장음표시 사용
91쪽
hane Rhinthonieain speciem illi Epicharmeae praeferrent. Epicharmi fabulae, quum Romae Iudi scenici in delieiis esso ineo-
pissent, vel apud Graecos iam scenam deseruisse videntiu ; comici autem Romani temporum morumque ratione habita recontissimos quosque imitari malebant; itaquo novum Graecam co
moediam medias et priscae, Rhinthonicas fabulas Epiehamois
praeferebant; neque mirandum est, has fabulas scurrarum nugatorumque iocis insignes plebi Romanae magis pincuisse, quam Epieharmi sales elegantiores. Iam Atellanarum scriptores hanc Rhinthonicam speciem colentes coniicio, ut iam supra annui, pro Servis comicis nova comoedia Graecorum petitis, Oscas personas introduxisse, quaxo eos ob spectaculi novitatem ot maiorum harum personarum eum diis heroibusque disserentiam omnino comicum, ut aiunt, essectum mirum in modum auxisse, probabilo est. Cuius rei li est veterum testimonia inerre nequeam, tamen, quin ita fuerit, vin dubito. Reeenseamus nunc eas fabulas, quae ob titulum aut Rhin
thonicas habitae sunt, aut haberi possunt. Citatur primum u
aertatione de Rebus gaeris ei artibus veterum Tarentinorum p. 26 sqq. Dabimus ex hae, quae maxime perlinent ad hane speeiem meliua eo oscendam I ,,Appel- ,, ahatur Rhintho vel Siepti. ByE. et Eustathiva ad Dion. ,δerieg. 376, quippe φλυακογραφὰις, Suid. Pἱνθων. - Stephani ex--pIieatio eo egregie firmatur, quod τραγικοι in Nossidis epigrammato iisRhinthoni irihuuntur, quo item apeetat hilarotragoediae sic dictae, nomen i lis lyaeographiae gynonymum apud Suid. l. e., nihil enim aliud illi xive ἡhilarotragoediae suillae videntur, quam tragoediae in ridiculum conversae, nos ,,dielmus Travellite, es. Cuperi observ. p. 76 sq. Patet simul, eur hilarotragoe.,,dia admodum sera exstiterit. multer. Dor. Τοm. II p. 364; oportebat enim et ,,tragoediam et comoediam omnino exeultam esse et absolutam, quod faelum eat ,,Euripidis et Aristophania aetate olymp. LXXX - XC, antequam novum dra-hmatum genus ad artia legem con titutum, tragiea argumenta eo moediae instar ,,traetans in aceriam prodiret. Paulo igitur ante Rhinthonem initia sua tragoelia habuit. Non negaverim suillae quoddam in hae comoedia elementum mimi secum. - Abiit indoles mimica ex ipsa patria ast colonos Tarentinos, augebatur ,,deinde et inellabatur Dionysii sollemnibus, quibus neque hilarotragoedia origi- senem suam non debuit; Mulier. Dor. p. 348. - Rhinitionis φλυακες vera erant isdramata, multer. Dor. II p. 365. - Ferebantur apud veterea Rhinitionis fabu- istae 38; Steph. ροις, recteque vocat has tabulas tragicas et comicas Suid. a. v. 'Pἱνθων, quod tragieum argumentum tomicorum ratione tractatum erat. ,,Laudantur Amphitruo, quam fabulam neseio ait Plautus Rhinthone paulo minor, ,ante oculos habuerit scripturus, quod ipse dieit in prologo v. 59 tragicocoinoe ridiam; non aliud praeter hoe simile argumentum tractavit poeta Latinus saliter se iune, ut spero, sentiet Lorenta , Hercules Iphigeniae duae, Orestes, Tele - , plius, Meleager Rervus.
92쪽
Νonio voc. expergiscere p. 473 , a Pomponii Agamemnon suppositus, cuius fragmentum iam manifesto demonstrat, f hulam tragoediam non fuisse. Ex adiecta voco auppositus coniicere licet, in hac fabula quendam Agamemnonix personam mentitum esse. Fortasse ita finxit poeta fabulam, ut Agam innon Clytaemnestrae persidia comperta serum vestibus regiis ornatum sibi supponeret, quo dolo uxorem insidias struentem ipse falleret. Ceterum fragmentum:
ne quis miretur, quum tam clare tonuerit, ut si quis dormitaret, expergisceret,
o prologo mihi desumtum videtur, spectatoribus exponenti, quid futurum sit. Quod addit: ut si quis dormitaret, tectius tangit spoctatores in theatro dormientes, ut apertius Plaut. Ρο--Prol. 21: diu qui domi otiosi dormierunt, decet,
animo aequo nunc stent, vel dormire temperent.
De Atreo Pomponii, quem etiat Non. v. notifico P. 144, 22 dubitari potest, num sit nostri, an potius Pomponii Seeundi, quom ficimus o Charisto ) fabulam, cui titulus orat Coena, ScripsisSQ, cuius argumentum, ut puto, epulas Thyeatis continebat. Quod si fuit, tragoedia Pomp. Secundi Atreus sivo Coena inscripta erat. Fragmonfinii, quod nsteri Nonius:
nunc te obseero, stirpem ut evolvas, meorumque genus notifices mihi,
certo tragoedia non respuit. Pomponii Marsyam, quem Arnob. adv. gentes II p. 43 d. Stemech. Vulgo memoria obsignarum dicit cum Ebe harmo δῆ) potius nouro, quam Pomponio Secundo adscribam. Arnobius enim vanam et perniciosam hominum doctrinam Pe stringens, Fornicem Lucilianum si Margyam Pomponii memoria eos obsignatum dicit, id est, res sutiles et turpes pro bo-231ὶ Charia. I p. 10 Putaeh.: ,, humi Ie de homine aliquo, ut Pomponius
Secundus in Coena: ex humile rege. 232 Quia per ea ua et tempora declinare verba scitis et nomina, quia V - eea barbam oloecismosque vitare, quia numerosum et instruetum composia tamque 1ermonem aut ipsi vos noxtia efferre, aut incomptus quum fuerit, seire, quia Fornicem Lucilii et Μarsyam Pomponii obsignatum memoria -Dcontinetia c
93쪽
nia et honestis. Possunt iis igitur eo, quod Marsyain Pomponiiciun Fornico Lucilii coniungit, concludero, utriusque carminis
argumentum similitudinem quandam habuisse et circa res obscoenas Versatum esse. Sub Mamya enim nescio, an potius Etatua illa Romae exstructa, ad quam meretrices convenire, quamque
coronis ornaro solebant quam tibicen ille, Apollinis aemulus, intelligi debeat. Quae si recto conieci, patet, MarsJam non tragoediam Pomponii Secundi, sed Atellanam L. Pomponii eamquo impurissimam fuisse. Do Novit sabulis Rhinthoni eas spociei adnumerandis linec habeo. A Νonio accus. pro genit. p. 495, 24 citatur Novit Eris ac A, pro quo Bothius Eurysaces dedit, quod iam edd. ParisA. habent, quamquo fabulam Rhinthonicam putat. Sed,
ut Equidem censeo, errori debetur librarii, qui ex antecedentibus Accius Eurysace: reprime parumper vim citatum quadrupedum, oculorum lapsu post vocem Novius Eurysaee iteravit. Itaque fragmentum quidem: millia isex numum in aream demisi numariam,
Νovio non abiudico, titulum vero sabulae, e qua Iocus desumtus, hoc librarii erroro intercidisse puto. Do Xovii Paulo apud Non. celere p. 530, 9 res valdo dubia est. Μerceri ed. habet Novius Paulo, ed. Ven. et edd. Pariss. Νaevius Paulo, in margine Pacuvius', Laurenb. Antiqu. p. 75 Naevius Pullis. Bothius Poet. seon. Lat. Vol. VPart. II p. 45 do Novit Paulo haec proseri: sensque alii carmi- ,,num generi sc. Rhinthonico adnumerandae videntur ipsius ΝΟ- ,,vii fabulae, quas inscriptae sunt Phoenissae, Picus rex,, Originum , et Paulus, in quo Paulo intelligam Paulum
,,Aemilium, Persei, regis Macedonum, victorem μνον εἰς γελοῖον, ut harum fabularum duae posteriores suerint,inινθωνικαι ἐξωτικαι, ut loquitur Ιοan. Lydus do Μagistr. Rota. I, 40, h. e. Rhinthonicae togatae, prima autem, cuius Phoenis- ,,sae Rrgumentum, eiusmodi palliata. Quas duo divorsa sabul serum genera non distinguens Osannus Anal. eri f. p. 69 sqq. male
234 Serv. ad Virg. Aen. IV, 18 et III, 20: oad hane atatuam noetu conveniebant etiam meretriees, quaesium eorpore faeientes, et expiti eius e rellas imponebant; M eL Seneo. Benei. VI, 32 et min. Hiat. nat. XXI, 3, 6.
94쪽
turbat, scribendum esse contendens 'Pινθ --' ἐν ἐξαμπιαν , sequo nihil inutilius fingi potest. Νon audeo, Bothio assentiri,
praesertim quum fragmentum, quod e Paulo supermi: .
nune tete obtestor, celere sancto subvenieensori,
eonii ei nihil redoleat; itaque, dum argumenta probabiliora praestosuerint, potius eum Scaligero facio, qui ad Varr. do L. L. VI, . p. 68 ed. Durd. sabulam fragmentumque Pacuvio tribuit, quem
Do Pieo Νovit etiam dubitari potest, num fabula a Pico,
rogo Aboriginum, an potius ab avo pico nomen sortita sit, quod etiam Neuhirchio placet Ε fragmento nihil concludi poruost. Quodsi igitur pro corto demonstrari non potest, apud Romanos togatas Rhinthonicas exstitisse, Bothium in explicando Lydo sequi non possumus, sub Ἐὲνθωνικαῖς ἐξωτικαις Rhi thonicas togatas fabulas intelligentem. Νisi lectio ἐξωτι corrupta et pro ea fortasse scribendum sit η ηρωὶκ γ, nam quod Osannus corrigit ἡ ἐξαμπιον nimis a vero recedit, sub voce ἐξωτική Lydum dicemus significasse argumentum mythicum neomoedia per se alienum, circa quod Rhinthonica fabula vera batur Bostant iam igitur Novit duas fabulae solummodo, quas Rhinthonicas fuisse et tituli et fragmenta probant. Andromache et Phoenissae. Fragmentum, quod Ox Andromache Novit servavit Servius in Virg. Georg. I, 266: .
quod tu, mi gnate, quaeso, ut in pectus tuum demittas, tanquam in fiscinam vindemitor,
verba, ut mihi videtur, Andromachae ad filium continet, secretum quoddam consilium proserentis. Lector etiam me non monente facile intelligot, comparationem pectoris cum vindemitOris fiscina a tragoedia abhorrere. In Phoenissarum loco apud
235 De fab. togat. p. 56: ,,Novius a pleo ave sabulae inscriptionem petere sepotuit, et quidem eo faeiliu , quod haee avia in fatidicarum numerum re- ,serebatur 236 Aliter Lang. Vind. irag. Rom. p. 5 , assetiliente IIussero Dor. Tom. II p. 365 commode extraneum diei posse putat illud comicae poeseos genus, quia in Graecis theatris exhiheri aolitum ait, Romae pyblice non ederetur.
95쪽
sume arma, tam te oceidam elava scirpea, .
iocose eertamen fratrum Eteoclis et Polynicis introduci vidotur, quorum ulter alterum non gladio, sed clava Mirpea invadit 37 . Cuius argumenti Memmii Atellana Iunius inscripta fuerit, quam citat Charis. Inst. Gramm. I p. 118 pro certo dicere non possum. Casp. Barthio Iunius Brutus sabulas nomen dedisse videtur δ' Tragoediam eam non suisse, iam eo constat, quod Charisius eam diserte Atellanam dicit, neque pr0- ipterea eam Rhinthonicam eius generis, quam Bothius togatam vocat, habeam. Conticio, ili quidem do Iunio Bruto fabula egit, Inateriam argumenti desumtam fuisse ab itinere Tarquiniorum quod Delphos fecerunt, quorum, ut ait Livius I, 56, Iudibrium verius, quam eomes fuit Iunius. Versus, quem citat Charis. I. c. significat sortasse anguem illum a columna lignea ielapsum, qui regem tam anxiis curis implevit, ut filios ad Deuphicum oraculum mitteret, teste Livio I. c., Finem faciamus disquisitioni nostras do Atellana sabula historiam huius dramatum generis scriptoremque, qui illud e
coluerunt, Exponentes. Quum iam hic quoque parca tantummodo veterum testimonia nos adiuvent, lectorem non offendet, si saepius quid verisimilo, quam quid verum sit, reperiet. Iam in historia Atellanarum fabularum expononda tres potissimum aetates statuero nos rerum ratio iubet, quarum priorem ab origino huius dramatis ad Pomponium Νoviumque, ulteram ad Μemmium si vo Mummium, tertiam ad interitum tum huius, quum totius artis scenicas desinimus.
Ostendi iam supra, Atellanam in patria sua Campania nihil fuisse, nisi mimum, in quo agricolas Campani primarias partes habuerint. Quando ludus ipso in Campania natus sit, quales progressus habuerit, traditum nobis non est. Id eertum esse
23 Phoenissas aeripserunt elim Graeci eomici poetae, ut Stratila apud Athen. IV, IG0 Η, XIX, 62I F et Aristophanes apud Athen. II, 62 D, IlI, 9s A, V, ab , apud Pollue. X, 119, I 55, VII, 199, apud Suid. ακαλ φη.
23ου Testu ut genu FIav. Caper veterea ait dieere solitos: Μummius in Atellana Iunius: ad speeiacula est videre in testu, quantum ait caputi 2as Advers. IV, 1: ,,Loquitur Mummius de insigni portentosoque animali, quod quum vi m dari non posset, ad speetaeula eius tradueta sit ealvaria. Iunius autem Atellanae nomen eat, Brutus puis alioqui inseriptae. Duilipeo lὶν CC
96쪽
vidotur, litteris fabuIas mandari non solitas esse, Red iuveties Campanos subitis dictoriis et nugis iocatos esse, ridiculos popularium suorum mores imitantes. Indo saepius agondo Oseae
illas personas, ut Maccus, Bucco, Pappus, et si qui alii erant
scurrilitato insignes Orta sunt. Iam Romae Iudorum scenicorum mi dimenta in iocis, quibus sestivo tempore post sacra peracta iuventus delectabatur, quaerenda Sunt. Ludi Ones sex Etruria ad pestem avertendam acciti ad tibicinis modos saltabant, quos deinde simul inconditis inter se iocularia fundentes versibus iu-vones imitabantur. E quibus iocularibus iuvenum cum Etrusca saltations os cantu ad tibicinem coniuncta Satira originem cepit Post aliquot annos Livius Andronicus a Satiris tiri inus fabulam docero ausus est histriones. Cum urto histrionum simul ordo histrionum Ortus est, qui quippe peregrinus et servituli obnoxius Romanis conteni tui esse coepit. Itaque abstinebant iuvenes Graoco dramato, quum vero ipsi theatro fugari nollent; post fabulas actas prodierunt inter Se moro antiquo ridicula intexta versibus iactitantes. Quae ob id ipsum exodia indo appellata fiunt. Τnmen rudis, ut erat, ludus nimis discrepabat ab artificioso histrionum subularum actu, indo certamen quoddam ortum est, quo iuvenes histrionibus quodammodo aemulantos moti sunt, ut fabulae Graecae similem fabulam opponerent. Adibant igitur vicinos Campanos, a quibus Oscas illas personas sabulam- quo Atellanam depro inserunt. Quo factum est, ut inculta antea altercatio in sabulam mutaretur, cui iocularia anten t mero inclitata artificiosius intexebantur. Quaeri potest, quo temporei' fellana sabula Romam migraverit. Annum cortum noscio, id iumen pro certo usIirmaro possum, iam anto annum 450 U. Atellanos uciores Romae fuisso. Discimus hoc o Festi loco Voce Personatus: ,, Personas a fabula Νaevii inscribitur, - verini milius est, sum fabulam propter inopiam comoedorum Reiam novam per Atellanos. Undo ninnisostum est, Atellanam non ita diu post Livium Λndronicum, vel iam vivente so Romam trans Ialam esse. Livius enim primam sabulam docuit 513 a. V., mortuus fertur post 530, Νaevius vero sabulas dedit primas anno 519 30), mortuus est anno 550 ε ι).
97쪽
uuae causa fuerit, quod Oscum ludorum genus arriperent, docemur a Valerio Maximo II, 4, 6, qui hos ludos Italica severitate temperatos dicit. Non bono tamen viri docti intolloxerunt, quid illa Italica severitas sibi velit. Omnes fors interpretes, etiam Stievius - ) , severitatem illam in iocorum temperantia ponunt, non conSiderantes, Atellanas fabulas, quantum vel ex exiguis fragmentis et votorum testimoniis Scimus, non modo ceteris fabulis obscoenitate et licentia locorum dicto-Tumquo non cessisse, Sed sero ens superasse. Ut de tragoediis iaceam, quarum Severitatem Atellanao iam ob materiam uirius- quo fabulas diversam non nitingebant, quis ex iis, quae de nrgumentis iocisquo Atellanarum disseruimus, non intelliget com- Paratione facta palliatas, quales prae celeris Τerentius scripSii, dictorum severitate morumque honestato Ionge Atellanas praestaro uuae ituum ita sint, putes, Stievium perpseram ob temperatos iocos Atellanas cum dramate Satyrico Graecorum com-
nus obscoeni minusque inlaennii in iaciandis locis suorint, quam ologantiores Graeci. Severitas igitur illa Italica, quam laudat Valerius Maximus, non reserenda est ad honostos et moderatos iocos, quibus Atellani usi sint, sed ad nolores ipsos. Scimus enim , quantollere Gnieci histriones, saltatores, tibicines, ceterique huius generis homines ob mores nimis corrulitos despicatui fuerint, ita quidem, ut tanquam pestilentia vel hone-Stissimam purisSit namque rem contagio corrumpere putarentur.
Iuvenes igitur Romani Graecarum sabularum actum non ideo histrionibus relinquebant, quod mores turpes Et inhonestos f hulae ostendebant, sed quod verebantur, ne fabulas ab histri nibus contaminatas agentes hac ipsa re u impulo gregi turpi et insanii histrionum immiscerentur. Quod Livius ipso annuit, di- ens, iuvenes Romanos cavisso, no Atellanas ab histrionibus polluerentur. Ob id ipsum fabularum Atellanarum actores nota vacui erant, licet obscosinissimis turpissimisque dictis et iocis
242, L. e. p. 61. . 243 Taeit. Annal. IV, 14: isoaeum quondam Iudierum levissimae apud vulgua delectasionis Tertuli. despeet. e. II: -ita summa gratia elua theatri de purei ita plurimum coueinnata eat, quam Atellanus gestieulator: repraesentat id. de pallio e. q. Arnob. adv. gent. Hi p. 228 ed. litemeeli.
98쪽
refertas marint. Itaque Italica severitas Atellanarum oppositat ost Graecorum peregrinoriunque histrionum licentiae, quam se-
veritatem iam diu servabant, quam diu histrionibus polluero Atellanas non passi sunt ' ). Huc accedit gliam, quod omni-ι l no amabant inter nugas iocosque sententias vitae utiles et sa- pientiam vulgarem prodentes proferre, id quod supra ostendi oti quod Seneca do cognatis generibus togatarum et mimorum lau- dat, etiam do Atellanis dictum opinemur -εβὶ.Sie Atollanao per multos annos in scena steterunt, tamen, ut videtur, lavoro eruditorum hominum non nimis gaudentes, qui arto at praestantia Graecarum sabularum magis tenebantur.
Quo factum ost, ut palliata fabula post Livium Andronicum
prae ceteris comoediarum generibus coleretur, praesertim quumviri et auctoritato et cruditiono insignes, ut Seipio Asricanus maior, Laelius, aliique huic maxime dramati favorent. Itaquo fieri non potuit, quin Plauti, Castcilii, Terpntii quo palliataoaumma cum arte compositae rudes Romanorum iuvonum Indos quodammodo obscurarent, qui nonnisi Vulgum Oblectasso videntur, ab eruditis vero viris omnino despiciebantur. Hinc laedo potest intelligi, quomodo evenerit, ut qui do his temporibus tradidorent ad unum omnes Atellanarum no verbo quidem mentionem faciant. Romani deinde, quum potentissimis hostibus darietis, Carthagine Et Corintho dirutis, sensim domesticos mores, antea ab Omni peregrina contagione procul habitos, alienis assimilare inciperent; iam non abhorrebant, praetextatas togatasque personas pro palliatis in scenam producere. Ind nata mi fabula praetextata Pacuvii, Attii, Titiique, et togataeomoedia Afranii, Titinii si Attae. Νequo mirandum est, deinde etiam scriptoxs poriclitatos esse, rudem Oscum ludum ario mitigare, et Atellanas, quas ad hanc usquo aetatem ex tempore
24M Idem senili eliam Sehoberi de Exodiis p. 9: isIntelligitur, illam severi- istatem Itali eam quum ad ipsam Iudi originem, tum ad morem illum antiquitas institutum referendum esse, eX quo non nisi ingenuo Ioeo nati in Atellanis par- . ,,tea agebant. Opponit igitur Valeri Italicam severitatem graeeutoriam histrio,,num levitati . 2453 Epist. 8: ,,quam multa Poetae dicunt, quae a philosophia aut dicenda ,,aut dieta sunt. Non stilingam tragiena aut togatas nostras, habent enim hae,,quoque aliquid aeveritatis et stunt inter tragoedias et eomoedias mediae. Qu-- istum disertissimorum versuum inter mimos iaeet
99쪽
a iuventuto Romana sedebantur, in modum palliatarum togaiarumque litteris componere. Vix dubium essis potest, quo tempore si a quibus viris hoc sacrum sit. Commemorantur enim primi L. Pomponius et Νοvius Atellanarum seriptores, quos circa Sullanam aetatem vixisse, mox probabo. Verisimile est, anto hos viros neminem scribendis Atellanis operam navasse,
quum veteres nihil do hac re nobis tradiderint; itaque iure eos auctores Atellanae scriptae habero possumus. Sed iam quaeri potest, uter in scribendis Atellanis prior fuerit. Disertum quidem de hac re testimonium non exstat, sed iam olim o Vesoli loco ΙΙ, 9, 5 εβ) ostonia, Pomponio inventionem Atellanae eius, quae post in scena florebat, vindicandam esse. Denuosa, quas olim in Iibello do L. Pomponio do hac re dixi, prolixius nunc retractar , cogit me dissertatio Schoberi, quam
contra meam sententiam anno 183l scripsit - 7 . Primum omnium id tonendum est, osse domonstrationis hiastoricas, quae raris saepe it vagis auctorum testimoniis nitatur,
non quid verum, quod vel Dedipo Vix contingat, sed quid o s na investigations pius, quod traditum nobis fuerit, verisimila
Sit, evincere; itaque cavendum magnopero est, ne audacibus coniecturis rem per se obscuram Etiam Obscuriorem reddamus.
Quod olim protuli, quodque nunc, nonnullis vel, ut mihi nunc videntur, rectius eXpositis, vel susius explicatis, repetam, non pro eo, quod solam verum sit, Vendam, sed Iectori tanquam
simplicissimum et verisimillimum pTOPOnam. -
Iam ut do Ioco Vellosi ipso disserere incipiamus, nemo non negabit, extra omne dubium positum esse, Velleium L. Pomponium Bononiensem, Atellanarum scriptorem, significare; sed quum non habeamus, quem Hium donotasso Velleium dicamus, in hac nostra sententia perseverare cogimur. Velleius, ut recto Observat Schoberus I. c. p. 4, in recensendis claria viris non temporum solum, sed studiorum etiam ordinem sorvat, quum primo loco oratores, secundo poetas, tertio donique rerum
εοὶ ,,Sane nou ignoremus, eadem aetate sae. Sisennae uillae Pomponium, sensibus celebrem, verbia rudem, et novitate iuventi a se operia eommendabilem c
100쪽
xeriptores ponat. Cui Virorum clarorum recensioni addit: sano non ignoremus, eadem aetate fuissct Pomponium etc., non ut Schobero videtur, negligentius repetens nomen, quod suo Ioeodaro oblitus sit, sed seorsim Iaudans tanquam novi operis inventorem, quum ceteri tritam oratorum, poetarum, historicorum viam incederent. Iam investigemus, quis Pomponius illo fuerit, euius inventum opus laudat Velleius. Gens clara Pomponiana Plobolao originis ad Pomponem Numas filium ortum roserons
in matuor dividebatur familias: Matho, Molo, Flaccns, Rufusa ε). M. Pomponii tribuni plobis,' qui L. Manlio Dictatori dism dixit 393 n. U. meminerunt Liv. VII, 4 Cicer. Off. ΙΙΙ, 31. Ab anno Urbis 521, quo M. Pomponina Μatho
cum Q. Fabio Maximo Verrucoso conses erat, ad consulares referebatur. Praetorem M. Pomponinm nominat Liv. XXII, 7, set augurem et decemviri Ioco creatum eundem, ut videtur, M. Pomponium Mathon om XXIX, 38. Eiusdem foris libo ius orat mimus C. Pomponius, cuius meminit Festus p. 254od. Lindem. : salva res est, dum cantat senex, quare parasiti siAp illinis in scena dictitent, eausam Verrius in L. V, quorum
prima est Ρ littera, reddidit. Quod C. f. P.) Sulpicio, C. is f. Cn.) Fulvio Coss. 543 a. U. , Μ: Calpurnio Pisono Pr.-Urb. faciento Iudos, subito ad arma .sexierint, nuntiato adventuishostium victoresque redierint in theatrum solliciti, ne into semissi religionem adsorrent instaurandique essent, inventum esse ibi C. Pomponium libertinum mimum magno natu, qui ad tibicinem saliaret, itaquo gaudio non interruptas religionis editam vocem nunc quoquo eHebrari filii Μ. Pomponii ' mia praetor lait C. Fannio Strabono, M. Valerio ΜMaesa Coss. n. 593, meminit Mef. do Rhos. l. Circa tempora, do quibus Vel imus 1. e. ammonem facit, hi fero Pomponii innotuerunt. Primum Cn. Pomponius orator, quem Cicero Brat. 49 aequalem
C. Cottas, P. Sulpicii, Q. Varii, C. Curionis, L. Furii, M.
Drusi, P. Antistit, aselato paulo insoriorem, quam C. Iulium L. F. dicit. Ε. c. 62 discimus, Pomponium Sulpicio occiso, Cotta et Curione absontibus eoterisquo mortuis inter prosectionem redituinque L. Sullas praetor Carbonem et P. Antistium fere