solutos, dispensatos, ni se υisa prius summi Ponti cis dispensatioκι, in ma-tramonii conjunctionem Parochi non recipiante Synodus Lingonensis apud Natalem Alexandrum eis. reguI. I 2. Post enumeratas personas, in aliquousque ad quartum consanguinitatis gradum, inter se conjun fias, ait. Intersos non est legitimum matrimonium , nis cum eis si per Sedem Apostolicam dispensatum: idemque sancitum, declaratumque reperiri in Synodo Tre. censi, idem Natalis Alexander testatur. Additque Diot in Opere, cui tutulus sacramentaria Pasorum , tract. I 3. de dispensationibus matrimonialibus cap. 8. pag. 2I . edit. Pari n. au. Iγος. in generali Congrepatione Episcoporum, & universi Cleri Gallicani declaratum esse, dispensationes omnes matrimoniales ad solum Papam pertinere, & Partamentis esse obsistendum , si aliquando Episcoporum dispensatioues admittant. Quis autem
credat, tot Gallicanos Episcopos, suae jurisdictionis tenacissimos , sibi sponte abjudicasse eam auctoritatem, quam passim viderent ab aliis finitimarum dioecesium Praesulibus jure ordinario , & non mere delegato ,
merceri ΤVI. At, etiam dato, in aliquam dioecesim irrepsisse consuetudinem, de qua contenditur, ut per eam collatum dicamus Episcopo legitimum jusau serendi impedimenta, a Conciliis tacumenicis . aut a summis Pontifici-hus inducta ; diligenter prius examinandum est, an ea conluetudo omnes habuerit conditiones necessarias, ut potuerit praevalere legi Episcopo in hibenti, ne Superioris statutum infringere, aut quoquo modo relaxare praeo sumat. Quin immo, cum talis consuetudo.non solum tendat ad abroga dam legem, verum etiam ad tollenda, & minuenda jura uni compete tia Romano Pontifici; praeter ceteras conditiones, necesse est, ut centum ad minus annorum spatio, sine ulla interruptione, perseveraverit. dioin
ut Episcopo Leodiensi auctoritatem astruat dispensandi in tertio, & quaruto, & in tertio hinc inde, consanguinitatis, seu assinitatis gradu, eamque ex legitima eonsuetudine ab eo aequisitam evincat, ejul modi consu tudinem contendit esse immemorabilem . Ad eonsuetudinem quoque , euius initii memoria non extet, confugit citatus Auctor Collationum Parisie sum rem. 3. collat. 2. 4. 2. Uerum postremo, & potissimum considerandum est, an per eam consuetudinem , si qua inoleverit, disrumpatur nervus Ecclesiasticae disciplina: in quo eventu , nunquam per eam adversus legem
480쪽
praescribi, declaravit Innocentius III. in Cap. Cum inter . De consuet. Num porro p dicta consuetudo ejusmodi inficiatur v:tio, potius quam a nobis , praestat audire a Gallicano Auctore Cabassutio, qui cit. lib. 3. cap. 27. num. o. loquens de auctoritate dispensandi, quam sibi vindicant nonnulli suae nationis Praefules , haec habet: Si, in oppositum reclamantibus Conciliis OEcumemers, quae banc potesatem unι summo Pontifici, Legatoque rese vant, Mi ausint vindicare Gallicani ducenti eire ter, O qtiadraginta nimiis
rum Episcopi, cum Dis Vicariis seorsim in suis dioecesibus, singuli pro μοarbitrio, bujusmodi licentiam, ingrueι profecto tota GaIlιcana, vitrone admovidum exuberantior, o inordinatior inter tot, tamque disersa Gi, aliisque indulgentium PnHapertim capita, in dispensandis matrimoniis licentia. suinetiam, s per universum regnum ista invalesceνet consuetudo quod malum Deus avertar, ) contingeret demum , ut quilibet laicι, etiam subalternorum tribunalium Iudices, peν eaptionem, disratiionem bonorum Episcopaliam, i Umes Episcopos cogerent, pro suo pecuIiari, aut amicorum, aut partium postulantium affectu, ad sie diapensandam , scut jamdudum compeliunt in. vitos ad monuoria , m excommunicationes decernenisas I seque simiis quid i Iis obvenIret Diinna bule apud Isaiam comminationi: Pro eo quad abiecit populus s. aquas sue, qua vadunt cum silentio, propter boc ecce adducest Dominus super eos aquas fluminis sortes, or multas. Sic enim renuentes hae
in parte summa universalis Ecetesia Pontisci subjici, compelluntuν indignis me Dicorum Iudicam insimorum deeretis obtemperare, aut propriorum se ctuum, nἰ pareant, interce tonem, ac privatiorem pati. Et post adducta modo a nobis relata loca Conciliorum Turonensis, Sc Tolosani, inanem decernentia hae in re dispensationem, quae a summo Pontifice non dimais narit, eoncludit Cabassutius: Sane issa ab Episcopis concessiae dispensationes
pro contrahendis conjugiis, aut nullitatem, aut incertitudinem eausant Smcramenti. vi vero in re Sacramentaria unanimes docent Theotigi , non esse
I eitum, quidquam incerat adhibere, eo eerto medio praetermisso, quod adbi. heri possit. Atque ita licentia Ha wι nefaνiam inducia Sacramenti uullit rem , aut ad summum , tutiore fmui, Gr probabiliore opinione reiecta , minus probabilam, nec tutam , in tanti momenti Sacramento . eonfectatur vinionem. VII. Huic Cabastutii monito morem gerant Episcopi,& nullius consuetudinis praetextu eam exerceant facultatem, quam dubiam saltem , atque
incertam esse , dissimulare non possunt. Quod ii quis eam sibi eerto eom. petere obstinate contendat, adhue abstineat, oportet, ab illa in sua Syno. do ostentanda,& Synodali statuto sibimet ipsi asserenda: etenim suti inferius suo loco demonstrahitur) ne ea quidem, quae Episcopis certo licent ex tacita permissione ,& eonniventia Apostolicae Sedis possunt ab iisdem per Edictum, aut Synodalem Constitutionem deeerni, & juri suo ordinario quodammodo attribui : id quippe manifestam saperet ambitionem, qua viderentur se quodammodo aequiparare summo Pontifici , eiusque af-